သာသနာႏွင့္ နကၡတ္ေဗဒင္

 

 

ဗုဒၶႏွင့္ေဗဒင္ အလြန္ပင္ဆန္႕က်င္

ပုဂံျပည္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ဖူးေသာ ပုပၸါးေစာရဟန္းမင္းသည္ အရည္းႀကီးလူထြက္
ျဖစ္၍ ေဗဒင္ႏွင့္ ေမွာ္ပညာကို ကြၽမ္းက်င္လိမၼာသည္။ နတ္ႏွင့္နဂါးကိုလည္း ကိုးကြယ္သည္။ သူ႕လက္ထက္မွစ၍ ေဗဒင္ႏွင့္ေမွာ္ပညာအထြတ္အထိပ္သို႕ေရာက္၍ နတ္ႏွင့္နဂါးကိုးကြယ္မႈမွာလည္း ယခုထက္တိုင္ တြင္က်ယ္လာခဲ့သည္။
နဂါးကိုးကြယ္မႈသည္ ပုပၸါးဘက္တြင္ အႀကီးအက်ယ္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေႏွာင္းေခတ္ဘု
ရင္မ်ားက တိရစၦာန္နဂါးကို ကိုးကြယ္တာႏွင့္စာလွ်င္ လူကျဖစ္ေသာ နတ္စိမ္းကုိကိုးကြယ္တာက ေတာ္ေသးသည္ဟုယူဆကာ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ ေမာင္ႏွမ
အေၾကာင္း ထိုးဇာတ္တစ္ခုေရးၿပီး ႐ုပ္တုႏွင့္တကြ ေဖာင္ျဖင့္ေမွ်ာလိုက္ရာမွ အစျပဳ၍ နဂါးကိုးကြယ္မႈအစား နတ္ကိုးကြယ္မႈ၀င္ေရာက္လာေၾကာင္း စစ္ကိုင္းဦးဘုိး
သင္း၏ သူ႕အျမင္သူ႕အေတြး စာအုပ္တြင္ ဖတ္႐ႈလိုက္ရပါသည္။

အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္မွစ၍ ကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရေသာ နဂါးကိုးကြယ္မႈသည္
ယခု အခ်ိန္အထိ အျမစ္ျပတ္ျခင္း မရွိေသးေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အထက္ျမန္မာျပည္ရွိ အခ်ဳိ႕ေက်းရြာမ်ားသည္ ရွင္ျပဳသည့္အခါ နဂါးကိုရွင္ေလာင္းျပသည္ဟုဆိုကာ ရြာအေနာက္ဘက္တံခါးသို႕ သြားေလ့သြားထရွိသည္ကို ေတြ႕ေနရေသးေသာေၾကာင့္ပင္။ အထင္ရွားဆံုးေသာ အခ်က္တစ္ခုသည္ကား ခရီးသြား၊အိမ္အေျပာင္းအေရႊ႕ လုပ္ၾကသည့္အခါ နဂါးခံတြင္းမ၀င္မိရန ္တတ္ႏိုင္သမွ်
ေရွာင္ၾကဥ္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။