၃၈-ျဖာ မဂၤလာ

( မဂၤလာ အမႊန္း )
ယံ မဂၤလံ ဒါြဒသဟိ၊ စိႏၲယႎသု သေဒ၀ကာ။
ေသာတၳာနံ နာဓိဂစၧႏၲိ၊ အ႒တႎသဥၥ မဂၤလံ။
နတ္ႏွင့္တကြေသာ လူတို႔သည္ ၁၂-တိုင္ေအာင္ ၾကံစည္ေတြးေတာပါေသာ္လည္း မဂၤလာတရား၏ အဓိပၸါယ္ကို မသိႏိုင္ၾကကုန္။ မဂၤလာတရားသည္ အေရအတြက္အားျဖင့္ ၃၈-ပါးရွိ၏။ မဂၤလာတရားသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္၏။

ေဒသိတံ ေဒ၀ေဒေ၀န၊ သဗၺပါပ၀ိနာသနံ။
သဗၺေလာကဟိတတၳာယ၊ မဂၤလံ တံ ဘဏာမေဟ။
နတ္တကာတို႔သည္ ျမတ္ေသာ ၀ိသုဒၶိနတ္ ဘုရားျမတ္သည္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားအလို႔ငွါ မဂၤလာတရားကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အလံုးစံုေသာ မေကာင္းမႈကို ပယ္ေဖ်ာက္တတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာဟု ေခၚပါသည္။ အို-သူေတာ္ေကာင္းတို႔...ထိုမဂၤလာတရားေတာ္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ရြတ္ဖတ္ၾကပါကုန္စို႔။

( မဂၤလာနိဒါန္း )
ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သမယံ ဘဂ၀ါ သာ၀တၳိယံ ၀ိဟရတိ၊ ေဇတ၀ေန အနာထပိ႑ိကႆ အာရာေမ။
အထ ေခါ အညတရာ ေဒ၀တာ အဘိကၠႏၲာယ ရတၱိယာ အဘိကၠႏၲ၀ဏၰာ ေက၀လကပၸံ ေဇတ၀နံ ၾသဘာေသတြာ ေယန ဘဂ၀ါ ေတႏုပသကၤမိ၊ ဥပသကၤမိတြာ ဘဂ၀ႏၲံ အဘိ၀ါေဒတြာ ဧကမႏၲံ အ႒ာသိ၊ ဧကမႏၲံ ဌိတာ ေခါ သာ ေဒ၀တာ ဘဂ၀ႏၲံ ဂါထာယ အဇၩဘာသိ။
အကၽြႏ္ုပ္အာနႏၵာသည္ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ျမတ္စြာဘုရား၏ ေရွ႔ေမွာက္ေတာ္မွ ဤသို႔ ၾကားနာမွတ္သားခဲ့ရ ပါသည္။ အခါတပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းေသာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူပါသည္။

အနတၱလကၡဏသုတ္ ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္ အဂၤလိပ္

- အနတၱလကၡဏသုတ္ အမႊန္း -

(က) ဓမၼစကၠံ ပဝေတၱတြာ၊ အာသဠွိယံ ဟိ ပုဏၰေမ။ နဂေရ ဗာရာဏသိယံ၊ ဣသိပတနဝွေယ ဝေန။
(ခ) ပါေပတြာဒိ ဖလံ ေနသံ၊ အႏုကၠေမန ေဒသယိ။ ယံ တံ ပကၡႆ ပဥၥမ်ံ၊ ဝိမုတၱတၳံ ဘဏာမ ေဟ။

(က) ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ ဗာရဏသီျပည္၏အနီး ဣသိပတနေခၚ မိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ပဥၥဝဂၢီအမည္ရွိကုန္ေသာ ေကာ႑ည၊ ဝပၸ၊ ဘဒၵိယ၊ မဟာနာမ္၊ အႆဇိ ရဟန္းငါးဦးတို႔အား ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၍ –

(ခ) ေန႔ရက္အစဥ္ ေထရ္စဥ္ဝါလိုက္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစေတာ္ မူၿပီး၍ ဝါဆိုလျပည္႔ေက်ာ္(၅)ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထိုပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔၏ အရဟတၱဖိုလ္အက်ဳိးငွာ အနတၱလကၡဏသုတ္ကို ဆက္၍ေဟာေတာ္မူၿပီ ထိုအနတၱလကၡဏသုတ္ကို အို- သူေတာ္ေကာင္းတို႔ အကြၽနု္ပ္တို႔သည္ ရြတ္ဆိုပြားမ်ားၾကပါကုန္စို႔။

(A) On the full moon day of Waso, at Isipatana, Migadawon forest near Varanasi, Buddha taught the Dhammacakka Pavattana to five ascetics; Kondanna, Vappa, Boddiya, Mahanam and Assaji. ( five ascetics = the group of five were the monks who had previously followed the Bodhisatta while he was practicing austerities and who later heard the First Discourse and became the Buddha's first disciples.)

(B) In succession by one another after attainment of Sotapatti Phala on consecutive days, (on the 5th of waning Waso month) Buddha taught them the Anatta Lakkhana sutta for the attainment of Arahatta Phala. O, Good persons, let's recite this Anatta Lakkhana sutta now.

သမဂၢါနံ တေပါ သုေခါ (ညီညြတ္သူမ်ား၏ အက်င့္သည္ ခ်မ္းသာ၏)

။ အခ်ိန္ 6/15/2013 03:03:00 AM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

ေမွာ္ဘီ သံဃာ့အစည္းအေဝးႀကီး ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးခဲ့ပါၿပီ။ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈ၊ ပညာရွင္မ်ား၏ လမ္းညြန္မႈ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ေထရ္ရွင္မ်ား၏ ပံ့ပုိးမႈ၊ ေနရာေဒသ အသီးသီးရွိ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မ်ား၏ ပူးေပါင္းမႈတုိ႔ျဖင့္ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည့္ ထုိအစည္းအေဝးသုိ႔ စာေရးသူလည္း  ပင့္ဖိတ္စာႏွင့္အတူ က်န္သည့္အေရးမ်ား ေဘးဖယ္ထားက လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ ျပႆနာမ်ားအတြက္ က်ရာက႑မွ ပူေပါင္းပါဝင္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ 

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ က႑ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စုေပါင္းအေျဖရွာခဲ့ၾကသည့္ ေဆြးေႏြးပဲြတြင္ စာေရးသူတုိ႔သည္ “ႏုိင္ငံသား အားလုံးၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူေနထုိင္ေရး”ဟူသည့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့၊ အခ်င္းခ်င္း အျမင္မ်ား ဖလွယ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ျပႆနာ အရပ္ရပ္ကုိ ၾကြေရာက္လာေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ားက ဗုဒၶနည္းက် ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေျဖရွင္းၾကရန္ တညီတစ္ညြတ္တည္း အတည္ျပဳ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ 

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လက္ရွိျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားတြင္ အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစမည့္ ပဋိပကၡမ်ားကုိ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားက ဗုဒၶအလုိက် ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရေအာင္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေပၚ အမွားသတင္းမ်ားျဖင့္ အျပစ္ျမင္ေနၾကသည့္ အခ်က္မ်ားကုိ သံဃာဥေသွ်ာင္မေထရ္ႀကီးမ်ားက အလြန္စိတ္မေကာင္းစြာ ခံစားေနရသည္ကုိ အစည္းအေဝးတြင္ ၾကြေရာက္ ၾသဝါဒ ေပးခဲ့ၾကသည့္ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ ၾသဝါဒမ်ားတြင္ အထူးထည့္သြင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။ 

ဝါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ဝင္ၾကည့္ၾကစုိ႔

။ အခ်ိန္ 7/21/2013 07:10:00 AM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

လာမည့္ ဝါဆုုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ (၂၃-၇-၂၀၁၃)ေန႔ဆုုိရင္ ေထရဝါဒ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဝါဆုုိဝါကပ္ ျပဳေတာ္မူရာ ဝါတြင္းကာလ စတင္ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါတြင္းကာလ ေရာက္ၿပီဆုုိရင္ ျမန္မာဗုုဒၶဘာသာေတြဟာလည္း ဘာသာတရားကုုိ အထူးအေလးထားေလ့ရွိၿပီး အကုုသုုိလ္ အလုုပ္မ်ားကုုိ အတတ္ႏုုိင္ဆုုံး ေရွာင္ၾကဥ္ကာ ဥပုုသ္ေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားနာျခင္း၊ တရားစခန္းဝင္ျခင္း စတဲ့ ေကာင္းမႈေတြကုုိ သတ္မွတ္ျပဳလုုပ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီဝါတြင္းကာလမွာ ဘယ္လုုိေနမယ္၊ ဘယ္လုုိထုုိင္မယ္၊ ဘာကုုသုုိလ္လုုပ္မယ္ စသျဖင့္ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုုခုုျပဳကာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈေတြမွာ သတ္မွတ္လုုပ္ေဆာင္ၾကတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုုိအလုုပ္ေတြဟာ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အလုုပ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ လုုပ္ေနၾကတာထက္စာရင္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလုုံး လုုပ္ႏုုိင္ၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ မလုုပ္ႏုုိင္တာေတာင္မွာ ဝါတြင္းကာလမွာေတာ့ ကုုိယ့္ကုိကုိယ္ အဓိ႒ာန္ေလးဝင္ၿပီး လုုပ္ၾကည့္ႏုုိင္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

သူ႔အက်ိဳးဟာ ကုိယ့္အဆုိး မျဖစ္ပါေစနဲ႔

။ အခ်ိန္ 8/08/2013 12:26:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

ေလာကမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ခါတေလ ကုိယ္နဲ႔အယူအဆ မတူတဲ့သူေတြ၊ ကုိယ္နဲ႔မတည့္တဲ့ သူေတြ၊ မဟုတ္တာ လုပ္တဲ့သူေတြ ဒုကၡေရာက္သြားတဲ့အခါ၊ အဆုိးေတြ ႀကဳံသြားတဲ့အခါ ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ အမုန္းတရားနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ႀကိတ္ၿပီးဝမ္းသာေနတတ္ပါတယ္။ “နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္”ဆုိၿပီး စိတ္ထဲမွာ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ 

အဲဒီလုိ သူမ်ားဒုကၡေရာက္သြားတဲ့ အေပၚမွာ ကုိယ္က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္မိတာဟာ ေကာင္းတဲ့စိတ္မဟာပါဘူး။ ကုိယ္နဲ႔တည့္တာ၊ မတည့္တာေတြ ခဏထား၊ သူေကာင္းတာ မေကာင္းတာ အသာထားၿပီး ကုိယ့္႐ႈေထာင့္က ကုိယ္စဥ္းစားၾကည့္ၾကဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ သူမေကာင္းလုိ႔ သူ႔အျပစ္နဲ႔ သူခံရတာဟာ သူ႔အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိ ကုိယ္ကသူမ်ားဒုကၡေရာက္တဲ့ အေပၚမွာ ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္မိတာေတာ့ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အကုသုိလ္ ဝင္ယူသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဘိဓမၼာမွာ ေတာ့ ဉာဏ္မယွဥ္တဲ့ ဝမ္းေျမာက္မႈလုပ္ရပ္ဟာ အကုသုိလ္စိတ္တစ္မ်ိဳးပဲလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါဟာ သတိျပဳစရာ အခ်က္တစ္ခုပါ။

အမွန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္သဘာဝ ကုိယ့္အေပၚမွာ မေကာင္းတဲ့သူ၊ ေလာကေကာင္းက်ိဳးမျပဳတဲ့ သူေတြ သူတုိ႔အျပစ္ သူတုိ႔ခံရတဲ့အခါ အမ်ားအတြက္ၾကည့္ၿပီး ကုိယ္က ဝမ္းေျမာက္မိတတ္ေပမယ့္ တကယ္ထားသင့္တဲ့ စိတ္ထားက အကုသုိလ္ ေသာမနႆမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳးထားရမွာပါ။ သူတပါးဒုကၡေရာက္တဲ့ အေပၚမွာ ဝမ္းေျမာက္ဖုိ႔ထက္ “သူ႔ကံ သူခံသြားတဲ့ သေဘာပါလား”လုိ႔ မခ်စ္မမုန္း ဥေပကၡာႏွလုံးနဲ႔ ဆင္ျခင္တတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွ သူ႔အျပစ္ဟာ ကုိယ့္အျပစ္မျဖစ္မွာပါ။ မဟုတ္ရင္ သူမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္မွာအျပစ္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ပုထုဇဥ္သဘာဝ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ ျပဳျပင္က်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဗုဒၶလက္ထက္ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရသူ (၅)ဦး

။ အခ်ိန္ 8/10/2013 07:20:00 AM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

မိလိႏၵပဥွပါဠိေတာ္ (၁၀ဂ)တြင္ ေဂါတမဘုရားရွင္ သာသနာေတာ္ အတြင္း၌ အရွင္လတ္လတ္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရသူ ငါးဦးရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ထုိငါးဦးမွာ

(၁) စိဥၥမာဏ

(၂) သုပၸဗုဒၶ

(၃) အရွင္ေဒဝဒတ္

(၄) နႏၵကဘီလူး

(၅) နႏၵလုလင္ တုိ႔ပင္ ျဖစ္သည္။ 

၁။ စိဥၥမာဏ

စိဥၥမာဏသည္ ဘုရားလက္ထက္ တိတၱိဆရာႀကီးမ်ား၏ ေစခုိင္းမႈေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား အမ်ိဳးမ်ိဳး စြပ္စဲြခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ စိဥၥမာဏသည္ ျမတ္ဗုဒၶအား လူအမ်ား အထင္လဲြမွားေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ညေနခ်မ္းလူမ်ား ျမင္ရခ်ိန္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္အတြင္း ဝင္သြားၿပီး မနက္ေစာေစာ လူအမ်ားေက်ာင္းကုိ လာခ်ိန္တြင္ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္မွ ျပန္ထြက္လာဟန္ ျပဳမူေနထုိင္ခဲ့ၿပီး အေတာ္အတန္ ၾကသည့္အခါ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ ကုိယ္ဝန္ရသည့္ ပုံစံျဖင့္ မိမိဝမ္းဗုိက္တြင္ ျပင္ခ်ပ္ခ်ည္ကာ တရားေဟာေနသည့္ ဘုရားရွင္အား တရားနာပရိတ္သတ္ၾကားတြင္ စြပ္စဲြေလ၏။ ျမတ္ဗုဒၶက ေမတၱာတရားျဖင့္သာ ေနေတာ္မူခ်ိန္ နတ္သားေလးေယာက္တုိ႔က ၾကြက္ေယာင္ဖန္းဆင္းၿပီး စိဥၥမာဏ၏ ကုိယ္ဝန္အတုကုိ ကုိက္ျဖတ္ကာ အမွန္ကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးခဲ့သည္။ ထုိအခါမွသာ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားလည္း အျမင္ရွင္းကာ ထုိအမ်ိဳးသမီးအား ႐ုိက္ပုတ္ၿပီး ေက်ာင္းအျပင္သုိ႔ ႏွင္ထုတ္လုိက္ၾကေလသည္။ စိဥၥမာဏသည္ ဘုရားရွင္ မ်က္ကြယ္သုိ႔ ေရာက္သည့္ခဏမွာပင္ ေျမမ်ိဳခံခဲ့ရေလေတာ့သည္။ အဝီစိငရဲမွ မီးလွ်ံမ်ားသည္ စိဥၥမာဏအား ရစ္ပတ္၍ အဝီစိငရဲသုိ႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ေလသည္။ 

ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတား

။ အခ်ိန္ 8/19/2013 12:42:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ပရိတ္ဟူေသာ စကားသည္ ပရိတၱဟူေသာ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳထားသည့္ ပါဠိပ်က္ ေဝါဟာရတစ္ခုျဖစ္သည္။ ပရိတၱဟူသည္ အရံအတားဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ မိမိထံသုိ႔ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္လာေစရန္ သစၥာတရားျဖင့္ အဓိ႒ာန္ထားကာ ပရိတ္အရံအတားျဖင့္ တားဆီးကာကြယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္ကပင္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္ရဟႏၲာေထရ္ရွင္မ်ားက ေဘးရန္အႏၲရာယ္မ်ား က်ေရာက္ေနသည့္ အရပ္ေဒသ၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံ ၾကြေရာက္၍ ရြတ္ပြားခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူကာ အႏၲရာယ္မ်ား ကင္းရွင္းေစရန္ အရံအတားျပဳေပးထားသည့္ အစစ္အမွန္ ေဒသနာေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ဆုိင္ရာ အေျခအေနသုိ႔လုိက္ကာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ပရိတ္ေတာ္ကုိ ရြတ္ပြားေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ား၏ ပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အခုိင္အမာ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ရွိေနၿပီးျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ရြတ္ပြားပူေဇာ္လ်က္ရွိသည့္ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ဟူသည္ ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားအား ေရြးႏႈတ္ကာ အလြယ္တကူ ပူေဇာ္ႏုိင္ရန္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ဘုရားေဟာ မူရင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အဓိက အခ်က္မွာ ရတနာသုံးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ကံစြမ္းမ်ားကုိ အထင္အရွား ထုတ္ေဖာ္ပူေဇာ္ရင္း သစၥာျပဳထားခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ “ကတိသစၥာတည္ေသာခါဝယ္ ၾသဇာေလးနက္ ေပၚဆီတက္၍ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ ေဆးဖက္ဝင္၏”ဟူေသာ စာဆုိအတုိင္း သစၥာကုိ အေျချပဳကာ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ဂုဏ္ေတာ္အစြြမ္း၊ ကုသုိလ္အစြမ္း၊ သစၥာအစြမ္းမ်ားျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ႏွင့္ က်ေရာက္ၿပီး ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား ပေပ်ာက္ေစရန္ အထူးအက်ိဳးျပဳေပးျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားက မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာမ်ားသုိ႔ ပင့္ဖိတ္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား နာယူပူေဇာ္ၿပီး အႏၲရာယ္ခပ္သိမ္း ပေပ်ာက္ၿငိမ္း၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစရန္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားသရဇၥ်ယ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာ အနီးဝန္းက်င္ အတြင္းရွိ ျမင္အပ္၊ မျမင္အပ္သည့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား၊ အႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားေစၾကျခင္း ျဖစ္၏။ 

သတိျပဳရမည္မွာ အႏၲရာယ္ဟူသည္ အျပင္အႏၲရာယ္ႏွင့္ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတြင္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကား အျပင္အႏၲာရာယ္ကုိသာ အထူးသျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္း ျဖစ္ၿပီး အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိကား မိမိ၏ သတိ၊ ပညာမ်ားျဖင့္သာ မိမိကုိယ္တုိင္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူသည္ကား မိမိကုိယ္ကုိ ပူေလာင္ေစသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား အတြက္ကား ပရိတ္တရားမ်ားထက္ မိမိ၏ သတိပညာတရားမ်ားက ပုိ၍လုိအပ္လွသည္သာ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္ရြတ္ကာ သမထအက်င့္အျဖစ္ သမာဓိမ်ား တုိးပြားေနလွ်င္ကား အတြင္းရန္ျဖစ္သည့္ ကိေလသာ တရားမ်းကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ အရံအတား ျပဳေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ 

ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ားသည္ ေမတၱာတရားကုိ အေျခခံကာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ထုံလႊမ္းထားသည့္ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားပူေဇာ္သူမ်ားကုိ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားျဖစ္သည့္ မေကာင္းသည့္ နတ္မ်ား၊ နာနာဘာဝမ်ား၏ ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ားမွ တားဆီးေပးၿပီး သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ တန္ျပန္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးမႈကုိ ရရွိေစႏုိင္ေပ၏။ ပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ားသည္ မည္သည့္သတၱဝါကုိမွ် ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစသည့္ အေၾကာင္းအရာ ဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ား မပါရွိသျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ရြတ္ဆုိသူမ်ားအား တစ္စုံတရာ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေပၚႏုိင္ဖြယ္အေၾကာင္း မရွိလွေပ။ ထုိ႔အျပင္ ဤပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ား၏ ထူးျခားမႈအျဖစ္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္သူ၏ စိတ္ေစတနာႏွင့္ ေမတၱာတရားအေပၚအေျခခံကာ သိသာသည့္ တန္ျပန္အက်ိဳးေပး သက္ေရာက္မႈမ်ားကုိပင္ ရရွိခံစားႏုိင္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံသူမ်ား လက္ေတြ႔ခံစားႏုိင္သည့္ တရားေတာ္၏ သႏၷိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ အဖြင့္အတုိင္းပင္ ျဖစ္၏။ 

သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ျခင္းအားျဖင့္ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာဝနာျဖစ္ေနၿပီး အျပင္ရန္မ်ားကုိ ေမတၱာတရားျဖင့္ အရံအတားျပဳေပးေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားျဖစ္သည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားကုိကား ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ကင္းၿငိမ္းသြားေစရန္ အရံအတား အကာအကြယ္ ျပဳေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားကုိ မိမိ၏ သတိတရား၊ ပညာတရား သမထ၊ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္မ်ားျဖင့္သာ အရံအတားျပဳ ကားကြယ္ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ 

ဆုိလုိသည္မွာ ပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပရိတ္ေတာ္ဟူသည္ အျပင္ပမွ က်ေရာက္လာမည့္ ျမင္အပ္မျမင္အပ္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ အရံအတားျပဳ တားဆီးကာကြယ္ေပးႏုိင္သည့္ ဓမၼေဒသနာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားသူမ်ား၊ ရြတ္ပြားေပးသူမ်ား အေနျဖင့္ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ အကာအကြယ္ အရံအတား ျပဳထားႏုိင္ေသာ္လည္း အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား ျဖစ္သည့္ ကိေလသာရန္မ်ားကုိကား တစ္စုံတေယာက္က မက်ေရာက္ေစရန္ အရံအတား ကာကြယ္မႈမ်ား မလုပ္ေပးႏုိင္ဘဲ မိမိကုိယ္တုိင္သာ သတိကုိ အေျခခံသည့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မိမိသည္သာ မိမိ၏ အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပရိတ္တရား ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားပူေဇာ္ကာ အႏၲရာယ္မ်ားမွ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္လုိၾကသည့္ သူမ်ားအေနျဖင့္ အတြင္းအျပင္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ နာယူျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း သီလကုိ အေျခခံသည့္ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာမ်ားကုိ ေဆာက္တည္က်င့္ႀကံျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတားအေၾကာင္း တစ္စိပ္တေဒသ အသိမွ်လုိက္ရပါသည္။

အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္

။ အခ်ိန္ 8/29/2013 07:05:00 AM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

“အသြင္မတူ အိမ္သူမျဖစ္”တဲ့။ ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ လားလားမွမသက္ဆုိင္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးပါ။ အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူေဘာင္ကိစၥကုိ အိမ္ရာမေထာင္ ရဟန္းေဘာင္က ရဟန္းတစ္ပါးက ေျပာလာတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ လူ႔အလုပ္ ဝင္႐ႈပ္တယ္လုိ႔ ေျပာစရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျပာလည္းမတတ္ႏုိင္ဘူး ေျပာပါေစေတာ့။ အမ်ိဳးသားေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာတရားဆုိင္ရာ အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လာျခင္း၊ ကုိယ့္က်င့္တရားဆုိင္ရာ ေလ်ာ့နည္းလာမႈေတြနဲ႔ ဆက္စပ္လာျခင္းေတြေၾကာင့္ တုိက္႐ုိက္မဆုိင္ေပမယ့္ ဆုိင္သေလာက္ေလး ဝင္ေျပာၾကည့္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အသိေပးျခင္းဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္ႏုိင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳး အေၾကာင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပေရာက္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာမ်ားအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုံႏုိင္ခြင့္ (သုိ႔) ပါရမီျဖည့္ဖက္ (၂)

။ အခ်ိန္ 9/21/2013 01:31:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

ဒီဘဝမွာ အဲဒီလုိ နားလည္မႈေတြနဲ႔ အေကာင္းဆုံး ဆုံႏုိင္ခြင့္ကုိ တည္ေဆာက္ၿပီးၿပီဆုိရင္ ေနာင္ဘဝအဆက္ဆက္ ဆုံႏုိင္ခြင့္အတြက္ကေတာ့ ျမတ္စြာဗုဒၶေဟာညြန္ျပတဲ့ လမ္းစဥ္ဟာ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးဖုိ႔ အသင့္ေတာ္ဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶက သတၱဝါတုိင္း၊ သတၱဝါတုိင္း ဘဝတုိင္းမွာ အတူဆုံႏုိင္မယ့္ ဆုံႏုိင္ခြင့္အတြက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လုံးက 

၁။ သမသဒၶါ 

တူညီတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္

၂။ သမသီလ

တူညီတဲ့ အက်င့္သိကၡာ

၃။ သမစာဂ

တူညီတဲ့ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲမႈနဲ႔

၄။ သမပညာ

တူညီတဲ့ အသိဉာဏ္ပညာ ဆုိတဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္နဲ႔ ျပည့္စုံမႈရွိၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီလမ္းညြန္ခ်က္ကုိ ျမတ္ဗုဒၶက နကုလာမာတာ၊ နကုလပီတာ ဆုိတဲ့ ပုဏၰားအုိႀကီး ႏွစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕ဆုံခ်ိန္မွာ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခါတစ္ပါး ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားဟာ ဘဂၢတုိင္း၊ သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕ ေဘသကဠေတာမွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ နံနက္ေစာေစာ သကၤန္းကုိ ျပင္ဝတ္၊ သပိတ္ကုိ ယူေတာ္မူၿပီး နကုလပိတာသူၾကြယ္အိမ္ကုိ ၾကြေတာ္မူကာ ခင္းထားတဲ့ေနရာမွာ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နကုလပိတာသူၾကြယ္နဲ႔ နကုလမာတာ သူၾကြယ္မတုိ႔ဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ရွိခုိးၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမွာ ထုိင္ေနရင္း နကုလပိတသူၾကြယ္က 

ဆုံႏုိင္ခြင့္ (သုိ႔) ပါရမီျဖည့္ဖက္ (၁)

။ အခ်ိန္ 9/16/2013 10:09:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

“ပါရမီျဖည့္ဖက္

အသာတၾကည္ေထြးဖက္

သံသရာခရီးတစ္ေလွ်ာက္

ဆုံႏုိင္ခြင့္ေဖာက္ရင္း

နိဗၺာန္ေရႊျပည္အေရာက္

အတူေလွ်ာက္ၾကစုိ႔”

“ဆုံႏုိင္ခြင့္ (သုိ႔) ပါရမီျဖည့္ဖက္”ဆုိတဲ့ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးက ေခတ္ဆန္ေနၿပီး သီခ်င္းေခါင္းစဥ္လုိလုိ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္လူငယ္တစ္ေယာက္က ေမးလာတဲ့ အေမးေလးအေပၚမူတည္ၿပီး မွတ္မိလြယ္ေအာင္ ဒီလုိအမည္ေလး ေပးလုိက္တာပါ။ ၾကာပါၿပီ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ ေမးထားဖူးတဲ့ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုပါ။ သူက “အရွင္ဘုရား နားနဲ႔မနာ ဖဝါးနဲ႔ နာပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္မွာ ခ်စ္သူရွိပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္လည္း သူ႔ကုိအရမ္းခ်စ္သလုိ၊ သူကလည္း တပည့္ေတာ္ကုိ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ဘုရား၊ ႐ုိးသားစြာ ဝန္ခံရရင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီဘဝမွာ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္ဖုိ႔ဆႏၵမရွိေသးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သံသရာခရီးမွာေတာ့ ဘဝတုိင္းအတူဆုံၿပီး တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ နားလည္မႈနဲ႔ ပါရမီေတြ ရသေလာက္ျဖည့္ခ်င္ပါေသးတယ္၊ အဲဒါ တပည့္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘဝတုိင္းမွာ အတူဆုံႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဘယ္လုိက်င့္သုံး ေနထုိင္ၿပီး ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳးေတြ လုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ လမ္းညႊန္ေပးေတာ္မူပါဘုရား” လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူ႔အေမးအတုိင္း ဒီဘဝအတြက္ေရာ ေနာင္သံသရာ အတြက္ပါ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ ဆုံႏုိင္ခြင့္ ရေစမယ့္ အေၾကာင္းေလးေတြကုိ ေဟာေျပာေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီလုိ အလားတူ ေမးခြန္းမ်ိဳးေလးတစ္ခု ေမးထားတာရွိလုိ႔ ဒီစာစုေလးေရးၿပီး အေျဖေပးလုိက္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။