အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၈) သဠာယတန၏ သ႐ုပ္ႏွင့္သတိၱ

သဠာယတန၏ သ႐ုပ္ႏွင့္သတိၱ

          မ်က္လံုးအတြင္း  မ်က္နက္၀န္း၏  အလယ္ေကာင္၌ ““စကၡဳပသာဒ””ေခၚ အၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ထုိအၾကည္ဓာတ္ကုိ ““စကၡာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ နားရြက္၏ လုိဏ္ေခါင္းအတြင္း၌ ““ေသာတပသာဒ””ေခၚ နားအၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ““ေသာတာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ ႏွာေခါင္း ေပါက္၏အတြင္း၌““ဃာနပသာဒ””ေခၚ ႏွာေခါင္းအၾကည္ဓာတ္ပါ၏၊ ””ဃာနာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ လွ်ာ၏ အလယ္၌ ““ဇိ၀ွာပသာဒ””ေခၚ လွ်ာအၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ““ဇိ၀ွာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ ခႏၶာကုိယ္၏ ထုိထို အရပ္ဌာန၌ ““ကာယပသာဒ””ေခၚ ကုိယ္အၾကည္ဓာတ္ ပါ၏၊ ““ကာယာယတန””ဟု ေခၚ၏၊ ပဋိသေႏၶ တည္သည္မွစ၍ (၀ီထိစိတ္ မျဖစ္သမွ်) အျမဲဆက္၍ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ ၀ိညာဥ္ကုိ ““မနာယတန”” ဟု ေခၚ၏။

အာ႐ံုေျခာက္ပါး

အျပင္ဘက္၌  အဆင္း အေရာင္  အေမွာင္ အမည္း ဟူသမွ်သည္ ႐ူပါ႐ံု မည္၏၊ စကၡဳ အၾကည္ဓာတ္ ရွိရာတုိင္း၌ ေရွး႐ႈေတြ႕ေနေသာ ႐ူပါ႐ံုဟူသမွ်သည္ ဓာတ္သဘာ၀အလုိက္ တုိက္ဆုိက္လ်က္ ရွိ၏၊ (စကၡဳအၾကည္ဓာတ္ မရွိလွ်င္ မည္မွ်ေလာက္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ထုိ႐ူပါ႐ံုမ်ား မတုိက္ ဆုိက္ႏုိင္၊) ထုိ႔အတူပင္ နားအၾကည္ဓာတ္ ရွိရာ၌ ၾကားေလာက္ရာ အရပ္က အသံအာ႐ံုမ်ား တုိက္ဆုိက္၏၊ ႏွာေခါင္းအၾကည္ဓာတ္ ရွိရာတုိင္း၌ ေရာက္လာေသာ အနံ႔အာ႐ံုဟူသမွ် တုိက္ဆုိက္၏၊ လွ်ာေပၚ၌ ေရာက္ေသာ အစာအာဟာရမ်ား၀ယ္ ခ်ိဳ, ခ်ဥ္, စပ္, ဖန္, အငန္, အခါး အရသာမ်ားသည္ လွ်ာအၾကည္ဓာတ္၌ တုိက္ ဆုိက္၏၊ ထုိထုိ အေတြ႕အထိအာ႐ံုမ်ားသည္ ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ထိမိသမွ် အရပ္တုိင္း၌ ကာယအၾကည္ဓာတ္၀ယ္ တုိက္ဆုိက္လ်က္ ရွိ၏၊ ထုိ အာ႐ံုငါးပါးအျပင္ စိတ္ျဖင့္သာ သိရေသာ အာ႐ံုမ်ားကုိ ဓမၼာ႐ံုဟု ေခၚ၏၊ ထုိ ဓမၼာ႐ံုမ်ားကား အေရအတြက္ မကုန္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားလွ၏၊ ထုိဓမၼာ႐ံုမ်ားလည္း စိတ္စြမ္းသတိၱအလုိက္ ထုိမေနာအၾကည္ဓာတ္၌ ထင္ေပၚလာတတ္ၾကသည္။

သဠာယတနေၾကာင့္ ဖႆျဖစ္ပံု

စကၡဳအၾကည္ဓာတ္  စသည္၌  ဆုိင္ရာအာ႐ံု ထင္လာေသာအခါ  (အာ႐ံုတုိင္း မဟုတ္ေသာ္လည္း တခ်ိဳ႕အာ႐ံုအတြက္) ဓာတ္သဘာ၀အလုိက္ စိတ္၌ ထိခုိက္မႈ ဖႆျဖစ္၏၊ (အရာ၀တၳဳခ်င္း မထိဘဲလ်က္ ထိရသလုိ ျဖစ္ေအာင္ ထိခုိက္လာ၏၊) ထုိသုိ႔ ဓာတ္ခုိက္ျခင္း ဓာတ္ထိျခင္း ဓာတ္ေတြ႕ျခင္းကိုပင္ ““ဖႆ””ဟု ေခၚ၏၊

ထင္ရွားေစအံ့… အခ်ဥ္စားသူကုိ ျမင္ရာ၌ (မိမိ မစားရဘဲ) လွ်ာရည္ က်တတ္၏၊ ဓားေသြးေက်ာက္၌ သဲရွပ္ရွပ္ႏွင့္ ဓားေသြး ေနသည္ကုိ ျမင္ရ ၾကားရေသာအခါ အနားက ေနသူမွာ သြားက်ိန္း သလုိ ျဖစ္ေနတတ္၏၊ သတ္ပုတ္ ႐ုိက္ႏွက္ ေသြးထြက္သံယုိ ျဖစ္ေန သည္ကုိ ျမင္ရာ၌ ေၾကာက္တတ္သူ အခ်ိဳ႕မွာ ေျမာေမ့၍ပင္ သြားတတ္၏၊ သစ္ပင္ေခါင္ဖ်ား တက္ေနသည္ကုိ ျမင္ရာ၌ ေၾကာက္တတ္သူမွာ ေျမေပၚေနပါလ်က္ ဒူးတုန္၍ ေနတတ္သည္။

          ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္း ေက်ာင္းသခၤမ္းရိပ္သာ၀ယ္ ဘာ၀နာကမၼ႒ာန္း ျဖင့္ ရႊင္လန္းေနေသာ သူေတာ္စင္ကုိ ျမင္ရာ၌ ထုိျမင္ရသူ၏စိတ္မွာ သာယာ ေအးျမလာ၏၊ ဤသုိ႔ ျဖစ္ရျခင္းမ်ားသည္ အာ႐ံုႏွင့္စိတ္၏ ထိခုိက္မႈ ဖႆပင္တည္း။

          ေရွးကံသခၤါရေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္၌ စကၡာယတန စေသာ အာယတနေျခာက္ပါး ျဖစ္ခဲ့ရကား စကၡာယတန ရွိ၍ ႐ူပါ႐ံုႏွင့္ ဓာတ္ထိမႈ ဖႆ ျဖစ္ရ၏၊ သဒၵါယတနရွိ၍ သဒၵါ႐ံုႏွင့္ ဓာတ္ထိမႈ ဖႆ, ဃာနာယတနရွိ၍ ဂႏၶာ႐ံုႏွင့္, ဇိ၀ွာယတနရွိ၍ ရသာ႐ံုႏွင့္, ကာယာယတနရွိ၍ ေဖာ႒ဗၺာ႐ံုႏွင့္, မနာယတနရွိ၍ သိဖြယ္ဟူ သမွ်ႏွင့္ ဓာတ္ထိမႈ ဖႆ ျဖစ္ရ၏၊

ေရွးကံ မေကာင္း၍ စကၡဳ အလင္းမရသူမွာ အဆင္းအာ႐ံုကုိ ဓာတ္ထိ-ထိႏုိင္ေသာ စကၡဳဖႆ မျဖစ္၊ ထုိ႔အတူ နားပင္းသူ ဃာနပသာဒ ပ်က္စီးသူ, ဇိ၀ွာပသာဒ ပ်က္စီးေနသူတုိ႔၌လည္း ေသာတဖႆ, ဃာနဖႆ, ဇိ၀ွာဖႆမ်ား မျဖစ္ႏုိင္ၾကပါ။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ ““သဠာယတနပစၥယာ ဖေႆာ=အာယတနေျခာက္ မ်ိဳးေၾကာင့္ ဖႆ ေျခာက္မ်ိဳး ျဖစ္ရ၏””ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္၊ အာယတန တစ္ပါးပါး ခ်ိဳ႕ယြင္းလွ်င္ ထုိႏွင့္ဆုိင္ေသာ ဖႆလည္း မျဖစ္၊ အာယတနေျခာက္ပါးလံုး မရွိလွ်င္ ဖႆေျခာက္မ်ိဳးလံုး မရွိႏုိင္။

 

Credit to 

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 8:17 PM