နာမ္႐ုပ္ေၾကာင့္ သဠာယတနျဖစ္ပံု
“သဠာယတန”
ဟူသည္ စကၡာယတန, ေသာတာယတန, ဃာနာယတန,
ဇိ၀ွာယတန, ကာယာယတန, မနာယတန တည္း၊ [သ=ဆ=ေျခာက္ပါး + အာယတန=အာယတန] အာယတန သဒၵါသည္
စိတ္ေစတသိက္တရားတုိ႔၏ “ျဖစ္ရာ တည္ရာ=ျဖစ္ေၾကာင္း တည္ေၾကာင္း” ဟူေသာ အနက္ကုိ ေဟာ၏၊ “စကၡာယတနရွိမွ
စကၡဳႏွင့္ ဆုိင္ေသာ စိတ္ ေစတသိက္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾက၏၊” စသည္ျဖင့္ သိပါ၊ ေရွးကံသခၤါရေၾကာင့္
ဤဘ၀၌ ၀ိညာဥ္ နာမ္ ႐ုပ္တုိ႔ ျဖစ္ေသာအခါ စကၡာယတန စေသာ အာယတနေျခာက္ပါး လည္း ပါ၀င္လ်က္
ရွိ၏၊
ခ်ဲ႕ဦးအံ့…
ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္မ်ိဳးေစ့ တည္လွ်င္ပင္ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ အလားတူေသာ ေနာက္ေနာက္၀ိညာဥ္ မ်ား (၀ီထိစိတ္
မက်သမွ်) ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ၾက၏၊ ထုိ ၀ိညာဥ္မ်ိဳးကုိပင္ “မနာယတန”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိ၀ိညာဥ္မ်ား
ျဖစ္တုိင္း လည္း ေစတသိက္နာမ္ေတြ ပါရ၏၊ ေစတသိက္နာမ္ မပါလွ်င္ ၀ိညာဥ္ခ်ည္း မျဖစ္ႏုိင္၊
ဤစကားအရ နာမ္ေၾကာင့္ “မနာယတန ျဖစ္ရ၏”ဟု သိပါ။
လူ႕ဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္ တည္ၿပီးေနာက္
ရက္သတၱ ဆယ့္တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာမွ “စကၡဳ, ေသာတ, ဃာန, ဇိ၀ွာ” ေလးခုတုိ႔ ျဖစ္ၾက၏၊
“ကာယ”ကား ပဋိသေႏၶ၀ိညာဥ္ႏွင့္ အတူ တစ္ၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ခဲ့၏၊ [နတ္ဘ၀ စသည္မွာမူ ထုိငါးပါးလံုး
သေႏၶ တည္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ျဖစ္ၾက၏၊] ထုိငါးပါးလံုးပင္
ေရွးကံ သခၤါရေၾကာင့္ သူႏွင့္ အတူ ျဖစ္ဖက္ “ပထ၀ီ, အာေပါ, ေတေဇာ, ၀ါေယာ= ေျမ, ေရ, မီး,
ေလ”ဟူေသာ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးက အျမဲ ေထာက္ပံ့ရေသာေၾကာင့္ (ထုိဓာတ္ႀကီးေလးပါးက မေထာက္ပံ့လွ်င္
စကၡဳ စသည္တုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္) “ထုိစကၡဳစေသာ အာယတန ငါးပါးတုိ႔သည္ ႐ုပ္ေၾကာင့္
ျဖစ္ၾကရ၏”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္၊ သုိ႔ေသာ္ စကၡဳ စေသာ အာယတနေျခာက္ပါး၏ အရင္းအျမစ္အေၾကာင္းမွာ
ေရွးကံသခၤါရသာတည္းဟု မွတ္ပါ။ [ဤထက္ အႏုစိတ္၍ ေရးရလွ်င္ အဘိဓမၼာ မကၽြမ္းက်င္သူတုိ႔ သာ၍
စိတ္႐ႈပ္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အၾကမ္း အက်ဲမွ်သာ ျပရပါသည္။]
သခၤါရေၾကာင့္ ပ၀တိၱအက်ိဳးျဖစ္ပံု
ပဋိသေႏၶ
တည္ၿပီးေနာက္ တစ္ဘ၀လံုးကုိ “ပ၀တိၱ
= ျဖစ္ပ်က္ေနခ်ိန္”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိပ၀တိၱအခါ၌လည္း ေရွးကံသခၤါရေၾကာင့္ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ နာမ္႐ုပ္တုိ႔
ျဖစ္ၾကရ၏၊ ခ်ဲ႕ဦးအံ့…သစ္ပင္ေပါက္ဖုိ႔ရာ မ်ိဳးေစ့တုိ႔သည္ (နႏြင္း, ခ်င္း စသည္တုိ႔၏
မ်ိဳးေစ့ကဲ့သုိ႔)အျမစ္မ်ိဳးေစ့, (ပင္လံုးမွ အတက္ထြက္၍ ေပါက္ရေသာ ႏွံပဲ စသည္တုိ႔၏ မ်ိဳးေစ့
ကဲ့သုိ႔) ပင္စည္မ်ိဳးေစ့, ၾကံ စသည္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ အဆစ္မ်ိဳးေစ့, အၫြန္႔ ခ်ိဳး၍ စုိက္ရေသာ
အၫြန္႔မ်ိဳးေစ့, အေစ့မ်ိဳးေစ့အားျဖင့္ ငါးမ်ိဳး ရွိကုန္၏၊ ထုိမ်ိဳးေစ့မ်ားေၾကာင့္ ေပါက္ေသာ
သစ္ပင္တုိ႔တြင္ ေျမေကာင္း ေရေကာင္း ရွိရာ၌ ေပါက္ေသာ သစ္ပင္တုိ႔သည္ မျပဳျပင္ဘဲ စည္ပင္
ႀကီးမား ထြားက်ိဳင္းကုန္၏။
လူသူမနီးေသာ ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ေတာင္ကုန္းစသည္တုိ႔၌ ေပါက္ၾကေသာ သစ္ပင္တုိ႔ကား
စည္ပင္လန္းဆန္း သန္စြမ္းျခင္း မရွိဘဲ ေျခာက္ကပ္လိမ္ေခြ က်က္သေရမဲ့အေနျဖင့္သာ တာရွည္တည္ေနၾကရကုန္၏၊
အလယ္အလတ္ ေျမေရမွာ ေပါက္ေနၾကရ ေသာ သစ္ပင္တုိ႔ကား ျပဳျပင္သူ ရွိ, မရွိ လုိက္၍ စည္ပင္ထုိက္သမွ်
စည္ပင္ၾကရပါသည္။
ထုိ႔အတူပင္ ကံသခၤါရေၾကာင့္ ၀ိညာဥ္ျဖစ္ရာ၌လည္း ကံသည္ မ်ိဳးေစ့ႏွင့္
တူ၏၊ တစ္ဘ၀လံုး ၀ိညာဥ္ နာမ္ ႐ုပ္ အစုျဖစ္ေသာ ခႏၶာကုိယ္သတၱ၀ါကား သစ္ပင္ႏွင့္ တူ၏၊ အလြန္ေကာင္းေသာ
ကံသခၤါရတုိ႔ေၾကာင့္ နတ္ျပည္,ျဗဟၼာ့ျပည္ႏွင့္ တက္ကပ္အသက္တမ္း ရွည္ရာ အခါတုိ႔၌ ျဖစ္ၾကရေသာ
လူသတၱ၀ါတုိ႔သည္ ေရ ေျမ ေကာင္းေသာ အရပ္၀ယ္ ေပါက္ရေသာ သစ္ပင္မ်ားကဲ့သုိ႔ ဉာဏ္ ၀ီရိယ
(ပေယာဂ) တုိ႔ျဖင့္ မျပဳျပင္ရဘဲ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကကုန္၏။
ဆုိးရြားေသာ ကံသခၤါရေၾကာင့္ အပါယ္ေလးပါး၌ ျဖစ္ရေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္
ေသြ႕ေျခာက္ေသာ ေျမျပင္၌ ေရေလာင္းသူ မရွိဘဲ ေပါက္ရေသာ သစ္ပင္မ်ားကဲ့သုိ႔ ဒုကၡမ်ားၾကရကုန္၏၊
ထုိသစ္ပင္ မ်ားသည္ပင္ ေတာမီး ေလာင္ခံၾကရျပန္သကဲ့သုိ႔ ဒုကၡေပၚ ဒုကၡ လႊမ္းမုိးကာ ညႇဥ္းဆဲ
ႏွိပ္စက္ ခံၾကရကုန္၏။
ယခုေခတ္ လူသတၱ၀ါတုိ႔ကား အလယ္အလတ္ ေရ ေျမ၌ ေပါက္ရေသာ သစ္ပင္မ်ားႏွင့္
တူကုန္၏၊ ေရေလာင္းႏုိင္လွ်င္, ေျမၾသဇာ ေကာင္းေကာင္းေပးႏုိင္လွ်င္ ထုိသစ္ပင္မ်ား စည္ပင္
ႀကီးထြားကုန္သကဲ့သုိ႔ ဉာဏ္ ၀ီရိယ (ပေယာဂ) ေကာင္းလွ်င္ ခ်မ္းသာခြင့္ ရွိကုန္၏၊
ေရမေလာင္းဘဲ ေျမၾသဇာေပးလွ်င္ တျဖည္းျဖည္း
ညိႇိဳးႏြမ္းသကဲ့သုိ႔ ဉာဏ္ ၀ီရိယ ညံ့ဖ်င္းေနလွ်င္ အက်ိဳးေပးလည္း ညံ့ဖ်င္းဖြယ္ ရွိသည္။
ဤစကားစဥ္အရ (ထူးျခားေသာကံ ပါသူမွတစ္ပါး) မ်ားစြာ ကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏
တစ္ဘ၀လံုးအတြက္ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ ကဲြျပားမႈသည္ ဉာဏ္
၀ီရိယ (ပေယာဂ) အကူအညီ ေကာင္း, မေကာင္း အေပၚမွာ တည္သည္ဟု မွတ္ပါ။ [အက်ယ္ စိတ္ျဖာ၍
ေရးဖြယ္ရွိေသာ္လည္း ပဋိစၥသမုပၸာဒ္တရားေတာ္ ရွည္ေမ်ာသြားမည္ စုိး၍ အက်ဥ္းမွ် ျပရေတာ့သည္။]
[ေဆာင္]ကံဟုမူလ,
သမၺဳဒၶတုိ႔, ေဟာၾကသည္မွာ, အရင္းသာ တည္း၊ ဥစၥာေဘာဂ, ဇီ၀ိတႏွင့္, သုခပြားရန္, ဤလူ႕ထံ၌,
ဉာဏ္ ၀ီရိယ, ပေယာဂတည္း။ (မဃေဒ၀လကၤာ)
Credit to
No comments:
Post a Comment