ႏိုးၾကားသူ

တခါေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ႏိုးၾကားမႈ အျမဲရွိသင့္ေၾကာင္း ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ရဟန္းတို႔၊ ငါ၏စကားကို နာယူၾကကုန္ေလာ့၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသင္တို႔သည္ ႏိုးၾကားၾကကုန္ေလာ့။ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းထက္ ႏိုးၾကားျခင္းသည္ ျမတ္၏၊ ႏိုးၾကားမႈ အျမဲရွိသူအား ေဘးမရွိ။

အၾကင္သူသည္ ႏိုးလည္းႏိုးၾကား၏၊ သတိျမဲ၏၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ တည္ၾကည္မႈ ရွိ၏၊
၀မ္းေျမာက္မႈ ရွိ၏၊ ၾကည္လင္ေသာစိတ္ ရွိ၏၊ ထိုသူသည္ အခါအားေလ်ာ္စြာ တရားကို စူးစမ္းရွာေဖြလ်က္ တည္ၾကည္ေသာစိတ္ျဖင့္ မသိမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ ဤေလာက၌ ႏိုးၾကားသူကိုသာ ဆည္းကပ္ရာ၏၊ လံ႔ုလ၀ီရိယႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ႏိုးၾကားမႈရွိေသာ ပညာရွိသည္ ဤဘ၀၌ပင္ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္သို႔ ေရာက္ရာ၏။

( ဣတိ၀ုတ္ ပါဠိေတာ္၊ ဒုကနိပါတ္၊ ဒုတိယ၀ဂ္၊ ဇာဂရိယသုတ္ )

ျပဳစုရခက္သူ ႏွင့္ လြယ္သူ

တေန႔သ၌ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ရဟန္းတို႔အား ျပဳစုရခက္ေသာ သူနာႏွင့္ ျပဳစုရလြယ္ေသာသူတို႔အေၾကာင္း ဤသို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။

ရဟန္းတို႔ ျပဳစုရခက္ေသာ သူနာငါးမ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းတို႔မွာ
၁။ ေရာဂါႏွင့္ မသင့္သည္ကို ျပဳလုပ္၏။
၂။ ေရာဂါ၏ အတိုင္းအရွည္ကို မသိ။
၃။ ေဆးမစား။
၄။ ေရာဂါ တိုးသည္၊ ဆုတ္သည္၊ တန္႔သည္ကို မေျပာ။
၅။ ေ၀ဒနာကို သည္းမခံ။
ဤတရားငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူနာသည္ ျပဳစုရခက္သူျဖစ္၏။

ရဟန္းတို႔ ျပဳစုရလြယ္ေသာ သူနာငါးမ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းတို႔မွာ-
၁။ ေရာဂါႏွင့္ သင့္သည္ကို ျပဳ၏။
၂။ ေရာဂါ၏ အတိုင္းအရွည္ကို သိ၏။
၃။ ေဆးစား၏။
၄။ ေရာဂါ တိုးသည္၊ ဆုတ္သည္၊ တန္႔သည္ကို ေျပာ၏။
၅။ ေ၀ဒနာကို သည္းခံ၏။
ဤတရားငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူနာသည္ ျပဳစုလြယ္သူ ျဖစ္၏-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

သူနာျပဳ ဟူသည္

တခါေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ သူနာျပဳစုနည္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရဟန္းတို႔အား ဤသို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

ရဟန္းတို႔-ဤတရားငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္ သူနာကို ျပဳစုရန္ မထိုက္တန္။
အဘယ္ငါးမ်ိဳးတို႔နည္းဟူမူ-
၁။ ေဆး၀ါးႏွင့္ပတ္သက္၍ နားမလည္။
၂။ ေရာဂါႏွင့္ သင့္-မသင့္ကို မသိ။
၃။ ေမတၱာစိတ္ မရွိဘဲ လာဘ္ကိုငဲ့၍ ျပဳစု၏။
၄။ သူနာ၏ အညစ္အေၾကးစသည္ကို ရြံရွာစက္ဆုပ္၏။
၅။ အခါအားေလ်ာ္စြာ သူနာကို တရားစကားျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္အားေပးမႈ မရွိ။
ရဟန္းတို႔-ဤတရားငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူနာျပဳသည္ သူနာကိုျပဳစုရန္ မထိုက္။

ရဟန္းတို႔-ဤတရားငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုသူသည္ သူနာကို ျပဳစုရန္ ထိုက္တန္၏။
အဘယ္ငါးမ်ိဳးတို႔နည္းဟူမူ-
၁။ ေဆး၀ါးႏွင့္ပတ္သက္၍ နားလည္၏။
၂။ ေရာဂါႏွင့္ သင့္-မသင့္ကို သိ၏။
၃။ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ လာဘ္ကိုမငဲ့ဘဲ ျပဳစု၏။
၄။ သူနာ၏ အညစ္အေၾကးစသည္ကို မစက္ဆုပ္။
၅။ အခါအားေလ်ာ္စြာ သူနာကို တရားစကားျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္အားေပး၏။
ရဟန္းတို႔ ဤတရားငါးမ်ိဳးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူနာျပဳသည္ သူနာကိုျပဳစုရန္ ထိုက္တန္၏။
ဟု-မိန္႔ေတာ္မူ၏။

( အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ ဂိလာန၀ဂ္၊ ဒုတိယဥပ႒ာကသုတ္ )

စကားဟူသည္

တေန႔သ၌ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ စကားေျပာျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ိဳး-အျပစ္တို႔ကို
ဤသို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

ရဟန္းတို႔-စကားမ်ားေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အျပစ္ ၅-မ်ိဳးရွိ၏၊ ယင္းတို႔မွာ-
၁။ မဟုတ္မမွန္ ေျပာမိတတ္၏။
၂။ အခင္အမင္ပ်က္ေအာင္ ေျပာမိတတ္၏။
၃။ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆိုမိတတ္၏။
၄။ အက်ိဳးမဲ့စကားကို ဆိုမိတတ္၏။
၄။ ေသသည့္အခါ ငရဲသို႔ က်ေရာက္ရတတ္၏။

ရဟန္းတို႔-ပညာျဖင့္ ႏႈိင္းခ်ိန္၍ စကားေျပာဆိုတတ္သူသည္ အက်ိဳး ၅-မ်ိဳး ရွိ၏။ ယင္းမွာ-
၁။ မဟုတ္မမွန္ မေျပာမိတတ္။
၂။ အခင္အမင္ပ်က္ေအာင္ မေျပာမိတတ္။
၃။ ၾကမ္းတမ္းေသာစကား မဆိုမိတတ္။
၄။ အက်ိဳးမဲ့စကား မဆိုမိတတ္။
၅။ ေသသည့္အခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ရ၏။

ရဟန္းတို႔-စကားေျပာဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္၌ အက်ိဳး-အျပစ္တို႔သည္ ဤ ၅-မ်ိဳးတို႔တည္း-ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

( အဂၤုတၱိဳရ္၊ ပဥၥကနိပါတ္ ဗဟုဘာဏိသုတ္ )

ပ်င္းရိျခင္း ႏွင့္ မပ်င္းရိျခင္း

ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ လူအမ်ား က်င့္သံုးလိုက္နာရန္ အဆံုးအမေပါင္းမ်ားစြာကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းတို႔တြင္ ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဟာၾကားသည္မွာ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဘုရားရွင္က ပ်င္းရိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
(၁) ပ်င္းရိ၍ အားမထုတ္ဘဲေနေသာသူ။
(၂) မပ်င္းရိဘဲ အားထုတ္၍ေနေသာသူဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ခြဲျခားျပသည္။
ထိုသို႔ ခြဲျခားျပီးလွ်င္ အက်ိဳးအျပစ္မ်ားကိုလည္း ဖြင့္ဆိုျပသည္။

ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက မဟာဓနသူေဌးသားနဲ႔ ဇနီးမယားတို႔ ရွိၾကသည္။ သူတို႔သည္ မိဘတို႔၏ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ရ၍ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာၾကေသာ္လည္း အားထုတ္ျခင္းမရွိ၊ ပ်င္းရိေသာေၾကာင့္ စီးပြားမ်ားပ်က္၍ သူေတာင္းစားဘ၀သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။

ကုန္သြယ္မႈခ်င္း တူပါလ်က္ အက်ိဳးရခ်င္း ျခားနားခ်က္

အခါတပါး၌ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤသို႔ ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။
(၁) ျမတ္စြာဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႔ေသာသူ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ကုန္သြယ္မႈသည္ အျခားသူတို႔၏ ကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈခ်င္း တူမွ်သည္သာျဖစ္ပါလ်က္ ရႈံး၏၊ 
ယင္းသို႔ ျဖစ္ျခင္းကား အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။


(၂) အခ်ိဳ႔ေသာသူ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ကုန္သြယ္မႈသည္ အျခားသူတို႔၏ ကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈခ်င္း တူမွ်သည္သာျဖစ္ပါလ်က္ ရည္မွန္းသေလာက္ မရ၊ 
ယင္းသို႔ ျဖစ္ျခင္းကား အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။

(၃) အခ်ိဳ႔ေသာသူ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ကုန္သြယ္မႈသည္ အျခားသူတို႔၏ ကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈခ်င္း တူမွ်သည္သာျဖစ္ပါလ်က္ရည္မွန္းသည့္အတိုင္း ရ၏၊
ယင္းသို႔ ျဖစ္ျခင္းကား အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။

(၄)  အခ်ိဳ႔ေသာသူ၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ ကုန္သြယ္မႈသည္ အျခားသူတို႔၏ ကုန္သြယ္မႈႏွင့္ ကုန္သြယ္မႈခ်င္း တူမွ်သည္သာျဖစ္ပါလ်က္ ရည္မွန္းသည္ထက္ ပို၍ ရ၏၊ 
ယင္းသို႔ ျဖစ္ျခင္းကား အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ပါနည္း။

ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ဤသို႔ ေျဖၾကား မိန္႔ေတာ္မူေလ၏။
(၁) သာရိပုတၱရာ၊ အခ်ိဳ႔ေသာသူသည္ ရဟန္းပုဏၰားတို႔အား “အရွင္ဘုရား၊ အလိုရွိေသာပစၥည္းကို ေျပာပါ”ဟု ဖိတ္ၾကားျပီး ထိုပစၥည္းကို မလွဴဒါန္းေခ်၊ 
ထိုသူသည္ ထိုဘဝမွ စုေတ၍ ဤဘဝသို႔ ေရာက္လာျပီး ကုန္သြယ္မႈ ျပဳလုပ္ေသာအခါ ရႈံးရ၏။


(၂) အခ်ိဳ႔ေသာသူသည္ ရဟန္းပုဏၰားတို႔အား “အရွင္ဘုရား၊ အလိုရွိေသာပစၥည္းကို ေျပာပါ”ဟု ဖိတ္ၾကားျပီး ရည္မွန္းထားသည့္အတိုင္း မေပးလွဴဘဲ နည္းနည္းသာ ေပးလွဴ၏၊  
ထိုသူသည္ ထိုဘဝမွ စုေတ၍ ဤဘဝသို႔ ေရာက္လာျပီး ကုန္သြယ္မႈ ျပဳလုပ္ေသာအခါ ရည္မွန္းသေလာက္ မရ။

(၃)  အခ်ိဳ႔ေသာသူသည္ ရဟန္းပုဏၰားတို႔အား “အရွင္ဘုရား၊ အလိုရွိေသာပစၥည္းကို ေျပာပါ”ဟု ဖိတ္ၾကားျပီး ရည္မွန္းထားသည့္အတိုင္း ေပးလွဴ၏၊  
ထိုသူသည္ ထိုဘဝမွ စုေတ၍ ဤဘဝသို႔ ေရာက္လာျပီး ကုန္သြယ္မႈ ျပဳလုပ္ေသာအခါ ရည္မွန္းသည့္အတိုင္း ရ၏။

(၄)  အခ်ိဳ႔ေသာသူသည္ ရဟန္းပုဏၰားတို႔အား “အရွင္ဘုရား၊ အလိုရွိေသာပစၥည္းကို ေျပာပါ”ဟု ဖိတ္ၾကားျပီး ရည္မွန္းထားသည္ထက္ ပို၍ ေပးလွဴ၏၊   
ထိုသူသည္ ထိုဘဝမွ စုေတ၍ ဤဘဝသို႔ ေရာက္လာျပီး ကုန္သြယ္မႈ ျပဳလုပ္ေသာအခါ ရည္မွန္းသည္ထက္ ပို၍ ရ၏။ 

သာရိပုတၱရာ၊ ဤသည္လွ်င္ ကုန္သြယ္မႈခ်င္း တူမွ်သည္သာ ျဖစ္လ်က္ ရႈံးျခင္း၊ ရည္မွန္းသေလာက္ မရျခင္း၊ ရည္မွန္းသေလာက္ ရျခင္း၊ ရည္မွန္းသည္ထက္ ရျခင္း၏ အေၾကာင္းေပတည္း။

အံ-စတုကၠ၊ ဒု-ပဏၰာသက၊ အပဏၰကဝဂ္၊ ၉-ဝဏိဇၨသုတ္။