အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၉) သဂၤါယနာတင္ရန္ေဆြးေႏြးပံု

သဂၤါယနာတင္ရန္ေဆြးေႏြးပံု

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ အေလာင္းေတာ္ကုိ မီးပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္ အ႐ုိးဓာတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေ၀ဖန္ၿပီးေနာက္ သံဃာ့ပရိသတ္ႀကီး၏ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ အရွင္မဟာကႆပ ပင္တည္း၊ ထုိအရွင္ျမတ္သည္ သံဃာ့ပရိသတ္ႀကီးကုိ စည္းေ၀းေစၿပီးလွ်င္ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ံုသုိ႔ လာစဥ္က သုဘဒၵရဟန္းႀကီး၏ “ငါတုိ႔ သည္ ရဟန္းေဂါတမလက္မွ လြတ္ၾကရေပၿပီ” စသည္ျဖင့္ နစ္နစ္ နာနာ ေျပာအပ္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာျပ၏၊ 

“ငါ့ရွင္တုိ႔… ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ျမတ္၏ စပ္ရာ စပ္ရာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားသည္ မသီကံုးအပ္ေသာ ပန္းေတြကဲ့သုိ႔ အစီအစဥ္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနသည္၊ ပန္းေတြ မကံုးဘဲ ထားလွ်င္ ေလတုိက္ခတ္တုိင္း လြင့္ကာ မၾကာခင္ ကုန္ဖြယ္ရာ ရွိသကဲ့သုိ႔ တရားေတာ္မ်ားကို စီကာစဥ္ကာ သေဘာတူရာ ေပါင္းစု၍ မထားလွ်င္ အဓမၼ၀ါဒီ အလဇီၨတုိ႔၏ (ဘုရားေဟာ မဟုတ္ေသာ တရားေတြကုိ ထည့္သြင္း၍ ဘုရားေဟာအစစ္  တရားေတြကုိ  တခ်ိဳ႕တေလ ႏုတ္ပယ္ၿပီးလွ်င္ သူတုိ႔ ထင္သလုိ ျပဳလုပ္ျခင္းတည္းဟူေသာ) ေလမုန္တုိင္း တုိက္လႊင့္ေသာေၾကာင့္ မၾကာခင္ တရားေတာ္မ်ား ေဟာေတာ္မူရင္းအတုိင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေျပာင္းလဲကာ အစစ္ အမွန္ တရားေတာ္မ်ား ကြယ္စရာရွိသည္။

          ငါ့ရွင္တုိ႔…သုဘဒၵကဲ့သုိ႔ေသာ အဓမၼ၀ါဒီ အလဇီၨေတြ တစ္စ တစ္စ တုိးပြား၍ အင္အားႀကီးကာ ဓမၼ၀ါဒီ လဇီၨပုဂိၢဳလ္မ်ား အင္အား နည္းဖုိ႔ အခ်ိန္အခါ ၾကာေကာင္းမွ ၾကာေတာ့မည္၊ သုိ႔ျဖစ္၍ ယခုႏွယ္က ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကုိ ၀ိနည္းဆုိင္ရာတစ္သန္႔, သုတၱန္ ဆုိင္ရာ တစ္သန္႔, အဘိဓမၼာဆုိင္ရာ တစ္သန္႔ ခဲြျခား၍ သူ႕အခန္း ႏွင့္သူ (ပန္းေတြ ကံုးသလုိ) ေပါင္းစုၾကစုိ႔”ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ ထုိေနရာမွာပင္ အမ်ားေတာင္းပန္ခ်က္အရ အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္သည္ သဂၤါယနာတင္ကိစၥကုိ ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ရာ စ်ာန္ အဘိညာဥ္လည္း ရ, ရဟႏၲာလည္း ျဖစ္၍ မိမိတုိ႔ ဆုိင္ရာ၌ ေနာက္လုိက္မ်ားစြာျဖင့္ သံဃာ့နာယကလည္း ျဖစ္ေတာ္မူၾက, ဗုဒၶ တရားေတာ္ကုိ ႏႈတ္တက္ေဆာင္ထားၾကေသာ ေလးရာ့ကုိးက်ိပ္ ကုိးပါးကုိ ေရြးေတာ္မူသည္။

မွတ္ခ်က္။       ။         အဓမၼ၀ါဒီ-မတရားဘက္က ေျပာေလ့ရွိသူ၊ အလဇီၨ-မေကာင္းမႈကုိ (မေကာင္းမွန္းသိလ်က္)ျပဳရဲသူ၊ ထုိပုဂိၢဳလ္မ်ား အားရွိေသာအခါ ဓမၼ၀ါဒီ လဇီၨပုဂိၢဳလ္မ်ားသည္ အမွန္ကုိ ေျပာေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဓမၼ၀ါဒီတုိ႔ အားမရွိခင္ သဂၤါယနာ တင္ဖုိ႔ရန္ အေရးတႀကီး စီမံေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပသည္ သာသနာ့တာ၀န္ေဆာင္ ထိပ္ေခါင္တင္ ပီသပါေပသည္။

အရွင္အာနႏၵာကုိ ေရြးရန္ ၾကံေတာ္မူျခင္း

ထုိသဂၤါယနာတင္ၾကမည့္  သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္ခ်ိန္မွာ အရွင္အာနႏၵာသည္ ရဟႏၲာမျဖစ္ေသးပါ၊ (သဂၤါယနာတင္ခါနီးမွ ရဟႏၲာျဖစ္သည္၊) ရဟႏၲာေပါင္းမ်ားစြာကုိ ခ်န္၍ ရဟႏၲာမျဖစ္ေသးေသာ အရွင္အာနႏၵာကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္လွ်င္ ပုထုဇဥ္သံဃာမ်ားက အျပစ္တင္ဖြယ္ရွိ၏၊ အရွင္အာနႏၵာကား ဗုဒၶတရားေတာ္ အားလံုးကုိ ႏႈတ္တက္ ေဆာင္ထားသူမ်ားတြင္ ပထမတန္းပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ဖက္က ၾကည့္ျပန္လွ်င္ သဂၤါယနာတင္ကိစၥ၀ယ္ အရွင္အာနႏၵာသည္ ပထမဆံုး ေရြးခ်ယ္ ထုိက္သူ ျဖစ္ေနျပန္၏၊ ဤသုိ႔လွ်င္ အရွင္မဟာကႆပ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ေရြးဖုိ႔လည္း မေတာ္, ခ်န္ထားဖုိ႔လည္း မေလ်ာ္ေသာေၾကာင့္ “အရွင္အာနႏၵာကုိ သံဃာမ်ားအလုိက် ေရြးၾကေပေစေတာ့”ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ငါးရာျပည့္ဖုိ႔ရန္ တစ္ပါးခ်န္၍ ေရြးခ်ယ္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။

ေနရာဌာနေရြးခ်ယ္ၾကျခင္း

ထုိသုိ႔  တစ္ပါး လုိေနေသာအခါ အားလံုးလုိလုိက အရွင္အာနႏၵာ ကုိသာ ၫႊန္ျပၾက၍ သဂၤါယနာတင္ မဟာေထရ္ေပါင္းငါးရာတိတိ ျပည့္ေသာအခါ သဂၤါယနာတင္ဖုိ႔ ေနရာဌာနကုိ စဥ္းစားၾကရျပန္သည္၊ ထုိအခါ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးမ်ားလည္း ရွိ၍ ဆြမ္းခံရာဌာနလည္း ျပည့္စံုေသာ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ကုိ အားလံုးသေဘာတူသျဖင့္ “လာမည့္ ၀ါတြင္း၌ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၀ယ္ သဂၤါယနာတင္ၾကမည္၊ (အဓမၼ၀ါဒီပုဂိၢဳလ္ေတြ လာေရာက္ ေႏွာင့္ယွက္မည္ စုိးေသာေၾကာင့္) မည္သည့္ပုဂိၢဳလ္မွ် ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၌ ၀ါမဆုိရ”ဟု အတိအလင္း ေၾကညာေတာ္မူရေလသည္၊ ၀ါဆုိခါနီးေသာ္ သဂၤါယနာတင္မည့္ မဟာေထရ္မ်ား အျပည့္အစံု ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ႂကြေရာက္လာ ၾက၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူၾကၿပီးလွ်င္ ပ်က္စီးယုိယြင္းေနေသာ ေက်ာင္းမ်ားကို ျပဳျပင္ေနၾကျခင္းျဖင့္ တစ္လလံုးလံုး အခ်ိန္ကုန္သြားရေလသည္။

မွတ္ခ်က္။       ။ သဂၤါယနာတင္ကိစၥအတြက္ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားကုိ ေက်ာင္းအတြက္ ဆြမ္းအတြက္ တာ၀န္ေပး ေတာ္မမူၾကဘဲ ေက်ာင္းေဟာင္းမ်ားကုိ ျပင္၍ ကုိယ့္ဆြမ္းကုိယ္ခံကာ ႀကီးက်ယ္ေသာ သာသနာ့ကိစၥကုိ တာ၀န္ေပါ့ေပါ့ျဖင့္ ေဆာင္ေတာ္မူၾကသည္မွာ အားရ ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလွပါေပသည္။ ေက်ာင္းမ်ားလည္း အေကာင္းႀကီး မဟုတ္ၾကေခ်။

ဓမၼာ႐ံုႀကီး

ထုိ႔ေနာက္ အဇာတသတ္မင္းထံ ႂကြေတာ္မူၾက၍ “မဟာရာဇာ… သဂၤါယနာ တင္ၾကေတာ့မည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူၾကေလရာ မဟာရာဇာကလည္း “အရွင္ဘုရားတုိ႔… လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ တင္ေတာ္မူၾကပါ၊ အရွင္ဘုရားမ်ားဘက္က ဓမၼစက္ ရွိပါေစ၊ ဒကာေတာ့္ဘက္က (အေႏွာင့္အယွက္ ေပၚလာလွ်င္) အာဏာစက္ ရွိပါေစမည္၊ အလုိရွိရာ မိန္႔ေတာ္မူ ၾကပါ” ဤသုိ႔ ေလွ်ာက္ၿပီးလွ်င္ “သဂၤါယနာတင္ မေထရ္မ်ား ထုိင္ဖုိ႔ ေနရာလုိေၾကာင္း” အမိန္႔ရွိၾကသျဖင့္ အလြန္ခမ္းနားေသာ မဂၤလာ ဓမၼာ႐ံုႀကီးကုိ ေဆာက္လုပ္ေစေလသည္။

အရွင္အာနႏၵာရဟႏၲာျဖစ္

အရွင္အာနႏၵာလည္း ရဟႏၲာမျဖစ္ေသးဘဲ သဂၤါယနာတင္ပဲြ၀င္ရန္ မေလ်ာ္ကန္သျဖင့္ အားထုတ္ေနက် ကာယဂတာသတိကမၼ႒ာန္းကုိပင္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အားထုတ္ေလရာ သဂၤါယနာတင္မည့္ အ႐ုဏ္တက္ေလာက္မွာ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေတာ္မူသည္၊ ဤသုိ႔လွ်င္ ရဟႏၲာ ငါးရာလံုး ဓမၼာ႐ံုႀကီး၌ စုေ၀းမိေသာအခါ…

အရွင္မဟာကႆပ။   ။ငါ့ရွင္တုိ႔ ဘယ္တရားေတာ္ကုိ ပထမဆံုး သဂၤါယနာတင္သင့္သလဲ။

မဟာေထရ္မ်ား။         ။၀ိနည္းတရားေတာ္သည္  သာသနာ၏ အသက္သဖြယ္ ျဖစ္ပါသည္၊ ၀ိနည္း တရားေတာ္ ကြယ္လွ်င္ (သုိ႔မဟုတ္) က်င့္သူမရွိလွ်င္ သာသနာေတာ္မွာ အသက္မရွိေတာ့ပါ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ိနည္းတရားေတာ္ကုိသာ ပထမဆံုး သဂၤါယနာတင္ၾကပါစုိ႔။

          ဤသုိ႔ စီစဥ္ၿပီးလွ်င္ အရွင္မဟာကႆပကုိ ၀ိနည္းေတာ္ ေမးမည့္ပုဂိၢဳလ္, အရွင္ဥပါလိကုိ ေျဖမည့္ပုဂိၢဳလ္ဟု သမုတ္ၾကၿပီးေနာက္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ႏႈတ္တက္ေဆာင္ထားေသာ ၀ိနည္းတရား ေတာ္ထဲမွ ပထမပါရာဇိကသိကၡာပုဒ္ရွိ၏၊ ထုိသိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ ဗုဒၶ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ပညတ္ေတာ္မူခ်က္ ဟုတ္-မဟုတ္ ေသခ်ာေအာင္ စိစစ္ဖုိ႔ရန္ တာ၀န္ရွိၾက၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ေတာ္မူရာ အရပ္, ထုိသိကၡာပုဒ္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ အမႈသည္, ထုိသိကၡာပုဒ္ကုိ ပညတ္ေတာ္မူရျခင္း၏ အေၾကာင္း၀တၳဳ  ဤသုိ႔ စသည္ အစုစုကုိ အရွင္မဟာကႆပေထရ္က ေမးေတာ္မူ၍ အရွင္ဥပါလိကလည္း ေျဖေတာ္မူသည္။

          ထုိသုိ႔ ေမးၿပီး ေျဖၿပီးေနာက္ အရွင္ဥပါလိေျဖပံုကုိ အားလံုး သေဘာတူၾကေလရာ ပထမပါရာဇိကသိကၡာပုဒ္ေတာ္ႏွင့္ဆုိင္ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားကုိ ရဟႏၲာငါးရာလံုး ေပါင္း႐ံုးကာ ရြတ္ဆုိေတာ္မူၾကပါသည္၊ ဤသုိ႔ စုေပါင္း၍ ရြတ္ဆုိၾကျခင္းကုိ “သဂၤါယနာ”ဟု ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္၊ [သံ - သေဘာတူေပါင္းစု၍ + ဂါယနာ -ရြတ္ဆုိျခင္း၊] ဤနည္းအားျဖင့္ ၀ိနည္းတရားေတာ္ကုိ သဂၤါယနာ တင္ၿပီးေနာက္ သုတၱန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာတရားကုိ သဂၤါယနာတင္လွည့္ ေရာက္ေသာအခါ အရွင္အာနႏၵာကုိ ေျဖဆုိမည့္ ပုဂိၢဳလ္အရာ၌ ထား၍ သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူၾကသည္။

          ဤသုိ႔ ဗုဒၶျမတ္စြာ၏တရားေတာ္မ်ားကို သေဘာတူခ်င္းေပါင္း၍ စီကာစဥ္ကာ သဂၤါယနာတင္ေတာ္မူၾကသည္မွာ ခုနစ္လေလာက္ ၾကာပါသည္၊ ထုိသုိ႔ သဂၤါယနာတင္ၾကၿပီး ေနာက္ ထုိတရားေတာ္ မ်ားကို အသီးသီး တာ၀န္ယူ၍ ပုိ႔ခ်ဖုိ႔ရန္ လႊဲအပ္ေတာ္မူၾကသည္။

          ဤသုိ႔လွ်င္ အရွင္မဟာကႆပစေသာ ရဟႏၲာအရွင္တုိ႔သည္ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို အစီအစဥ္ က်က်နနျဖင့္ တည္တံ့ရစ္ဖုိ႔အေရး ေျမာ္ေတြးေတာ္မူကာ သဂၤါယနာတင္ၿပီးေနာက္ လည္း အဆက္ဆက္ တာ၀န္ယူကာ ေဆာင္ရြက္ပုိ႔ခ်ေတာ္မူလာျခင္းေၾကာင့္သာ ဗုဒၶတရား ေတာ္မ်ား ယခုေလာက္ၾကာေအာင္ တည္ရွိႏုိင္ပါေပသည္၊ (ထုိေခတ္ ၌ ေပစာ, ေပရြက္ေပၚတြင္ ေရးတင္ျခင္း မရွိၾကေသးေသာေၾကာင့္) ထုိမွ်ေလာက္ ေၾကာင့္ၾကမစုိက္ခဲ့ၾကလွ်င္ သဂၤါယနာတင္ထားေသာ္လည္း တရားေတာ္မ်ား ယခုေလာက္ၾကာေအာင္ တည္ရွိႏုိင္မည္ မဟုတ္ပါ၊ ဤသုိ႔ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တို႔၏ ေၾကာင့္ၾကစုိက္ေတာ္မူခဲ့ ၾကပံုကုိ အာ႐ံုစဲြကာ ယခုအခါလည္း ႀကိဳးစားဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီဟု ယူဆပါသည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 5:58 AM