ေလာကီမဂၤလာ (၁၂)ပါး

၁။ ဝိဇာတ မဂၤလာ=ပဋိသေႏၶမွ ဖြားေျမာက္ ေအာင္ျမင္ျခင္း။
၂။ မုခဒႆန မဂၤလာ=ဖြားျပီး သံုးရက္ေျမာက္ေသာကာလ ရတနာသံုးပါးနဲ႔ ဘိုးဘြားဟူေသာ နႏၵိမုခနတ္တို႔အား ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္း။
၃။ ေကသေစၧဒန မဂၤလာ=(ရ)ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ဆံပင္ရိတ္ျခင္း။
၄။ ေဒါလာကရဏ မဂၤလာ=ေကာင္းျမတ္ေသာေန႔၌ ပုခက္ေအးယာဥ္ တင္ျခင္း။
၅။ တမၻဳလပတၱ မဂၤလာ=(၇၅၀ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ကြမ္းဦးခြံ႔ျခင္း။
၆။ ရဝိႏၵဳဒႆန မဂၤလာ=(၃)လေျမာက္ေသာန႔၌ ေန,လ တို႔ကို ျပျခင္း။
၇။ နာမကရဏ မဂၤလာ=ရက္ေပါင္း ၁၀၀-ေျမာက္ေသာေန႔၌ အမည္မွည့္ျခင္း။
၈။ ပထမဘတၱ မဂၤလာ=ေျခာက္လျပည့္က ထမင္းဦးခြံ႔ျခင္း။
၉။ ေကသဗႏၵန မဂၤလာ=သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ အရြယ္၌ ဆံဖြဲ႔ထံုးျခင္း။
၁၀။ ကဏၰဆိႏၵ မဂၤလာ=သင့္တင့္ေသာအရြယ္၌ နားထြင္းျခင္း။(ကဏၰဝိဇၩန မူကြဲရွိသည္)
၁၁။ သာသနာႏုဂၢဟ မဂၤလာ=ခ်ိန္ရြယ္က်ေရာက္ေသာအခါ သာသနာေဘာင္သို႔ သြတ္သြင္းျခင္း။
၁၂။ အာဝါဟ ဝိဝါဟ မဂၤလာ=ခ်ိန္ရြယ္ က်ေရာက္ေသာအခါ ထိမ္းျမားရျခင္း။

Min Naing

မဟာပဌာန္း ေဒသနာေတာ္ (၂၄)ပစၥည္း ဆုေတာင္း

၁။ ေဟတုပစၥေယာ- အရင္းခံအေၾကာင္းျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
(ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ)
ေကာင္းေသာ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟတရားမ်ားသာ အစဥ္ကိန္းေအာင္းႏိုင္ရပါေစသား။


၂။ အာရမၼဏပစၥေယာ- အာရံုျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
(ရူပါရံု၊ သဒၵါရံု၊ ဂႏၶာရံု၊ ရသာရံု၊ ေဖာဌဗၺာရံု၊ ဓမၼာရံု)
ကုသိုလ္ျဖစ္ဖြယ္ ေကာင္းေသာအာရံုမ်ားႏွင့္သာ ေတြ႕ၾကံဳရပါေစသား။


၃။ အဓိပတိပစၥေယာ- အၾကီးအမွဴးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
(ဆႏၵ၊ ၀ီရိယ၊ စိတၱ၊ ၀ီမံသ(ပညာ))
မိမိသူတစ္ပါး အက်ိဳးစီးပြါးကို အဓိပတိတရားတပ္၍ အားထုတ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရပါေစသား။

၄။ အနႏၱရပစၥေယာ- အျခားမဲ့ဆက္တိုက္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
ေရွ႕ေရွ႕စိတ္တို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာက္ကုသိုလ္စိတ္တို႔သာ ျဖစ္ေပၚရပါေစသား။

၅။ သမနႏၱရပစၥေယာ- ေကာင္းစြာအျခားမဲ့ဆက္တိုက္ျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
ေရွ႕ေရွ႕စိတ္တို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာက္ကုသိုလ္စိတ္မ်ားသာ ေကာင္းစြာဆက္တိုက္ ျဖစ္ရပါေစသား။

၆။ သဟဇာတပစၥေယာ- အတူတကြျဖစ္၍ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ တရား
သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားႏွင့္သာ အတူတကြ ေပါင္းေဖာ္ရပါေစသား။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၂၂) ကမၼ႒ာန္းဘုန္းႀကီးတေစၦ

ကမၼ႒ာန္းဘုန္းႀကီးတေစၦ       

ဂႏၶာ႐ံုေက်ာင္းတိုက္အနီး ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း၀ယ္ တရားအားထုတ္ ၿပီး ရိပ္သာမွ ျပန္လာေသာ ႀကီးမွ ရဟန္းျပဳေသာ ပုဂိၢဳလ္ႏွစ္ပါးရွိ၏၊ မၾကာမီ တစ္ပါး ပ်ံေတာ္မူ၍ ဆုိင္ရာ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔ လာၿပီးလွ်င္ ထုိ ေက်ာင္း၌ ခုနစ္ရက္လည္သည့္တုိင္ေအာင္ ေနၾက၏၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ညဥ့္အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ က်န္ရွိေသာ တစ္ပါးက မီးထြန္း၍ ျပတင္းေပါက္တံခါးတုိ႔ကုိ ပိတ္၏၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္က ဖြင့္ေလသည္၊ ထပ္ပိတ္ျပန္၏၊ ထပ္၍ ဖြင့္ျပန္သည္၊

ထုိ ကုိယ္ေတာ္သည္  ကုဋီသြားခ်င္စိတ္ရွိ၍  ေက်ာင္းေဘးနားက ကုဋီကေလးသုိ႔ ဆင္းသြားေသာအခါ ထုိကုဋီထဲ၌ ပ်ံလြန္ၿပီးေသာ ဦးပၪၥင္းႀကီး ထုိင္ေနသည္ကုိ ျမင္ရပါသည္တဲ့၊… က်န္ရစ္ေသာ ကုိယ္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းေပၚသုိ႔ ျပန္တက္လာၿပီးလွ်င္ ““မင့္ကုိ လူတုန္းကမွ မေၾကာက္ဘဲ, တေစၦျဖစ္မွ ေၾကာက္ရမွာလား””ဟု ၾကံဳး၀ါး၍ ကမၼ႒ာန္းသက္ေစာင့္ဓားရွည္ႀကီးကုိ ခုတင္ေပၚသုိ႔ တင္လုိက္ပါသတဲ့၊ ထုိဓားရွည္ကုိ တေစၦကုိယ္ေတာ္က ယူ၍ လႊင့္ပစ္ လုိက္ေသာအခါ က်န္ရစ္ေသာ ကုိယ္ေတာ္သည္ မေၾကာက္ေသာ္ လည္း… ““တစ္ညလံုး အိပ္ရေတာ့မွာ မဟုတ္””ဟု ေတြး၍ သူ႕ အိပ္ရာလိပ္ကေလးကုိ ယူၿပီးလွ်င္ တျခားေက်ာင္းသုိ႔ ထြက္သြား ေသာအခါ ေနာက္က လုိက္၍ (မသြားေစလုိသည့္ သေဘာျဖင့္) အိပ္ရာလိပ္ကုိ ဆဲြထားျပန္သည္တဲ့။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၂၁) ဂိဇၩကုဋ္ၿပိတၱာမ်ား

ဂိဇၩကုဋ္ၿပိတၱာမ်ား      

ငါတုိ႔  ဗုဒၶလက္ထက္ေတာ္၌  ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕အနီး ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ႀကီး၀ယ္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တကြ ရဟန္းေတာ္မ်ား သီတင္းသံုးေတာ္မူေလ့ ရွိၾက၏၊ အခါ တစ္ပါး၌… အရွင္လကၡဏႏွင့္ အရွင္မဟာေမာဂၢလႅာန္တုိ႔သည္ ေတာင္ေပၚမွ ဆြမ္းခံဆင္းၾကေလေသာ္ တစ္ေနရာ၌ အရွင္မဟာ ေမာဂၢလ’ာန္သည္ တန္ခုိးေတာ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူေလရာ လြန္စြာ ထူးဆန္းေသာ ၿပိတၱာေတြကုိ ျမင္ေလသည္၊ ထုိအခါ “မိမိမွာ ဤ ၿပိတၱာအျဖစ္မ်ိဳးမွ လြတ္ရေလၿပီ”ဟု ေတြး၍လည္းေကာင္း, “ကံ၏ အက်ိဳးေပးပံုသည္ (ကုိယ္ေတြ႕ မၾကံဳလွ်င္ ေျပာ႐ံုမွ်ျဖင့္ မယံုႏုိင္ၾက ေအာင္ ဆန္းၾကယ္ရကား) မၾကံစည္အပ္ မၾကံစည္ႏုိင္”ဟူေသာ ဗုဒၶတရားေတာ္ကုိ သတိရ၍လည္းေကာင္း ျပံဳးေတာ္မူသည္။

          ျပံဳးေတာ္မူျခင္း၏ အေၾကာင္းကုိ အရွင္လကၡဏက ေမးေသာ အခါ ““ဗုဒၶေရွ႕ေတာ္ေရာက္မွ ေမးပါ””ဟု ေျပာသျဖင့္ ဆြမ္းစားၿပီး ေနာက္ ဗုဒၶေရွ႕ေတာ္ေရာက္၍ ထုိိအေၾကာင္းကုိ ေမးေလေသာ္ ““အရွင္လကၡဏ ယေန႔ ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္မွ အဆင္းတြင္ ရဟန္းၿပိတၱာ ေတြကုိ ျမင္ခဲ့ရသည္၊ သူတုိ႔၏  သကၤန္းမ်ားလည္း  မီးေတာက္လုိ႔, သပိတ္မ်ားလည္း မီးေတာက္လုိ႔, ခါးပန္းႀကိဳးမ်ားလည္း မီးေတာက္ လုိ႔, တစ္ကုိယ္လံုးလည္း မီးေတာက္လုိ႔ သူတုိ႔၏ ပါးစပ္ကလည္း ကယ္ပါ ယူပါ တစာစာႏွင့္ နာက်င္သံကုိ ေအာ္ေနၾကတယ္၊ ထုိ ရဟန္းၿပိတၱာေတြကုိ ျမင္ရတဲ့အခါ ေၾသာ္…အ့ံၾသစရာေကာင္းေပစြ, ဒီလုိ သတၱ၀ါမ်ိဳး ရွိမွ ရွိရေလတယ္””ဟု ေတြးမိတဲ့အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပေလသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၂၀) ကႆပရွင္ေတာ္၏ေနာက္ပုိင္းသာသနာ

ကႆပရွင္ေတာ္၏ေနာက္ပုိင္းသာသနာ

ေတာင္ထိပ္တက္၍ တရားက်င့္ပံု                 

ကႆပဗုဒၶရွင္ေတာ္ ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးေနာက္ တျဖည္းျဖည္း  သာသနာဆုတ္ယုတ္လာ ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္ ခုနစ္ပါးသည္ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ မေလးမစား ျပဳေနၾကေသာ အျခားရဟန္းမ်ားကုိ ျမင္၍ “ဣဓ ကႎ ကေရာမ-ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနၾကေတာ့မွာလဲ၊ ဧကမေႏၲ သမဏဓမံၼ ကတြာ ဒုကၡႆႏံၲ ကရိႆာမ-သင့္ေတာ္ေသာ ေနရာ၌ ရဟန္းတရားကုိ အားထုတ္၍ ဒုကၡဆံုးေအာင္ ျပဳၾကစုိ႔ရဲ႕”ဟု တုိင္ပင္ၿပီးလွ်င္ ေတာင္ထိပ္သုိ႔ ေလွကားျဖင့္ တက္၍ အထက္ ေရာက္မွ ေလွကားကုိ ျဖဳတ္ခ်ကာ ရဟန္းတရားကုိ အစာမစားဘဲ အားထုတ္ၾကေလရာ… ရဟႏၲာတစ္ပါး ျဖစ္၍ အနာဂါမ္တစ္ပါး ျဖစ္ေလသည္၊ က်န္ငါးပါးကား သံသရာ၌ က်င္လည္ၾကၿပီးလွ်င္ ငါတုိ႔ ဗုဒၶ၏ လက္ထက္ေတာ္၌ တစ္ပါးသည္ ပုကၠဳသာတိမင္း, တစ္ပါးကား ကုမာရကႆပေထရ္, တစ္ပါးကား ဗာဟိယဒါ႐ုစီရိယ ေထရ္, တစ္ပါးကား မလ’ာမင္း၏သား အရွင္ဒဗၺ, အျခားတစ္ပါးမွာ သဘိယပရိဗုိဇ္ ျဖစ္လာ၏ဟု (ဓမၼပဒအ႒ကထာ ဗာဟိယဒါ႐ုစီရိယ ၀တၳဳ၌) ေတြ႕ရ၏။ [ဤ၀တၳဳ၌ ကႆပဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ သာသနာ ေနာက္ပုိင္း၀ယ္ ရဟန္းအမ်ား၏ သိကၡာပုဒ္ေတာ္ကုိ မေလးမစား ျပဳခ်ိန္၌ သူေတာ္ေကာင္းပုဂိၢဳလ္တုိ႔မွာ သူတုိ႔ႏွင့္ အတူ မေနသာ ေအာင္ပင္ ျဖစ္လာပံုကုိ သတိျပဳပါ။]