“လူေတာ္ႏွင့္လူေကာင္း”

 

ျမတ္စြာဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က“ဧကူဒါန”လုိ႕ အမည္ရတဲ့ မေထရ္တစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဧကူဒါန ကို ပုဒ္ခြဲရင္ ဧက-ဥဒါန ပါ။အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဥဒါန္းဂါထာ တစ္ပုဒ္ပဲရၿပီး
အဲဒီ “ဂါထာ တစ္ပုဒ္ကိုပဲ အျမဲရြတ္ဆိုေလ့ရွိသူ”လို႕ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဧကူဒါနမေထရ္ဟာ ဂါထာတစ္ပုဒ္ပဲရေပမယ့္ အဲဒီ ဂါထာတစ္ပုဒ္က ေျပာတဲ့
အတုိင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံတဲ့သူပါ။နည္းနည္းသိေပမယ့္ သိသေလာက္ေလးကိုပဲ
အတိအက် လိုက္နာက်င့္သံုးသူပါ။အဲဒီလို အသိနဲ႕အက်င့္ ထပ္တူက်သြားလုိ႕လည္း
မၾကာခင္ကာလမွာပဲ “ရဟႏာၱမေထရ္”တစ္ပါးျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

ဧကူဒါနမေထရ္ဟာ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးထဲေနၿပီးသူရတဲ့ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ကိုပဲ ဥပုသ္ေန႕
ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ရြတ္ဆိုေဟာေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။

ဧကူဒါနမေထရ္က ဂါထာေလးကို မရြတ္ခင္ေတာထဲမွာေနၾကတဲ့ နတ္အားလံုးကိုလည္း
တရားနာဖို႕ အျမဲဖိတ္ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ဧကူဒါနမေထရ္ ဂါထာေလးရြတ္ၿပီးလို႕ဆံုးတာနဲ႕
ေတာထဲမွာေနၾကတဲ့နတ္အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီးသာဓုေခၚၾကပါတယ္။ နတ္ေတြရဲ႕သာဓု
ေခၚသံဟာ တစ္ေတာလံုး ဟိန္းထြက္သြားေလ့ ရွိပါတယ္။