“ သီလ ” လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ ေဆာက္တည္နည္း။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္အတြက္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာသည္ အေရးႀကီးပါသည္။ ဒါန၊
သီလ၊ ဘာ၀နာ သံုးပါးထဲတြင္ ဘယ္တရားက အေရးႀကီးဆံုးလဲ ? ။
ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ဒါနမျပဳလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိသလို ၀ိပႆနာ
ဘာ၀နာ မပြားလို႔ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္လည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္
ရင္ေတာ့ အာပတ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြက အသင့္ရွိေနပါတယ္။

ဒီလိုပါပဲ၊ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ဒါနမျပဳလို႔ အျပစ္သင့္ေစ၊ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ မပြားလို႔ အ
ျပစ္သင့္ေစဆိုတဲ့ သိကၡာပုဒ္ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီလေဖါက္ဖ်က္လို႔ကေတာ့ အျပစ္သင့္မွာပါ။
“ သီလလံုၿခံဳေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ၊ ဒါနမျပဳလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး၊ ၀ိပႆနာမပြားလည္း ကိစၥ
မရွိပါဘူး။ ” လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမွာ “သီလ” က အေရးႀကီးဆံုးလို႔
ဆိုလိုတာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒါနနဲ႔ ဘာ၀နာကို မလုပ္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ “သီလ” ကို
ေတာ့ သတိထား အထူးေစာင့္ထိန္း ရမွာပါ။

ကိုယ္ရဲ႔ခင္ပြန္း၊ ဇနီးမယား၊ သားသမီး၊ မိဘ၊ ရာထူး၊ အာဏာ၊ ပစၥည္းဥစၥာ၊ ေငြေၾကးေတြ
ကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔မၿမဲ မေနႏိုင္ပါဘူး။ ဒီသေဘာေလးကို အာရံုျပဳၿပီး “သီလ”ကေတာ့ ငါရဲ႕အားကိုး
ရာ အစစ္ပဲ။ ငါနဲ႔ မခြဲမခြာ ေသတဲ့အထိ လိုက္လာမယ့္ အားကိုးရာပဲ။ “ငါ သီလကို ႀကိဳးစားေစာင့္
ထိန္းသင့္တယ္။” လို႔ မၾကာမၾကာ ဆင္ျခင္ေပးၿပီး ေစာင့္ထိန္းသင့္ပါတယ္။

ခႏၶာရွိေနတဲ့အတြက္ စား၀တ္ေနေရး ရွိေနတဲ့အတြက္ သက္ရွိသက္မဲ့ ေလာကီပစၥည္းေတြ
ကေတာ့ လိုအပ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က အားကိုးရာ အတုနဲ႔အစစ္ကို ခြဲျခားၿပီး သိေနဖို႔လို
ပါတယ္။ သီလမွာလည္း ဟီနသီလ၊ မဇၩိမသီလ၊ ပဏီတသီလဆိုၿပီး ရွိပါတယ္။
သူတစ္ပါးအထင္ႀကီးေအာင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားဖို႔အတြက္ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလက ဟီန
သီလ=ခပ္ညံ့ညံ့သီလပါ။ ေကာင္းမွဳအက်ိုးကို လိုလားေတာင့္တၿပီး ေဆာက္တည္တဲ့ သီလက မဇၩိ
မသီလ=အလယ္အလပ္သီလပါ။ တရားရဲ႕ျမင့္ျမတ္မွဳကိုသာ ႏွလံုးသြင္းၿပီး မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ရဖို႔
အတြက္ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလကေတာ့ ပဏီတသီလ=ျမင့္ျမတ္တဲ့သီလပါ။

“သီလ” လံုး၀မက်ိဳးတဲ့ ေဆာက္တည္နည္း ရွိပါတယ္။ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက
“မဟာဗုဒၶ၀င္” မွာ ေရးထားပါတယ္။ “သီလ”ကို တစ္ေန႔လံုး မေဆာက္တည္ႏိုင္ေသးရင္ေတာင္
ညမွာ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ေဆာက္တည္ဖို႔ အေသအခ်ာ ေရးထားပါတယ္။

ညပိုင္း အိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သီလကမက်ိဳးပါဘူး။ စာထဲမွာ..ကာလကို ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ေစာင့္
ထိန္းတဲ့ ကာလပရိယႏၱသီလဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ..ကိုယ္က ညမွာ ၁၁ နာရီအိပ္ၿပီး၊ မနက္ ၅
နာရီ အိပ္ရာထတယ္ ဆိုပါစို႔။ ဒီေတာ့ ညအိပ္ရာ၀င္ခါနီးမွာ ရွစ္ပါးသီလ၊ သို႔မဟုတ္ ကိုးပါးသီလ
ယူလိုက္ၿပီး “ဘုရားတပည့္ေတာ္ ည ၁၁ နာရီကေန၊ မနက္ ၅ နာရီအထိ သီလေဆာက္တည္ပါ၏”
လို႔ ကာလပိုင္း ျဖတ္ၿပီး ေစာင့္ထိန္းလိုက္ရံုပါ။

ေလာကီထဲမွာ ေနေနၾကလို႔ ေလာကီအက်ိဳးေတြနဲ႔လည္း မကင္းႏိုင္ၾကလို႔ ေလာကီက်ိဳး
ေတြအေၾကာင္း ထည့္ေျပာေနၾကရတာပါ။ အမွန္ေတာ့ သီလရဲ႕အျမင့္ဆံုး အက်ိဳးသတၱိဟာ နိဗၺာန္
အထိ ပို႔ေပးႏိုင္ပါတယ္။ သီလရဲ႕အက်ိဳး အဆက္ဆက္ေတြကို စာထဲမွာ အ၀ိပၸဋိသာရ၊ ပါေမာဇၨ၊ ပီ
တိ၊ ပႆဒၶိ၊ သုခ၊ သမာဓိ၊ ယထာဘူတ၊ နိဗၺိဒါ၊ ၀ိရာဂ၊ ၀ိမုတၱိ၊ လို႔ ဒီလိုျပထားပါတယ္။

ဒီပါဠိရဲ႕ အနက္ျမန္မာျပန္ကို တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက==
* သီလရွိေတာ့ စိတ္ၾကည္၊
စိတ္ၾကည္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္၊
၀မ္းေျမာက္ေတာ့ ႏွစ္သက္၊
ႏွစ္သက္ေတာ့ ၿငိမ္းေအး၊
ၿငိမ္းေအးေတာ့ခ်မ္းသာ၊
ခ်မ္းသာေတာ့တည္ၾကည္။
တည္ၾကည္ေတာ့ အျမင္မွန္၊
အျမင္မွန္ေတာ့ ၿငီးေငြ႕၊
ၿငီးေငြ႕ေတာ့ မဂ္ျမင္၊
မဂ္ျမင္ေတာ့ဖိုလ္ေရာက္၊
ဖိုလ္ေရာက္ေတာ့ နိဗၺာန္၀င္။ တဲ့။

ကိုယ္ျဖည့္က်င့္ေနတဲ့ သီလဟာ ေလာကီအက်ိဳးသက္သက္တင္ မဟုတ္ပါဘူး။ မဂ္ဖိုလ္
နိဗၺာန္အထိ ပို႔ေပးႏိုင္တဲ့ သတၱိရွိပါတယ္။“ ငါရဲ႕သီလဟာ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္အထိ ပို႔ေပးႏိုင္တယ္” ဆို
တဲ့ အသိကလည္း ရင္ထဲမွာ အစဥ္သျဖင့္ ရွိေနဖို႔ လိုပါတယ္။
ဘ၀မွာ မသိလို႔ဘဲ မွားခဲ့မွားခဲ့၊ သိလို႔ပဲ မွားခဲ့မွားခဲ့၊ အျပစ္ကို အျပစ္မွန္းသိၿပီး ေနာင္ေစာင့္
စည္းလိုတဲ့စိတ္နဲ႔ သီလသိကၡာပုဒ္ေတြကို ျပန္ေဆာက္လိုက္ရင္ သီလျဖဴစင္သူ ျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲ
ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ မွားခဲ့တဲ့အတူတူ မထူးပါဘူးေလဆိုၿပီး ဆက္ကာဆက္ကာ မွားေနမယ္ ဆိုရင္
ေတာ့ မသင့္ေတာ္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တို႔ကလည္း တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္
ဘ၀မွာ နိဗၺာန္ရဖို႔က အဓိကပါ ဆိုတာကို သိရွိနားလည္ သေဘာေပါက္ၾကၿပီး “သီလ”ကို တစ္ပိုင္
တစ္ႏိုင္ ေဆာက္တည္ၾကကာ ခ်မ္းသာသုချပည့္၀ေသာ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရရွိၾကပါေစကုန္သတည္း။

{ ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)၏ ျမင့္ျမတ္သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္ကို ကိုးကားေရးသားပါသည္။ }
ပိုစ္႔ေရးသူ...ဦးသိန္းေဝ။။။