@font-face { font-family:'MON3 Anonta 1'; src:local('MON3 Anonta 1'),url('http://mmwebfonts.comquas.com/fonts/mon3.ttf'); } body,html,p,code,*,table,td,tr,span,div,a,ul,li,input,textarea{font-family:'MON3 Anonta 1'!important;}
ဤဆိုဒ္သို႔ လာေရာက္ေလ့လာသူမ်ား ႏွင္႔အတူတကြ ၃၁ ဘံုက်င္လည္ၾကကုန္ေသာ ေဝေနမ်ားစြာ သတၱဝါအားလုံး စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းပါေစ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းပါေစ ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖစ္ ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ မိမိတို႕၏ ခႏၶာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ႐ြက္ေဆာင္ ႏိုင္ပါေစ ။

Sunday 27 July 2014

ဝိဝ႗နိႆိတ ဆုေတာင္း - မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး


ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာဝဟံ ေဟာတု။

ေမ-အကၽြႏု္ပ္၏၊ ဣဒံ ပုညံ-ဤေကာင္းမႈသည္၊ အာသဝကၡယာဝဟံ-အာသေဝါတရားတို႔၏ ကုန္ရာျဖစ္ေသာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ႐ြက္ေဆာင္သည္၊ (အာဝဟံ-႐ြက္ေဆာင္သည္၊ ‘ဝဟ’ဆိုတာ ေဆာင္တာ၊ ေဆာင္တယ္ဆိုတာက ဒီကေနၿပီး ဟိုေဆာင္သြားတာလည္း ရွိတယ္၊ ‘အာဝဟ’ဆိုတာက ဟိုက ေဆာင္လာတဲ့ အဓိပၸာယ္)၊ အာသဝကၡယာဝဟံ-အာသေဝါတရားေလးပါးတို႔၏ ကုန္ရာ ကုန္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ကို ႐ြက္ေဆာင္သည္၊ ေဟာတု-ျဖစ္ပါေစသတည္း။

ဒီအဆိုကလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ အင္မတန္ ရွားတယ္။
ဒီက နားေထာင္ၾကည့္ေနတယ္။
ဒီလုိပါပဲ၊ တခ်ိဳ႕ ဆရာႀကီး သမားႀကီးျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း ‘အာသဝကၡယံ ဝဟံေဟာတု’လို႔ ‘ဝဟံ-ဝဟေႏၲာ-႐ြက္ေဆာင္သည္’ ဘာညာနဲ႔ အနက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။
ဒါေတြက မဟုတ္တဲ့ ဟာေတြပဲ။

ဆုေတာင္းျခင္း



ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔သည္ အလွဴတစ္ခုကိုၿပဳၿပီးတုိင္း “ဆုေတာင္း”သည့္အေလ့ရွိၾကသည္၊၊ ဆုေတာင္း ၿခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏အေရးပါေသာ ဘာသာေရးယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ေတာင္းဆုိေလ့ရွိၾကသည့္ “ဆု” အမ်ားစုမွာ အသက္ရွည္လုိၿခင္း၊ က်န္းမာလုိၿခင္း၊ စီးပြားတုိးတက္လိုၿခင္း၊ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းလိုၿခင္းႏွင့္ ဘ၀လုိအပ္ခ်က္မ်ားစြာတုိ႔ၿဖစ္ၾကသည္၊၊
ထုိသုိ႔ဆုမ်ားစြာကို ေတာင္းသည့္အခါ ေတာင္းေသာဆုမ်ား ရရွိသည္မ်ားလည္း ရွိသည္၊ မရရွိၾက သည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘာသာတြင္ သာမန္ခ်မ္းသာမွအစၿပဳ၍ ဘုရားအၿဖစ္တုိင္ေအာင္ “ဆု ေတာင္းမႈ”ကိုေရွးဦးစြာၿပဳရေၾကာင္း၊ ၿပီးလ်င္ ေတာင္းသည့္ဆုအေလ်ာက္ လုိအပ္သည့္“ပါရမီ”မ်ားကို ၿဖည့္ဆည္းရေၾကာင္း ပါဠိစာေပတြင္ညႊန္ၿပထားပါသည္၊၊
“ေကာင္းမႈကုိၿပဳၿပီး အလိုရွိသည့္ဆုကို အတိအက်မေတာင္းဆုိလ်င္ အက်ဳိးကိုရသည့္အခါတြင္ မိမိလို ခ်င္သည့္အက်ဳိးကို တိတိက်က်မရရွိ”တတ္ဟူ၍ ပါဠိစာေပအေထာက္အထား ရွိပါသည္၊၊ ဤသည္ကို ၾကည့္ေသာအားၿဖင့္ ဆုသည္မၿဖစ္မေနေတာင္းသင့္သည့္ “ဗုဒၶဘာသာက်င့္ထုံးတစ္ခု”ဟု မွတ္ယူရပါမည္၊၊
ဆုေတာင္းၿခင္းယဥ္ေက်းမႈကို ဗုဒၶဘာသာပါဠိစာေပမွ ကန္႔ကြက္ၿခင္းမရွိပါ၊၊ သုိ႔ေသာ္ ေလာကီခ်မ္းသာမႈအစ၊ ဘုရားအၿဖစ္တုိင္ေအာင္ဆုလာဘ္မ်ားကို ဆုေတာင္းရုံသက္သက္ၿဖင့္ရရွိႏုိင္သည္ဟု ပါဠိစာေပတြင္ ညႊန္းဆုိ ထားၿခင္း မရွိပါ၊၊

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၃၉) ပဲြလမ္းသဘင္ႏွင့္ကစားပဲြ



ပဲြလမ္းသဘင္ႏွင့္ကစားပဲြ
တန္ခုိးႀကီးဘုရားဟု ထင္ရွားေသာ ဘုရားပဲြတုိင္းလုိပင္ ဇာတ္ပဲြသဘင္မ်ားႏွင့္ အေလာင္းအစား ကစားပဲြမ်ား တဲြဖက္ပါ၀င္ေနသည္မွာ ဗုဒၶအလုိေတာ္ႏွင့္ လံုး၀ ဆန္႔က်င္ေနေသာ စနစ္သာတည္း။
          အကယ္၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိေနပါမူ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း၌ ဤကဲ့သုိ႔ ပဲြက်င္းပကာ ဗုဒၶေရွ႕ေတာ္၀ယ္ မင္းသား မင္းသမီး ဆုိသူေတြ သီဆုိၾက, လူျပက္ေတြ ျပက္လံုးထုတ္ ၾကႏွင့္ ပူေဇာ္ခြင့္ ရၾကပါမည္ေလာ၊ ဘုရားပဲြဟူသည္မွာ ဘုရားကုိ ရည္မွန္း၍ လွဴဒါန္းပူေဇာ္ရမည့္ပဲြတည္း၊ သုိ႔ပါလ်က္ ဘုရားကုိ သတိ မရၾကဘဲ ဘုရားကုိ အနားထား၍ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကျခင္း, ပဲြၾကည့္ရာမွ ကစား၀ုိင္းမွ ရန္ပဲြျဖစ္ၾကသျဖင့္ ေသေက်ၾက, ႐ံုေရာက္၍ ေငြကုန္ လူပန္း ျဖစ္ၾကျခင္းကား ႐ုိင္းစုိင္းေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ၀န္ခံရာ က်လွ၏။
         
အိႏိၵယ ဟိႏၵဴလူမ်ိဳးတုိ႔၏ ၀တ္တက္ပဲြ ဘုရားပဲြမ်ား၌ မဟတၱမ ဂႏီၵႀကီးက ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ တရားေရေအး တုိက္ေကၽြးေၾကာင္းကုိ (သတင္းစာ၌) ဖတ္လုိက္ရေသာအခါ ဘုန္းႀကီးတုိ႔ ဘုရားပဲြေတြကုိ ၾကည့္၍ ၀မ္းနည္းမိပါေတာ့သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အနာဂတ္ကာလ၌ ဘုရားပဲြကုိ အစုိးရႏွင့္တကြ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ျမတ္တုိ႔ ျပဳျပင္ေပးရန္ ေလးနက္စြာ ေတာင္းပန္ပါသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၃၈) ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္



ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္
ဗုဒၶရွင္ေတာ္လက္ထက္၌ ေကာသလမဟာရာဇာက တစ္ဖက္, ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားမ်ားက တစ္ဖက္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ဆြမ္းေကၽြးပဲြ လုပ္ခဲ့ၾကဖူး၏၊ ေနာက္ဆံုး၌ ေကာသလမဟာရာဇာသည္ မလိ’ကာမိဖုရား၏ အၾကံေပးခ်က္အရ သံဃာေတာ္မ်ား ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ ေနရာထုိင္ခံု ငါးရာ၏ ေနာက္၌ ဆင္တစ္စီးစီ ထီးျဖဴေဆာင္းေစလ်က္ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏အၾကား၌ နန္းေတာ္သူမ်ားကို နံ႔သာႀကိတ္ေစ၍ ထုိနံ႔သာတုိ႔ျဖင့္ မြမ္းမံျခယ္ လွယ္ကာ မည္သူမွ် မတုပႏုိင္ေသာ အသဒိသ ဆြမ္းဒါနႀကီးကုိ ျပဳဖူးေလသည္။
          ယခုေခတ္ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးပဲြ ျပင္ဆင္ပံုကား ထုိအလွဴမ်ိဳးႏွင့္လည္း မတူေခ်၊ ထုိအသဒိသဒါနသည္ သံဃာေတာ္မ်ား ဘုဥ္းေပးရေသာဒါန ျဖစ္၏၊ ဤဆြမ္းေတာ္ႀကီးမ်ားကုိကား သံဃာမ်ား မဘုဥ္းေပးရပါ၊ မ်ားစြာေသာ ဆြမ္းေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ၾကည့္လုိက္ေသာ အခါ မုန႔္မ်ိဳးစံုတုိ႔၏ အၾကား၌ ပန္းကန္ျပားအျပည့္ ထည့္အပ္ေသာ ၀က္သားတံုးႀကီး, ၾကက္ေကာင္လံုးေက်ာ္ အမ်ားအျပားေတြ႕ရေပသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၃၇) ဘုရားတည္မႈ


ဘုရားတည္မႈ
ဘုရားေစတီတည္ထားရာ၌ ကုသိုလ္ရသည္ကား မွန္ပါ၏၊ သုိ႔ေသာ္ အက်ိဳးရသင့္သမွ် အျပည့္အစံု ရဖုိ႔ စဥ္းစဥ္းစားစား တည္ထားသင့္ၾကသည္၊ မဟာ၀ဂၢသံယုတ္ ၀ိဟာရ၀ဂၢအ႒ကထာ၌ သမၼာဒိ႒ိ ျဖစ္ပံုကုိ ျပရာ၀ယ္ “အပၸတိ႒ိေတ ဒိသာဘာေဂ ေစတိယ ပတိ႒ာပနံ=ေစတီ မတည္ရေသးေသာအရပ္ (ၿမိဳ႕, ရြာ) တုိ႔၌ ေစတီတည္ထားျခင္းကို သမၼာဒိ႒ိ=အယူမွန္ျခင္း”ဟု ဆုိ၏၊  ေစတီရွိၿပီး ေနရာ၌ ထပ္၍ တည္ျခင္းကုိ အ႒ကထာ မလုိလားေၾကာင္းမွာလည္း ဉာဏ၀ိဘဂၤအ႒ကထာ၌… “ဧကသၼႎ ၀ိဟာေရ ဒြိႏံၷ ေစတိယာနံပိ လာဘသကၠာေရာ ဥဠာေရာ န ေဟာတိ-တစ္ေက်ာင္း တစ္တုိက္၀ယ္ ေစတီေတာ္ ႏွစ္ဆူရွိရာ၌ လာဘ္ ပူေဇာ္မႈ မမ်ား (မေကာင္း) ႏုိင္”ဟူေသာ စကားျဖင့္ သိသာ၏။
          ထုိအ႒ကထာစကားကုိ လက္ရွိအေျခအေနကလည္း ေထာက္ခံလ်က္ရွိ၏၊ ေစတီေတာ္ မ်ားျပားသည့္အတြက္ မည္သည့္ေစတီ ေတာ္မွ် အေစာင့္အေရွာက္ က်က်နနႏွင့္ သားနားသပၸာယ္ေအာင္, ေစတီေတာ္ေရာက္သြားလွ်င္ စိတ္ၾကည္ႏူးေအာင္ ကုိးကြယ္ထား သည္ကုိ မေတြ႕ရ၊ မဟာျမတ္မုနိ, ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္မ်ား၏ ရင္ျပင္ေတာ္၌ေသာ္မွလည္း လူမ်ား၏ ေျခရာေတြႏွင့္ ေခြးမစင္, ပန္းအမိႈက္စသည္မ်ားကို ေတြ႕ရပါေသးသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၃၆) သရဏဂံုတင္


သရဏဂံုတင္
လူတစ္ေယာက္၏  ေနာက္ဆံုး စုေတစိတ္ႏွင့္ ဘ၀သစ္ ပဋိသေႏၶစိတ္သည္ လက္ေဖ်ာက္ တစ္ခ်က္တီးခ်ိန္ကုိ ကုေဋတစ္သိန္းေလာက္ စိတ္လွ်င္ တစ္စိတ္ ေလာက္သာ  အခ်ိန္ ၾကာ၏၊  “ဘ၀ေဟာင္းက  စုေတသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘ၀သစ္မွာ ျဖစ္ရေတာ့၏”ဟု ဆုိလုိသည္၊ အိမ္ အနီးအပါး၌ တေစၦ ၿပိတၱာ ျဖစ္ေနရသူမ်ားသည္ ထုိတေစၦဘ၀မွာပင္ အသစ္ ျဖစ္ရ၏၊ နတ္ျပည္ႏွင့္ ငရဲျပည္သုိ႔ ေရာက္မည့္သူလည္း ထုိခဏအတြင္းမွာပင္ ထုိဘ၀သစ္၌ ျဖစ္ၿပီးေလ၏။
          ထုိ႔ေၾကာင့္ အေလာင္းေကာင္ကုိ သခ်ႋဳင္းမွာ ျဖစ္ေစ, အိမ္မွာ ျဖစ္ေစ သရဏဂံုတင္ေၾကာင္းကို ေသလြန္သူ သိဖုိ႔အေရးမွာ အလွမ္း ေ၀းလွေခ်၏၊ သိမည္ဆုိလွ်င္ အိမ္အနီး၌ (သုသာန္၌) တေစၦ ၿပိတၱာ ျဖစ္ေနသူေလာက္သာ သိခြင့္ရွိသည္။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၃၅) လူအသုဘ


လူအသုဘ
ဤ ျမန္မာျပည္၌ လူေသ အေလာင္းေကာင္ကုိ အမႊန္းတင္ကာ ေငြကုန္လူပန္း စီစဥ္ၾကသည္မွာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ရာ ေကာင္းလွေလ၏၊ တခ်ိဳ႕မွာ ေဆးဖုိးဓာတ္စာ ငါးက်ပ္ တစ္ဆယ္မွ် အကုန္မခံႏုိင္ၾကသျဖင့္ မေသတန္ဘဲႏွင့္ ေသရၿပီးေနာက္ အေလာင္းေကာင္ဘ၀ေရာက္မွ က်န္ရစ္သူတုိ႔က မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ၾကံေဆာင္၍ တစ္ဆယ္ ႏွစ္ဆယ္မက အကုန္အက်ခံၿပီး သၿဂႋဳဟ္ၾကရ၏၊ ထုိအေလာင္းကုိ သံုးရက္ထက္မနည္း အိမ္မွာ ထားလုိၾကေသး၏၊ [ထုိသုိ႔ ထားရာ၌ ဘုိးျဖစ္သူထံမွ အေၾကာင္း ျပခ်က္ကုိ ၾကားသိရဖူးသည္မွာ “ေသေသခ်င္းေတာ့ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက မပစ္ရက္ၾကေသးဘူး, သံုးရက္ေလာက္ၾကာ၍ ပုပ္နံလာေသာအခါ က်မွ ပစ္ႏုိင္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ က်န္ရစ္သူမ်ား ပစ္ခြာႏုိင္ေအာင္ သံုးရက္ ငါးရက္ စသည္ ထားၾကတယ္” ဟူ၏။]
          ထုိသုိ႔ ထား႐ံုတြင္ မၿပီးေသး၊ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ေဆြေတြ လာသမွ် အတြက္ ကြမ္း ေဆး လက္ဖက္စေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကုိပါ အသုဘအိမ္၌ စီစဥ္ထားရ၏၊ ခ်မည့္ေန႔၌ကား မဂၤလာပဲြပမာ အခ်ိဳ႕က ၿဖီးလိမ္း၀တ္ဆင္၍ လာၾကေသး၏၊ တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေကၽြးၾကရ, လက္ဖက္ရည္တုိက္ရသည္မွာလည္း အလွဴဒါနပဲြကေလး တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေန၏၊ ပုပ္ေနေသာ အေလာင္းကို မနံေအာင္ ေသတၱာထဲမွာ ေလွာင္၍ အနီးအပါး၌ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေသာက္ ရယ္ေမာေနၾကေသာ လူလယ္ေကာင္၀ယ္ အေလာင္းရွင္မ်ားက လည္း အသံကုန္ဟစ္ကာ ငုိၾကရွာ၏၊ ““စားေသာက္ရယ္ေမာေနသူမ်ားက ငုိသူမ်ားကုိ အားမနာလုိ႔လား, ငုိသူမ်ားက ရယ္ကာေမာကာ စားၾကေသာက္ၾကတာကုိ မသဒၶါလုိ႔လား”” စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေတာ့၏၊ မည္သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေစ ထုိျဖစ္ေနပံုကုိ ေလာကမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ၾကည့္, ဘာသာေရးမ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ၾကည့္ ယဥ္ေက်းမႈ မရွိပါ။

အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၁၃၄) ဘုန္းႀကီးပ်ံ ၾကာရွည္ထားျပစ္

ဘုန္းႀကီးပ်ံ ၾကာရွည္ထားျပစ္
ယခုကာလ၌ ဘုန္းႀကီးပ်ံကုိ ၾကာရွည္ထား ေလ့ရွိျခင္း, ၾကာရွည္ထားေလ့ မရွိျခင္းဟု ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏၊ ၾကာရွည္ထားျခင္း၌ ရည္ရြယ္ ခ်က္ကား ရပ္ေ၀းတပည့္မ်ား လာေရာက္မီေအာင္ ေစာင့္ဆုိင္း လုိျခင္း, ဒကာ ဒကာမမ်ား၏ ဘုန္းႀကီးပ်ံ၌ ကုန္က်ဖုိ႔ရန္ ေငြရွိခ်ိန္ ကုိ ေစာင့္လုိျခင္းမ်ား ျဖစ္၏၊ ထုိတြင္ အေ၀းတပည့္မ်ား လာေရာက္ ၍မွ သၿဂႋဳဟ္ျခင္းလည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ ထုိမွရမည့္ အကူအညီ တုိ႔ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏၊ ထုိသုိ႔ မဟုတ္ဘဲ “အေ၀းတပည့္ မ်ား ေနာက္ဆံုး ကန္ေတာ့ျခင္းျဖင့္ ကန္ေတာ့ေစလုိေသာေၾကာင့္ ထားရပါသည္”ဟု ဆုိလွ်င္ အေလာင္းကုိ မမီလုိက္ဘဲ ဂုဏ္ကုိ မွန္း၍ ကန္ေတာ့လွ်င္လည္း ၿပီးႏုိင္ၿပီျဖစ္၍ ထုိအေၾကာင္းလည္း မလံု ေလာက္ေသးေခ်၊ အမွန္မွာ “ပဲြႏွင့္လမ္းႏွင့္ စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေစလုိေသာေၾကာင့္ ၾကာရွည္ ထားၾကသည္”ဟု ထင္စရာ အေၾကာင္းရွိ၏၊ ထုိသုိ႔ ၾကာရွည္ထား၍ စည္စည္ကားကား က်င္းပ ျခင္း၌ ေအာက္ပါ အျပစ္မ်ားကုိ ေတြ႕ရေလသည္။
၁။       အေလာင္းကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရမႈေၾကာင့္ ပရိယတ္ေက်ာင္းတုိက္ ျဖစ္လွ်င္ စာသင္စာခ် ပ်က္ျခင္း, ပဋိပတ္ေက်ာင္းတုိက္၌ ပဋိပတ္အက်င့္ လစ္ဟင္းျခင္း၊

"ေလာကမွာေငြ(သုိ႔) အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာကာကြယ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္"



ေငြဆုိတဲ့ အရာကုိ လူေတြအားလုံးက ဒုတိယဘုရားသခင္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ေငြရွိရင္
ဘာမဆုိျဖစ္နုိင္တယ္။ လုပ္သမ်ွတင့္တယ္တယ္။ ေငြနဲ႔ျပီးေျမာက္လုိ႔ရတဲ့ အရာေတြ ေလာကၾကီးမွာ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ေငြဟာ မ်က္ႏွာပြင့္ေဆး၊ ခ်စ္ေဆးတစ္မ်ဳိးဆုိရင္လည္း မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြဟာ မ်က္ႏွာပြင့္ေဆး၊ ခ်စ္ေဆးတစ္မ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ေငြကုိမရ-ရေအာင္ ရွာေဖြစုေဆာင္းၾကပါတယ္။ ေငြေၾကးဥစၥာျပည့္စုံလာတဲ့ အခါမွာလည္း ရွာေဖြစုေဆာင္းမႈ ဝီရိယက ရပ္တန္႔မေနဘဲ ဆထက္ၾကီးပြားတုိးတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါတယ္။
ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတုိင္း အားက်အတုယူသင့္တဲ့နည္းလမ္းပဲျဖစ္ပါ တယ္။ ေငြေၾကးခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ကိစၥဟာ ကုိယ့္ဘဝၾကီးပြား တုိးတက္ေရးအတြက္ သာမက ျမန္မာလူမ်ဳိးနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ မကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ ကာကြယ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း အထူးအေရးၾကီးတဲ့ အခန္းက႑က ပါဝင္ေနတယ္ဆုိတာကုိလည္း သေဘာေပါက္ထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ လူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားေတြဟာ ေငြေၾကးကုိရေအာင္ၾကိဳးစားရွာျပီး အဲဒီေငြေၾကးနဲ႔ပဲ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြကုိ မက္လုံးေပးအရယူၾကပါတယ္။ ေငြေၾကးဟာ လူေတြရဲ႕ သည္းေခ်ၾကိဳက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ဳိ႕ျမန္မာမိန္းကေလးေတြဟာ ေငြေၾကးရဲ႕ လွည့္စားမႈေအာက္မွာ အလူးအလိမ့္ခံရျပီး လူမ်ဳိးျခားဘာသာျခားေတြရဲ႕ မယားဘဝေရာက္သြားၾကပါတယ္။ 

“ဗုဒၶါနုႆတိဘာဝနာပြားမ်ားပုံႏွင့္ ပြားမ်ားရျခင္းအက်ဳိး”


 

လူတုိ႔သည္ နံနက္အိပ္ရာထခ်ိန္မွစ၍ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္အထိ သားမယားကိစၥ၊ စီးပြားေရးကိစၥ၊ လူမႈေရးကိစၥ၊ တုိ႔၌သာ စိတ္သက္ဝင္နစ္ျမဳပ္ေနမႈမ်ားက မ်ား၏။ ထုိကိစၥတုိ႔ကုိ ၾကံစည္ေတြးေတာမႈ၊ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရ ေနမႈမ်ားကသာမ်ား၏။ စင္စစ္ထုိအာရုံမ်ားသည္ ေလာဘ၊ ေဒါသတုိ႔က်က္စားရာ အာရုံမ်ားသာျဖစ္ၾက၏။ သုိ႔အတြက္ထုိလူတုိ႔၏ စိတ္သည္ ညစ္ႏြမ္းျပီး၊ ေနာက္က်ိေနျပီး ၾကည္လင္ရႊင္ျပမႈလည္း မရွိၾကေပ။ စစ္မွန္ေသာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိလည္း မခံစားရေပ။

ဗုဒၶါနုႆတိစသည္၌ ဘုရားစေသာ အာရုံတုိ႔သည္ကား စိတ္ၾကည္လင္ရႊင္ပ်ဖြယ္ရာ(ပႆဒနီယ) အာရုံမ်ားျဖစ္ၾက၏။ စိတ္ပူေလာင္မႈကုိျဖစ္ေစတတ္ေသာ အာရုံမ်ားမဟုတ္ၾက။ ထုိအာရုံမ်ားကုိ ေအာက္ေမ့အမွတ္ရေနပါက စိတ္ၾကည္လင္ရႊင္ပ်လာျပီး စစ္မွန္ေသာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအက်ဳိးႏွင့္ အျခားေကာင္းက်ဳိးမ်ားစြာကုိလည္း ခံစားၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶါနုႆတိစေသာ ဘာဝနာမ်ားကုိ တတ္စြမ္းသမ်ွ အခ်ိန္ရသမ်ွပြားမ်ားအားထုတ္သင့္ၾကေပသည္။

"အိမ္တြင္းသာသနာ ျပဳေပးၾကပါ"



သာသနာဆိုတဲ့စကားလံုးကို အားလံုးတရင္းတႏွီးၾကားဘူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ သာသနာဆိုတဲ့စကားလံုးကို လူအမ်ားစုက ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ပဲသက္ဆိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သာသနာဆိုတာ အဆံုးမကိုေျပာတာပါ။ ဗုဒၶသာသနာဆိုရင္ျဖင့္ ဘုရားရဲ႕အဆံုးမလို႔ဆိုရမယ္ေပါ့။ အခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက ဗုဒၶဘာသာလို႔ေျပာတာထက္ ဗုဒၶသာသနာလို႔ေျပာတာကို ပိုၿပီးႏွစ္သက္ေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဗုဒၶသာသနာ၀င္လို႔ ဆိုလိုက္ရင္.. ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးမကို ထဲထဲ၀င္၀င္သက္၀င္ယံုၾကည္သူလို႔ တခါထဲအဓိပၸါယ္ ေပါက္သြားေစဖို႔အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြႏွစ္ခ်ိဳက္မိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကေတာ့ အဲ့ဒီ့လို ယူဆမိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶသာသနာဆိုတဲ့ ဗုဒၶဆံုးမခဲ့တဲ့အဆံုးမေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ခုထဲနဲ႔တင္ သက္ဆိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဆံုးမခဲ့တဲ့ အဆံုးမေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ပဲ သီးသန္႔ကိုးကြယ္ႏိုင္ေအာင္ လိုက္နာက်င့္ၾကံႏိုင္ေအာင္ ေဟာျပဆံုးမေပးခဲ့တဲ့ အဆံုးမေတြမဟုတ္ပါဘူး။ သတၱ၀ါေတြအားလံုးအတြက္ အၿမဲတမ္းမေဖာက္မျပန္ မွန္ကန္တဲ့ အမွန္တရားတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဓမၼဆိုတဲ့လမ္းမွန္ေပၚကို သတၱ၀ါေတြအားလံုး ေလ်ာက္လွမ္း ႏိုင္ေစဖို႔အတြက္ ဗုဒၶက ေဟာျပဆံုးမေပးခဲ့တာပါ။

“ သီလ ” လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ ေဆာက္တည္နည္း။


ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အတြက္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာသည္ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါန၊
သီလ၊ ဘာ၀နာ သံုးပါးထဲတြင္ ဘယ္တရားက အေရးႀကီးဆံုးလဲ ? ။
ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ဒါနမျပဳလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိသလို ၀ိပႆနာ
ဘာ၀နာ မပြားလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္
ရင္ေတာ့ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြက အသင့္ရွိေနပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ဒါနမျပဳလို႔ အျပစ္သင့္ေစ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ မပြားလို႔ အ
ျပစ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္လို႔ကေတာ့ အျပစ္သင့္မွာပါ။
“ သီလလံုၿခံဳေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ၊ ဒါနမျပဳလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ၀ိပႆနာမပြားလည္း ကိစၥ
မရွိပါဘူး။ ” လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမွာ “သီလ” က အေရးႀကီးဆံုးလို႔
ဆိုလိုတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒါနနဲ႔ ဘာ၀နာကို မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ “သီလ” ကို
ေတာ့ သတိထား အထူးေစာင့္ထိန္း ရမွာပါ။
ဤဆိုက္တြင္ပါ႐ွိေသာ posts မ်ားသၫ္ တျခား ဆိုက္မ်ားမွ ကူးယူ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသၫ္။
ထို posts ပိုင္႐ွင္ မ်ား ကို ျကိုတင္ ခၢင္႔ မေတာင္း ပဲ ကူးယူခဲ႔ မိသၫ္ကို ခြင္႔လႊတ္ေပးပါရန္ အထူး ေတာင္းပန္ ပါသည္ ။

Gold price estimated