"ရတနသုတၱံ တရားေတာ္" ၂၀၁၄ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ ညေန ၄ နာရီ

ေခါင္းေလာင္းထိုး၍အမွ်ေဝသည္

တရုတ္ႏိုင္ငံတြင္ လြန္ေလေသာ ႏွစ္ေပါင္း ေလးေထာင္ခန္႔က ေခါင္းေလာင္းမ်ား စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့သည္ဆို၏။ အေနာက္ႏို္င္ငံမ်ားတြင္ ခရစ္ယန္အယူဝါဒကို အတည္တက် ကိုးကြယ္လာၾကေသာ ငါးရာစု၊ ေျခာက္ရာစုေလာက္ကမွ အစျပဳျပီး ခရစ္ယန္ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေခါင္းေလာင္းမ်ားကို ထားရွိခဲ့ၾကေလသည္။

ပထမတြင္ ေသးငယ္ေသာ ေခါင္းေလာင္းမ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးေသာေခါင္းေလာင္းမ်ားကို သြန္းလုပ္လာႏိုင္ၾကေလသည္။
ေခါင္းေလာင္းသံကို ျမိဳ႔တြင္းမွ အားလံုးၾကားႏို္င္ရန္ ေမွ်ာ္စင္မ်ားေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေလ့ရွိသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ေခါင္းေလာင္းစင္မ်ားကို ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တဆက္တည္းထားရွိေလ့ရွိသည္။ အခ်ိဳ႔ေနရာမ်ားတြင္ သီးျခားအေဆာက္အအံုမ်ားျဖင့္ ထားတတ္ၾကေလသည္။

ေကာင္းက်ိဳးလိူအင္ဆႏၵ ျပည့္ေစမည့္ ပ႒ာန္းႏွင့္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး

(က) ပုတီးက်င့္စဥ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ လိုက္နာရမည့္အခ်က္-
ငါးပါးသီလ လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျပီး ေန႔စဥ္ ရက္မေက်ာ္ေစဘဲ အခ်ိန္မွန္၊ ေနရာမွန္စြာျဖင့္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးအတြက္ (၉)ရက္ ဆက္တိုက္ က်င့္ေဆာင္ရပါမည္။

(ခ) ပုတီးမစိပ္မီ ျပင္ဆင္ျခင္း-
မိမိအိမ္ရွိ ဘုရားဆင္းတုေတာ္အား ေရသပၸာယ္လိုက္ျပီး သံလင္ပန္းတခ်ပ္၏ အလယ္တြင္ ဆင္းတုေတာ္အား စံပယ္ေတာ္မူေစျပီး ေဘးပတ္လည္မွ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ အရြယ္အစားတူ အလင္းတိုင္ (၂၄)တိုင္အား ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ (၂၄)ပစၥည္းအတြက္ ရည္စူးျပီး ဆီမီးပူေဇာ္ရပါမည္။

(ဂ) ပုတီးစိ္ပ္က်င့္စဥ္ ေဆာင္ရြက္ျခင္း-
၁၀၈-လံုးပါ ပုတီးျဖင့္ က်င့္စဥ္၀င္ေရာက္ရပါမည္။
(၁) ေဟာတု ပစၥေယာ-(ပုတီးတလံုးခ်)
(၂) အာရမၼဏ ပစၥေယာ-(ပုတီးတလံုးခ်)
(၃) အဓိပတိ ပစၥေယာ-(ပုတီးတလံုးခ်)
(၄) အနႏၲရ ပစၥေယာ-(ပုတီးတလံုးခ်)
(၅) သမနႏၲရ ပစၥေယာ-(ပုတီးတလံုးခ်)

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၀၀) ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ခန္း

ဒုတိယသဂၤါယနာတင္ခန္း

အရွင္မဟာယသ

ေလာက၌ ရွိၾကေသာ အရာ၀တၳဳတုိ႔တြင္ အေကာင္းဟူသမွ်တုိ႔သည္ မၾကာခဏ ျပဳျပင္ေပးသူရွိမွသာ အေကာင္းဘ၀၌ အေတာ္ၾကာၾကာ ေနႏုိင္၏၊ ျပဳျပင္ေပးမည့္သူမ်ား မရွိလွ်င္ (သုိ႔မဟုတ္) ျပဳျပင္လုိၾကသူမ်ား အားနည္းေနလွ်င္ မေကာင္းေသာ အတုအပေတြ ေပၚေပါက္လာ ၾကျမဲ ျဖစ္ေလရာ ေကာင္းေသာ အရာ၀တၳဳတုိ႔သည္ တိမ္ျမဳပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္ေလ၏၊ ဥပမာ…မိမိ ၀တ္ေနက် ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းေသာ အ၀တ္သည္ပင္ မၾကာခဏ ဖြပ္ေလွ်ာ္မေပးပါမူ ေဟာင္းႏြမ္းသျဖင့္ ပဲြလမ္းမ၀င္ႏုိင္ေတာ့သကဲ့သုိ႔တည္း။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ စင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ အရွင္မဟာ ကႆပစေသာ အရွင္တုိ႔သည္ အညစ္အေၾကး အနည္းငယ္ျဖစ္စက ဖြပ္ေလွ်ာ္ေပးခဲ့ၾကေသာ္လည္း အႏွစ္တစ္ရာေလာက္ ၾကာေသာအခါ ေ၀သာလီျပည္ ၀ဇီၨတုိင္းသား ရဟန္းမ်ားေၾကာင့္ ဆယ္ပါးေသာ အျပစ္ အညစ္အေပ ေတြ႕ရျပန္သည္၊  ထုိဆယ္ပါးတြင္ လူအမ်ား နားလည္ႏုိင္ေလာက္ေသာ အျပစ္ကား “ကပၸတိ ဇာတ႐ူပရဇတံ-ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ေရႊ ေငြ အပ္၏”ဟူေသာ အယူ၀ါဒတည္း၊ ကာက႑ကျဗာဟၼဏ၏ သားေတာ္ျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာ အရွင္ယသသည္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေတာ္မူရင္း ထုိ၀ဇီၨရဟန္းတုိ႔၏ သတင္းကုိ ၾကားေတာ္မူေလေသာ္“ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ပ်က္စီးေနေၾကာင္းကုိ ၾကားရပါလ်က္ ေၾကာင့္ၾကမစုိက္ဘဲ ေနလုိ႔မေလ်ာ္ေခ်၊ ယခုပင္ ငါ သြား၍ အဓမၼ၀ါဒီမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းကာ ဓမၼအစစ္အမွန္ကုိ ျပမည္” ဤသုိ႔ ၾကံေတာ္မူကာ အာဇာနည္ဆင္ျမတ္ရတနာသည္ ရန္သူ ရွိရာကုိ မေရွာင္ကြင္းဘဲ အတင္းခ်င္းနင္းသကဲ့သုိ႔ အဓမၼ၀ါဒီအသင္း တုိ႔၏ စစ္တလင္းဟု ဆုိထုိက္ရာ ေ၀သာလီျပည္သုိ႔သာလွ်င္ တစ္ပါး တည္း ႂကြ၍ ကူဋာဂါရသာလာ၌ သီတင္းသံုးပါသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၉) သဂၤါယနာတင္ရန္ေဆြးေႏြးပံု

သဂၤါယနာတင္ရန္ေဆြးေႏြးပံု

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ အေလာင္းေတာ္ကုိ မီးပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္ အ႐ုိးဓာတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေ၀ဖန္ၿပီးေနာက္ သံဃာ့ပရိသတ္ႀကီး၏ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ အရွင္မဟာကႆပ ပင္တည္း၊ ထုိအရွင္ျမတ္သည္ သံဃာ့ပရိသတ္ႀကီးကုိ စည္းေ၀းေစၿပီးလွ်င္ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ံုသုိ႔ လာစဥ္က သုဘဒၵရဟန္းႀကီး၏ “ငါတုိ႔ သည္ ရဟန္းေဂါတမလက္မွ လြတ္ၾကရေပၿပီ” စသည္ျဖင့္ နစ္နစ္ နာနာ ေျပာအပ္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာျပ၏၊ 

“ငါ့ရွင္တုိ႔… ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ျမတ္၏ စပ္ရာ စပ္ရာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားသည္ မသီကံုးအပ္ေသာ ပန္းေတြကဲ့သုိ႔ အစီအစဥ္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနသည္၊ ပန္းေတြ မကံုးဘဲ ထားလွ်င္ ေလတုိက္ခတ္တုိင္း လြင့္ကာ မၾကာခင္ ကုန္ဖြယ္ရာ ရွိသကဲ့သုိ႔ တရားေတာ္မ်ားကို စီကာစဥ္ကာ သေဘာတူရာ ေပါင္းစု၍ မထားလွ်င္ အဓမၼ၀ါဒီ အလဇီၨတုိ႔၏ (ဘုရားေဟာ မဟုတ္ေသာ တရားေတြကုိ ထည့္သြင္း၍ ဘုရားေဟာအစစ္  တရားေတြကုိ  တခ်ိဳ႕တေလ ႏုတ္ပယ္ၿပီးလွ်င္ သူတုိ႔ ထင္သလုိ ျပဳလုပ္ျခင္းတည္းဟူေသာ) ေလမုန္တုိင္း တုိက္လႊင့္ေသာေၾကာင့္ မၾကာခင္ တရားေတာ္မ်ား ေဟာေတာ္မူရင္းအတုိင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေျပာင္းလဲကာ အစစ္ အမွန္ တရားေတာ္မ်ား ကြယ္စရာရွိသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၈) အရွင္မဟာကႆပ၀န္ေဆာင္ပံု

အရွင္မဟာကႆပ၀န္ေဆာင္ပံု

ေနာက္လုိက္ရဟန္းမ်ား လမ္းခရီး၌ ျဖစ္ပံု

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခ်ိန္၌ အရွင္မဟာကႆပသည္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေနခုိက္ ျဖစ္၏၊ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ခုနစ္ရက္ေျမာက္၌ကား ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ံုသုိ႔ ေနာက္ပါ ရဟန္းငါးရာႏွင့္တူ ႂကြလာေတာ္မူသည္၊ ထုိအခ်ိန္ မွာပင္ ကုသိနာ႐ံုျပည္၌လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ အေလာင္းေတာ္ကုိ အေတာင္ တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ျမင့္ေသာ စႏၵကူးနံ႔သာပံုေပၚသုိ႔ တင္၍ မလႅာမင္းတုိ႔ မီး႐ိႈ႕ပူေဇာ္ၾကေသာ္လည္း မီးကူးေအာင္မွ် မတတ္ႏုိင္ ၾကေခ်၊ [ထုိအစည္းအေ၀းတြင္ ပါ၀င္ၾကေသာ နတ္တုိ႔တြင္ အရွင္ မဟာကႆပကုိ ဆည္းကပ္၍ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရေသာ နတ္တို႔က သူတုိ႔ အရွင္ျမတ္ကုိ ပရိသတ္၌ မျမင္ရသျဖင့္ “ငါတုိ႔ အရွင္ မေရာက္မခ်င္း မီးမေတာက္ေစရ”ဟု ၾကံကာ မီးေမႊး၍ မရေအာင္ စီမံထားၾကသတဲ့။]

          အရွင္မဟာကႆပေထရ္သည္ ကုသိနာ႐ံုျပည္၌ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူေၾကာင္းကုိ သိၿပီးလည္း ေနာက္ပါ ရဟန္းမ်ား မသိၾကေသး၍ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည္ကုိ ႐ုတ္တရက္ေတြ႕လွ်င္ ေနာက္ပါ ရဟန္းတုိ႔ အလူးအလွိမ့္ ငုိၾကမည့္အေရးကုိလည္းေကာင္း, လူ၀တ္ေၾကာင္တုိ႔က ထုိရဟန္းတုိ႔ ငုိၾကပံုကုိ ျမင္၍ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္ရွိသည္ကုိ လည္းေကာင္း ေမွ်ာ္ေတြးမိေသာေၾကာင့္ လူျမင္သူျမင္ မေရာက္ေစဘဲ မုိးခ်ဳပ္မွ ေရာက္ေအာင္ နားနားေနေန ႂကြေတာ္မူေလရာ တစ္ေနရာ၌ နား၍ ေနၾကစဥ္ အေ၀းမွ နတ္ပန္းႀကီးကုိ ထီးေဆာင္း၍လာေသာ တကၠတြန္းကုိ ျမင္၍ “ဒီေနရာကပင္ ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပါ ရဟန္းေတြ သိေစမွ ေတာ္မည္၊ ေတာထဲ၌ အားရေအာင္ ငုိၾကလွ်င္ ကုသိနာ႐ံုေရာက္က အငုိသက္သာစရာ ရွိ၏”ဟု ၾကံေတာ္မူကာ ဗုဒၶကုိ ႐ုိေသေသာအားျဖင့္ ေနရာမွ ထ၍ ““အုိ တကၠတြန္း…ငါတုိ႔ဆရာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကုိ သိပါရဲ႕လား”ဟု စကားစ၍ ေမးေလသည္၊ ထုိအခါ တကၠတြန္းက “သိပါေသာ္ေကာ, အရွင္တုိ႔ရဲ႕ ဗုဒၶ ကြယ္လြန္သည္မွာ ယေန႔ (၇) ရက္ေတာင္ ရွိၿပီေပါ့”ဟု ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ပုထုဇဥ္ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ရဟန္းမ်ား မေျဖႏုိင္ မဆည္ႏုိင္ အလူး အလွိမ့္ ငုိၾကရွာေလသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၇) ကိဋာဂိရိ၌ ျဖစ္ပ်က္ေနပံု

ကိဋာဂိရိ၌ ျဖစ္ပ်က္ေနပံု

ထုိဆဗၺဂီၢဂုိဏ္း ရဟန္းတုိ႔တြင္ သာ၀တိၳၿမိဳ႕ေန အရွင္ပ႑ဳကႏွင့္အရွင္ေလာဟိတက ဆရာတပည့္တုိ႔သည္ လဇီၨသူေတာ္ေကာင္း သီလ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾက၍ ႂကြင္းေသာ  ဆဗၺဂီၢဂုိဏ္းသားတုိ႔ကား  အလဇီၨ မသူေတာ္ေတြသာ မ်ားေလသည္၊ ကိဋာဂိရိ၌ ေနၾကသူတုိ႔သည္ ပန္းပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးစုိက္၍ ပန္းကံုးအမ်ိဳးမ်ိဳး ကံုးၿပီးလွ်င္ အမ်ိဳးသမီး ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္တုိ႔အား ပန္းကုိ ေပးၾက၏၊ ထုိအမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ အတူစား အတူေနၾက႐ံုမက အိပ္ရာခင္းတစ္ခင္းတည္း၌ပင္ ေစာင္အတူျခံဳ၍ အိပ္ၾကသည္ဟု ဆုိ၏။

          သူတုိ႔သည္ ညစာလည္း စားၾက၏၊ ပန္းနံ႔သာ လိမ္းက်ံ ျခယ္လွယ္၍ ကုိယ္တုိင္လည္း ကၾက, သီခ်င္းဆုိၾက, တီးၾက, မႈတ္ၾက ႏွင့္ သကၤန္းႀကီးကုိ ခင္းေပးကာ “ေဟ့ ဒီအေပၚမွာ ကစမ္းပါကြ ႏွမရ”ဟု အကလည္း ခုိင္း, ကပံု ဆုိပံုကုိလည္း သင္ေပးၾကႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တုိင္း ျဖစ္ေနၾကသည့္ျပင္ က်ားခ်တမ္း, စစ္တုရင္ထုိးတမ္းမွ စ၍ ကစားအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း ကစားၾကသတဲ့၊ ထုိသုိ႔ ျပဳေနသည့္ အတြက္ အၾကည္ညိဳ ပ်က္သူေတြထက္ သူတုိ႔ဘက္ ပါေနသူက မ်ားေနေၾကာင္းမွာ ျပလတံၱ႕၀တၳဳကေလးျဖင့္ သိသာပါလိမ့္မည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၆) သာသနာေတာ္၏ ပထမ၀န္ေဆာင္ေတာ္မ်ား

သာသနာေတာ္၏ ပထမ၀န္ေဆာင္ေတာ္မ်ား

(သာသနာေတာ္၏) ပထမအပုိင္းဟု ဆုိထိုက္ေသာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ လက္ထက္ေတာ္ႀကီး၀ယ္ မိမိတုိ႔၏ စြမ္းရာ စြမ္းရာဘက္မွ တာ၀န္ကုိ ယူ၍ သာသနာ့တာ၀န္ကုိ ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ ထိပ္ေခါင္တင္အရွင္ျမတ္တုိ႔သည္ မ်ားျပားလွပါေပကုန္၏။

အရွင္သာရိပုတၱရာ, အရွင္ေမာဂၢလႅာန္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ အခ်ိဳ႕ေထရ္ မ်ားလည္း သူေဌးဘ၀ႏွင့္ သူေဌးသားဘ၀မွ ထြက္လာၾကကုန္၏၊ တခ်ိဳ႕ေထရ္မ်ားကား အရွင္အႏု႐ုဒၶါ, အရွင္အာနႏၵာတုိ႔ကဲ့သုိ႔ မင္းညီမင္းသားဘ၀မွလည္းေကာင္း, အရွင္မဟာကပိၸနေထရ္, အရွင္ဘဒိၵယေထရ္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ တခ်ိဳ႕ေထရ္မ်ားကား ကုိယ္တုိင္ ဘုရင္ အျဖစ္မွ ထီးနန္းကုိ စြန္႔၍လည္းေကာင္း ရဟန္းျပဳလာၾကကုန္၏၊

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သာသနာ့ အရည္အေရာင္သည္ ထိပ္တန္းေရာက္ ေအာင္ ထြန္းေျပာင္ကာ မဇိၩမေဒသ အိႏိၵယနယ္တြင္ ဗုဒၶဘာသာကုိ ဗိမိၺသာရမင္း, ေကာသလမင္း စေသာ ဘုရင္တုိ႔ ကုိးကြယ္ရာ အထက္တန္းဘာသာတစ္ရပ္ဟု ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ ပညာရွင္ႀကီးမ်ားပင္ အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ရေပသည္။

ဖား​ေအာက္​​ေတာရ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရားႀကီး၏ အ​ေမး အ​ေျဖမ်ား 4

ဖား​ေအာက္​​ေတာရ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရားႀကီး၏ အ​ေမး အ​ေျဖမ်ား 3

ဖား​ေအာက္​​ေတာရ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရားႀကီး၏ အ​ေမး အ​ေျဖမ်ား 2

ဖား​ေအာက္​​ေတာရ ဆရာ​ေတာ္​ဘုရားႀကီး၏ အ​ေမး အ​ေျဖမ်ား 1

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၅) အရွင္မဟာကႆပအေၾကာင္း (ဗုဒၶႏွင့္ ေတြ႕ေတာ္မူပံု)

ဗုဒၶႏွင့္ ေတြ႕ေတာ္မူပံု

ထုိ ေျမလႈပ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိ ဗုဒၶရွင္ေတာ္  ဆင္ျခင္ေတာ္မူေသာအခါ  သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ထိပ္ေခါင္တင္ သားေတာ္ႀကီးအေလာင္း ပိပၸလိသတုိ႔သားႏွင့္ မယ္ဘဒၵါတုိ႔ ထြက္လာ၍ လမ္းခဲြၾကေၾကာင္းကုိ သိေတာ္မူသျဖင့္ ပိပၸလိအရွင္ လာမည့္လမ္းသုိ႔ သံုးဂါ၀ုတ္ ေ၀းေအာင္ ခရီးဦးႀကိဳျပဳကာ ပေညာင္ပင္ေအာက္၌ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ျဖင့္ တင့္တယ္စြာ ထုိင္ေနေတာ္မူႏွင့္ေလသည္၊ ပိပၸလိအရွင္လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကုိ ျမင္လွ်င္ ျမင္ခ်င္း “မိမိရည္မွန္း ခဲ့ေသာ ဆရာသည္  ဤပုဂိၢဳလ္သာတည္း” ဟု ဆံုးျဖတ္၍ အလြန္ ေလးျမတ္စြာ ရွိခုိး၀ပ္ခ်လ်က္ တပည့္အျဖစ္ကုိ ခံယူေလသည္။ [ထုိ ပိပၸလိကုိ ကႆပအႏြယ္၀င္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ “အရွင္မဟာကႆပ” ဟု ေခၚၾကသည္။]

ရဟႏၲာျဖစ္ပံု

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ အရွင္မဟာကႆပအား  ထုိေနရာတြင္ပင္  ရဟန္းအျဖစ္ကုိ ေပးေတာ္မူ၍ အတူႂကေတာ္မူေလရာ ခရီးအၾကား သစ္ပင္ေအာက္၌ အရွင္မဟာကႆပ ခင္းေပးအပ္ေသာ သကၤန္းႀကီး အေပၚမွာ ထုိင္ေတာ္မူ၍ ထုိသကၤန္းႀကီးကုိ လက္ေတာ္ျဖင့္ သံုးသတ္ေတာ္ မူကာ “ကႆပ…(လူ႕ဘ၀တုုန္းက အ၀တ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ) သင္ရဲ႕ သကၤန္းက တယ္ႏူးညံ့ပါတကား”ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလေသာ္…

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၄) အရွင္မဟာကႆပအေၾကာင္း

အရွင္မဟာကႆပအေၾကာင္း

အမ်ိဳးဂုဏ္

အရွင္မဟာကႆပ၏   အေၾကာင္းအရာကုိ    စဥ္းစားရသည္မွာ ၾကက္သီးထ ေလာက္ေအာင္ အရသာ ရွိပါေပ၏၊ စိတ္အား တက္ႂကြ အားရဖြယ္ေတြ အတုယူဖြယ္ သံေ၀ဂျဖစ္ဖြယ္ေတြ မ်ားလွေပ၏၊ သာသနာပကာလ၌ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တုိ႔ကုိ ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္ေနေသာ နႏၵမင္းဘ၀မွ (ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား ပရိနိဗၺာန္စံၾကေသာအခါ သံေ၀ဂရ၍ မင္း မိဖုရား ႏွစ္ပါးလံုး) ရေသ့ရဟန္း ျပဳလုပ္ကာ တရားအားထုတ္၍ ျဗဟၼာ့ ျပည္၌ ျဖစ္ၾကၿပီးေနာက္ ငါတုိ႔ ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္မွာ ျဗဟၼာ့ ျပည္မွ စုေတခဲ့ၾက၍ ျဗာဟၼဏသူေဌးမ်ိဳး၌ “ပိပၸလိ”ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ထင္ရွားေသာ သတုိ႔သား ျဖစ္ေလသည္၊ အႏြယ္အားျဖင့္ ကႆပအႏြယ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်မ္းစာတုိ႔၌ အရွင္မဟာကႆပ ဟု ထင္ရွား၏၊ မိဘပုိင္ ပစၥည္းမ်ားမွာ လယ္ထဲသုိ႔ ေရသြင္းေပးဖုိ႔ ေရကန္ေပါင္း (၆၀), လယ္ယာေျမ (၁၂)ယူဇနာ, လုပ္သားမ်ား ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ အႏုရာဓၿမိဳ႕ႀကီးေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေသာ (၁၄)ရြာႏွင့္ ျမင္းတပ္ ဆင္တပ္ ရထားတပ္လည္း (၁၄)တပ္စီေလာက္ရွိရကား မဟာရာဇာတမွ် ႀကီးက်ယ္ ခမ္းနားလွေပသည္။

U Kancana ( Hinthada ) Dhamma Talks ( Taiwan )

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၃) အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး ႏွင္ထုတ္ခံရပံု

အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး  ႏွင္ထုတ္ခံရပံု               

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ စာတုမာရြာကုိ မွီ၍ သွ်ိသွ်ားေတာေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၏၊ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးလည္း ဗုဒၶကုိ မဖူးေတြ႕ဖူးေသာ ေက်းလက္သား ရဟန္းငါးရာကုိ ေခၚ၍ ႂကြလာၾက၏၊ ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းမ်ားသည္ ေက်ာင္းေန ရဟန္းမ်ားႏွင့္ အတူ က်ယ္ေလာင္ က်ယ္ေလာင္ႏွင့္ စကားေျပာကာ ဆူညံေနၾကသည္ကုိ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ၾကားေတာ္မူ၍ “အာနႏၵာ…တံငါသည္ေတြ ငါးလုရာ၌ ဆူညံေနသလုိ ဆူညံေနသူေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲ”ဟု ေမးေတာ္ မူရာ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါး၏ တပည့္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ သိေတာ္မူ၍ ေခၚေစေတာ္မူကာ အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးႏွင့္ ရဟန္းငယ္ငါးရာကို ႏွင္ေတာ္မူသည္၊ ထုိအခါ ထြက္လာၾကသည္ကုိ စည္းေ၀းေနၾကေသာ သာကီ၀င္းမင္းမ်ား ျမင္၍ ဗုဒၶအထံ လာေရာက္ ေတာင္းပန္မွ အခြင့္ရသျဖင့္ ျပန္လာၾကေလသည္။

          ထုိအခါ ဗုဒၶရွင္ေတာ္က “သာရိပုတၱရာ…ငါဘုရား ႏွင္ထုတ္တုန္းက ဘယ္လုိမ်ား စိတ္ထားသလဲ”ဟု ေမးေတာ္မူရာ “ယခုအခါ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ သံဃာ့ပရိသတ္အေပၚ၌ ေၾကာင့္ၾကစုိက္ ေတာ္မမူလုိဘဲ ဖလသမာပတ္၀င္စားကာ ခ်မ္းသာစြာ ေနေတာ္မူလုိၿပီ၊ ငါတုိ႔လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကုိ အတုလုိက္၍ ေအးေဆးစြာ ေနၾကေတာ့မည္”ဟု စိတ္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေလသည္၊ ထုိအခါ “သာရိပုတၱရာ (ဖလသမာပတ္ ၀င္စား၍ ေအးေအးေဆးေဆး ေနဖုိ႔ ရန္) ဆုိင္းငံ့ဦး, ဆုိင္းငံ့ဦး”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္၊

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၂) အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးအေၾကာင္း

                                       အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးအေၾကာင္း

အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္  အရွင္ေမာဂၢလႅာန္                

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏   လက္ယာဘက္  ေနရာ၌ ထုိင္ေတာ္မူရ၍ ပညာဘက္၌ ဧတဒဂ္ရေသာေၾကာင့္… “လက္ယာေတာ္ရံ”ဟု သမုတ္အပ္ေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ လက္၀ဲဘက္ ေနရာ၌ ထုိင္ေတာ္မူရ၍ တန္ခုိးဣဒိၶဘက္၌ ဧတဒဂ္ရေသာေၾကာင့္ “လက္၀ဲေတာ္ရံ” ဟု သမုတ္အပ္ေသာ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္သည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၀ယ္ အျမတ္ဆံုး တပည့္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ အဂၢသာ၀ကေပတည္း၊ [““ဧတဒဂံၢ ဘိကၡေ၀ မမ သာ၀ကာနံ = ငါ၏ သာ၀က (တပည့္) တုိ႔တြင္ ဤသူသည္ အသာဆံုး””ဟု ခ်ီးေျမႇာက္ ေတာ္မူရာ၌ ““ဧတဒဂံၢ””ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ကုိ ““ဧတဒဂ္””ဟု ျမန္မာ ျပန္ထား၏၊ ထုိသုိ႔ ““ဧတဒဂ္”” စသည္ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ ဧတဒဂ္ရပုဂိၢဳလ္မည္၏၊ ဧတဒဂံၢ=ဧတံ+အဂံၢ=ဤသူ အသာဆံုး၊ အဂၢ+သာ၀က=ျမတ္ေသာ+တပည့္၊] ထုိ အဂၢသာ၀က ႏွစ္ပါးတြင္ တရားေဟာ၍ ဆံုးမရမည့္ ပညာေရးကိစၥ၌ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ လြန္စြာ အကူအညီ ရ၍ တန္ခုိးျဖင့္ ဆံုးမရမည့္ အရာ၀ယ္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္သည္ အလြန္ အကူအညီရေပသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၁) ပထမ၀ါ ရဟႏၲာေျခာက္က်ိပ္တစ္

ပထမ၀ါ ရဟႏၲာေျခာက္က်ိပ္တစ္                                             

ယသသတုိ႔သား ရဟန္းျပဳသြား ျခင္းကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ သူေဌးသား ေလးေယာက္တုိ႔ၾကား၍ စဥ္းစားၾကသည္မွာ “ယသလုိ အမ်ိဳးသားေကာင္းတစ္ေယာက္သည္ပင္ ဆံပင္ကုိ ရိတ္, မုတ္ဆိတ္ကုိ ပယ္, သံုးထည္မွ် သကၤန္းကုိ ဆင္ျမန္း၍ ရဟန္းျပဳတယ္္”ဆုိလွ်င္ “ထုိဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒ သာသနာေတာ္သည္ ဧကန္မုခ် ေအာက္တန္းစား မျဖစ္တန္ရာ၊ ယသသတုိ႔သားလုိ အထက္တန္း အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ စိတ္၀င္စား ေလာက္ဖြယ္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အရာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္” ဤသုိ႔ ေတြးေတာၾကံဆ၍ အရွင္ယသအထံ သြားၾကေလရာ အရွင္ယသမွတစ္ဆင့္ ဗုဒၶ၏အထံေတာ္သုိ႔ ေရာက္ၾကလွ်င္ အစဥ္အတုိင္း တရားေတာ္ကုိ နာၾကရသျဖင့္ ရဟႏၲာရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္သြား ၾကေလသည္။

          ထုိ႔ေနာက္ ဇနပုဒ္မွ အရွင္ယသ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကကုန္ ေသာ ေဆြေကာင္း မ်ိဳးေကာင္း သတုိ႔သားေပါင္း ငါးက်ိပ္လည္း ထုိနည္းအတုိင္းပင္ ၾကားၾက၍ အရွင္ယသ အထံသုိ႔ လာၾကေလရာ ရဟႏၲာရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္၊ ဤကား မိဂဒါ၀ုန္ေတာ ပထမ၀ါ၌ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားတည္း၊ ဗုဒၶ, ပၪၥ၀ဂီၢငါးဦး, အရွင္ယသႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္ ငါးက်ိပ္ေလးပါး ေပါင္းလွ်င္ ထုိပထမ၀ါ၌ ရဟႏၲာ ေျခာက္က်ိပ္တစ္ပါး ရွိေလၿပီ၊ ဗုဒၶကုိ ခ်န္ထား၍ ထုိေျခာက္က်ိပ္ေသာ အထက္တန္း အမ်ိဳးေကာင္း သား ရဟႏၲာမ်ားကား ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမၾသ၀ါဒ သာသနာ့၀န္ကုိ အားသြန္ ႀကိဳးပမ္းမည့္ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ထိပ္ေခါင္တင္ အရွင္ျမတ္မ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၀) အရွင္ယသအေၾကာင္း

အရွင္ယသအေၾကာင္း

 လူ႕စည္းစိမ္ခံစားပံု                        

ဗုဒၶျဖစ္မည့္  ကဆုန္ လျပည့္ေန႔  နံနက္  ေစာေစာ၀ယ္ ဃနာႏုိ႔ဆြမ္း လွဴဒါန္းေသာ သုဇာတာမည္ေသာ သူေဌးကေတာ္၏ သားဦးရတနာျဖစ္ေသာ “ယသ”သတုိ႔သားသည္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ ဓမၼစၾကာတရားဦး ေဟာေတာ္မူခ်ိန္မွာ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕၌ (ဗုဒၶအေလာင္း စံေနပံုကဲ့သုိ႔) ေႏြ မုိး ေဆာင္းဟု ဥတုသံုးပါးအလုိက္ စံစားဖုိ႔ရာ ခမ္းနားစြာေသာ ျပာသာဒ္ သံုးေဆာင္ျဖင့္ တင့္တင့္တယ္တယ္ ထည္ထည္၀ါ၀ါ စံေနခုိက္ျဖစ္ေလသည္၊ ဇနီးသူေဌးကေတာ္ကေလး၏ အထိန္းအယ ေမာင္းမမိႆံ အေႁခအရံတုိ႔ကလည္း ယေသာ္ဓရာ၏ အေႁခြအရံ တမွ် မ်ားျပားလွေတာ့၏၊ ေျဖေဖ်ာ္ယုယ တီးမႈတ္ၾကသူမ်ားမွ စ၍ တံခါးေစာင့္အထိ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မွ် မရွိေစရ, အားလံုး မိန္းမသားခ်ည္း ျဖစ္ၾကေပသည္။

ေသာတာပန္တည္ပံု             

တစ္ညဥ့္၌ကား ထုိယသသတုိ႔သားသည္ အမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ေနခုိက္ ႏုိးလာေလရာ ညိႇထြန္းထားေသာ မီးေရာင္ေအာက္၀ယ္ မေတာ္မေလ်ာ္ အိပ္ေပ်ာ္လ်က္ မလႈပ္မယွက္ ေနၾကေသာ ေမာင္းမတစ္စုကုိ ျမင္ေသာ္ စိတ္ထဲ၌ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ေနရာ၀ယ္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ေနရ သည္ဟု မယူဆဘဲ သုသာန္တစ သခ်ႋဳင္း၀၌ အတံုးအ႐ံုးျဖစ္ေနေသာ သူေကာင္တုိ႔အလယ္ ေရာက္ေနရသလုိ ထင္ျမင္လာရကား ““ဥပဒၵဳတံ ၀တ ေဘာ ဥပသ႒ံ ၀တ ေဘာ=အႏွိပ္စက္ခံေနရေလစြ ၾသ, ေဘးရန္မ်ားေလစြ ၾသ””ဟု ႏႈတ္က တတြတ္တြတ္ေျပာလ်က္ “ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ဒီေနရာက လြတ္လွ်င္ ၿပီးေရာ“ဆုိတဲ့ ဆႏၵျဖင့္ ျပာသာဒ္မွ ဆင္းလာေလရာ အိမ္၀င္းတံခါးႏွင့္ ၿမိဳ႕တံခါးကုိပါ နတ္မ်ားက ဖြင့္ထားႏွင့္၍ အဆင္သင့္ ထြက္ကာ မိဂဒါ၀ုန္လမ္းသုိ႔ ေျခလွမ္းမိေလသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၉) သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ, သာသနာ့၀န္ေဆာင္မ်ား

၃။ သံဃာ့ရတနာအခန္း

သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ။

သံဃာႏွစ္မ်ိဳး   “သံဃ”ဟူေသာ ပါဠိစကားသည္ ““အေပါင္း=အသင္း = အဖဲြ႕ = အစည္းအ႐ံုး” ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ကုိ ျပ၏၊ ထုိသံဃာေတာ္သည္ “ပရမတၳသံဃာ, သမၼဳတိ သံဃာ”ဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏၊ “သုပၸဋိပႏၷတာ”စေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စံု၍ အရိယာ ျဖစ္ၿပီးေသာ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ပရမတၳသံဃာေတာ္မည္၏၊ [ပရမတၳ-အစစ္အမွန္ မေဖာက္ျပန္ႏုိင္ေသာ ရဟန္းေတာ္ သံဃာေတာ္အျဖစ္မွ ေျပာင္းလဲ၍ လူအျဖစ္ စသည္သုိ႔ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် မေရာက္ႏုိင္ေသာ+သံဃ=အရိယာအေပါင္းအဖြဲ႕] 

သုပၸဋိပႏၷတာ အစရွိေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ အထုိက္အေလ်ာက္ ျပည့္စံုႏုိင္၍ အရိယာသံဃာမ်ားႏွင့္ ၀ိနည္းသိကၡာ အက်င့္တူေသာေၾကာင့္ ““သံဃာ””ဟု သမုတ္အပ္ေသာ (အစစ္အမွန္ မဟုတ္တတ္ ေသာ) သံဃာေတာ္သည္ သမၼဳတိသံဃာ မည္၏။ [သမၼဳတိ= (အစစ္အမွန္မဟုတ္) အမ်ားသမုတ္အပ္ အသိအမွတ္ျပဳအပ္ေသာ+ သံဃ = ပုထုဇဥ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အေပါင္းအဖဲြ႕။]

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၈) ဓမၼရတနာနိဂံုး

ဓမၼရတနာနိဂံုး

ဤ ဓမၼရတနာအခန္း၌ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ ေလးနက္လွစြာ ဓမၼစၾကာ စေသာတရား ရတနာကုိလည္းေကာင္း, ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္က “အနာဂတဘယ” ဟု ေဟာျပထားေသာ ေဘးမ်ား ယခုအခါ ဆုိက္ေရာက္ေနေၾကာင္း ကုိလည္းေကာင္း, သာသနာေတာ္ကြယ္ျခင္း၏ အေၾကာင္း မေကာင္းတရားမ်ား ယခု ဆုိက္ေရာက္ေနပံုကုိလည္းေကာင္း, ဘုန္းႀကီး၏ ဒုကၡ၌ တရားကိုသာ ကုိးကြယ္ခဲ့ရပံုကုိလည္းေကာင္း ျပၿပီး၍ ယခုအခါ ဓမၼရတနာအခန္းအတြက္ နိဂံုးခ်ဳပ္ရပါေတာ့မည္။

          ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားသည္ ေဟာေျပာ ရြတ္ဖတ္ေနသည္ကုိ ၾကားနာေနရလွ်င္လည္း စိတ္ကုိ ခ်မ္းသာေစႏုိင္၏၊ ရန္ကုန္မွာ ဘာသာျခား လူမ်ား၏  အနီးရွိ   ေက်ာင္းကေလး၀ယ္  ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးတည္း တည္းခုိေနရာ မဟာသမယသုတ္ကုိ ညစဥ္ ရြတ္၏၊ ေက်ာင္းအမ လာေသာအခါ ဘာသာျခားလူမ်ားက ထုိတရားသံေၾကာင့္ အလြန္ စိတ္ၾကည္ႏူးေၾကာင္း ေျပာျပၾကပါသတဲ့။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၇)ခမည္းေတာ္ႀကီး မက်န္းမာခ်ိန္

ခမည္းေတာ္ႀကီး မက်န္းမာခ်ိန္

ဤသုိ႔အားျဖင့္ ၀မ္းနည္းညိႇဳးငယ္ဖြယ္ရာ ကုိယ္ခႏၶာ  ဆင္းရဲကေလးမ်ားကုိ “ဘယ္သူ မျပဳ မိမိမႈ” ဟု ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ကာ စိတ္ သက္သာစြာျဖင့္ ပညာသင္ၾကားေနရာ ရဟန္းသံုး၀ါ အရတြင္ ပခုကၠဴ တုိက္ႀကီး၌ စာခ်အျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခံရ၍ ဆြမ္းဒုကၡမွ ကၽြတ္လြတ္ ၿပီးေနာက္ ေျခာက္၀ါေျမာက္မွ စ၍ သက်သီဟ စာသင္စာခ်ႏွင့္ အစုိးရ ပထမေက်ာ္ကုိ ရွစ္၀ါအတြင္း ၿပီးေျမာက္ေစၿပီးလွ်င္ စာေပ ပုိ႔ခ်ရင္း က်မ္းစာမ်ားကုိ ေရးသား၍ ေနစဥ္ ခမည္းေတာ္ႀကီး မက်န္းမမာ ျဖစ္လာေလသည္၊ ေဆးကုဖုိ႔ရာ ေငြလည္း မည္မည္ရရ မရွိပါ၊ ဘယ္ေတာ့ကမွလည္း ေငြကုိ မစုေဆာင္းခဲ့၊ အေက်ာ္ေအာင္ စဥ္က ရခဲ့ေသာ ေျခာက္ရာေက်ာ္ေလာက္ကုိလည္း ရန္ကုန္သုိ႔ သြားဖြယ္ကိစၥရွိသျဖင့္ စရိတ္ကုိ ခ်န္၍ ဒကာႀကီးအား အားလံုးကုိ စြန္႔လုိက္၏၊

          ထုိအခ်ိန္၌ က်မ္းစာအုပ္မ်ားလည္း တစ္အုပ္မွ်သာ ႐ုိက္ၿပီးေသး၏၊ ရဟန္းအမႀကီးမ်ား၏ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သမီးကေလးက တစ္လ တစ္ဆယ္တန္(ႏြားႏုိ႔, ညေနေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ရန္) ကပိၸယထံ အပ္ႏွံထားေလ့ရွိ၏၊ ထုိကဲ့သုိ႔ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အမ်ားကမူ (ရပ္ရြာရွိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကပါ) ေငြေတြ အလြန္ ေပါမ်ားေနသည္ဟု ထင္ေနၾကေလ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒကာႀကီးအတြက္ ရပ္ရြာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အဘုိးေလးေတာ္သူက “ကုိယ္ေတာ့္ ဒကာႀကီးေတာ့ ရမယ္မထင္ဘူး၊ ေငြ ဘယ္ေလာက္ပါတံုး”ဟု ေမးရွာေလသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၆) စာသင္သားဘ၀ ဒုကၡ

စာသင္သားဘ၀ ဒုကၡ 

ရဟန္း မျဖစ္မီ ဆင္းရဲေသာ နည္းျဖင့္ ဆြမ္းမခံခဲ့ရေသာ္လည္း ရဟန္းျဖစ္ေသာအခါ ဆရာ၏ အမိန္႔ေတာ္အရ ပခုကၠဴ မူလစာသင္တုိက္ႀကီး၌ စာသင္ေနရစဥ္ကား  အမွတ္တရ  ဒုကၡေလးေတြ  မ်ားလွေလ၏၊ ေရာက္၍ မၾကာမီ ကုိယ္ေတာ္တစ္ပါးက “ဆြမ္းဖိတ္ရေအာင္”ဟု ေခၚသြား၍ ေတာ္ေတာ္ခံ့ညားေသာ အိမ္ႀကီးေရွ႕မွာ ရပ္ေနၾက၏၊ အိမ္ေရွ႕မွာလည္း အိမ္ရွင္မ်ားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ရွိေလသည္၊ ထံုးစံအတုိင္း “ဘာအလုိရွိပါတံုးဘုရား”ဟု ေမးလုိက္ေသာ အခါ ထုိကုိယ္ေတာ္က “ေဟာဒီကုိယ္ေတာ္ေလး မိေ၀းဘေ၀းႏွင့္ စာသင္ခ်င္လြန္းလုိ႔” အစခ်ီေသာ ဖုန္းေတာင္းယာစကာသံႏွင့္ အင္မတန္ သနားဖြယ္ရာ မဟာက႐ုဏာ ျဖစ္ေလာက္ေသာ အခ်က္ မ်ားကို မိန္႔ႁမြက္ေတာ္မူေလေသာ္ တစ္ခါမွ် ဆြမ္းမဖိတ္ဖူး၍ နား႐ုိင္းေနေသာ မိမိမွာ ရပ္၍ မေနႏုိင္ေတာ့ဘဲ ထုိကုိယ္ေတာ္ ေျပာ၍ မၿပီးခင္ တိတ္တိတ္ကေလး ျပန္ေျပးခဲ့ပါေတာ့သည္။

          ထုိကဲ့သုိ႔ ဆြမ္းမဖိတ္လုိသည့္အတြက္ အမ်ားဘံုေလာင္းရာတြင္ ရသမွ်ျဖင့္ မွ်တေနစဥ္ တစ္ရံတစ္ခါ ရဟန္းအမႀကီးမ်ားထံမွ ေငြတင္လုိက္ေသာ္လည္း အဆင္သင့္ ကပိၸယေက်ာင္းသား မရွိေသာအခါ (ရဟန္းအမႀကီးမ်ားႏွင့္ ထုိဒကာမႀကီးမ်ား၏ ကုိးကြယ္ေနေသာ ၀ိနည္းဓုိရ္ ဆရာေတာ္မ်ား အထင္ေသးမည္စုိးေသာေၾကာင့္) ျပန္ပုိ႔လုိက္ရေတာ့၏၊ ေက်ာင္းသား ကပိၸယ အဆင္သင့္တဲ့အခါ အပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကုိ သံုးစဲြခြင့္ရ၏၊ သကၤန္း မလံုေလာက္၍ ထုိ၀တၳဳျဖင့္ ခ၀ါသကၤန္းကုိ ကပိၸ (၀ယ္)ရဖူးေသး၏။

          အခါတစ္ပါးေသာ္ ဆြမ္းခံ ျပန္အလာတြင္ ဘုန္းရွင္ ကံရွင္ ျဖစ္ေသာ မိတ္ေဆြတစ္ပါးက သပိတ္ကုိ ဖြင့္ၾကည့္ကာ စားျဖစ္ေလာက္ေအာင္ မရေသာ ဆြမ္းဟင္းကုိ ျမင္၍… “မင္းလုိသာ ဆင္းရဲလွ်င္ ငါေတာ့ စာမသင္ဘူး”ဟု အားေပးရွာေသး၏၊ ရသမွ် ဘံုေလာင္း ဆြမ္းဟင္းေလး ငါးခြက္သည္ နံနက္စာမွ် မေလာက္ပါ၊ ညေန က်လွ်င္ ဆာမည္စုိး၍ ဆြမ္းသန္႔သန္႔ကုိ ေန႔စာခ်န္ကာ တစ္ရံတစ္ခါ သူမ်ားေပးေသာ ဟင္းကေလးႏွင့္ စားရ၏၊ တစ္ရံတစ္ခါ ထန္းလ်က္ ျဖင့္ စားရ၏၊ တစ္ရံတစ္ခါေသာ္ ေရႏွင့္ေရာ၍ အလုိက္သင့္ ေမွ်ာခ် ခဲ့ရပါသည္။

တရားကုိသာ သတိရပံု

ထုိမွ် ကုိယ္ဆင္းရဲပါေသာ္လည္း စိတ္ကား မညႇိဳးငယ္ပါ၊ “ငါသည္ ေရွးေရွး ဘ၀က ပညာဘက္၌ အားတက္သေရာ ေကာင္းမႈကုိ ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း ဒါနဘက္၌ အမွတ္တမဲ့ ေနမိခဲ့ဟန္တူသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယခုဘ၀၌ ပညာက အက်ိဳးေပး၍ ဒါနအက်ိဳးမွာ ခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ငဲ့ငဲ့ ရွိရေပ သည္၊ ဒါနခ်ိဳ႕တဲ့မႈေၾကာင့္ ပညာသင္ရာမွာပင္ ဆြမ္းမျပည့္စံု၍ အားအင္နည္းစြာျဖင့္ သင္ၾကားေနရသည္၊ ေနာင္သံသရာ ပညာအက်ိဳးေပးရာ၀ယ္ ဒါနက်ိဳးလည္း မညႇိဳးရေအာင္ ယခုဘ၀က သတိ ႀကီးစြာ ႀကိဳးစားရေပလိမ့္မည္”ဟု တရားကုိသာ သတိရခဲ့ပါသည္။

          ထုိအခ်ိန္မွာ စစ္ကုိင္းႏွင့္မႏၲေလးကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လွ်င္ မိဘလည္း ပစၥည္းမျပည့္စံု၊ ဆရာရင္းလည္း (ထုိစဥ္က) ဘုန္းကံ မရွိရွာ၊ မိမိ စိတ္အလုိအားျဖင့္ မည္သည့္ ပစၥည္းရွင္ကုိမွ် ေလာကြတ္ပ်ဴငွာ သြားလာ ၀င္ထြက္၍ (ပစၥည္းရမႈအတြက္) မဆက္ဆံႏုိင္၊ ယခုေခတ္ ျဖစ္ပံုမွာလည္း မုိးထိေအာင္ ပညာတတ္ေနေစကာမူ သူတုိ႔ႏွင့္ အလြန္းမသင့္သမွ် အေရးစုိက္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ဤသုိ႔သာ ထင္ျမင္လာပါေတာ့သည္။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ “ပညာသင္ရင္း ေသလွ်င္လည္း ေသေပေစ, မေသလွ်င္လည္း အျပည့္အစံု တတ္ေပေစ၊ ပညာျပည့္စံုမွ သင့္ေတာ္ သလုိ စီစဥ္ရေတာ့မည္” ဟု ၾကံစည္ကာ “ဤကဲ့သို႔ ဆြမ္းဒုကၡ ေရာက္ရျခင္းသည္ ပါရမီႏုေသာ ငါ့အတြက္ မထူးဆန္းေခ်၊ ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္သည္ပင္ ေတာထြက္ေတာ္မူစက ဆန္ၾကမ္းထမင္းမ်ားကုိ ျမင္ရ၍ ပ႑၀ေတာင္ေျခမွာ ေခတၱခဏမွ် စဥ္းစားခဲ့ဖူးေသး၏၊ ဗုဒၶျဖစ္ၿပီးေသာအခါ ေ၀ရၪၨာျပည္မွာ ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး မုေယာဆန္ကုိ (ေနာက္ပါ သံဃာေတာ္ငါးရာႏွင့္အတူ) ဘုဥ္းေပးေတာ္မူရ ေသး၏၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ေသာ္မွ သံုးလ ဆင္းရဲေတာ္မူရလွ်င္ ငါလုိလူကား သံုးႏွစ္ သံုးဘ၀ ဆင္းရဲေသာ္လည္း မထူးဆန္းလွ”ဟု တရားႏွင့္ ကာကြယ္ကာ ေအာက္ပါေတးထပ္ကုိ ေရးမိခဲ့ပါသည္။

ေရႊနန္းရွင္ သဗၺညဳသုိ႔, ကပ္၀င္လုခါတြင္၊

နတ္တြင္လူ႕ ပ၀ရာသခင္ေတာင္, တစ္ခါစဥ္ဆီက၊

ဆြမ္းအတြက္ ပ႑၀ါေပၚမွာ, ၾကံရွာေတာ္မူဖူးခဲ့သဗ်။

ေရွး၀ဋ္ေၾကာင့္ ေနစံရွာ, ေ၀ရံဇာ ျပည္မ၊

ေႁခရံပါ မၾကည္ျမေအာင္ပ, ထြီစရာ့ေဘာဇဥ္၊

မုေယာဆန္ သံုးေဆာင္ေမြ႕ခဲ့ရ,        

ဘုန္းေရာင္ေငြ႕ ေတာက္တဲ့အရွင္။

ထံုးေဆာင္၍ ေႏွာက္မဲ့ယွဥ္ေသာ္,

ေၾကာက္ဖြယ့္အင္ ဘာမရွိပါဘူ႕၊

ပါကဋိ မဟုတ္ၾက လူမွာ, ႏုပ္စြ သူ ငါ၊…

အစာအတြက္ေၾကာင့္ လွ်ာမထြက္ပါတယ္,

ဘာအတြက္တာ ပူရပါခ်ိမ့္ေလး။    ။

 

Credit to

 

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 11:44 AM

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၅) တရားကုိးကြယ္ပါ၏

တရားကုိးကြယ္ပါ၏             

                      (ကုိး= အားကိုး + ကြယ္= ကာကြယ္။)                                      

ေလာကတြင္ မည္သူမဆုိ မိမိႏွင့္ ထုိက္ တန္ေသာ အားကုိးစရာ ကာကြယ္စရာ ရွိၾကရ၏၊ မရွိေသးလွ်င္ ရွာထားၾကရ၏၊ မ်ားစြာေသာ လူတုိ႔ အားကုိးေနၾကေသာ အရာမ်ား ကား ေဆြမ်ိဳးအားကုိး, ပစၥည္းဥစၥာ အားကုိး, ပညာ အားကုိး, ႐ုပ္ရည္ အားကုိး, သတၱိ အားကုိး, ခြန္အား အားကုိး, မိတ္ေဆြ အားကုိး, ဆရာ အားကုိး, လက္နက္အားကုိး (တုိင္းျပည္မ်ား၌ စစ္တပ္ အားကိုး, မဟာမိတ္မ်ား အားကိုး)ဟူ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိၾက၏၊ ေဘးရန္ေပၚလာလွ်င္, ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္လာလွ်င္ ထုိအားကုိးစရာ မ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ၾက၏၊ ထုိမ်ားစြာေသာ ကုိးကြယ္ (အားကုိ+ ကာကြယ္)စရာတုိ႔သည္လည္း တရားေတာ္ကို ကုိးကြယ္ရသေလာက္ အရာမေရာက္ၾကပါ။

          ခ်ဲ႕ဦးအံ့…ျပခဲ့ေသာ အားကုိးစရာတုိ႔သည္ ေဘးရန္ေပၚလာလွ်င္ အထုိက္အေလ်ာက္ ကာကြယ္ႏုိင္သျဖင့္ သူ႕ေနရာႏွင့္သူ ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္ၾကပါေပ၏၊ သုိ႔ေသာ္ ေဆြမ်ိဳး ဥစၥာ ပညာ ႐ုပ္ရည္စသည္တုိ႔သည္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ပ်က္စီးတတ္ေသာေၾကာင့္ မိမိက အားကုိးေနတုန္း မွာပင္ သူတုိ႔က ပ်က္ျပဳန္းသြားတတ္ၾက၏၊ ေဆြမ်ိဳး မိဘ ေမာင္ႏွမ သားခ်င္းတုိ႔၏ ေသေက်ပ်က္စီးမႈ, ဥစၥာ စည္းစိမ္ ဂုဏ္ သိန္ ရာထူး ပ်က္စီးမႈ စသည္မ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရေသာအခါ၌လည္း ေကာင္း, မိမိကုိယ္တုိင္ အုိရ နာရ ေသခါနီးက်ေသာအခါ၌လည္း ေကာင္း ထုိထုိ ေလာကအားကုိးစရာေတြသည္ လံုးလံုး အားကုိးရာ မရဘဲ တရားေတာ္သာ အားကုိးရာ ရပါေတာ့သည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၄) သာသနာကြယ္ျခင္း ငါးမ်ိဳး တစ္နည္း

(ဂ) သာသနာကြယ္ေၾကာင္း 

  

သာသနာကြယ္ျခင္း ငါးမ်ိဳး တစ္နည္း

ဘိကၡဳတုိ႔…      အေၾကာင္းတရား ငါးမ်ိဳးရွိေသး၏၊

၁။ အကၡရာ ပုဒ္ ပါဌ္မ်ား မွားမွားယြင္းယြင္းႏွင့္ ပိဋကေတာ္ကုိ သင္ယူျခင္း၊ (အကၡရာမွားလွ်င္ အနက္ အဓိပၸာယ္ အယူအဆလည္း မွားေတာ့မည္သာ၊ အနက္ အဓိပၸာယ္ အယူအဆ မွားလွ်င္ ဘုရား အဆံုးအမေတာ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖြယ္ ရွိ၏-ဟူလုိ၊)

၂။ ရဟန္းတုိ႔၏ ေျပာဆုိဆံုးမ ခက္ျခင္း၊  

၃။  စာခ်ႏုိင္ေလာက္ေသာ  ပုဂိၢဳလ္တုိ႔က  စာမခ်ျခင္း၊ (ထုိပုဂိၢဳလ္မ်ား ကြယ္လြန္သြားၾကေသာအခါ ထုိပုဂိၢဳလ္မ်ား တတ္သိထားေသာ တရားမ်ား အဆက္ျပတ္၍ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း တစ္မ်ိဳး ျဖစ္၏-ဟူလုိ၊)

၄။ ပစၥည္းလာဘ္ ေပါမ်ားျခင္းကုိ အလုိရွိ ၾကသျဖင့္ အေလ်ာ့ဘက္သုိ႔ လုိက္ကာ သာသနာဆုတ္ယုတ္ေရး၌ ေရွ႕သြားေခါင္းေဆာင္လုပ္၍ သာသနာတုိးတက္မႈ၌ကား ဆႏၵ ၀ီရိယ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း၊

ဓာရဏပရိတ္ေတာ္

ဓာရဏသုတ္ေတာ္( ျဖစ္စဥ္)
ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ညီေတာ္ အာနႏၵာအား ဓာရဏသုတ္ေတာ္ကို ေဟာ၍ လူဒါယကာ-ဒါယိကာမတုိ႔အား တစ္ဆင့္ ေဟာၾကားရန္၊ ရွင္းလင္း သင္ျပရန္ အမိန္႕ရွိေသာ သုတ္ေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။

ဓာရဏ ပရိတ္ေတာ္တြင္ ၀ိပႆိ၊ သိခီ၊ ေ၀ႆဘူ၊ ကကုသန္၊ ေကာဏာဂံု၊ ကႆပ၊ ေဂါတမ တည္းဟူေသာ ဘုရားခုႏွစ္ဆူအား ရွိခိုးပါ၍ က်ေရာက္ လတၱံ႕ေသာ ေဘးခပ္သိမ္း ရန္ခပ္သိမ္း ကင္းျငိမ္းေအာင္ ဗုဒၶ၊ ဓမၼ၊ သံဃဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တုိ႔ကို ဖြဲ႕ဆုိထားသည္မွစ၍ ဓာရဏသုတ္ေတာ္ ျဖစ္ေပၚရြတ္ဆုိ ပြားမ်ားခဲ့ၾကပါသတည္း။


တုိက္တြန္းခ်က္။ ။ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ဘုရား၏ အာေ၀ဏိကဂုဏ္ေတာ္ ၁၈-ပါးကို ေဖာ္ျပထားသည္။ ဤဂုဏ္ ၁၈-ပါးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သီးျခား ကိုယ္ပုိင္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္သည္။ အျခား မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္၌မွ် ဤဂုဏ္မ်ိဳး မရွိေခ်။ ရဟႏၱ ာႏွင့္ ပေစၥကဗုဒၶမ်ား၌ ေသာ္မွ ဤ ဂုဏ္သတၱိမ်ိဳး မရွိၾက။ စင္စစ္အားျဖင့္ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အာေ၀ဏိက ဂုဏ္ေတာ္တုိ႔ကို ခ်ီးက်ဴး ပူေဇာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေကာင္းျမတ္ေသာ ေစတနာျဖင့္ တာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနသူ အားလံုးတုိ႔သည္ ဓာရဏ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ပါမူ အ,ကာလ မရဏမွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္သည္။ အ,ကာလ မရဏႏွင့္ မေတြ႕ၾကံဳရ-မေတြ႕ၾကံဳနုိင္။

အ,ကာလ မရဏ ဆုိသည္မွာ သူတစ္ပါး လက္နက္ျဖင့္ ေသရျခင္း၊ သူတစ္ပါး ပေယာဂျဖင့္ ေသရျခငး္၊ က်ားကိုက္ ေသရျခင္း၊ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက ေသရျခင္း၊ ကားေမွာက္၍ ေသရျခင္း စသည့္ ဥပေစ ၦဒက ကံေၾကာင့္ ေသရျခင္းမ်ိဳးမ်ားကို ဆုိသည္။ ဓာရဏ ပရိတ္ကို ရြတ္ဖတ္သူမွာ အ,ကာလ မရဏ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔မွ လြတ္ေျမာက္သည္။

သတၱ၀ါတုိင္း လူတုိင္းပင္ တစ္ေန႔ေန႔၌ ေသရမည္မွာ ဓမၼတာ ျဖစ္သည္။ အ,ကာလ မရဏမွ လြတ္ေျမာက္သည္ဟု ဆုိသည္မွာ ဥပေစၦဒက ကံေၾကာင့္ မေသရ၊ မေသႏုိင္ျခင္းကို ဆုိသည္။ ျဖစ္ျမဲ ဓမၼတာအရ ေသခ်ိန္က်မွသာ ေသရသည္။

ရွင္းျပပါဦးအံ့-ေသရျခင္း ေလးမ်ိဳးရွိသည္။
(၁) အသက္တမ္း ကုန္၍ ေသရျခငး္ “အာယုကၡယမရဏ”၊ အသက္တစ္ရာတမ္း၌ အႏွစ္တစ္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မွ်သာ ေနၾကရသည္။ ျမတ္စြာဘုရားေသာ္မွ အႏွစ္ ၈၀-သာ ေနရသည္။

(၂) ကံကုန္၍ ေသရျခငး္ “ကမၼကၡယမရဏ”။ မိမိ ကုသုိလ္ကံအေလ်ာက္သာ ေနရသည္။ ကံကုန္လွ်င္ အရြယ္ ေကာင္းတုန္း၌လည္း ေသရသည္။ ႏုိ႕စုိ႔ အရြယ္ စသည္၌လည္း ေသရသည္။

(၃) သက္တမ္းႏွင့္ ကံ ၂-ပါးလံုး ကုန္၍ ေသရျခငး္ “ဥဘယကၡယမရဏ”။

(၄) အထက္ မရဏ ၃-မ်ိဳးမွ တစ္ပါး အျခားပေယာဂ တစ္ခုခုေၾကာင့္ သစ္စိမ္းခ်ိဳး ခ်ိဳးျဖတ္သကဲ့သို႔ ေသရျခင္းမ်ိဳး “ဥပေစၦဒက မရဏ” ဟူ၍ ေသရျခင္းမ်ိဳး ၄-မ်ိဳးရွိသည္။

ပထမ ေသျခင္း ၃-မ်ိဳးကို ဘုရား၊ ရဟႏၱာ၊ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တုိ႔ေသာ္မွ မလြန္ႏုိင္။ ယင္း မရဏ ၃-မ်ိဳးမွာ ေသရုိး ေသစဥ္ ဓမၼတာ မရဏ ျဖစ္သည္။

ဥပေစၦဒက မရဏကို အ,ကာလမရဏ ဟု ေခၚသည္။ ေသခ်ိန္ မေရာက္ေသးဘဲ ေသရျခင္းသည္ အ,ကာလ မရဏ ျဖစ္သည္။ ဓာရဏ ပရိတ္ေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ျခင္း အားျဖင့္ အ,ကာလ မရဏကို တားျမစ္ ပယ္ေဖ်ာက္ႏုိင္သည္။ ေစတနာ ျဖဴစင္သူတို႔ အ,ကာလ မရဏမွ ကင္းလြတ္ၾကပါေစေသာ္။

မဟာသမယသုတ္ (ျမန္မာျပန္)

၁။ အကြၽႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ -

အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠတိုင္း ကပိလဝတ္ျပည္ မဟာဝုန္ေတာ၌ ငါးရာမွ်ေသာ အလံုးစံု ရဟႏၲာခ်ည္းျဖစ္ေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ားစြာႏွင့္အတူ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏၊ (စၾကာဝဠာတစ္ေထာင္စီ ရွိ ေသာ) ေလာကဓာတ္တိုက္ ဆယ္ခုတို႔မွ နတ္ျဗဟၼာတို႔ သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း ရဟန္း သံဃာ ကို လည္းေကာင္း ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ အမ်ားအားျဖင့္ စည္းေဝး လာေရာက္ကုန္၏။


ထိုအခါ သုဒၶါဝါသဘံု၌ ေနေသာ ျဗဟၼာေလးဦးတို႔အား ဤသို႔ေသာ အၾကံသည္ ျဖစ္၏-

''ဤျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠတိုင္း ကပိလဝတ္ျပည္ မဟာဝုန္ေတာ၌ ငါးရာမွ်ေသာ အလံုးစံု ရဟႏၲာခ်ည္း ျဖစ္ေသာ ရဟန္း သံဃာမ်ားစြာႏွင့္အတူ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူ၏၊ (စၾကာဝဠာ တစ္ေထာင္စီရွိေသာ) ေလာကဓာတ္တိုက္ ဆယ္ခုတို႔မွ နတ္တို႔သည္ လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာကိုလည္းေကာင္း ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ အမ်ားအားျဖင့္ စည္းေဝး လာေရာက္ ကုန္၏။ ငါတို႔သည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ အသီးသီး ဂါထာ တစ္ပုဒ္စီ ရြတ္ဆိုရမူ ေကာင္းေလစြ'' ဟု (အၾကံျဖစ္၏)။

၂။ ထိုအခါ ထိုျဗဟၼာ (ေလးဦး) တို႔သည္ ဥပမာအားျဖင့္ ခြန္အားရွိေသာ ေယာက်္ားသည္ ေကြးေသာလက္ ကို ဆန္႔သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဆန္႔ေသာ လက္ကို ေကြးသကဲ့သို႔လည္းေကာင္းဤအတူ သုဒၶါဝါသ ျဗဟၼာဘံုမွ ကြယ္ခဲ့၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ႕ေတာ္၌ ထင္ရွားေပၚလာကုန္၏။

ထို႔ေနာက္ ထိုျဗဟၼာ တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ၿပီးလွ်င္ တစ္ဦးေသာ ျဗဟၼာသည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-

''(အသွ်င္ဘုရား) မဟာဝုန္ေတာ၌ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔သည္ စု႐ံုးလာၾကသျဖင့္ အစည္းအေဝး ႀကီးျဖစ္လ်က္ ရွိေနပါ၏၊ အကြၽႏု္ပ္တို႔ သည္ (ကိေလသာရန္သူတို႔) မေအာင္ႏိုင္ေသာ သံဃာေတာ္ ကို ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ ဤတရားသဘင္ အစည္းအေဝးသို႔ လာေရာက္ ပါကုန္၏'' ဟု (ရြတ္ဆို၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ဦးေသာ ျဗဟၼာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-


''(အသွ်င္ဘုရား) ထို (အစည္းအေဝး) ၌ ရဟန္းတို႔သည္ မိမိစိတ္ကို တည္ၾကည္ေစလွ်က္ ေျဖာင့္မတ္စြာ ျပဳထားပါကုန္၏၊ ရထားထိန္း သည္ (ျမင္းဇက္) ႀကဳိးတို႔ကို ကိုင္၍ ထိန္းသကဲ့သို႔ ပညာရွိ (ရဟန္း) တို႔သည္ ဣေႁႏၵတို႔ကို ထိန္းသိမ္းေတာ္မူ ၾကပါကုန္၏'' ဟု (ရြတ္ဆို၏)။

ထို႔ေနာက္ တစ္ဦးေသာ ျဗဟၼာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-

'(အသွ်င္ဘုရား) ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းစြာ ဆံုးမထားၿပီးျဖစ္၍ တဏွာကင္းလ်က္ သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ေသာ ထိုရဟႏၲာငယ္ တို႔သည္ (ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတည္းဟူေသာ) ခလုတ္တံသင္းႏွင့္တံခါး က်ည္မင္းတုပ္ကို ျဖတ္ၿပီး လွ်င္ (ရာဂ ေဒါသ ေမာဟတည္း ဟူေသာ) တံခါးတိုင္ကို ႏုတ္၍ လွည့္လည္ သြားလာ ေနၾကကုန္ ၏'' ဟု (ရြတ္ဆို၏)။


ထို႔ေနာက္ တစ္ဦးေသာ ျဗဟၼာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံေတာ္၌ ဤဂါထာကို ရြတ္ဆို၏-

''(အသွ်င္ဘုရား) ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္သူ အားလုံးတို႔သည္ အပါယ္ ဘံုသို႔ မေရာက္ၾက ပါကုန္ လတၱံ႕၊ လူ႕ခႏၶာကို စြန္႔ပယ္၍ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ၾကပါကုန္ လတၱံ႕'' ဟု (ရြတ္ဆို၏)။

၃။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို မိန္႔ေတာ္မူ၏-
''ရဟန္းတို႔ (စၾကာဝဠာတစ္ေထာင္စီရွိေသာ) ေလာကဓာတ္ဆယ္ခုတို႔မွ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား ကို လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာကိုလည္းေကာင္း ဖူးေျမာ္ျခင္းငွါ အမ်ားအားျဖင့္ စည္းေဝး လာေရာက္ၾက ကုန္၏။ ရဟန္းတို႔ အတိတ္ကာလ၌ ပြင့္ေတာ္မူကုန္ေသာ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူ ထိုက္ကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ လက္ထက္ေတာ္၌လည္း ယခု ငါ၏ လက္ထက္၌ ကဲ့သို႔ ဤမွ်အတိုင္း အရွည္ရွိေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္ စည္းေဝးခဲ့ၾကကုန္ၿပီ။

ရဟန္းတို႔ အနာဂတ္ကာလ၌ ပြင့္ေတာ္မူလတၱံ႕ကုန္ေသာ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူ ထိုက္ကုန္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားတို႔၏ လက္ထက္ေတာ္၌လည္း ယခုငါ၏ လက္ထက္၌ကဲ့သို႔ ဤမွ် အတိုင္းအရွည္ ရွိေသာ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္ စည္းေဝးၾကကုန္လတၱံ႕။

အလိုေတာ္ျပည့္ဘုရားရွိခိုး ႏွင့္ ဆြမ္းကပ္နည္း

၁။ ေရွးဦးစြာ သစ္သီး (၉) မ်ဳိး၊ ပန္း (၉) မ်ဳိး၊ ေရခ်မ္း (၉) ခြက္၊ ဆြမ္း (၉) ခြက္၊ ဆီမီး (၉) တိုင္၊ ညႇိထြန္းၿပီး လွဴဒါန္းရပါမည္။

(မွတ္ခ်က္။ ။သစ္သီး (၉) မ်ဳိး လွဴးဒါန္းရာ၌ သံပုရာသီး၊ စပ်စ္သီး၊ ေရွာက္သီး၊ မာလကာသီး၊ ဟင္းခ်က္စားရေသာသီးမ်ဳိးစုံ မပါေစရ။)

၂။ ပန္း (၉) မ်ဳိး၌ အရြက္ပန္းကို ပယ္၍ သေျပၫြန္႔မွအစ အကုန္ လွဴဒါန္းႏိုင္သည္။

၃။ ဆြမ္း၊ သစ္သီး၊ ပန္း၊ ေရခ်မ္း၊ ဆီမီး ျပည့္စုံေအာင္ လွဴဒါန္းၿပီးသည့္ေနာက္ ေဖာ္ျပပါ ဘုရားရွိခိုးကို အစီအစဥ္အတိုင္း မလြဲမမွားရေအာင္ ရွိခိုးရပါမည္။

အလိုေတာ္ျပည့္ဘုရားရွိခိုး

"သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ အတိတ္၀ဋ္ေၾကြးေတာ္ႏွင့္ ယေန ့ေခတ္ ဆင္ျခင္ဖြယ္"

=================================

သူမ်ားဆဲတာကို အျပစ္မေျပာဘူး။
ဦးဇင္းက အတိတ္က သူမ်ားကို ဆဲခဲ့တဲ့ အျပစ္ကိုသိတယ္။
ငါ့ကုိက မေကာင္းတဲ့ကံ၊ သူမ်ားကို ဆဲခဲ့လို ့အခုငါခံ။
အတိတ္အေၾကာင္း သိခ်င္လား ဒကာၾကီး။
ဦးဇင္းက ေ၀ႆဘူဘုရားလက္ထက္က ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ထီးနန္းအုပ္ခ်ဳပ္သူ ဘုရင္။ ပိဋကတ္သံုးပံု
ေျပာင္းျပန္ ဘယ္ျပန္ညာျပန္
လွန္ခဲ့တယ္။ အတတ္မ်ိဳးစံုလည္း တတ္ခဲ့တယ္။
ဘုရင္ကလည္း အၾကီးစား၊ ဦးဇင္းအတိတ္က ကံေျပာတာ။
သူမ်ားကို ဆဲခဲ့တာ ေျပာတာ။

ကုိယ့္ထက္ တတ္တဲ့သူ မရွိဘူးလို ့
ဒီလို မာန္မာနတရားေတြ
လက္မၾကီးေထာင္ခဲ့တယ္။
အစြယ္ၾကီးခ်ိတ္ခဲ့တယ္။
မာန္ေတြ မာန္ေတြ၊ ငါ့ထက္တတ္တဲ့သူ
မရွိဘူးလို ့ဒီလို အစြယ္ၾကီး ခ်ိတ္ခဲ့တယ္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၃) အနာဂတ္ေဘး တစ္နည္း

၂။ အနာဂတ္ေဘး တစ္နည္း

ဘိကၡဳတုိ႔… ယခုအခါ မျဖစ္ေသးဘဲ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္မည့္ ေဘးငါးမ်ိဳး ရွိေသး၏၊ ထုိေဘးမ်ားကုိ သင္တုိ႔ သိထားႏွင့္ၾက, သိထားၾကၿပီးလွ်င္ ထုိေဘးတုိ႔ကုိ စြန္႔ပယ္ႏုိင္ဖုိ႔ရာ ႀကိဳးစားၾကရမည္။

ေဘးငါးမ်ိဳးဟူသည္မွာ …

၁။       အနာဂတ္ကာလ၌  ရဟန္းတုိ႔သည္  သကၤန္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊ သကၤန္းေကာင္းေကာင္းကုိ အလုိရွိၾက သျဖင့္ ပံသုကူဓုတင္ ေဆာင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္၊ ေတာေက်ာင္း၌လည္း ေနၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ၾက၍ သကၤန္းေကာင္းေကာင္း ရဖုိ႔ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။

၂။       အနာဂတ္ကာလ၌    ရဟန္းတုိ႔သည္   ဆြမ္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊  ဆြမ္းေကာင္းေကာင္း  စားလုိသျဖင့္ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ကုိလည္း မေဆာင္, ေတာေက်ာင္း၌လည္း မေနၾက ေတာ့ဘဲ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ၾက၍ ဆြမ္းေကာင္း, ဟင္းေကာင္း, မုန္႔ပဲသေရစာေကာင္း ရဖုိ႔ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္ မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။

Sayadaw U Kumara: Maha Thamaya Sutta Recitation

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၂) အနာဂတ္ေဘးငါးမ်ိဳး

အနာဂတဘယသုတ္ေတာ္

၁။ အနာဂတ္ေဘးငါးမ်ိဳး

ဘိကၡဳတုိ႔… ဤျပလတၱံ႕ေသာ ေဘးတုိ႔သည္ ယခု (ထုိ သုတ္ေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူခ်ိန္မွာ) မျဖစ္ေသးဘဲ ေနာင္အခါ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္၊ ထုိေဘးမ်ားကုိ သင္တုိ႔ သိထားႏွင့္ၾက၊ သိၿပီး၍ ထုိေဘးမ်ား မေပၚ လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾက၊ ထုိေဘးတုိ႔ကား…

၁။ (မိမိကုိယ္ကုိ ဣေႁႏၵရရႏွင့္ ေနတတ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေသာအားျဖင့္) ခႏၶာကုိယ္၏ တုိးတက္ႀကီးပြားမႈလည္း မရွိၾကေသာ, သီလသိကၡာ တုိးတက္မႈလည္း မရွိၾကေသာ, စိတ္ေနစိတ္ထား သမာဓိတုိးပြားမႈ လည္း မရွိၾကေသာ, ေလာကုတၱရာပညာ တုိးပြားမႈလည္း မရွိၾက ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဥပဇၩာယ္ဆရာႀကီးလုပ္ကာ အျခားသူတုိ႔ကုိ ရဟန္းျပဳေပးၾကလိမ့္မည္၊ ထုိသုိ႔ အရည္အခ်င္း မရွိေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာတုိ႔သည္ မိမိတပည့္မ်ား ကိုယ္ေန စိတ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာတုိးပြားေအာင္ ဆံုးမႏုိင္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ထုိတပည့္မ်ားလည္း ကိုယ္ေန စိတ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာတရား တုိးပြားျခင္း မရွိဘဲ မိမိတုိ႔၏ လက္ေအာက္တပည့္မ်ားကို ရဟန္းျပဳ ေပးၾကလိမ့္ဦးမည္၊ ဤသုိ႔ အဆက္ဆက္ တရားပ်က္ျခင္းေၾကာင့္ ၀ိနည္းပ်က္ျပားျခင္းဟူေသာေဘး ေပၚလာလိမ့္မည္။

၂။       ဤ (၂)နံပါတ္၌ နိႆရည္းဆရာ လုပ္၍ တပည့္မ်ားကုိ နိႆရည္းေပးျခင္းသာ ထူးသည္၊ [အရပ္တစ္ပါးမွ လာေနေသာ တပည့္မ်ား၏ အမွီခံဆရာကုိ နိႆရည္းဆရာဟု ေခၚ၏။]

၃။       ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္   သီလ သမာဓိ ပညာ တုိးပြားမႈ မရွိၾကေသာေနာက္ေခတ္ ရဟန္းတုိ႔သည္ အဘိဓမၼာတရား, ဉာဏ္ရမႈႏွင့္ ယွဥ္ေသာ တရားမ်ားကို ေဟာၾကေသာအခါ မေကာင္းေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔ကုိ ပုတ္ခတ္ ေစာ္ကားျခင္း, ပစၥည္း ရေအာင္ ေဟာျခင္းတုိ႔ျဖင့္ စိတ္ဆုိး စိတ္ညစ္ေတြ ေပၚေပါက္၍ တရားစစ္ သေဘာမွန္ကုိ သိၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ (ဥပမာ … သၿဂႋဳဟ္စကားေျပာရင္း ျငင္းၾက ခုံၾက ကုိယ္တတ္ေၾကာင္းျပၾက လာဘ္ရမႈမ်ားကုိ လုိလားၾကသျဖင့္ သေဘာအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ နားလည္မႈ မရွိၾကေတာ့ဘဲ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္ ပစၥည္းလုိခ်င္ေသာ ေလာဘ, သူတစ္ပါးကုိ ေစာ္ကားေသာ ေဒါသေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ သကဲ့သုိ႔တည္း။)

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၁) အစမရွိေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မွန္ပံု

အစမရွိေသာ္လည္း လက္ေတြ႕မွန္ပံု   

ဤ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္တရားစဥ္အရ  ေရွ႕အစြန္းအစကုိ ဉာဏ္ျဖင့္လုိက္၍ ၾကည့္ေသာအခါ အစြန္း အစ မေတြ႕ရဘဲ “လုိက္ေလ ေျပးေလ”ျဖစ္ေနရကား “ေရွ႕အစြန္းအစ မရွိ”ဟုပင္ မွတ္ထားရေတာ့မည္၊ သုိ႔ေသာ္ ထုိသုိ႔ မွတ္ထားျခင္းကား ပုထုဇဥ္တုိ႔ ဉာဏ္ျဖင့္ ဧကန္ ဒိ႒ သိရွိရ၍ အားရပါးရ သေဘာက်ေသာ မွတ္ထားျခင္း မဟုတ္ေသးေခ်။

          ဤေနရာ၌ ေျပာစမွတ္တစ္မ်ိဳးကုိ ျပဦးမည္၊ ပ႒ာန္းပစၥည္း တစ္ေနရာ၌ ဆရာအစဥ္အဆက္ မေက်နပ္ေသာ အယူအဆ ကေလး တစ္ခ်က္ရွိ၏၊ စာသင္သားတစ္ပါးက ဆရာေတာ္တစ္ပါးအား ေလွ်ာက္ေသာအခါ “အရိေမေတၱယ်ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူလာ ပါလိမ့္မည္၊ အဲဒီအခါက်မွ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလွ်ာက္ေပေတာ့”ဟု အေျဖေပးေတာ္မူသတဲ့။

          ဆရာေတာ္တစ္ပါးကမူ “ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ ဘုရားျဖစ္ေအာင္ ပါရမီ ျဖည့္ပါ၊ ဘုရားျဖစ္ေတာ့မွ ေသေသခ်ာခ်ာ သိရပါလိမ့္မည္”ဟု အေျဖေပးသတတ္၊ ထုိဆရာေတာ္မ်ား အေျဖေပးၾကသလုိ ေရွ႕ အစြန္းအစကုိ ေတြးၾကည့္ရာ၌ ယခုေခတ္၀ယ္ မည္သည့္ ပညာရွိမွ် က်နစြာ ေျဖဆုိ ႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ၊ မိမိကုိယ္တုိင္ အရိယာအျဖစ္ ေရာက္၍ တရားေပါက္မွ ျဖစ္ေစ, ေနာက္ဘုရားတစ္ဆူ ပြင့္ေတာ္မူမွျဖစ္ေစ ပုိင္ႏုိင္ေသာ အေျဖကုိ ရၾကေပလိမ့္မည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၀) ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္ပံု

ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္ပံု       

“ဘ၀”ဟူရာ၌  ကမၼဘ၀,  ဥပပတိၱဘ၀ဟု ဘ၀ႏွစ္မ်ိဳး ရွိ၏၊  ထုိတြင္ သခၤါရအရ၌ ျပခဲ့ေသာ ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံသည္ ကမၼ ဘ၀ မည္၏၊ ထုိကံေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္ႏွင့္ ကမၼဇ႐ုပ္တုိ႔ ျဖစ္ရျခင္းသည္ ဥပပတၱိဘ၀မည္၏၊

ခ်ဲ႕ဦးအံ့… ယခု ဘ၀၌ အာ႐ံုတစ္ခုခုကုိ (သား, မယား စသည္ကုိ) ဥပါဒါန္ျဖင့္ စဲြလမ္းေနရာ ထုိဥပါဒါန္ အရင္းခံ၍ သူ႕ကုိ ရဖုိ႔ရန္, ရၿပီး ျပန္လည္ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ရန္ အကုသုိလ္ကံကုိ ျပဳ၏၊ ေနာက္ဘ၀၌ အတူတကြ ခ်မ္းသာသုခရဖုိ႔ရန္ ကုသုိလ္ကံကုိလည္း ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ျပဳ၏၊ ဤကံမ်ိဳးသည္ ယခုလက္ရွိအာ႐ံုကုိ စဲြလမ္းေသာ ဥပါဒါန္ကုိ အရင္းခံ၍ ျဖစ္ရေသာ ကမၼဘ၀တည္း။

          တခ်ိဳ႕ကား ေနာက္ဘ၀ လူ႕ျပည္ နတ္ျပည္၌ ကာမဂုဏ္ေတြကုိ ခံစားလုိေသာ ဥပါဒါန္ ျဖစ္၏၊ ထုိဥပါဒါန္ေၾကာင့္ (မသူေတာ္တုိ႔၏ တရားကုိ နာမိ၍ ေကာင္းမႈ အထင္ျဖင့္)  မေကာင္းမႈကံကုိလည္း ျပဳမိ၏၊ (သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ ၾကားနာရ၍) ေကာင္းေသာ ကံကုိလည္း ျပဳမိ၏၊ ႐ူပဘံု, အ႐ူပဘံု၌ကား ထုိကာမခ်မ္းသာ ထက္ပင္ ခ်မ္းသာေသး၏ဟု စဲြလမ္းမႈ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ႐ူပကံ, အ႐ူပ ကံကုိလည္း ျပဳျပန္၏၊

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၉) ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္ပံု

ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္ပံု

ခံစားမႈကုိ “ေ၀ဒနာ”ဟု ေခၚ၏၊ တကယ္ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ, မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မ်ိဳး႐ုိးအလုိက္ (သုိ႔မဟုတ္) မိမိစိတ္အႀကိဳက္ အားျဖင့္ အေကာင္းဟု ထင္ေနေသာ အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ သာယာခံစားမႈ ေ၀ဒနာျဖစ္၏၊ က်မ္းစာတုိ႔၌ “သုခေ၀ဒနာ”ဟု ေခၚသည္၊ မ်ိဳး႐ုိးအလုိက္ စိတ္ႀကိဳက္အားျဖင့္ “မေကာင္း”ဟု ထင္ေနေသာ အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ မသာယာေသာ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာျဖစ္၏၊ “ဒုကၡေ၀ဒနာ”ဟု ေခၚသည္၊ အေကာင္းဘက္လည္း မပါ, မေကာင္းဘက္လည္း မပါေသာ အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ သာယာမႈ မသာယာမႈမရွိေသာ ေ၀ဒနာျဖစ္၏၊“ဥေပကၡာေ၀ဒနာ”ဟုေခၚသည္၊ [ဥေပကၡာ=ဥပ+ဣကၡာ၊ ဥပ-သင့္႐ံု ေတာ္႐ံု+ဣကၡာ= ခံစားျခင္း၊ ““ခံစားတယ္””ဟု ဆုိရ႐ံု မသိမသာ ခံစားျခင္းတည္း၊ ထုိ မသိမသာ ခံစားျခင္းကုိ ““လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္း””ဟုလည္း ေျပာၾကသည္၊]

အာ႐ံုႏွင့္ ဓာတ္ခုိက္မႈ ျဖစ္မွသာ ဤေ၀ဒနာလည္း ျဖစ္ႏုိင္၏၊ ဖႆ မျဖစ္ေသာ အာ႐ံု၌ ေ၀ဒနာ မျဖစ္၊ မ်က္စိကြယ္ေနသူသည္ အဆင္း အာ႐ံု၌ ဓာတ္ခုိက္မႈ ဖႆ မရွိေသာေၾကာင့္ အဆင္းအာ႐ံုကုိ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာလည္း မျဖစ္ေတာ့ေခ်။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၈) သဠာယတန၏ သ႐ုပ္ႏွင့္သတိၱ

သဠာယတန၏ သ႐ုပ္ႏွင့္သတိၱ

          မ်က္လံုးအတြင္း  မ်က္နက္၀န္း၏  အလယ္ေကာင္၌ ““စကၡဳပသာဒ””ေခၚ အၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ထုိအၾကည္ဓာတ္ကုိ ““စကၡာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ နားရြက္၏ လုိဏ္ေခါင္းအတြင္း၌ ““ေသာတပသာဒ””ေခၚ နားအၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ““ေသာတာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ ႏွာေခါင္း ေပါက္၏အတြင္း၌““ဃာနပသာဒ””ေခၚ ႏွာေခါင္းအၾကည္ဓာတ္ပါ၏၊ ””ဃာနာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ လွ်ာ၏ အလယ္၌ ““ဇိ၀ွာပသာဒ””ေခၚ လွ်ာအၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ““ဇိ၀ွာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ ခႏၶာကုိယ္၏ ထုိထို အရပ္ဌာန၌ ““ကာယပသာဒ””ေခၚ ကုိယ္အၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ““ကာယာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ ပဋိသေႏၶ တည္သည္မွစ၍ (၀ီထိစိတ္ မျဖစ္သမွ်) အျမဲဆက္၍ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ၀ိညာဥ္ကုိ ““မနာယတန”” ဟု ေခၚ၏။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၆) နာမ္႐ုပ္ေၾကာင့္ သဠာယတနျဖစ္ပံု

နာမ္႐ုပ္ေၾကာင့္ သဠာယတနျဖစ္ပံု     

“သဠာယတန” ဟူသည္ စကၡာယတန,  ေသာတာယတန,  ဃာနာယတန,  ဇိ၀ွာယတန, ကာယာယတန, မနာယတန တည္း၊ [သ=ဆ=ေျခာက္ပါး + အာယတန=အာယတန] အာယတန သဒၵါသည္ စိတ္ေစတသိက္တရားတုိ႔၏ “ျဖစ္ရာ တည္ရာ=ျဖစ္ေၾကာင္း တည္ေၾကာင္း” ဟူေသာ အနက္ကုိ ေဟာ၏၊ “စကၡာယတနရွိမွ စကၡဳႏွင့္ ဆုိင္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾက၏၊” စသည္ျဖင့္ သိပါ၊ ေရွးကံသခၤါရေၾကာင့္ ဤဘ၀၌ ၀ိညာဥ္ နာမ္ ႐ုပ္တုိ႔ ျဖစ္ေသာအခါ စကၡာယတန စေသာ အာယတနေျခာက္ပါး လည္း ပါ၀င္လ်က္ ရွိ၏၊

ခ်ဲ႕ဦးအံ့… ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္မ်ိဳးေစ့ တည္လွ်င္ပင္ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ အလားတူေသာ ေနာက္ေနာက္၀ိညာဥ္ မ်ား (၀ီထိစိတ္ မက်သမွ်) ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ၾက၏၊ ထုိ ၀ိညာဥ္မ်ိဳးကုိပင္ “မနာယတန”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိ၀ိညာဥ္မ်ား ျဖစ္တုိင္း လည္း ေစတသိက္နာမ္ေတြ ပါရ၏၊ ေစတသိက္နာမ္ မပါလွ်င္ ၀ိညာဥ္ခ်ည္း မျဖစ္ႏုိင္၊ ဤစကားအရ နာမ္ေၾကာင့္ “မနာယတန ျဖစ္ရ၏”ဟု သိပါ။

မဟာသမယသုတ္ သမုိင္းအက်ဥ္း

https://www.dropbox.com/s/ah8qruo88q4s52a/053-AshinJanakabhivamsa-MaHaThaMaYaThoat.mp3

ေရွးအခါက အိႏၵိယႏုိင္ငံတြင္ ကပိလ၀တ္ျပည္မွ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ ေကာလိယျပည္မွ လယ္သမားတုိ႔ ေရာဟိနီျမစ္မွ ေရကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ေရလုပြဲႀကီး ဆင္ႏြဲခဲ႔ၾကဖူး၏။ လယ္သမားမ်ားကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္ဖက္ႏုိင္ငံမွ မင္းညီမင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားသည္လည္း ေရာဟိနီျမစ္ ရွိရာသုိ႔ ေရာက္ရွိလာၾက၏၊ ႏွစ္ဖက္ႏုိင္ငံမွ လူအမ်ားတုိ႔သည္ တုတ္ ဓား လက္နက္ ကုိင္ေဆာင္၍ ထုိးခုတ္တုိက္ခုိက္ေတာ့မည့္ အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္ရွိေနၾက၏၊

ပဋိပကၡျဖစ္သည့္ေနရာသုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ေရာက္ရွိလာၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိေရွးရႈ၍ ေအာက္ပါ၀တၳဳမ်ားကုိ သာဓကထုတ္၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။

၁။ ၀က္၀ံႏွင့္ ရုကၡစုိးနတ္တုိ႔ ရန္ညိဳးဖြဲ႕မွား၍ ႏွစ္ဦးစလုံ ပ်က္စီးၾကပုံ ““ဖႏၵနဇာတ္””။
၂။ ေျမၿပိဳပါၿပီ ဟု ထင္ေၾကးျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ထြက္ေျပးေသာ ယုန္တစ္ေကာင္၏စကားကုိ ယုံမွား၍ တိရစၦာန္မ်ား အေျပးမွားၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ၾကရပုံ ““ဒုဒၵဳဘဇာတ္၊ ပထ၀ီဥၿႏၵိယဇာတ္””။
၃။ အားေသးေသာ ႏွံစုတ္ငွက္မ က အားႀကီးေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကုိ အႏုိင္ယူဖူး၍ ရန္သူကုိ အထင္မေသးသင့္ပုံ ““လဋဳကိကဇာတ္””။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၅) ႐ုပ္အဆင္းကြဲျပားပံုႏွင့္ စိတ္ခ်င္းကဲြျပားပံု

႐ုပ္အဆင္းကဲြျပားမႈ    

ေရွးေရွးဘ၀၌  ျပဳအပ္ေသာ  ကံသခၤါရေၾကာင့္  ယခုဘ၀၀ယ္  စိတ္၀ိညာဥ္ ေစတသိက္နာမ္ႏွင့္ ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္တရားတုိ႔ ပဋိသေႏၶ တည္စ ပထမအခ်ိန္မွ အစျပဳ၍ ျဖစ္ၾကရသည္ဟု ဗုဒၶရွင္ေတာ္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတုိင္း ယခုကာလ၌ ႐ုပ္အဆင္းခ်င္း မတူၾကပံုကုိ ကုိယ္တုိင္ဒိ႒ ျမင္ေနၾကရေပၿပီ၊ သုိ႔ေသာ္ ထပ္၍ ရွင္းျပဦးအံ့… ပဋိသေႏၶ တည္စ၀ယ္ ေရွးကံသခၤါရေၾကာင့္ ႐ုပ္မႈန္႔ကေလး ျဖစ္သည္မွ စ၍ တစ္စ တစ္စ ႀကီးထြားလာရာ၌ အမိအဖတုိ႔၏ သုက္ေသြးသည္ ထုိ႐ုပ္မႈန္႔ကေလးအား အေငြ႕ဓာတ္ (ေတေဇာ-ဥတု) ေပးလ်က္ ရွိ၏။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ ေျမနီတြင္းေအာင္း ဖြတ္သတၱ၀ါသည္ “ဖြတ္နီ”ျဖစ္၍ ေျမနက္တြင္းေအာင္း ဖြတ္သတၱ၀ါသည္ “ဖြတ္နက္”ျဖစ္ရသကဲ့သုိ႔ ထုိ႔အတူ မိဘတုိ႔၏ သုက္ေသြးကုိ လုိက္၍ ႐ုပ္ျဖဴ ႐ုပ္၀ါ ႐ုပ္မည္းမ်ား ျဖစ္လာ႐ံုသာမက  မိဘတုိ႔ႏွင့္  ပံုသဏၭာန္လည္း  အေတာ္အတန္ တူလာၾကေပသည္၊ ထုိသုိ႔ ျဖစ္ရာ၌ အႁမႊာေမြး ညီေနာင္ႏွစ္ေယာက္ ၏ ႐ုပ္အဆင္း ပံုသဏၭာန္ကုိ ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ေသာအခါ … တူသေယာင္ေယာင္ ရွိေနေသာ္လည္း တစ္ထပ္တည္းကား မတူ ႏုိင္ပံု, အျဖဴ အမည္း ကဲြျပားပံု, လက္ ေျခ အေနအထား ကဲြျပားပံု, အနိမ့္ အျမင့္ ကဲြျပားပံုကုိ ေတြ႕ရ၏။

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဉာဏ္စဥ္ ၁၆-ပါး ဘုရားရွိခိုး

၁။ နာမ႐ူပံ-ပရိေစၧဒံ၊ တပၸစၥယ ပရိဂၢဟံ၊
တံ သမၼသနံ ဥဒယ-ဗၺယဉာဏၪၥ ဘဂၤဂံ။
၂။ ဘယဉာဏံ အာဒီနဝ-ဉာဏၪၥ နိဗၺိဒံ အထ
မုၪၥိတုကမ်တံ ပဋိ-သခႍ သခၤါ႐ုေပကၡကံ။
၃။ အႏုေလာမၪၥ ေဂါၾတဘံု၊ မဂၢဉာဏံ ဖလံ တထာ၊
ပစၥေဝကၡဏ ဉာဏႏၲိ၊ တိေလာကမိွပိ ေကနစိ။
၄။ အေဒသိေယ သာသနိေက၊
ဉာဏိေမ ေသဠ သုတၱေရ။
ေဒေသတာရံ ပဝတၱာရံ၊
ဗုဒၶံ တီဟာဒရံ နေမ။

(၁) နာမ႐ူပံ ပရိေစၧဒံ = နာမ္႐ုပ္တရားတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာ နာမ႐ူပပရိေစၧဒဉာဏ္လည္းေကာင္း။
(၂) တပၸစၥယပရိဂၢဟံ = ထိုနာမ္႐ုပ္တို႔၏ အေၾကာင္းတရားတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္လည္းေကာင္း။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၄) ဘ၀ေဟာင္းမွ မေျပာင္း

ဘ၀ေဟာင္းမွ မေျပာင္း

“ေရွးေရွးဘ၀ ကံသခၤါရေၾကာင့္ ဤဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္အသစ္ ျဖစ္ရ၏”ဟု ဆုိရာ၌ ထပ္၍ ရွင္းျပပါဦးမည္၊ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀၌ ျဖစ္ရေသာအခါ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္သည္ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးျမည့္၍ ဘ၀ေဟာင္း၌ ပ်က္စီး ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ရစ္ရေသာ္လည္း ၀ိညာဏ္ေကာင္ (စိတ္)ကေလးကား မိမိကံအားေလ်ာ္စြာ ဘ၀သစ္၌ ႐ုပ္ခႏၶာအသစ္ ရျပန္ေလသည္၊ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္ဟူသည္မွာ “ဘ၀သစ္၌ အသစ္ ျဖစ္ရေသာ ၀ိညာဥ္မဟုတ္၊ ဘ၀ေဟာင္းက ၀ိညာဥ္ပင္ ျဖစ္သည္”ဟု ယခုကာလ၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆုိသူတုိ႔ပင္ မွတ္ထင္ေနၾက၏။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ စုေတေသာအခါ “အသက္ ထြက္သြားၿပီ”ဟု ယူဆၾကေလသည္၊ ထုိအယူသည္ အနတၱလကၡဏသုတ္၌ ခဲြျပခဲ့ေသာ ၀ိညာဥ္စိတ္ကုိ “အသက္ အတၱ”ဟု ထင္မွားေသာ အတၱဒိ႒ိပင္ျဖစ္၏၊ အမွန္မွာ သူတုိ႔ ယူဆသည့္အတုိင္း ဘ၀ေဟာင္းက ႐ုပ္နာမ္ (၀ိညာဥ္)ပါ တစ္စံုတစ္ရာမွ် ေျပာင္းေရႊ႕၍ အသစ္ဘ၀၌ ျဖစ္ရသည္မဟုတ္၊ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳထားေသာ ကံသခၤါရ၏ အစြမ္းသတိၱေၾကာင့္ ယခုလုိဘ၀သစ္၌ ၀ိညာဥ္အသစ္ စ၍ ျဖစ္ရျခင္းသာတည္း။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၃) သေႏၶအသစ္တည္ပံု

သေႏၶအသစ္တည္ပံု

ျပခဲ့ေသာနည္းျဖင့္ ေရွးဘ၀ စုေတခါနီး၌ ကံျဖစ္ေစ, ကမၼနိမိတ္ျဖစ္ေစ, ဂတိနိမိတ္ျဖစ္ေစ ထင္လာၿပီး၍ စုေတစိတ္(တစ္ဘ၀အတြက္ ေနာက္ဆံုးစိတ္) ျဖစ္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ဆက္တည္းပင္ ယခုဘ၀၌ ၀ိညာဥ္အသစ္သည္ ေရွးသခၤါရကံေၾကာင့္ အသစ္ျဖစ္ရေတာ့၏၊ ထုိသုိ႔ ကံေၾကာင့္ အသစ္ျဖစ္ရေသာ ၀ိညာဥ္ကုိ “ပဋိသေႏၶစိတ္”ဟု ေခၚ၏။

[ဘ၀ေဟာင္း၌ ေနာက္ဆံုး စုေတစိတ္ ျဖစ္ၿပီးေသာအခါ ေနာက္ထပ္ အဆက္အစပ္ မရွိလွ်င္ ထုိသတၱ၀ါသည္ ျပတ္စဲရေခ်ေတာ့မည္၊ ထုိသုိ႔ မျပတ္စဲရေအာင္ ေနာက္ထပ္ ဆက္စပ္ေသာစိတ္ဟု ဆုိလုိသည္၊ ပဋိ-တစ္ဖန္ (ထပ္၍) + သႏိၶ-ဆက္စပ္ေသာစိတ္၊ ထုိပဋိသေႏၶစိတ္ ျဖစ္ျခင္းကုိ “သေႏၶတည္ျခင္း”ဟု ေခၚစမွတ္ ျပဳၾကသည္။]

          ဆက္ဦးအံ့…“ေရွးကံ (သခၤါရ)”ဟူရာ၌ “ေရွး”ဟူရာ၀ယ္ ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာ တစ္ဘ၀မွ်ကုိ မဆုိလုိ၊ ေရွးဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ျပဳခဲ့ဖူး၍ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရသျဖင့္ ထုိသူ႕သႏၲာန္၀ယ္ သတိၱဓာတ္ခံ အေနအားျဖင့္ တည္လ်က္ရွိေသာ ကံအားလံုးတြင္ အခြင့္သင့္ရာ ကံသခၤါရတစ္ခုခုေၾကာင့္ ယခုဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္သစ္ ျဖစ္ရသည္ဟု ဆုိလုိသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၂) ဂတိနိမိတ္ထင္ပံု

ဂတိနိမိတ္ထင္ပံု        

ကံအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္ရမည့္ ေနာက္ဘ၀ကုိ “ဂတိ”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိဂတိ၌ ေတြ႕ၾကံဳရမည့္ အာ႐ံုနိမိတ္ကို “ဂတိနိမိတ္”ဟုေခၚသည္၊ သတၱ၀ါတုိ႔ ေရာက္ရမည့္ ေနာက္ဘ၀ ဂတိသည္

၁။ ေဒ၀ဂတိ-နတ္ျဗဟၼာဘ၀,

၂။ မႏုႆ ဂတိ-လူ႕ဘ၀,

၃။ နိရယဂတိ-ငရဲသားဘ၀,

၄။ ေပတဂတိ-ၿပိတၱာ ဘ၀ (တေစၦ, မွင္စာ, အစိမ္း, သရဲ, သဘက္, ဘီလူး, အသုရကာယ္ ေခၚ ၿပိတၱာအႀကီးစားမ်ားသည္ ဤ ေပတဂတိ၌ ပါ၀င္ၾကသည္၊)

၅။ တိရစၦာနဂတိ - တိရစၦာန္ဘ၀ (အေျခ ေလးေခ်ာင္းရွိေသာ သားေကာင္မ်ား, အေျခႏွစ္ေခ်ာင္းရွိေသာ ငွက္မ်ား, အေျခမရွိေသာ ေႁမြ စသည္ႏွင့္ ငါး လိပ္စေသာ ေရသတၱ၀ါတုိ႔ ပါ၀င္ၾက၏၊ ဤသုိ႔ ငါးမ်ိဳးရွိသည္။

          နတ္ဘ၀ ေရာက္ရမည့္သူ၌ ဘံုဗိမာန္ ဥယ်ာဥ္ ေရကန္ နတ္သမီး နတ္သားစသည္ ထင္လာ၏၊ လူ႕ျပည္ေရာက္မည့္သူ၌ အမိ၀မ္းေရ ထင္လာ၏၊ တိရစၦာန္ျဖစ္မည့္သူ၌လည္း တိရစၦာန္ အမိ၏ ၀မ္းေရ ထင္လာဖြယ္ရွိ၏၊ ငရဲေရာက္ရမည့္သူ၌ ငရဲမီး စသည္ ထင္လာ၏၊ ၿပိတၱာျဖစ္မည့္သူ၌ မိမိတုိ႔ ျဖစ္ရမည့္ ေတာ ေတာင္ စေသာအရပ္ ထင္လာ၏၊

ဖူးေျမာ္ၾကပါကုန္ မဟာမုနိဘုရားႀကီးသမိုင္း ပံုေတာ္စံု ( ဦးေမာင္ေမာင္တင္)

ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ မဟာမုနိသမိုင္းလကၤာေလးကို မွ်ေဝေပးလိုပါတယ္။ မဟာမုနိ ရုပ္ရွင္ေတာ္ကား ကမ႓ာကေလးစားရေသာ သမိုင္းဝင္ ရုပ္ပြားေတာ္ တစ္ဆူျဖစ္ပါသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕၏ က်က္သေရေဆာင္ အဓိကရ ထင္ရွားေသာ ဘုရားတစ္ဆူလည္း ျဖစ္သည္။ မႏၲေလးသို႔ ေရာက္သူတိုင္း မဟာမုနိ သို႔ မေရာက္လွ်င္ မႏၲေလးသို႔ ေရာက္သည္ဟုပင္ မဆိုထိုက္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ားသာမက မႏၲေလးသို႔ ေရာက္လာေသာ ကမ႓ာ႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားပင္လွ်င္ မဟာမုနိ ဘုရားရွင္ေတာ္ စံေတာ္မူရာ ဂႏၶ ကုဋိေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားေရာက္၍ ဦးခိုက္ပူေဇာ္ျခင္း လွဴဒါန္းျခင္း ဧည့္သည္ေတာ္မွတ္တမ္းတြင္ လက္မွတ္ ေရးထိုးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၾကသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၁) ကမၼနိမိတ္ထင္ပံု

ကမၼနိမိတ္ထင္ပံု        

ကံျပဳစဥ္က   ေတြ႕ၾကံဳခဲ့   အသံုးျပဳခဲ့ေသာ အေဆာက္အအံုအာ႐ံု (ကမၼနိမိတ္)ထင္လာ ရာ၌ ေက်ာင္းေရစက္ခ်ဒါန ျပဳရာ၀ယ္ ေက်ာင္းႀကီးျဖစ္ေစ, ထုိေရစက္ခ်ပဲြ၌ လွဴအပ္ေသာ သကၤန္း ဆြမ္းစသည္ျဖစ္ေစ, ရဟန္းေတာ္အမ်ား လူအမ်ား စားေသာက္ေနပံုကုိ ျဖစ္ေစ သတိလစ္ေန ေသာ စိတ္တြင္ ထင္လာတတ္၏။

          သူ႕အသက္ကုိ သတ္ရာ၌ အသတ္ခံရသူျဖစ္ေစ, သတ္ေသာ အခါ၌ သံုးစဲြေသာ လက္နက္ စသည္ျဖစ္ေစ ထင္လာတတ္၏၊ ထုိျပခဲ့ေသာ ကံႏွင့္ ကမၼနိမိတ္တုိ႔သည္ စုေတခ်ိန္မက်မီ ခပ္ေစာေစာကမူ သတိမလစ္ဘဲ မိမိဘာသာ ေကာင္းမႈေတြကုိ ျပန္၍ ေတြးေသာအားျဖင့္လည္း ထင္လာႏုိင္၏၊ အနီးအပါး ေဆြမ်ိဳး စသူမ်ားက သတိေပး ေျပာျပေသာအားျဖင့္လည္း ထင္လာတတ္၏၊ သုိ႔ရာ၀ယ္ စုေတေတာ့မည့္ အခ်ိန္ကား သတိလစ္လ်က္ ထင္ျမဲ ထင္ေနေပလိမ့္မည္။