"ခႏၶာရျခင္း ဉာဏ္ျမင္ရွင္းေအာင္"

••••••••••••••••••••••••••••
လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ အပါယ္ဘံုသား မည္သုိ႔ပင္ ကြဲျပားေနေစကာမူ ဓမၼသေဘာအရ ၾကည့္လွ်င္ အကြက္(၂)က တရားမ်ားသာ ျဖစ္စဥ္ကုိက္ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။
ခႏၶာအားျဖင့္ ငါးပါး အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေတာ့ နာမ္ႏွင့္႐ုပ္သာ ရွိ၏။
အတိတ္ဘ၀က အ၀ိဇၨာ ၊ သခၤါရလက္ခ်က္ေၾကာင့္ ရရွိထားေသာ လက္ရွိပစၥဳပၸန္ခႏၶာပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အ၀ိဇၨာသခၤါရသည္ အေၾကာင္း၊ လက္ရွိခႏၶာက
အက်ိဳး- အေၾကာင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာ အက်ိဳးတရားသာျဖစ္၏။
အေၾကာင္းဘက္တြင္လည္း ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါမပါ၊
အက်ိဳးဘက္တြင္လည္း ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါမပါ၊
ဓမၼသေဘာသက္သက္ျဖစ္စဥ္ကုိ ေတြ႔ရမည္ျဖစ္၏။

ထုိဓမၼျဖစ္စဥ္ကုိ သေဘာေပါက္လွ်င္ လက္ရွိခႏၶာသည္ ဖန္ဆင္းရွင္တုိ႔က ဖန္ဆင္းလုိက္သည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ၏။
ပုဂၢိဳလ္စြဲ သကၠာယဒိ႒ိ အသိျဖင့္ ျပဳတ္သြားျခင္းျဖစ္၏။ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးဦးက ဖန္ဆင္းလုိက္၍ ျဖစ္လာသည့္ ခႏၶာလား၊ သို႔မဟုတ္ မိဘႏွစ္ပါးတုိ႔၏ ေပါင္းဆံုမႈေၾကာင့္သာ ေပၚလာရသည့္ခႏၶာမ်ားျဖစ္ေလမလားဟူေသာ သံသယ "၀ိစိကိစၦာ"လည္း စင္သြားေတာ့၏။
ဤသည္ကုိ အေၾကာင္းတြင္ ဉာဏ္ရွင္းလွ်င္ ၀ိစိကိစၦာစင္-ဟု ဆုိ႐ုိးျပဳရ၏။
ခႏၶာျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း အျခားမရွိ၊ မိဘႏွစ္ပါးတုိ႔၏ ေပါင္းဆံုမႈေၾကာင့္သာျဖစ္ရ၏ဟူေသာ အေၾကာင္းကင္းမဲ့သည့္ " အေဟတုကဒိ႒ိ" လည္း စင္သြားေတာ့၏။

ကန္ေတာ့ျခင္းႏွင့္ ကန္ေတာ့ရေသာေၾကာင့္ ကင္းလြတ္ေသာအျပစ္မ်ား

                        

 
အျပစ္ရွိက ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဟု ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းကုိ ကန္ေတာ့သည္ဟုေခၚသည္။
အျပစ္ရွိ၍ ကန္ေတာ့ျခင္း၊ကုသုိလ္ရလုိ၍ ကန္ေတာ့ျခင္း ဟုႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။
(ကန္ေတာ့ဆုိသည္မွာ အကုသုိလ္ကုိ ကန္ ေက်ာက္၍ ကုသုိလ္ကုိ ေတာ့ယူျခင္းကုိ ဆုိလိုပါသည္။)

"ကန္ေတာ့ရေသာေၾကာင့္ ကင္းလြတ္ေသာအျပစ္မ်ားမွာ"
(က) အပါယ္ေလးပါး
အပါယ္ဟူသည္မွာ ခ်မ္းသာကင္း၍ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳခြင့္မရေသာ
အရပ္ကုိ အပါယ္ဘုံဟုေခၚသည္။
အပါယ္ဘုံသည္ ငရဲဘုံ၊ တိရစၧာန္ဘုံ၊ ၿပိတၱာဘုံ၊ အသူရကာယ္ဘုံဟု (၄)မ်ိဳးရွိသည္။