ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတား

။ အခ်ိန္ 8/19/2013 12:42:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ ပူေဇာ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ပရိတ္ဟူေသာ စကားသည္ ပရိတၱဟူေသာ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈျပဳထားသည့္ ပါဠိပ်က္ ေဝါဟာရတစ္ခုျဖစ္သည္။ ပရိတၱဟူသည္ အရံအတားဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ မိမိထံသုိ႔ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္လာေစရန္ သစၥာတရားျဖင့္ အဓိ႒ာန္ထားကာ ပရိတ္အရံအတားျဖင့္ တားဆီးကာကြယ္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္ကပင္ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္ရဟႏၲာေထရ္ရွင္မ်ားက ေဘးရန္အႏၲရာယ္မ်ား က်ေရာက္ေနသည့္ အရပ္ေဒသ၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထံ ၾကြေရာက္၍ ရြတ္ပြားခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူကာ အႏၲရာယ္မ်ား ကင္းရွင္းေစရန္ အရံအတားျပဳေပးထားသည့္ အစစ္အမွန္ ေဒသနာေတာ္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ ဆုိင္ရာ အေျခအေနသုိ႔လုိက္ကာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ပရိတ္ေတာ္ကုိ ရြတ္ပြားေပးေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သား သံဃာေတာ္မ်ား၏ ပရိတ္ေတာ္မ်ားသည္ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အခုိင္အမာ မွတ္တမ္းအျဖစ္ ရွိေနၿပီးျဖစ္၏။ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ရြတ္ပြားပူေဇာ္လ်က္ရွိသည့္ ပရိတ္ႀကီး (၁၁)သုတ္ဟူသည္ ပိဋကတ္ေတာ္တြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားအား ေရြးႏႈတ္ကာ အလြယ္တကူ ပူေဇာ္ႏုိင္ရန္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ဘုရားေဟာ မူရင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အဓိက အခ်က္မွာ ရတနာသုံးပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ကံစြမ္းမ်ားကုိ အထင္အရွား ထုတ္ေဖာ္ပူေဇာ္ရင္း သစၥာျပဳထားခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ “ကတိသစၥာတည္ေသာခါဝယ္ ၾသဇာေလးနက္ ေပၚဆီတက္၍ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ ေဆးဖက္ဝင္၏”ဟူေသာ စာဆုိအတုိင္း သစၥာကုိ အေျချပဳကာ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ဂုဏ္ေတာ္အစြြမ္း၊ ကုသုိလ္အစြမ္း၊ သစၥာအစြမ္းမ်ားျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ႏွင့္ က်ေရာက္ၿပီး ေဘးအႏၲရာယ္မ်ား ပေပ်ာက္ေစရန္ အထူးအက်ိဳးျပဳေပးျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားက မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာမ်ားသုိ႔ ပင့္ဖိတ္ကာ သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား နာယူပူေဇာ္ၿပီး အႏၲရာယ္ခပ္သိမ္း ပေပ်ာက္ၿငိမ္း၍ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ျဖစ္ပါေစရန္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားသရဇၥ်ယ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။ မိမိတုိ႔ အိမ္ေဂဟာ အနီးဝန္းက်င္ အတြင္းရွိ ျမင္အပ္၊ မျမင္အပ္သည့္ အေႏွာက္အယွက္မ်ား၊ အႏၲရာယ္မ်ား မက်ေရာက္ေစရန္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားေစၾကျခင္း ျဖစ္၏။ 

သတိျပဳရမည္မွာ အႏၲရာယ္ဟူသည္ အျပင္အႏၲရာယ္ႏွင့္ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတြင္ ပရိတ္ေတာ္မ်ားကား အျပင္အႏၲာရာယ္ကုိသာ အထူးသျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ေပးျခင္း ျဖစ္ၿပီး အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိကား မိမိ၏ သတိ၊ ပညာမ်ားျဖင့္သာ မိမိကုိယ္တုိင္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အတြင္းအႏၲရာယ္ဟူသည္ကား မိမိကုိယ္ကုိ ပူေလာင္ေစသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာနစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိအတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား အတြက္ကား ပရိတ္တရားမ်ားထက္ မိမိ၏ သတိပညာတရားမ်ားက ပုိ၍လုိအပ္လွသည္သာ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္ရြတ္ကာ သမထအက်င့္အျဖစ္ သမာဓိမ်ား တုိးပြားေနလွ်င္ကား အတြင္းရန္ျဖစ္သည့္ ကိေလသာ တရားမ်းကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ အရံအတား ျပဳေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ 

ပရိတ္ေတာ္မ်ား၏ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ားသည္ ေမတၱာတရားကုိ အေျခခံကာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ ထုံလႊမ္းထားသည့္ ဖြင့္ဆုိမႈမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားပူေဇာ္သူမ်ားကုိ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားျဖစ္သည့္ မေကာင္းသည့္ နတ္မ်ား၊ နာနာဘာဝမ်ား၏ ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ားမွ တားဆီးေပးၿပီး သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ တန္ျပန္ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးမႈကုိ ရရွိေစႏုိင္ေပ၏။ ပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ားသည္ မည္သည့္သတၱဝါကုိမွ် ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစသည့္ အေၾကာင္းအရာ ဖြင့္ဆုိခ်က္မ်ား မပါရွိသျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္းအားျဖင့္ ရြတ္ဆုိသူမ်ားအား တစ္စုံတရာ ဆုိးက်ိဳးျဖစ္ေပၚႏုိင္ဖြယ္အေၾကာင္း မရွိလွေပ။ ထုိ႔အျပင္ ဤပရိတ္ေဒသနာေတာ္မ်ား၏ ထူးျခားမႈအျဖစ္ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္သူ၏ စိတ္ေစတနာႏွင့္ ေမတၱာတရားအေပၚအေျခခံကာ သိသာသည့္ တန္ျပန္အက်ိဳးေပး သက္ေရာက္မႈမ်ားကုိပင္ ရရွိခံစားႏုိင္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ လက္ေတြ႔က်င့္ႀကံသူမ်ား လက္ေတြ႔ခံစားႏုိင္သည့္ တရားေတာ္၏ သႏၷိ႒ိကဂုဏ္ေတာ္ အဖြင့္အတုိင္းပင္ ျဖစ္၏။ 

သုိ႔ေသာ္ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ျခင္းအားျဖင့္ ဓမၼာႏုႆတိ ဘာဝနာျဖစ္ေနၿပီး အျပင္ရန္မ်ားကုိ ေမတၱာတရားျဖင့္ အရံအတားျပဳေပးေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားျဖစ္သည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စသည့္ ကိေလသာတရားမ်ားကုိကား ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ပရိတ္ရြတ္ေပးသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ကင္းၿငိမ္းသြားေစရန္ အရံအတား အကာအကြယ္ ျပဳေပးႏုိင္မည္မဟုတ္ဘဲ မိမိ၏ အတြင္းရန္မ်ားကုိ မိမိ၏ သတိတရား၊ ပညာတရား သမထ၊ ဝိပႆနာ က်င့္စဥ္မ်ားျဖင့္သာ အရံအတားျပဳ ကားကြယ္ေပးႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ 

ဆုိလုိသည္မွာ ပရိတ္ေတာ္မ်ား ရြတ္ပြားသရဇၥ်ာယ္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပရိတ္ေတာ္ဟူသည္ အျပင္ပမွ က်ေရာက္လာမည့္ ျမင္အပ္မျမင္အပ္သည့္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ အရံအတားျပဳ တားဆီးကာကြယ္ေပးႏုိင္သည့္ ဓမၼေဒသနာမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ရြတ္ပြားသူမ်ား၊ ရြတ္ပြားေပးသူမ်ား အေနျဖင့္ အျပင္အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ အကာအကြယ္ အရံအတား ျပဳထားႏုိင္ေသာ္လည္း အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ား ျဖစ္သည့္ ကိေလသာရန္မ်ားကုိကား တစ္စုံတေယာက္က မက်ေရာက္ေစရန္ အရံအတား ကာကြယ္မႈမ်ား မလုပ္ေပးႏုိင္ဘဲ မိမိကုိယ္တုိင္သာ သတိကုိ အေျခခံသည့္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မိမိသည္သာ မိမိ၏ အတြင္းအႏၲရာယ္မ်ားကုိ ကာကြယ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပရိတ္တရား ေဒသနာေတာ္မ်ားကုိ ရြတ္ပြားပူေဇာ္ကာ အႏၲရာယ္မ်ားမွ အရံအတားျပဳ ကာကြယ္လုိၾကသည့္ သူမ်ားအေနျဖင့္ အတြင္းအျပင္ အႏၲရာယ္မ်ားကုိ ပရိတ္တရား ရြတ္ပြားပူေဇာ္ နာယူျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း သီလကုိ အေျခခံသည့္ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာမ်ားကုိ ေဆာက္တည္က်င့္ႀကံျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း ကာကြယ္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပရိတ္ (သုိ႔) အရံအတားအေၾကာင္း တစ္စိပ္တေဒသ အသိမွ်လုိက္ရပါသည္။