အမွတ္စဥ္ (၆၄) {ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ၊ ကာယမုဒုတာ၊စိတၱမုဒုတာ၊ ကာယပါဂုညတာ၊ စိတၱပါဂုညတာ၊ ကာယကမၼညတာ၊ စိတၱကမၼညတာ၊ ကာယုဇုကတာ၊ စိတၱဇုကတာ

ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ
                  

ေနာက္တစ္ခုက “ကာယလဟုတာ၊ စိတၱလဟုတာ”၊ ကိုယ္ရဲ႕ ေပါ့းပါးမႈ၊ စိတ္ရဲ႕ေပါ့ပါးမႈ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေစတသိက္ေတြရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈ နဲ႔ စိတ္ရဲ႕ ေပါ့ပါးမႈ၊ ေပါ့ပါးမႈရွိတယ္ဆိုတာ ေလးလံမႈလည္း ရွိလို႔ေပါ့၊ အဲဒီ ေလးလံမႈက ဘာေတြလဲဆိုေတာ့ “ထိန - မိဒၶ”၊  ဒါေတြ ျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ စိတ္က ေလးလံလာတယ္၊ စိတ္ ဆုတ္နစ္လာၿပီဆိုရင္ တရားအားထုတ္ဖို႔ စိတ္မပါဘူး၊ ကုသိုလ္လုပ္ဖို႔ စိတ္မပါဘူး၊ အဲဒီ စိတ္ေလးလံေစတက္တဲ့ သဘာဝ တရားေတြ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြကို ကာယလဟုတာ စိတၱလဟုတာဆိုတဲ့ သဘာဝတရား စြမ္းအား ထက္လာရင္ ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္။

                  

အညစ္အေၾကးေတြကို ဖယ္ရွားတဲ့ေနရာမွာ ဒီ ဘသာဝတရားေတြကလည္း စိတ္အညစ္ေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္သတၱိေတြ ရွိတယ္၊ ဒါ ပိုက္ဆံနဲ႔ ဝယ္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒီ သဘာဝတရားက ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ယူရတယ္။ ဘာနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုရင္ ခုနက ဓမၼာ႐ံုေပၚ စိတ္စိုက္ၿပီး ဒီသဘာဝတရားေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ကိေလသာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ဖယ္ရွား၊ စိတ္စြမ္းအားေတြ ဒီဘက္က တိုးျမင့္လာေအင္လုပ္ေပး၊ က်င့္စဥ္ကေတာ့ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္ပဲ ျဖစ္တယ္။

 ကာယမုဒုတာ၊ စိတၱမုဒုတာ
                  

ေနာက္တစ္ခုက “ကာယမုဒုတာ၊ စိတၱမုဒုတာ”၊ ေစတသိက္ရဲ႕ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ၊ စိတ္ရဲ႕ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ၊ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္ဆိုတာ ခက္ထန္မႈ ကင္းတာ၊ အဲဒီေတာ့ စိတ္က ဘယ္လိုအခ်ိန္ ခက္ထန္သလဲဆိုရင္ ေဒါသထြက္တဲ့စိတ္ မခက္ထန္ဘူးလား၊ စိတ္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ ခက္ထန္ေနမွာပဲ၊ ေနာက္ မာနျဖစ္ေနတဲ့သူရဲ႕ စိတ္ေရာ ခက္ထန္တာပဲ၊ စာထဲမွာ  ဘယ္လိုေျပာထားလဲ ဆိုရင္ ‘သံေခ်ာင္းႀကီး ၿမိဳထားတဲ့ေျမြလိုပဲ’ တဲ့၊ ေခြလို႔မရေတာ့ဘူး၊

အဲဒီမာနရွိတဲ့ သူက ရင္ေကာ့ၿပီးသြားတာ၊ လူႀကီးသူမေတြေရွ႕လည္း ကုန္းလို႔မရေတာ့ဘူး၊ မာနရွိရင္ ကုန္းလို႔ မရေေတာ့ဘူး၊ ေကာ့ထားတာ၊ အဲဒီလို မာန္မာန ရွိလာၿပီဆိုရင္ လူ႔စိတ္ဟာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတာမ်ိဳး မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ လိုသလို လုပ္လို႔ မရဘူး၊ ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ၊ မာနဆိုတဲ့ ကိေလသာ စိတ္အညစ္အေၾကးကို ကာယမုဒုတာ စိတၱမုဒုတာနဲ႔ ဖယ္ရွားပစ္ပါ။

                  

ဒီ မုဒုတာကို ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ထူေထာင္ရမယ္၊ စိတ္ဓာတ္ႏူးညံ့တယ္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတယ္၊ သူ႔ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ဆန္႔က်င္ဘက္ သဘာဝတရားေတြကို ဖယ္ရွားပစ္တယ္၊ ဒါ special ကို ေျပာတာေပါ့၊ ေဆးဆိုတာဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာ သီးသန္႔ ထုတ္လုပ္တာရွိတယ္၊ ဥပမာ ေသြးတိုးေရာဂါအတြက္ေဆး၊ ဆီးခ်ိဳေရာဂါအတြက္ေဆး၊ general က်ေတာ့ ကိုယ္ခဲတာ အားလံုး သံုးလို႔ရတာမ်ိဳး၊ special က်ေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီ ေရာဂါအတြက္ သီးသန္႔ထုတ္တာ။

                  

အဲဒီလိုပဲ ဒီ သဘာဝတရားေေလးေတြက ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ကိေလသာေတြ စိတ္အညစ္ေၾကးေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ သီးသန္႔ေလးေတြ၊ ဒါေတြကို ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ ထူေထာင္ေပးရမယ္၊ ကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ေဟာဒီ သဘာဝတရားေလးေတြ ကိုယ့္သႏၱာန္မွာ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။

 ကာယပါဂုညတာ၊ စိတၱပါဂုညတာ
                  

ၿပီးေတာ့ “ကာယပါဂုညတာ၊ စိတၱပါဂုညတာ”၊ စိတ္ရဲ႕ ေလ့လာႏုိင္စြမ္းမႈ၊ က်န္းမာတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ စိတ္ေနမေကာင္းတာ မရွိဘူး၊ ေစတသိက္ ေနမေကာင္းတာ မရွိဘူး၊ လူေနမေကာင္းရင္ ေဆးေသာက္လို႔ ရတယ္၊ စိတ္ေနမေကာင္းတာ က်ေတာ့ တစ္မ်ိဳး၊ အဲဒီ စိတ္ ေနမေကာင္းမႈ ကင္းသြားရင္ ကာယပါဂုညတာ၊ စိတၱပါဂုညတာ၊ ဒီ သဘာဝတရားဟာ စိတ္ေနမေကာင္းတာကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တယ္။

                  

ဘာေတြေၾကာင့္ စိတ္က ေနမေကာင္းတာလဲ ဆိုရင္ ကိေလသာေတြ ျဖစ္လာလို႔ စိတ္က ေနမေကာင္းဘူး၊ ေလာဘလႊမ္းေနတဲ့အခါ ေဒါသလႊမ္းေနတဲ့အခါ စိတ္ေနမေကာင္းဘူး ေျပာရမယ္၊ အမွန္တရားကို မသိလို႔ ေတြေဝေနတဲ့အခါ စိတ္ေနမေကာင္းဘူး လို႔ ေျပာရမယ္၊ အဲဒီလို ေနမေကာင္းတာမ်ိ္ဳးကို ပါဂုညတာက ဖယ္ရွားႏိုင္တယ္၊ စိတ္ဟာ က်န္းမာသြားတယ္၊ စိတ္ က်န္းမာဖို႔ဆိုတာ အေရးႀကီးတယ္။

                  

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက ကိုယ္မက်န္းမာတာက သိပ္အေရးမပါပါဘူး၊ စိတ္က်န္းမာဖို႔က အေရးႀကီးပါတယ္လို႔ နကုလပိတာ ဒကာႀကီးကို ေဟာထားတာရွိတယ္၊ “ခႏၶာကိုယ္ဆိုတာ နာတာ က်င္တာ ကိုက္တာ ခဲတာ ထံုးစံပါပဲတဲ့၊ စိတ္မနာေစနဲ႔ေပါ့တဲ့၊ ခႏၶာကိုယ္ နာခ်င္နာပါေစ၊ စိတ္က်န္းမာေအာင္ ေနပါ” တဲ့၊ ခႏၶာကိုယ္ဆိုတာ ဘာမွ မတက္ႏိုင္ဘူး၊ ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးကေတာ့ မက်န္းမမာျဖစ္လာရင္ သာမန္ေဆးဝါးနဲ႔ ကု႐ံုပဲ၊ ဘယ္လို ပဲ ကုကု၊ သူက ေပ်ာက္ခ်င္မွ ေပ်ာက္မယ္၊ သူ႔ဘာဝပဲ။ ဘာမွ မတက္ႏိုင္ဘူး။

                  

အဲဒီေတာ့ စိတ္မက်န္းမာျဖစ္ရင္ “စိတ္မက်န္းမာမႈ မျဖစ္ေစရဘူး” ဆိုၿပီး က်င့္ရမယ္တဲ့၊ ဒါလည္း မွတ္စရာတစ္ခုပါပဲ၊ စိတ္က်န္းမာဖို႔အတြက္က ဘာလုပ္ရမလဲ၊ ကာယပါဂုညတာ စိတၱပါဂုညတာ ဒီသဘာဝတရားေတြ စြမ္းအားျဖစ္ေစဖို႔၊ ကုသိုလ္ စိတ္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ျဖစ္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပဲ၊ စိတ္က်န္းမာလာမယ္။ 

ကာယကမၼညတာ၊ စိတၱကမၼညတာ
                  

“ကာယကမၼညတာ၊ စိတၱကမၼညတာ” ကမၼညာတာဆိုတာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ ရွိတာ၊ စိတ္ကလည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ ရွိတယ္၊ ကိုယ္ကလည္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ ရွိတယ္၊ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ စြမ္းရည္ရွိတယ္လို႔ ေျပာတာ၊ ဒါေပမယ့္ ကိေလသာစိတ္ အညစ္အေၾကးေတြ ေပၚလာၿပီဆိုရင္ စိတ္မွာ စြမ္းေဆာင္မႈေတြ အားနည္းသြားတယ္၊ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈ မရွိဘူး။

                  

ဥပမာ - ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္မွာ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ဖို႔ သမာဓိျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္ ခက္သြားမလဲ၊ စိတ္စြမ္းအားေတြ ေလ်ာ့က်သြားတယ္၊ မေကာင္းမႈဘက္ စိတ္ေတြ တိုးတက္လာတယ္၊ သမာဓိရေအာင္ အသိဉာဏ္ေပၚေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ စိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္လည္း မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ စိတ္စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈေတြ အားနည္းသြားေစတက္တဲ့ ကိေလသာေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ဖို႔ ကာယကမၼညတာ၊ စိတၱကမၼညတာဆိုတာ အေရးႀကီးတယ္၊ သဘာဝတရားေတြ ကုသိုလ္စိတ္ေတြ မိမိရဲ႕ သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေနၿပီဆိုရင္ စြမ္းအားေတြ အားလံုးေပၚေနမွာပဲ။

 ကာယုဇုကတာ၊ စိတၱဇုကတာ
                  

ေနာက္တစ္ခုက “ကာယုဇုကတာ၊ စိတၱဇုကတာ”၊ ကာယုဇုကတာ၊ စိတၱဇုကတာက စိတ္ ေစတသိက္ေတြရဲ႕ ေျဖာင့္မက္မႈ၊ စိတ္ရဲ႕ေျဖာင့္မတ္မႈ၊ ေျဖာင့္မတ္မႈ ရိွရတယ္၊ ေျဖာင့္မတ္တယ္ဆိုတာ ႐ိုးသားတာပဲ၊ မ႐ိုးသားဘူးဆိုတာ ဘာေျပာတာလဲ။

                  

မ႐ိုးသားတဲ့စိတ္နဲ႔ ႐ိုးသားတဲ့စိတ္၊ ဘာကို ရည္ညႊန္းတာလဲ၊ မ႐ိုးသားဘူးဆိုတာ ‘မာယာ သာေ႒ယ်’၊ မာယာဆုိရင္ လူေတြက မ်က္လွည့္လို႔ထင္တယ္၊ မာယာမ်ားတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္၊ မာယာ သာေ႒ယ်ဆိုတာ အဓိပၸါယ္ ေသေသ်ာခ်ာသိိဖို႔ လိုတယ္၊ မာယာဆုိတာ ကိုယ့္ရွိတဲ့ အျပစ္ကို မရွိေယာင္ ေဆာင္တာ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကို ဖံုးကြယ္ခ်င္တာ၊ ဖံုးကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတာ၊ အျပစ္တစ္ခုရွိလ်က္ႏွင့္ လူမသိေအာင္ ဖံုးထားတာ၊ ဒါမ႐ိုးသားတာလို႔ ေခၚတယ္၊ ကိုယ္မဟုတ္တာ လုပ္ထားတာကို သူတစ္ပါး မသိေစခ်င္လို႔ ဖံုးထားတာ မာယာ၊ ဒီ မာယာကလည္း စိတ္အညစ္အေၾကးပါပဲ၊ လုပ္တယ္၊ မသိေအာင္ ဖံုးတယ္၊ ကြယ္ရာက်ေတာ့ လုပ္တယ္၊ သူမ်ားသိမွာ စိုးတယ္။

                  

ျမတ္စြာဘုရား ဂုဏ္ေတာ္မွာ ၾကည့္ပါ၊ ‘အရဟံ’ ဆိုတာ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ ပင္ မေကာင္းမႈကို မလုပ္တာ၊ ဘုရားမွာ ဖုံးကြယ္စရာ ဘာမွမရွိဘူး၊ လူေတြကသာ ဖံုးေနတာ၊ လူသိေအာင္ ဖံုးလို႔ရတာ တစ္ခုမွ မရွိဘူး၊ အဂၤုတၱရနိကာယ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားတာ၊ နတိၳ ေလာေက ရေဟာ နာမ၊ ပါပကမၼံ ပကုဗၺေတာ - ေလာကမွာ ဆိတ္ကြယ္ရာဆိုတာ မရွိဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔ မရွိလဲဆိုေတာ့ အတၱာ ေတ ပုရိသ ဇာနာတိ - ‘မင္း ကိုယ္တိုင္ သိေနတာပဲ’ တဲ့၊ တျခားလူ သိတာ,မသိတာထား၊ ကိုယ္သိတယ္၊ ကိုယ္သိေနတယ္ ဆိုကတည္းက ရွက္စရာ ျဖစ္မေနဘူးလား၊

ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ မရွက္ၾကဘူး၊ သူမ်ား မသိရင္ ၿပီးေရာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိေနတာကို အေလးမထားတာ။ အဲဒါ မာယာရွိေနၿပီ၊ မာယာရဲ႕ သေဘာက ကိုယ္သိရင္ သိပါေစ၊ သူမ်ားမသိရင္ ၿပီးေတာ့၊ လူျမင္ေကာင္းေအာင္ လုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတကတည္းက ဘယ္႐ိုသားမႈ ရွိပါေတာ့မလဲ၊  ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရွက္ရမယ္၊ သဘာဝတရားေတြမွာ သူ႔ဟာသူ ရွိတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကာယုဇုကတာ စိတၱဳဇုကတာဆိုတာ တကယ္႐ိုးသားတာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မလိမ္၊ သူမ်ားကိုလည္းမလိမ္တာ။

                  

ေနာက္တစ္ခုက ‘သာေ႒ယ်’ ဆိုတာက မာယာနဲ႔ မတူဘူး၊ သာေ႒ယ်က ကိုယ့္မွာ မရွိတဲ့ဂုဏ္ကို ထုတ္ၾကြားခ်င္တဲ့လူ၊ ရိပ္သာမွာ တကယ္ တရားအားထုတ္တာ မဟုတ္ဘဲ၊ ‘ငါ တရားဘယ္ႏွစ္ခါ ဝင္ၿပီးၿပီ’ လို႔ ေျပာတဲ့ပုဂၢိဳလ္တို႔၊ ပိုက္ဆံ မရွိဘဲနဲ႔ ပုိက္ဆံ ခ်မ္းသာတဲ့ပံုစံ၊ ေလလံုးထြားေျပာတဲ့ လူမ်ိဳး၊ သမာဓိတရား မရွိဘဲနဲ႔ သူ တရားထိုင္လိုက္တာ တစ္နာရီလံုးလံုး စိတ္ကို ၿငိမ္ေနတာပဲ လို႔ ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးတို႔၊ အဲဒါမ်ိဳး ကို္ယ့္မရွိတာကို အရွိလုပ္ရင္ သာေ႒ယ်လို႔ ေခၚတယ္။

                  

ဘုန္းႀကီးေတြဆိုလည္း ဓမၼာစရိယ မေအာင္ဘဲ ေအာင္တယ္၊ ဘြဲ႔မရဘဲ ရတယ္ ေျပာတာမ်ိဳး၊ စာမတက္ဘဲ တက္တယ္လို႔ ေျပာတာမ်ိဳး၊ ဒါဆို သာေ႒ယ်၊ ဘုန္းႀကီးျဖစ္ေစ လူျဖစ္ေစ မရွိတဲ့ဂုဏ္ ထုတ္ေျပာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို သာေ႒ယ်လို႔ ေခၚတယ္။

                  

အဲဒီ မာယာသာေ႒ယ် ရွိေနရင္ လူဟာ ႐ုိးသားေျဖင့္မတ္မႈ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေကာက္က်စ္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ကာယုဇုကတာ စိတၱဇုကတာ၊ ဒီ သဘာဝတရားႏွစ္ခု မိမိတို႔ ရင္ထဲႏွလံုးထဲ ကိန္းလာၿပီဆိုရင္ ကိုယ့္ကုိယ္တိုင္လည္း မလိမ္ေတာ့ဘူး၊ မရွိတာလည္း အရွိလုပ္ၿပီး မေျပာဘူး၊ ရွိေနတဲ့ အျပစ္ကို လည္း ဖံုးမေနေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္လုပ္ရင္ လုပ္တယ္လို႔ ဖြင့္ဟ ေျပာၾကားေလ့ ရွိတယ္။

                  

ျမတ္စြာဘုရားက အျပစ္တစ္ခု က်ဴးလြန္ထားၿပီ ဆိုရင္ ပထမအဆင့္ ဖြင့္ေျပာရမယ္၊ ဖြင့္ေျပာတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ၿမံဳထားရင္ တအံုးေႏြးေႏြး ျဖစ္တက္လို႔ပါပဲ၊ confession လုပ္တယ္၊ ဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ စိတ္ထဲမွာ ႏွလံုးထဲမွာ ေအးခ်မ္းသြားတယ္၊ ဖြင့္ေျပာ႐ံုႏွင့္ ၿပီးသြားလားဆိုေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။

                  

အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ဟဝန္ခံတာက ပထမအဆင့္ ၿပီးၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ “ဒါမ်ိဳးေနာက္ မျဖစ္ေစရပါဘူး” ဆိုတာက ဒုတိယအဆင့္၊ ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေစ႐ံုတင္ မကဘူး၊ “ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကိုပဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္” ဆိုတာက တတိယအဆင့္၊ အဲဒါဆိုရင္ ေစာေစာက မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကေန လြတ္ႏိုင္တယ္ လို႔ ဒီလို ေဟာခဲ့တယ္၊ “သခၤဓမသုတ္” ကိုၾကည့္။

                  

သံယုတၱနိကာယ္က သခၤဓမသုတ္ဆိုတာ ရွိတယ္၊ အကုသိုလ္ေတြကေန လြတ္ေအာင္ေရွာင္တဲ့နည္းကို ေဟာထားတယ္၊ ငါ လုပ္ထားတဲ့ အကုသိုလ္ကို မေကာင္းဘူးလို႔ ပထမ ျမင္ရမယ္၊ ျမင္ၿပီးရင္ ဖြင့္ဟဝန္ခံရမယ္၊ ဘုန္းႀကီးေတြက ေဒသနာၾကားတယ္ဆိုတာ “ေမ့ၿပီး အျပစ္တစ္ခု က်ဴးလြန္မိပါတယ္၊

အဲဒီ က်ဴးလြန္ေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာပါတယ္” လို႔ ေျပာတဲ့အခါ နားေထာင္ေပးတဲ့သူက “ကိုယ္ေတာ့အျပစ္ ကိုယ္ေတာ္ ျမင္ရဲ႕လား” လို႔ ဆုိရင္ “ျမင္ပါတယ္” လို႔ ျပန္ေျပာရမယ္၊“ ျမင္ရင္ေနာက္ထပ္ ေရွာင္မလား” လို႔ ထပ္ေမးရင္ “ေရွာင္ပါ့မယ္” လို႔ ေျဖရတယ္၊ ဒါပဲ ဘုန္းႀကီးေတြ ေဒသနာၾကားတာ၊ သကၤန္းဝတ္ဖူးတဲ့သူေတြ သိတယ္၊ ပါဠိလိုဆိုေနလုိ႔ အဓိပၸါယ္က ဒါပဲ။

                  

လူခ်င္းလည္း အဲဒီလို လုပ္လို႔ရတာပဲ၊ ဒါကို ေဒသနာၾကားတယ္လို႔ ေခၚတယ္၊ ေဒသနာၾကားတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္ထုတ္ၿပီးေတာ့ ေနာင္ ဒါမ်ိဳး မျဖစ္ေစရပါဘူးလို႔ ပဋိညာဥ္ေပးတာ၊ အင္မတန္ စနစ္က်တယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက မေကာင္းတဲ့ အကုသိုလ္ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္တဲ့နည္းကို ေျပာတာ၊ အျပစ္မျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အျပစ္ျဖစ္ၿပီးသားက ျဖစ္သြားၿပီး၊ ျဖစ္ၿပီးသားကို မျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရဘူး၊ လုပ္ၿပီး သားေတာ့ လုပ္ၿပီးသားပဲ၊ လုပ္ၿပီးသားအျပစ္ကို ဖ်က္သိမ္းတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ဖို႔ရာ ေစာင့္စည္းတာ။

               

အကုသိုလ္ဆိုတာ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္၊ ႏွစ္မ်ိဳးက ဘာလဲ ဆုိရင္  (၁) လုပ္လုိ႔ျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္။ (၂) ေတြးၿပီးေတာ့ ေနာင္တရ ပူပန္ေနတဲ့ အကုသိုလ္တဲ့၊ အခုၾကည့္ရင္ ပထမ လုပ္တုန္းက အကုသိုလ္ရသြားၿပီ၊ အဲဒီအတြက္ စိတ္ပူေနတာက ေနာက္ထပ္ အကုသိုလ္၊ ပါဠိလို အာရမၻဇ၊ အာရမၻဇ ဆိုတာက လုပ္လို႔ျဖစ္လာတာ၊  လုပ္လို႔ျဖစ္လာတာ၊ ျပင္လို႔ မရဘူး၊ လုပ္ၿပီးသြားၿပီေလ၊ ေနာက္ဟာက ဝိပၸဋိသာရဇ - စိတ္ႏွလံုး မသာမယာျဖစ္တာ၊ စိတ္ဆင္းရဲေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့အကုသိုလ္၊ ကိုယ္လုပ္မိတဲ့အေပၚမွာ လူေတြက မွားၿပီလို႔ သိတဲ့အခါ စိတ္ဆင္းရဲေန တက္တယ္ေလ၊ လုပ္မိလို႔ ျဖစ္တဲ့ အကုသိုလ္က တစ္ခု၊ စိတ္ ဆင္းရဲေနတဲ့ အကုသိုလ္ကတစ္ခု။

                  

ေဒသနာၾကားတယ္၊ confession လုပ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့ အကုသိုလ္ကို ထပ္မျဖစ္ဖို႔ တားလိုက္တာ၊ လုပ္တုန္းက တစ္ခါပဲ လုပ္ရင္ တစ္ခါပဲ ျဖစ္တယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲတာ က်ေတာ့ တစ္ခါမကဘူး၊ repeatation ထပ္ခါထပ္ခါ ေတြးမိတုိင္း ျဖစ္ေနမွာပဲ၊ ေတြးမိတိုင္း အကုသိုလ္က တိုးေနမွာပဲ၊ တစ္ခါ ေတြးမိရင္ အကုသိုလ္လည္း အႀကိမ္တစ္ရာ ျဖစ္ေနမယ္၊ အဲဒါကို ျမတ္စြာဘုရားက တားေပးတာ၊ အကုသိုလ္ကို တားတဲ့နည္းစနစ္၊ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အကုသိုလ္က ေရွာင္ခ်င္ရင္၊ “လုပ္ထားတာ မွားပါတယ္၊ မွားတာကို သိပါတယ္” လို႔ ဝန္ခံရမယ္၊ “ေနာင္ ဒါမ်ိဳးမလုပ္ပါဘူး” လို႔ ဝန္ခံခ်က္ေပးရမယ္။

                  

ေကာင္းတာေတြနဲ႔ မေကာင္းတာေတြကို တြန္းဖယ္ထားတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္သြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ သူက ဖြင့္ေျပာလိုက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ရင္ထဲ ေပါ့သြားတယ္၊ အဲဒါ အက်ိဳးေက်းဇူးပဲ၊ ဒီျဖစ္ၿပီးတဲ့ ျပႆနာတစ္ခု ၿငိမ္းသြားသလို ရွိတယ္၊ ေရွ႕တင္ေတာ့ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး ေျပာၿပီး ကြယ္ရာက်ေတာ့ ျပန္လုပ္ရင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ထပ္မွားဦးမွာပဲ။

                  

မာယာတို႔, သာေ႒ယ်တို႔ဆိုတာ မ႐ိုးသားတဲ့ သေဘာတရားေတြ ျဖစ္သည္အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီ မ႐ိုးသားတဲ့ သဘာဝတရားေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္တဲ့ တရားကို ကာယုဇုကတာ စိတၱဳဇုကတာလို႔ ေခၚတယ္၊ အဲဒီ သဘာဝတရားေတြ ျဖစ္လာရင္ ေစာေစာက မာယာ သာေ႒ယ်ဆိုတဲ့ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြ ေပ်ာက္ကင္း သြားႏိုင္တယ္၊ အဲဒါကို ခိုင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႔ လိုတယ္၊ ေကာင္းတဲ့စိတ္ မဟာကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္တိုင္း ျဖစ္တိုင္း ဒီ သဘာဝတရားေတြ ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ စြမ္းရည္သတိၱထက္တာ မထက္တာေတာ့ ရွိတယ္။

** ဆက္ရန္ ** စိတ္ျဖဴစင္မႈ အင္အားစုမ်ား အပိုင္း(၂) မွ {ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာေနထိုင္ျခင္း၊ အပၸမညာ၊ ေမတၱာန႔ဲ ဥေပကၡာ၊ တၿပိဳင္နက္ မျဖစ္၊ ဝိရတီေစတသိတ္ (၃)ပါး}

*ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္* အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D) အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (စာ ၃၄၂- ၃၅၄)  မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 10:24 PM