အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၇၉) ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္ပံု

ဖႆေၾကာင့္ ေ၀ဒနာျဖစ္ပံု

ခံစားမႈကုိ “ေ၀ဒနာ”ဟု ေခၚ၏၊ တကယ္ေကာင္းသည္ ျဖစ္ေစ, မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မ်ိဳး႐ုိးအလုိက္ (သုိ႔မဟုတ္) မိမိစိတ္အႀကိဳက္ အားျဖင့္ အေကာင္းဟု ထင္ေနေသာ အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ သာယာခံစားမႈ ေ၀ဒနာျဖစ္၏၊ က်မ္းစာတုိ႔၌ “သုခေ၀ဒနာ”ဟု ေခၚသည္၊ မ်ိဳး႐ုိးအလုိက္ စိတ္ႀကိဳက္အားျဖင့္ “မေကာင္း”ဟု ထင္ေနေသာ အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ မသာယာေသာ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာျဖစ္၏၊ “ဒုကၡေ၀ဒနာ”ဟု ေခၚသည္၊ အေကာင္းဘက္လည္း မပါ, မေကာင္းဘက္လည္း မပါေသာ အာ႐ံုႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ သာယာမႈ မသာယာမႈမရွိေသာ ေ၀ဒနာျဖစ္၏၊“ဥေပကၡာေ၀ဒနာ”ဟုေခၚသည္၊ [ဥေပကၡာ=ဥပ+ဣကၡာ၊ ဥပ-သင့္႐ံု ေတာ္႐ံု+ဣကၡာ= ခံစားျခင္း၊ ““ခံစားတယ္””ဟု ဆုိရ႐ံု မသိမသာ ခံစားျခင္းတည္း၊ ထုိ မသိမသာ ခံစားျခင္းကုိ ““လစ္လ်ဴ႐ႈျခင္း””ဟုလည္း ေျပာၾကသည္၊]

အာ႐ံုႏွင့္ ဓာတ္ခုိက္မႈ ျဖစ္မွသာ ဤေ၀ဒနာလည္း ျဖစ္ႏုိင္၏၊ ဖႆ မျဖစ္ေသာ အာ႐ံု၌ ေ၀ဒနာ မျဖစ္၊ မ်က္စိကြယ္ေနသူသည္ အဆင္း အာ႐ံု၌ ဓာတ္ခုိက္မႈ ဖႆ မရွိေသာေၾကာင့္ အဆင္းအာ႐ံုကုိ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာလည္း မျဖစ္ေတာ့ေခ်။

ေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဏွာျဖစ္ပံု

တပ္မက္, ခင္မင္, လုိခ်င္, ေတာင့္တမႈကို “တဏွာ” ဟု ေခၚ၏၊ သုခေ၀ဒနာ ျဖစ္ရ ေသာအခါ ထုိသုခ ျဖစ္ခုိက္၌ တပ္မက္မႈ တဏွာ ျဖစ္၏၊ ထုိသုခမ်ိဳး ထပ္၍ ထပ္၍ ရေအာင္ လုိခ်င္ ေတာင့္တမႈ တဏွာလည္း ျဖစ္၏၊ ဒုကၡေ၀ဒနာ ျဖစ္ျပန္လွ်င္ ထုိဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္၍ သုခေရာက္ေအာင္ ေတာင့္တမႈ တဏွာ ျဖစ္ျပန္၏၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာ (မသိမသာခံစားမႈ) ျဖစ္ျပန္လွ်င္လည္း မသိမသာ ေတာင့္တမႈ တဏွာ ျဖစ္ျပန္၏၊

တဏွာျဖစ္သမွ် ေလာေလာဆယ္ ခံစား စံစားမႈ ေ၀ဒနာေသာ္လည္း အရင္းခံရွိ၏၊ (သုိ႔မဟုတ္) ေရွးက ခံစားခဲ့ရေသာ ေ၀ဒနာကုိ ေတြး၍လည္း ေတာင့္တမႈ တဏွာ ျဖစ္ေသး၏၊ ယခုဘ၀၌ပင္ မေတြ႕ဖူး, မၾကံဳဖူး, မခံစားဖူး (မေနာသမၹႆ ျဖစ္႐ံုမွ်) စိတ္မကူးဖူးေသးေသာ အာ႐ံု တုိ႔၌ ဖႆ မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေ၀ဒနာ မျဖစ္၊ ေ၀ဒနာ မျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ထုိမေတြ႕ဖူး စိတ္မကူးဖူးေသာ အာ႐ံုတုိ႔၌ တဏွာ မျဖစ္၊ နတ္ျပည္ရွိသည္ဟု မၾကားဖူးေသာ လူမ်ိဳးတုိ႔၌ နတ္သမီး နတ္သား အေၾကာင္း စိတ္မွ် မကူးဖူး၍ ေသာတသမၹႆ, မေနာသမၹႆ မျဖစ္ၾကေခ်၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ နတ္သမီး နတ္သား ဘ၀ကုိ မွန္းဆ၍ စိတ္ကူးအားျဖင့္ ခံစားမႈေ၀ဒနာ မျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နတ္သမီး နတ္သားဘ၀ကုိ ေတာင့္တမႈ တဏွာလည္း မျဖစ္ေခ်။

တဏွာေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ျဖစ္ပံု

ဖားကုိ ေႁမြဖမ္းရာ၌ စဲြစဲြလမ္းလမ္း မလႊတ္တမ္း ဖမ္းထားသကဲ့သုိ႔ တဏွာျဖင့္ တပ္မက္ ခင္မင္ လုိခ်င္ေတာင့္တမိေသာအာ႐ံု၌ တမ္းတမ္းစဲြ ငမ္းငမ္းတက္ ျဖစ္ေနေသာ တဏွာအႀကီးစားကုိ “ဥပါဒါန္”ဟု ဆုိထုိက္၏၊ ထုိတဏွာျဖင့္ တပ္မက္မိေသာ အာ႐ံု၌ အထင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ကာ အယူမွားေနေသာ ဒိ႒ိကုိလည္း “ဥပါဒါန္”ဟု ေခၚ၏။ [ဥပ-လြန္လြန္ကဲကဲ စဲြစဲြလမ္းလမ္း + အာဒါန-ယူျခင္း။]

          ျမန္မာရာဇ၀င္၌ ရွင္ဘုရင္တစ္ဦးသည္ ေတာလည္သြားရာ၌ နတ္သမီးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့၍ စဲြလမ္းအားႀကီးသျဖင့္ ႐ူးဖူးသတတ္၊ နတ္သမီးႏွင့္ေတြ႕ရျခင္းသည္ စကၡဳဖႆတည္း၊ ထုိဖႆေၾကာင့္ သာယာမႈ သုခေ၀ဒနာ ျဖစ္၏၊ ထုိသုခေ၀ဒနာေၾကာင့္ တဏွာ ျဖစ္၏၊ ထုိတဏွာေၾကာင့္ လြန္ကဲ ျပင္းျပစြာ စဲြလမ္းေသာ ဥပါဒါန္ ျဖစ္ရသည္၊ နဂုိက နတ္သမီးကုိ တပ္မက္မႈ တဏွာ မျဖစ္ခဲ့ပါလွ်င္ ဥပါဒါန္လည္း ျဖစ္မည္ မဟုတ္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဥပါဒါန္ဟူသမွ် တဏွာေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု မွတ္ပါ။

မွတ္ခ်က္။       ။ ဘ၀အဆက္ မျပတ္ေအာင္ သံသရာလည္ပံု သတၱ၀ါတစ္ေယာက္ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ျဖစ္ပံုကုိ ျပေသာ တရားေတာ္ ျဖစ္၍ “ေ၀ဒနာေၾကာင့္  တဏွာ ျဖစ္,  တဏွာေၾကာင့္  ဥပါဒါန္ ျဖစ္ရေသာ”အဆက္ကုိ ျပထားေတာ္မူသည္၊  ေ၀ဒနာေၾကာင့္  သဒၶါတရား စသည္တုိ႔ျဖစ္၍ ၀ိပႆနာအားထုတ္လ်က္ သံသရာအဆက္ျဖတ္နည္းလည္း ရွိပါေသးသည္။

 

Credit to 

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 5:52 AM