အဂၢသာ၀ကႏွစ္ပါးအေၾကာင္း
အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္၏ လက္ယာဘက္
ေနရာ၌ ထုိင္ေတာ္မူရ၍ ပညာဘက္၌ ဧတဒဂ္ရေသာေၾကာင့္… “လက္ယာေတာ္ရံ”ဟု သမုတ္အပ္ေသာ
အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ လက္၀ဲဘက္ ေနရာ၌ ထုိင္ေတာ္မူရ၍ တန္ခုိးဣဒိၶဘက္၌ ဧတဒဂ္ရေသာေၾကာင့္
“လက္၀ဲေတာ္ရံ” ဟု သမုတ္အပ္ေသာ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္သည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၀ယ္ အျမတ္ဆံုး တပည့္မ်ား
ျဖစ္ၾကေသာ အဂၢသာ၀ကေပတည္း၊ [““ဧတဒဂံၢ ဘိကၡေ၀ မမ သာ၀ကာနံ = ငါ၏ သာ၀က (တပည့္) တုိ႔တြင္
ဤသူသည္ အသာဆံုး””ဟု ခ်ီးေျမႇာက္ ေတာ္မူရာ၌ ““ဧတဒဂံၢ””ဟူေသာ ပါဠိေတာ္ကုိ ““ဧတဒဂ္””ဟု
ျမန္မာ ျပန္ထား၏၊ ထုိသုိ႔ ““ဧတဒဂ္”” စသည္ျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ခံရေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ ဧတဒဂ္ရပုဂိၢဳလ္မည္၏၊
ဧတဒဂံၢ=ဧတံ+အဂံၢ=ဤသူ အသာဆံုး၊ အဂၢ+သာ၀က=ျမတ္ေသာ+တပည့္၊] ထုိ အဂၢသာ၀က ႏွစ္ပါးတြင္ တရားေဟာ၍
ဆံုးမရမည့္ ပညာေရးကိစၥ၌ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ လြန္စြာ အကူအညီ ရ၍ တန္ခုိးျဖင့္ ဆံုးမရမည့္
အရာ၀ယ္ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္သည္ အလြန္ အကူအညီရေပသည္။
အမ်ိဳးႏွင့္စိတ္ထား
ထုိအရွင္ႏွစ္ပါးလံုးပင္
ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၏အနီး ျဗာဟၼဏရြာႀကီး၌ အမ်ိဳးအဆက္ဆက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္လာခဲ့၍ လူပ်ိဳဘ၀
ပဲြၾကည့္ရာမွ သံေ၀ဂရခဲ့ၾက၏၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕၌ ခုနစ္ရက္မွ် ေတာင္ထိပ္ပဲြသဘင္ က်င္းပေလရာ
အမ်ားနည္းတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ၾကည့္႐ႈေနၾကရင္းပင္ “ဒီလုိ ပဲြသဘင္ထဲ၌ ၾကည့္ခ်င္စရာဟူ၍ ဘယ္မွာ
ရွိေတာ့မွာလဲ၊ ယခုျမင္ရေသာ ပဲြၾကည့္ပရိသတ္ႏွင့္ ပဲြကသူ အားလံုးပင္ အႏွစ္တစ္ရာအတြင္း၌
ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေသေပ်ာက္ၾကရမွာ အမွန္ျဖစ္တယ္၊ ငါတုိ႔ လြတ္လပ္ခြင့္တရားထူးကုိ
(နိဗၺာန္ကုိ) ရွာသင့္ၾကတယ္”ဟု စဥ္းစားမႈ ထိတ္လန္႔မႈမ်ား ေရာေႏွာ၍ ျဖစ္ေပၚလာကာ ႏွစ္ေယာက္
လံုးပင္ သေဘာတူ ရေသ့လုပ္ခဲ့ၾကသည္၊ ထုိ႔ေနာက္ (တိတိၳဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္တြင္ ပါ၀င္ထင္ရွားေသာ)
သိၪၥည္းဆရာႀကီးအထံ မွာပင္ေနကာ ထုိဆရာႀကီး၏ တရားျဖင့္ အားမရေသးဘဲ “တရား ထူးကုိ ရွာေဖြ
စံုစမ္း၍ အလ်င္ ေတြ႕သူက ေျပာလာစတမ္း”ဟု ကတိက၀တ္ ျပဳလ်က္ တရားထူးကုိ ဆက္လက္ ရွာၾကေလသည္။
ဤစကားျဖင့္ “သဒၶါတရားသက္သက္ တရားထူးရလုိေသာ စိတ္ျဖင့္ ရေသ့ရဟန္း
ျပဳလာခဲ့သူမ်ား ျဖစ္သည္”ဟု ဆုိလုိသည္၊ ထုိအရွင္ႏွစ္ပါးတုိ႔ ရေသ့ျပဳခ်ိန္မွာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္လည္း
ပြင့္ေတာ္မမူ ေသးေခ်၊ ဒုကၠရစရိယာ က်င့္ခ်ိန္ေလာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ [ထုိ႔ေနာက္
ပၪၥ၀ဂီၢငါးပါးတြင္ အပါအ၀င္ျဖစ္ေသာ အရွင္အႆဇိႏွင့္ ေတြ႕၍ ေသာတာပန္ ျဖစ္ၾကပံု, ဗုဒၶအထံေတာ္
ေရာက္လာၾကပံုကုိ ထုိထုိက်မ္းစာတုိ႔၌ ႐ႈပါေလကုန္။]
အရွင္သာရိပုတၱရာ
ထုိအရွင္ႏွစ္ပါးတြင္
အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ရဟႏၲာမျဖစ္မီကပင္ စိတ္ထား သေဘာထား ႏူးညံ့ပံု ရ၏၊ ခႏၶာကုိယ္ေတာ္လည္း
အလြန္ ခံ့က်န္းေတာ္မူပံု မရ၊ အခါတစ္ပါး၌ ေလနာထ၍ သပၸာယျဖစ္ေသာ ဆြမ္းဟင္းကုိ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္
ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ရွာေဖြရဖူးေသး၏၊ ေရာက္ေလရာ ေက်ာင္းတုိက္၌ အမ်ားဆြမ္းခံႂကြၿပီးေနာက္
လွည့္ပတ္ၾကည့္႐ႈကာ မေတာ္မေလ်ာ္ထားအပ္ေသာ အရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းၿပီးမွ ဆြမ္းခံ ႂကြေတာ္မူေလ့ရွိ၏။
အခါတစ္ပါး၌ကား သင္းပုိင္တစ္စြန္း မညီမၫြတ္ က်ေနပံုကုိ ခုနစ္ႏွစ္အရြယ္ ကုိရင္ကေလး ျမင္၍ “အရွင္ဘုရားရဲ႕
သင္းပုိင္ အစြန္း က်ေနပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ရာ သင့္ေတာ္ေသာ ေနရာသုိ႔ ႂကြ၍ ညီၫြတ္စြာ ျပင္၀တ္ၿပီးမွ
“သည္လုိဆုိလွ်င္ ေတာ္ေလာက္ ၿပီလား ဆရာ”ဟု အၪၨလႎ ပဂၢယွ အ႒ာသိ-လက္အုပ္ခ်ီကာ ရပ္၍ ျပေတာ္မူပါသတဲ့။
[ေဒ၀ပုတၱသံယုတၱအ႒ကထာ]
အရွင္သာရိပုတၱရာကား ထုိမွ်ေလာက္ စိတ္ေနကုိယ္ထား ႏူးညံ့ေတာ္မူပါေပသည္၊
အရွင္အႆဇိ အထံေတာ္မွ တရားထူးကုိ သိရ၍ အရွင္အႆဇိ ရွိရာဘက္သုိ႔ ဦးေခါင္းျပဳလ်က္ က်ိန္းစက္ေလ့
ရွိေတာ္မူသည္၊ ဆရာျဖစ္ဖူးေသာ သိၪၨည္းဆရာႀကီးကုိလည္း ဗုဒၶ၏ အထံေတာ္သုိ႔ ပါေအာင္ ေခၚရွာေသး၏၊
သုိ႔ေသာ္ အတင္းျငင္းပယ္ေသာေၾကာင့္သာ လက္ေလွ်ာ့ေတာ္မူရသည္၊ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၌မူ ဗုဒၶဘာသာ
မျဖစ္ေသးေသာ မယ္ေတာ္ႀကီးကုိ ခၽြတ္ဖုိ႔ရန္ မိမိ ဖြားေတာ္မူရာ တုိက္ခန္းသုိ႔ ႂကြ၍ ေသြးအန္ေသာ
ေရာဂါျဖင့္ ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူရရွာပါသည္။
No comments:
Post a Comment