အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၉) သဂၤါယနာတင္ရန္ေဆြးေႏြးပံု

သဂၤါယနာတင္ရန္ေဆြးေႏြးပံု

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ အေလာင္းေတာ္ကုိ မီးပူေဇာ္ၿပီးလွ်င္ အ႐ုိးဓာတ္ေတာ္မ်ားကုိ ေ၀ဖန္ၿပီးေနာက္ သံဃာ့ပရိသတ္ႀကီး၏ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ အရွင္မဟာကႆပ ပင္တည္း၊ ထုိအရွင္ျမတ္သည္ သံဃာ့ပရိသတ္ႀကီးကုိ စည္းေ၀းေစၿပီးလွ်င္ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ံုသုိ႔ လာစဥ္က သုဘဒၵရဟန္းႀကီး၏ “ငါတုိ႔ သည္ ရဟန္းေဂါတမလက္မွ လြတ္ၾကရေပၿပီ” စသည္ျဖင့္ နစ္နစ္ နာနာ ေျပာအပ္ေသာ စကားကိုလည္း ေျပာျပ၏၊ 

“ငါ့ရွင္တုိ႔… ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ျမတ္၏ စပ္ရာ စပ္ရာ ေဟာေတာ္မူအပ္ေသာ တရားေတာ္မ်ားသည္ မသီကံုးအပ္ေသာ ပန္းေတြကဲ့သုိ႔ အစီအစဥ္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနသည္၊ ပန္းေတြ မကံုးဘဲ ထားလွ်င္ ေလတုိက္ခတ္တုိင္း လြင့္ကာ မၾကာခင္ ကုန္ဖြယ္ရာ ရွိသကဲ့သုိ႔ တရားေတာ္မ်ားကို စီကာစဥ္ကာ သေဘာတူရာ ေပါင္းစု၍ မထားလွ်င္ အဓမၼ၀ါဒီ အလဇီၨတုိ႔၏ (ဘုရားေဟာ မဟုတ္ေသာ တရားေတြကုိ ထည့္သြင္း၍ ဘုရားေဟာအစစ္  တရားေတြကုိ  တခ်ိဳ႕တေလ ႏုတ္ပယ္ၿပီးလွ်င္ သူတုိ႔ ထင္သလုိ ျပဳလုပ္ျခင္းတည္းဟူေသာ) ေလမုန္တုိင္း တုိက္လႊင့္ေသာေၾကာင့္ မၾကာခင္ တရားေတာ္မ်ား ေဟာေတာ္မူရင္းအတုိင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေျပာင္းလဲကာ အစစ္ အမွန္ တရားေတာ္မ်ား ကြယ္စရာရွိသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၈) အရွင္မဟာကႆပ၀န္ေဆာင္ပံု

အရွင္မဟာကႆပ၀န္ေဆာင္ပံု

ေနာက္လုိက္ရဟန္းမ်ား လမ္းခရီး၌ ျဖစ္ပံု

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခ်ိန္၌ အရွင္မဟာကႆပသည္ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ေနခုိက္ ျဖစ္၏၊ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ခုနစ္ရက္ေျမာက္၌ကား ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ံုသုိ႔ ေနာက္ပါ ရဟန္းငါးရာႏွင့္တူ ႂကြလာေတာ္မူသည္၊ ထုိအခ်ိန္ မွာပင္ ကုသိနာ႐ံုျပည္၌လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ အေလာင္းေတာ္ကုိ အေတာင္ တစ္ရာ့ရွစ္ဆယ္ျမင့္ေသာ စႏၵကူးနံ႔သာပံုေပၚသုိ႔ တင္၍ မလႅာမင္းတုိ႔ မီး႐ိႈ႕ပူေဇာ္ၾကေသာ္လည္း မီးကူးေအာင္မွ် မတတ္ႏုိင္ ၾကေခ်၊ [ထုိအစည္းအေ၀းတြင္ ပါ၀င္ၾကေသာ နတ္တုိ႔တြင္ အရွင္ မဟာကႆပကုိ ဆည္းကပ္၍ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရေသာ နတ္တို႔က သူတုိ႔ အရွင္ျမတ္ကုိ ပရိသတ္၌ မျမင္ရသျဖင့္ “ငါတုိ႔ အရွင္ မေရာက္မခ်င္း မီးမေတာက္ေစရ”ဟု ၾကံကာ မီးေမႊး၍ မရေအာင္ စီမံထားၾကသတဲ့။]

          အရွင္မဟာကႆပေထရ္သည္ ကုသိနာ႐ံုျပည္၌ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူေၾကာင္းကုိ သိၿပီးလည္း ေနာက္ပါ ရဟန္းမ်ား မသိၾကေသး၍ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသည္ကုိ ႐ုတ္တရက္ေတြ႕လွ်င္ ေနာက္ပါ ရဟန္းတုိ႔ အလူးအလွိမ့္ ငုိၾကမည့္အေရးကုိလည္းေကာင္း, လူ၀တ္ေၾကာင္တုိ႔က ထုိရဟန္းတုိ႔ ငုိၾကပံုကုိ ျမင္၍ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္ရွိသည္ကုိ လည္းေကာင္း ေမွ်ာ္ေတြးမိေသာေၾကာင့္ လူျမင္သူျမင္ မေရာက္ေစဘဲ မုိးခ်ဳပ္မွ ေရာက္ေအာင္ နားနားေနေန ႂကြေတာ္မူေလရာ တစ္ေနရာ၌ နား၍ ေနၾကစဥ္ အေ၀းမွ နတ္ပန္းႀကီးကုိ ထီးေဆာင္း၍လာေသာ တကၠတြန္းကုိ ျမင္၍ “ဒီေနရာကပင္ ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပါ ရဟန္းေတြ သိေစမွ ေတာ္မည္၊ ေတာထဲ၌ အားရေအာင္ ငုိၾကလွ်င္ ကုသိနာ႐ံုေရာက္က အငုိသက္သာစရာ ရွိ၏”ဟု ၾကံေတာ္မူကာ ဗုဒၶကုိ ႐ုိေသေသာအားျဖင့္ ေနရာမွ ထ၍ ““အုိ တကၠတြန္း…ငါတုိ႔ဆရာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကုိ သိပါရဲ႕လား”ဟု စကားစ၍ ေမးေလသည္၊ ထုိအခါ တကၠတြန္းက “သိပါေသာ္ေကာ, အရွင္တုိ႔ရဲ႕ ဗုဒၶ ကြယ္လြန္သည္မွာ ယေန႔ (၇) ရက္ေတာင္ ရွိၿပီေပါ့”ဟု ေျပာလုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ပုထုဇဥ္ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ရဟန္းမ်ား မေျဖႏုိင္ မဆည္ႏုိင္ အလူး အလွိမ့္ ငုိၾကရွာေလသည္။