အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၃) အနာဂတ္ေဘး တစ္နည္း

၂။ အနာဂတ္ေဘး တစ္နည္း

ဘိကၡဳတုိ႔… ယခုအခါ မျဖစ္ေသးဘဲ အနာဂတ္ကာလ၌ ျဖစ္မည့္ ေဘးငါးမ်ိဳး ရွိေသး၏၊ ထုိေဘးမ်ားကုိ သင္တုိ႔ သိထားႏွင့္ၾက, သိထားၾကၿပီးလွ်င္ ထုိေဘးတုိ႔ကုိ စြန္႔ပယ္ႏုိင္ဖုိ႔ရာ ႀကိဳးစားၾကရမည္။

ေဘးငါးမ်ိဳးဟူသည္မွာ …

၁။       အနာဂတ္ကာလ၌  ရဟန္းတုိ႔သည္  သကၤန္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊ သကၤန္းေကာင္းေကာင္းကုိ အလုိရွိၾက သျဖင့္ ပံသုကူဓုတင္ ေဆာင္ၾကေတာ့မည္မဟုတ္၊ ေတာေက်ာင္း၌လည္း ေနၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ၾက၍ သကၤန္းေကာင္းေကာင္း ရဖုိ႔ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။

၂။       အနာဂတ္ကာလ၌    ရဟန္းတုိ႔သည္   ဆြမ္းေကာင္းေကာင္း အလုိရွိၾကလိမ့္မည္၊  ဆြမ္းေကာင္းေကာင္း  စားလုိသျဖင့္ ပိ႑ပါတ္ ဓုတင္ကုိလည္း မေဆာင္, ေတာေက်ာင္း၌လည္း မေနၾက ေတာ့ဘဲ ရြာ, နိဂံုး, မင္းေနျပည္မ်ား၌ ေနထုိင္ၾက၍ ဆြမ္းေကာင္း, ဟင္းေကာင္း, မုန္႔ပဲသေရစာေကာင္း ရဖုိ႔ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ မအပ္ မရာ နည္းတုိ႔ျဖင့္ ရွာမွီးၾကလိမ့္မည္။

Sayadaw U Kumara: Maha Thamaya Sutta Recitation

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၂) အနာဂတ္ေဘးငါးမ်ိဳး

အနာဂတဘယသုတ္ေတာ္

၁။ အနာဂတ္ေဘးငါးမ်ိဳး

ဘိကၡဳတုိ႔… ဤျပလတၱံ႕ေသာ ေဘးတုိ႔သည္ ယခု (ထုိ သုတ္ေတာ္ကုိ ေဟာေတာ္မူခ်ိန္မွာ) မျဖစ္ေသးဘဲ ေနာင္အခါ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္၊ ထုိေဘးမ်ားကုိ သင္တုိ႔ သိထားႏွင့္ၾက၊ သိၿပီး၍ ထုိေဘးမ်ား မေပၚ လာေအာင္ ႀကိဳးစားၾက၊ ထုိေဘးတုိ႔ကား…

၁။ (မိမိကုိယ္ကုိ ဣေႁႏၵရရႏွင့္ ေနတတ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေသာအားျဖင့္) ခႏၶာကုိယ္၏ တုိးတက္ႀကီးပြားမႈလည္း မရွိၾကေသာ, သီလသိကၡာ တုိးတက္မႈလည္း မရွိၾကေသာ, စိတ္ေနစိတ္ထား သမာဓိတုိးပြားမႈ လည္း မရွိၾကေသာ, ေလာကုတၱရာပညာ တုိးပြားမႈလည္း မရွိၾက ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဥပဇၩာယ္ဆရာႀကီးလုပ္ကာ အျခားသူတုိ႔ကုိ ရဟန္းျပဳေပးၾကလိမ့္မည္၊ ထုိသုိ႔ အရည္အခ်င္း မရွိေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာတုိ႔သည္ မိမိတပည့္မ်ား ကိုယ္ေန စိတ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာတုိးပြားေအာင္ ဆံုးမႏုိင္ၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ ထုိတပည့္မ်ားလည္း ကိုယ္ေန စိတ္ထား သီလ သမာဓိ ပညာတရား တုိးပြားျခင္း မရွိဘဲ မိမိတုိ႔၏ လက္ေအာက္တပည့္မ်ားကို ရဟန္းျပဳ ေပးၾကလိမ့္ဦးမည္၊ ဤသုိ႔ အဆက္ဆက္ တရားပ်က္ျခင္းေၾကာင့္ ၀ိနည္းပ်က္ျပားျခင္းဟူေသာေဘး ေပၚလာလိမ့္မည္။

၂။       ဤ (၂)နံပါတ္၌ နိႆရည္းဆရာ လုပ္၍ တပည့္မ်ားကုိ နိႆရည္းေပးျခင္းသာ ထူးသည္၊ [အရပ္တစ္ပါးမွ လာေနေသာ တပည့္မ်ား၏ အမွီခံဆရာကုိ နိႆရည္းဆရာဟု ေခၚ၏။]

၃။       ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္   သီလ သမာဓိ ပညာ တုိးပြားမႈ မရွိၾကေသာေနာက္ေခတ္ ရဟန္းတုိ႔သည္ အဘိဓမၼာတရား, ဉာဏ္ရမႈႏွင့္ ယွဥ္ေသာ တရားမ်ားကို ေဟာၾကေသာအခါ မေကာင္းေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သူတစ္ပါးတုိ႔ကုိ ပုတ္ခတ္ ေစာ္ကားျခင္း, ပစၥည္း ရေအာင္ ေဟာျခင္းတုိ႔ျဖင့္ စိတ္ဆုိး စိတ္ညစ္ေတြ ေပၚေပါက္၍ တရားစစ္ သေဘာမွန္ကုိ သိၾကေတာ့မည္ မဟုတ္၊ (ဥပမာ … သၿဂႋဳဟ္စကားေျပာရင္း ျငင္းၾက ခုံၾက ကုိယ္တတ္ေၾကာင္းျပၾက လာဘ္ရမႈမ်ားကုိ လုိလားၾကသျဖင့္ သေဘာအမွန္ကုိ ေ၀ဖန္ နားလည္မႈ မရွိၾကေတာ့ဘဲ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ပင္ ပစၥည္းလုိခ်င္ေသာ ေလာဘ, သူတစ္ပါးကုိ ေစာ္ကားေသာ ေဒါသေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ သကဲ့သုိ႔တည္း။)