မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဉာဏ္စဥ္ ၁၆-ပါး ဘုရားရွိခိုး

၁။ နာမ႐ူပံ-ပရိေစၧဒံ၊ တပၸစၥယ ပရိဂၢဟံ၊
တံ သမၼသနံ ဥဒယ-ဗၺယဉာဏၪၥ ဘဂၤဂံ။
၂။ ဘယဉာဏံ အာဒီနဝ-ဉာဏၪၥ နိဗၺိဒံ အထ
မုၪၥိတုကမ်တံ ပဋိ-သခႍ သခၤါ႐ုေပကၡကံ။
၃။ အႏုေလာမၪၥ ေဂါၾတဘံု၊ မဂၢဉာဏံ ဖလံ တထာ၊
ပစၥေဝကၡဏ ဉာဏႏၲိ၊ တိေလာကမိွပိ ေကနစိ။
၄။ အေဒသိေယ သာသနိေက၊
ဉာဏိေမ ေသဠ သုတၱေရ။
ေဒေသတာရံ ပဝတၱာရံ၊
ဗုဒၶံ တီဟာဒရံ နေမ။

(၁) နာမ႐ူပံ ပရိေစၧဒံ = နာမ္႐ုပ္တရားတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာ နာမ႐ူပပရိေစၧဒဉာဏ္လည္းေကာင္း။
(၂) တပၸစၥယပရိဂၢဟံ = ထိုနာမ္႐ုပ္တို႔၏ အေၾကာင္းတရားတို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာ ပစၥယပရိဂၢဟဉာဏ္လည္းေကာင္း။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၄) ဘ၀ေဟာင္းမွ မေျပာင္း

ဘ၀ေဟာင္းမွ မေျပာင္း

“ေရွးေရွးဘ၀ ကံသခၤါရေၾကာင့္ ဤဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္အသစ္ ျဖစ္ရ၏”ဟု ဆုိရာ၌ ထပ္၍ ရွင္းျပပါဦးမည္၊ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀၌ ျဖစ္ရေသာအခါ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္သည္ ေဟာင္းႏြမ္းေဆြးျမည့္၍ ဘ၀ေဟာင္း၌ ပ်က္စီး ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ရစ္ရေသာ္လည္း ၀ိညာဏ္ေကာင္ (စိတ္)ကေလးကား မိမိကံအားေလ်ာ္စြာ ဘ၀သစ္၌ ႐ုပ္ခႏၶာအသစ္ ရျပန္ေလသည္၊ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္ဟူသည္မွာ “ဘ၀သစ္၌ အသစ္ ျဖစ္ရေသာ ၀ိညာဥ္မဟုတ္၊ ဘ၀ေဟာင္းက ၀ိညာဥ္ပင္ ျဖစ္သည္”ဟု ယခုကာလ၌ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဆုိသူတုိ႔ပင္ မွတ္ထင္ေနၾက၏။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ စုေတေသာအခါ “အသက္ ထြက္သြားၿပီ”ဟု ယူဆၾကေလသည္၊ ထုိအယူသည္ အနတၱလကၡဏသုတ္၌ ခဲြျပခဲ့ေသာ ၀ိညာဥ္စိတ္ကုိ “အသက္ အတၱ”ဟု ထင္မွားေသာ အတၱဒိ႒ိပင္ျဖစ္၏၊ အမွန္မွာ သူတုိ႔ ယူဆသည့္အတုိင္း ဘ၀ေဟာင္းက ႐ုပ္နာမ္ (၀ိညာဥ္)ပါ တစ္စံုတစ္ရာမွ် ေျပာင္းေရႊ႕၍ အသစ္ဘ၀၌ ျဖစ္ရသည္မဟုတ္၊ ေရွးေရွးဘ၀က ျပဳထားေသာ ကံသခၤါရ၏ အစြမ္းသတိၱေၾကာင့္ ယခုလုိဘ၀သစ္၌ ၀ိညာဥ္အသစ္ စ၍ ျဖစ္ရျခင္းသာတည္း။