“ေက်းဇူးျပဳ၍ အမွ်ေ၀ပါ”

တစ္ခါတုန္းက ဘုရားအေလာင္းဟာ သူေဌးမ်ဳိးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းမွာ ညီတစ္ေယာက္ လည္းရွိပါတယ္။ မိဘေတြကြယ္လြန္ေတာ့ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ စီးပြားေရးကို အတူတူ လုပ္ၾကပါတယ္။

တစ္ေန႔မွာေတာ့ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ကုန္ေရာင္း ကုန္၀ယ္လုပ္ဖို႔ ေရလမ္းခရီးနဲ႔ ခရီးထြက္ခဲ့ရင္း အျပန္မွာေတာ့ ေငြတစ္ေထာင္ အျမတ္ရခဲ့ ပါတယ္။ ျမစ္ဆိပ္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ ေလွကိုခဏဆိုက္ၿပီး ထမင္းအတူတူ စားၾကပါတယ္။



ဘုရားအေလာင္းက ထမင္း စားၾကြင္းေတြကို ငါးလိပ္ေတြကိုေကြ်းၿပီး "ဤငါးလိပ္ေတြကို အစာေကြ်းရေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကို ျမစ္ေစာင့္နတ္ အား အမွ်ေပးေ၀ပါ၏။ အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူပါ" လို႔ ျမစ္ေစာင့္နတ္ကို အမွ်ေပးေ၀ လိုက္ပါတယ္။ ျမစ္ေစာင့္နတ္လည္း သာဓုေခၚလိုက္တဲ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း စည္းစိမ္ေတြ တစ္ဆင့္တိုးသြားပါတယ္။ သာဓုေခၚမႈေၾကာင့္ ဒီစည္းစိမ္ေတြ တိုးလာရတယ္ ဆိုတာလည္း သိလိုက္ရ ပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္း ကေတာ့ အမွ်ေ၀ၿပီးး သဲေသာင္ျပင္မွာ ပုဆိုးခင္း အိပ္ေနလိုက္ပါတယ္။

ညီကေတာ့ မအိပ္ႏုိင္ပါဘူး။ ေကာက္က်စ္တဲ့ အၾကံကုိႀကံၿပီး အသျပာ ထုပ္နဲ႔ပုံစံတူ ေက်ာက္ခဲထုပ္ တစ္ထုပ္ကို ထုပ္ထားလိုက္ပါတယ္။ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ခရီးဆက္ၾကရင္း ျမစ္လယ္ေရာက္ေတာ့ ညီက ေလွအေစာင္းမွာ အသျပာထုပ္ ေရထဲက်တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေက်ာက္ခဲထုပ္ကို ေရထဲခ် လိုက္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း ခ်မိလိုက္တာက ေက်ာက္ခဲထုပ္ မဟုတ္ဘဲ အသျပာထုပ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကုိညီကမသိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အလန္႔တၾကား ဟန္နဲ႔ "အသျပာထုပ္ ေရထဲက်သြားၿပီ"လို႔ အစ္ကိုကို လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။ အစ္ကိုက "ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ညီေလးရာ" ဆိုၿပီး ညီကို ေျဖသိမ့္ေပး ပါတယ္။

နိဗၺာန္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္တဲ့ ပရိတ္တရားေတာ္။

         ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကစၿပီး “ပရိတၱ” လို႔ေခၚတဲ့
အႏၱရာယ္ကို ကင္းရွင္းေစႏိုင္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ေတြကို က်က္မွတ္ၾကတယ္။ အ
ခါအားေလ်ာ္စြာ ပရိတ္တရားေတာ္ကို နာယူၾကပါတယ္၊ ရြတ္ဖတ္ၾကပါတယ္၊ သရဇၩာယ္ၾက
ပါတယ္။ အဲဒီလို ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ နာယူၾကတဲ့ ပရိတ္တရားေတာ္ေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေတြကို

ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရင္ ဒီ ပရိတ္တ
ရားေတာ္ေတြထဲမွာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္တရားေတြ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားပါ
တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ပရိတ္တရားေတာ္ဆိုတာ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္၊ နာယူရံုတင္မက။ နာယူ
မွတ္သားၿပီးေတာ့ လိုက္နာက်င့္သံုးၾကမယ္ဆိုရင္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာလည္း ေကာင္းက်ိဳး
ခ်မ္းသာေတြကို ရပါမယ္။ တမလြန္ဘ၀မွာလည္း ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြ ရႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး နိဗၺာန္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳ အက်ိဳးရွိႏိုင္ပါတယ္။

ရွင္ရာဟုုလာႏွင့္ မွန္ကြဲစ ေဒသနာ

ျမတ္စြာဘုုရားရွင္ဟာ သားေတာ္ရာဟုုလာေလးကိုု အမၺလ႒ိက သရက္ဥယ်ာဥ္ေက်ာင္းမွာ ေျခးေဆးတဲ့ အုုန္းမႈတ္ခြက္ကေလးကိုု အသုုံးျပဳျပီးေတာ့ ဆုုံးမသြန္သင္ျပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ေနာက္အရာဝတၳဳတစ္ခုုကိုုျပျပီးေတာ့ ဆုုံးမျပန္ပါတယ္...

ဒီဆုုံးမခန္းေလးကိုု မသြားခင္ အတိတ္အေၾကာင္းေလးကုုိ နည္းနည္းေလာက္ ျပန္ေျပာင္း ၾကည့္လုုိက္ရေအာင္ပါ၊ တကယ္ေတာ့ ရွင္ရာဟုုလာေလး ဗုုဒၶျမတ္စြာနဲ႔ ေတြ႕ျပီး လိမၼာယဥ္ေက်းတဲ့ သားရတနာေလးျဖစ္လာရတာဟာ သူ႔မိခင္ ယေသာဓရာရဲ႕ စနစ္တက်စီမံမႈလုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္ပါတယ္။

အားလုုံးသိၾကတဲ့အတုုိင္း ရာဟုုလာေလးကိုု မယ္ေတာ္ယေသာဓရာရဲ႕ ဖခမည္းေတာ္ဘုုရားထံ အေမြေတာင္းခံဖုုိ႔ ေစလႊတ္မႈကေနတဆင့္ ၇-ႏွစ္သား ရာဟုုလာေလးဟာ ကိုုရင္ကေလးျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားရမွာက ယေသာဓရာဟာ အေလာင္းေတာ္ ပစ္ခြါသြားေပမယ့္ သူက အေလာင္းေတာ္န႔ဲ အတူေနခဲ့တဲ့ ကပိလဝတ္နန္းေတာ္ကိုု သူ မပစ္ခြါႏုုိင္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ပဲ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ တစ္ခုုလပ္ျဖစ္ရတဲ့ ယေသာဓရာေလးကိုု အတုုိင္းတုုိင္း အျပည္ျပည္က ဘုုရင္ေတြ၊ မင္းညီမင္းသားေတြက ကမ္းလွမ္းလာတဲ့ အခါမွာ လွည့္လုုိ႔ပင္ မၾကည့္ခဲ့၊ အားလုုံးကိုု ျငင္းပယ္ခဲ့ပါတယ္၊ ဒါဟာ ဘုုရားအေလာင္းေတာ္အေပၚမွာ ထားရွိခဲ့တဲ့ သူရဲ႕ အလြန္နက္ရႈိင္းတဲ့ သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္ပါ၊