မုန္းေနသူ ကို ခ်စ္ေစလိုလ်ွင္

                          
အရွင္ဘုရား

တပည္႔ေတာ္ ကို လူတေယာက္က မုန္းေနပါတယ္၊ အဲဒါ ၿပန္ခ်စ္လာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ
နည္းလမ္းရွိပါသလား-

အဲဒီလူက အရင္ကေတာ႔ တပည္႔ေတာ္ကို ခ်စ္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အခုမွ မုန္းသြားတယ္ ထင္တယ္၊
နည္းလမ္း ရွိတယ္ ဆိုရင္ကူညီပါအုံးဘုရ႔ား၊

ဒါက ရန္ကုန္က ဒါယကာမ တစ္ေယာက္ကေၿပာၿပအကူအညီ ေတာင္းတဲ႔ စကားေလးပါ၊

ေလာကမွာ လူတိုင္းလူတိုင္းအတြက္ကိုယ္႔ကို မုန္းတဲ႔ရန္သူေတြ၊ ခ်စ္ခင္ၿပီးမွ စိမ္းကားရက္စက္သြားသူေတြ၊ ကိုယ္ႀကီးပြားေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားေနတာကို မနာလိုသူေတြ နဲ႔ စီးပြားၿပိဳင္ဘက္အခ်ငး္ခ်င္း
ၿပိဳင္ဘက္ကို မေကာင္းႀကံၿပီး အနုိင္ယူတာေတြ အားလုံးဟာ မႀကဳံခ်င္လည္း ႀကဳံရ၊
မဆုံခ်င္လည္း ဆုံရတဲ႔ လူ႔ဘ၀ထဲက အၿဖစ္အပ်က္ေတြပဲ မဟုတ္လား၊

ေသာ တ ပန္ နွင့္ စူ ဠ ေသာ တ ပန္

                                   
 
ေသာတပန္ = ေသာတပႏၷ

ေသာတ = ေရအယဥ္ ။ အာပႏၷ = ေရာက္သည္ ။ ေသာတပႏၷ (ဝါ) ေသာတပန္ ပုဂၢဳိလ္ ဆုိသည္မွာ - ဥပမာျပဳရေသာ္ အရပ္ရပ္မွ စီးဆင္းလာေသာ ေရအယဥ္တုိ႔သည္
သမုဒၵရာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ေနာက္သုိ႔ ျပန္မဆုတ္ဘဲ သမုဒၵရာသုိ႔သာ ေျပးဝင္ဘိသကဲ့သုိ႔ ေသာတပန္ျဖစ္ေသာ
ပုဂၢဳိလ္သည္ ငရဲ ၊ တိရိ စၦာန္ ၊ ၿပိတၲာ ၊ အသူရကာယ္ ၊ အပါယ္ေလးဘုံသုိ႔ ျပန္မဆင္းေတာ့ဘဲ နိဗၺာန္သုိ႔သာ ေျပးဝင္မည့္
ပုဂၢဳိလ္ဟု ဆုိလုိသည္ ။ (ဝါ) အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္ေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ လည္း မည္ဧ။္ ။

သစၥာေလးပါး တရားေတာ္ဧ။္ သေဘာ အဓိပၸာယ္ကုိ ( သင္ ၊ ေမး ၊ နာၾကား ၊ ေဆာင္ထား ၊ ဆင္ျခင္မႈ တုိ႔ျဖစ္ေသာ )သုတမယဥာဏ္ ၊ စိႏၲာမယဥာဏ္ တုိ႔ျဖင့္ သိေသာ အသိ မဟုတ္ဘဲ အားထုတ္ပြားမ်ားထား၍ ထုိးထြင္းသိျမင္ေသာပဋိေဝဓဥာဏ္ ျဖင့္ အမွန္တကယ္ သိျမင္ႏုိင္ေသာသူကုိ ေသာတပန္ ပုဂၢဳိလ္ ဟူ၍ ေခၚဆုိရဧ။္ ။

ေသာတပန္ အစစ္သာလွ်င္ အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္သည္ မဟုတ္ေသး ၊ တရားအားထုတ္ ပြားမ်ားေနစဥ္
စူဠ ေသာတပန္ အရည္အခ်င္းနွင့္ ျပည့္စုံေနသူလည္း ေသလြန္စုေတ သြားပါက အပါယ္ေလးပါး တံခါး ပိတ္ႏုိင္သည္သာတည္း။
( ဝိသုဒၶိ မဂ္ ) ။ ( စူဠ ေသာတပန္ = ေသာတပန္ငယ္ ၊ ေသာတပန္ေလာင္း )

စူဠ ေသာတပန္ အရည္အခ်င္း ျပည့္စုံမႈ ဆုိသည္မွာ ၊ ရုပ္ဧ။္ သေဘာတရား ၊ ရုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား ၊ နာမ္ဧ။္ သေဘာတရား ၊
နာမ္ျဖစ္ေၾကာင္း တရား ၊ ရုပ္နာမ္ အက်ဳိးတရားကုိ ျဖစ္ေပၚေစေသာ အေၾကာင္းတရား ( ပဋိစၥ သမုပၸာဒ္ ) ကုိ အနတၲ ဓမၼ သဘာဝသုိ႔
ဆုိက္ေအာင္ ဥာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ဆင္ျခင္ ပြားမ်ား ေနေသာအခ်ိန္သည္ ထုိပုဂၢဳိလ္ အတြက္ ' စူဠ ေသာတပန္ ' ျဖစ္၍ေနသည္ မည္ဧ။္ ။

ရုပ္နာမ္ သေဘာတရား ဆုိသည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ ေျပာင္းလဲ ေဖာက္ျပန္ ေနျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္း အမွန္ ျဖစ္ေပၚေနျခင္း ( ဒုကၡ သစၥာ) ကုိ
သိမႈပင္ ျဖစ္သည္ ။ ရုပ္နာမ္ ျဖစ္ေၾကာင္းတရား ဆုိသည္မွာ စြဲလန္းတပ္မက္မႈ ( သမုဒယ သစၥာ = တဏွာ ) ေၾကာင့္ ရုပ္နာမ္တုိ႔ ျဖစ္ေပၚေနျခင္းကုိ
သိမႈပင္ ျဖစ္သည္ ။ ထုိအသိဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚေနစဥ္ အခ်ိန္တြင္ ထုိပုဂၢဳိလ္သည္ စူဠ ေသာတပန္ ျဖစ္၍ေနေလသည္ ။ ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာအခ်ိန္၌
ကြယ္လြန္ စုေတသြားပါက အပါယ္ေလးပါးမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ ရရွိႏုိင္ၿပီး ေကာင္းျမတ္ေသာ ေနာက္ဘဝကုိ ေရာက္လွ်င္ေရာက္ခ်င္း ေသာတပန္
အစစ္ ျဖစ္ခါ အရိယာဘဝ ရရွိပုိင္ဆုိင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ေပသည္ ။ ( ကခၤာ ဝိတရဏ ဝိသုဒၶိ နိေဒၵသ ) ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိသည္ ယခုအခါ ေသာတပန္ မျဖစ္ေသးသည့္တုိင္ေအာင္ စုေတခါနီးတြင္ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ ပြားမ်ား အားထုတ္ေနျခင္းျဖင့္
အပါယ္ေဘးမွ ကင္းေဝးၿပီး ေနာက္ဘဝ၌ ေသာတပန္ အစစ္ ျဖစ္ႏုိင္ရန္ ယခုကပင္လွ်င္ ၾကဳိတင္ၾကဳိးစား၍ ဝိပႆနာ ဘာဝနာကုိ
အားထုတ္ပြားမ်ားႏုိင္ရန္ အစီအစဥ္ ျပဳလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ယူေဆာင္႐ြက္သင့္လွေပသည္ ။

ဝိပႆနာ လုပ္ငန္းမွာ မလုိက္စားဘူး ေသး၍သာ ခက္သည္ ၊ အရသာမရွိ ၊ ပ်င္းရိဖုိ႔ ေကာင္းဧ။္ ၊ ဟူ၍ ထင္မွားေနျခင္း ျဖစ္သည္ ။
အနတၲ ဓမၼ သဘာဝကုိ ႏုိင္နင္းေအာင္ အသင္အျပ ေကာင္းေသာ ဆရာျမတ္တုိ႔နွင့္ ေတြ႕ရွိပါက ထူးလွသည့္ ဓမၼအရသာကုိ လြယ္ကူစြာ
ကုိယ္တုိင္ခံစားႏုိင္ၿပီး စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ၊ ခ်မ္းေျမ႕သာယာဖြယ္ ဘဝကုိ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ေပမည္ ။

ေရႊဥမင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့သည္မွာ --
လယ္ လုပ္ မ ခက္ ၊ လယ္ တည္ ခက္ ဧ။္ ။
အ က်င့္ မ ခက္ ၊ အ သိ ခက္ ဧ။္ ။ ဟူ၍ျဖစ္သည္ ။

ဝိပႆနာ ဘာဝနာဧ။္ အားထုတ္ပုံ အားထုတ္နည္းကုိ သိၿပီဆုိလွ်င္ က်င့္ႀကံ ပြားမ်ားရန္ မခက္ေတာ့ၿပီ ။ နည္းသိရန္အတြက္ကုိမူ
အနတၲ ဓမၼ သဘာဝကုိ သေဘာေပါက္နားလည္ေအာင္ ရွင္းလင္းသင္ျပေပးႏုိင္ေသာ ဆရာစစ္ ဆရာမွန္ ေတြ႕ရန္ အလြန္အေရးႀကီးေပသည္ ။
ဆရာေကာင္း ဆရာျမတ္ ဟုတ္သည္၊ မဟုတ္သည္ကုိ ခြဲျခားသိႏုိင္ရန္အတြက္ မိမိ၌ ဝိပႆနာနွင့္ဆုိင္ရာ ဗဟုသုတ ဦးစြာ ရွိထားရမည္ ။
သုိ႔အတြက္ အခ်ိန္ကုိ သီးသန္႔ ရယူၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ၊ လူပညာရွိႀကီးမ်ား ေရးသားထားေသာ စာေပတုိ႔ကုိ ရွာေဖြ ဖတ္ရႈရမည္ ျဖစ္ေပသည္ ။

ပထဗ်ာ ဧကရေဇၨန ၊ သဂၢႆ ဂမေနန ဝါ ။
သဗၺေလာကာ ဓိပေစၥန ၊ ေသာတပတၲိ ဖလံ ဝရံ ။ ( ဓမၼ ပဒ ပါဠိေတာ္ )

အနက္ ။ ။ ေျမအျပင္၌ ဧကရာဇ္မင္း ျဖစ္ရသည္ထက္လည္းေကာင္း ၊
နတ္ျပည္သုိ႔ လားေရာက္ စံေပ်ာ္ရသည္ထက္လည္းေကာင္း
ခပ္သိမ္းေသာ ေလာကကုိ အစုိးရသည္ထက္ လည္းေကာင္း ၊
ေသာတပတၲိဖုိလ္သည္ ျမတ္ဧ။္ ။ ။

လူ ႏွင့္ တိရစၧာန္

လူႏွင့္ တိရစၧာန္ တစ္မိုးတစ္ေျမ ၊ တစ္ကမၻာတည္းမွာ
အတူေနေနၾကရေပမယ့္ ဘ၀တန္ဖိုးခ်င္းကေတာ့
မိုးနဲ႔ေျမေလာက္ ျခားနားတယ္။

-လူက အက်ိဳး၊အျပစ္ ခြဲျခားသိတယ္။
တိရစၧာန္က ၾကိဳက္၊မၾကိဳက္ပဲသိတယ္။

-လူက ကိုယ္ဖုိ႔ ၊ သူ႔ဖုိ႔ဆိုတဲ့ မွ်တတဲ့အက်င့္ရွိတယ္။
တိရစၧာန္က ကိုယ့္ဖုိ႔သာ အရယူတယ္။

-လူမွာ သဒၶါဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ရွိတဲ့ အတြက္ ပန္းတိုင္လည္း ရွိတယ္။
တိရစၧာန္ေတြမွာ ယံုၾကည္ခ်က္မရွိတဲ့အတြက္ ပန္းတိုင္လည္း မရွိဘူး။

-လူမွာ “ေစာင့္စည္းျခင္းသီလ နဲ႔ ဗဟုသုတအၾကားအျမင္”
ရွိတဲ့အတြက္ အသိအလိမၼာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ျပည့္စံုတယ္။
တိရစၧာန္မွာ သီလမရွိတဲ့အတြက္ ဒုစရုိက္ေတြခ်ည္း လုပ္ေနတယ္။
အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတ မရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ္သန္ရာ ကိုယ္လုပ္ေနၾကတယ္။

-လူဟာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းအက်င့္ကို စြန္႔ျပီး “စာဂ” ဆိုတဲ့မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္းရွိတယ္။
တိရစၧာန္မွာေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးအဓိကျဖစ္တဲ့ အတြက္
အျမဲတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေနတယ္။

-လူမွာ သတိအသိရွိတဲ့ အတြက္ ဆင္ျခင္တံုတရားရွိတယ္။
တိရစၧာန္မွာ ထိုးထြင္းသိမရွိတဲ့ အတြက္ အစြဲသိခိုင္းရာ လိုက္ပါေနၾကရရွာတယ္။

-လူမွာ “ဟီရိၾသတပၸ”ဆိုတဲ့ အရွက္အေၾကာက္ရွိတယ္။ တိရစၧာန္မွာ အရွက္အေၾကာက္မရွိတဲ့ အတြက္
“မေကာင္းမွဳ”ေတြကို ေျဗာင္ျပဳက်င့္ေနၾကတယ္။

ဒီေတာ့ လူလိုက်င့္ မွ လူပီသတယ္။လူစင္စစ္က တိရစၧာန္လို က်င့္ေနရင္ေတာ့
“လူ႔တိရစၧာန္”သာ ျဖစ္ေတာ့တယ္။

-【မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး】

Dhamma Dãna Source ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm

ကုသိုလ္ကိုမေမ႔ရဘူး

 
ကုသိုလ္ကိုမေမ႔ရဘူး။“ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳ” ကို အၿမဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္။
“အပၸမာဒတရား”သည္ ဘာေၾကာင့္ အေရးပါသလဲဆိုရင္ ကုသိုလ္ကို ျပဳမိေအာင္
တိုက္တြန္း ႏွိဳးေဆာ္ေပးတတ္တဲ့သဘာဝတရား ျဖစ္လို႔ပါပဲ။

တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္မဟုတ္လား။
တရားအားထုတ္လိုက္တာ ေရာဂါေပ်ာက္သြားတယ္။ ကံေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တာ ျဖစ္တယ္။ ေရာဂါေဝဒနာကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ “အကုသိုလ္ကံ”ေတြကို
ရွင္းသြားေစၿပီးေတာ့ “ကုသိုလ္ကံေတြ” ျဖစ္လာတယ္။ ပစၥဳပၸန္မွာျဖစ္တဲ့ မိမိစိတ္မွာလည္းပဲ “ေလာဘ၊ ေဒါသ” စတဲ့အကုသိုလ္အညစ္အေၾကးေတြ ကင္းစင္သြားၿပီး၊
အေလာဘ ၊အေဒါသ စတဲ႔ ၿငိမ္းေအးတဲ႔ ကုသိုလ္တရားေတြက
ထုတ္လုပ္ေပးတဲ႔ ရုပ္တရားဟာ သန္႔စင္လာတယ္။က်န္းမာလာတယ္။

သာဓုၿမိဳင္ၿမိဳင္ ေမြးနံ႔ႀကိဳင္

Thu Ya with Shi Nra and 2 others

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔၏ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ သာဓု ဟူေသာအသံမွာ ယဥ္ပါးေနၿပီးျဖစ္ပါသည္။ စကားအနက္အဓိပၸါယ္မ်ား ၆ မ်ဳိးမွာေတာ့ ေကာင္းေလစြ ၊ ျမဲျမံျခင္း ၊ ေတာင္းပန္ျခင္း ၊ ၀န္ခံျခင္း ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ၊ သူေတာ္ေကာင္း ဟူ၍ လည္းဆိုထားပါတယ္။
သာဓု အလၤကာမွာေတာ့
နာကိုး ေတာင္း႐ွစ္ သာဓုတစ္ ေဟာလစ္ အသေခ်ၤ လို႔ဆိုထားပါတယ္။
တရားနာယူျခင္း ကုသိုလ္သည္ ကးိုကမၻာအပါယ္ မလားႏိူင္ျခင္း၊ တရားေတာင္းပါက ႐ွစ္ကမာၻ မပါယ္မလားႏိူင္ျခင္း၊ သာဓုေခၚျခင္းေၾကာင့္ တစ္ကမာၻ အပါယ္မလားႏိူင္ျခင္း စေသာ အက်ိဳးတရားတို႔ ရရိွႏိူင္ေၾကာင္း ေဟာၾကားၾကပါသည္။
က်မ္းဂန္တို႔၌လာေသာ သာဓု ေခၚျခင္းေၾကာင့္ မ်ားစြာအက်ိဳးရိွပံုကို စာ၌ေရးသားထားပါသည္။
သာ၀တိၳျပည္သား သူႂကြယ္တဦးသည္ ဘုရား႐ွင္၏ အစ၊ အလယ္၊ အဆံုး သံုပါးလံုးေကာင္းျမတ္သည့္ တရားေတာ္ကို နာၾကားရ၍ အိမ္႐ွင္မျဖစ္သူ ဇနီးသည္အား အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပ ခြင့္ပန္ကာ သာသနာ့ေဘာင္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္၍ မ်ားမၾကာခင္အခ်ိန္မွာပင္ တရားထူးရရိွေသာ ရဟန္းဘ၀သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ 

ပေသဒနီ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ခင္ပြန္း မရိွေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ထိုအမ်ဳိးသမီးအား မိဖုရားအျဖစ္ ပစၥည္းႏွင့္တကြ သိမ္းပိုက္ခဲ့ပါသည္။ မင္းႀကီးသည္ မိဖုရားမ်ားစြာရိွပါသည္။ က်န္မိဖုရားမ်ားစြာကိုေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းၾကာညိဳပန္းမ်ားကို မိဖုရားတေယာက္ကို တစ္ပြင့္စီ ေပးပါေသာ္လည္း မိဖုရားအသစ္ကေလးအား ၾကင္နာယုယ၍ တစ္ေန႔ၾကာပန္း ႏွစ္ပြင့္ ေပးေလ့ရိွသည္။ 

ကံအေပၚ ယုံမွားသံသယ ရွိေနသည္ေလာ

ကၽြႏု္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုသည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို စြမ္းအား ရွိသေလာက္ ျပဳလုပ္ ေနၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါတရံ၌ ကိုယ္က ေကာင္းမႈကုသိုလ္လုပ္၍ ေကာင္းက်ိဳး မရသည့္အခါ စိတ္ဓာတ္ေတြက်၊ ေဒါသေတြျဖစ္ကာ ကိုယ့္ကံတရားႏွင့္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ လက္ခံယုံၾကည္ေသာ ဘာသာတရားကို သံသယျဖစ္လာတတ္ ပါသည္။ 

ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးေပးတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လား.. ဆိုေသာ သံသယေတြျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ မေကာင္းတာလုပ္ေနတဲ့လူေတြၾကေတာ့လဲ မေကာင္းက်ိဳးက မေပးပါဘူး သူတို႔မွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ ဇိမ္က်ေနလိုက္ၾကတာ။

 ေကာင္းတာလုပ္လဲ ေကာင္းက်ိဳးမေပးတဲ့ အတူတူေတာ့ျဖင့္
သူတို႔လိုပဲ မေကာင္းတာေတြလုပ္၊ စိတ္ရွိတိုင္း ထင္ရာစိုင္းၾကရင္ေကာင္းမလား
ဆိုေသာ အေတြးမွား အၾကံမွား စိတ္ဆိုး စိတ္ယုတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါသည္။ ထိုအခါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသာ၊ စိတ္ထားမခိုင္ ေသာသူမ်ားက မေကာင္းမႈဘက္သို႔ယိမ္းပါသြားတတ္ၾကပါသည္။

ထိုအျဖစ္မ်ိဳး ထိုအေတြးမွား၊ အႀကံမွားမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ဘူးသူတို႔၏ အေၾကာင္းကို တင္ျပလိုပါသည္... 

တစ္ခါတုန္းက တကၠသိုလ္ျပည္က ဒိသာပါေမာကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ၾကားေနေသာ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသား ေက်ာင္းသားႏွစ္ေယာက္ရွိပါသည္။

တစ္ေယာက္က စိတ္ေကာင္း ေစတနာေကာင္းျဖင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မွန္သမွ်ကို
လုပ္ပါသည္။ တပည့္၀တ္၊ သားသမီး၀တ္ေက်ပြန္သည့္အျပင္ကိုယ္က်င့္တရား လည္းေကာင္းသူျဖစ္ပါသည္။ အျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ဆိုး ေစတနာဆိုးျဖင့္ မေကာင္းသည့္အလုပ္မွန္သမွ် ကိုလုပ္ပါသည္။ တပည့္၀တ္၊ သားသမီး၀တ္ မေက်ပြန္သည့္အျပင္ ကိုယ္က်င့္တရား လည္းမေကာင္းပါ။

ထိုသူႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ၿမိဳ႕ေလးသို႔ အတူတကြျပန္ၾကသည္။ ေတာလမ္းခရီးတစ္ခုသို႔ ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္ မိုးႀကီးသည္းထံစြာ ရြာသည့္အတြက္ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္သို႔ ခို၀င္ၾကသည္။ ရုတ္တရက္သစ္ကိုင္းႀကီး က်ိဳးက်ကာ သူေတာ္ေကာင္းေက်ာင္းသား ေျခေထာက္ႏွင့္ ထိခိုက္မိ၍ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာရသည္။

သူေတာ္ေကာင္းေက်ာင္းသားက မိမိဒဏ္ရာကိုမိမိ သက္သာေအာင္ ေဆးကုေပးေနစဥ္ သူယုတ္မာေက်ာင္းသားကေတာ့ သစ္ကိုင္းႀကီးထိုးေကာ္လုိက္ေသာ ေျမတြင္းထဲက ေရႊအိုးႀကီးတစ္ခုကို ရရွိသြားပါသည္။

ကာလာမသုတ္

"အို ကာလာမတို႔-

(၁) တဆင့္စကား အဆင့္ဆင့္ ၾကားရသည္တို႔အေပၚမွာလည္း အၿပီးသတ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မခ်ၾကကုန္ႏွင့္။

(၂) သင္တို႔အထက္က ဘိုးေဘးဘီဘင္ အစဥ္အဆက္လာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း အဆံုးသတ္ အားကိုးၿပီး အဟုတ္မွတ္၍ မက်င့္သံုးၾကကုန္ႏွင့္

(၃) အေျခအျမစ္မပါသည့္ သူေျပာငါေျပာ ေကာလာဟလ စကားတို႔ကိုလည္း လက္ခံမမွားၾကကုန္ႏွင့္။

(၄) ဘာသာေရးက်မ္းစာတို႔၏ အရွိန္ဩဇာေအာက္မွာလည္း နစ္ျမဳပ္၍မေနၾကကုန္ႏွင့္။

(၅) အက်င့္ႏွင့္ အသိမပါ တကၠီဝါဒီတို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ားကိုလည္း ဟုတ္ၿပီ မွန္ၿပီဟု အတည္မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၆) အျခားအျခားေသာလူတို႔ အျခားအျခားေသာ အယူဝါဒတို႔ထံမွ ပံုတူကူး၍ က်င့္သံုးျခင္းသည္လည္း မိမိတို႔ ဘဝႏွင့္ အပ္စပ္လိမ့္မည္ဟု အတည္တက် မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၇) မိမိတို႔အေတြးအေခၚ အယူအဆကို မိမိတို႔၏ အေတြးျဖင့္သာလွ်င္ အေၾကာင္းယုတၲိေပး၍ တင္ျပႏိုင္႐ံု မွ်ျဖင့္ ကိုယ့္အေတြး ကိုယ့္ယုတၲိ ဟုတ္ၿပီဟု မယူၾကကုန္ႏွင့္။

(၈) ဆရာတစ္ေယာက္ေယာက္ လာေရာက္ေဟာေျပာခ်က္သည္ မိမိေတြးထင္ထားသည္ႏွင့္ ကိုက္ညီသြားၿပီဆို ႐ံု မွ်ျဖင့္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီဟု မယူဆၾကကုန္ႏွင့္။

(၉) ေလးစားထိုက္ေသာ ေလာကကဂ႐ုျပဳေနသည့္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္၏ ဝါဒသည္ျဖစ္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည္ ဟူ၍လည္း တစ္ထစ္ခ် မယူၾကကုန္ႏွင့္

(၁၀) မိမိတို႔ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားတိုင္းသည္လည္း ဟုတ္ၿပီမွန္ၿပီ အက်ိဳးရွိၿပီဟု အၿပီးသတ္ မမွတ္ယူၾကကုန္ႏွင့္။

ဟူ၍ ဘုရားရွင္ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့သည္ကို သတိမူၾကကုန္ေလာ့ ....

အရိေမေတၱယ် ျမတ္စြာဘုရား ဗုဒၶ၀င္အေၾကာင္းအရာ

အရိေမေတၱယ်ျမတ္စြာဘုရားဗုဒၶ၀င္အေၾကာင္းအရာေလးပါ...ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကပိၸလဝတ္ျပည္  နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးေနတဲ႔အခ်ိန္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ အရ အရဟတၱဖိုလ္စ်ာန္သမာပတ္ ဝင္စားျပီး အဇိတရဟန္း ေနာင္အနာဂတ္ကာလမွာ အရိေမေတၱယ် ဘုရား  ျဖစ္ေတာ္မူမည္႔အေႀကာင္းကို ေဟာႀကားေတာ္ မူပါတယ္။အရိေမေတၱယ်ဘုရားေလာင္းက တစ္သေခ်ၤႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီေတြျဖည္႔က်င္႔ျပီး တုသိတာနတ္ျပည္မွာရိွေနမယ္။
အေလာင္းေတာ္နတ္သားက လူ႕ျပည္ကိုဆင္းျပီး ပဋိသေႏၶေနဖို႔ရာအတြက္ ဘုရားေလာင္းတို႔ရဲ႔ ထံုးတမ္း အစဥ္အလာ ဓမၼတာအရ ပဋိသေႏၶယူေတာ႔မယ္ဆိုရင္ ႀကည္႔ျခင္းငါးပါး အရင္ႀကည္႔ျပီးမွ ပဋိသေႏၶယူေလ႔ ရိွႀကတယ္။ႀကည္႔ျခင္းငါးပါးျဖင္႔ႀကည္႔ေတာ္မူျခင္းက-..
(၁)ဘုရားျဖစ္မည္႔ေခတ္အခါကာလကား အႏွစ္တစ္သိန္းမွစျပီး ေအာက္ျဖစ္ေသာကာလ အႏွစ္တစ္ရာတန္းမွစျပီး အထက္ျဖစ္ေသာကာလ (တစ္သိန္းႏွင္႔ တစ္သိန္းေအာက္- ၁၀၀အထက္)(၂)ဘုရားျဖစ္ရာက်ြန္းကား ဇမၺဴဒိပ္က်ြန္း
(၃)ဘုရားပြင္႔ရာေဒသကား မဇၥ်ိမေဒသ
(၄)ဘုရားေလာင္းျဖစ္ရာ အမ်ိဳးကား မင္းမ်ိဳး ပုဏၰားမ်ိဳး
(၅)မယ္ေတာ္၏အသက္အပိုင္းအျခားကား ဘုရားေလာင္းေမြးျပီးခုနစ္ရက္သာေနရျခင္းပဋိသေႏၶယူုျခင္း...ေကတုမတီျပည္……သခၤစႀကဝေတးမင္းႏွင္႔ တိုင္ပင္ႀကံစည္ဘက္ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေသာ အတိတ္ အနာဂတ္ကိုသိျမင္ႏိုင္ျပီးပစၥဳပန္သံသရာအစီးအပြားကို ဆံုးမတတ္ေသာ သုျဗဟၼပုဏၰားႀကီး၏ ျဗဟၼဏဝတီပုေဏၰးမဝမ္းမွာ ပဋိသေႏၶေနလိမ္႔မည္။

အေဟာင္းစားသူ

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက သာ၀တၳိျပည္ မိဂါရသူေဌးႀကီးထံမွာ ပုဏၰ၀ၯနအမည္ရွိတဲ့ သားတေယာက္ရွိပါတယ္ အဲဒီသူေဌးသားကေလး အရြယ္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ရက္သားခ်ေပးဖို႔ သတို႔သမီး အလိုရွိခဲ့ၾကပါသတဲ့။ မိဘေတြဟာ လကၡဏာေဗဒင္တတ္တဲ့ ပုဏၰား ရွစ္ေယာက္ကို သူတို႔ကိုယ္စား အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ကိုလႊတ္ျပီး ေကာင္းျခင္းငါးျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ သတို႔သမီး အရွာခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပုဏၰားရွစ္ေယာက္ဟာ သာေကတျမိဳ႔ကို ေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ တမန္ေတာ္ ပုဏၰားေတြဟာ ေရဆိပ္မွာထိုင္ျပီး သာေကတသူ ပ်ိဳပ်ိဳရြယ္ရြယ္ေတြကို ၾကည့္လို႔ ဘယ္သူမ်ား သူတို႔သူေဌးသားေလးနဲ႔ သင့္ေတာ္မလဲလို႔ ရွာေဖြခဲ့ၾကတာေပါ့။

သာေကတျမိဳ ႔သူ ၀ိသာခါနဲ႔ အဖြဲ႔ဟာလည္း ေရဆိပ္မွာ ေရာက္ေနခ်ိန္မို႔ ပုဏၰားေတြရဲ႔ မ်က္စိထဲမွာ ၀ိသာခါရဲ ႔ အလွဟာ ထင္းခနဲ ျမင္သာေနခဲ့တာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ မိုးေတြ ေလေတြ ၀ုန္းခနဲ ရြာခ်ပါတယ္။ အားလံုး ေျပးၾက လႊားၾက ျဖစ္ကုန္ၾကေပမယ့္ ဣေျႏၵႀကီးတဲ့ ၀ိသာခါကေတာ့ ဣေျႏၵအပ်က္မခံဘဲ မိုးခိုဇရပ္ရွိရာကို ေအးေအးေဆးေဆး လွမ္းလာခဲ့ပါတယ္။ ပုဏၰားေတြဟာ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာနဲ႔ ျပည္စံုတဲ့ ၀ိသာခါကို သူတို႔သူေဌးသားရဲ ႔ ဇနီးေလာင္းအျဖစ္ 

ေရြးခ်ယ္ကမ္းလွမ္းခဲ့ရာမွ ၀ိသာခါကလည္း မ်ိဳးရိုးအဆင့္အတန္းကို ျပန္လည္ေမးျမန္းျပီး လက္ခံခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ သာေကတျမိဳ႔က ဓနဥၥယ သူေဌးႀကီးရဲ႔ သမီး ၀ိသာခါနဲ႔ သာ၀တၳိျပည္က မိဂါရသူေဌးႀကီးရဲ႔ သားတို႔ ဖူးစာဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတာေပါ့။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ သူေဌးႀကီးေတြရဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ၊ ဓနအင္အားေတြနဲ႔ မဂၤလာပြဲဟာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ  ျဖစ္ခဲ့ျပီး  

ေကာသလမင္းႀကီးကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ခ်ီးျမႇင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဓနဥၥယ သူေဌးႀကီးဟာ ေယာကၡမအိမ္ ပါမယ့္သမီးအတြက္ အိမ္ေထာင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးေတြ လိုက္နာရမယ့္ အခ်က္ေတြကို ေသခ်ာသင္ၾကား ေလ့က်င့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ သာ၀တၳိျပည္ကေန မဂၤလာပြဲက်င္းပရာကို လိုက္လာတဲ့ သူေဌးႀကီးရွစ္ေယာက္ကိုလည္း သမီးကို ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အပ္ႏွံလိုက္ပါတယ္။

ရခဲတဲ့ ဒုလႅဘတရား သံုးပါး

ဒါန မဂၤလာၾကီး ေအာင္ျမင္ဖို ့ကလည္း ၾကံုရခဲတဲ ့ ကိစၥပါ။ "ပစၥည္း သဒၶါ၊သာသနာ သံုးျဖာဒုလႅဘ၊စံုခဲစြ။ "
လို ့  ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ဆံုးမေတာ္မူပါတယ္။လွ ူခ်င္တန္းခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ထက္သန္
ေနပါေစ။လွ ူစရာပစၥည္းရွိေနမွလည္း အလွ ူတစ္ခု ထေျမာက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ့လူေတြ သိတ္ေစတနာထက္
သန္ၾကေပမယ့္ ဥစၥာစီးပြား လကၡဏာ ရွားပါး ဆင္းရဲရွာၾကေတာ့ အလွ ူတစ္ခု ေအာင္ျမင္ေအာင္မလုပ္
နိုင္ၾကဘူး။ သူမ်ားေတြ သိန္းနဲ့ေသာင္းနဲ့ခ်ီ လွ ူေနတယ္ၾကားရင္ သူလည္း လွ ူခ်င္တဲ့စိတ္ေတြတဖြားဖြား
ေပၚေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ လွ ူစရာပစၥည္းက ကိုယ့္လက္ထဲမွာမရွိရင္ မလွ ူနိုင္ဘူး။ လွ ူစရာပစၥည္းရွိေနျခင္း
ကလည္း အေရးၾကီးတယ္။

 သဒၶါတရားထက္သန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ဖို ့လည္းလိုတယ္။  ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာ ခ်မ္းသာ လွ ူစရာ ဥစၥာ
ပစၥည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ေပါမ်ား ေပါမ်ား  သဒၶါတရားမရွိရင္ မလွ ူျဖစ္ဘူး။မလွ ူခ်င္ဘူး။ ဥစၥာ စီးပြား ခ်မ္း
သာေပမယ့္ ေစတနာ သဒၶါတရားထက္သန္ေနဖို ့ကလည္း လိုေသးတာပဲ။ သဒၶါတရားမထက္သန္ရင္
လည္း အလွ ူက မေအာင္ျမင္ဘူး။

တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း

ဘုရားရွင္သည္ သာဝတၱိျပည္ ပုဗၺာရံုေက်ာင္း တိုက္တြင္ သီတင္းသံုး စံေနေတာ္မူခိုက္ ဂဏကေမာဂၢလႅာန္ပုဏၰားၾကီးသည္ ဘုရားရွင္ထံသို.ခ်ဥ္းကပ္ကာ သူသိလိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကို ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ထိုေမးခြန္းမ်ား၏ ဆိုလိုရင္းမွာ---
အရွင္ေဂါတမ၏ သာသနာေတာ္၌ အစဥ္အတိုင္း လိုက္နာျပဳက်င့္အပ္သည့္ က်င့္စဥ္အရပ္ရပ္ ထင္ရွားတည္ရွိပါသလား ဟု ေမးျမန္းေလွ်ာက္ ထား၏။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က အစဥ္အတိုင္း လိုက္နာျပဳက်င့္အပ္သည့္ က်င့္စဥ္အရပ္ရပ္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကာ---
၁။ရဟန္းေတာ္တို. လိုက္နာျပဳက်င့္အပ္သည့္ ပါတိေမာကၡသံဝရ သီလတည္းဟူေသာ ဝိနည္းသီလက်င့္စဥ္၊
၂။မ်က္စိ နား ႏွာ လွ်ာ ကိုယ္ ႏွလံုးတည္းဟူေသာ ဒြါရ(၆)ပါး၊ တံခါးၾကီး(၆)ေပါက္မွ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ စသည့္ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးတို. ဝင္ေရာက္မလာႏိူင္ေအာင္ မိမိမ၏ ကမၼ႒ာန္းအာရံု၌ ဘာဝနာစိတ္ကို အျမဲသြတ္သြင္းထားလ်က္ ဣေျႏၵတို.ကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္းတည္းဟူေသာ ဣျႏၵိယ သံဝရသီလက်င့္စဥ္၊
၃။အစာအာဟာရ၌ အတိုင္းအရွည္ကို သိျခင္း၊ ပစၥေဝကၡဏာဆင္ျခင္လ်က္ အစာအာဟာရကိုသံုး ေဆာင္မွီဝဲျခင္းတည္းဟူေသာ ပစၥယသႏ႖ိႆိတသီလက်င့္စဥ္၊
၄။ညဥ့္သံုးယာမ္ တစ္ယာမ္သာ အိပ္စက္လ်က္ ၾကြင္းက်န္ေသာ အခ်ိန္ကာလတို.၌ ကမၼ႒ာန္းတရားတို.ကို သာလ်င္ အျပင္းအထန္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ျခင္း ဇာဂရိယာႏုေယာဂက်င့္စဥ္၊
၅။သတိ၏ တည္ရာအာရံုျဖစ္ၾကကုန္ေသာ သမထကမၼ႒ာန္းအာရံုႏွင့္ ဝိပႆနာကမၼ႒ာန္းအ ာရံုတို.အေပၚ၌ ခိုင္ျမဲေသာ သတိႏွင့္ ပိုင္းပိုင္းျခာ းျခားကြဲကြဲျပားျပား သိတတ္ေသာ သမၸဇဥ္ဉာဏ္တို.ႏွင့္ျပည့္စံုေအာင္ ျဖည့္က်င့္ရမည့္ သတိသမၸဇဥ္ပိုင္း က်င့္စဥ္၊
၆။ဆိတ္ျငိမ္ရာ ေတာေက်ာင္း ေတာင္ေက်ာင္းသို. ခ်ည္းကပ္ကာ ေရွးဦးစြာ သမထကမၼ႒ာန္းကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ျဖည့္က်င့္ရမည့္ က်င့္စဥ္၊ ထိုသို.က်င့္ရာ၌---
၇။(က) သက္ရွိသက္မဲ့ ကာမဝတၳဳ အစုစုတို.အေပၚ၌ လိုလားတပ္မက္ျခင္း ကာမစၦႏၵနီဝရဏ၊ (ခ)သက္ရွိသက္မဲ့ ကာမဝတၳဳအစုစုတို.ကို ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးလိုျခင္း ဗ်ာပါဒနီဝရဏ၊ (ဂ)ကမၼ႒ာန္းအာရံုေပၚ၌ စိတ္ေစတသိက္တို.၏ တက္တက္ၾကြၾကြမရွိပဲ ေလးလံထိုင္းမႈိင္းေနျခင္း ထိနမိဒၶနီဝရဏ၊ (ဃ)ကမၼ႒ာန္းအာရုံေပၚ၌ စိတ္ေစတသိက္တို.ကို စုစည္းလို. မရႏိူင္ဘဲ ျပင္ပအာရံု အမ်ိဳးမ်ိဳးေပၚသို. စိတ္ပ်ံ.လြင့္ေနျခင္း ဥဒၶစၥႏွင့္ျပဳျပီးဒုစရိုက္ မျပဳလိုက္မိေသာသုစရိုက္တို.ကို အာရံုျပဳကာ ေနာင္တတစ္ဖန္ပူပန္ေနျခင္း ကုကၠဳစၥတည္းဟူေသာ နီဝရဏ(ဥဒၶစၥ+ကုကၠဳစၥ နီဝရဏ)၊ (ဂ)ရတနာသံုးတန္ ကံ-ကံ၏အက်ိဳးတရာ းစသည္တို.အေပၚ၌ သို.ေလာသို.ေလာ ေတြးေတာယံုမွားေနျခင္း ဝိစိကိစၦာနီဝရဏ-သမထစ်ာန္ႏွင့္ ဝိပႆနာဉာဏ္တို.က ျဖစ္ေပၚမလာေအာင္ တားျမစ္ေႏွာင့္ယွက္ ပိတ္ပင္ေနသည့္ ဤနီဝရဏတရား၅-ပါးတို.ကို ႏွိပ္ကိပ္ဖ်က္ဆီးေၾကာင္းျဖစ္သည့္ ပထမစ်ာန္ ဒုတိယစ်ာန္ တတိယစ်ာန္ စတုတၳစ်ာန္သို. ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ရမည့္က်င့္စဥ္၊
၈။ထိုစတုတၳစ်ာန္ သမာဓိကို ဝိပႆနာဉာဏ္၏ အေျခခံ သမာဓိအျဖစ္ ထူေထာင္ကာ အရဟတၱဖိုလ္ေပါက္ အဆင့္ဆင့္ လိုက္နာျပဳက်င့္ ရမည့္ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္-
ဤကဲ့သို.အစဥ္အတိုင္း လိုက္နာျပဳက်င့္ရမည့္ က်င့္စဥ္အရပ္ရပ္တို. ငါဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္၌ ထင္ရွားတည္ရွိပါေၾကာင္းကို ျပန္လည္ကာ မိန္.ၾကားေတာ္မူလိုက္သည္။ ထိုက်င့္စဥ္အရပ္ရပ္တို.ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္လိုက္လွ်င္ ထိုက်င့္စဥ္တို.မွာ သီလက်င့္စဥ္ သမာဓိက်င့္စဥ္ ပညာက်င့္စဥ္ဟူေသာ မဂၢင္(၈)ပါး က်င့္စဥ္တရားတို.သာ ျဖစ္ၾကေပသည္။
နိဗၺာန္တရားေတာ္ျမတ္သည္လည္းထင္ရွားရွိတာ မွန္၏။ နိဗၺာန္သြားရာလမ္းသည္လည္း ထင္ရွားရွိတာမွန္၏။ နိဗၺာန္သြားရာလမ္းကို ညႊန္ၾကားျပသတတ္သည့္ ဘုရားရွင္လည္း ထင္ရွားရွိတာမွန္၏။ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားရွင္ဟာ နိဗၺာန္သို. သြားရာလမ္းကို ေဟာၾကားျပသတတ္သူ သာ ျဖစ္ျပီး ကိုယ္တိုင္က်င့္သူေတြသာ သံသရာဝ္ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ၾကမွာျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ အရွင္ေရဝတ၏ နိဗၺာန္သို.သြားရာ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္မွ်ေဝပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ဘုန္းေတာ္ ၆-ပါး

ပတၱိဘုန္းေတာ္။ ။ၾကြေတာ္မူလုိရာအရပ္သို႔ ဆီးတားကာကြယ္ျခင္း မရွိ၊ တစ္ခဏခ်င္း ၾကြေရာက္ႏုိင္ေသာ ဘုန္းေတာ္ ျဖစ္သည္၊ ဘုရားရွင္သည္ ေခ်ခြ်တ္ထုိ္က္ေသာ သတၱ၀ါကို ျမင္ေတာ္မူလွ်င္ နတ္ျပည္ ျဗဟၼာျပည္၌ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိသူ၏အထံသို႔ တစ္ခဏခ်င္း အေရာက္ၾကြေတာ္မူႏုိင္သည္။

ပါကမၼဘုန္းေတာ္။ ။အဆင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူလုိပါလွ်င္ တစ္ခဏတည္းျဖင့္ ျပီးေစႏုိင္ေသာ ဘုန္းေတာ္ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္သည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေျမာက္ကြ်န္းသို႔ ၾကြေတာ္မူျပီးလွ်င္ ထုိကြ်န္းသားတုိ႔၏ ဘုရင္ပံုစံ ဖန္ဆင္းလ်က္ တရားေဟာေတာ္မူသည္။

ဤသိတာဘုန္းေတာ္။ ။မိမိ၏ စိတ္ေတာ္ကိုလည္းေကာင္း, မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါေတြကိုလည္းေကာင္း အုပ္စိုးႏုိင္ေသာ ဘုန္းေတာ္ေပတည္း။ ဤဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ပင္ ဘုရားရွင္ကို မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါတုိ႔က ရုိေသခန္႔ညားၾကရေပသည္။

ဥပသမၸဒ ကမၼ၀ါစာ ( မဟာစည္ မူ )

မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး စီစစ္ေတာ္မူထားေသာ 

ဥပသမၸဒ ကမၼ၀ါစာ

ရဟန္းေလာင္းအား ျမန္မာသက္သက္ျဖင့္ ညႊန္ၾကားသင္ျပ ဆုမၼပံု

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ

           ဥပဥမၸဒကံ မေဆာင္မီ ေရွးဦးစြာ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ယူေစရမည္ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုအခါ သင္ပဥၨင္းေလာင္း (တို႔) သည္ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ယူ(ၾက)ဦးေလာ့။

ဥပဇၩာေယာ ေမ (ေနာ) ဘေႏၲ ေဟာဟိ၊ ( ၃-ႀကိမ္ )

အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားသည္ ဘုရားတပည့္ေတာ္ (တို႔) ၏ အျပစ္ႀကီး အျပစ္ငယ္ကို ၾကည့္ရႈ၍ ဆိုဆုမၼေသာ ဥပဇၩာယ္ဆရာ  ျဖစ္ေတာ္မူပါ အရွင္ဘုရား။

ပါသာဒိေကန သမၸာေဒဟိ ( သမၸာေဒထ ) ( ၃-ႀကိမ္ )။

ၾကည္ညိဳဘြယ္ကိုေဆာင္ေသာ ကိုယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာ စိတ္အမူအရာႏွင့္ ျပည့္စံု (ၾက) ေစေလာ့့။ ( ျပည့္စံုေအာင္ အားထုတ္၍ ေနထိုင္ၾကရမည္ )။

အာမ ဘေႏၲ။ ( ေကာင္းပါျပီဘုရား ျပည့္စံုေစပါမည္ )။

     (ဥပဇၩာယ္ဆရာဆိုတာ တပည့္ရဟန္းသစ္အား ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားႏွင့္ အညီ က်င့္တတ္-ေနထိုင္တတ္ေအာင္ သားငယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဖခင္ကဲ့သို႔ သင္ျပဆုမၼေပးတဲ့ ဆရာျမတ္ပဲ၊ ဥပဇၩာယ္ယူထားတဲ့ တပည့္ ကလဲ ဥပဇၩာယ္ဆရာကို ဖခင္ကဲ့သို႔ ရိုေသေလးစားရတယ္ )။

ဥပဇၩာယ္ယူေစျပီးလွ်င္ သပိတ္သကၤန္းကို ေျပာၾကားရမည္ဟု ဗုဒၶ ျမတ္စြာ မိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခုအခါ သင္ပဥၨင္းေလာင္း(တို႔) အား သပိတ္သကၤန္းကို ေျပာၾကားမယ္။ ( ဒီလိုေျပာၾကားရတာကလဲ ဘုရား လက္ထက္ေတာ္ ကာလတုန္းက ရဟန္းခံၾကရာမွာ ဥပဇၩာယ္ဆရာက ေပးတဲ့ သပိတ္သကၤန္းနဲ႔ ရဟန္းခံေပးၾကတာပဲ မ်ားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေခတၱ ခဏ ငွါးတာေလလားလို႔ သံသယျဖစ္ဖြယ္ ရွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီလို သံသယ မျဖစ္ရေအာင္ ရဟန္းေလာင္း၏ ကိုယ္ပိုင္ သပိတ္ သကၤန္းမ်ား  ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾကားရျခင္း ျဖစ္တယ္။ 

အဲဒီတုန္းက  အစဥ္အလာအရ  ယခုအခါမွာလဲ  ကိုယ္ပိုင္  သပိတ္ သကၤန္းျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားေအာင္ ေျပာၾကားရတာပဲ။)

           သင္ပဥၨင္းေလာင္း(တို႔)၏ ေရွ႔၌ခ်ထားေသာ (အသီးသီးေသာ) သပိတ္ဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ သပိတ္ပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္သပိတ္လို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

သပိတ္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့ (အသီးသီးေသာ) ႏွစ္ထပ္သကၤန္း ႀကီးဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းႀကီးလို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္မွာရံုထားတဲ့ ဧကသီသကၤန္းဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဧကသီသကၤန္းပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ(တို႔)၏ ကိုယ္ပိုင္ ဧကသီသကၤန္းလို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

သင္ (တို႔) ၏ ခါးမွာ၀တ္ထားတဲ့ သင္းပိုင္သကၤန္းဟာ သင္ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ခါး၀တ္သင္းပိုင္သကၤန္းပဲ၊ အဲဒါကို မိမိ (တို႔) ၏ ကိုယ္ပိုင္ ခါး၀တ္သင္းပိုင္သကၤန္းလို႔ မွတ္ (ထားၾက)။

( ရဟန္းေလာင္းမွာ ယခုေျပာခဲ့တဲ့ သပိတ္တလံုးနဲ႔ သကၤန္း သံုးထည္ ျပည့္စံုရတယ္၊ အဲဒီ သပိတ္တလံုးနဲ႔ သကၤန္းသံုးထည္ ျပည့္စံုယင္ သပိတ္သကၤန္း ျပည့္စံုျပီလို႔ ဆိုရတယ္၊ အဲဒီလို ျပည့္စံုမွ ရဟန္း ခံေပးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ သပိတ္သကၤန္းမ်ား ျပည့္စံုေၾကာင္း ထင္ရွားေအာင္လို႔ ယခုေျပာၾကားရတာပဲ)။

ပဗၺာဇနီယကမၼဝါစာ ဖတ္သင့္ မဖတ္သင့္...

မိုးညႇင္း သမၺဳေဒၶ ေစတီေတာ္-မွ ထူးျခားေသာ ေနရာမ်ား

မိုးညႇင္း သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီးကား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ေစတီပုထိုးမ်ားထဲတြင္ ဗိသုကာလက္ရာ အေျမာက္ဆံုး ေစတီေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ ျဖစ္သည္။
သမၺဳေဒၶ ေစတီေတာ္ႀကီး အတြင္းအျပင္၌ရွိေသာ ေစတီေတာ္ေပါင္းမွာ (ျမေရႊေငြ စိတ္သီးေဆာင္း သမၺဳေဒၶ ရုပ္ပြားေပါင္း) ဟူေသာ သမိုင္းလကၤာအရ (၅၈၂၃၆၃) ဆူ ရွိပါသည္။

ဤမွ် မ်ားျပားေသာ ေစတီပုထိုး၊ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို တစ္ေနရာတည္းတြင္ စုစုစည္းစည္း ဖူးေတြ႔ရျခင္းမွာ သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီး၌သာ ရွိပါသည္။
သမၺဳေဒၶေစတီေတာ္ႀကီးကို သာသနာသကၠရာဇ္ (၂၄၈၃)ခုႏွစ္၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္ (၁၃၀၁)ခုႏွစ္ ဒုတိယဝါဆိုလဆန္း (၅)ရက္ (၂၀-၇-၁၉၃၉) ၾကာသပေတးေန႔ နံနက္ (၆)နာရီ (၃၀)မိနစ္မွ (၇)နာရီတြင္းတြင္ ေက်းဇူးရွင္ မိုးညႇင္းေတာရ ပထမဆရေတာ္အရွင္ျမတ္ အလွဴးရွိေသာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္(၄၀)ေက်ာ္တို႔မွ ဦးေဆာင္၍ မဂၤလာပႏၷက္ ခ်ေတာ္မူခဲ့ရာ ယခုအခါ ႏွစ္ေပါင္း(၅၇)ႏွစ္မွ် ၾကာျမင့္ခဲ့ေပ၏။

ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ ႏွင့္ ျပိတၱာမ်ိဳးႏြယ္ တေစၧသရဲ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား (၆)

ကမၼဝါ ပါဠိ္၌လာေသာ အေႏွာင့္အယွက္မ်ား---

ပဗၺာဇနိယ ကမၼဝါစာ မူရင္းပါဠိတြင္ “ဣေမ အမႏုႆာ ယကၡ၊ ဂႏၶဗၺ၊ ကုမၻ႑၊ နာဂါ၊ စ႑ာ၊ ရုဒၶါ၊ ရဘသာ၊ အဒယာလုကာ၊ ဝိေဟသကာ”ဟု ေဖာ္ျပထားေပရာ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထား၍မျဖစ္ေပ။ လူတို႔ကို ေျခာက္လွန္႔ ဒုကၡျဖစ္ေစတတ္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ားသာျဖစ္၏။ 

ထိုပါဠိပုဒ္အား အနက္ေပးၾကည့္လွ်င္ ပို၍ အဓိပၸါယ္ေပါက္ေပမည္။ အနက္ထြက္ရွိပံုမွာ---
စ႑ာ-ၾကမ္းတမ္းကုန္ေသာ၊
ရုဒၶါ-ကုသိုလ္တရားတို႔ကို ဆို႔ပိတ္တတ္ကုန္ေသာ၊
ရဘသာ-မေကာင္းမႈအကုသိုလ္ ဒုစရိုက္တရားကို အားထုတ္တတ္ကုန္ေသာ၊
အဒယာလုကာ-သနားျခင္း ကရုဏာ အလြန္ကင္းကုန္ေသာ၊ 
ဝိေဟသကာ-သတၱဝါတို႔အား ရက္ရက္စက္စက္ မညႇာမတာ ႏွိပ္စက္တတ္ကုန္ေသာ၊
အမႏုႆာ-လူဇာတ္စစ္စစ္ မဟုတ္ကုန္ေသာ၊

သမၺဳေဒၶအက်ိဳး ႏွင့္ တန္ခိုးအနႏၲ

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့ေသာ ဂါထာမဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ပိဋကတ္သံုးပံုတြင္ ပါဝင္ေသာ ဂါထာလည္း မဟုတ္ပါ။
သမၺဳေဒၶဂါထာကို မည္သူက စတင္ဖြဲ႔ႏြဲ႔ သီကံုးခဲ့သည္ကိုလည္း မသိရပါ။
သို႔ေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာအလင္းေရာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဝယ္ စတင္ျဖန္႔က်က္သည့္ သထံုေခတ္မွ စတင္ေပၚေပါက္လာသည္ဟုသာ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိမ်ားက ခန္႔မွန္းခဲ့ၾကသည္။

ထိုသထံုေခတ္ သာသနာေတာ္ လင္းေရာင္ျခည္ စတင္ထြန္းလင္းသည့္ေခတ္မွသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတဝန္းသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔ခဲ့ပါသည္။
ဤသို႔ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီး ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားျခင္းမွာ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္သည္ ရိုးရိုးကုသိုလ္ရေအာင္ ဘုရားရွိခိုးအျဖစ္သာမက ယခုမ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ ေတြ႔ႀကံဳရင္ဆိုင္ရမည့္ ေဘးဆိုးအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အႏၲရာယ္ဆိုး အဖံုဖံုတို႔မွ လက္ေတြ႔ မ်က္ေတြ႔ ပြဲေတြ႔ အႏၲရာယ္ကင္းၾကသည္ကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားၾကရသျဖင့္ နာမည္ႀကီးျပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔ အေလးအျမတ္ထားသည့္ သရဏဂံုျမတ္သံုးပါးကို အျမဲမျပတ္ ႏွလံုးသြင္းျခင္း၊ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ျခင္းကဲ့သို႔ပင္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ရရွိႏိုင္သည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သမၺဳေဒၶဂါထာေတာ္ျမတ္ႀကီးသည္ ျမတ္ဘုရားကို ပို၍အားထားၾကည္ညိဳ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းႏွင့္ ျမတ္တရားႏွင့္ ျမတ္သံဃာအေပါင္းကိုလည္း ယံုၾကည္အားထားကာ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ ဂါထာေတာ္ႀကီးအျဖစ္ ေတြ႔ရွိရပါသည္။

ပုညႀကိယာ၀တၳဳ ၁၀-ပါး

(၁) ဒါနဆိုတာ-မိမိကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို လွဴဒါန္းတာ။
* ပစၥည္းဥစၥာ၊ အျဖာျဖာ၊ လွဴတာ ဒါနမည္။

(၂) သီလဆိုတာ-၅-ပါး၊ ဂ-ပါး၊ ၉-ပါးသီလ စသည္တို႔ျဖင့္ ကို္ယ္ႏွင့္ႏႈတ္တို႔ကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္စည္းတာ။
* ကိုယ္ႏႈတ္ႏွစ္ျဖာ၊ ေစာင့္စည္းတာ၊ မွန္စြာ သီလမည္။

(၃) ဘာ၀နာ-ဆိုတာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ ၅-ပါး စသည္တို႔ကို စိတ္ျဖင့္ ပြားမ်ားအားထုတ္တာ။
* စိတ္ျဖင့္ပြားတာ ဘာ၀နာ၊ မွန္စြာ မည္ေပသည္။

(၄) အပစာယန-ဆိုတာ ဘုရား တရား သံဃာ ဆရာ မိဘ အသက္-ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔ကို အရိုအေသျပဳတာ
* ရိုေသျပဳတာ၊ အပစာ၊ မွန္စြာမည္ေပသည္။

(၅) ေ၀ယ်၀စၥ-ဆိုတာ ရတနာသံုးပါး၊ ဆရာမိဘမ်ား၊ ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားေသာ ပု၈ၢိဳလ္တို႔၏ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္တို႔ကို ျပဳလုပ္ေပးတာ။
* ႀကီးငယ္အမႈ၊ ျပဳလုပ္ေပးတာ၊ ေ၀(ယ်ာ)၀စၥာ၊ မွန္စြာမည္ေပသည္။

သာသာနကြယ္ေၾကာင္းတရား ၁၅-ပါး

၁။ ရဟန္းမ်ား တရားမနာျခင္း။(ရဟန္းရွင္လူတို႔ တရားမနာျခင္း)။
၂။ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကို မသင္ၾကားျခင္း။
၃။ ႏႈတ္တက္အာဂံု, အရမေဆာင္ျခင္း။
၄။ အနက္အဓိပၸါယ္ကို သိေအာင္မျပဳျခင္း။
၅။ ပဋိပတ္ကို မက်င့္ျခင္း။
(အံ-၂၊ ၁၅၅၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္၊ ဒုတိယ၊ ပဌမသဒၶမၼသေမၼာသသုတ္၊ ၁၉၇-၈)
ေဆာင္ပုဒ္။ ။ အဂၤုတၱိဳရ္လာ၊ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း၊ တရားေပါင္းကား၊
................. ရဟန္းမ်ားတို႔၊ တရားမနာ၊ စာေပမသင္၊ ႏႈတ္တြင္မေဆာင္၊ သိေအာင္မျပဳ၊ ဓမၼာႏုဓမၼတ္၊ ပဋိပတ္ကြာ၊
................. ဤငါးျဖာတည္း။

သံုးဆယ့္တဘံုတို႔၏ သက္တမ္း

စၾကာ၀ဠာ-ဟုေခၚေသာ ကမၻာေလာကတခု၌ သတၱ၀ါတို႔၏ တည္ရာဌာန ( ၃၁-ဘံု ) ရွိသည္၊ ထိုတြင္ အပါယ္ ေလးဘံုႏွင့္ လူ႔ဘံုတို႔၌ အျမဲတည္ေသာ သက္တမ္းမရွိ၊ ကံအားေလွ်ာ္စြာသာလွ်င္ တည္ၾကရသည္။
ထို႔အတူ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္တြင္ ေအာက္ဆံုးျဖစ္သည့္ စတုမဟာရာဇ္ နတ္မ်ိဳးတြင္ ပါ၀င္ေသာ ၀ိနိပါတိက အသုရာ-ေခၚ အဆင့္နိမ့္နတ္မ်ားမွာလည္း တည္ျမဲေသာ သက္တမ္းမရွိ၊
အခ်ိဳ႔ အလြန္ရွည္ျပီး အခ်ိဳ႔မွာမူ ခုနစ္ရက္မွ်သာ တည္သည္ဟူ၍ ပါဠိ အ႒ကထာတို႔၌ ဆိုပါသည္။
သို႔ရာတြင္ အဘိဓမၼာ အႏုဋီကာ၊ ဇိနာလကၤာရ ဋီကာ ေနာက္ေပၚက်မ္းတို႔၌မူ ငရဲဘံု ရွစ္ထပ္တို႔၏ သက္တမ္းမ်ား တြက္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

လူ႔ျပည္၌ ကမၻာဦးလူသားတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္း အသေခ်ၤမွ် အသက္ရွည္ခဲ့ၾကျပီး အကုသိုလ္ဒုစရိုက္မႈမ်ား ထူေျပာမႈေၾကာင့္ သက္တမ္းမ်ား တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့ရာ ယခုေခတ္သည္ သက္တမ္းတရာေခတ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္၊
သို႔ရာတြင္ ထိုႏွစ္တရာတမ္းမွာ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းသားတို႔ အတြက္သာျဖစ္ျပီး ဥတၱရကုရုေခၚ ေျမာက္ကၽြန္း၌ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာ
ယခုတိုင္ သက္တမ္းရွိေနသည္-ဟု အခ်ိဳ႔က်မ္းတို႔၌ ဆိုထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

လူတို႔၏ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္သည္ စတုမဟာရာဇ္နတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း တရာသည္ တာ၀တႎသာနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ရာသည္ ယာမာနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း ေလးရာသည္ တုသိတာနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ရာသည္ နိမၼာနရတီနတ္တို႔၏ တရက္၊
ႏွစ္ေပါင္း တေထာင့္ေျခာက္ရာသည္ ပရိနိမၼိတ ၀သ၀တၱီနတ္တို႔၏ တရက္၊
အသီးသီးျဖစ္သည္။

နတ္တို႔ အေရအတြက္အားျဖင့္မူ စတုမဟာရာဇ္ ႏွစ္ေပါင္း ငါးရာ။
တာ၀တႎသာ တေထာင္၊
ယာမာ ႏွစ္ေထာင္၊
တုသိတာ ေလးေထာင္၊
နိမၼာနရတီ ရွစ္ေထာင္၊
ပရနိမၼိတ ၀သ၀တၱီ တေသာင္းေျခာက္ေထာင္ အသီးသီးျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ စတာမဟာရာဇ္နတ္သက္ ငါးရာကို လူတို႔ႏွစ္ျဖင့္ တြက္လွ်င္ ႏွစ္ေပါင္း ( ၉-သန္း ) ရွိ၏။
တာသတႎသာ စေသာ အထက္နတ္တို႔၏ သက္တမ္းမ်ားကို လူတို႔ႏွစ္ျဖင့္ တြက္လွ်င္လည္း အဆင့္ဆင့္
ေလးဆေလးဆ တက္၍ သြားပါသည္။

ျဗဟၼာတို႔၏ သက္တမ္းမ်ားမွာမူ အလြန္ရွည္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ျဖင့္ မတြက္ႏိုင္၊ ကမၻာျဖင့္သာ တြက္ရသည္။
ရူပျဗဟၼာ ၁၆-ဘံုတို႔တြင္ ပထမစ်ာန္ ျဗဟၼာ သံုးဘံုတို႔သည္ တကမၻာ၏ သံုးပံုတပံု၊
တကမၻာ၏ ထက္၀က္ႏွင့္ တကမၻာ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

ဒုတိယစ်ာန္ သံုးဘံုတို႔သည္ ၂-ကမၻာ၊ ၄-ကမၻာ၊ ၈-ကမၻာ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

တတိယစ်ာန္ သံုးဘံုတို႔သည္ ၁၆-ကမၻာ၊ ၃၂-ကမၻာ၊ ၆၄-ကမၻာ၊ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

စတုတၳစ်ာန္ ၇-ဘံုတို႔တြင္ ေ၀ဟပၨိဳလ္ႏွင့္ အသညသတ္ဘံုတို႔၌ ကမၻာ-၅၀၀၊
သုဒၶါ၀ါသ ၅-ဘံုတို႔၌ ကမၻာ-၁၀၀၀၊ ၂၀၀၀၊ ၄၀၀၀၊ ၈၀၀၀၊ ၁၆၀၀၀၊ အသီးသီး သက္တမ္းရွိၾကသည္။

အရူပေလးဘံုတို႔၌ ကမၻာ-၂၀၀၀၀၊ ၄၀၀၀၀၊ ၆၀၀၀၀၊ ၈၀၀၀၀ အသီးသီး ရွိၾကသည္။

အထက္္ပါ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ သက္တမ္းမ်ားကို အဘိဓမၼာပိဋက ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္၊ ဓမၼဟဒယ ၀ိဘင္း၊ အဂၤုတၱိဳရ္ အ႒ကနိပါတ္
၀ိတၱတူေပါသထသုတ္တို႔၌ ေဟာၾကားထားပါသည္။

( ဓမၼာစရိယ-ဦးေမာင္ေမာင္ေလး )

စကားႀကီး ၁၀-မ်ိဳး

စကားေျပာဆိုရာ၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေစရန္ စကားေျပာနည္း ၁၀-မ်ိဳးကို ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားသည္၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔က စကားႀကီး ၁၀-မ်ိဳးဟု ေခၚဆိုၾကသည္၊ ယင္းစကားႀကီး ၁၀-မ်ိဳး၏ အမည္ကို မုန္တိုင္ပင္ ဆရာေတာ္က မွတ္သားရလြယ္ကူေစရန္ သံုးပံုတံခ်ဴက်မ္း၌ ေအာက္ပါအတိုင္း လကၤာစီထားပါသည္။

၁။ ေရကူး ညာတင္
၂။ ေကာက္ပင္ ရိတ္လွီး
၃။ ေရစီး ေဖာင္ဆန္
၄။ အိုးတန္ ဆန္ခပ္
၅။ ဆီပြတ္ က်ည္ေပြ႔
၆။ ဆင္ေ၀ွ႔ ရန္ေရွာင္
၇။ ေတာင္သူ ယာခုတ္
၈။ ၾကက္ဆုတ္ ခြပ္ျပစ္
၉။ ေရစစ္သည့္အင္
၁၀။ ခက္တင္ ေမာင္းနင္း အျခင္းဆယ္ပါး ဤစကားကို မွတ္သား၀မ္းတြင္း ေလ့ေစမင္း။

၁။ ေရကူးညာတင္ ေျပာနည္း
ျမစ္တဘက္မွ လိုရာဆိပ္ကမ္းသို႔ ကူးလိုလွ်င္ ျမစ္ညာက တင္၍ကူးမွ လိုရာသို႔ ေရာက္သကဲ့သို႔
မိမိအလိုရွိရာသို႔ေရာက္ေအာင္ အထက္က တင္ကူး၍ ေျပာျခင္းသည္ ( ေရကူးညာတင္ ေျပာနည္း ) မည္၏။
အူထံုးေရာဂါသည္ကို ကုရာ၌ ဇီ၀က-ေျပာေသာစကားကို သာဓကထုတ္အပ္၏။

ဓာရဏသုတ္ (ပါဠိေတာ္) (ျမန္မာျပန္)

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
၁။ ဗုဒၶါနံ ဇီ၀ိတႆ န သကၠာ ေကနစိ အႏၱရာေယာ ကာတံု၊ တထာ ေမ ေဟာတု။

၂။ အတီတံေသ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ အပၸဋိဟတံ ဉာဏံ၊ အနာဂတံေသ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ အပၸဋိဟတံ ဉာဏံ၊ ပစၥဳပၸႏၷံေသ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ အပၸဋိဟတံ ဉာဏံ။

၃။ ဣေမဟိ တီဟိ ဓေမၼဟိ သမႏၷာဂတႆ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ သဗၺြံ ကာယကမၼံ ဉာဏပုဗၺဂၤမံ ဥာဏာႏုပရိ၀တၱံ၊ သဗၺံ ၀စီကမံ ဉာဏပုဗၺဂၤမံ ဉာဏာႏုပရိ၀တၱံ၊ သဗံၺ မေနာကမၼံ ဉာဏပုဗၺမဂၤမံ ဥာဏာႏုပရိ၀တၱံ။

၄။ ဣေမဟိ ဆဟိ ဓေမၼဟိ သမႏၷာဂတႆ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ နတၳိ ဆႏၵႆ ဟာနိ၊ နတၳိ ဓမၼေဒသနာယ ဟာနိ၊ နတၳိ ၀ီရိယႆ ဟာနိ၊ နတၳိ သမာဓိႆ ဟာနိ၊ နတၳိ ပညာယ ဟာနိ၊ နတၳိ ၀ိမုတၱိယာ ဟာနိ၊

၅။ ဣေမဟိ ဒြါဒသဟိ ဓေမၼဟိ သမႏၷာဂတႆ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ နတၳိ ဒ၀ါ၊ နတိၳ ရ၀ါ၊ နတၳိ အ,ဖုဋံ၊ နတၳိ ေ၀ဂါယိတတၱံ၊ နတၳိ အ,ဗ်ာ၀ဋမေနာ၊ နတၳိ အပၸဋိသခၤါနုေပကၡာ။ ဣေမဟိ အ႒ာရသဟိ ဓေမၼဟိ သမႏၷာဂတႆ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ နေမာ သတၱႏၷံ သမၼာသမၺဳဒၶါနံ။

၆။ နတၳိ တထာဂတႆ ကာယဒုစၥရိတံ၊ နတၳိ တထာဂတႆ ၀စီဒုစၥရိတံ၊ နတၳိ တထာဂတႆ မေနာဒုစၥရိတံ၊ နတၳိ အတီတံေသ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ ပဋိဟတံ ဉာဏံ၊ နတၳိ အနာဂတံေသ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ ပဋိဟတံ ဉာဏံ၊ နတၳိ ပစၥုပၸႏၷံေသ ဗုဒၶႆ ဘဂ၀ေတာ ပဋိဟတံ ဉာဏံ၊ နတၳိ သဗၺံ ကာယကမၼံ ဉာဏာပုဗၺမဂၤမံ ဉာဏံ နာႏုပရိ၀တၱံ၊ နတၳိ သဗၺံ ၀စီကမၼံ ဉာဏာပုဗၺမဂၤမံ ဉာဏံ နာႏုပရိ၀တၱံ၊ နတၳိ သဗၺံ မေနာကမၼံ ဉာဏာပုဗၺမဂၤမံ ဉာဏံ နာႏုပရိ၀တၱံ၊ ဣမံ ဓာရဏံ အ,မိတံ အ,သမံ သဗၺသတၱာနံ တာဏံ ေလဏံ သံသာရဘယဘီတာနံ အဂၢံ မဟာေတဇံ။

ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ခ်ာ

၁။ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ၊ အရဟံ ၀တ ေသာ ဘဂ၀ါ၊
အရဟႏၲံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ အရဟႏၲံ သိရသာ နမာမိ၊
ပထေမာ ၀ဇီရပါကာေရာ၊ ေသာ ဘဂ၀ါ ဣတိပိ အရဟံ။

ေသာဘဂ၀ါ၊ ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ ဤသုိ႕ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အရဟံ အရဟံမည္ေတာ္မူပါေပ၏။
ေသာဘဂ၀ါ၊ ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ၀တ၊ စင္စစ္ ဧကန္အမွန္မလြဲ၊ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ပါေပ၏။
အရဟႏၲံ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကိုု သရဏံ ကုိးကြယ္အားထားရာဟူ၍ ဂစၧာမိ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ပါ၏။
အရဟႏၲံ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို သိရသာ ဦးေခါင္းရတနာ ျမတ္အဂၤါျဖင့္ နမာမိ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါ၏။
ပထေမာ ေရွးဦးစြာေသာ ၀ဇိရပါကာေရာ အစြမ္းထက္ျမတ္ ဂုဏ္ေတာ္ဓမၼစက္ျဖင့္ အကာအရံျပဳျခင္းပါေပတည္း။
ေသာ ဘဂ၀ါ၊ ထုိေရႊဘုန္းေတာ္သခင္ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္။ ဣတိပိ ဤသုိ႕ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း။ အရဟံ အရဟံ မည္ေတာ္မူပါေပ၏။

တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး လက္စြဲျပဳေသာ ခရီးသြားဂါထာ

တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသသည္ သာသနာ့အာဇာနည္ ရဟန္းထူး၊ ရဟန္းျမတ္တပါး ျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ပထမဦးဆံုး ေပၚထြက္ခဲ့ေသာ တိပိဋကဓရ၊ တိပိဋကေကာ၀ိဒ ဘြဲ႔တံဆိပ္ရ အရွင္ျမတ္ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၃-ခုႏွစ္ သက္ေတာ္ ၄၂-ႏွစ္၊ သိကၡာေတာ္ ၂၂-၀ါတြင္ တိပိဋကစာေမးပြဲႀကီးကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ မႏၲေလးတိုင္း၊ ျမင္းျခံျမိဳ႔နယ္၊ က်ည္းပင္ရြာဇာတိ ျဖစ္သည္၊ ခမည္းေတာ္မွာ သူႀကီးဦးဆံု၊ မယ္ေတာ္မွာ ေဒၚေဒၚဆင္ ျဖစ္သည္။ ၁၂၇၃-ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၁၁-ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ (၁-၁၁-၁၉၁၁) တြင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။

ဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာသည္ အသက္ ၇-ႏွစ္အရြယ္တြင္ ရွင္သာမေဏျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၂၉၂-ခုႏွစ္တြင္ ရဟန္းျပဳေတာ္မူသည္။ သက္ေတာ္ ၆၈-ႏွစ္ (၁၉၇၉)တြင္ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ႏွင့္ သက္ေတာ္ ၇၃-ႏွစ္ (၁၉၈၄)တြင္ အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု ဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္တို႔ကို ဆက္ကပ္ခံရသည္။ သက္ေတာ္ ၈၀-ျပည့္ (၁၉၉၁)တြင္ အဘိဓဇ အဂၢမဟာသဒၶမၼ ေဇာတိကဘြဲ႔တံဆိပ္ေတာ္ကို ဆက္ကပ္ခံရျပန္သည္။ သက္ေတာ္ ၈၁-ႏွစ္အေရာက္ ၁၃၅၄-ခုႏွစ္ (၁၉၉၃)တြင္ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးျပဳစုခဲ့ေသာ က်မ္းမ်ားတြင္ မဟာဗုဒၶ၀င္ က်မ္းႀကီးသည္ ထင္ရွားႀကီးက်ယ္ခိုင္ခံ႔လွသည္။ အတြဲေပါင္း ၆-တြဲ (အုပ္ေရရွစ္အုပ္) ရွိသည္။ ယင္းကို ဆရာႀကီးဦးကိုေလး (ေဇယ်ာေမာင္)က အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့သည္။

၃၈-ျဖာ မဂၤလာ

( မဂၤလာ တရားေတာင္း )
ဗဟူေ၀ဒါ မႏုႆာ စ၊ မဂၤလာနိ အစိႏၲယံု။
အာကခၤမာနာ ေသာတၳာနံ၊ ျဗဴဟိ မဂၤလ မုတၱမံ။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ မ်ားစြာကုန္ေသာ နတ္ႏွင့္လူတို႔သည္ စင္ၾကယ္ေသာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လိုခ်င္ေတာင့္တကုန္၍ မဂၤလာတရားေတာ္ကို ၁၂-ႏွစ္ၾကာမွ် ၾကံစည္ေတြးေတာ ပါေသာ္လည္း မသိႏိုင္ၾကပါကုန္။ ထိုမဂၤလာတရားကို ရွင္းလင္းေဟာၾကား ေပးသနားေတာ္မူပါဘုရား။

( ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး မဂၤလာ ၃-ပါး )
အေသ၀နာ စ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နံ။
ပူဇာ စ ပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံ မဂၤလ မုတၱမံ
၁။ လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲ မေပါင္းသင္းျခင္း။
၂။ ပညာရွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ ေပါင္းသင္းျခင္း။
၃။ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ျခင္း။
ဤသံုးပါးသည္ တိုးတက္ႀကီးပြား ခ်မ္းသာမ်ားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာမည္၏။

(လကၤာ)
လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔၊ မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန။
ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႔၊ မွီ၀ဲဆည္းကပ္ နည္းယူေစ။
သံုးပါးရတနာ မိဘမ်ားႏွင့္၊ ဆရာသမားကို ပူေဇာ္ေလ။
ခ်မ္းသာကိုေပး ဆက္ဆံေရး၊ ေျမႇာ္ေတြး သံုးခ်က္ေပ။
အဲဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ့မဂၤလာေတြ။

၂၄-ပစၥည္း စည္းခ်ဂါထာ

အႏၲရယ္ကင္း ၂၄-ပစၥည္း စည္းခ်နည္းကို ယုံႀကည္စြာ ျပဳလုပ္လိုသူမ်ားအတြက္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

တနဂၤေႏြေန႔ စည္းခ်လိုလွ်င္ အေရွ႔ေျမာက္ေထာင့္ တနဂၤေႏြေထာင့္မွ စရြတ္ပါ၊ အေရွ႔ေျမာက္ေထာင့္ကို လက္ညႇိဳးထိုး၍၄င္း, စိတ္မွ မွန္း၍၄င္း ေဟတုပစၥေယာ, အာရမၼဏပစၥေယာ, အဓိပတိပစၥေယာ- ဟု ပစၥည္းသံုးခု ရြတ္ပါ။

ထိုမွ တနလၤာေထာင့္ အေရွ႔အရပ္တြင္ အနႏၲရပစၥေယာ, သမနႏၲရပစၥေယာ, သဟဇာတပစၥေယာ,ဟု သံုးခုရြတ္ပါ။

ဤသို႔ျဖင့္ အေရွ႔ေတာင္ေထာင့္ အဂၤါေထာင့္တြင္ သံုးခု။
ေတာင္ဘက္ ဗုဒၶဟူးေထာင့္တြင္ သံုးခု။
အေနာက္ေတာင္ေထာင့္ စေနေထာင့္တြင္ သံုးခု။
အေနာက္ဘက္ ႀကာသပေတးေထာင့္တြင္ သံုးခု။
အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္ ရာဟုေထာင့္တြင္ သံုးခု။
ေျမာက္ဘက္ ေသာႀကာေထာင့္တြင္ သံုးခု။

ခႏၶာငါးပါး ရွ၀္လံုးဘြဲ႔ ျမန္မာဂါထာ

ခႏၶာငါးပါး ရွ၀္လံုးဘြဲ႔ ျမန္မာဂါထာ

၁။ ရူပံ ဤရုပ္ ၊ ေရျမၽဳပ္သ႑ာန္ ။

အနိစၥပဲ ၊ မျမဲအမွန္ ။

မကင္းဘဲမို႔ ၊ ဆင္းရဲပူပန္ ။

အနတၱ ၊ မွတ္ႀက ဧ၀ကန္ ။

၂။ ေ၀ဒနာစက္ ၊ ေရပြက္သ႑ာန္ ။

အနိစၥပဲ ၊ မျမဲအမွန္ ။

မကင္းဘဲမို႔ ၊ ဆင္းရဲပူပန္ ။

အနတၱ ၊ မွတ္ႀက ဧ၀ကန္ ။

၃။ သညာနာမ္မွတ္ ၊ တံလွ်ပ္သ႑ာန္ ။

အနိစၥပဲ ၊ မျမဲအမွန္ ။

မကင္းဘဲမို႔ ၊ ဆင္းရဲပူပန္ ။

အနတၱ ၊ မွတ္ႀက ဧ၀ကန္ ။

မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဆုေတာင္း အမွ်ေ၀

ဤသို႔ျပဳရ, ျမတ္ပုညေႀကာင့္, ခ်မ္းျမေအးႀကည္, ေဘးမဲ့မည္သည္, ေရႊျပည္ ထုတ္ေခ်ာက္, လမ္းမေကာက္ဘဲ, ေရာက္ရပါလို, ထိုထိုဘ၀, က်င္လည္ရလဲ, ဒုကၡေဘးဒဏ္, ရန္မာန္အေပါင္း, မေကာင္းဟူသမွ်, မေတြ႔ရဘဲ, သဗၺဣစၧာ, မဂၤလာကို, ရြယ္ကာ တ-တိုင္း ရေစေသာ္။

ယေန႔ယခု, ျပဳျပဳသမွ်, ျမတ္ဘာဂကို, မိဘဆရာ, မ်ိဳးသဟာႏွင့္, ကိုယ္မွာ ေစာင့္ႀကပ္, ကိုယ္ေစာင့္နတ္က, အရင္းစ၍, ရွိသမွ်လံုးစံု, ဘံုသံုးဆယ့္တစ္, ျဖစ္ျဖစ္သမွ်, ေ၀ေနယ်တို႔, ရႀကပါေစ, ေပးငွေ၀သည္, မ်ားေထြ သာဓု ေခၚေစေသာ္။

အမွ် အမွ် အမွ် ယူေတာ္မူႀကပါကုန္ေလာ

သာဓု သာဓု သာဓု ( သံုးႀကိမ္ )

စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း-မတည္ျခင္းအေၾကာင္း

 
စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း မတည္ျခင္း၏အေၾကာင္းတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။။

ရဟန္းတို႔-

၁။ ေပ်ာက္သြားေသာ ပစၥည္းဥစၥာကို မရွာေဖြျခင္းသည္ စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။
ရွာေဖြျခင္းသည္ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။

၂။ ေဆြးျမည့္ယိုယြင္းသည္ကို မျပဳျပင္ျခင္းသည္ စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။
ျပဳျပင္ျခင္းသည္ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။

၃။ အတိုင္းအရွည္မသိ သံုးစြဲစားေသာက္ျခင္းသည္ စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။
အတိုင္းအရွည္သိကာ သံုးစြဲ စားေသာက္ျခင္းသည္ စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။

၄။ သီလမရွိသူကို အႀကီးအကဲအရာ၌ ထားျခင္းသည္ စီးပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ မတည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။
သီလရွိသူကို အႀကီးအကဲအရာ၌ ထားျခင္းသည္ စီပြားဥစၥာ ၾကာျမင့္စြာ တည္ျခင္း၏အေၾကာင္း ျဖစ္ေပသည္။ ဟု ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ( အံ-၁၊ ၅၇၂ )

သာဓုေခၚလိုေသာ နတ္ျဗဟၼာမ်ား

တခ်ိန္ေသာအခါက တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ နတ္သဘင္အစည္းအေ၀း၌ အေမးပုစၧာျပႆနာ ေလးခု ေပၚေပါက္ခဲ့၏။
နတ္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံဆ၍ အေျဖရွာၾကေသာ္လည္း တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ အေျဖမေတြ႔ ျဖစ္ေနၾက၏။
ထိုပုစၧာေလးခုကား-
၁။ အလွဴဟူသမွ်တြင္ မည္သည့္အလွဴက အျမတ္ဆံုးနည္း။
၂။ အရသာဟူသမွ်တြင္ အဘယ္အရသာသည္ အျမတ္ဆံုးနည္း။
၃။ ေမြ႔ေလွ်ာ္မႈမ်ားတြင္ အဘယ္ေမြ႔ေလွ်ာ္မႈသည္ အျမတ္ဆံုးနည္း။
၄။ တဏွာကုန္ျခင္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုရသနည္း။

ေနာက္ဆံုးတြင္ နတ္မင္းႀကီးေလးဦးထံ သြားေရာက္ေမးျမန္းၾက၏။ သိၾကားမင္းထံ သြားေရာက္ေမးျမန္း၏။ မေျဖဆိုႏိုင္ၾကေလ။
တညတြင္ သိၾကားမင္းႏွင့္ နတ္အေပါင္းသည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာေရာက္၍ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းၾကေလသည္။

ေန႔စဥ္ မဂၤလာျဖင့္ မ်က္ႏွာသစ္ႏိုင္ၾကပါေစ

စိတ္သည္ မေကာင္းမႈ၌ ေမြ႔ေလ်ာ္တတ္သည္-ဟု ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္။
အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ စဥ္းစားလွ်င္ သတ္မည္, ခိုးမည္, စေသာ စိတ္ယုတ္စိတ္ယိုင္းမ်ား မထားသျဖင့္ မိမိသည္ကား မေကာင္းမႈအကုသိုလ္မွ ကင္းသည္-ဟု ထင္မွတ္ရန္ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ ပိသုဏ, ဖရုသ, သမၹပၸလာပ, အဘိဇၩာ, ဗ်ာပါဒ စေသာ ႏႈတ္မႈ စိတ္မႈတို႔သည္လည္း ဒုစရိုက္တြင္ အပါအ၀င္ျဖစ္ရာ ထိုသိမ္ေမြ႔ေသာ ( ျဖစ္ရန္ လြယ္ကူေသာ ) မေကာင္းမႈမ်ားကိုလည္း မျဖစ္ပြားေစရန္ သတိတရား ထားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ တေန႔တာအဖို႔တြင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အရိယဓမၼသီလ လံုျခံဳေစရန္ အိပ္ရာထ မ်က္ႏွာသစ္ခ်ိန္မွစ၍ ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားရန္ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါသည္။ မဂၤလာႏွင့္ မ်က္ႏွာသစ္ျခင္းျဖင့္ တေန႔တာကို စတင္လိုက္ပါက တေန႔လံုး စိတ္သန္႔ရွင္းလ်က္ မ်က္ႏွာၾကည္လင္ျပီး ေတြ႔ျမင္ရေသာ လူတကာကို စိတ္ရႊင္လန္း ၾကည္ႏူးေစပါလိမ့္မည္။

နံနက္အိပ္ရာထတြင္ ေရၾကည္ေရေအးတခြက္ ခပ္ယူျပီးေနာက္ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

အေသာကေက်ာက္တိုင္မ်ား

ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားေသာ အေသာကမင္းႀကီး(ေခၚ) သီရိဓမၼာေသာကမင္းႀကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာကို အထူးယံုၾကည္သက္ဝင္သူ ျဖစ္သည္။ 

အထူးကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္သူလည္း ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားေရးအတြက္ အမွတ္အသားအျဖစ္ အိႏၵိယျပည္၌ ေက်ာက္တိုင္ႀကီး ၄-တိုင္ စိုက္ထူထားခဲ့သည္။

အေသာကမင္းႀကီးသည္ ေကာလိယတိုင္း ရြာမရြာအနီးတြင္ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးတခု စိုက္ထူခ့ဲသည္။
ထိုေက်ာက္တိုင္ထိပ္ေပၚတြင္ နြားလားဥသဘရုပ္ကို အထြတ္တင္ထားသည္။

အဓိပၸါယ္မွာ "ငါသည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ သာသနာအတြက္ နြားက့ဲသို့ သည္းခံ၍ ရုန္းကန္ေတာ့မည္"ဆိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ စိုက္ထူျခင္းျဖစ္သည္။

ထို့ျပင္ အေသာကမင္းႀကီးသည္ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူရာ လုမၺိနီတြင္လည္း ေက်ာက္တိုင္ စိုက္ထူခ့ဲသည္။

ထိုေက်ာက္တိုင္၏ ထိပ္ေပၚတြင္ သိေႏၶာျမင္းရုပ္ကို အထြတ္တင္ထားသည္။ "ငါသည္ သာသနာႏွင့္ လူသားတို့အတြက္ ျမင္းက့ဲသို့ လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ ေဆာင္ရြက္မည္"ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျမင္းရုပ္ကို ထားရွိျခင္း ျဖစ္သည္။

ထို့ျပင္ အေသာကမင္းႀကီးသည္ သကၤႆ ျမိဳ့တံခါးဝတြင္ ေက်ာက္တိုင္တခု စိုက္ခ့ဲျပန္သည္။ သကၤႆ ျမိဳ့သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားျပီးေနာက္ တာဝတႎသာမွ ဆင္းသက္ရာေနရာ ျဖစ္သည္။ 

ထိုေက်ာက္တိုင္ထိပ္တြင္ ဆင္ရုပ္ကို အထြတ္တင္ထားသည္။ "ငါသည္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ ဆင္က့ဲသို့ ခြန္အားအျပည့္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မည္"ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဆင္ရုပ္ကို ထားရွိျခင္းျဖစ္သည္။

ထို့ျပင္ အေသာကမင္းႀကီးသည္ ဗာရာဏသီ မိဂဒါဝုန္တြင္ ေက်ာက္တိုင္ႀကီးတတိုင္ စိုက္ထူထားျပန္သည္။ မိဂဒါဝုန္မွာ ဗုဒၶဘုရားရွင္က ပဥၥဝဂၢီငါးဦးကို ပထမဦးဆံုးေသာ တရားေတာ္ျဖစ္သည့္ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကို ေဟာ္ေတာ္မူေသာေနရာ ျဖစ္သည္။ 

ထိုေက်ာက္တိုင္ထိပ္တြင္ကား သီဟရာဇာ ျခေသၤ့ရုပ္ အထြတ္တင္ထားသည္။

"ငါသည္ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳး သာသနာအက်ိဳး သယ္ပိုးရာ၌၄င္း၊ တိုင္းျပည္အႏၲရာယ္ သာသနာ့အႏၲရာယ္ အသြယ္သြယ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရာ၌၄င္း၊ ျခေသၤ့က့ဲသို့ သတၱိရွိရွိ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္မည္"ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျခေသၤ့ရုပ္ကို ထားရွိျခင္းျဖစ္သည္။