သာဓုေခၚလိုေသာ နတ္ျဗဟၼာမ်ား

တခ်ိန္ေသာအခါက တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ နတ္သဘင္အစည္းအေ၀း၌ အေမးပုစၧာျပႆနာ ေလးခု ေပၚေပါက္ခဲ့၏။
နတ္မ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံဆ၍ အေျဖရွာၾကေသာ္လည္း တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ အေျဖမေတြ႔ ျဖစ္ေနၾက၏။
ထိုပုစၧာေလးခုကား-
၁။ အလွဴဟူသမွ်တြင္ မည္သည့္အလွဴက အျမတ္ဆံုးနည္း။
၂။ အရသာဟူသမွ်တြင္ အဘယ္အရသာသည္ အျမတ္ဆံုးနည္း။
၃။ ေမြ႔ေလွ်ာ္မႈမ်ားတြင္ အဘယ္ေမြ႔ေလွ်ာ္မႈသည္ အျမတ္ဆံုးနည္း။
၄။ တဏွာကုန္ျခင္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုရသနည္း။

ေနာက္ဆံုးတြင္ နတ္မင္းႀကီးေလးဦးထံ သြားေရာက္ေမးျမန္းၾက၏။ သိၾကားမင္းထံ သြားေရာက္ေမးျမန္း၏။ မေျဖဆိုႏိုင္ၾကေလ။
တညတြင္ သိၾကားမင္းႏွင့္ နတ္အေပါင္းသည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ လာေရာက္၍ ဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းၾကေလသည္။

ဘုရားရွင္က
တရားအလွဴသည္ အျမတ္ဆံုး စသည္ျဖင့္ ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူရာ
သိၾကားမင္းက အရွင္ဘုရား၊ ဤမွ်ႀကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္ အက်ိဳးရွိေသာ တရားအလွဴကို ေပးလွဴရာ၌ ဒကာေတာ္တို႔အားလည္း ကုသိုလ္၏အဖို႔ဘာဂကို အမွ်ေ၀ငွ ေပးကမ္းပါ-ဟု ေလွ်ာက္ထားသည္။

သို႔ျဖင့္ ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား စုေ၀းေစျပီးလွ်င္
ခ်စ္သားတို႔၊ ယေန႔မွအစျပဳ၍ တရာစကားေဟာၾကားတိုင္း ေဟာၾကားတိုင္း အယုတ္အားျဖင့္ ဆြမ္းအႏုေမာဒနာတရား ေဟာၾကားရာ၌ပင္ အလံုးစံုေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုးအား အမွ်ေပးေ၀ၾကကုန္ေလာ့-ဟု မိန္႔မွာေတာ္မူေလသည္။

( ပါဠိဂါထာ )
သဗၺဒါနံ ဓမၼဒါနံ ဇိနာတိ၊
သဗၺရသံ ဓမၼရေသာ ဇိနာတိ။
သဗၺရတႎ ဓမၼရတိ ဇိနာတိ၊
တဏွကၡေယာ သဗၺဒုကၡံ ဇိနာတိ။

( ျမန္မာျပန္ )
တရားအလွဴသည္ အလွဴအားလံုးကို ေအာင္ႏိုင္၏။
တရားအရသာသည္ အလံုးစံုေသာအရသာကို ေအာင္ႏိုင္၏။
တရားျဖင့္ေမြ႔ေလွ်ာ္ျခင္းသည္ ေမြ႔ေလွ်ာ္ဖြယ္အားလံုးတို႔ကို ေအာင္ႏိုင္၏
တဏွာကုန္ရာအရဟတၱဖိုလ္သည္ အလံုးစံုေသာဆင္းရဲကို ေအာင္ႏိုင္၏

( အက်ဥ္းေဆာင္ပုဒ္)
အလွဴဒါန၊ ဟူသမွ်တြင္၊ ဓမၼအလွဴ၊ ေအာင္ႏိုင္ဟူ၏။
အပူခပ္သိမ္း၊ ေအးျငိမ္းေစတတ္၊ တရားျမတ္သည္၊ ခပ္သိမ္းအရသာ၊ ေအာင္ႏိုင္ပါ၏။
ျမဲစြာေမြ႔ေလွ်ာ္၊ တရားေတာ္သည္၊ အေဖာ္သားသမီး၊ ဇနီးသင္းပင္း၊ ေမြ႔ေလွ်ာ္ျခင္းကို၊ ေအာင္ႏိုင္ပို၏။
ယိုစီးတဏွာ၊ ကုန္ရာအရဟတ္၊ ဖိုလ္အျမတ္သည္၊ ခပ္သိမ္းဆင္းရဲ၊ ေအာင္ႏိုင္ျမဲတည္း။