အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၉၁) ပထမ၀ါ ရဟႏၲာေျခာက္က်ိပ္တစ္

ပထမ၀ါ ရဟႏၲာေျခာက္က်ိပ္တစ္                                             

ယသသတုိ႔သား ရဟန္းျပဳသြား ျခင္းကုိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကေသာ သူေဌးသား ေလးေယာက္တုိ႔ၾကား၍ စဥ္းစားၾကသည္မွာ “ယသလုိ အမ်ိဳးသားေကာင္းတစ္ေယာက္သည္ပင္ ဆံပင္ကုိ ရိတ္, မုတ္ဆိတ္ကုိ ပယ္, သံုးထည္မွ် သကၤန္းကုိ ဆင္ျမန္း၍ ရဟန္းျပဳတယ္္”ဆုိလွ်င္ “ထုိဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒ သာသနာေတာ္သည္ ဧကန္မုခ် ေအာက္တန္းစား မျဖစ္တန္ရာ၊ ယသသတုိ႔သားလုိ အထက္တန္း အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ စိတ္၀င္စား ေလာက္ဖြယ္ ႀကီးက်ယ္ေသာ အရာသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္” ဤသုိ႔ ေတြးေတာၾကံဆ၍ အရွင္ယသအထံ သြားၾကေလရာ အရွင္ယသမွတစ္ဆင့္ ဗုဒၶ၏အထံေတာ္သုိ႔ ေရာက္ၾကလွ်င္ အစဥ္အတုိင္း တရားေတာ္ကုိ နာၾကရသျဖင့္ ရဟႏၲာရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္သြား ၾကေလသည္။

          ထုိ႔ေနာက္ ဇနပုဒ္မွ အရွင္ယသ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၾကကုန္ ေသာ ေဆြေကာင္း မ်ိဳးေကာင္း သတုိ႔သားေပါင္း ငါးက်ိပ္လည္း ထုိနည္းအတုိင္းပင္ ၾကားၾက၍ အရွင္ယသ အထံသုိ႔ လာၾကေလရာ ရဟႏၲာရဟန္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလသည္၊ ဤကား မိဂဒါ၀ုန္ေတာ ပထမ၀ါ၌ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားတည္း၊ ဗုဒၶ, ပၪၥ၀ဂီၢငါးဦး, အရွင္ယသႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္ ငါးက်ိပ္ေလးပါး ေပါင္းလွ်င္ ထုိပထမ၀ါ၌ ရဟႏၲာ ေျခာက္က်ိပ္တစ္ပါး ရွိေလၿပီ၊ ဗုဒၶကုိ ခ်န္ထား၍ ထုိေျခာက္က်ိပ္ေသာ အထက္တန္း အမ်ိဳးေကာင္း သား ရဟႏၲာမ်ားကား ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမၾသ၀ါဒ သာသနာ့၀န္ကုိ အားသြန္ ႀကိဳးပမ္းမည့္ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ထိပ္ေခါင္တင္ အရွင္ျမတ္မ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။

အရွင္ယသတုိ႔ ေရွးေကာင္းမႈ

အရွင္ယသအေလာင္းႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ငါးက်ိပ္  ေလးေယာက္တုိ႔သည္  တစ္ခုေသာ  ေရွးဘ၀၀ယ္ အသင္းဖဲြ႕၍ ေကာင္းမႈျပဳကာ ကုိးကြယ္ရာမရွိေသာ သူေသအေလာင္းတုိ႔ကုိလည္း မီးသၿဂႋဳဟ္ေပးေလ့ ရွိၾကေလသည္၊ အခါတစ္ပါး၌ကား ကုိယ္၀န္ေဆာင္ မိန္းမအေလာင္းကုိ သုသာန္သုိ႔ ယူ၍ အသင္းသား ငါးေယာက္ကုိ မီးသၿဂႋဳဟ္ရန္ ခ်န္လ်က္ အျခားသူတုိ႔ ျပန္ၾကေလသည္၊ က်န္ရစ္ေသာ ငါးေယာက္ တုိ႔တြင္ အရွင္ယသအေလာင္း သတုိ႔သားသည္ မီးသၿဂႋဳဟ္ရင္း အသုဘကမၼ႒ာန္း ထင္လာသျဖင့္ သူထင္လာသည့္အတုိင္း အျခား ေလးေယာက္ကုိလည္း ေျပာျပေလရာ အားလံုး အသုဘကမၼ႒ာန္း ပြားမ်ားၿပီးေနာက္ ျပန္လာၿပီးလွ်င္ အျခားငါးက်ိပ္ေသာ မိတ္ေဆြတုိ႔အားလည္း ေျပာျပၾကေလေသာ္ အားလံုးပင္ အသုဘကမၼ႒ာန္း ထင္လာၾက၏၊ ယသသတုိ႔သားကား အိမ္ေရာက္ေသာအခါ မိဘႏွင့္ ဇနီးအားလည္း ေျပာျပျပန္သျဖင့္ ထုိတစ္ခဏမွ် အသုဘကမၼ႒ာန္းရၾကေလသည္။

          ထုိရအပ္ခဲ့ေသာ အသုဘ ဘာ၀နာသည္ ယသသတုိ႔သား၏ စိတ္၌ မသိမသာ ဘ၀တုိင္း စဲြကပ္ပါေနေလရာ ေနာက္ဆံုးဘ၀၌ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္ တင့္တယ္ေသာ တုိက္ခန္း၀ယ္ စံျမန္း၍ ေနရစဥ္ မွာပင္ ၀တ္စားဆင္ျပင္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေမာင္းမမိႆံ အေႁခအရံေတြကုိ ၾကည့္ကာ ေရွးက ရခဲ့ေသာ အသုဘဘာ၀နာ သည္ အလြန္ ထင္ရွားစြာ ေပၚလာျပန္ရကား ထုိတုိက္ခန္းမွာပင္ မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ရွိရေလသည္၊ ထုိ အသုဘ ဘာ၀နာကုိ အေျခခံ ရခဲ့ေသာေၾကာင့္ မိဘ ဇနီးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ေလးက်ိပ္ ေလးေယာက္လည္း အရွင္ယသေနာက္သုိ႔ လုိက္ကာ တရားထူး ရၾကပါေလသည္။

    သာသနာျပဳ ေစလႊတ္ေတာ္မူခန္း    

ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ ပထမ၀ါကၽြတ္ေသာအခါ ေျခာက္က်ိပ္ေသာ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ေခၚေတာ္မူ၍ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ-- “ဘိကၡဳတုိ႔ … ငါသည္ လူ၌ျဖစ္ေသာ ကာမေက်ာ့ကြင္း, နတ္၌ျဖစ္ေသာ ကာမ ေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွ လြတ္ကင္းခဲ့ၿပီ၊ အသင္တုိ႔လည္း ထုိေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွ လြတ္ကင္းၾကၿပီ၊ ဘိကၡဳတုိ႔…သင္တုိ႔သည္ မ်ားစြာေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ စီးပြားခ်မ္းသာ ျဖစ္ဖုိ႔ရာ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ၾက၊ (တစ္လမ္းကုိ ႏွစ္ပါးသြားလွ်င္ အရပ္ေဒသ အႏွံ႕နည္းေသာေၾကာင့္) တစ္လမ္းကုိ ႏွစ္ပါး မသြားၾကေလႏွင့္၊ ကုိယ့္လမ္းႏွင့္ကုိယ္ ခဲြ၍ သြားၾကေလ၊ အစေကာင္း အလယ္ေကာင္း အဆံုးေကာင္းတရားကုိ ေရာက္ရာ အရပ္တုိင္း ေဟာျပၾကေလ၊ ငါဘုရား၏ ၾသ၀ါဒသာသနာ ေတာ္ကုိ အရပ္တုိင္းမွာ ထင္ရွားေအာင္ အႏွံ႕အျပား ေဟာျပၾကေလ။

          ပညာစကၡဳ၌ အ၀ိဇၨာတိမ္သလာ နည္းပါးေသာ သတၱ၀ါေတြ အမ်ားအျပား ရွိၾက၏၊ ထုိသတၱ၀ါတုိ႔သည္ တရားကုိ မနာရသျဖင့္ ရသင့္ ရထုိက္ေသာ အသိဉာဏ္မွ ဆုတ္ယုတ္ရွာၾက ေပလိမ့္မည္၊ ေဟာေျပာေသာအခါ သိလြယ္မည့္ သတၱ၀ါေတြ ရွိၾကေပလိမ့္မည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင္တုိ႔ အႏွံ႕အျပား တရားစစ္ တရားမွန္ကုိ ေဟာေျပာ ၾကေလ၊ ငါဘုရားကား ဥ႐ုေ၀ဠေတာသုိ႔ ႂက၍ ရေသ့တစ္ေထာင္ကုိ တရားေဟာမည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူကာ ထုိပထမ၀ါကၽြတ္မွ စ၍ သာသနာျပဳကိစၥႀကီးကုိ စတည္ေတာ္မူခဲ့ေပသည္၊ ထုိသုိ႔ ေစလႊတ္ အပ္ေသာ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္တုိ႔လည္း အရည္အခ်င္းရွိေသာ အမ်ိဳးသားတုိ႔ကုိ သာသနာတြင္းသုိ႔ သိမ္းသြင္းေတာ္မူၾကေလရာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ က်ယ္ျပန္႔၍လာေလသည္။

မွတ္ခ်က္။       ။         အရွင္ယသ၏ သူငယ္ခ်င္း ငါးက်ိပ္ေလးေယာက္တုိ႔သည္ အရွင္ယသ ရဟန္းျပဳသည္ကုိ အားက်ၾက၏၊ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း၊ … “အလြန္ အထက္တန္း ေရာက္ေနေသာ ယသသတုိ႔သား၏ ရဟန္းျပဳရာ သာသနာသည္ အလြန္႔အလြန္ အထက္တန္းက်ေပလိမ့္မည္”ဟု စဥ္းစားမိၾကေသာေၾကာင့္တည္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ကိစၥ၌မဆုိ အထက္တန္းလူေတြ လုပ္ေသာ အလုပ္သည္ အထင္ႀကီးခံရသကဲ့သုိ႔ ေအာက္တန္းလူေတြ လုပ္ေနေသာ အလုပ္မ်ိဳးလည္း (အလုပ္ေကာင္းလာေသာအခါက်မွ အထင္ႀကီးတန္လွ်င္ ႀကီးမည္၊ ပထမေသာ္) အထင္ေသးခံရျမဲပင္ ျဖစ္၏၊ ေရွးတုန္းက လက္ရွိဘုရင္ဘ၀မွ ထြက္၍ ရဟန္းျပဳေတာ္မူေသာ ဗုဒၶႏွင့္တကြ အရွင္ယသတုိ႔ကဲ့သုိ႔ အထက္တန္းပုဂိၢဳလ္ မ်ားစြာ ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ ငါတုိ႔ သာသနာေတာ္ကုိ အမ်ားက ေမာ္၍ ဖူးေျမာ္ၾကရသေလာက္ ယခုအခါ အေတာ္ မ်ားစြာေသာ လူေတြက ငံု႔၍ အၾကည့္ခံေနရေခ်ၿပီ။

          ထုိ႔ေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ လူႀကီးလူေကာင္းဆုိသူတုိ႔၏ သားေတြ ရဟန္းျပဳဖုိ႔ စိတ္မ၀င္စားၾက၊ မိဘျဖစ္သူတုိ႔ကလည္း လူ႕ေဘာင္၌ အဆင့္အတန္း နိမ့္က်ပံု မရေသာ သားကုိ ရဟန္းမျပဳေစလုိၾက၊ မိမိကုိယ္တုိင္ အားမရ၍ ေနာင္ခါ ေအာက္က် ေနာက္က်ျဖစ္မည္ စုိးရေသာ သားကုိသာ “မေကာင္း ေက်ာင္းပုိ႔”ကာ ရဟန္းျပဳေစခ်င္ၾက၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သာသနာေတာ္ ပ်က္စီးရ, တန္းေလွ်ာရျခင္းသည္ သာသနာ၀င္ေတြႏွင့္ ကုိးကြယ္သူေတြ ဖ်က္ဆီးေနမႈေၾကာင့္ သံကုိ သံဖ်က္ သံေခ်းတက္ရျခင္းသာတည္း၊ ထုိကဲ့သုိ႔ မျဖစ္ရေအာင္ စနစ္တက် ငါတုိ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကလွ်င္ ဤသာသနာေတာ္ကုိ ျမန္မာသာမက ကမၻာကပင္ ေမာ္၍ ဖူးရပါလိမ့္မည္။

 

Credit to

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 6:26 AM