ဥပသမၸဒ ကမၼ၀ါစာ ( မဟာစည္ မူ )

မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး စီစစ္ေတာ္မူထားေသာ 

ဥပသမၸဒ ကမၼ၀ါစာ

ရဟန္းေလာင္းအား ျမန္မာသက္သက္ျဖင့္ ညႊန္ၾကားသင္ျပ ဆုမၼပံု

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

           ဥပဥမၸဒကံ မေဆာင္မီ ေရွးဦးစြာ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ယူေစရမည္ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုအခါ သင္ပဥၨင္းေလာင္း (တို႔) သည္ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ယူ(ၾက)ဦးေလာ့။

ဥပဇၩာေယာ ေမ (ေနာ) ဘေႏၲ ေဟာဟိ၊ ( ၃-ႀကိမ္ )

အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားသည္ ဘုရားတပည့္ေတာ္ (တို႔) ၏ အျပစ္ႀကီး အျပစ္ငယ္ကို ၾကည့္ရႈ၍ ဆိုဆုမၼေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာ  ျဖစ္ေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။

ပါသာဒိေကန သမၸာေဒဟိ ( သမၸာေဒထ ) ( ၃-ႀကိမ္ )။

ၾကည္ညိဳဘြယ္ကိုေဆာင္ေသာ ကိုယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာ စိတ္အမူအရာႏွင့္ ျပည့္စံု (ၾက) ေစေလာ့့။ ( ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္၍ ေနထိုင္ၾကရမည္ )။

အာမ ဘေႏၲ။ ( ေကာင္းပါျပီဘုရား ျပည့္စံုေစပါမည္ )။

     (ဥပဇၩာယ္ဆရာဆိုတာ တပည့္ရဟန္းသစ္အား ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားႏွင့္ အညီ က်င့္တတ္-ေနထိုင္တတ္ေအာင္ သားငယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဖခင္ကဲ့သို႔ သင္ျပဆုမၼေပးတဲ့ ဆရာျမတ္ပဲ၊ ဥပဇၩာယ္ယူထားတဲ့ တပည့္ ကလဲ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ဖခင္ကဲ့သို႔ ရိုေသေလးစားရတယ္ )။

ဥပဇၩာယ္ယူေစျပီးလွ်င္ သပိတ္သကၤန္းကို ေျပာၾကားရမည္ဟု ဗုဒၶ ျမတ္စြာ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုအခါ သင္ပဥၨင္းေလာင္း(တို႔) အား သပိတ္သကၤန္းကို ေျပာၾကားမယ္။ ( ဒီလိုေျပာၾကားရတာကလဲ ဘုရား လက္ထက္ေတာ္ ကာလတုန္းက ရဟန္းခံၾကရာမွာ ဥပဇၩာယ္ဆရာက ေပးတဲ့ သပိတ္သကၤန္းနဲ႔ ရဟန္းခံေပးၾကတာပဲ မ်ားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေခတၱ ခဏ ငွါးတာေလလားလို႔ သံသယျဖစ္ဖြယ္ ရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီလို သံသယ မျဖစ္ရေအာင္ ရဟန္းေလာင္း၏ ကိုယ္ပိုင္ သပိတ္ သကၤန္းမ်ား  ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾကားရျခင္း ျဖစ္တယ္။ 

အဲဒီတုန္းက  အစဥ္အလာအရ  ယခုအခါမွာလဲ  ကိုယ္ပိုင္  သပိတ္ သကၤန္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေအာင္ ေျပာၾကားရတာပဲ။)

           သင္ပဥၨင္းေလာင္း(တို႔)၏ ေရွ႔၌ခ်ထားေသာ (အသီးသီးေသာ) သပိတ္ဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ သပိတ္ပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္သပိတ္လို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

သပိတ္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ (အသီးသီးေသာ) ႏွစ္ထပ္သကၤန္း ႀကီးဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးလို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္မွာရံုထားတဲ့ ဧကသီသကၤန္းဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဧကသီသကၤန္းပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ(တို႔)၏ ကိုယ္ပိုင္ ဧကသီသကၤန္းလို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

သင္ (တို႔) ၏ ခါးမွာ၀တ္ထားတဲ့ သင္းပိုင္သကၤန္းဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ခါး၀တ္သင္းပိုင္သကၤန္းပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ခါး၀တ္သင္းပိုင္သကၤန္းလို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

( ရဟန္းေလာင္းမွာ ယခုေျပာခဲ့တဲ့ သပိတ္တလံုးနဲ႔ သကၤန္း သံုးထည္ ျပည့္စံုရတယ္၊ အဲဒီ သပိတ္တလံုးနဲ႔ သကၤန္းသံုးထည္ ျပည့္စံုယင္ သပိတ္သကၤန္း ျပည့္စံုျပီလို႔ ဆိုရတယ္၊ အဲဒီလို ျပည့္စံုမွ ရဟန္း ခံေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ သပိတ္သကၤန္းမ်ား ျပည့္စံုေၾကာင္း ထင္ရွားေအာင္လို႔ ယခုေျပာၾကားရတာပဲ)။

ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာ ဖတ္သင့္ မဖတ္သင့္...

မိုးညႇင္း သမၺဳေဒၶ ေစတီေတာ္-မွ ထူးျခားေသာ ေနရာမ်ား

မိုးညႇင္း သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီးကား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေစတီပုထိုးမ်ားထဲတြင္ ဗိသုကာလက္ရာ အေျမာက္ဆံုး ေစတီေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ ျဖစ္သည္။
သမၺဳေဒၶ ေစတီေတာ္ႀကီး အတြင္းအျပင္၌ရွိေသာ ေစတီေတာ္ေပါင္းမွာ (ျမေရႊေငြ စိတ္သီးေဆာင္း သမၺဳေဒၶ ရုပ္ပြားေပါင္း) ဟူေသာ သမိုင္းလကၤာအရ (၅၈၂၃၆၃) ဆူ ရွိပါသည္။

ဤမွ် မ်ားျပားေသာ ေစတီပုထိုး၊ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို တစ္ေနရာတည္းတြင္ စုစုစည္းစည္း ဖူးေတြ႔ရျခင္းမွာ သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီး၌သာ ရွိပါသည္။
သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီးကို သာသနာသကၠရာဇ္ (၂၄၈၃)ခုႏွစ္၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၃၀၁)ခုႏွစ္ ဒုတိယဝါဆိုလဆန္း (၅)ရက္ (၂၀-၇-၁၉၃၉) ၾကာသပေတးေန႔ နံနက္ (၆)နာရီ (၃၀)မိနစ္မွ (၇)နာရီတြင္းတြင္ ေက်းဇူးရွင္ မိုးညႇင္းေတာရ ပထမဆရေတာ္အရွင္ျမတ္ အလွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္(၄၀)ေက်ာ္တို႔မွ ဦးေဆာင္၍ မဂၤလာပႏၷက္ ခ်ေတာ္မူခဲ့ရာ ယခုအခါ ႏွစ္ေပါင္း(၅၇)ႏွစ္မွ် ၾကာျမင့္ခဲ့ေပ၏။

ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ ႏွင့္ ျပိတၱာမ်ိဳးႏြယ္ တေစၧသရဲ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား (၆)

ကမၼဝါ ပါဠိ္၌လာေသာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား---

ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ မူရင္းပါဠိတြင္ “ဣေမ အမႏုႆာ ယကၡ၊ ဂႏၶဗၺ၊ ကုမၻ႑၊ နာဂါ၊ စ႑ာ၊ ရုဒၶါ၊ ရဘသာ၊ အဒယာလုကာ၊ ဝိေဟသကာ”ဟု ေဖာ္ျပထားေပရာ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထား၍မျဖစ္ေပ။ လူတို႔ကို ေျခာက္လွန္႔ ဒုကၡျဖစ္ေစတတ္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားသာျဖစ္၏။ 

ထိုပါဠိပုဒ္အား အနက္ေပးၾကည့္လွ်င္ ပို၍ အဓိပၸါယ္ေပါက္ေပမည္။ အနက္ထြက္ရွိပံုမွာ---
စ႑ာ-ၾကမ္းတမ္းကုန္ေသာ၊
ရုဒၶါ-ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ဆို႔ပိတ္တတ္ကုန္ေသာ၊
ရဘသာ-မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ ဒုစရိုက္တရားကို အားထုတ္တတ္ကုန္ေသာ၊
အဒယာလုကာ-သနားျခင္း ကရုဏာ အလြန္ကင္းကုန္ေသာ၊ 
ဝိေဟသကာ-သတၱဝါတို႔အား ရက္ရက္စက္စက္ မညႇာမတာ ႏွိပ္စက္တတ္ကုန္ေသာ၊
အမႏုႆာ-လူဇာတ္စစ္စစ္ မဟုတ္ကုန္ေသာ၊

သမၺဳေဒၶအက်ိဳး ႏွင့္ တန္ခိုးအနႏၲ

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဂါထာမဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ပိဋကတ္သံုးပံုတြင္ ပါဝင္ေသာ ဂါထာလည္း မဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာကို မည္သူက စတင္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ သီကံုးခဲ့သည္ကိုလည္း မသိရပါ။
သို႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာအလင္းေရာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဝယ္ စတင္ျဖန္႔က်က္သည့္ သထံုေခတ္မွ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္ဟုသာ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။

ထိုသထံုေခတ္ သာသနာေတာ္ လင္းေရာင္ျခည္ စတင္ထြန္းလင္းသည့္ေခတ္မွသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတဝန္းသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔ခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားျခင္းမွာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ရိုးရိုးကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုရားရွိခိုးအျဖစ္သာမက ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ေတြ႔ႀကံဳရင္ဆိုင္ရမည့္ ေဘးဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အႏၲရာယ္ဆိုး အဖံုဖံုတို႔မွ လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔ ပြဲေတြ႔ အႏၲရာယ္ကင္းၾကသည္ကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကရသျဖင့္ နာမည္ႀကီးျပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အေလးအျမတ္ထားသည့္ သရဏဂံုျမတ္သံုးပါးကို အျမဲမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကဲ့သို႔ပင္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ရရွိႏိုင္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ျမတ္ဘုရားကို ပို၍အားထားၾကည္ညိဳ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းႏွင့္ ျမတ္တရားႏွင့္ ျမတ္သံဃာအေပါင္းကိုလည္း ယံုၾကည္အားထားကာ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဂါထာေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ေတြ႔ရွိရပါသည္။

ပုညႀကိယာ၀တၳဳ ၁၀-ပါး

(၁) ဒါနဆိုတာ-မိမိကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို လွဴဒါန္းတာ။
* ပစၥည္းဥစၥာ၊ အျဖာျဖာ၊ လွဴတာ ဒါနမည္။

(၂) သီလဆိုတာ-၅-ပါး၊ ဂ-ပါး၊ ၉-ပါးသီလ စသည္တို႔ျဖင့္ ကို္ယ္ႏွင့္ႏႈတ္တို႔ကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္စည္းတာ။
* ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ျဖာ၊ ေစာင့္စည္းတာ၊ မွန္စြာ သီလမည္။

(၃) ဘာ၀နာ-ဆိုတာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ၅-ပါး စသည္တို႔ကို စိတ္ျဖင့္ ပြားမ်ားအားထုတ္တာ။
* စိတ္ျဖင့္ပြားတာ ဘာ၀နာ၊ မွန္စြာ မည္ေပသည္။

(၄) အပစာယန-ဆိုတာ ဘုရား တရား သံဃာ ဆရာ မိဘ အသက္-ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကို အရိုအေသျပဳတာ
* ရိုေသျပဳတာ၊ အပစာ၊ မွန္စြာမည္ေပသည္။

(၅) ေ၀ယ်၀စၥ-ဆိုတာ ရတနာသံုးပါး၊ ဆရာမိဘမ်ား၊ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားေသာ ပု၈ၢိဳလ္တို႔၏ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္တို႔ကို ျပဳလုပ္ေပးတာ။
* ႀကီးငယ္အမႈ၊ ျပဳလုပ္ေပးတာ၊ ေ၀(ယ်ာ)၀စၥာ၊ မွန္စြာမည္ေပသည္။

သာသာနကြယ္ေၾကာင္းတရား ၁၅-ပါး

၁။ ရဟန္းမ်ား တရားမနာျခင္း။(ရဟန္းရွင္လူတို႔ တရားမနာျခင္း)။
၂။ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို မသင္ၾကားျခင္း။
၃။ ႏႈတ္တက္အာဂံု, အရမေဆာင္ျခင္း။
၄။ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သိေအာင္မျပဳျခင္း။
၅။ ပဋိပတ္ကို မက်င့္ျခင္း။
(အံ-၂၊ ၁၅၅၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္၊ ဒုတိယ၊ ပဌမသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္၊ ၁၉၇-၈)
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ အဂၤုတၱိဳရ္လာ၊ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း၊ တရားေပါင္းကား၊
................. ရဟန္းမ်ားတို႔၊ တရားမနာ၊ စာေပမသင္၊ ႏႈတ္တြင္မေဆာင္၊ သိေအာင္မျပဳ၊ ဓမၼာႏုဓမၼတ္၊ ပဋိပတ္ကြာ၊
................. ဤငါးျဖာတည္း။

သံုးဆယ့္တဘံုတို႔၏ သက္တမ္း

စၾကာ၀ဠာ-ဟုေခၚေသာ ကမၻာေလာကတခု၌ သတၱ၀ါတို႔၏ တည္ရာဌာန ( ၃၁-ဘံု ) ရွိသည္၊ ထိုတြင္ အပါယ္ ေလးဘံုႏွင့္ လူ႔ဘံုတို႔၌ အျမဲတည္ေသာ သက္တမ္းမရွိ၊ ကံအားေလွ်ာ္စြာသာလွ်င္ တည္ၾကရသည္။
ထို႔အတူ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္တြင္ ေအာက္ဆံုးျဖစ္သည့္ စတုမဟာရာဇ္ နတ္မ်ိဳးတြင္ ပါ၀င္ေသာ ၀ိနိပါတိက အသုရာ-ေခၚ အဆင့္နိမ့္နတ္မ်ားမွာလည္း တည္ျမဲေသာ သက္တမ္းမရွိ၊
အခ်ိဳ႔ အလြန္ရွည္ျပီး အခ်ိဳ႔မွာမူ ခုနစ္ရက္မွ်သာ တည္သည္ဟူ၍ ပါဠိ အ႒ကထာတို႔၌ ဆိုပါသည္။
သို႔ရာတြင္ အဘိဓမၼာ အႏုဋီကာ၊ ဇိနာလကၤာရ ဋီကာ ေနာက္ေပၚက်မ္းတို႔၌မူ ငရဲဘံု ရွစ္ထပ္တို႔၏ သက္တမ္းမ်ား တြက္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

လူ႔ျပည္၌ ကမၻာဦးလူသားတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္း အသေခ်ၤမွ် အသက္ရွည္ခဲ့ၾကျပီး အကုသိုလ္ဒုစရိုက္မႈမ်ား ထူေျပာမႈေၾကာင့္ သက္တမ္းမ်ား တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့ရာ ယခုေခတ္သည္ သက္တမ္းတရာေခတ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္၊
သို႔ရာတြင္ ထိုႏွစ္တရာတမ္းမွာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းသားတို႔ အတြက္သာျဖစ္ျပီး ဥတၱရကုရုေခၚ ေျမာက္ကၽြန္း၌ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာ
ယခုတိုင္ သက္တမ္းရွိေနသည္-ဟု အခ်ိဳ႔က်မ္းတို႔၌ ဆိုထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

လူတို႔၏ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္သည္ စတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း တရာသည္ တာ၀တႎသာနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာသည္ ယာမာနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း ေလးရာသည္ တုသိတာနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ရာသည္ နိမၼာနရတီနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း တေထာင့္ေျခာက္ရာသည္ ပရိနိမၼိတ ၀သ၀တၱီနတ္တို႔၏ တရက္၊
အသီးသီးျဖစ္သည္။

နတ္တို႔ အေရအတြက္အားျဖင့္မူ စတုမဟာရာဇ္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာ။
တာ၀တႎသာ တေထာင္၊
ယာမာ ႏွစ္ေထာင္၊
တုသိတာ ေလးေထာင္၊
နိမၼာနရတီ ရွစ္ေထာင္၊
ပရနိမၼိတ ၀သ၀တၱီ တေသာင္းေျခာက္ေထာင္ အသီးသီးျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စတာမဟာရာဇ္နတ္သက္ ငါးရာကို လူတို႔ႏွစ္ျဖင့္ တြက္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ( ၉-သန္း ) ရွိ၏။
တာသတႎသာ စေသာ အထက္နတ္တို႔၏ သက္တမ္းမ်ားကို လူတို႔ႏွစ္ျဖင့္ တြက္လွ်င္လည္း အဆင့္ဆင့္
ေလးဆေလးဆ တက္၍ သြားပါသည္။

ျဗဟၼာတို႔၏ သက္တမ္းမ်ားမွာမူ အလြန္ရွည္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ျဖင့္ မတြက္ႏိုင္၊ ကမၻာျဖင့္သာ တြက္ရသည္။
ရူပျဗဟၼာ ၁၆-ဘံုတို႔တြင္ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼာ သံုးဘံုတို႔သည္ တကမၻာ၏ သံုးပံုတပံု၊
တကမၻာ၏ ထက္၀က္ႏွင့္ တကမၻာ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

ဒုတိယစ်ာန္ သံုးဘံုတို႔သည္ ၂-ကမၻာ၊ ၄-ကမၻာ၊ ၈-ကမၻာ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

တတိယစ်ာန္ သံုးဘံုတို႔သည္ ၁၆-ကမၻာ၊ ၃၂-ကမၻာ၊ ၆၄-ကမၻာ၊ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

စတုတၳစ်ာန္ ၇-ဘံုတို႔တြင္ ေ၀ဟပၨိဳလ္ႏွင့္ အသညသတ္ဘံုတို႔၌ ကမၻာ-၅၀၀၊
သုဒၶါ၀ါသ ၅-ဘံုတို႔၌ ကမၻာ-၁၀၀၀၊ ၂၀၀၀၊ ၄၀၀၀၊ ၈၀၀၀၊ ၁၆၀၀၀၊ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

အရူပေလးဘံုတို႔၌ ကမၻာ-၂၀၀၀၀၊ ၄၀၀၀၀၊ ၆၀၀၀၀၊ ၈၀၀၀၀ အသီးသီး ရွိၾကသည္။

အထက္္ပါ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ သက္တမ္းမ်ားကို အဘိဓမၼာပိဋက ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္၊ ဓမၼဟဒယ ၀ိဘင္း၊ အဂၤုတၱိဳရ္ အ႒ကနိပါတ္
၀ိတၱတူေပါသထသုတ္တို႔၌ ေဟာၾကားထားပါသည္။

( ဓမၼာစရိယ-ဦးေမာင္ေမာင္ေလး )

စကားႀကီး ၁၀-မ်ိဳး

စကားေျပာဆိုရာ၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေစရန္ စကားေျပာနည္း ၁၀-မ်ိဳးကို ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားသည္၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔က စကားႀကီး ၁၀-မ်ိဳးဟု ေခၚဆိုၾကသည္၊ ယင္းစကားႀကီး ၁၀-မ်ိဳး၏ အမည္ကို မုန္တိုင္ပင္ ဆရာေတာ္က မွတ္သားရလြယ္ကူေစရန္ သံုးပံုတံခ်ဴက်မ္း၌ ေအာက္ပါအတိုင္း လကၤာစီထားပါသည္။

၁။ ေရကူး ညာတင္
၂။ ေကာက္ပင္ ရိတ္လွီး
၃။ ေရစီး ေဖာင္ဆန္
၄။ အိုးတန္ ဆန္ခပ္
၅။ ဆီပြတ္ က်ည္ေပြ႔
၆။ ဆင္ေ၀ွ႔ ရန္ေရွာင္
၇။ ေတာင္သူ ယာခုတ္
၈။ ၾကက္ဆုတ္ ခြပ္ျပစ္
၉။ ေရစစ္သည့္အင္
၁၀။ ခက္တင္ ေမာင္းနင္း အျခင္းဆယ္ပါး ဤစကားကို မွတ္သား၀မ္းတြင္း ေလ့ေစမင္း။

၁။ ေရကူးညာတင္ ေျပာနည္း
ျမစ္တဘက္မွ လိုရာဆိပ္ကမ္းသို႔ ကူးလိုလွ်င္ ျမစ္ညာက တင္၍ကူးမွ လိုရာသို႔ ေရာက္သကဲ့သို႔
မိမိအလိုရွိရာသို႔ေရာက္ေအာင္ အထက္က တင္ကူး၍ ေျပာျခင္းသည္ ( ေရကူးညာတင္ ေျပာနည္း ) မည္၏။
အူထံုးေရာဂါသည္ကို ကုရာ၌ ဇီ၀က-ေျပာေသာစကားကို သာဓကထုတ္အပ္၏။