အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ ဒုတိယတြဲ အပိုင္း(၁ဝ) {မေနဒြါရ အရ} အပိုင္း(ဂ)

မေနာဒြါရ အရ အပိုင္(ဂ)

                   ေနာက္ဆက္လာတဲ့ သမၸဋိစိၦဳင္းစိတ္က်ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကို မွီသလဲဆိုေတာ့ ဟဒယဝတၳဳကို မွီတယ္၊ ေနာက္ သႏီၲရဏစိတ္ကလည္း ဟဒယဝတၳဳကိုမွီတယ္၊ ဝုေ႒ာစိတ္ကလည္း ဟဒယဝတၳဳကို မွီတယ္၊ ေဇာစိတ္ေတြကလည္း ဟဒယဝတၳဳကိုပဲ မွီတယ္၊ တဒါ႐ံုကလည္း ဟဒယဝတၳဳကိုပဲ မွီတယ္။ အဲဒီ စိတ္ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ စကၡဳဝတၳဳကို မွီျဖစ္တဲ့စိတ္ကေလးဟာ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ တစ္ခုတည္းပဲရွိတယ္၊ အဲဒီေတာ့ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ေလးတစ္ခုပဲ စကၡဳဝတၳဳကို မွီၿပီးေတာ့ ျဖစ္လာတယ္။ က်န္စိတ္ေတြက ဟဒယဝတၳဳကို မွီၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ဝတၳဳႏွစ္ခုက ဆက္သြယ္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္ေနာ္။ အာ႐ံုတစ္ခုမွာ ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ဆက္သြယ္မႈ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။

                   ထို႔အတူပဲ ေသာတဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ေသာတဝတၳဳကို မွီၿပီး ျဖစ္တယ္၊ ဃာနဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ဃနဝတၳဳကိုမွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ ဇိဝွါဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ဇိဝွါဝတၳဳကို မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ကာယဝတၳဳကို မွီၿပီျဖစ္တယ္၊ ကာယဝိညာဏ္စိတ္ ၂-ခုက ကာယဝတၳဳကို မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ က်န္တဲ့ စိတ္ေတြ အားလံုးက ဟဒယဝတၳဳကို မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ ဘံုဘဝနဲ႔တြက္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အ႐ူပဘံုမွာျဖစ္တဲ့ အ႐ူပဝိပါတ္စိတ္ ၄-ခုက ဘယ္ဝတၳဳ႐ုပ္ကိုမွ မမွီဘူး၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုရင္ သူ႔မွာ မီွစရာ ႐ုပ္မရွိဘူး၊ ဝတၳဳ႐ုပ္ကို မမွီဘဲနဲ႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလို နားလည္ရမွာေပါ့။ သ႐ုပ္အေနနဲ႔ နားလည္ေအာင္ အဘိဓမၼတၳ သဂၤဟက်မး္ကို ဆက္လက္ေလ့လာ မွတ္သားမွ ပိုၿပီးရွင္းမယ္၊ အခုဟာက နာလည္း႐ံု apply လုပ္ၿပီးေတာ့ ျပတာ။

             

      မနက္ျဖန္က်ရင္ အေရးႀကီးတဲ့ အာ႐ံုပိုင္းကို ဆက္ၿပီးေတာ့ ေျပာမယ္၊ စိတ္နဲ႔ အာ႐ံု၊ ဒီအပိုင္းက ပိုၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးတယ္၊ အခု ဒီကေန႔ ဝတၳဳ႐ုပ္ဆိုတာ စကၡဳဝတၳဳေလးကို မွီၿပီးေတာ့ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ- စကၡဳဝတၳဳေလးက စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ကို ပ႒ာန္းနဲ႔ေျပာမယ္ဆိုရင္ ပုေရဇာတပစၥေယာဆိုတဲ့ သတိၱနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳတာ၊ နိႆယပစၥေယာဆိုတဲ့ သတိၱနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳတာ၊ သူ႔ စြမ္းရည္သတိၱေလးေတြရွိတယ္၊ ဒီစိတ္ဟာ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ရဲ႕ အေထာက္အပံ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိတယ္၊ ပုေရဇာတပစၥေယာ၊ နိႆယပစၥေယာ၊ အတိပစၥေယာ၊ အဝိဂတ ပစၥေယာ၊ အဲဒီသတိၱေတြနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳတာ။

                   ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ စကၡဳပသာဒဝတၳဳ႐ုပ္ေလးကို မွီၿပီးေတာ့ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္ေလးက ေပၚရတာ၊ သူနဲ႔ ၿပိဳင္တူျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ စကၡဳဝတၳဳေလးက ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တာ၊ ႀကိဳတင္ျဖစ္လာတဲ့ စကၡဳဝတၳဳေလးကိုမွီၿပီးေတာ့ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္က ျဖစ္ရတယ္၊ ေနာက္ ပဥၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္က ဟဒယဝတၳဳ ႐ုပ္ကို မွီၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္းပဲ သူနဲ႔ ၿပိဳင္တူျဖစ္တဲ့ ဟဒယဝတၳဳကို မွီတာ မဟုတ္ဘူး၊ ခုနက သေဘာေပါက္ဖို႔ရာက စကၡဳဝတၳဳ, ေသာတဝတၳဳ, ဃနဝတၳဳ, ဇီဝွါဝတၳဳ, ကာယဝတၳဳေတြကိုလည္း ကံက ထုတ္လႊတ္ေပးေနတာလို႔ မွတ္ပါ။ စကၠန္႔မလပ္ အသစ္ေတြ ျဖစ္ေနတာ၊ အဲဒီအသက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဝတၳဳ႐ုပ္ေတြထဲမွာ ၿပိဳင္တူျဖစ္တာေတြလည္း ရွိတယ္, ႀကိဳတင္ျဖစ္တာေတြလည္း ရွိတယ္, ေနာက္က်ၿပီး ျဖစ္တာေတြလည္း ရွိတယ္၊ အဲဒီ ထဲမွာမွ ႀကိဳတင္ျဖစ္တာကိုသာ မွီတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုေရဇာတပစၥေယာ၊ မွီရာအေနနဲ႔ပဲ ေက်းဇူးျပဳလို႔ နိႆယပစၥေယာ၊ ရွိေနတုန္း ေက်းဇူးျပဳလို႔ အတိပစၥေယာ၊ မကင္းကြာခင္ ေက်းဇူးျပဳလို႔ အဝိဂတပစၥေယာတဲ့၊ ဒီသတိၱေတြနဲ႔ ဘုရားေဟာထားတာ။

                   မ်က္စိမွာလာၿပီး ေပၚလာတဲ့ အဆင္းအာ႐ံုေလးက်ေတာ့ အာရမၼဏပစၥေယာ၊ အဲဒီ အာရမၼဏပစၥေယာ ကလည္းပဲ သူစတင္ ေမြးဖြားတဲ့အခ်ိန္ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ဒီစိတ္ထဲမွာ ေပၚလာတာ မဟုတ္ဘူး၊ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္က ႐ူပါ႐ံုကို ျမင္တယ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းႀကီးျမင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ႐ူပါ႐ံုေလးက ဘယ္အခိ်န္က ေမြးဖြားလိုက္တာတုန္းဆိုေတာ့ မ်က္စိ- စကၡဳပသာဒနနဲ႔ ႐ူပါ႐ံုေလး ဆံုလိုက္တဲ့အခ်ိန္ဟာ အတီတဘဝင္ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးနဲ႔ သြားကိုက္ေနတယ္၊  အတီတဘဝင္စိတ္ေလး ဥပါဒ္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ သြားကိုက္ေနတယ္ဆိုေတာ့  စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္က မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး အဲဒီအခ်ိန္မွာ၊ အာ႐ံုေလးနနဲ႔ မ်က္စိနဲ႔ ဆံုလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အာ႐ံုေလးေမြးဖြားၿပီလို႔ ဒီလိုမွတ္ရမယ္ေနာ္၊ ႐ူပါ႐ံုေလး ေမြးဖြားလုိက္ၿပီ၊ ေမြးဖြားလိုက္ၿပီးရင္ အတီတဘဝင္စိတ္တစ္ခု လြန္သြားမယ္၊ ဘဝဂၤစလနစိတ္တစ္ခု လြန္သြားမယ္၊ ေနာက္ ဘဝဂၤုပေစၦဒ တစ္ခုလြန္သြားမယ္၊ ၿပီးၿပီဆိုတဲ့အခါက်မွ ပဥၥဒြါရာဝဇၨန္းစိတ္ ျဖစ္တယ္၊ ျဖစ္ၿပီးေတာ့မွ စကၡဳဝိညာဏ္စိတ္က အဲဒါကို အာ႐ံုျပဳရတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမျဖစ္ႏွင့္ခင္က ႀကိဳတင္ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဲဒီ အာရမၼဏပစၥေယာ ဟာလည္းပဲ ပုေရဇာတ အာရမၼဏပစၥည္းျဖစ္တယ္၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ အာ႐ံုကို အာ႐ံုျပဳရတာ၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအဆင္းအာ႐ံုေလးရွိေနတုန္း ေက်းဇူးျပဳတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အတိပစၥေယာ၊ မေပ်ာက္ကြယ္ခင္ေက်းဇူး ျပဳတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အဝိဂတၱပစၥေယာ၊ ပ႒ာန္းပစၥည္းအေနနဲ႔ ဒီလိုဆက္သြားေနတာေနာ္။

                   ဒီေတာ့ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္သြယ္မႈဆိုတာ အလြန္ပင္ဆန္းၾကတယ္၊ ဒါေတြက တကယ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ ဘဝနဲပလည္း ဆက္စပ္ေနတယ္၊ လူေတြရဲ႕ဘဝနဲ႔ ဆက္စပ္ေနေသာ္လည္း အလြန္သိဖုိ႔ခက္တယ္၊ အလြန္သိဖုိ႔ခက္တယ္ဆိုတာ လူနဲ႔နီးၿပီးေတာ့ လူက ဘာလို႔မသိလဲ?

                   ေရွးတုန္းက ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးတဲ့။ ေရကန္နားမွာ တံျမတ္စည္းလွည္းေနတယ္၊ အမတ္ႀကီး တစ္ေယာက္က ဆရာေတာ္ႀကီးနား ေရာက္လာတယ္၊ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ “အရွင္ဘုရား- ဒီေရကန္ ဘယ္ႏွစ္ေပနက္တုန္း” ေမးတယ္၊ ဆရာေတာ္ႀကီးက “ငါမသိဘူး” တဲ့၊ အဲဒီေတာ့ “အရွင္ဘုရားနဲ႔ နီးလို႔ သိလိမ့္မယ္ လို႔ ထင္လို႔ တပည့္ေတာ္က ေမးတာပါ” ဆိုေတာ့ “ နီးတိုင္းသိရရင္ မင္းမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဘယ္ႏွစ္ပင္ရွိတုန္း” တဲ့။

                   လူေတြမွာက အဲဒီလို မဟုတ္ဘူးလား၊ နီးေပမယ့္လို႕ သိခ်င္မွ သိတာ၊ ဒီတရားေတြက လူေတြရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ အလြန္နီးတဲ့ တရားေတြပဲ။ သို႔ေသာ္ သိလားဆိုေတာ့ မသိဘူး ဘာလို႔မသိလဲဆိုေတာ့ အလြန္နက္နဲတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔နီးၿပီးေတာ့ မသိတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ သိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာ။

                   အဲဒီေတာ့ စိတ္ျဖစ္ပံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးောတ့ အဓိကက အာ႐ံု ၆-ပါးရယ္၊ (အာ႐ံု ၆-ပါး နက္ဖန္ခါက်ေတာ့ ထပ္ေျပာမယ္၊) အခု ဒြါရ ၆-ပါးနဲ႔ ဝတၳဳ႐ုပ္ ၆-ပါး အက်ဥ္းအားျဖင့္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ေျပတယ္၊ အာ႐ံုနဲ႔ စိတ္နဲ႔ ဘယ္လုိအလုပ္လုပ္တယ္၊ စိတ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ဘာေတြရွိသလဲ ဆိုတဲ့ သေဘာကို အာရမၼဏသဂၤဟနဲ႔ ကိစၥသဂၤဟ ႏွစ္ခုတြဲဖက္ၿပီးေတာ့ ေျပာမယ္၊ သ႐ုပ္ေတြကိုေတာ့ သိပ္မေျပာပါဘူး၊ မေျပာဘူးဆိုတာ သ႐ုပ္က စာအုပ္ကို ဖတ္လို႔ရတယ္ေလ၊ အဓိပၸါယ္က စာအုပ္ဖတ္ရင္ နားလည္ခ်င္မွ နားလည္မွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ apply လုပ္တဲ့နည္း, အဓိပၸါယ္နားလည္ဖို႔ အဓိကထားၿပီးေတာ့ ေဟာတာျဖစ္ပါတယ္။

                   ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ပရိသတ္တို႔သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ စိတ္တရားဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း အလြန္သိဖို႔ ခက္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အလြန္ေလးနက္တဲ့ တရားျဖစ္တယ္၊ ကိုယ္နဲ႔နီးလ်က္နဲ႔ မသိတဲ့တရားေတြ ကို သိရွိေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

***ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ၏ အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာ(ဒုတိယတြဲ) ၇၁-၇၆ မွ ပူေဇာ္ပါသည္။

*** ဆက္ရန္***  စိတ္၏ အာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ေဆာင္ရြက္မႈကိစၥမ်ား ကို ဆက္လက္ပူေဇာ္ပါမည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 3:17 PM