အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၁) ကမၼနိမိတ္ထင္ပံု

ကမၼနိမိတ္ထင္ပံု        

ကံျပဳစဥ္က   ေတြ႕ၾကံဳခဲ့   အသံုးျပဳခဲ့ေသာ အေဆာက္အအံုအာ႐ံု (ကမၼနိမိတ္)ထင္လာ ရာ၌ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ဒါန ျပဳရာ၀ယ္ ေက်ာင္းႀကီးျဖစ္ေစ, ထုိေရစက္ခ်ပဲြ၌ လွဴအပ္ေသာ သကၤန္း ဆြမ္းစသည္ျဖစ္ေစ, ရဟန္းေတာ္အမ်ား လူအမ်ား စားေသာက္ေနပံုကုိ ျဖစ္ေစ သတိလစ္ေန ေသာ စိတ္တြင္ ထင္လာတတ္၏။

          သူ႕အသက္ကုိ သတ္ရာ၌ အသတ္ခံရသူျဖစ္ေစ, သတ္ေသာ အခါ၌ သံုးစဲြေသာ လက္နက္ စသည္ျဖစ္ေစ ထင္လာတတ္၏၊ ထုိျပခဲ့ေသာ ကံႏွင့္ ကမၼနိမိတ္တုိ႔သည္ စုေတခ်ိန္မက်မီ ခပ္ေစာေစာကမူ သတိမလစ္ဘဲ မိမိဘာသာ ေကာင္းမႈေတြကုိ ျပန္၍ ေတြးေသာအားျဖင့္လည္း ထင္လာႏုိင္၏၊ အနီးအပါး ေဆြမ်ိဳး စသူမ်ားက သတိေပး ေျပာျပေသာအားျဖင့္လည္း ထင္လာတတ္၏၊ သုိ႔ရာ၀ယ္ စုေတေတာ့မည့္ အခ်ိန္ကား သတိလစ္လ်က္ ထင္ျမဲ ထင္ေနေပလိမ့္မည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၀) ပဋိသေႏၶတည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသံုးပါး

ပဋိသေႏၶတည္ျခင္း၏ အေၾကာင္းသံုးပါး

မိခင္ေလာင္းသည္ ရာသီပန္း ပြင့္ၿပီးစ ျဖစ္၍  သားအိမ္၌ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေနျခင္း, ထိုမိခင္ႏွင့္ဖခင္ ေပါင္းသင္း ေပ်ာ္ျမဴး၍ အဖ၏ သုက္ေသြးသည္ သားအိမ္၌ နည္းနည္းပါးပါး ျဖစ္ေစ ေရာက္ရွိေနျခင္း, ထုိအမိ၀မ္း၌ ပဋိသေႏၶ တည္ေနမည့္ သတၱ၀ါေလာင္းသည္ ထုိအခ်ိန္၌ ဘ၀ေဟာင္းမွ စုေတျခင္း ဤအဂၤါ သံုးပါးစံုမွ ဂဗၻေသယ်ကပဋိသေႏၶ တည္ႏုိင္သည္၊

ေရွ႕အေၾကာင္း တစ္ပါး ႏွစ္ပါးစံုေန႐ံုမွ်ျဖင့္ ပဋိသေႏၶ မတည္ႏုိင္၊ [ “မိမာတာ ၾကာခန္းက, ပန္းရတုရာသီ, ပြင့္စဲစခါဆီ, တူယွဥ္မွီ ေပ်ာ္ပါး၊ ကိန္းထုိက္သည့္ ထုိသသူငယ္, ထင္ေရွး႐ႈ စုေတခုိက္ျငား၊ သည္အဂၤါ စံုေစ့မွ, ဘံုဓေလ့ ဤလူ႕ျပည္, တည္သေႏၶအမ်ား” သတပဒိကပုစၦာ]

မိဘႏွစ္ပါး အတူေပ်ာ္ပါး၍ သားအိမ္၌ သုက္မရွိေသာ္လည္း ခ်က္ကုိ သံုးသပ္၍ သာယာမႈေၾကာင့္ သေႏၶတည္ေသာ သု၀ဏၰသွ်ံ ၀တၳဳလည္း ရွိေသး၏။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၆၉) သခၤါရေၾကာင့္ ၀ိညာဥ္ျဖစ္

သခၤါရေၾကာင့္ ၀ိညာဥ္ျဖစ္

၀ိညာဥ္သည္ အက်ိဳး၀ိညာဥ္, ကုသုိလ္၀ိညာဥ္, အကုသုိလ္၀ိညာဥ္, ႀကိယာ၀ိညာဥ္ဟု ေလးမ်ိဳးရွိရာ၌ “၀ိပါက္”ဟု ေခၚေသာ အက်ိဳး၀ိညာဥ္ တစ္မ်ိဳးသာ ကံ(သခၤါရ)ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္၊ ထုိ၀ိပါက္၀ိညာဥ္စိတ္ သည္လည္း ပဋိသေႏၶ တည္ေနခါစ၌ ျဖစ္ရေသာ ၀ိညာဥ္ (ပ၀တိၱ အခါဟု က်မ္းစာတုိ႔၌ ေခၚရေသာ) ပဋိသေႏၶမွ ေနာက္ကာလ၌ ျဖစ္ရေသာ ၀ိညာဥ္ဟု ႏွစ္မ်ိဳးကြဲ၏၊ ထုိတြင္ ကံသခၤါရေၾကာင့္ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္ ျဖစ္ပံုကို ျပမည္၊ ထုိသုိ႔ ျပရာ၀ယ္ ပဋိသေႏၶေလးမ်ိဳး ကုိ နားလည္ၿပီးမွ ၀ိညာဥ္ျဖစ္ပံုကို နားလည္မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရွးဦးစြာ ပဋိသေႏၶေလးမ်ိဳးကုိ ျပေပအံ့။

သံေသဒဇသတၱ၀ါ

သံေသဒဇပဋိသေႏၶ, ၾသပပါတိကပဋိသေႏၶ, အ႑ဇပဋိသေႏၶ, ဇလာဗုဇပဋိသေႏၶအားျဖင့္ ပဋိသေႏၶ ေလးမ်ိဳးရွိ၏၊ [သံေသဒ-ကပ္ၿငိတြယ္တာရာအရပ္၌ + ဇ- ျဖစ္ေသာ သတၱ၀ါ၊]

ေရပုပ္, ငါးပုပ္, ပန္းအမိႈက္ပုပ္ (ကစီရည္စသည္တုိ႔ျဖင့္ ေစးကပ္ေအာင္ ျပဳရေသာ) သကၠလတ္စေသာ အ၀တ္, မစင္, က်င္ငယ္စသည္တုိ႔၌ ၿငိတြယ္၍ျဖစ္ရ, ပဒုမၼာၾကာတုိက္စသည္၌ ျဖစ္ရေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ သံေသဒဇသတၱ၀ါမ်ားတည္း၊ ထုိသတၱ၀ါတုိ႔၌ မိဘ၏ သုက္ေသြးကုိ မမွီရဘဲ ေရွးက ျပဳထားေသာကံ သခၤါရအားေလ်ာ္စြာ ဆုိင္ရာအရပ္၌ “၀ိပါက္၀ိညာဥ္”ေခၚ ပဋိသေႏၶ စိတ္ ျဖစ္ရ၏၊ ပဒုမၼာၾကာတုိက္, ၀ါးလံုးေခါင္း, မန္က်ည္းပင္စသည္၌ ျဖစ္ရေသာ ပဒုမ၀တီမိဖုရား,

အာသကၤာမိဖုရား, ေ၀ဠဳ၀တီမိဖုရား ႏွင့္ စိၪၥမာဏ၀ိကာတုိ႔သည္ ကုသုိလ္ကံ သခၤါရအစြမ္းေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳး၀ိညာဥ္ျဖင့္ သေႏၶေနရသူမ်ားတည္း၊ ထုိသူမ်ားကုိ “သံေဒသူ”ဟု ေခၚၾကသည္၊ မစင္ပုပ္ စသည္၌ ၀ိညာဥ္တြယ္ရေသာ သတၱ၀ါတုိ႔ကား မေကာင္းေသာ သခၤါရေၾကာင့္ ျဖစ္ရသူမ်ားတည္း။

သႀကၤန္ရက္အတြင္း လူ႔ျပည္သို႔ သိၾကားမင္း ဆင္း-မဆင္း

“ရွင္ေရဝတရဲ႕ အေမးသံုးပါးအနက္ ပထမအေမးျဖစ္တဲ့ သႀကၤန္ရက္ြင္း လူ႔ျပည္သို႔ သိၾကားမင္း ဆင္းမဆင္းဆိုတာဟာ သႀကၤန္စာက လာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္”

          “သႀကၤန္စာက ဘယ္လိုလာပါသလဲ ဘုရား”

          “သႀကၤန္စာက လာပံုက ဒီလိုကြယ့္၊ လူ႔ျပည္မွာ အဟာသႀကၤန္က်တယ္ ဆုိတာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ကုန္ဆံုးသြားတာကို ဆိုလိုတယ္၊ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ဘယ္လို ကုန္ဆံုးသြားတယ္ဆိုတာ အက်ဥ္းေျပာရလွ်င္ ေကာင္းကင္မွာ ေန-လ-နကၡတ္-တာရာေတြထဲက လမ္းစဥ္မပ်က္ ခရီးမွန္မွန္သြားတက္တဲ့ ၾကယ္ေတြကို နကၡတ္လို႔ေခၚတယ္၊ အဲဒီနကၡတ္ေတြဟာ
(၁) အသဝတီ၊ (၂) ဘရဏီ၊ (၃) ၾကကိၠကာ၊ (၄) ေရာဟဏီ၊ (၅) မိဂသီ၊ (၆) အျဒ၊ (၇) ပုႏၷဖုသွ်ဳ၊ (၈) ဖုသွ်၊ (၉) အသလိႆ၊ (၁၀) မာဃ၊ (၁၁)ျပဳဗၺဇလဂုနီ၊ (၁၂) ဥတၱရာဖလဂုနီ၊ (၁၃) ဟႆတ၊ (၁၄) စိၾတ၊ (၁၅) သြာတိ၊ (၁၆) ဝိသာခါ၊ (၁၇) အႏုရာဓ၊ (၁၈) ေဇ႒၊ (၁၉) မူလ၊ (၂၀) ျပဳဗၺသာဠ္၊ (၂၁) ဥတၱရာသာဠ္၊ (၂၂) သရဝဏ္၊ (၂၃) ဓနသိဒၶ၊ (၂၄) သတဘိသွ်၊ (၂၅) ျပဳဗၺဘျဒဗိုဒ္၊ (၂၆) ဥတၱရဘျဒပိုဒ္၊ (၂၇) ေရဝတီ-ရယ္လို႔ ၂၇ လံုးရွိတယ္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၆၈) အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္

အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္

အ၀ိဇၨာ မည္သူမဆုိ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဘ၀, ယခုရေနေသာဘ၀ႏွင့္ ျဖစ္ရဦးမည့္ ဘ၀ ဤသံုးဘ၀ေလာက္ကုိ ပုိင္ႏုိင္လွ်င္ အျခားဘ၀မ်ားစြာကုိလည္း ဤနည္းခ်ည္းဟု မွန္းဆ ႏုိင္ဖြယ္ ရွိ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံုးဘ၀ေလာက္ ျဖစ္ပ်က္စဥ္ကုိ ေရးျပေပအံ့၊… ဤဘ၀သုိ႔ မေရာက္ခင္ ေရွးဘ၀မ်ားစြာ၌ အ၀ိဇၨာႏွင့္ သခၤါရတုိ႔ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီ၊ ထုိတြင္ အ၀ိဇၨာသည္ သိသင့္ သိထုိက္သည္ကုိ သူ႕ကုိယ္တုိင္လည္း မသိတတ္၊ အျခားတရားတုိ႔ မသိေအာင္လည္း ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ တရားတည္း။

          ထင္ရွားေစအံ့၊ အ၀ိဇၨာသည္ အေမွာင္မုိက္ႀကီးႏွင့္လည္းေကာင္း, မ်က္မျမင္ႏွင့္လည္းေကာင္း တူ၏၊  အိမ္တစ္ေဆာင္အတြင္း၌ မီးမလင္းဘဲ အေမွာင္ႀကီး ျဖစ္ေနေသာအခါ ထုိအေမွာင္ႀကီးသည္ အိမ္အတြင္း ရွိသမွ် အရာ၀တၳဳေတြကုိ သူကုိယ္တုိင္ မျမင္ႏုိင္သည့္ အျပင္ အေမွာင္အတြင္း၌ ေရာက္ေနသူတုိ႔ကုိလည္း အိမ္တြင္းရွိသမွ် ျမင္စရာေတြ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ထားသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း, မ်က္စိ မျမင္သူသည္ ျမင္ဖြယ္ရာ ဟူသမွ်ကို သူ႕ကုိယ္တုိင္လည္း မျမင္, သူမ်ားကုိ ျမင္ေအာင္လည္း မၫႊန္ျပႏုိင္သကဲ့သုိ႔လည္း ေကာင္း ထုိ႔အတူ အ၀ိဇၨာသည္ သိဖြယ္ ဟူသမွ်ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္း မသိ, အျခားတရားတုိ႔ မသိေအာင္လည္း ဖံုးကြယ္ထားတတ္ ေလသည္၊ မိမိ၏ ခႏၶာအစဥ္မွာ ထိုအ၀ိဇၨာဓာတ္ အျမဲကပ္၍ ပါေန ရကား ေရွးဘ၀၌ ထုိအ၀ိဇၨာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီဟု မုခ်ဆတ္ဆတ္ မွတ္ထား လုိက္ပါ၊ ဤအ၀ိဇၨာကုိ “ေမာဟ”ဟုလည္း ေခၚသည္။