ဆဌသဂၤ ီတိပုစၦက မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဩ၀ါဒေဆာင္ပုဒ္မ်ား(၇)။

 ***ဓမၼစၾကာလာ တရားေဆာင္ပုဒ္မ်ား***
           ==================
၁။  ကုသိုလ္ဆိုင္ရာ၊ အားထုတ္တာ
     သမၼာ၀ါယမပါ။
၂။  မူလ ပုဗၺ၊  အရိယ
     သံုး၀  မဂၢင္ျမတ္။

၃။   ျဖစ္ပြားေစလွ်င္၊  ဤမဂၢင္
      ေျပး၀င္ နိဗၺာနဓာတ္။
၄။   ျဖစ္ အို ေသေရး၊  စိုးရိမ္ေဆြြး
      ငိုေၾကြး  ကိုယ္နာက်င္။
၅။   ႏွလံုးမသာ၊  စိတ္ျပင္းစြာ
      ပူတာ  ဆင္းရဲပင္။
၆။   မုန္းတာႏွင့္တြဲ၊  ခ်စ္တာကြဲ
      ဆင္းရဲ  အမွန္ပင္။
၇။   မရတာလို၊  ဒုကၡဆို
      တိုတို  ေျပာရလွ်င္။
၈။   စြဲလန္း ႏိုင္ရာ၊  ငါးခႏၶာ
      သစၥာ  ဒုကၡပင္။
၉။   ဘ၀တိုင္း ဘ၀၊  ေတြ႕ႀကံဳရ
      ဒုကၡ  ဆင္းရဲတာ။
၁၀။  ဇာတိကင္းက၊  ယင္းဒုကၡ
       လံုး၀  မရွိရွာ။
၁၁။  ထို႔ေၾကာင့္ အစ၊  ျဖစ္ျခင္းမွ်
       ဒုကၡ  ေဟာမိန္႔ပါ။
{မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္ မွကူးယူေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

ေမတၱာခံယူသူတို႔ ခ်မ္းသာရပံု ၀ိသာခ မေထရ္၀တၳဳ

ဒကာ။        ။ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ျဖင့္ အပို႔ခံရသူမွာ ခ်မ္းသာသုခရရွိတဲ့ ပံုစံဝတၳဳ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ထင္ရွားတဲ့အေၾကာင္းမ်ားရွိရင္ အနည္းငယ္ လိုရင္းမွ် ထုတ္ျပပါဆရာေတာ္၊ ေမတၱာသမားမ်ား အားတက္စရာျဖစ္ေအာင္ေပါ့ ဘုရား။
    ဆရာ။        ။ အင္း၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ လာရွိတဲ့ ဝတၳဳသက္ေသေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္ေလ၊ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းသမားမ်ား မွတ္သားထားၾကဖို႔ တခုေလာက္ေတာ့ ထုတ္ျပေပးပါ့မယ္။


        မဇၩိမတိုက္ပါဋလိပုတ္ျပည္သား ၀ိသာခအမည္ရွိတဲ့     သူၾကြယ္တေယာက္ဟာ သီရိလံကာဒီပေခၚတဲ့ သီဟိုဠ္ကၽြန္း၌ ဗုဒၶသာသနာေတာ္     ထြန္းကားတဲ့သတင္းစကားကို ၾကားသိရေသာအခါ     သီဟိုဠ္ကၽြန္းသို႔သြားေရာက္ကာ တရားအားထုတ္လိုေသာေၾကာင့္     မိမိစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို သားမယားတို႔အားလႊဲအပ္စြန္႔လႊတ္လ်က္     သီဟိုဠ္ကၽြန္းဘက္သို႔ ကူးသြားျပီး မဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၌ ရဟန္းျပဳကာ     ငါးလပတ္လံုး ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ က်င့္၀တ္သိကၡာ ၀ိနည္းတရားေတာ္မ်ားကို     တတ္ကၽြမ္းနားလည္ေအာင္ သင္ၾကားျပီးေနာက္

အနတၱလကၡဏသုတ္- ျမန္မာျပန္-

  ဗုဒၶံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို။ ပူေဇမိ၊ပူေဇာ္ပါ၏။
ဓမၼံ၊ တရားေတာ္ျမတ္ကို။ ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။
သံဃံ၊ သံဃာေတာ္ျမတ္ကို။ပူေဇမိ၊ ပူေဇာ္ပါ၏။
* ဗုေဒၶါ ေမသရဏံ အညံ နတၳိ။
* ဓေမၼာ ေမ သရဏံ အညံ နတၳိ။
* သံေဃာေမ သရဏံ အညံ နတၳိ။
ဗုေဒၶါ= ျမတ္စြာဘုရားသည္။
ေမ= ဘုရားတပည့္ေတာ္၏။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာမည္ပါေပ၏။
အညံ= ဘုရားမွတပါး။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာသည္။
နတၳိ= မ႐ွိေတာ့ပါေခ်။

ဓေမၼာ= တရားေတာ္ျမတ္သည္။
ေမ= ဘုရားတပည့္ေတာ္၏။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာမည္ပါေပ၏။
အညံ= တရားမွတပါး။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာသည္။
နတၳိ= မ႐ွိေတာ့ပါေခ်။
သံေဃာ= သံဃာေတာ္ျမတ္အေပါင္းသည္။
ေမ= ဘုရားတပည့္ေတာ္၏။
သရဏံ=ကိုးကြယ္ရာမည္ပါေပ၏။
အညံ= သံဃာမွတပါး။
သရဏံ= ကိုးကြယ္ရာသည္။
နတၳိ= မ႐ွိေတာ့ပါေခ်။

-အနတၱလကၡဏသုတ္  ျမန္မာျပန္-

*၁*အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္
ဣသိပတန မိဂါ၀ုန္ေတာ၌ ““သီတင္းသံုး””ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔ကို ““ရဟန္း
တို႔””ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္
ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။

*၂*ရဟန္းတို႔  ႐ုပ္သည္  အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔
႐ုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ဤ႐ုပ္သည္ နာက်င္ျခင္း
ငွါ မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို
ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္ေသာ
ေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ““ငါ၏႐ုပ္သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု
႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

*၃*ေ၀ဒနာသည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေ၀ဒနာသည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေ၀ဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ
မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ေ၀ဒနာ၌
ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ေ၀ဒနာ
သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာ
ျဖစ္၏။ ““ငါ၏ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
ေ၀ဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ေ၀ဒနာ၌
ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

*၄*သညာသည္ အတၱမဟုတ္၊ရဟန္းတို႔ သညာသည္
အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ
မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏
သညာသည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္””ဟု သညာ၌ ေတာင့္တ
မႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္ အတၱ
မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ““ငါ၏သညာ
သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစလင့္””ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။

*၅*သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔သခၤါရ
တို႔သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ဤသခၤါရတို႔သည္ နာက်င္
ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ
ကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္
သတည္း””ဟု  သခၤါရတို႔၌  ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ
၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္
နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္ကုန္၏။ ““ငါ၏သခၤါရတို႔သည္
ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစကုန္သတည္း””ဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို
ရလည္းမရ။

*၆*၀ိညာဏ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔၀ိညာဏ္
သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ နာက်င္ျခင္း
ငွါ မျဖစ္ရာ၊ ““ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏
၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ၀ိညာဏ္၌
ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔၀ိညာဏ္
သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။
““ငါ၏၀ိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏၀ိညာဏ္သည္
ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္””ဟု ၀ိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို
ရလည္းမရ။

*၇*ရဟန္းတို႔  ထိုအရာကို  အဘယ္သို႔  မွတ္ထင္
ကုန္သနည္း၊ ႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။
မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ႐ုပ္ကို
““ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊
ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ “အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

*၈*ေ၀ဒနာသည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္
ဘုရား။  မျမဲေသာေ၀ဒနာသည္  ဆင္းရဲေလာ  ခ်မ္းသာ
ေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲ
ေသာ  ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ  ေ၀ဒနာကို  ““ဤ
ေ၀ဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါျဖစ္
၏၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္း
ငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္
ဘုရား။

*၉*သညာသည္ ျမဲသေလာ  မျမဲသေလာ။  မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသညာသည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သညာကို
““ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါျဖစ္
၏၊ဤသညာသည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

*၁၀*သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ သခၤါရတို႔
ကို ““ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ
တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္
“အတၱ”တည္း””ဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။
မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။

*၁၁*၀ိညာဏ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ၀ိညာဏ္သည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ ၀ိညာဏ္ကို
““ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္
ငါျဖစ္၏၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”တည္း””ဟု
႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ
အသွ်င္ဘုရား။

*၁၂*ရဟန္းတို႔ ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္
ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊
အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္း
ျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ
႐ုပ္ကို ““ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္
ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ ကိုယ္“အတၱ” မဟုတ္””ဟု
ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။

*၁၃*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ေ၀ဒနာကို ““ဤ ေ၀ဒနာသည္
ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤေ၀ဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ
ေ၀ဒနာသည္ ငါ၏ ကိုယ္“အတၱ” မဟုတ္””ဟု ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

*၁၄*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာသညာကို ““ဤသညာသည္ ငါ့
ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤသညာ
သည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”မဟုတ္””ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္း
မွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

*၁၅*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ သခၤါရတို႔ကို ““ဤသခၤါရတို႔
သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါမဟုတ္
ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္“အတၱ”မဟုတ္ကုန္””
ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။

*၁၆*အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊
အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေ၀း အနီးလည္း
ျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ၀ိညာဏ္ကို ““ဤ၀ိညာဏ္သည္
ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ၀ိညာဏ္သည္ ငါမဟုတ္၊ ဤ
၀ိညာဏ္သည္ ငါ၏ ကိုယ္“အတၱ”မဟုတ္””ဟု ဤသို႔
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။

*၁၇*ရဟန္းတို႔ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာ
အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ေ၀ဒနာ၌
လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သခၤါရ
တို႔၌လည္းျငီးေငြ႕၏၊ ၀ိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊
ျငီးေငြ႕ေသာ္ စြဲမက္မႈကင္း၏၊ စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္
(ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊ (ကိေလသာမွ) လြတ္
ေျမာက္ေသာ္ (ကိေလသာမွ) ““လြတ္ေျမာက္ျပီ””ဟု အသိ
ဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊ ““ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္
ကို က်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊
ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာ တစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီ””ဟု
ေဟာေတာ္မူ၏။

*၁၈*ျမတ္စြာဘုရားသည္  ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊
ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ
စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ ၀မ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာ
ေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္
မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေ၀ါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။
အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။

 (သုတၱံတရားေတာ္မ်ား စာအုပ္မွတဆင့္တင္ျပပါသည္)

Posted by မူၾကိဳဆရာ at 12:00 PM

ဇနီးမယား(၇)မ်ဳိးဆိုတာ

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သီတင္းေတာ္မူတဲ့ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရဲ့ ေကာင္းဒါယကာ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးမွာ သုဇာတာဆုိတဲ့ေခ်ြးမတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ထုိသုဇာတာ သတုိ႔သမီးက လင္ျဖစ္သူရဲ့ ေျပာဆုိဆုံးမမွဳကုိ မနာခံသလုိ၊ေယာကၡမျဖစ္သူရဲ့ ဆုံးမ စကားကုိလည္း ကလန္ကဆန္ျပန္လုပ္ျပီး ရန္ေတြ့တတ္တယ္

။ေယာကၡမနဲ႔ လင္သား ကုိရုိေသရေကာင္းမွန္းမသိဘူး။ဇနီးမယားဆုိးတစ္ေယာက္လုိ႔ေျပာရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္အနာထပိဏ္ သူေဌးၾကီၤးက သူရဲ့ေခ် ြးမဟာ သူ႔သားအတြက္ ဘယ္လုိ ဇနီးမယားျဖစ္တယ္ဆုိတာသိလုိတာနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သုဇာတာ သင္သည္ အဘယ္သုိ႔ေသာ ဇနီးမယားျဖစ္သည္ကုိ သိေစလုိတာနဲ႔ ဇနီးမယား(၇)မ်ဳိးကုိေဟာေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီ(၇)မ်ဳိးက  

(၁) ဝဓာ ဘရိယာ(လူသတ္ေကာင္ႏွင့္တူေသာမယား)

မိမိရဲ့လင္သားအေပၚမွာ သနားငဲ့ညွာ ေထာက္ထားျခင္းမရွိ၊အျမဲတန္း ျပစ္မွားတတ္ျခင္း၊ ဆူပူျခင္း၊ဆဲဆုိျခင္း၊ေဆာင့္ေအာင့္ျခင္း၊အရြဲ့တုိက္ျခင္း၊မိမိရဲ့လင္သားမွ တစ္ပါးေသာ ေယာက်ၤားတုိ႔ကုိခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းမိမလင္သားအေပၚမခ်စ္ခင္ မႏွစ္ သက္ျခင္း၊ ေငြႏွင့္ဝယ္ထားေသာ က်ြန္ကုိ ႏွိပ္စက္သကဲ့သုိ႔ လင္သားအားႏွိပ္စက္ေသာ မယားကုိ လူသတ္ေကာင္ႏွင့္တူေသာ မယားလုိ႔ေခၚပါတယ္။ထုိမယားမ်ဳိးက မိန္းကေလး အေနနဲ႔မျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ရမွာျဖစ္သလုိ ေယာက်ၤားေလးမ်ားလည္း မေပါင္းသင္းမိေအာင္ေရွာင္ၾကဥ္ရမွာပါ။

အရိယာ ပုဂိၢိဳလ္ ဘယ္လိုရွာမလဲ

ေသာတာပန္ အရိယာ သည္ ကာမဂုဏ္`၌ တပ္မက္ေသာ ကာမရာဂ ကိုမပယ္နိုင္ေသး။ ထို ့ေၾကာင ့္ေလာကီကာမ ခ်မ္းသာထက္ အဆ ေပါင္းမ်ားစြာသာလြန္ေသာ ေလာကုတၱရာ ဓမၼ ဖလ သမာပတ္ခ်မ္းသာကို ၀င္စား၍ ေနနိုင္ပါလ်က္ အျမဲ မ၀င္စားပဲ ကာမ ဂုဏ္ခ်မ္းသာကို ခံစားၾကေသးသည္။ ဤသည္မွာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး မိန္ဆို ့ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိ ေလ့လာခဲ့ဖူးသမွ်တြင္လည္း ဤကဲ့သို ့ ဆရာေတာ္မ်ား ဆိုမိန္ ့သည္ကို ေလ့လာမွတ္သားခဲ့ရသည္။

 ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက ကႆပ ရဟႏၱာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ အား အလုပ္အေကၽြးျပဳေနသူ ကပၸိယ သည္ 

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁၅) {သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခု၊ အပိုင္း(ဃ)}

သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခု အပိုင္း(ဃ)

                   ေဇာကိစၥကို ေဆာင္ရြက္တဲ့ စိတ္ေပါင္းက ၅၅-ခု ရွိတယ္၊ ကုသိုလ္ေတြမွန္သမွ် ေဇာကိစၥ ေဆာင္ရြက္တယ္၊ အကုသိုလ္ေတြ မွန္သမွ်မွာ ေဇာကိစၥ ေဆာင္ရြက္တယ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရဟႏၲာသႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေပၚတဲ့ ႀကိယာ လို႔ေခၚတဲ့ ကုသိုလ္တျဖစ္လဲ ႀကိယာစိတ္ေတြက ေဇာကိစၥ ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ ဖိုလ္စိတ္ ေတြကလည္း ေဇာကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ က်န္တဲ့ ဝိပါတ္စိတ္တို႔ဆိုတာ ေဇာကိစၥကို မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကဘူး။ ႀကိယာစိတ္ေတြထဲ ကလည္း ခုနက အာ႐ံုဘက္ကို ဦးလွည့္ေပးတဲ့စိတ္, အာ႐ံုကို ဆင္ျခင္ေပးတဲ့ အာဝဇၨန္းစိတ္ေတြကလည္း ေဇာကိစၥကို မေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကဘူး။

                   ဒါျဖင့္ ေဇာဆိုတာ ဘာကို ေျပာတာတုန္း? ဋီကာေက်ာ္က်မ္းက ဘယ္လုိအဓိပၸါယ္ ရွင္းျပတုန္းဆိုရင္ ေဇာကိစၥ ဆိုတာ အာ႐ံုေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အာ႐ံုကို တစ္ႀကိမ္ျဖစ္ေစ အႀကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေစ၊ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ လ်င္ျမန္တဲ့ အေနအထားအားျဖင့္ ျဖစ္တဲ့သေဘာကို ေဇာကိစၥလို႔ ဒီလိုေရးတယ္။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁၄) {သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခု၊ အပိုင္း(ဂ)}

သတိထားရမည့္အခ်က္တစ္ခု အပိုင္း(ဂ)

ေကာင္းၿပီ၊ စိတ္ဟာ အာ႐ံုေတြနဲ႔ ျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္တိုင္း စိတ္တိုင္းဟာ အာ႐ံုအားလံုးကို ရယူႏိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး၊ သူလက္လွမ္းမွီသေလာက္ပဲ သူ ယူလို႔ရတယ္၊ လူေတြရဲ႕ ပကတိ မ်က္စိလိုပဲ၊ မ်က္စိရွိေပမယ္လို႔ မ်က္စိရွိတိုင္း အကုန္လံုး ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိတာ မဟုတ္ဘူး၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးလည္း ျမင္ႏိုင္စြမ္းခ်င္း မတူဘူးေပါ့၊ သူ႔အတိုင္းအတာ နယ္ပင္အတြင္းမွာသာ မ်က္စိက အျမင္အာ႐ံုတစ္ခုကို ယူႏိုင္တယ္၊ နားကလည္း သူ႔အတိုင္းအတာ နယ္ပယ္တစ္ခု အတြင္းမွာသာ ဖမ္းယူႏိုင္စြမ္းရွိတယ္၊ ႏွာေခါင္းကလည္း အတိုင္းအတာ အတြင္းမွာရွိတဲ့ အနံ႔ကိုသာ ဖမ္းယူႏိုင္စြမ္းရွိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ လူေတြ လက္လွမ္းမီွတဲ့ အာ႐ံုေတြ ဆိုတာလည္း ရွိတယ္၊ စိတ္ေတြမွာလည္း လက္လွမ္းမမီွတဲ့ အာ႐ံုမျပဳႏိုင္တဲ့ အာ႐ံုေတြ ရွိေနတယ္။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁၃) {သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခု၊ အပိုင္း(ခ)}

သတိထားရမည့္အခ်က္တစ္ခု အပိုင္း(ခ)

                   ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် လူေတြဟာ ဒီအာ႐ံုေတြေနာက္ လိုက္ေနၾကတာ၊ လူေတြရဲ႕စိတ္ဟာ ဘယ္အာ႐ံုနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတုန္းဆိုေတာ့ အျမင္အာ႐ံုနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္၊ အသံအာ႐ံုေတြနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္၊ အသံဆိုတာ အမ်ိဳးစံုလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္တယ္ေလ။ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း အသံမွာ မေပ်ာ္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ Hip Hop ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္၊ လူ႔စိတ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ဆန္းတယ္၊ “ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း” ဆိုတာမွ နားေထာင္ခ်င္တယ္၊ အဲဒီလို လူရဲ႕စိတ္ဟာ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ရတဲ့ အာ႐ံုနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကည့္တယ္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီးယူတယ္၊ ၾကည့္ေလ - ဒီဇိုင္းေတြ ထုတ္လုပ္လုိ႔ကို မေလာက္ဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔ဆုန္းဆိုေတာ့ ဒီအဆင္ကေလးက လွတယ္၊ ဒီအကြက္ကေလးက လွတယ္၊

 ဒီ ဒီဇိုင္းကေလးက လွတယ္နဲ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ ဒီဇိုင္းလွတာကို လုိက္ရွာၿပီးေတာ့ မ်က္စိက ႀကိုက္တျ့အေရာင္လုက္ရွာေနာ၊ အေရာင္ဆို အမ်ိဳးမ်ိဳးစပ္ၿပီးေတာ့၊ ဒီအေရာင္က အနီရဲႀကီး, မႀကိဳက္ဘူး၊ အနီေလးနဲ႔ ဘာေလးနဲ႔ စပ္ထားမွ၊ စပ္တဲ့ အေရာင္ေတြ လုိက္ရွာ၊ ဆံုးကို မဆံုးႏိုင္ဘူး၊ ဒီအာ႐ံုေတြေပၚမွာ လုိက္စားေနပံုကိုၾကည့္၊ အသံဆိုရင္လည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ႐ိုး႐ိုးအသံဆိုရင္ နားမေထာင္ခ်င္ဘူး၊ ခုန “ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းဂိ်မ္းဂ်ိမ္း” အသံဆိုရင္ တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္ လႈပ္လာလိမ့္ဦးမယ္၊ ေခါင္းကေလးေတြၿငိမ့္၊ ေခါင္းၿငိမ့္႐ံုတင္ မကဘူး၊ တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္ ရမ္းထြက္လာတယ္။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁၂) {သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခု၊ အပိုင္း(က)}

သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခု (က)

                   စာမ်ိဳးစံုဖတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ တစ္ခါတစ္ရံက်ေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိတယ္၊ အႏၲရာယ္ဆိုတာ အေတြးမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေရးထားတဲ့ စာေတြေပါ့။ ဘာသာတရားကို ေလ့လာတယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မွန္ကန္တဲ့ တင္ျပခ်က္ေတြကို ေလ့လာရင္ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး။ မမွန္မကန္ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို ေလ့လာမိလို႔ မိမိက စာလည္း မစံုေသးဘူး, အေတြးအေခၚ ရင့္သန္မႈလည္း မရွိေသဘူးဆိုရင္ လြဲမွားသြားႏိုင္ေသးတယ္။ 

ဒါလည္း သတိထားရမယ့္ အခ်က္တစ္ခုပဲ၊ စာမစံုေသးရင္ အရွိကို မွတ္ထားဖို႔လိုေသးတယ္၊ တကယ့္မူရင္းက်မ္းက  ဘယ္လိုဆိုတယ္ဆိုတာ မွတ္သားထားရမယ္။ သေဘာမက်ေသးရင္ သေဘာက်ေအာင္ ႀကံစည္ရမယ္၊ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက လြဲထြက္သြားႏိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ႐ူပဆိုတဲ့ “စကၡဳဝိေညယ်ာ” မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ၿပီးေတာ့ သိရတဲ့႐ုပ္ ဆိုတာကို ရွိတယ္ေပါ့။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁၁) {(အခန္း - ၃) စိတ္၏ အာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မႈကိစၥမ်ား}

(အခန္း - ၃)

စိတ္၏ အာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မႈကိစၥမ်ား

                   ဘုန္းႀကီးတို႔ စိတ္ျဖစ္ပံုကို ေလ့လာခဲ့ၾကၿပီ၊ စိတ္ဆိုတာ အျဖစ္တရား၊ အာ႐ံုနဲ႔ ဝတၳဳတို႔ ေပါင္းဆံုမႈေၾကာင့္  စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာတယ္၊ အဲဒီလို ျဖစ္ေပၚလာၿပီးေနာက္ စိတ္ေတြဟာ ဘာနဲ႔ စခန္းသြားေနသလဲဆိုရင္ အာ႐ံုနဲ႔ စခန္းသြားေနတယ္။ ဒီလို အာ႐ံုနဲ႔ စခန္းသြားတဲ့ေနရာမွာ စိတ္တစ္မ်ိဳးစီ တစ္မ်ိဳးစီမွာ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ကိစၥေတြလည္း ကြဲျပားျခားနားမႈေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ဒီကေန႔ ေလ့လာရမယ္ “စိတ္ရဲ႕အာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မႈကိစၥမ်ား” တဲ့။

                   စိတ္လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ အဘိဓမၼာသင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက စိတ္ ၈၉-မ်ိဳး, အက်ယ္ ၁၂၁၊ ေစတသိက္ -၅၂ ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီေနရာမွာ စိတ္ -၈၉ ေစတသိက္-၅၂ … အားလံုုးကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ စိတ္ရဲ႕အာ႐ံုမ်ားလို႔ ေျပာတာ၊ အာ႐ံုနဲ႔ ဝတၳဳ ေပါင္းဆံုလိုက္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ လူေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာ မွီရာဝတၳဳ႐ုပ္ကေနၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာၾကတယ္။ အဲဒီ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ေတြဟာ ဘာနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကသလဲ၊ ဘာနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနၾကသလဲဆုိတာကို သိဖို႔ အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁ဝ) {မေနဒြါရ အရ} အပိုင္း(ဂ)

မေနာဒြါရ အရ အပိုင္(ဂ)

                   ေနာက္ဆက္လာတဲ့ သမၸဋိစိၦဳင္းစိတ္က်ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို မွီသလဲဆိုေတာ့ ဟဒယဝတၳဳကို မွီတယ္၊ ေနာက္ သႏီၲရဏစိတ္ကလည္း ဟဒယဝတၳဳကိုမွီတယ္၊ ဝုေ႒ာစိတ္ကလည္း ဟဒယဝတၳဳကို မွီတယ္၊ ေဇာစိတ္ေတြကလည္း ဟဒယဝတၳဳကိုပဲ မွီတယ္၊ တဒါ႐ံုကလည္း ဟဒယဝတၳဳကိုပဲ မွီတယ္။ အဲဒီ စိတ္ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ စကၡဳဝတၳဳကို မွီျဖစ္တဲ့စိတ္ကေလးဟာ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ တစ္ခုတည္းပဲရွိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ေလးတစ္ခုပဲ စကၡဳဝတၳဳကို မွီၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတယ္။ က်န္စိတ္ေတြက ဟဒယဝတၳဳကို မွီၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ဝတၳဳႏွစ္ခုက ဆက္သြယ္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္ေနာ္။ အာ႐ံုတစ္ခုမွာ ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ဆက္သြယ္မႈ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။

                   ထို႔အတူပဲ ေသာတဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ေသာတဝတၳဳကို မွီၿပီး ျဖစ္တယ္၊ ဃာနဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ဃနဝတၳဳကိုမွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ဇိဝွါဝတၳဳကို မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ကာယဝတၳဳကို မွီၿပီျဖစ္တယ္၊ ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ကာယဝတၳဳကို မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ က်န္တဲ့ စိတ္ေတြ အားလံုးက ဟဒယဝတၳဳကို မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ ဘံုဘဝနဲ႔တြက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အ႐ူပဘံုမွာျဖစ္တဲ့ အ႐ူပဝိပါတ္စိတ္ ၄-ခုက ဘယ္ဝတၳဳ႐ုပ္ကိုမွ မမွီဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုရင္ သူ႔မွာ မီွစရာ ႐ုပ္မရွိဘူး၊ ဝတၳဳ႐ုပ္ကို မမွီဘဲနဲ႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလို နားလည္ရမွာေပါ့။ သ႐ုပ္အေနနဲ႔ နားလည္ေအာင္ အဘိဓမၼတၳ သဂၤဟက်မး္ကို ဆက္လက္ေလ့လာ မွတ္သားမွ ပိုၿပီးရွင္းမယ္၊ အခုဟာက နာလည္း႐ံု apply လုပ္ၿပီးေတာ့ ျပတာ။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၉) {မေနဒြါရ အရ} အပိုင္း(ခ)

မေနာဒြါရ အရ အပိုင္း(ခ)

                   အဲဒီစိတ္ေတြဟာ ‘စကၡဳဒြါရိကစိတ္ = စကၡဳဒြါရ၌ ျဖစ္ေသာစိတ္’ လို႔ဆိုတယ္။ သို႔ေသာ္ စကၡဳဒြါရ၌ ျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ စကၡဳဝတၳဳကို မွီတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ဆိုလိုတဲ့ အဓိပၸါယ္က စကၡဳဒြါရ၌ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ စကၡဳဒြါရ မ်က္စိတံခါးကေန ဝင္ေရာက္ဆက္သြယ္တဲ့ အာ႐ံုနဲ႔အလုပ္လုပ္တဲ့ စိတ္ေတြလို႔ ဒီလိုအဓိပၸါယ္ရတယ္။ အဲဒီအဓိပၸါယ္က ပိုၿပီးေတာ့ ရွင္းလင္းမႈရွိတယ္။ ဒီဒြါရမွာ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ မ်က္လံုးေပၚမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနလိမ့္မယ္၊ မ်က္လံုးနဲ႔ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီစိတ္ေတြအားလံုးဟာ အာ႐ံုန႔ဲဆက္သြယ္တာ၊ ဆက္သြယ္လို႔ သူတို႔ေပၚလာတာ၊ ေပၚလာၿပီးေတာ့ အာ႐ံုနဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကတာ၊ လူရဲ႕စိတ္ဟာ အာ႐ံုတစ္ခုျဖစ္ရင္ ထိုအာ႐ံုနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာပဲေလ၊  မ်က္စိက တစ္ခုခုျမင္လုိက္ရင္ အဲဒီ ျမင္တဲ့အာ႐ံုနဲ႔ အလုပ္,လုပ္တယ္၊ နားက အသံေလးတစ္ခုၾကားရင္ အဲဒီ အသံအာ႐ံုနဲ႔ အလုပ္လုပ္တာ မဟုတ္လား၊ (အေျဖမေတြ႔မခ်င္း လိုက္ေနတာေလ၊ ဘာသံပါလိမ့္ ဘာသံပါလိမ့္နဲ႔  သြားေနမွာပဲ၊ မေက်နပ္မခ်င္း၊ အန႔ံဆိုလည္း ဘာအနံ႔ပါလိမ့္နဲ႔ လိုက္ေနမွာပဲ၊ အာ႐ံုနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတယ္လို႔ေျပာတာ) ၿပီးသြားလို႔ရွိရင္ ေနာက္အာ႐ံုတစ္ခု ေျပာင္းသြားျပန္ေရာ။

    

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၈) {မေနဒြါရ အရ} အပိုင္း(က)

မေနာဒြရ အရ အပိုင္း(က)

                   “မေနာဒါြရံ ပန ဘဝဂၤ ံႏိၲ ပဝုစၥတိ”  ဘဝင္စိတ္ကို မေနာဒါြရလို႔ ေခၚတယ္ လို႔ အဘိဓမၼတသဂၤက်မ္းက ဆိုတယ္။ ဘဝင္စိတ္ေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ဘယ္ဘဝင္စိတ္တုန္းဆိုေတာ့ ခုနက ဋီကာေက်ာ္က်မ္းက ဘယ္လိုေျပာတုန္းဆိုရင္ အာဝဇၨန္းရဲ႕ ေရွ႕ကျဖစ္တဲ့ ဘဝင္လို႔ဆိုတယ္။ ဝီထိခ်ၾကည့္လိုက္ရင္ အတီတ ဘဝင္, ဘဝဂၤစလန, ဘဝဂၤုပေစၧဒ ၿပီးေတာ့ ပဥၥဒြါရာဝဇၨန္း၊  အဲလိုလာေတာ့ ပဥၥဒြါရာဇၨန္းရဲ႕ ေရွ႕မွာရွိတဲ့ ဘဝင္ဆိုတာ ဘဝဂၤုပေစၧဒ ျဖစ္တယ္။ ျပတ္တဲ့ဘဝင္ကို သူက mind door လို႔ ဒီလို ေျပာခ်င္တာ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ မနအရ အာဝဇၨန္းစေသာ စိတ္ေတြယူၿပီးေတာ့ အဲဒီစိတ္ရဲ႕ ဝင္ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေနဒြါရ (စိတ္တံခါး, စိတ္ရဲ႕အဝ)လို႔ ဒီလိုဖြင့္တာ။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၅) {အခန္း - ၂ စိတ္ျဖစ္ပံုကို ေလ့လာျခင္းအေၾကာင္း (၂)}

အခန္း - ၂

 

စိတ္ျဖစ္ပံုကို ေလ့လာျခင္းအေၾကာင္း (၂)

                   မေန႔က စိတ္ဆိုတာ အျဖစ္တရား၊ ဘာျဖစ္လို႔ အျဖစ္တရားလို႔ ေခၚတုန္းဆိုရင္ အေၾကာင္းတရားေတြကို မွီၿပီး အေၾကာင္းတရားေတြ ဆံုစည္းမွ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျဖစ္တရားလို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ျဖစ္ၿပီးလို႔ရွိရင္လည္း စိတ္ဟာ ခ်က္ခ်င္း ခ်ဳပ္ပ်က္ၿပီး သြားေလ့ရွိတယ္၊ စိတ္က အျဖစ္တရားဆိုေတာ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ဆက္လက္ရွိေနေသးသမွ် ဒီစိတ္ဟာလည္း ဆက္လက္ ျဖစ္ေနမွာပဲ၊ သံသရာထဲမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိေနသည့္အတြက္ စိတ္ဟာလည္း ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနတမွာပဲ။ ဘဝသံသရာမွာ အေၾကာင္းတရား ရပ္သြားတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳက္နက္ စိတ္ျဖစ္မႈဟာလည္း ရပ္တန္႔သြားမွာျဖစ္တယ္။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၄) {ဝတၳဳနဲ႔ အာ႐ံုဆံုျခင္း}

ဝတၳဳနဲ႔ အာ႐ံုဆံုျခင္း

                   ဝတၳဳနဲ႔ အာ႐ံု ဆံုလုိက္တာနဲပ တစ္ၿပိုင္နက္ စိတ္ကေလးေၽႊြ ေပၚလာတယ္။ ဒါက အဓိကအေၾကာင္းတစ္ခုကိေျပာတာ။ ဒိျပင္ အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိေသးတယ္၊ အာ႐ံုနဲ႔ ဝတၳဳ ဆံုစည္းျခင္းသည္ ဒါ common condition, common cause အားလံုးနဲ႔ ဆိုင္တဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခု။

                   အဲဒီေတာ့ ဘယ္စိတ္ေတြ ဘယ္လိုေပၚလာတာလဲ ဆိုတာၾကည့္၊ ဥပမာ- မ်က္စိနဲ႔ျမင္စရာ အာ႐ံုေလးနဲ႔ ဆံုလုိက္ၿပီ ဆိုလို႔ရွိရင္ ပဥၥဒါရာဝဇၨန္း ကစၿပီး ျမင္သိစိတ္ေတြ ျဖစ္သြားတယ္၊ အျမင္အာ႐ံုေပၚမွာ ျဖစ္တဲ့စိတ္ကုိ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္လို႔ ေျပာတာ၊ သို႔ေသာ္ အျမင္အာ႐ံုေပၚမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့စိတ္က စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ တစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘူး၊ စကၡဳဝိညာဏဝီထိစိတ္ေတြ အားလံုးဟာ အျမင္အာ႐ံုေပၚမွာ အလုပ္လုပ္တယ္၊ နားလည္ေအာင္ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ မ်က္စိကို အျမင္အာ႐ံုေလး လာဆံုလိုက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုေပၚလာတဲ့ အာ႐ံုေလးကို တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့စိတ္က ပဥၥဒါရာဇၨန္းစိတ္ attention လုပ္လုိက္တာ၊ Attention လုပ္ၿပီးရင္ ေပ်ာက္သြားၿပီ၊ သူ႔တာဝန္ ၿပီးသြားၿပီ။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၃) {စိတ္ရဲ႕မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-မ်ိဳး၊ အာ႐ံု ၆-ပါး}

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၃) {စိတ္ရဲ႕မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-မ်ိဳး၊ အာ႐ံု ၆-ပါး}

စိတ္ရဲ႕မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-မ်ိဳး

                   ဒီေနရာမွာ ဝတၳဳ ဆိုတာ စိတ္ရဲ႕တည္ရာမွီရာ ႐ုပ္သဘာဝတရားေတြကို ေခၚပါတယ္၊ ခုနတုန္းက ေစာင္းသံေလးဟာ ဘယ္က လာတုန္းဆို ေစာင္းႀကိဳး, ေစာင္းအိုးက လာတာဆိုေတာ့ ေစာင္းအိုးေစာင္းႀကိဳးသည္ ေစာင္းသံရဲ႕ တည္ရာျဖစ္တယ္၊ စည္သည္ စည္သံရဲ႕ တည္ရာျဖစ္တယ္။

                   ဒီလိုပဲ စိတ္ရဲ႕တည္ရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ဟာ ၆-မ်ိဳး ရွိတယ္၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္လုိက္ရင္ မွတ္ဖိုပလြယ္ပါတယ္၊ အရပ္ေခၚနဲ႔ပဲ ေျပာလိုက္ေပါ့၊ မ်က္စိ, နား, ႏွာေခါင္း, လွ်ာ, ကိုယ္နဲ႔ ဟဒယဝတၳဳ, ဃနဝတၳဳ, ဇ္ိဝွါဝတၳဳ, ကာယဝတၳဳ, ဟဒယဝတၳဳ - ဒါ စိတ္ရဲ႕ မွီရာတည္ရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-ပါးလို႔ ေခၚတယ္၊ ႐ုပ္ကိုမွီၿပီး စိတ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့သေဘာကို ေျပာတာ။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၃) {စိတ္ရဲ႕မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-မ်ိဳး၊ အာ႐ံု ၆-ပါး}

စိတ္ရဲ႕မွီရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-မ်ိဳး

                   ဒီေနရာမွာ ဝတၳဳ ဆိုတာ စိတ္ရဲ႕တည္ရာမွီရာ ႐ုပ္သဘာဝတရားေတြကို ေခၚပါတယ္၊ ခုနတုန္းက ေစာင္းသံေလးဟာ ဘယ္က လာတုန္းဆို ေစာင္းႀကိဳး, ေစာင္းအိုးက လာတာဆိုေတာ့ ေစာင္းအိုးေစာင္းႀကိဳးသည္ ေစာင္းသံရဲ႕ တည္ရာျဖစ္တယ္၊ စည္သည္ စည္သံရဲ႕ တည္ရာျဖစ္တယ္။

                   ဒီလိုပဲ စိတ္ရဲ႕တည္ရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ဟာ ၆-မ်ိဳး ရွိတယ္၊ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို ၾကည့္လုိက္ရင္ မွတ္ဖိုပလြယ္ပါတယ္၊ အရပ္ေခၚနဲ႔ပဲ ေျပာလိုက္ေပါ့၊ မ်က္စိ, နား, ႏွာေခါင္း, လွ်ာ, ကိုယ္နဲ႔ ဟဒယဝတၳဳ, ဃနဝတၳဳ, ဇ္ိဝွါဝတၳဳ, ကာယဝတၳဳ, ဟဒယဝတၳဳ - ဒါ စိတ္ရဲ႕ မွီရာတည္ရာ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-ပါးလို႔ ေခၚတယ္၊ ႐ုပ္ကိုမွီၿပီး စိတ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့သေဘာကို ေျပာတာ။

                   စိတ္နဲ႕႐ုပ္ဟာ အျပန္အလွန္အက်ိဳးျပဳလ်က္ရွိတယ္၊ သို႔ေသာ္ ႐ုပ္ကိုမမွီဘဲဲနဲ႔ ျဖစ္ႏို္င္တဲ့စိတ္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္၊ လူ႔ျပည္မွာေတာ့ မရွိဘူး၊  ႐ုပ္မဲ့ဘံု စိတ္ခ်ည္းသက္သက္ျဖစ္တဲ့ဘံု၊ အ႐ူပ ၄-ဘံုမွာ ဆိုရင္ မွီရာဝတၳဳ႐ုပ္မရွိဘဲ ျဖစ္တယ္။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၂) {႐ုပ္နဲ႔ နာမ္က အျဖစ္တရား၊ စိတ္ျဖစ္ပံု အက်ဥ္း}

႐ုပ္နဲ႔ နာမ္က အျဖစ္တရား

ေကာင္းၿပီ - နိဗၺာန္ဟာ အရွိတရား၊ အခုေျပာတဲ့ စိတ္, ေစတသိတ္, ႐ုပ္ ဆိုတဲ့ နာမ္က အျဖစ္တရားလို႔ ဒီလိုေျပာတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔ အျဖစ္တရားလို႔ ေျပာသလဲဆို၊ ၾကည့္ - ခုနက ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးကို ဘယ္သူက ေမြးဖြားေပးလိုက္လဲ ဆုိရင္ အၾကမ္းဖ်ဥ္းေျပာမယ္ဆိုရင္ မီးျခစ္ဘူးကေန ေမြးဖြားေပးလိုက္တာ၊ မီးျခစ္ဘူးေလး သို႔မဟုတ္ ဂက္စ္မီးျခစ္ကို ျခစ္လိုက္ရင္ မီးေတာက္ေလး မျဖစ္ဘူးလား၊ အဲဒီ မီးေတာက္ေလးကို ဖေယာင္းတိုင္မွာ ရွိတဲ့ မီးစာေလးကို ကူးေပးလိုက္တာ၊

ဂက္စ္မီးျခစ္မွာ ရွိေနတုန္းက မီးေတာက္ေလးဟာ ဂက္စ္ ဆိုတာရယ္,ဘီးလံုးေလးရဲ႕ သံရယ္, အဲဒီ ဘီးလံုးကို ဖိပြတ္မႈေၾကာင့္ အပူဓာတ္ ျဖစ္တာရယ္, လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖိအားရယ္ အဲဒီ အေၾကာင္းသုံးခု ေပါင္းစံုမႈေၾကာင့္ မီးေတာက္ေလး ေပးလာတယ္၊ အဲဒီ မီးေတာက္ေလးကို ဘယ္ဟာေတြက ဆက္ၿပီးေတာ့ ေထာက္ပ့ံကူညီေနသလဲ ဆိုရင္ ဖယာင္းတိုင္မွာရွိတဲ့မီးစာနဲ႔ ဖေယာင္းဆီက ဆက္ၿပီးေတာ့ ကူညီေနတယ္၊ အေၾကာင္းေတြက ေထာက္ပံ့ေနတာ မဟုတ္လား။

အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁)(စိတ္ျဖစ္ပံုကိုေလ့လာျခင္း၊ စိတ္လို႔ေျပာရင္ ေစတသိက္လည္း ပါတယ္၊ အရွိတရားႏွင့္ အျဖစ္တရား)

အခန္း - ၁

စိတ္ျဖစ္ပံုကို ေလ့လာျခင္း

ဒီကေန႔ည ပကိဏ္းပိုင္းမွာ လာရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ ဝီထိပိုင္းမွာ လာရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဝီထိမုတ္ပိုင္းမွာ လာရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာ အဲဒီအပိုင္း ၃-ပိုင္းမွာ လာရွိတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္စပ္ၿပိး သိသာ႐ံု ျမင္သာ႐ံု သိလြယ္ျမင္လြယ္ေအာင္ ေဟာၾကားျပသမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေဟာတဲ့ အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာဆိုတာ မိတ္ဆက္ introduction အေနနဲ႔ ေဟာထားတာ၊ ေရွ႕မွာ ေလ့လာစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ဆိုတာ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားပါ။ ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ တရားဓမၼေတြက အလြန္က်ယ္ဝန္းတယ္၊ အထူးသျဖင့္ အဘိဓမၼာက်မ္းႀကီးက အလြန္က်ယ္ဝန္းတယ္။

“စိတ္အေၾကာင္းကို ေလ့လာျခင္း” ဆိုတဲ့ စိတ္ပိုင္းမွာ စိတ္အက်ဥ္း-၈၉ သို႔မဟုတ္ အက်ယ္ -၁၂၁ ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အပိုင္း-၁မွာ  ေဟာထားၿပီးၿပီ၊  စိတ္ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေစတသိတ္အမ်ိဳးအစား ၅၂-မ်ိဳးနဲ႔ စိတ္ ေစတသိတ္ယွဥ္တြဲပံုကို ျပတာက ေစတသိတ္ ပိုင္းလို႔ ဆိုတယ္။

အမွတ္စဥ္ (၆၅) {ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာေနထိုင္ျခင္း၊ အပၸမညာ၊ ေမတၱာန႔ဲ ဥေပကၡာ၊ တၿပိဳင္နက္ မျဖစ္၊ ဝိရတီေစတသိတ္ (၃)ပါး၊ နိဂံုး}

က႐ုဏာ
                  

ေနာက္ထပ္ ေျပာစရာရွိတာက အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ျဗဟၼဝိဟာရ ၄-ပါးထဲက “က႐ုဏာ၊ မုဒိတာ”၊ ‘မုဒုတာ’ လို႔ တစ္ေခ်ာင္းငင္နဲ႔ ေရးရင္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတာ၊ ဒါက လံုးႀကီးတင္နဲ႔ ေရးတဲ့ ‘မုဒိတာ’၊ က႐ုဏာနဲ႔ မုဒိတာ၊ က႐ုဏာ ကို ဂယ္နဲ႔ ေရးတာ မဟုတ္ဘူး၊ ကႀကီးနဲ႔ ‘က႐ုဏာ’၊ ျမန္မာလို ျပန္ရင္ ၾကင္နာသနားျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရတယ္။

                  

 ၾကင္နာသနားတယ္ဆိုတာ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္၊ ေလာကမွာ သနားၾကင္နာမႈ ကင္းမဲ့ၿပီး တိရစာၦန္ကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လူအခ်င္းခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ရင္ ေကာင္းတာမွ မဟုတ္တာ၊ ၾကင္နာသနားတဲ့စိတ္ဟာ မြန္ျမတ္တယ္၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တာဟာ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ မဟုတ္ဘူး၊ က႐ုဏာက ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ေဒါသကို ဖယ္ရွားပစ္တာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝိဟိ ံသတရားမ်ဳိးကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္၊ စိတ္ထဲမွာ ရက္စက္တဲ့ သဘာဝ စိတ္အညစ္အေၾကးကို က႐ုဏာက ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တာ။

                  

အမွတ္စဥ္ (၆၄) {ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ၊ ကာယမုဒုတာ၊စိတၱမုဒုတာ၊ ကာယပါဂုညတာ၊ စိတၱပါဂုညတာ၊ ကာယကမၼညတာ၊ စိတၱကမၼညတာ၊ ကာယုဇုကတာ၊ စိတၱဇုကတာ

ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ
                  

ေနာက္တစ္ခုက “ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ”၊ ကိုယ္ရဲ႕ ေပါ့းပါးမႈ၊ စိတ္ရဲ႕ေပါ့ပါးမႈ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေစတသိက္ေတြရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈ နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈ၊ ေပါ့ပါးမႈရွိတယ္ဆိုတာ ေလးလံမႈလည္း ရွိလို႔ေပါ့၊ အဲဒီ ေလးလံမႈက ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ “ထိန - မိဒၶ”၊  ဒါေတြ ျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ စိတ္က ေလးလံလာတယ္၊ စိတ္ ဆုတ္နစ္လာၿပီဆိုရင္ တရားအားထုတ္ဖို႔ စိတ္မပါဘူး၊ ကုသိုလ္လုပ္ဖို႔ စိတ္မပါဘူး၊ အဲဒီ စိတ္ေလးလံေစတက္တဲ့ သဘာဝ တရားေတြ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြကို ကာယလဟုတာ စိတၱလဟုတာဆိုတဲ့ သဘာဝတရား စြမ္းအား ထက္လာရင္ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္။

                  

အညစ္အေၾကးေတြကို ဖယ္ရွားတဲ့ေနရာမွာ ဒီ ဘသာဝတရားေတြကလည္း စိတ္အညစ္ေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိေတြ ရွိတယ္၊ ဒါ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီ သဘာဝတရားက ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူရတယ္။ ဘာနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုရင္ ခုနက ဓမၼာ႐ံုေပၚ စိတ္စိုက္ၿပီး ဒီသဘာဝတရားေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ကိေလသာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဖယ္ရွား၊ စိတ္စြမ္းအားေတြ ဒီဘက္က တိုးျမင့္လာေအင္လုပ္ေပး၊ က်င့္စဥ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္ပဲ ျဖစ္တယ္။

အမွတ္စဥ္(၆၃) {ကာယပႆဒိၶ၊ စိတၱပႆဒိၶ၊ ပႆဒိၶသေဗၺာဇၩင္၊ ဆန္႕က်င္ဘက္တရား၊ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳး } အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)

စိတ္ျဖဴစင္မႈ အင္အားစုမ်ား

အပိုင္း(၂)

စိတ္စင္ၾကယ္မႈ အင္အားစုမ်ားျဖစ္တဲ့ ေစတသိတ္ေတြ အေၾကာင္း အပိုင္း(၁)ကို ေဟာေျပာၿပီးၿပီ၊ ဒီကေန႔ အပိုင္း(၂) ဆက္ေဟာေပးပါမယ္။

ေစတသိတ္ေပါင္း အားလံုး ၅၂-မ်ိဳး ရွိတယ္၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အရည္အေသြးရွိၿပီး စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြကို စင္ၾကယ္ေစႏိုင္တဲ့ ဒီသဘာဝ စြမ္းအားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သႏၱာန္မွာ မျဖစ္ေသးရင္ ျဖစ္ေအာင္၊ ျဖစ္ၿပီးလို႔ရွိရင္ ခိုင္မာႀကီးထြားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ သမၼာဝါယာမ လို႔ ေခၚတဲ့ မွန္ကန္ေသာ ႀကိဳးစားမႈျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။

                  

သူ႔အလိုအတိုင္းကို ဘာမွျဖစ္လာတာ မရွိပါဘူး၊ အက်ိဳးလိုခ်င္ရင္ အေၾကာင္းကို တည္ေဆာက္ရမယ္၊ ဒါသဘာဝပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ မေန႔က ေျပာခဲ့တယ္၊ သဒၶါ, ဟိရီ, ၾသတၱပၸ, အေလာဘ, အေဒါသ, တၾတမဇၩတၱတာ ဆိုတဲ့ ဒီ သဘာဝတရားေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္မႈေတြကို ေဟာျပေပးခဲ့ၿပီ၊ ဒီကေန႔ အစံုလိုက္ အစံုလိုက္ အမည္ေပးထားတဲ့ သဘာဝတရား ၆-မ်ိဳးရဲ႕ စြမ္းရည္ သတၱိေတြကို ရွင္းျပပါ့မယ္။

အမွတ္စဥ္(၆၂) {အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ ေမတၱာ၊ တၾတမဇၩတၱတာ} အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)

အေလာဘ
                  

ေနာက္တစ္ခုက အေလာဘ၊ အေလာဘဆိုတာ ေလာဘရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္တရား၊ ေလာဘ မရွိ႐ံုသက္သက္ကို အေလာဘေခၚတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေလာဘကို ဖယ္ရွားႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတိၱ ရွိလု႔ိ ေလာဘရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္တရားကို ေခၚတာ၊ အေလာဘဟာ ေလာဘကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားရွိတဲ့ သဘာဝတရားတစ္ခု ျဖစ္တယ္၊ အေလာဘဟာ ေလာဘကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ဒါန ေကာင္းမႈကို ျပဳတက္တယ္၊ဒါေၾကာင့္မို႔ “အေလာေဘာ ဒါနေဟတု” အေလာဘဆိုတဲ့ သဘာဝတရားသည္  လွဴဒါန္းမႈကို ျဖစ္ေစတက္တယ္လို႔ ဆိုတာျဖစ္တယ္။

                  

ေစးကပ္ေနတဲ့ ေကာ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ စိတ္ကို အာ႐ံုမွာ ကပ္ေစတက္တဲ့ ေလာဘကို ေလ်ာ့ပါးေစၿပီး ေကာ္နဲ႔ အလားတူတဲ့ ေလာဘကို ဖယ္ရွားပစ္လုိက္ရင္ ေလာဘေၾကာင့္ ျဖစ္တက္တဲ့ အကုသိုလ္ေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေလာဘမွာ လွဴၾကတယ္ တန္းၾကတယ္ဆိုတာ အေလာဘဆိုတဲ့ စြမ္းအားေၾကာင့္ လွဴႏိုင္တန္းႏိုင္တာ၊ အေလာဘမရွိရင္ မလွဴႏိုင္ဘူး။

အမွတ္စဥ္(၆၁) {ေဒဝဓမၼ၊ ေဒဓမၼဇာတ္၊ဟိရိ ၾသတၱပၸသေဘာ၊ မစင္လူးေနတဲ့ သံပူတံုး } အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)

ေဒဝဓမၼ

                   ေဒဝဓမၼဆိုတာ နတ္ေတြက တန္ဖိုးထားတ့ဲ တရား၊ နတ္လို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေဒဝ ၃-မ်ိဳးရွိတယ္၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္တဲ့ မင္းမ်ိဳးေတြကို သမၼဳတိေဒဝ၊ သူတို႔လည္း ဟိရီ, ၾသတၱပၸတရားရွိတယ္၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့သူက ဟိရီ,ၾသတၱပၸမရွိလို႔ မရဘူးေနာ္၊ ေနာက္တစ္ခါ ဥပပတိၱေဒဝတဲ့၊ တကယ့္ကို နတ္ဘဝေရာက္သြားတဲ့ နတ္ေတြကလည္း ဒီ ဟိရီ, ၾသတၱပၸ ရွိတယ္၊ ေနာက္ ဝိသုဒိၶေဒဝ ဆိုတဲ့ ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ေတြ။ စင္ၾကယ္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ဟိရီ, ၾသတၱပၸကို တန္ဖိုးထားတာပဲ။

ေဒဝဓမၼဇာတ္
                  

ငါ့ရာငါးဆယ္ဇာတ္ထဲမွာ ေဒဝဓမၼဇာတ္ဆိုတာ ရွိတယ္၊ ဟိရီ, ၾသတၱပၸကို ‘ေဒဝဓမၼ’ - နတ္တို႔ တန္ဖိုးထားတဲ့တရားလို႔ ဒီလိုနာမည္ေပးတယ္၊ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းေလးကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတယ္၊ ဘုရားအေလာင္းက အဲဒီတုန္းက မဟိသာသကုမာရ လို႔ေခၚတယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ညီငယ္ ၂-ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က စႏၵကုမာရ, တစ္ေယာက္က သူရိယကုမာရဆိုၿပီး ညီအစ္ကို ၃-ေယာက္၊ အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေတာထဲ ေရာက္သြားၾကတယ္၊

အမွတ္စဥ္(၆၀) {သတိ၊ သတိထားမႈႏွင့္ မွတ္မိမႈ၊ သတိႏွင့္ သညာ၊ သတိႏွင့္ ပညာ၊ ဟိရီ ၾသတၱပၸ၊ ေလာကပါလတရား }

သတိ

ေနာက္တစ္ခုက သတိတဲ့၊ လူတိုင္းလူတိုင္း ေျပာေနတာ ‘သတိထား’ လို႔၊ သတိဆိုတာ လူေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တာ၊ အဘိဓမၼာတရားေတာ္အရ သတိဆိုတာ ေသာဘဏလို႔ေခၚထားတ့ဲ အခါက်ေတာ့ ေကာင္းတာေတြကို အမွတ္ရတာကိုမွ ‘သတိ’ လို႔ ေျပာရမယ္၊ အရပ္ထဲမွာ ေျပာေနၾကတဲ့ သတိေတြဟာ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီသတိ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရမယ္။

ခိုးဝွက္မယ့္ သူကလည္းပဲ သူလည္း သတိရွိေနတာပဲေလ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္နား ဘာထားတယ္ဆိုတာ သူ သတိထားရတာပဲ၊ သူလည္း သတိရွိတာပဲ၊ အဲဒီ သတိမ်ိဳး သုတၱန္မွာေတာ့ မိစာၦသတိ လို႔ ေခၚတယ္၊ မိစာၦသတိဆိုတာ ဒီသတိေစတသိက္ကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီသတိက အေကာင္းဘက္မွာသာ သံုးတဲ့ စကားလံုးပါလို႔  မွတ္ရမယ္ေနာ္။

လူ႔ေဝါဟာရအရ အသံုးအႏႈန္း define လုပ္ထားတယ္၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ရွိရမယ္၊ ဘယ္ဘာသာ စကားပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါ အတူတူပဲ၊ ပါဠိမွ မဟုတ္ဘူး၊ ျမန္မာစကားမွာလည္း အကန္႔အသတ္ရွိတာပဲေလ၊ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ျမန္မာစကားမွာလည္းပဲ ေျပာတဲ့အတိုင္း အကုန္ယူရတာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ဒီေနရာ ဒါသံုးတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားရမယ္၊ ဒိျပင္ေနရာ သံုးလို႔ ျဖစ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္ဘဲေနာ္၊ ဒီမွာလည္း သတိဆိုတာ အေကာင္းဘက္ပဲ ယူတယ္။

အမွတ္စဥ္(၅၉) {ဒႆနမူလိကာ သဒၶါ၊ ပညာမဲ့ သဒၶါ၊ စိတ္ၾကည္မႈ၊ ခိုင္မာတဲ့ သဒၶါ၊ သဒၶါရွိသူရဲ႕ စိတ္ထား၊ ဘာသာျခားတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ }

ဒႆနမူလိကာ သဒၶါ

ေနာက္တစ္ခုက ဒႆနမူလိကာ သဒၶါ၊ ကိုယ္တိုင္သိျမင္မႈကို အေျခခံတဲ့ သဒၶါ၊ ဘယ္သူ ေျပာလို႔မွ လက္ခံစရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကုိယ္တိုင္ သိတာကိုး၊ ကိုယ္တိုင္ မသိရင္ေတာ့ သူမ်ားေျပာတာ လက္ခံရဦးမွာပဲ။

ဥပမာ ဆိုပါေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္တာ အေခါက္ေခါက္ ရွိေနၿပီ၊ ဘုရားေရာက္ဖူးေတာ့ ေရႊတိဂံုဆိုတာ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ သိတယ္၊ ဘယ္နားမွာလဲ ဆိုတာလည္း သိတယ္၊ ဟိုးနယ္မွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက်ေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရား ၾကားေတာ့ ၾကားဖူးတယ္၊ ဘယ္နားမွန္း မသိဘူး၊ ပံုထဲေတာ့ ျမင္ဖူးတယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တူရဲ႕လား၊ ဒီလူက ကိုယ္တိုင္သိၿပီး လက္ခံတာ၊ ဟိုလူက အၾကားနဲ႔ လက္ခံတာ၊ ဒႆနမူလိကာဆိုတာ အျမင္ကို အေျခခံၿပီးေတာ့ လက္ခံတာ၊ ျမင္ၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ ဘယ္သူကမွ ေျပာင္းလြဲပစ္လို႔ မရဘူး။

အမွတ္စဥ္(၅၈){ေသာဘဏေစတသိက္၊ သဒၶါ၊ အာကာရဝတီ သဒၶါ}

အခန္း (၇)

စိတ္ျဖဴစင္မႈ အင္အားစုမ်ား

အပိုင္း(၁)

စိတ္မွာ အညစ္အေၾကးေတြ ေရာက္ေန႔လို႔ရွိရင္ ေဟာဒီ အင္အားစုေတြက စိတ္ကို ျဖဴစင္ေစႏိုင္တယ္၊ စိတ္ျဖဴစင္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို မိမိသႏၱာန္မွာ ထူေထာင္ေပးျခင္းျဖင့္ စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြ ကင္းစင္သြားႏိုင္ပါတယ္၊ ဒီ အင္အားစုေတြဟာလည္း  ယွဥ္ဘက္စိတ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနအလိုက္ စြမ္းရည္သတိၱဟာ အဆင့္ဆင့္ရွိတယ္လို႔ သေဘာေပါက္ထားရမယ္။

ဆိုပါစို႔၊ ျဖဴစင္ေစတဲ့ အင္အားစုေတြထဲမွာ အေလာဘဆိုတဲ့ သဘာဝတရားက ေလာဘကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ အဘိဓမၼာသင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ သေဘာေပါက္ဖို႔ရာက ထိုအေလာဘသည္ ဘယ္စိတ္မွာ ယွဥ္တဲ့ အေလာဘလည္း ဆိုတာ ကို ၾကည့္ရမယ္။

(၁) မဟာကုသုိလ္စိတ္ ႏွင့္ ယွဥ္ၿပီး ဒါနေကာင္းမႈ၊ သီလေကာင္းမႈ၊ ဘဝနာေကာင္းမႈလုပ္တဲ့ အေလာဘက ေလာဘကို ပယ္ႏိုင္တာ တဒဂၤပဲ ပယ္ႏိုင္တယ္၊ စြမ္းရည္သတိၱ ဒီေလာက္ မျပည့္စံုဘူး။

(၂) စ်ာန္တရားေတြနဲ႔ ယွဥ္တြဲလာၿပီး ဆိုလို႔ရွိရင္ အဲဒီ အေလာဘက ေလာဘကို ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝး ဖယ္ရွား ထားႏိုင္တယ္၊ လံုးဝနီးနီးေလာက္ ေဖ်ာက္ထားႏိုင္တယ္၊ သူက စြမ္းရည္သတိၱပိုထက္လာတယ္။

(၃) မဂ္ဆိုတဲ့ ေလာကုတၱရာစိတ္နဲ႔ယွဥ္တဲ့ အေလာဘက်ေတာ့ ေလာဘကို အၾကြင္းအက်န္မရွိေအာင္ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဒီလို မွတ္ရမယ္၊ မဂ္စိတ္ႏွင့္ ယွဥ္တဲ့ ေနရာမွာ လည္းပဲ ေလာဘရဲ႕ သေဘာကို အဆင့္ဆင့္ ပယ္သြားႏိုင္တယ္။

ေစတီရွိ အဆင္တန္ဆာ၏ အမည္မ်ား

ဗိုလ္ ငါးပါး။

        တရားအားထုတ္ရာမွာ ဗိုလ္ငါးပါးလို႔ေခၚတဲ့စိတ္ကို ႀကီးၾကပ္ေစာင့္ထိန္းသည့္
တရားငါးမ်ိဳးကို ညီညႊတ္မွ်တေအာင္ သံုးစြဲျခင္းျဖင့္ တရားအသိဉာဏ္ကို လြယ္ကူလွ်င္ျမန္စြာ
သိရွိႏိုင္ၿပီး၊ နိ၀ရဏတရားႏွင့္ ကိေလသာတို႔ကိုလည္း လႊမ္းမိုးဖယ္ရွားႏိုင္ပါတယ္။
ဗိုလ္ ငါးပါးမွာ= ၁။ သဒၵါဗိုလ္ (ယံုၾကည္မွဳ)
                   ၂။ ပညာဗိုလ္
                   ၃။ သတိဗိုလ္ (ပိုတယ္မရွိပါ၊ လိုတယ္သာရွိပါတယ္။)
                   ၄။ ၀ိရိယဗိုလ္
                   ၅။ သမာဓိဗိုလ္ တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ

၁။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ၊အရဟံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
အရဟႏၲံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊အရဟႏၲံ သိရသာ နမာမိ၊
ပထေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ။

ေသာဘဂ၀ါ၊ ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ ဤသုိ႕ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အရဟံ အရဟံမည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာဘဂ၀ါ၊ ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ၀တ၊ စင္စစ္ ဧကန္အမွန္မလြဲ၊ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ပါေပ၏။
အရဟႏၲံ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကိုု သရဏံ ကုိးကြယ္အားထားရာဟူ၍ ဂစၧာမိ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
အရဟႏၲံ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို သိရသာ ဦးေခါင္းရတနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္ နမာမိ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏။
ပထေမာ ေရွးဦးစြာေသာ ၀ဇိရပါကာေရာ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ ဤသုိ႕ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အရဟံ အရဟံ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။


၂။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
သမၼာသမၺဳဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊သမၼာသမၺဳဒၶံ သိရသာ နမာမိ၊
ဒုတိေယာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ တရားအလုံးစုံကို အကုန္အစင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ သမၼာသမၺဳဒၶ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ တရားအလုံးစုံကို အကုန္အစင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူပါေပ၏။
သမၼာသမၺဳဒၶံ၊ တရားအလုံးစုံကို အကုန္အစင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
သမၼာသမၺဳဒၶံ၊ တရားအလုံးစုံကို အကုန္အစင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
ဒုတိေယာ၊ ႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ တရားအလုံးစုံကို အကုန္အစင္ ကိုယ္ေတာ္တုိင္ ထိုးထြင္းသိျမင္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ သမၼာသမၺဳဒၶ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။
၃။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊  ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သိရသာ နမာမိ၊
တတိေယာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ဝိဇၨာသုံးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတရား တစ္ဆယ့္ငါး ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ ဝိဇၨာသုံးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတရား တစ္ဆယ့္ငါး ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူပါေပ၏။

ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ၊ ဝိဇၨာသုံးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတရား တစ္ဆယ့္ငါး ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ၊ ဝိဇၨာသုံးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတရား တစ္ဆယ့္ငါး ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
တတိေယာ၊ သုံးခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ဝိဇၨာသုံးပါး၊ ဝိဇၨာရွစ္ပါး၊ စရဏတရား တစ္ဆယ့္ငါး ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၄။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ၊သုဂေတာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
သုဂတံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊သုဂတံ သိရသာ နမာမိ၊ စတုေတၳာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ နိဗၺာန္သို႔ သြားေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကင့္လည္း။ သုဂေတာ၊ သုဂတမည္ေတာ္မူပါေပ၏။(တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ သုဂေတာ၊ သုဂတမည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ သုဂေတာ၊ နိဗၺာန္သို႔ သြားေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ (တစ္နည္း) သုဂေတာ၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။
သုဂတံ၊ နိဗၺာန္သို႔ သြားေတာ္မူတတ္ေသာ။ (တစ္နည္း) ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
သုဂတံ၊ နိဗၺာန္သို႔ သြားေတာ္မူတတ္ေသာ။ (တစ္နည္း) ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
စတုေတၳာ။ ေလးခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ နိဗၺာန္သို႔ သြားေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကင့္လည္း။ သုဂေတာ၊ သုဂတမည္ေတာ္မူပါေပ၏။(တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ သုဂေတာ၊ သုဂတမည္ေတာ္မူပါေပ၏။
၅။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ၊ ေလာက၀ိဒူ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
ေလာက၀ိဒံု သရဏံ ဂစၧာမိ၊ေလာက၀ိဒံု သိရသာ နမာမိ၊
ပဥၥေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ကာမေလာက၊ ရူပေလာက၊ အရူပေလာကတည္းဟူေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကင့္လည္း။ (တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ေလာကဝိဒူ၊ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ ေလာကဝိဒူ၊ ကာမေလာက၊ ရူပေလာက၊ အရူပေလာကတည္းဟူေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။ (တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။
ေလာကဝိဒုံ၊ ကာမေလာက၊ ရူပေလာက၊ အရူပေလာကတည္းဟူေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြားဘုရားကို (တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
ေလာကဝိဒုံ၊ ကာမေလာက၊ ရူပေလာက၊ အရူပေလာကတည္းဟူေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြားဘုရားကို (တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရတနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
ပဥၥေမာ၊ ငါးခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ကာမေလာက၊ ရူပေလာက၊ အရူပေလာကတည္းဟူေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကင့္လည္း။ (တစ္နည္း) ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကဟုဆိုအပ္ေသာ ေလာကသုံးပါးကို သိေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း၊ ေလာကဝိဒူ၊ ေလာကဝိဒူ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။


၆။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဒမၼသာရထိ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဒမၼသာရထိ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
အႏုတၱရံ ပုရိသ ဒမၼသာရထႎ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ အႏုတၱရံ ပုရိသ ဒမၼသာရထႎ သိရသာ နမာမိ၊
ဆ႒ေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဒမၼသာရထိ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ဆုံးမေတာ္မူရာ၌အတုမရွိျမတ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ၊ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ၊ ဆုံးမေတာ္မူရာ၌အတုမရွိ ျမတ္ေတာ္မူပါေပ၏။
အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ ံ၊ ဆုံးမေတာ္မူရာ၌ အတုမရွိျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ ံ၊ ဆုံးမေတာ္မူရာ၌ အတုမရွိျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
ဆ႒ေမာ၊ ေျခာက္ခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ဆုံးမေတာ္မူရာ၌အတုမရွိျမတ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ၊ အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၇။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ၊ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
သတၳာရံ ေဒ၀မႏုႆာနံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သတၳာရံ ေဒ၀မႏုႆာနံ သိရသာ နမာမိ၊
သတၱေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ နတ္၊ လူတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သတၳာေဒဝမႏုႆာနံ၊ သတၳာေဒဝမႏုႆာန မည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ သတၳာေဒဝမႏုႆာနံ၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏။
သတၳာေဒဝမႏုႆာနံ၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
သတၳာေဒဝမႏုႆာနံ၊ နတ္လူတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
သတၱေမာ၊ ခုႏွစ္ခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ နတ္၊ လူတို႔၏ ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ သတၳာေဒဝမႏုႆာနံ၊ သတၳာေဒဝမႏုႆာန မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၈။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ၊ဗုေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ဗုဒၶံ သိရသာ နမာမိ၊
အ႒ေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သစၥာေလးပါး တရားတို႔ကို မိမိကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္းသိ၊ သတၱဝါအမ်ားတို႔အားလည္း သိေစေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဗုေဒၶါ၊ ဗုဒၶမည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ ဗုေဒၶါ၊ သစၥာေလးပါး တရားတို႔ကို မိမိကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္းသိ၊ သတၱဝါအမ်ားတို႔အားလည္း သိေစေတာ္မူတတ္ပါေပ၏။

ဗုဒၶံ၊ သစၥာေလးပါး တရားတို႔ကို မိမိကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္းသိ၊ သတၱဝါအမ်ားတို႔အားလည္း သိေစေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။

ဗုဒၶံ၊ သစၥာေလးပါး တရားတို႔ကို မိမိကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္းသိ၊ သတၱဝါအမ်ားတို႔အားလည္း သိေစေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။
အ႒ေမာ၊ ရွစ္ခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ သစၥာေလးပါး တရားတို႔ကို မိမိကိုယ္ေတာ္တုိင္လည္းသိ၊ သတၱဝါအမ်ားတို႔အားလည္း သိေစေတာ္မူတတ္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဗုေဒၶါ၊ ဗုဒၶမည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၉။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ၊ဘဂ၀ါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
ဘဂ၀ႏၲံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ဘဂ၀ႏၲံ သိရသာ နမာမိ၊ န၀ေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ဘုန္းေတာ္အနႏၱ၊ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဘဂဝါ၊ ဘဂဝါမည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ဘဂဝါ၊ ထို ေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဝတ၊ စင္စစ္ ဧကန္ အမွန္မလြဲး။ ဘဂဝါ၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၱ၊ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူပါေပ၏။

ဘဂဝႏၱံ၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၱ၊ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ရာ အားထားရာဟူ၍။ ဂစၦာမိ၊ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။

ဘဂဝႏၱံ၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၱ၊ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာျမတ္စြာဘုရားကို။ သိရသာ၊ ဦးေခါင္းရ တနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္။ နမာမိ၊ ရွိခိုးကန္ေတာ့ပါ၏။

နဝေမာ၊ ကိုးခုေျမာက္ေသာ။ ဝဇိရပါကာေရာ၊ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။

ေသာ ဘဂဝါ၊ ထိုေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ၊ ဤသို႔ ဘုန္းေတာ္အနႏၱ၊ တန္ခိုးေတာ္အနႏၱတို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ ဘဂဝါ၊ ဘဂဝါမည္ေတာ္မူပါေပ၏။

၁၀။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ၊
ေလာက၀ိဒူ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ေလာက၀ိဒံု သရဏံ ဂစၧာမိ၊
ေလာက၀ိဒံု သိရသာ နမာမိ၊ ပဥၥေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ေလာက၀ိဒူ။ အပိုဒ္(၅) ေလာကဝိဒူ ႏွင့္တူ၏

၁၁။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ၊ သုဂေတာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
သုဂတံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သုဂတံ သိရသာ နမာမိ၊ စတုေတၳာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊
ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သုဂေတာ။ အပိုဒ္(၄) သုဂေတာႏွင့္တူ၏။

၁၂။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဒမၼသာရထိ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဒမၼသာရထိ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
အႏုတၱရံ ပုရိသ ဒမၼသာရထႎ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ အႏုတၱရံ ပုရိသ ဒမၼသာရထႎ သိရသာ နမာမိ၊
ဆ႒ေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အႏုတၱေရာ ပုရိသ ဒမၼသာရထိ။ အပုိဒ္(၆) အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိႏွင့္တူ၏။

၁၃။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊  ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ ၀ိဇၨာစရဏသမၸႏၷံ သိရသာ နမာမိ၊
တတိေယာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ။
အပိုဒ္(၃) ဝိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ ႏွင့္တူ၏။

၁၄။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ၊ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
သတၳာရံ ေဒ၀မႏုႆာနံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သတၳာရံ ေဒ၀မႏုႆာနံ သိရသာ နမာမိ၊
သတၱေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ။
အပိုဒ္(၇) သတၳာေဒဝမႏုႆာနံႏွင့္တူ၏

၁၅။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
သမၼာသမၺဳဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သမၼာသမၺဳဒၶံ သိရသာ နမာမိ၊
ဒုတိေယာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ။
အပိုဒ္(၂) သမၼာသမၺဳဒၶႏွင့္တူ၏။

၁၆။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ၊ ဗုေဒၶါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ ဗုဒၶံ သိရသာ နမာမိ၊
အ႒ေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဗုေဒၶါ။
အပိုဒ္(၈) ဘဂဝါႏွင့္တူ၏။

၁၇။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ၊ အရဟံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
အရဟႏၲံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ အရဟႏၲံ သိရသာ နမာမိ၊
ပထေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ။
အပိုဒ္(၁) အရဟံႏွင့္တူ၏။

၁၈။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ၊ ဘဂ၀ါ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
ဘဂ၀ႏၲံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ ဘဂ၀ႏၲံ သိရသာ နမာမိ၊
န၀ေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ ဘဂ၀ါ။
အပိုဒ္(၉) ဘဂဝါႏွင့္တူ၏။