@font-face { font-family:'MON3 Anonta 1'; src:local('MON3 Anonta 1'),url('http://mmwebfonts.comquas.com/fonts/mon3.ttf'); } body,html,p,code,*,table,td,tr,span,div,a,ul,li,input,textarea{font-family:'MON3 Anonta 1'!important;}
ဤဆိုဒ္သို႔ လာေရာက္ေလ့လာသူမ်ား ႏွင္႔အတူတကြ ၃၁ ဘံုက်င္လည္ၾကကုန္ေသာ ေဝေနမ်ားစြာ သတၱဝါအားလုံး စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းပါေစ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းပါေစ ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖစ္ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မိမိတို႕၏ ခႏၶာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ႐ြက္ေဆာင္ ႏိုင္ပါေစ ။

Wednesday 14 January 2015

အမွတ္စဥ္(၅၇) {ကုကၠဳစၥ၊ ထိနနဲ႔ မိဒၶ၊ ဝိစိကိစာၦ၊ စိတ္အညစ္အေၾကး ၁၄-မ်ိဳး}



ကုကၠဳစၥ
ေနာက္တစ္ခုက ‘ကုကၠဳစၥ’ ဆိုတာ ေကာင္းတာေတြ မလုပ္မိလို႔ ေနာင္တပူပန္တယ္၊ မေကာင္းတာေတြ လုပ္မိလို႔ စိတ္ပူပန္ေသာက ေရာက္ရတယ္၊ လုပ္မိတာ မလုပ္မိတာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္း မေအာင္ျမင္တာလို႔ ၃-မ်ိဳး ရွိတယ္ေနာ္။

                   (၁) လုပ္မိတဲ့ မေကာင္းမႈ အတြက္လည္း ပူပန္စိတ္ျဖစ္တယ္၊
                   (၂) မလုပ္မိတဲ့ ေကာင္းမႈကိုလည္း ပူပန္စိတ္ ျဖစ္တယ္၊
                   (၃) ကိုယ္လုပ္ရဲ႕သားနဲ႔ မေအာင္ျမင္တဲ့ အေပၚမွာလည္း ပူပန္စိတ္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေဟာဒီလို ကုကၠဳစၥက သံုးမ်ိဳး ရွိတယ္။

အမွတ္စဥ္ (၆၄) {ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ၊ ကာယမုဒုတာ၊စိတၱမုဒုတာ၊ ကာယပါဂုညတာ၊ စိတၱပါဂုညတာ၊ ကာယကမၼညတာ၊ စိတၱကမၼညတာ၊ ကာယုဇုကတာ၊ စိတၱဇုကတာ



ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ
                  
ေနာက္တစ္ခုက “ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ”၊ ကိုယ္ရဲ႕ ေပါ့းပါးမႈ၊ စိတ္ရဲ႕ေပါ့ပါးမႈ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေစတသိက္ေတြရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈ နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈ၊ ေပါ့ပါးမႈရွိတယ္ဆိုတာ ေလးလံမႈလည္း ရွိလို႔ေပါ့၊ အဲဒီ ေလးလံမႈက ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ “ထိန - မိဒၶ”၊  ဒါေတြ ျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ စိတ္က ေလးလံလာတယ္၊ စိတ္ ဆုတ္နစ္လာၿပီဆိုရင္ တရားအားထုတ္ဖို႔ စိတ္မပါဘူး၊ ကုသိုလ္လုပ္ဖို႔ စိတ္မပါဘူး၊ အဲဒီ စိတ္ေလးလံေစတက္တဲ့ သဘာဝ တရားေတြ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြကို ကာယလဟုတာ စိတၱလဟုတာဆိုတဲ့ သဘာဝတရား စြမ္းအား ထက္လာရင္ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္။
                  
အညစ္အေၾကးေတြကို ဖယ္ရွားတဲ့ေနရာမွာ ဒီ ဘသာဝတရားေတြကလည္း စိတ္အညစ္ေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိေတြ ရွိတယ္၊ ဒါ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီ သဘာဝတရားက ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူရတယ္။ ဘာနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုရင္ ခုနက ဓမၼာ႐ံုေပၚ စိတ္စိုက္ၿပီး ဒီသဘာဝတရားေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ကိေလသာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဖယ္ရွား၊ စိတ္စြမ္းအားေတြ ဒီဘက္က တိုးျမင့္လာေအင္လုပ္ေပး၊ က်င့္စဥ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္ပဲ ျဖစ္တယ္။

အမွတ္စဥ္(၆၃) {ကာယပႆဒိၶ၊ စိတၱပႆဒိၶ၊ ပႆဒိၶသေဗၺာဇၩင္၊ ဆန္႕က်င္ဘက္တရား၊ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳး } အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)



စိတ္ျဖဴစင္မႈ အင္အားစုမ်ား

အပိုင္း(၂)

စိတ္စင္ၾကယ္မႈ အင္အားစုမ်ားျဖစ္တဲ့ ေစတသိတ္ေတြ အေၾကာင္း အပိုင္း(၁)ကို ေဟာေျပာၿပီးၿပီ၊ ဒီကေန႔ အပိုင္း(၂) ဆက္ေဟာေပးပါမယ္။

ေစတသိတ္ေပါင္း အားလံုး ၅၂-မ်ိဳး ရွိတယ္၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အရည္အေသြးရွိၿပီး စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြကို စင္ၾကယ္ေစႏိုင္တဲ့ ဒီသဘာဝ စြမ္းအားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ မျဖစ္ေသးရင္ ျဖစ္ေအာင္၊ ျဖစ္ၿပီးလို႔ရွိရင္ ခိုင္မာႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ သမၼာဝါယာမ လို႔ ေခၚတဲ့ မွန္ကန္ေသာ ႀကိဳးစားမႈျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။
                  
သူ႔အလိုအတိုင္းကို ဘာမွျဖစ္လာတာ မရွိပါဘူး၊ အက်ိဳးလိုခ်င္ရင္ အေၾကာင္းကို တည္ေဆာက္ရမယ္၊ ဒါသဘာဝပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ မေန႔က ေျပာခဲ့တယ္၊ သဒၶါ, ဟိရီ, ၾသတၱပၸ, အေလာဘ, အေဒါသ, တၾတမဇၩတၱတာ ဆိုတဲ့ ဒီ သဘာဝတရားေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈေတြကို ေဟာျပေပးခဲ့ၿပီ၊ ဒီကေန႔ အစံုလိုက္ အစံုလိုက္ အမည္ေပးထားတဲ့ သဘာဝတရား ၆-မ်ိဳးရဲ႕ စြမ္းရည္ သတၱိေတြကို ရွင္းျပပါ့မယ္။

အမွတ္စဥ္(၆၂) {အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ ေမတၱာ၊ တၾတမဇၩတၱတာ} အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)



အေလာဘ
                  
ေနာက္တစ္ခုက အေလာဘ၊ အေလာဘဆိုတာ ေလာဘရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္တရား၊ ေလာဘ မရွိ႐ံုသက္သက္ကို အေလာဘေခၚတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေလာဘကို ဖယ္ရွားႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱ ရွိလု႔ိ ေလာဘရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္တရားကို ေခၚတာ၊ အေလာဘဟာ ေလာဘကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့ သဘာဝတရားတစ္ခု ျဖစ္တယ္၊ အေလာဘဟာ ေလာဘကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ဒါန ေကာင္းမႈကို ျပဳတက္တယ္၊ဒါေၾကာင့္မို႔ “အေလာေဘာ ဒါနေဟတု” အေလာဘဆိုတဲ့ သဘာဝတရားသည္  လွဴဒါန္းမႈကို ျဖစ္ေစတက္တယ္လို႔ ဆိုတာျဖစ္တယ္။
                  
ေစးကပ္ေနတဲ့ ေကာ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ စိတ္ကို အာ႐ံုမွာ ကပ္ေစတက္တဲ့ ေလာဘကို ေလ်ာ့ပါးေစၿပီး ေကာ္နဲ႔ အလားတူတဲ့ ေလာဘကို ဖယ္ရွားပစ္လုိက္ရင္ ေလာဘေၾကာင့္ ျဖစ္တက္တဲ့ အကုသိုလ္ေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေလာဘမွာ လွဴၾကတယ္ တန္းၾကတယ္ဆိုတာ အေလာဘဆိုတဲ့ စြမ္းအားေၾကာင့္ လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္တာ၊ အေလာဘမရွိရင္ မလွဴႏိုင္ဘူး။

အမွတ္စဥ္(၆၁) {ေဒဝဓမၼ၊ ေဒဓမၼဇာတ္၊ဟိရိ ၾသတၱပၸသေဘာ၊ မစင္လူးေနတဲ့ သံပူတံုး } အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)



ေဒဝဓမၼ

                   ေဒဝဓမၼဆိုတာ နတ္ေတြက တန္ဖိုးထားတ့ဲ တရား၊ နတ္လို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေဒဝ ၃-မ်ိဳးရွိတယ္၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္တဲ့ မင္းမ်ိဳးေတြကို သမၼဳတိေဒဝ၊ သူတို႔လည္း ဟိရီ, ၾသတၱပၸတရားရွိတယ္၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူက ဟိရီ,ၾသတၱပၸမရွိလို႔ မရဘူးေနာ္၊ ေနာက္တစ္ခါ ဥပပတိၱေဒဝတဲ့၊ တကယ့္ကို နတ္ဘဝေရာက္သြားတဲ့ နတ္ေတြကလည္း ဒီ ဟိရီ, ၾသတၱပၸ ရွိတယ္၊ ေနာက္ ဝိသုဒိၶေဒဝ ဆိုတဲ့ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြ။ စင္ၾကယ္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ဟိရီ, ၾသတၱပၸကို တန္ဖိုးထားတာပဲ။

ေဒဝဓမၼဇာတ္
                  
ငါ့ရာငါးဆယ္ဇာတ္ထဲမွာ ေဒဝဓမၼဇာတ္ဆိုတာ ရွိတယ္၊ ဟိရီ, ၾသတၱပၸကို ‘ေဒဝဓမၼ’ - နတ္တို႔ တန္ဖိုးထားတဲ့တရားလို႔ ဒီလိုနာမည္ေပးတယ္၊ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းေလးကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္၊ ဘုရားအေလာင္းက အဲဒီတုန္းက မဟိသာသကုမာရ လို႔ေခၚတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ညီငယ္ ၂-ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က စႏၵကုမာရ, တစ္ေယာက္က သူရိယကုမာရဆိုၿပီး ညီအစ္ကို ၃-ေယာက္၊ အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေတာထဲ ေရာက္သြားၾကတယ္၊

အမွတ္စဥ္(၆၀) {သတိ၊ သတိထားမႈႏွင့္ မွတ္မိမႈ၊ သတိႏွင့္ သညာ၊ သတိႏွင့္ ပညာ၊ ဟိရီ ၾသတၱပၸ၊ ေလာကပါလတရား }



သတိ
ေနာက္တစ္ခုက သတိတဲ့၊ လူတိုင္းလူတိုင္း ေျပာေနတာ ‘သတိထား’ လို႔၊ သတိဆိုတာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တာ၊ အဘိဓမၼာတရားေတာ္အရ သတိဆိုတာ ေသာဘဏလို႔ေခၚထားတ့ဲ အခါက်ေတာ့ ေကာင္းတာေတြကို အမွတ္ရတာကိုမွ ‘သတိ’ လို႔ ေျပာရမယ္၊ အရပ္ထဲမွာ ေျပာေနၾကတဲ့ သတိေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီသတိ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရမယ္။
ခိုးဝွက္မယ့္ သူကလည္းပဲ သူလည္း သတိရွိေနတာပဲေလ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္နား ဘာထားတယ္ဆိုတာ သူ သတိထားရတာပဲ၊ သူလည္း သတိရွိတာပဲ၊ အဲဒီ သတိမ်ိဳး သုတၱန္မွာေတာ့ မိစာၦသတိ လို႔ ေခၚတယ္၊ မိစာၦသတိဆိုတာ ဒီသတိေစတသိက္ကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီသတိက အေကာင္းဘက္မွာသာ သံုးတဲ့ စကားလံုးပါလို႔  မွတ္ရမယ္ေနာ္။
လူ႔ေဝါဟာရအရ အသံုးအႏႈန္း define လုပ္ထားတယ္၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိရမယ္၊ ဘယ္ဘာသာ စကားပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ အတူတူပဲ၊ ပါဠိမွ မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာစကားမွာလည္း အကန္႔အသတ္ရွိတာပဲေလ၊ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ျမန္မာစကားမွာလည္းပဲ ေျပာတဲ့အတိုင္း အကုန္ယူရတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ဒီေနရာ ဒါသံုးတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားရမယ္၊ ဒိျပင္ေနရာ သံုးလို႔ ျဖစ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္ဘဲေနာ္၊ ဒီမွာလည္း သတိဆိုတာ အေကာင္းဘက္ပဲ ယူတယ္။


သတိထားမႈႏွင့္ မွတ္မိမႈ
သတိဟာ ၂-မ်ိဳးလို႔ မွတ္ရမယ္၊ သူ႔ရဲ႕ အသြင္အျပင္ လကၡဏာေဆာင္ရြက္မႈ ၂-မ်ိဳးရွိတယ္၊ တစ္ခုက ဘာတံုး ဆိုရင္ အာ႐ံုေပၚ စိတ္စိုက္ေနမႈ၊ ေနာက္တစ္ခုက အမွတ္ရမႈ၊ မွတ္မိမႈ။
‘ဟို လြန္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္မိတယ္’၊ အဲဒါ သတိရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ တစ္ခုပဲ၊ ‘အခု ေလာေလာဆယ္ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ သတိထားေနတယ္’၊ ေဟာ သတိထားေနတယ္ဆိုတာ တစ္ခု၊ အမွတ္ရေနတယ္ဆိုတာ တစ္ခု၊ အဲဒီ ၂-ခုစလံုးဟာ သတိနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အရာေတြခ်ည္းပဲ လို႔ မွတ္ရမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ အဂၤလိပ္လို ျပန္တဲ့အခါက်ေတာ့ mind ful lness   လို႔ျပန္တယ္၊ mind ful lness ဆိုတာ အခုေလာေလာဆယ္ လုပ္ေနတဲ့ ကိစၥနဲ႔သာ ဆိုင္တာ၊ မႏွစ္က ကိစၥမွတ္မိတာ၊ mind ful ness မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါက်ေတာ့ မွတ္မိတာ၊ rememberance လု႔ိ ျဖစ္ရမယ္ေပါ့၊ စာေပမွာ သတိကို ဒီလို ၂-မ်ိဳးခြဲထားတာကို သတိထားဖို႔ လိုတယ္၊ သတိဆိုတာ ယခုလုပ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြအေပၚ စိတ္စိုက္ေနတာ၊ သတိထားေနတာ၊ လြန္ခ့ဲတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ေျပာခဲ့တာေတြ၊ လုပ္ခဲ့တာေတြကို အမွတ္ရတာတဲ့၊ ေဟာ ႏွစ္ခု ေဟာထားတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ သတိဆိုတာ တခ်ိဳ႕က ငယ္ငယ္ေလးထဲက မွတ္မိတယ္၊ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ျပန္ၿပီးေတာ့ အေျဖထုတ္ၾကည့္ လူ႔ဘဝ ေရာက္လာတဲ့အခါကစၿပီး ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေအာက္ေမ့ၾကည့္၊ ဘယ္အရြယ္ကဟာကို မွတ္မိသလဲ၊ ဘယ္အရြယ္က စၿပီးေတာ့ ကိုယ္အသိတရား ဝင္လာသလဲ၊ မွတ္မိတဲ့စိတ္ ဝင္လာသလဲဆိုတာ သတိထားမိလား။
ဘုန္းႀကီးေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ ၅-ႏွစ္အရြယ္ေလာက္မွ မွတ္မိတယ္၊ အေရွ႕ပိုင္းကဟာေတြ တယ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး၊ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ကၽြဲညီေနာင္ဆိုတဲ့ ေလယ်ဥ္ပ်ံႀကီး ႏွစ္စင္းဟာ ‘ဒက္ ဒက္ ဒက္ ဒက္’ နဲ႔ ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ စက္ေသနတ္ေတြနဲ႔ ရမ္းတာ မွတ္မိတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ ျပန္တြက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၄-ႏွစ္၊ ၅-ႏွစ္သားပဲ ရွိေသးတယ္ေနာ္၊ ေတာထဲမွာ ပုန္းရတာေတြ မွတ္မိတယ္၊ ဒါက မွတ္မိတာေလးေတြ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေျပာတာေနာ္။
အ႒ာကထာထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီး တစ္ပါးကေတာ့ ‘သူက ဖြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ၉-ရက္သား အရြယ္မွာ သူ႔မိခင္က ကုန္ၿပီး နမ္းလိုက္တဲ့အခါ ဆံထံုးနဲ႔ ပန္းကံုးႀကီး သူ႔ရင္ဘက္ေပၚ ျပဳတ္က်တာ မွတ္မိတယ္’ တဲ့၊ အဲဒီေလာက္က စၿပီးေတာ့ သူ မွတ္မိတယ္တဲ့။
ကဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ကိုယ့္ဘဝ ဘယ္အခ်ိန္က မွတ္မိလဲဆိုတာေလးေတြကို ရွာၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ တူၾကမယ္ မထင္ဘူးေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ သတိစြမ္းအားခ်င္းဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူၾကဘူး။

 သတိႏွင့္ သညာ
အဲဒီသတိက သညာနဲ႔ တြဲထားတာ၊ “ထိရသညပဒ႒ာနာ” ခိုင္ၿမဲတ့ဲသညာက သတိကို စြမ္းအားထက္ေစတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သညာနဲ႔တြဲရတယ္၊ သတိဆိုတာ ေကာင္းတဲ့ဘက္မွာ အသံုးျပဳရတယ္၊ သတိဆိုတာ အေရးပါတဲ့အရာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မဂၢင္ ၈-ပါး ထဲမွာလည္း သတိပါတယ္၊ ေဗာဇၩင္ ၇-ပါးထဲမွာလည္း သတိပါတယ္၊ သတိဆိုတာ အၿမဲတမ္း လိုအပ္တယ္တဲ့၊ သတိမလိုအပ္တဲ့ အခါရယ္လို႔ မရွိဘူး၊ ပညာျဖစ္ဖို႔ ဆိုတာ သတိမပါရင္ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
သို႔ေသာ္ သတိရဲ႕စြမ္းေဆာင္ခ်က္သည္ အာ႐ံုေပၚမွာ စိတ္စိုက္ထား႐ံုမွ်သာ ျဖစ္တယ္၊ သတိက သိႏိုင္စြမ္းေတာ့ မရွိဘူး၊ သိတာက ပညာပဲ၊ ပူးေပါင္းၿပီး အလုပ္ လုပ္တဲ့ သေဘာေပါ့၊ မ်က္စိက ၾကည့္ေပးတယ္၊ ေျခေထာက္က လမ္းေလွ်ာက္တယ္ ဆိုတာလိုပဲ၊ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ လက္က စာအုပ္ကို ဖြင့္ေပးတယ္၊ မ်က္စိက စာအုပ္မွ မဖြင့္ႏိုင္ဘဲ၊  သူက ၾကည့္႐ံု ၾကည့္ႏိုင္တာ၊ မ်က္စိနဲ႔ လက္နဲ႔ ေပါင္းၿပီးေတာ့ စာအုပ္ဖတ္လို႔ ရတာေပါ့၊ အဲဒီသေဘာပဲ။

 သတိႏွင့္ ပညာ
သတိနဲ႔ပညာ ေပါင္းၿပီးေတာ့ သတိက မွတ္ခ်က္ကေလး ေတြ ေပးတာကို ပညာက သိရတာ၊ သတိက မွတ္မေပးလို႔ ရွိရင္ ပညာက မသိႏိုင္ဘူး၊ ဒီလိုပဲ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈသေဘာေလး၊ သတိဟာ အေရးပါတဲ့ သဘာဝတရားတစ္ခု ျဖစ္တယ္၊ သူက တိုးတက္ ႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္လုိ႔ရတယ္၊ သူ တိုးတက္ ႀကီးထြားလာေလေလ  အကုသိုလ္တရားေတြ နည္းေလေလေပါ့၊ သူ႔ကို တိုးတက္ႀကီးထြားေအာင္ လုပ္တဲ့နည္းေတြ ျမတ္စြာဘုရားက မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ ေဟာထားတယ္ေလ၊ ကာယ ဆိုတဲ့ အာ႐ံုေပၚမွာ၊ ေဝဒါနာဆိုတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေပၚမွာ၊ စိတၱလို႔ဆိုတဲ့ စိတ္သေဘာ ေတြေပၚမွာ၊ ဓမၼ လို႔ဆိုတဲ့ က်န္တဲ့ အေနအထားေတြေပၚမွာ သတိကို ေမြးျမဴ ေလ့က်င့္ေပးရမယ္၊ သတိကို တည္ေဆာက္ၿပီးေတာ့ ေပးရမယ္။
‘စားရင္ စားတယ္လို႔ မွတ္၊ သြားရင္ သြားတယ္လို႔မွတ္’ ဆုိတာ သတိကို ေမြးျမဴေနတာ၊ ေလ့့က်င့္ေပးေနတာ၊ အလကား မွတ္ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဘုန္းႀကီးတို႔တစ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ထd သတိ ကင္းေနသလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္၊ တစ္ေယာက္တည္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ထိုင္ေနလုိ႔ရွိရင္ စိတ္က ငါ ထိုင္ေနတာပါလားလို႔ မသိဘူး၊ တျခား ေတြးေနတာပဲေလ၊ စိတ္က ဟိုးအတိတ္ေရာက္ခ်င္ ေရာက္ေနတယ္၊ ေနာက္တစ္ရက္ အတြက္ ေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာ စိတ္စုိက္မိတာ အင္မတန္ ရွားတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ရိပ္သာေတြမွာ သတိပ႒ာန္က်င့္စဥ္ကို ျပတဲ့ အခါမွာ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြ အားလံုးကို မွတ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားပါ၊ ‘မွတ္ပါ မွတ္ပါ’ ဆိုတာ သတိ ေမြးၿမဴတာပဲ၊ လံုေလာက္တဲ့ သတိတစ္ခု ရလာလို႔ရွိရင္ သတိ အေျခခံနဲ႔ ေနာက္က ပညာဉာဏ္ လိုက္လာတယ္ေနာ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ သတိဟာ အင္မတန္ အေရးပါတဲ့ စိတ္ျဖဴစင္မႈအတြက္ အေရးပါတဲ့ အင္အားစုထဲမွာ အေရးပါဆံုး အရာတစ္ခုလို႔ မွတ္ရမယ္၊ ဘုရားက “သတိ ံစ ခြါဟံ သဗၺတိၳကံ ဝဒါမိ” သဗၺတိၳက - အခ်ိန္မေရြး လိုအပ္တာေတာ့ သတိပဲ၊ ခုန သဒၶါဆိုတာ အခ်ိန္မေရြး လိုအပ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ သတိက အခ်ိန္မေရြး လိုအပ္တယ္။

 ဟိရီ ၾသတၱပၸ
ေနာက္တစ္ခုက ဟိရီ ၾသတၱပၸ၊ ‘ဟိရီ’ ဆိုတာ ရွက္တာ၊ စက္ဆုပ္တာ၊ ‘ၾသတၱပၸ’ ဆိုတာ ေၾကာက္လန္႔တာ၊ ရွက္တယ္ စက္ဆုပ္တယ္ ဆိုတာ ဘာကို ေျပာတာတုန္းဆိုရင္ မဟုတ္တာ လုပ္ရမွာကို ရွက္တယ္၊ လိမ္ေျပာရမွာကို ရွက္တယ္၊ မေကာင္းတာ လုပ္ရမွာကို  ရွက္တယ္၊  လူ ရွိရွိ, မရိွရွိ ရွက္တဲ့လူက ရွက္တာပဲ၊ ဟိရီ ဆိုတာ ကုိယ့္ကိုယ္ကို ရွက္တာ၊ ကုိယ့္သိကၡာကို လံုေအာင္ ထိန္းတယ္၊ မဟုတ္တာ လုပ္ရမွာ သိပ္ရွက္တယ္၊ မေတာ္တဆ လိမ္မိၿပီးရင္ ‘ေၾသာ္- ငါ လိမ္ထားတာပါလား’ လို႔ ရွက္လို႔ မဆုံးဘူး၊ ဟိရီ မရွိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ရွက္ကို မရွက္ဘူးေလ၊ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္တယ္၊ အဲဒါက်ေတာ့ အဟိရီကလို႔ ေခၚတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဟိရီဆိုတာ ရွက္တာ၊ ရွယ္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ရဲ႕  ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းတာလို႔ ေျပာတာေနာ္၊ ငါလို လူက မဟုတ္တာ မလုပ္ဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိန္းတယ္၊ ကိုယ့္အရည္ေသြးကို ကိုယ္ အားကိုးတယ္။
ၾသတၱပၸ ဆိုတာ မေကာင္းတာလုပ္ဖို႔ ဟာအတြက္  လန္႔တယ္၊ ေၾကာက္တယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ ဘာကို ေတြးၿပီး စိတ္ထိန္းတာတုန္းဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္က သိမွာ သူေၾကာက္တယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာမျပရဲမွာ ေၾကာက္တယ္၊ “ငါ ဒါေတြ လုပ္လို႔ရွိရင္ ငါ့အေမ ထိခိုက္မယ္၊  အေဖကို ထိခိုက္တယ္၊ ငါ့အမ်ိဳး ေတြ ထိခိုက္မယ္၊ ငါ့အမ်ိဳးေတြ ထိခိုက္မယ္” လို႔ေတြးတယ္၊ သူက ဒီလို စဥ္းစားတာ။
ဟိရီ ကေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ဘူး၊ “အို ငါ့အရည္အခ်င္းေတြ ထိခိုက္လိမ့္မယ္၊ငါလို လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရဲ႕သားနဲ႔ အကုသိုလ္ေတြလုပ္ရင္ ငါ့ဂုဏ္ကို ထိခိုက္လိမ့္မယ္” လို႔ ေတြးတယ္၊ ၾသတၱပၸကေတာ့ “ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္လိမ့္မယ္” အေတြးခ်င္းကြာတယ္၊ အကုသိုလ္က ေရွာင္တာခ်င္းက်ေတာ့ အတူတူပဲ။ ဟိရီနဲ႔ ၾသတၱပၸ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။

 ေလာကပါလတရား
 ျမတ္စြာဘုရားက ေလာကပါလတရား လို႔ ဒီတရား ၂-ပါးကို ေဟာတယ္၊ ဟိရီၾသတၱပၸက လူ႔ေလာကႀကီးကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးထားတာတဲ့၊ လူ႔ေလာကမွာ ဟိရီ, ၾသတၱပၸ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ လူ႔ေလာကႀကီးဟာ တိရစာၦန္ေလာကႀကီးနဲ႔ ေရာေထြးသြားမယ္တဲ့၊ လူေတြက တိရစာၦန္ထက္ အဆင့္အတန္း ျမင့္ေနတာ ဟိရီ ၾသတၱပၸေၾကာင့္လို႔ ေျပာတာ၊ 
လူေတြဟာ ေနရာတိုင္းမွာ အဆင့္ျမင္တယ္ခ်ည္း မထင္နဲ႔ေနာ္၊ ငါးနဲ႔ ေရၿပိဳင္ကူးရင္ ဘယ္သူ ႐ံႈးမယ္ထင္တုန္း၊ လူေတြ ႐ံႈးတယ္၊ ငွက္နဲ႔ေကာင္းကင္ပ်ံ ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ လူ ႏိုင္ပါ့မလား၊ လူေတြ အမ်ားႀကီး႐ံႈးတယ္၊ ဆင္ေတြနဲ႔ ၿပိဳင္ၿပီးေတာ့ အားစမ္းၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူ႐ံႈးမလဲ၊ လူပဲ ႐ံႈးမွာပဲ၊ ဆင္ေလာက္လည္း အားမေကာင္းဘူးေနာ္၊ တိရစာၦန္ေတြေလာက္လည္း အေျပးမသန္ဘူး၊ ငါးေတြေလာက္လည္း ေရမကူးႏိုင္ဘူး၊ ဘယ္သူၿပိဳင္ကူးႏိုင္မလဲ၊ လူခ်င္းသာ ၿပိဳင္လို႔ ရတာ။
အျခား စြမ္္းရည္သတိၱေတြ ၾကည့္လိုက္မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ လူရဲ႕ အျမင္ကလည္း လင္းယုန္ငွက္ရဲ႕ မ်က္လံုးေလာက္ မစူးရွဘူး၊ လင္းယုန္ဆိုတာ ဟိုအျမင့္ႀကီးက ၾကည့္လို႔ရွိရင္ ျမက္ကေလးေတြၾကား မွာ ေျမြသြားေနတာတို႔ ၾကြက္ကေလးေတြ သြားေနတာတို႔ ျမင္ရတယ္၊ သူ႔မ်က္လံုးက လူ႔မ်က္လံုးထက္ သာတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ဒီျပင္ အတိုင္းအတာေတြအရဆိုရင္ သူက ပိုသာတယ္၊ အနံ႔ခံဆိုရင္ လူရဲ႕ႏွာေခါင္းက ပုရြက္ဆိတ္ ႏွာေခါင္းေလာက္ေတာင္ အဆင္မေျပဘူးေနာ္၊ သူတို႕ အကုန္သိတယ္၊ ဘာပဲ ထားထားေရာက္လာၿပီ။ အဲဒီေတာ့ စြမ္းရည္ သတၱိခ်င္း ၿပိဳင္ၾကမယ္ေဟ့ သာမန္သတၱိ ၿပိဳင္မယ္ဆိုရင္ လူက တိရစာၦန္ေတြကို ႐ံႈးေနတာ အမ်ားႀကီးပဲ၊ စဥ္းစားၾကည့္။
အဲဒီေတာ့ လူက သူတို႔ထက္ သာတာတစ္ခုက ဘာတံုးဆိုလို႔ရွိရင္ အသိဉာဏ္ပဲ၊ အသိဉာဏ္ ရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တိရစာၦန္ေတြ အားလံုးအေပၚမွာ လႊမ္းတက္သြာတယ္၊ ေလာကီလိုေျပာရင္ေတာ့ brain ေပါ့၊ ဥေဏွာက္သာတာ၊ အဲဒီထက္ ေနာက္တစ္ခု ေတာ္တာက အဲဒီ ဟိရီ,ၾသတၱပၸ၊ ဟိရီ,ၾသတၱပၸရွိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ လူဟာ ဂုဏ္သိကၡာ အျပည့္ရွိတယ္၊ ဟိရီ,ၾသတၱပၸ မရွိရင္ ဂုဏ္သိကၡာမဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သြားမယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ‘ေလာကပါလ’ လူ႔ေလာကႀကီးကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ တရားတဲ့၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ‘သုကၠမၼ’ - လူေတြရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ရေနဖို႔ အတြက္ျဖဴစင္ေစတဲ့ တရားလို႔လည္း ေဟာတယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက ‘ေဒဝဓမၼ’ တရားလို႔လည္း ေဟာတယ္။


** ဆက္ရန္ **  {ေဒဝဓမၼ၊ ေဒဓမၼဇာတ္၊ဟိရိ ၾသတၱပၸ }

*ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္* အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (စာ ၃၁၀- ၃၁၈)  မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။

အမွတ္စဥ္(၅၉) {ဒႆနမူလိကာ သဒၶါ၊ ပညာမဲ့ သဒၶါ၊ စိတ္ၾကည္မႈ၊ ခိုင္မာတဲ့ သဒၶါ၊ သဒၶါရွိသူရဲ႕ စိတ္ထား၊ ဘာသာျခားတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ }



ဒႆနမူလိကာ သဒၶါ
ေနာက္တစ္ခုက ဒႆနမူလိကာ သဒၶါ၊ ကိုယ္တိုင္သိျမင္မႈကို အေျခခံတဲ့ သဒၶါ၊ ဘယ္သူ ေျပာလို႔မွ လက္ခံစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကုိယ္တိုင္ သိတာကိုး၊ ကိုယ္တိုင္ မသိရင္ေတာ့ သူမ်ားေျပာတာ လက္ခံရဦးမွာပဲ။
ဥပမာ ဆိုပါေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္တာ အေခါက္ေခါက္ ရွိေနၿပီ၊ ဘုရားေရာက္ဖူးေတာ့ ေရႊတိဂံုဆိုတာ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ သိတယ္၊ ဘယ္နားမွာလဲ ဆိုတာလည္း သိတယ္၊ ဟိုးနယ္မွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရား ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးတယ္၊ ဘယ္နားမွန္း မသိဘူး၊ ပံုထဲေတာ့ ျမင္ဖူးတယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တူရဲ႕လား၊ ဒီလူက ကိုယ္တိုင္သိၿပီး လက္ခံတာ၊ ဟိုလူက အၾကားနဲ႔ လက္ခံတာ၊ ဒႆနမူလိကာဆိုတာ အျမင္ကို အေျခခံၿပီးေတာ့ လက္ခံတာ၊ ျမင္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္သူကမွ ေျပာင္းလြဲပစ္လို႔ မရဘူး။

အမွတ္စဥ္(၅၈){ေသာဘဏေစတသိက္၊ သဒၶါ၊ အာကာရဝတီ သဒၶါ}


အခန္း (၇)
စိတ္ျဖဴစင္မႈ အင္အားစုမ်ား
အပိုင္း(၁)

စိတ္မွာ အညစ္အေၾကးေတြ ေရာက္ေန႔လို႔ရွိရင္ ေဟာဒီ အင္အားစုေတြက စိတ္ကို ျဖဴစင္ေစႏိုင္တယ္၊ စိတ္ျဖဴစင္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို မိမိသႏၱာန္မွာ ထူေထာင္ေပးျခင္းျဖင့္ စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြ ကင္းစင္သြားႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီ အင္အားစုေတြဟာလည္း  ယွဥ္ဘက္စိတ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနအလိုက္ စြမ္းရည္သတိၱဟာ အဆင့္ဆင့္ရွိတယ္လို႔ သေဘာေပါက္ထားရမယ္။
ဆိုပါစို႔၊ ျဖဴစင္ေစတဲ့ အင္အားစုေတြထဲမွာ အေလာဘဆိုတဲ့ သဘာဝတရားက ေလာဘကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အဘိဓမၼာသင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ သေဘာေပါက္ဖို႔ရာက ထိုအေလာဘသည္ ဘယ္စိတ္မွာ ယွဥ္တဲ့ အေလာဘလည္း ဆိုတာ ကို ၾကည့္ရမယ္။

အမွတ္စဥ္(၅၆) {ဒိ႒ိနဲ႔မာန အတူမျဖစ္၊ ဣႆာ၊ မစၦရိယ၊ မစၦရိယ ၅-မ်ိဳး၊ ကုကၠဳစၥ၊ ထိနနဲ႔ မိဒၶ}



ဒိ႒ိနဲ႔မာန အတူမျဖစ္
ေလာဘရယ္, ဒိ႒ိရယ္, မာနရယ္ဟာ ေလာဘမူစိတ္မွာ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ၾကတယ္တဲ့၊ အယူမွားတဲ့ ဒိ႒ိနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးတဲ့ မာနတို႔ဟာ တူတူယွဥ္တြဲၿပီး မျဖစ္ၾကဘူး၊ ဘာ့ေၾကာင့္ ယွဥ္တြဲၿပီး မျဖစ္တာတံုးဆိုလို႔ရိွရင္ အာ႐ံုခ်င္း မတူလို႔တဲ့၊ အတူတြဲတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အေျခခံ ဝတၳဳခ်င္း မတူလို႔တဲ့၊ အတူတြဲတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ “အေျခခံဝတၳဳခ်င္းတူရမယ္၊ အာ႐ံုခ်င္းတူရမယ္၊ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ရမယ္၊ တၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ရမယ္၊ တၿပိဳင္နက္ ခ်ဳပ္ရမယ္၊”  ဒါမွ ယွဥ္တယ္၊ associoation ဆိုတာ ဒါမွ တစ္ခုတည္းလို႔ ျဖစ္ရမယ္၊ သို႔ေသာ္ မာနနဲ႔ဒိ႒ိက သူ႔ရဲ႕ အယူအဆ philosophy ကို အာ႐ံုျပဳတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ခုမွာ အာ႐ံုခ်င္း မတူၾကဘူး။

အမွတ္စဥ္(၅၅) {ဒိ႒ိ၊ မာန၊ သူေတာင္းစားမာန၊ အေကာင္းအဆိုး၊ မထားသင့္တဲ့မာန၊ မာနခံလွ်င္ တရားမရ}


 
ဒိ႒ိ
ေနာက္ ေလာဘမူစိတ္ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ ေလာဘသန္႔သန္႔ ျဖစ္တာရွိတယ္၊ တစ္ခါတစ္ရံ ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တြဲၿပီး ဘာေပၚလာတက္ေသးတုန္းဆို မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆတစ္ရပ္ ေပၚလာတက္ေသးတယ္၊ အဲဒါကို ‘ဒိ႒ိ’ လို႔ ေခၚတယ္၊ ခုေခတ္ကေတာ့ Philisophy ေခၚမွာေပါ့၊ မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆေတြ အားလံုးဟာ ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တြဲၿပီး ျဖစ္လာၾကတာ၊ ေမာဟနဲ႔ သာ ယွဥ္တြဲတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တြဲလာတာ။ ဘာျဖစ္လု႔ိ ဒီ ဒိ႒ိဆိုတဲ့  အေတြးအေခၚေတြဟာ ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တြဲရတာတုန္းဆို နည္းနည္း စဥ္းစားၾကည့္။ အမွန္မသိလို႔ အယူမွားတာလို႔ ေျပာေကာင္း ေျပာၾကလိမ့္မယ္၊ သို႔ေသာ္ အယူမွားမႈ မွန္သမွ်သည္ ေလာဘကို အေျခခံတယ္၊ ဘာေၾကာင့္ အေျခခံတုန္းဆို လူေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တာကိုး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕  အႏၱရာယ္ကင္းမႈ ထာဝရ ရွန္သန္မႈကို ရွာလာၾကတယ္၊ selfish ျဖစ္လာတာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီ ကိုယ္ကိုယ္ကို လံုၿခံဳ စိတ္ခ်ရဖို႔ဆိုတဲ့ ေလာဘအေတြးက အယူမွားမႈကို ေပၚေပါက္ ေစတက္တယ္။

အမွတ္စဥ္(၅၄) {ေမာဟ၊ အကုသိုလ္ျဖစ္တိုင္း၊ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟတို႔ရဲ႔ ေျဖေဆး၊ အဟိရိက၊ အေနာတၱပၸ၊ ဥဒၶစၥ}



ေမာဟ
ေနာက္တစ္ခုက ေမာဟ၊ ေမာဟ ဆိုတာ ျမန္မာလို ေတြေဝတယ္လို႔ ဘာသာျပန္တယ္၊ ေတြေဝေနတယ္လို႔ဆိုရင္ ဘာမွ မသိဘူးလို႔ ထင္ေကာင္း ထင္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး၊ သူက တလဲြသိေနတယ္၊ အာ႐ံုရဲ႕ အစစ္အမွန္သေဘာကို ဖံုးကြယ္ထားၿပီး အမွားကို သိေနတယ္၊ ဖံုးကြယ္ထားတယ္ဆိုတာ ဒီေမာဟေၾကာင့္ အမွန္မျမင္ဘူးလို႔ ေျပာတာေနာ္၊ ေမာဟက အာ႐ံုရဲ႕ အစစ္အမွန္သေဘာကို မသိဘဲနဲ႔ တလြဲ သိေနတယ္တဲ့၊  

အမွတ္စဥ္(၅၃){ေလာဘမူလစိတ္ ၈-မ်ိဳးျဖစ္ပံု၊ ေဒါသ၊ ေဒါသမီး၊ ေျမြေဟာက္လို၊ အျပစ္ႀကီးေပမယ့္၊ ေဒါသရဲ႕ အျပစ္၊ ေဒါသမူစိတ္ ၂-မ်ိဳးျဖစ္ပံု}



ေလာဘမူလစိတ္ ၈-မ်ိဳးျဖစ္ပံု
ဒီ ေလာဘေလးဟာ စိတ္ ၈-မ်ိဳးမွာ ယွဥ္တယ္၊ ေလာဘအေျခခံတဲ့စိတ္က ၈-ခု ရွိတယ္၊ သို႔ေသာ္ အေျခအေနေလးေတြက တစ္ခါတစ္ခါ မတူတက္တာရွိလို႔ ၈-မ်ိဳး ခြဲလိုက္တာ၊ ေလာဘနဲ႔ ယွဥ္တဲ့ စိတ္ကို ၈-မိ်ဳးခြဲတာ စိတ္ပိုင္းတုန္းက မေျပာခဲ့ဘူး၊  အခု သိသာ႐ံုေလး ေျပာမယ္။
တစ္ခါတစ္ရံ ေလာဘျဖစ္တာဟာ အယူအဆ မွားတာေလးကို အေျခခံၿပီး ျဖစ္တာရွိတယ္၊ အယူအဆ မွားတာကို အေျခမခံဘဲနဲ႔ ျဖစ္တာရွိတယ္၊ စာလိုေျပာရင္ ‘ဒိ႒ိဂတသမၸယုတ္ နဲ႔ ဒိ႒ိဂတဝိပၸယုတ္’ ေပါ့၊ အမွားကို အေျခခံတာနဲ႔ အမွားကို အေျခခံတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ၂-မ်ိဳး ခြဲလိုက္မယ္။

အမွတ္စဥ္(၅၂) {ေမ်ာက္ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစးနဲ႔တူပံု၊ အျပစ္နည္းေပမယ့္၊ ေဟတုသတၱိ} အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)


 ေမ်ာက္ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစးနဲ႔တူပံု

          ေလာဘဟာ အာ႐ံုနဲ႔ စိတ္ကို ကပ္ေပးထားတယ္၊ တြယ္ေပးထားတယ္၊ ေကာ္မ်ားလိုပဲ စိတ္ဟာ အာ႐ံုနဲ႔ တြယ္ကပ္ေနေအာင္ မခြဲႏိုင္ မခြါရက္ဆိုတာ ျဖစ္ေနေအာင္ အာ႐ံုနဲ႔စိတ္ကို မခြါႏိုင္ေအာင္ တြယ္ကပ္ေပးထားတဲ့သေဘာ၊ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားမွာ ဘာနဲ႔ ဥပမာေပးထားတာတုန္းဆိုေတာ့ - “မကၠဋာေလပ” တဲ့၊ မကၠဋ - ဆိုတာ ေမ်ာက္၊ အာေလပ- ဆိုတာ ေကာ္ေစးကိုေျပာတာ၊ မကၠဋာေလပ - ေမ်ာက္ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစးလို႔၊ ခုေခတ္ Super Glue လိုေပါ့၊ ေမ်ာက္ႏွဲေစးလို႔ ေခၚတယ္။

အမွတ္စဥ္(၅၁) {စိတ္အညစ္အေၾကးေလွ်ာ္နည္း၊ ေလာဘ၊ ရာဂတဏွာ၊ စိတ္ကိုအေရာင္ဆိုးျခင္း} အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)


 
အခန္း (၆)

စိတ္၏ အညစ္အေၾကးမ်ား


          ဗုဒၶျမတ္စြာက အဂၤုတၱရ နိကာယ္မွာ “ပဘႆရ မိဒံ ဘိကၡေဝ စိတံၱ” စိတ္ကေလးဟာ ျဖဴစင္ ဝင္းလက္ေနတယ္လို႔ ေဟာေတာ္မူတယ္၊ တင္စားၿပီးသံုးတဲ့ အသံုးေနာ္၊ လူေတြလည္း ေျပာၾကတယ္ မဟုတ္လား၊ အသံဆိုတာ ျမင္ရတာလား၊ ၾကားရတာလား၊ ၾကားရတာေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ မေျပာၾကဘူးလား၊ အသံနက္ၾကီးနဲ႔တဲ့၊ အသံျပာႀကီးနဲ႔တဲ့၊ အသံဝါႀကီးနဲ႔တဲ့၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အျပာေတြ အဝါေတြ ျမင္ၾကလဲ၊ ေျပာတယ္ မဟုတ္လား၊ ေအး ဒီမွာလည္းပဲ ျမတ္စြာဘုရားက “ပဘႆရ မိဒံ ဘိကၡေဝ စိတံၱ” စိတ္ကေလးဟာ ျဖဴစင္ၿပီး ဝင္းလက္ေနတာ၊  ပဘႆရ ဆိုတာ ပဘာ- အေရာင္အဝါေတြ၊ သရ-ထြက္ေနတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာ၊ ျဖဴစင္တယ္၊ စင္ၾကယ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ျပတာပါေနာ္။

“ပဘႆရ မိဒံ ဘိကၡေဝ စိတံၱ၊ တဥၥ ေခါ အာဂႏၱဳ ေကဟိ ဥပကိၠေလေသဟိ ဥပကိၠလိ႒ံ” ။

        အခုလို ပါဠိေတြ နည္းနည္းပါးပါး ရြက္ရတာ  တျခားမဟုတ္ဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာခ့ဲတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပဖို႔ အတြက္ေနာ္၊ ဘုရားက ဒီလို ေဟာခဲ့တာ။

အမွတ္စဥ္(၅၀) {ဝိစာရ၊ ဝိတက္ႏွင့္ ဝိစာရအထူး၊ ပီတိ၊ ပီတိရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈ၊ အဓိေမာကၡ၊ ဝိရိယ၊ ဆႏၵ} အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)



ဝိစာရ

          ဝိစာရဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဝိတက္က ႀကံစည္တာ၊ စိတ္ကူးတာ၊ ဝိစာရဆိုတဲ့ သေဘာက သံုးသပ္တယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္၊ သံုးသပ္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က မထင္ရွားျပန္ဘူး၊ ဝိစာရက ဘာလုပ္တာတံုးဆုိေတာ့ ဝိတက္က စိတ္ကို အာ႐ံုေပၚတင္ေပးတာ၊ တင္ေပးထားေပးတဲ့အတိုင္း စိတ္နဲ႔အာ႐ံု ကြာမသြားေအာင္ ဝိစာရက ထိန္းေပးတာလို႔ ေျပာတယ္၊ တင္ေတာ့ တင္လိုက္တယ္။ သို႔ေသာ္ စိတ္က အာ႐ံုနဲ႔ ကြာထြက္ သြားတက္တယ္၊ အဲဒီလို ကြာမသြားေအာင္ စိတ္ကို အာ႐ံုနဲ႔ ယွဥ္တြဲၿပီးေတာ့ သူက ရစ္ဝဲေပးေနတာ၊ အဲဒါ ဝိစာရပဲ၊ သူကလည္း ဝိတက္လိုပဲ အသံုးဝင္တဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္တယ္ေပါ့။

အမွတ္စဥ္(၄၉) {ပကိဏၰကေစတသိက္ ၆-ခု၊ ဝိတကၠ၊ မွားတဲ့အေတြး ၃-မ်ိဳး၊ မွန္ကန္တဲ့အေတြး၊ ဝိတက္ရဲ႕စြမ္းအား၊ ဝိတက္ကို ေလွ်ာ့နည္း}



ပကိဏၰကေစတသိက္ ၆-ခု

          စိတ္ေတြဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု မတူတက္ဘူး၊ ခုနက အာဝဇၨန္းဆိုတဲ့ ပဥၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္က်ေတာ့ စကၡဳဝိညာဏ္ထက္ ေစတသိက္ ပိုတယ္၊ ပဥၥဒြါရာဝဇၨန္းအစရွိတဲ့ စိတ္ေတြမွာ ေစတသိက္ေတြ ပိုလာတယ္၊ ပကိဏၰကေစတသိက္ေတြ ပါလာတယ္၊ ပကိဏၰကေစတသိက္က ၆-မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဝိတကၠ၊ ဝိစာရ၊ အဓိေမာကၡ၊ ဝီရိယ၊ ပီတိ၊ ဆႏၵ။

ဝိတကၠ

          အခ်ိဳ႕ စိတ္ေတြမွာ တစ္ခါတစ္ရံမွ ပါတဲ့ ပကိဏၰက ေစတသိက္ ၆-ခုထဲက ဝိတကၠ တဲ့၊ ဝိတကၠဆိုတာ ျမန္မာေတြက ဝိတက္ ဝိတက္နဲ႔ ေခၚတဲ့အရာ၊ အဂၤလိပ္လို ျပန္ေတာ့ Thouht စိတ္ကူးတယ္၊ ႀကံစည္တယ္တဲ့၊ စိတ္ကူးတယ္၊ ႀကံစည္တယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္တာတံုးလု႔ိ ေမးရင္ ဘယ္လုိေျပာမလဲ၊ ဘယ္လုိ ထပ္ရွင္းမတံုး။

အမွတ္စဥ္(၄၈) {ဧကဂၢတာ ျဖစ္ပံု၊ မနသိကာရျဖစ္ပံု၊ စိတ္နဲ႔ေစတသိက္ ေပါင္းစပ္ေဆာင္ရြက္ပံု၊ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ႏွင့္ ေစတိသိက္}



ဧကဂၢတာ ျဖစ္ပံု

          ဧကဂၢတာဆိုတာ “ဧက ဆိုတာ တစ္၊ အဂၢ ဆိုတာ ဒီေနရာမွာ အာ႐ံုကို ရည္ညြန္းတဲ့ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခု၊ တာ ဆုိတာ သဘာဝပဲ၊” အာ႐ံုတစ္ခုတည္းကို ဦးတည္ထားတယ္။ ဒါ သမာဓိကို ေျပာတာေနာ္၊  ဦးတည္ခ်က္တစ္ခုတည္း ေရာက္လာေအာင္ စုစည္းေပးတာ၊

          ဖႆရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကလည္း ဒီတစ္ခုပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ေဝဒနာရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကလည္း ဒီတစ္ခုပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ စိတ္ရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကလည္း ဒါပဲ ျဖစ္ရမယ္၊ ေစတနာရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကလည္း ဒါပဲ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ဦးတည္ခ်က္ေတြ အကုန္လံုး စုေပးတယ္၊ အာ႐ံုတစ္ခုတည္းကို အားလုံုး စုစည္းေပးလိုက္တာ၊ ဧကဂၢတာ၊ ဒါက သမာဓိတရားရဲ႕ Source အေျခခံရားပဲ။

အမွတ္စဥ္(၄၇) {သညာ၀ိပၸလႅာသ၊ အေကာင္းအဆိုးဟာ အထင္နဲ႔သာ၊ သညာကိုေျပာင္းထားျခင္း၊ ေစတနာျဖစ္ပံု}


 
သညာဝိပၸလႅာသ
         သညာဝိပၸလႅာသ - သညာရဲ႕ လြဲမွားမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္၊ အဲဒီ လြဲမ်ားမႈမျဖစ္ေအာင္ ျမတ္စြာဘုရားက အသုဘသညာတို႔၊ အနိစၥသညာတို႔၊ ဒုကၡသညာတို႔ဆိုတာ စိတ္ထဲမွာ စြဲေနေအာင္ လုပ္ခိုင္းထားတာ။ မၿမဲဘူးဆိုတာ စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ထား၊ မလွဘူးဆိုတာ စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ထား။

          ရြံစရာေတြ ေတြးၿပီးေတာ့ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ အနတၱ ကိုယ္မပိုင္ဘူး ဆိုတာေတြ စြဲေနေအာင္ လုပ္ထားဆိုတဲ့ သညာေတြကို ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာတာ၊ ဒါက ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုရင္ ဒီသညာက သူက မွတ္တာ၊ မွတ္တဲ့အတိုင္းပဲ သိတက္တယ္။

အမွတ္စဥ္(၄၆) {ဖႆျဖစ္ပံု၊ ေ၀ဒနာျဖစ္ပံု၊ သညာျဖစ္ပံု } အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)


 
ဖႆျဖစ္ပံု

                   (၁) ဖႆဆိုတဲ့ သဘာ၀တရားဟာ ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္တိုင္က စိတ္ေပၚလာမွ ေပၚတယ္ဆိုတာ ေဟာေတာ္မူထားတယ္။
                   
                    စကၡံဳ စ ပဋိစၥ ႐ူေပ စ ဥပၸဇၨတိ စကၡဳ၀ိညာဏံ၊ တိဏၰံ သဂၤတိ ဖေႆာ။
                   စကၡံဳစ- စကၡဳပသာဒ႐ုပ္ကိုလည္းေကာင္း၊ (စကၡဳပသာဒ႐ုပ္ဆိုတာက ကံက ဖန္တီးေပးထားတယ္၊ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ႐ုပ္တစ္ခု၊) ႐ူေပ စ- စကၡဳပသာဒ႐ုပ္ေပၚမွာ ထင္လာတဲ့အဆင္း ႐ူပါ႐ံုတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ပဋိစၥ- အစြဲဲျပဳ၍၊ စကၡဳ၀ိညာဏံ- ျမင္သိစိတ္ကေလးသည္ (၀ါ) စကၡဳပသာဒ႐ုပ္ေပၚမွာ အမွီျပဳၿပီးေတာ့ ေပၚလာတဲ့ စိတ္ကေလးသည္၊ ဥပၸဇၨတိ- ျဖစ္ေပၚလာရ၏။

                   စိတ္ကေလး ျဖစ္ပံုကို ေဟာဒီ ပါဠိေတာ္က ေဟာထားတာ၊ ဒါ ကိုယ္တိုင္ နားလည္လို႔ ရတာပဲ၊ ကိုယ့္မွာ မ်က္စိရွိတယ္၊ မ်က္စိရွိေတာ့ ျပင္ပက ျမင္စရာအာ႐ံုက မ်က္စိမွာ လာတိုက္တယ္၊ တိုက္လိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျမင္သိစိတ္ကေလး ေပၚလာတယ္၊ မ်က္စိဖြင့္ထားလို႔၊ မ်က္စိကို အာ႐ံုလာထိမွ ျမင္သိစိတ္ကေလး ေပၚတယ္ဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မ်က္လံုးေလး ဖြင့္လိုက္တာ၊ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔၊ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ျမစ္စရာေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဟိုဟာေလး ျမင္လိုက္၊ ဒါေလး ျမင္လိုက္၊ သိပ္ျမန္လြန္းအားႀကီးေတာ့ တစ္ခါတည္း အကုန္ျမင္တယ္ ထင္နတာေနာ္။

အမွတ္စဥ္(၄၅) {ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသိျခင္း အက်ိဳး၊ သဗၺစိတၱသာဓာရဏ၊ ေဆာင္ရြက္မႈကိစၥမ်ား၊ } အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)

ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာသိျခင္း အက်ိဳး
                   ဒါျဖင့္ ဒါေတြကို သိေတာ့ ဘာအက်ိဳး ရွိသလဲဆိုေတာ့ “ငါ” လို႔ တစ္သံသရားလံုး ထင္လာတဲ့ အထင္ႀကီးဟာ “ေၾသာ္ - ငါ မဟုတ္ပါလား၊ သူ႔ဟာသူ လုပ္ေနၾကတာပါလား၊ သူ႔ အေၾကာင္းနဲ႔သူ, သူ႔ကိစၥသူ လုပ္ေနၾကတာပါလား” ဆိုတဲ့ ဒီလို မွန္ကန္တဲ့ အျမင္တစ္မ်ိဳး ရလာႏိုင္တယ္၊ ဒါဟာ အက်ိဳးပဲ။ တစ္သံသရာလံုး ငါလို႔ ထင္လာတဲ့ အစြဲႀကီးဟာ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္၊ တစ္သံသရာလံုး ငါ့ဥစၥာလို႔ ထင္လာတာလည္း “ေၾသာ္- ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ၊ သူတို႔ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရ ကိစၥေတြ သူ႔ဟာသူ လုပ္ေနၾကတာ၊ ငါလုပ္ခိုင္းတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ဟာသူ လုပ္ေနၾကတာ” ဆိုတဲ့သေဘာေလး ေပၚမလာဘူးလား၊ မွန္ကန္တဲ့ အျမင္ရဖို႔အတြက္ အခုလို Analize ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့ အသိဉာဏ္ ရဖို႔ရာအတြက္ အဘိဓမၼာကို ေလ့လာၾကရတာ။

အမွတ္စဥ္(၄၄) {ေစတသိက္တရား၊ အညသမာန္းေစတသိက္၊ ၈-မ်ိဳးပါတဲ့ တစ္ခု၊ ေဆာင္ရြက္မႈခ်င္းမတူ၊ ေပါင္းဆံုမွ အလုပ္ျဖစ္}

အခန္း(၅)
စိတ္ကို အမွီျပဳ အင္အားစုမ်ား

 ေစတသိက္တရား
                   စိတ္ကို အမွီျပဳအင္အားစုမ်ား ဆိုတာ ေစတသိက္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေစတသိက္ဆိုတာ ေစတသိက-စိတ္ကို မွီၿပီေနတဲ့ သေဘာ၀တရားလို႔ အဓိပၸါယ္ရတယ္၊ စိတ္ကို အမွီျပဳျဖစ္တယ္ ဆိုတာ စိတ္ႏွင့္စပ္ၿပီး ျဖစ္ေနတာ၊ စိတ္မျဖစ္ရင္ သူတို႔ ျဖစ္လို႔ မရဘူး၊ စိတ္နဲ႔အတူတကြ ျဖစ္လို႔ စိတ္ကို မွီၿပီးေတာ့ ျဖစ္ရတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေစတသိက၊ ထိုေစတသိကကိုပဲ ေစတသိက္လို႔ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာ၊ အဲဒီေတာ့ ဒီ ေစတသိကဆိုတဲ့ စကားလံုးမွာ ေစတ-ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ စိတၱ-ဆိုတဲ့ စကားလံုး ႏွစ္ခုဟာ အဓိပၸါယ္ တူတယ္လို႔ မွတ္ရမယ္။

အမွတ္စဥ္(၄၃) {အာ၀ဇၨန္းစိတ္သည္ ေၾကာင္က်ိဳးလြတ္စိတ္ ျဖစ္ပံု၊ လူ႔ဘ၀ ေမြးရာပါစိတ္ (၄၅)ခု၊ စ်ာန္,မဂ္,ဖိုလ္စိတ္မ်ားသည္ . . . }

အာ၀ဇၨန္းစိတ္သည္ ေၾကာင္က်ိဳးလြတ္စိတ္ ျဖစ္ပံု
 
          အာ၀ဇၨန္း ဆိုတဲ့ စိတ္ဟာ ႏွစ္ခုရွိတယ္၊ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္ဆိုတာ ဒြါရ(၅)ခုမွာ တိုက္ခိုက္လာတဲ့ အာ႐ံုကို ဦးလွည္႔ေပးတဲ့စိတ္ကို ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္း လို႔ ေခၚတယ္။

           မ်က္စိနဲ႔လည္း မဆိုင္၊ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္နဲ႔လည္း မဆိုင္ဘဲ သက္သက္ေပၚေနတဲ့ အာ႐ံုကို ဦးလွည့္ေပးတာကို ‘မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္း’ လို႔ ေခၚတယ္၊ မေန႔ကအဆင္း ဒီေန႔ ျမင္လို႔ မရဘူး၊ မေန႔က အသံ ဒီေန႔ ၾကားလို႔ရေသးလား၊ မရဘူး၊ ေတြးလို႔ေတာ့ ရတယ္၊ အဲဒါ မေနာဒြါရာ၀ဇၨန္းက ေတြးတာ၊ သူက တံခါးဖြင့္ေပးတာ၊ ဟိုႏွစ္က အာ႐ံုကိုလည္း တံခါးဖြင့္ေပးတယ္၊ စိတ္ကူးထဲမွာ ၀င္လာရင္ သူက တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။

Deed (ကံ) ေလးမ်ိဳးေလးလီ



ကံ ၄-မ်ဳိး ၄-လီ (ကမၼ စတုကၠ) Four Kinds of Kamma (Kamma-catukka)
Kamma, Sanskrit karma, literally means volitional action or deed. As a rule good actions bear good results and bad actions bear bad results.

ကိစၥ၏ အစြမ္းျဖင့္ ကိစၥကမၼ စတုကၠကံ ၄-မ်ဳိး --
With respect to function, there are four kinds of kamma (Kicca-kamma Catukka)

(၁) ဇနကကံ (Janaka-kamma)
  • Reproductive kamma which produces mental aggregates and material aggregates at the moment of conception as well as throughout the life-time of the individual;
  • ပဋိသေႏၶ အက်ဳိးႏွင့္ ပဝတၱိအက်ဳိးတုိ႔ကို ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေစတတ္ေသာကံ။
ဇနကံသည္ ပဋိသေႏၶအခါ ႏွင့္ ပဝတၱိအခါတုိ႔၌ ဝိပါက္စိတ္ ႏွင့္ ေစတသိက္မ်ား (ဝိပါက္နာမကၡႏၶာ)၊ ကမၼဇ႐ုပ္ ႏွင့္ ဥတုဇ႐ုပ္ (ကဋတၱာ႐ုပ္) တုိ႔ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ကုသုိလ္, အကုသုိလ္ ေစတနာ ျဖစ္၏။

(၂) ဥပတၳမ႓ကကံ (Upatthambhaka-kamma)
  • Supportive kamma which supports the janaka-kamma as well as the effect of the janaka-kamma throughout the life-time of the individual;
  • ဇနကကံကို အေထာက္အပံ့ျပဳေသာ ကံ။
မိမိကိုယ္တိုင္ကား အက်ဳိး မေပးႏိုင္။ တစ္ပါးေသာ ကံကို အက်ဳိးေပးခြင့္ ရေလေအာင္၊ အက်ဳိးေပးခြင့္ ရသည့္အခါ အက်ဳိးေပးသန္ေလေအာင္၊ အက်ဳိးေပးေနသည့္အခါ ထုိအက်ဳိးမ်ား ၾကာရွည္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေလေအာင္ ေလ်ာ္စြာ ေထာက္ပံ့ ကူညီတတ္ေသာ ကုသုိလ္, အကုသိုလ္ကံကို ဆုိလို၏။


(၃) ဥပပီဠကကံ (Upapilaka-kamma)
  • Obstructive kamma which weakens, interrupts or retards the fruition of the janaka kamma;
  • ဇနကကံ၏ အက်ဳိးကို အားနည္းခ်ဲ႕နဲ႕ေအာင္ ဖိႏိွပ္တတ္ေသာ ကံ။
တစ္ပါးေသာကံ အက်ဳိးေပးခြင့္ မရေလေအာင္၊ အခြင့္ရလွ်င္ အက်ဳိးေပး မထက္သန္ေအာင္၊ ရၿပီးသည့္ အက်ဳိးကိုလည္း မဖြံ႕ၿဖိဳးေလေအာင္ ကပ္၍ ႏိွပ္စက္တတ္ေသာ ကံကို ဆုိလုိ၏။

(၄) ဥပဃာတကကံ (Upaghàtaka-kamma)
  • Destructive kamma which not only cuts off the effect of the janaka kamma but also destroys the janaka kamma and produce its own effect. In other words, the person dies abruptly and is reborn in accordance with the upaghàtaka-kamma.
  • ဇနကကံ အက်ဳိးေပးထားေသာ ဝိပါက္နာမကၡႏၶာ ႏွင့္ ကဋတၱာ႐ုပ္ အစဥ္ကို ျဖတ္တတ္ေသာ ကံ။

  • အက်ဳိးေပးေသာ အလွည့္အႀကိမ္အားျဖင့္ ပါကဒါနပရိယာယကမၼစတုကၠ ကံ ၄-မ်ဳိး ---
With respect to the priority in bearing results, there are four kinds of kamma (Pàkadànapariyàya-kamma Catukka)

(၁) ဂ႐ုကကံ (Garuka-kamma)
  • Weighty kamma which is so strong that no other kamma can stop its function in the next life. In other words, it certainly produces its results in the next life.
Bad weighty kammas are pa¤cànantariya kamma, namely, (i) creating a schism in the Saügha, (ii) wounding a Buddha, (iii) murdering an arahat, (iv) matricide, and, (v) parricide. Niyata-micchàdiññhi (permanent false view) is also termed as one of the weighty kammas.
On the other hand, 5 råpàvacara-kusala kammas and 4 aråpàvacara-kusala kammas are good weighty kammas. Lokuttara-magga is also a weighty force for it closes the
doors of the four apàya abodes for ever.
  • တစ္ပါးေသာ ကံမ်ားက မတားျမစ္ႏိုင္ဘဲ စုတိၿပီး အျခားမဲ့၌ အက်ဳိးေပးျမဲျဖစ္ေသာ အလြန္ အျပစ္ႀကီးသည့္ အကုသိုလ္ကံ (သို႔) အလြန္ အာႏုေဘာ္ႀကီးသည့္ ကုသုိလ္ကံ။
{ အမိကို သတ္ေသာ မာတုဃာတကကံ, အဘကို သတ္ေသာ ပိတုဃာတကကံ, ရဟႏၲာကို သတ္ေသာ အရဟႏၲဃာတကကံ, ျမတ္စြာဘုရားကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ ျပဳေသာ ေလာဟိတုပၸါဒကကံ, သံဃာကို သင္းခြဲေသာ သံဃေဘဒကကံ ဟူ၍ ဤအနႏၲရိယကံ ၅-ပါး (ပၪၥာနႏၲရိယကံ) တုိ႔ကို အကုသိုလ္အရာ၌ ဂ႐ုကံမ်ားဟု မွတ္အပ္၏၊ ကံ-ကံ၏ အက်ဳိးမရိွဟု မွတ္ယူေသာ နိယတမိစၧာဒိ႒ိကိုလည္း အခ်ဳိ႕က ဂ႐ုကကံ၌ ထည့္သြင္းၾက၏။}
{ကုသုိလ္အရာ၌မူ မဟဂၢဳတ္ ကုသိုလ္ကံ ႏွင့္ ေလာကုတၱရာကံ တုိ႔ကို ဂ႐ုကကံ မ်ားဟု မွတ္အပ္၏၊}

(၂) အာသႏၷကံ
  • Proximate kamma that is performed or remembered just before death.
  • ေရွးအခါက ျပဳခဲ့ၿပီး၍ ေသခါနီးအခါ၌ ေအာက္ေမ့အပ္ (ဆင္ျခင္ေနအပ္) ေသာ ကုသိုလ္ကံသည္ လည္းေကာင္း၊ ေသခါနီးေသာ အခ်ိန္၌ ျပဳအပ္ေသာ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္ကံ သည္လည္းေကာင္း အာသႏၷကံ မည္၏။

(၃) အာစိဏၰကံ
  • Habitual kamma which is performed regularly, or it may be a kamma which is performed once and is recollected and remembered all the time.
  • အျမဲမျပတ္ ေန႔စဥ္ ဝတ္ထား၍ ေလ့လာျပဳလုပ္အပ္ေသာ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္ ကံသည္ လည္းေကာင္း၊ တစ္ႀကိမ္ ျပဳၿပီးေနာက္ အျမဲမျပတ္ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့အပ္ေသာ ကုသိုလ္, အကုသိုလ္ကံသည္ လည္းေကာင္း အာစိဏၰံ မည္၏။

(၄) ကဋတၱာကံ
  • Unspecified kamma which is done once and soon forgotten.
  • ဂ႐ုကံ, အာသႏၷ, အာစိဏၰကံ အေျခအေနသုိ႔ မေရာက္တတ္ဘဲ ဤဘဝ၌ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကံမ်ားႏွင့္ ေရွးေရွးဘဝမ်ား၌ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကံမ်ားတည္း။ ဤကံတုိ႔လည္း အခြင့္သာသည့္အခါ ပဋိသေႏၶအက်ဳိးႏွင့္ ပဝတၱိအက်ဳိးတုိ႔ကို ေပးႏိုင္ၾက၏။

အထက္ပါ ပါကဒါနပရိယာယကမၼစတုကၠ က ၄-မ်ဳိးတုိ႔၏ အလွည့္အစဥ္အတုိင္း အက်ဳိးေပးပံုမွာ အၾကင္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတြင္ ကံ ၄-မ်ဳိးစလံုး ရိွျငားအံ့။ ဂ႐ုကကံသည္ ေရွးဦးစြာ စုတိ၏ အျခားမဲ့ ျဖစ္ေသာ ဒုတိယဘဝ၌ အက်ဳိးေပး၏၊ ထုိကံ မရိွခဲ့ေသာ္ အာသႏၷကံသည္ အက်ဳိးေပး၏၊ အာသႏၷကံ မရိွခဲ့ေသာ အာစိဏၰကံသည္ အက်ဳိးေပး၏၊ ယင္း အာစိဏၰကံ မရိွခဲ့ေသာ္ ကဋတၱာကံသည္ အက်ဳိးေပး၏။

  • အက်ဳိးေပးရာ ကာလ၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ‘ပါကကာလ ကမၼစတုကၠ’ ကံ ၄-မ်ဳိး --
With respect to the time of taking effect there are four kinds of kamma: (Pàkakàla-kamma Catukka)

(၁) ဒိ႒ဓမၼေဝဒနိယကံ (Diññhadhammavedanãya-kamma)
Immediately effective kamma which bears fruits in the present life;
မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ အက်ဳိးေပးေသာ ကံ။ ေဇာ ၇-ခ်က္တုိ႔တြင္ ပထမ ေဇာေစတနာသည္ အခုပစၥဳပၸန္ဘဝ၌ အက်ဳိးေပးျခင္းေၾကာင့္ ဒိ႒ဓမၼေဝဒနိယကံ မည္၏။

(၂) ဥပပဇၨ ေဝဒနိယကံ (Upapajjavedanãya-kamma)
Subsequently effective kamma which bears fruits in the next (second) life;
အျခားမဲ့ ျဖစ္ေသာ ဒုတိယ ဘဝ၌ အက်ဳိးေပးေသာ သတၱမ ေဇာ ေစတနာ။

(၃) အပရာ ပရိယ ေဝဒနိယကံ (Aparàpariyavedanãya-kamma)
Indefinitely effective kamma which bears fruits from the third life till the last life when the person realizes Nibbàna;
မ်က္ေမွာက္ဘဝ ႏွင့္ ဒုတိယဘဝတုိ႔မွ တစ္ပါး တတိယ ဘဝမွ စ၍ အနာဂတ္ နိဗၺာန္ရသည့္ဘဝတုိင္ေအာင္ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာ အလယ္ေဇာ ၅-ခ်က္ ေစတနာ။

(၄) အေဟာသိကံ (Ahosi-kamma)
Defunct kamma which no longer bears fruits. 
အထက္တြင္ ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ဒိ႒ဓမၼ ေဝဒနိယကံ စသည့္ ကံ ၃-ပါးတုိ႔သည္ အက်ဳိးေပးရန္ အခြင့္မသာ အခါမသင့္ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ မိမိတုိ႔ ဆိုင္ရာ ကာလ အားေလ်ာ္စြာ အက်ဳိးမေပးႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ အလုိလုိ သုဥ္း၍ သုဥ္း၍ သြားၾက၏၊ ထုိအခါ ထုိကံတုိ႔သည္ အေဟာသိကံ ျဖစ္ၾကကုန္၏။

  • အက်ဳိးေပးရာ ဘံုဌာန၏ အစြမ္းအားျဖင့္ ပါကဌာန ကမၼစတုကၠ ကံ ၄-မ်ဳိး ---
With respect to the place where the kammic effect takes place, kamma is divided into four classes: Pàkathàna-kamma Catukka ---

(၁) အကုသုိလ္ကံ (Akusala kamma)
Immoral action which produces its effect in the four apàya abodes.
အပါယ္ ၄-ဘံု၌ ပဋိသေႏၶအက်ဳိး ႏွင့္ ပဝတၱိအက်ဳိး တုိ႔ကို ေပးေသာကံ

(၂) ကာမ ကုသုိလ္ကံ (Kàmàvacara-kusala kamma)
Moral action in the sense-sphere that produces its effect in the seven sensuous blissful realms (kàmaloka);
ကာမ သုဂတိ ၇-ဘံု၌ ပဋိသေႏၶအက်ဳိး ႏွင့္ ပဝတၱိအက်ဳိး တုိ႔ကို ေပးေသာကံ

(၃) ႐ူပါဝစရ ကုသိုလ္ကံ (Råpàvacara-kusala kamma)
Moral action in the fine-material sphere that produces its effect in the sixteen råpa-realm (råpaloka);
႐ူပ ျဗဟၼာ ၁၆-ဘံု၌ ပဋိသေႏၶအက်ဳိး ႏွင့္ ပဝတၱိအက်ဳိး တုိ႔ကို ေပးေသာကံ

(၄) အ႐ူပါဝစရ ကုသိုလ္ကံ (Aråpàvacara-kusala kamma)
Moral action in the non-material sphere that produces its effect in the four aråpa-realms (aråpaloka).
အ႐ူပ ျဗဟၼာ ၄-ဘံု၌ ပဋိသေႏၶအက်ဳိး ႏွင့္ ပဝတၱိအက်ဳိး တုိ႔ကို ေပးေသာကံ။

  • The place where kamma occurs or the means by which kamma arises is called kamma-dvàra.
  • ကံ ျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္သည့္ဌာနကို ‘ကမၼ ဒြါရ’ ဟု ေခၚ၏။
  • Kàya-dvàra : Special bodily movement called kàyavi¤¤atti where bodily action (kàya-kamma) occurs.
  • ကာယ ဝိညတ္႐ုပ္ ဟုဆုိအပ္ေသာ ကိုယ္အမူအရာအထူးသည္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ ကာယကံ၏ ျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကာယဒြါရ မည္၏။
  • Vacã-dvàra : Speech-producing movement of the mouth called vacivi¤¤atti where verbal action (vacãkamma) arises.
  • ဝစီဝိညတ္႐ုပ္ဟု ဆုိအပ္ေသာ ႏႈတ္အမူအရာအထူးသည္ ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာဆုိ၍ အထေျမာက္ေစေသာ ဝစီကံ ျဖစ္ရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝစီဒြါရ မည္၏။
  • Mano-dvàra ; All cittas where mental action (mano-kamma) arises.
  • အဘိဇၨာ, ဗ်ာပါဒ, မိစၧာဒိ႒ိ (ေလာဘ, ေဒါသ, ဒိ႒ိ) တုိ႔ႏွင့္ အတူတကြ ျဖစ္ေသာ ေလာဘမူ, ေဒါသမူ ေဇာစိတ္တုိ႔သည္ မေနာဒြါရ မည္၏။

အကုသိုလ္ ကံ ၁၀-ပါး (အကုသလ ကမၼပထ ဒုစ႐ုိက္ ၁၀-ပါး) Akusala-kàya-kamma
အကုသလ ကမၼ = အကုသိုလ္ကံ၊ ပထ = အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္းလမ္း၊ ဒု = မေကာင္းေသာ၊ စရိတ = စ႐ုိက္, အက်င့္)

(၁) ကာယကံ ၃-ပါး , 3 unwholesome bodily actions
1 Pànàtipàtà – killing any living being,
2 Adinnàdànà – stealing or taking other’s property unlawfully,
3 Kamesu-micchàcàrà – sexual misconduct such as unlawful sexual intercourse.
၁။  ပါဏာတိပါတကံ - သူ႔အသတ္သက္ျခင္း       - ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၂။  အဒိႏၷာဒါနကံ - သူ႔ဥစၥာကို ခုိးဝွက္တုိက္ခိုက္ လွည့္ပတ္၍ ယူျခင္း  -  ေလာဘ, ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၃။  ကာေမသုမိစၧာစာရကံ - ကာမဂုဏ္တုိ႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္း  - ေလာဘ ေၾကာင့္ျဖစ္။

(၂) ဝစီကံ ၄-ပါး , 4 unwholesome verbal actions
4 Musàvàdà – lying,
5 Pisunavàcà – slandering,
6 Pharusavàcà – rude or harsh speech,
7 Samphappalàpa – vain talk or foolish babble.
၁။ မုသာဝါဒကံ -  လိမ္လည္ေျပာဆုိျခင္း။          - ေလာဘ, ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၂။ ပိသုဏဝါစာကံ - ကုန္းတုိက္ျခင္း။                - ေလာဘ, ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၃။ ဖ႐ုသဝါစာကံ - ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္း။  -  ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၄။ သမၹပၸလာပဝါစာကံ -  ပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္း။   -  ေလာဘ, ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။

(၃) မေနာကံ ၃-ပါး , 3 unwholesome mental actions
8 Abhijjhà – covetousness,
9 Vyàpàda – ill-will
10 Micchàdiññhi – wrong view
၁။  အဘိဇၩာကံ -  သူတစ္ပါး စည္းစိမ္ကို မတရား ယူလုိမႈ။          - ေလာဘ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၂။  ဗ်ာပါဒ -  သူတစ္ပါး၏ ပ်က္စီးေသေစရန္ ၾကံစည္မႈ။             - ေဒါသ ေၾကာင့္ျဖစ္။
၃။ မိစၧာဒိ႒ိ -  အယူမွားမႈ                                                          - ေလာဘ ေၾကာင့္ျဖစ္။

မွတ္ခ်က္ -  ကံ ဟူသည္မွာ စိတ္ႏွင့္ ယွဥ္ဖက္ ျဖစ္သည့္ ေစတနာကို ေခၚ၏၊ အကုသိုလ္ကံသည္ မေကာင္းမႈကို ျဖစ္ေစေလုိေသာ ေစတနာ ျဖစ္၏။ ကာယကံ ဟူသည္မွာ ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ ကာယဝိညတ္ျဖင့္ အမ်ားအားျဖင့္ ျပဳလုပ္ေလ့ရိွေသာ အကုသုိလ္ကံ ႏွင့္ ကုသိုလ္ကံတုိ႔ကို ဆုိ၏၊ သို႔ေသာ္ ကာယကံဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ပါဏာတိပါတကံ, အဒိႏၷာဒါနကံ ႏွင့္ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ တုိ႔ကို ကာယပေယာဂျဖင့္ သာမက ဝစီ ပေယာဂျဖင့္လည္း က်ဴးလြန္ႏိုင္၏။ (ဥပမာ - ဓားျပဗိုလ္က မိမိ၏ လက္ေအာက္ငယ္သားအား ‘ သတ္ေစ’ ဟု အမိန္႔ေပးလုိက္၍ သတ္ျခင္းအမႈကို ၿပီးေျမာက္ေစလွ်င္ ဝစီ ပေယာဂျဖင့္ ပါဏာတိပါတကံကို က်ဴးလြန္ျခင္း ျဖစ္၏။)

ငါးပါး သီလကို ေစာင့္ထိန္း႐ုံျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္ ၁၀-ပါးကို လံုျခံဳစြာ တားဆီးႏိုင္ပါသည္။
အကုသိုလ္ကံ ၁၀-ပါးကို သေဘာတူ, ကိစၥတူ, လကၡဏာဟာရနည္းျဖင့္ အက်ဥ္းခ်ဴံး၍ ေပါင္း႐ံုးေသာ္ -
(၁) ပါဏာတိပါတကံ၊ အဒိႏၷာဒါနကံ (၃) ကာေမသုမိစၧာစာရကံ (၄) မုသာဝါဒကံ (၅) မိစၧာဒိ႒ိကံ - ဟူ၍ ကံ ငါးပါးကုိသာ ရပါသည္။

ေပါင္း႐ံုးသည့္ နည္းမွာ --- သူတစ္ပါး၏ အသက္စည္းစိမ္ ေသေက်ပ်က္စီးရန္ ၾကံစည္ျခင္း ဟူေသာ
ဗ်ာပါဒကံကို ပါဏာတိပါတကံ၌ ၄င္း၊ အဘိဇၩာကံကို အဒိႏၷာဒါနကံ၌ ၄င္း၊ ပိသုဏဝါစာ, ဖ႐ုဝါစာ ႏွင့္ သမၼပၸလာပ တည္းဟူေသာ ကံသံုးပါးကို မုသာဝါဒကံ၌ ၄င္း အသီးသီး ထည့္သြင္း၍ ေရတြက္ျခင္း ျဖစ္၏။

မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္ကံသည္ အပါယ္ငရဲသုိ႔ လားေရာက္ေစျခင္း စသည့္ မေကာင္းက်ဳိးေပးမည္ကို ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္သာ သီလ ေစာင့္ထိန္းသည္ ျဖစ္၍ ငါးပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ကတည္းက မိစၧာဒိ႒ိအယူကို ပယ္စြန္႔ၿပီး ျဖစ္ေပ၏။

ေမ့ေလ်ာ့ မူးယစ္ေနေသာ သူသည္ အေကာင္း အဆိုး အမွန္အမွားကို မခြဲျခား မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ အကုသိုလ္အမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ရန္ ဝန္မေလးေတာ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒုစ႐ုိက္မႈမ်ားကို မျပဳလုပ္မိေစရန္ မီးမေလာင္ခင္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္သည့္ အေနျဖင့္ ‘သုရာေမရယ မဇၨပမာဒ႒ာန ေဝရမဏိ’ ဟူသည့္ သိကၡာပုဒ္ကို ေစာင့္ထိန္းေစျခင္း ျဖစ္၏။

အကုသိုလ္ အမႈျပဳတုိင္း အမွား ႏွင့္ အမွန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခား၍ မသိျမင္ေအာင္ ဖံုးလႊမ္းထားသည့္ အဝိဇၨာ အမည္ရေသာ ‘ေမာဟ’ သည္ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္း တစ္ပါးအျဖစ္ အစဥ္ ပါဝင္၏။
အကုသလ ကမၼပထ ၁၀-ပါးသည္ စိတ္အားျဖင့္ အကုသိုလ္စိတ္ ၁၂-ပါးလံုးျဖင့္ ျပဳက်င့္ေနသည္ဟု မွတ္ယူအပ္၏။

  • ကာမ ကုသိုလ္ကံ ၁၀-ပါး (ကုသလ ကမၼပထ သုစ႐ုိက္ ၁၀-ပါး)
ဒုစ႐ိုက္ ၁၀-ပါးကို မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေပးျခင္းသည္ပင္ သုစ႐ိုက္ (ဝါ) ေကာင္းေသာ အက်င့္စ႐ိုက္ ျဖစ္၍ ကာမ သုဂတိဘံုမ်ားသုိ႔ လားေရာက္ရန္ အက်င့္ေကာင္း ျဖစ္၏။

  • ပုညႀကိယာ ဝတၳဳ ၁၀-ပါး
ပုည = ေကာင္းမႈ၊ ႀကိယ = ျပဳသင့္ျပဳထုိက္ေသာ၊ ဝတၳဳ = တည္ရာ၊
(ေကာင္းေသာ အက်ဳိး၏ တည္ရာ ျဖစ္၍ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္သည့္ ေကာင္းမႈ)

1 Dàna – giving charity or generosity
2 Sãla – morality; observing five precepts, eight precepts, ten precepts, etc.
3 Bhàvanà – meditation, both tranquility and insight
4 Appacàyana – reverence to elders and holy persons
5 Veyàvacca – service in wholesome deeds
6 Pattidàna – transference of merit      
7 Pattànumodana – rejoicing in others’ merit
8 Dhamma-savana – listening to the Doctrine
9 Dhamma-desanà – expounding the Doctrine
10 Diññhijjukamma – straightening one’s right view

(၁) ဒါန = မိမိပိုင္ ပစၥည္းကို သူတစ္ပါးတုိ႔အား ေပးကမ္း လွဴဒါန္းမႈ။
(၂) သီလ = ငါးပါး, ရွစ္ပါး, ၁၀ပါး စေသာ သီလ တို႔ကို ေဆာက္တည္မႈ။
(၃) ဘာဝနာ = သမထ ကမၼ႒ာန္း ႏွင့္ ဝိပႆနာ ကမၼ႒ာန္းတုိ႔ကို ပြားမ်ား အားထုတ္မႈ။
(၄) အပစာယန = အသက္, သိကၡာ, ဂုဏ္ ႀကီးျမင့္သူတုိ႔အား အ႐ိုအေသ ျပဳမႈ။
(၅) ေဝယ်ာဝစၥ = ရတနာ သံုးပါး, မိဘဆရာတုိ႔၏ အမႈကိစၥမ်ား ႏွင့္ ကုသိုလ္ေရး ကိစၥမ်ား၌ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္မႈ။
(၆) ပတၱိ ဒါန = မိမိ ျဖည့္ဆည္း ရရိွသည့္ ကုသိုလ္အဖုိ႔ကို သူတစ္ပါးတုိ႔အား အမွ်ေပးေဝမႈ။
(၇) ပတၱာႏုေမာဒန = ေကာင္းမႈရွင္တုိ႔က ေပးေဝေသာ ကုသိုလ္အဖုိ႔ကို ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚမႈ။
(၈) ဓမၼႆဝန = သူတစ္ပါးတုိ႔ ေဟာၾကားေသာ သူေတာ္ေကာင္း တရားတုိ႔ကို ႐ိုေသစြာ နာၾကားမႈ။
(၉) ဓမၼေဒသနာ = သူတစ္ပါးတုိ႔အား ေကာင္းေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို ေဟာေျပာျပသမႈ။
(၁၀) ဒိ႒ိဇုကမၼ = ကံ-ကံ၏ အက်ဳိး ရိွသည္ဟု အယူကို ေျဖာင့္မွန္စြာ ယူမႈ။

မွတ္ခ်က္ - ပိဋက စာေပ ႏွင့္ အျပစ္ကင္းေသာ ေလာကီပညာမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးျခင္းသည္ ‘ဘာဝနာ’တြင္ အက်ဳံးဝင္၏၊ အျပစ္ကင္းေသာ ေလာကီ အတတ္ပညာကို ေကာင္းေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးျခင္း ႏွင့္ ၾကားနာမွတ္သားျခင္းတုိ႔သည္ ‘ဓမၼ ေဒသနာ’ ႏွင့္ ‘ ဓမၼႆဝန’ တုိ႔၌ အက်ဳံးဝင္၏။

ဒါန, သီလ, ဘာဝနာ , dàna, sila and bhàvanà
1 Dàna group – Dàna, Pattidàna, Pattànumodana
2 sila group – sila, Appacàyana, Veyàvacca
3 Bhàvanà group – Bhàvanà, Dhamma-savana, Dhammadesanà, Diññhijjukamma.

ပုညႀကိယ ဝတၳဳ ၁၀-ပါးတုိ႔ကို သေဘာတူ, ကိစၥတူ, လကၡဏာဟာရနည္းျဖင့္ အက်ဥ္းခ်ဳံး၍ ေပါင္း႐ံုးေသာ္ ဒါန သီလ ဘာဝနာ သံုးပါးကိုသာ ရပါသည္။
ပတၱိဒါန ႏွင့္ ပတၱာႏုေမာဒနာ တုိ႔ကို ဒါန ႏွင့္ သေဘာတူ, ကိစၥတူသျဖင့္ ဒါန ။
အပစာယန ႏွင့္ ေဝယ်ာဝစၥ တုိ႔ကို သီလ။
ဓမၼႆဝန ႏွင့္ ဓမၼေဒသနာ တုိ႔ကို ဘာဝနာ။
ဒိ႒ိဇုကမၼကို ဒါန, သီလ, ဘာဝနာ အားလံုး၌ ေပါင္းစပ္၍ ျဖစ္ေစ၊ ဘာဝနာ တစ္ခုတည္း၌ ေပါင္း႐ံုး၍ ျဖစ္ေစ ယူႏိုင္ပါသည္။

ကာမာဝစရကံသည္ အကုသိုလ္ကံ ၁၂-ပါး, မဟာကုသိုလ္ကံ ၈-ပါး ဟူ၍ ေပါင္း ၂၀ ရိွ၏။
႐ူပကုသိုလ္ကံ ႏွင့္ အ႐ူပကုသိုလ္ကံ သည္ မေနာကံ တစ္မ်ဳိးသာ ျဖစ္၏၊ ဘာဝနာ တစ္မ်ဳိးသာ ျဖစ္၏၊ အပၸနာစ်ာန္သို႔ ေရာက္ေသာ မေနာကံ ဘာဝနာမယ ျဖစ္၏။

  • ဣဇၩတိ ဘိကၡေဝ သီလဝေတာ ေစေတာပဏိဓိ ဝိသုဒၶတၱာ။” (အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္)
ရဟန္းတုိ႔၊ သီလ ရိွေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔အား၊ မိမိစိတ္ အလိုရိွတုိင္း, ေတာင့္တတုိင္းသည္ ျပည့္စံု ၿပီးစီး၏၊  အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူကား, အကုသိုလ္ အညစ္အေၾကးတုိ႔မွ ကင္းေဝးစင္ၾကယ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္တည္း။


Source :
  • Fundamental AbhiDhamma – Dr. Ashin Nandamalar Bhivamsa
  • Ultimate Science (Buddha AbhiDhamma) – Dr. U Mehm Tin Mon
  • သၿဂႋဳဟ္ဘာသာ ဋီကာ - အရွင္ ဇနကာဘိဝံသ
  • အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ - ေဒါက္တာ အရွင္ နႏၵမာလာဘဝံသ
  • အဘိဓမၼာသင္တန္း ပို႔ခ်ခ်က္မ်ား - အရွင္ သီလာနႏၵာဘိဝံသ (D. Litt)
  • တကၠသိုလ္ အဘိဓမၼာ ေပါင္းခ်ဴပ္ - ေဒါက္တာ ဦးမင္းတင္မြန္
  • ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္လွတင္ (ဓမၼဗ်ဴဟာ) သင္ၾကားပို႔ခ်ခ်က္မ်ား
ဒီေနရာကေန ကူးယူေဖာ္ျပေ၀ငွ ဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါတယ္။

အမွတ္စဥ္(၃၅) {နာမ္တရား ျဖစ္ေပၚပံု၊ ေစာင္းသံဥပမာ၊ မီးခ်စ္ထဲက ဥပမာ၊ မ်ိဳးေစ့သတိၱဥပမာ၊ ကိုယ္တိုင္ သိျမင္ႏိုင္၊ စိတ္၏မွီရာ ၀တၳဳ႐ုပ္}


အမွတ္စဥ္ (၃၅) ေက်ာ္သြားသျဖင့္ ျပန္လည္ တင္ျပအပ္ပါသည္။  (ရနံ႔စံအိမ္)


နာမ္တရား ျဖစ္ေပၚပံု
သို႔ေသာ္ ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာအရ စိတ္ဆိုတာ ရွိေနတဲ့ အရာ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္လာတဲ့ အရာသာျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလိုေျပာရတယ္၊ “အသိစိတ္ဆိုတဲ့ နာမ္တရားေလးဟာ ဒီ ႐ုပ္ထဲမွာ ရွိေနတာလား” လို႔ ဆိုရင္ ရွိေနတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သိရမယ္၊ ဒါျဖင့္ နာမ္တရားဟာ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းနဲ႔ ဒီလူေတြရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ျဖစ္လာတာတုန္းလို႔ေမးရင္ ျမတ္စြာဘုရားက နာမ္တရားေတြ ျဖစ္ေပၚဖို႔ ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းေတြ ရွိတယ္လို႔ ေဟာထားတယ္။
 ဒါေၾကာင့္ နာမ္တရား ျဖစ္ေပၚပံု ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္၊ သူက ရွိေနတဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္လာတဲ့အရာသာ ျဖစ္တယ္၊ ၀ိသုဒိၼမဂ္မွာ စည္ကိုတီးလိုက္တဲ့အခါ သံထြက္သလာသလိုပဲ၊  စည္ဆိုတဲ့ ႐ုပ္တရားနဲ႔ လက္ဆိုတဲ့ ႐ုပ္တရားခ်င္း ထိေတြ႔မႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ နာမ္ဆိုတာ ေပၚလာတာပါတဲ့။

အမွတ္စဥ္(၄၂) {ဝိထိမုတ္စိတ္၊ ပဋိသေႏၶအခါနဲ႔ ပ၀တိၱအခါ ၀ီထိစိတ္၊ ၀ိညာဏစိတ္ ၁၀-မ်ိဳး၊ သမၸဋိစိ ၦဳန္းစိတ္၊ သႏီၲရဏစိတ္ }


၀ီထိမုတ္စိတ္
ဘ၀င္စိတ္ကေလးကိုပဲ ‘မေနာဒြါရ’ mine door လို႔ေခၚေသးတယ္။ ဒီအေျခခံစိတ္(ဘ၀င္စိတ္)မရွိဘဲနဲ႔ လႈပ္ရွားတဲ့စိတ္(၀ီထိစိတ္) ေတြ မေပၚႏုိုင္ဘူး၊ ဒီစိတ္ကေလးကလည္း ၿမဲတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔အာ႐ံုနဲ႔ သူသြားတာ၊ ဒီ အက်ိဳးစိတ္(၀ိပါတ္စိတ္)ကို အေျခခံစိတ္ သို႔မဟတ္ ဘ၀င္စိတ္၊ အဲဒါကိုပဲ အဘိဓမၼတၳ သဂၤဟမွာ ၀ီထိမုတ္စိတ္ though free; process free လို႔ ေခၚတယ္၊ မ်က္ေမွာက္ဘ၀ အာ႐ံုေတြနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀ အာ႐ံုေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ ျဖစ္စဥ္ထဲမွ မပါဘူး၊ လြတ္ေနတဲ့စိတ္၊ ၀ီထိမုတ္စိတ္ အဲဒီစိတ္ကေလးဟာ ျဖစ္ေနတယ္လု႔ိ ေျပာတာ၊ သူ႔အေၾကာင္းေလးနဲ႔သူ ျဖစ္ၿပီးေတာ သြားမွာပဲ။
 ပဋိသေႏၶအခါနဲ႔ ပ၀တိၱအခါ ၀ီထိစိတ္
ေနာက္တစ္ခုက ကံတရားေၾကာင့္ အက်ိဳးေပၚတဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ရွိေသးတယ္၊ ကံတရားက စိတ္ကို ထုတ္လုပ္တဲ့အခါ ႏွစ္ေနရာမွ ထုတ္လုပ္တယ္၊ ပဋိသေႏၶမွာ တစ္ခါ, ပ၀တၱိမွာတစ္ခါ ထုတ္လုပ္တာ္၊ ပဋိသေႏၶအခါမွာ ထုတ္ရင္ တစ္ခုပဲ ထုတ္တယ္၊ ပ၀တၱိအခါက်ေတာ့ တစ္ခုထက္ပိုၿပီး ထုတ္တယ္၊

အမွတ္စဥ္(၄၁) {အသိဉာဏ္ ပါ,မပါ၊ တိဟိတ္ႏွင့္ ဒိြဟိတ္၊ သခၤ ါရပစၥယာ ဝိညာဏံ၊ ပဋိသေႏၶ, ဘဝင္, စုတိ တစ္ဘဝမွာတူ၊ ဘဝင္စိတ္နဲ႔ အာ႐ံု}


အသိဉာဏ္ ပါ,မပါ
ဒုတိယ နံပါတ္(၂)က မထက္ျမက္ဘူး၊ က်န္တဲ့ လူသား ေတြက က်န္တဲ့စိတ္နဲ႔ ပဋိသေႏၶေနၾကတယ္၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးး မတူၾကဘူး၊ ပထမစိတ္နဲ႔ ေနခ်င္ေနတယ္၊ ဒုတိယ၊ တတိယ၊ စတုတၳစိတ္နဲ႔ ေနခ်င္တယ္၊ သူ လုပ္ခဲ့တဲ့ကံစြမ္းအားရဲ႕  အရွိန္ေၾကာင့္ ဒီ သေႏၶစိတ္ေပၚရတယ္လို႔ ဒီလို မွတ္ရမယ္၊  ကိုယ္အက်ိဳးေပးတဲ့ကံက စြမ္အားႀကီးၿပီဆိုရင္ ပထမ၊ စြမ္အား နည္းနည္းေလ်ာ့ရင္ ဒုတိယ၊ တတိယနဲ႔ စတုတၳက အသိဉာဏ္ ကင္းမဲ့တယ္၊ ဒါ ေသာမနႆ ဆိုတဲ့ ၀မ္းသာတဲ့ ခံစားမႈပါတဲ့ မဟာ၀ိပါတ္စိတ္ မွာေနာ္။
၀မ္းသာမႈ မထင္ရွားတဲ့ ဥေပကၡာမွာလည္း ပထမ(၂)ခုက  အသိဉာဏ္ ပါတယ္၊ ဒုတိယ(၂)ခုက အသိဉာဏ္ မပါဘူး၊ အသိဉာဏ္ ပါ,မပါဟာ အဓိက အဆံုးအျဖတ္ျဖစ္တာမို႔ ဘုန္းႀကီးက အသိဉာဏ္ကို ဦးတည္ၿပီးေျပာတာ၊ အသိဉာဏ္ပါတဲ့ မဟာ၀ိပါက္ ဉာဏသမ၌ယုတ္(၄)ပါးနဲ႔ ပဋိသေႏၶေနတဲ့လူနဲ႔ အသိဉာဏ္ မပါတဲ့ မဟာ၀ိပါက္ ဉာဏ၀ိပၸယုတ္(၄)ပါးနဲ႔ ပဋိသေႏၶေနတ့ဲ လူဆိုၿပီး ရွိပါတယ္၊ ဘာထူးျခားသြားလဲဆိုေတာ့ အသိဉာဏ္ပါတဲ့ ၀ိပါတ္စိတ္(၄)ပါးနဲ႔ ေနတဲ့သူက တရားထူး တရားျမ

အမွတ္စဥ္(၄၀) {အနမတဂၢ၊ ပဋိသေႏၶစိတ္၊ လူ႔ပဋိသေႏၶစိတ္ ၂-မ်ိဳး၊ မဟာ၀ိပါတ္စိတ္ ၈-ခု၊ ဘုရားအေလာင္းတို႔ရဲ႕ ပဋိသေႏၶစိတ္}


အနမတဂၢ

သံသရာထဲမွ ေရွ႕စိတ္ခ်ဳပ္ရင္ ေနာက္စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ဒီအတိုင္း သြားေနတာ၊ ဘ၀သံသရာဟာ ဘယ္က စ,ခဲ့တယ္လို႔ ေျပလို႔ မရေအာင္ အလြန္ရွည္ၾကာတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ‘အနမတေဂၢါ ယံ ဘိကၡေ၀ သံသေရာ’ တ့ဲ၊ ျဖစ္လုိက္ အိုလိုက္ နာလုိက္ ေသလိုက္ဆိုတဲ့ ဒီ ျဖစ္စဥ္ ႀကီးတစ္ခုလံုးဟာ အနမတဂၢ လို႔ ေဟာတယ္။ အနဳ+ အမတ+ အဂၢ၊ ဒီစကားလံုး သံုးလံုးကို ေပါင္းထားတာ အႏု-အသိဉာဏ္ျဖင့္ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္လိုက္တဲ့အခါ၊ အမတ-မသိႏို္င္တဲ့၊ အဂၢ-အစ၊ ဘယ္က စခဲ့တာလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အစကို မသိႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတာ။

အမွတ္စဥ္(၃၉) {စိတ္ကေရွ႕ေဆာင္၊ အစဥ္၂-မ်ဳိး၊စိတ္အစဥ္ျပတ္တဲ့အခါ၊စိတ္မဲ့ဘ၀၊ နိေရာဓသမာပတ္ ၀င္စားသူ}


အခန္း(၄) 

စိတ္ကိုေလ့လာသံုးသပ္ျခင္း

႐ုပ္အေၾကာင္းကို ေလ့လာခဲ့ၾကၿပီးေနာက္မွာ စိတ္ႏွင့္ ေစတသိက္ကို ဖြ႔ဲစည္းထားတဲ့ နာမ္အေၾကာင္းကိုလည္း ေလ့လာခဲ့ၾကၿပီးၿပီ၊ နာမ္တရားေတြထဲက စိတ္ကို သီးသန္႔ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္၊ စိတ္အေၾကာင္းကို ေျပာရမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ေစတသိက္ကလည္းပဲ ပါလာတယ္၊ ထို ေစတသိက္အေၾကာင္းကို ေနာက္ရက္မ်ားမွာ သီးသန္႔ေျပာမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီကေန႔ စိတ္ကေလးကိုပဲ သီးသန္႔ ေလ့လာသံုးသပ္ ၾကည့္ၾကရေအာင္။

 ဒီကေန႔ေျပာမယ့္ စိတ္ဆိုတဲ့ထဲမွာ ေစတသိက္ေတြ မပါေသးဘူးလို႔ မွတ္ရမယ္၊ လူေတြ ေျပာေနၾကတဲ့ စိတ္ဆိုတဲ့ အထဲမွေတာ့ စိတ္ေရာ၊ ေစတသိက္ေရာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးပါတယ္၊ “စိတ္မခ်မ္းသာဘူး” လို႔ ေျပာတဲ့စကား စိတ္သက္သက္က ခ်မ္းသာတယ္ မခ်မ္းသာဘူးဆိုတာ မရွိဘူး၊ ေစတသိက္န႔ဲ တြဲမွ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ စိတ္မခ်မ္းသာဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရတာ၊ စိတ္ေပ်ာ္တယ္၊ စိတ္မေပ်ာ္ဘူး၊ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္၊ မေပ်ာ္တဲ့စိတ္ဆိုတဲ့ အဲဒီ စကားဟာလည္း စိတ္သက္သက္ရဲ႕ သဘာ၀ကေပ်ာ္တာလည္း မရွိဘူး၊ မေပ်ာ္တာလည္း မရွိဘူး၊ ေစတသိက္နဲ႔ တြဲတဲ့အခါက်မွ ေပ်ာ္တယ္၊ မေပ်ာ္ဘူးဆိုတာ ျဖစ္တယ္ လို႔ ဒီလိုမွတ္ရမယ္။

အမွတ္စဥ္(၃၈) {ၾကားသိစိတ္ျဖစ္ပံု၊ နံသိ လ်က္သိ ထိသိစိတ္ျဖစ္ပံု၊ အေတြးစိတ္ျဖစ္ပံု၊ စိတ္၆- မ်ိဳး၊ နိဂံုးစကား}


ၾကားသိစိတ္ျဖစ္ပံု
ထို႔အတူပဲ “ေသာတဥၥ ပဋိစၥ သေဒၵ စ၊ ဥပၸဇၨတိ ေသာတ၀ိညာဏံ” ၾကားသိစိတ္ကေလးဟာလည္း ဒီအတုိင္းပဲတဲ့၊ ေသာတပသာဒ႐ုပ္လို႔ဆိုတဲ့ အေျခခံ၀တၳဳ႐ုပ္ရယ္၊ ပသာဒ႐ုပ္ဆိုတဲ့ အသံ႐ုပ္ရယ္၊ အဲဒီ (၂)ခု ထိခိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ထိခိုက္တာလည္း အလြန္ျမည္တယ္ေနာ္၊ ေကာင္းကင္မွာ အပူနဲ႔ အေအးတို႔ တိုက္ခိုက္ၿပီးေတာ့ အသံႀကီးေတြဟာ ေအာက္ကတီးတဲ့ အသံထက္ေတာင္ျပင္ထန္ေသးတယ္၊ မိုးႀကိဳးမ်ားပစ္လိုက္ရင္ ပိုဆိုးေသးတယ္။
အဲဒီေတာ့ နားထဲမွာ အသံနဲ႔ ခုနက ေသတာပသာဒနဲ႔ တိုက္လိုက္တဲ့အခါ အသံသိတဲ့စိတ္ကေလး ေပၚလာတာ၊ ဒါလည္း နားထဲက ထြက္လာတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ သိတဲ့စိတ္ကေလးဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚလာတယ္။

အမွတ္စဥ္(၃၇) {ဘ၀င္စိတ္၊ စိတ္ျဖစ္ပံု၊ျမင္သိစိတ္ျဖစ္ပံု၊ အေၾကာင္းဆံုလို႔ျဖစ္၊ အနိစၥအဓိပၸါယ္}


ဘ၀င္စိတ္
ဘ၀င္စိတ္ဆိုတာ ပစၥဳပၸါန္ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူး၊ သူ႔ဘာသာသူ အတိတ္က ကံတရားရဲ႕ စြမ္းအားနဲ႔ သူက ေပၚေနတာ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘ၀င္စိတ္သည္ မ်က္စိက ျမင္တဲ့အာ႐ံုကို အာ႐ံုမျပဳဘူး၊ နားကၾကားတဲ့ အသံကို အာ႐ံုမျပဳဘူး၊ မသိဘူး၊ အာ႐ံုမျပဳဘူးလို႔ပဲ ေျပာရမယ္ေနာ္၊ စိတ္ဆိုတာ သိတာ၊  ဘ၀င္စိတ္ကေလးသည္ မ်က္စိကျမင္တဲ့ အဆင္းကို မသိဘူး၊ နားကၾကားတဲ့ အသံကို မသိဘူး၊ ႏွာေခါင္းက နံတဲ့အနံ႔ကို မသိဘူး၊လွ်ာကလ်က္ကတဲ့ အရာသာကို မသိဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္က ထိရင္လည္း သူက မသိဘူး၊ အေတြး စိတ္ေတြထဲမွာလည္း သူ႔အေတြး အာ႐ံုေတြ အေၾကာင္းလည္း သူ မသိဘူး၊ အိပ္ေနရင္ ဘ၀င္စိတ္က ရွိေနတာပဲ၊ ဘ၀င္စိတ္က ျဖစ္ေနတာပဲ၊ သူက ဘာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာလဲဆိုရင္ ကံရဲ႕စြမ္းအင္နဲ႔ ျဖစ္ေနတာ၊ ကံရဲ႕ စြမ္းအားက တြန္းၿပီး လႊတ္လိုက္တာ။

အမွတ္စဥ္(၃၆) {အာ႐ံု ၆-ပါး၊ ဒြါရ ၆-ပါး၊ မေနာဒြါရဆိုတာ}


အာ႐ံု(၆)ပါး
                   
ဒီေနရာမွာ အာ႐ံု(၆)ပါးဆိုတာ မွတ္ရမယ္၊ ခုနက စိတ္ရဲ႕ အေျခခံ ‘base’ ေတြက ၀တၳဳ႐ုပ္(၆)ခု၊ အဲဒီ ၀တၳဳ႐ုပ္(၆)ခု၊ အဲဒီ ၀တၳဳ႐ုပ္(၆)ခုဟာ အေျခခံ၊ အဲဒီအေျခခံကို လာၿပီးတိုက္မယ့္ အေၾကာင္းတရားကို ‘အာ႐ံု’ လို႔ေခၚတယ္၊ စိတ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္ရာျဖစ္လို႔ အာ႐ံုလို႔ ေခၚတာ၊ ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ စိတ္က ဘယ္ကို သြားတာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီ အာ႐ံုဆီေရာက္သြားတာေနာ္။
                   
အဲဒီအာ႐ံုကို စာေပလိုေျပာရင္ (၁) ႐ူပါ႐ုံ၊ ဗမာလူမ်ိဳးေတဆြဟာ ဗုဒၶရဲ႕ အဘိဓမၼာေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးၿပီးသားပါ၊ ႐ူပါ႐ံုဆိုတာ မ်က္စိက ျမင္ရတဲ့အဆင္းကို ေခၚတယ္၊ ႐ူပဆိုတာ အဆင္း၊ အာရမၼဏဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာ၊ ဒီ(၂)ခု ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ အာရမၼဏ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို အာ႐ံုလို႔ ျပန္လိုက္ေတာ့ ႐ူပါ႐ံု။
ဤဆိုက္တြင္ပါ႐ွိေသာ posts မ်ားသၫ္ တျခား ဆိုက္မ်ားမွ ကူးယူ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသၫ္။
ထို posts ပိုင္႐ွင္ မ်ား ကို ျကိုတင္ ခၢင္႔ မေတာင္း ပဲ ကူးယူခဲ႔ မိသၫ္ကို ခြင္႔လႊတ္ေပးပါရန္ အထူး ေတာင္းပန္ ပါသည္ ။

Gold price estimated