အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၈၇)ခမည္းေတာ္ႀကီး မက်န္းမာခ်ိန္

ခမည္းေတာ္ႀကီး မက်န္းမာခ်ိန္

ဤသုိ႔အားျဖင့္ ၀မ္းနည္းညိႇဳးငယ္ဖြယ္ရာ ကုိယ္ခႏၶာ  ဆင္းရဲကေလးမ်ားကုိ “ဘယ္သူ မျပဳ မိမိမႈ” ဟု ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ကာ စိတ္ သက္သာစြာျဖင့္ ပညာသင္ၾကားေနရာ ရဟန္းသံုး၀ါ အရတြင္ ပခုကၠဴ တုိက္ႀကီး၌ စာခ်အျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခံရ၍ ဆြမ္းဒုကၡမွ ကၽြတ္လြတ္ ၿပီးေနာက္ ေျခာက္၀ါေျမာက္မွ စ၍ သက်သီဟ စာသင္စာခ်ႏွင့္ အစုိးရ ပထမေက်ာ္ကုိ ရွစ္၀ါအတြင္း ၿပီးေျမာက္ေစၿပီးလွ်င္ စာေပ ပုိ႔ခ်ရင္း က်မ္းစာမ်ားကုိ ေရးသား၍ ေနစဥ္ ခမည္းေတာ္ႀကီး မက်န္းမမာ ျဖစ္လာေလသည္၊ ေဆးကုဖုိ႔ရာ ေငြလည္း မည္မည္ရရ မရွိပါ၊ ဘယ္ေတာ့ကမွလည္း ေငြကုိ မစုေဆာင္းခဲ့၊ အေက်ာ္ေအာင္ စဥ္က ရခဲ့ေသာ ေျခာက္ရာေက်ာ္ေလာက္ကုိလည္း ရန္ကုန္သုိ႔ သြားဖြယ္ကိစၥရွိသျဖင့္ စရိတ္ကုိ ခ်န္၍ ဒကာႀကီးအား အားလံုးကုိ စြန္႔လုိက္၏၊

          ထုိအခ်ိန္၌ က်မ္းစာအုပ္မ်ားလည္း တစ္အုပ္မွ်သာ ႐ုိက္ၿပီးေသး၏၊ ရဟန္းအမႀကီးမ်ား၏ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ သမီးကေလးက တစ္လ တစ္ဆယ္တန္(ႏြားႏုိ႔, ညေနေဖ်ာ္ရည္ေသာက္ရန္) ကပိၸယထံ အပ္ႏွံထားေလ့ရွိ၏၊ ထုိကဲ့သုိ႔ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အမ်ားကမူ (ရပ္ရြာရွိ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကပါ) ေငြေတြ အလြန္ ေပါမ်ားေနသည္ဟု ထင္ေနၾကေလ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒကာႀကီးအတြက္ ရပ္ရြာသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အဘုိးေလးေတာ္သူက “ကုိယ္ေတာ့္ ဒကာႀကီးေတာ့ ရမယ္မထင္ဘူး၊ ေငြ ဘယ္ေလာက္ပါတံုး”ဟု ေမးရွာေလသည္။

ေႂကြးစာရင္းရွင္းရပံု              

ခမည္းေတာ္ႀကီးကား  ထုိေရာဂါျဖင့္ပင္ ကြယ္လြန္ရွာေလၿပီ၊ ထုိကိစၥအတြက္ မည္သူ႕အထံမွလည္း အလွဴမခံလုိပါ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ နံနက္ေစာေစာတြင္ ကြယ္လြန္၍ ညေန ကိစၥၿပီးဖုိ႔ရန္ ေျပာရာ အားလံုးက တားၾက၏၊ ရပ္ရြာထံုးစံအတုိင္း ငါးရက္ထားၿပီးမွ ကိစၥၿပီးရ၏၊ ကိစၥၿပီးေသာ ညမွာ ၀ါဆုိဖုိ႔ရန္ကလည္း နီးေနသျဖင့္ မႏၲေလး မျပန္ခင္ (မယ္ေတာ္ ႀကီးကုိ ေႂကြးေတြနဲ႔ ပစ္မထားခဲ့ခ်င္ေသာေၾကာင့္) အနားမွာရွိေသာ ၀မ္းကဲြ အစ္ကုိႀကီးႏွင့္ ဦးႀကီးကုိ ေႂကြးစာရင္း ရွင္းေပးဖုိ႔ရန္ ေျပာရေတာ့၏၊

“ရွင္း”ဆုိေသာ္လည္း ေငြထုတ္ၿပီး ရွင္းေပးႏုိင္ေသာ အရွင္းမ်ိဳး မဟုတ္၊ ေပါင္ႏွံထားေသာ လယ္ယာမ်ားကုိ အၿပီးအပုိင္ အပ္ေသာအားျဖင့္ ရွင္းရေသာ အရွင္းမ်ိဳးတည္း၊ ေႂကြးရွင္မ်ားလည္း ေဆြမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးကုိ ငဲ့ညႇာ၍ လြယ္ကူစြာ ရွင္းေပး႐ံုမက “ေနာင္အခါ ျပန္ေရြးယူႏုိင္ပါသည္”ဟုပင္ ၀န္ခံၾကပါသည္။

တရားျဖင့္ ကာကြယ္ပံု

ဘုန္းႀကီး၏  ထုိအခ်ိန္တုိင္ေအာင္ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္သက္တာသည္ သက္သာလွသည္ မဟုတ္၊ ပထမေက်ာ္, ဓမၼာစရိယ, က်မ္းျပဳ, စာခ်, ဓမၼကထိကဟု အမႊမ္းတင္ၾကေသာ္လည္း ခမည္းေတာ္ အသည္းအသန္ ျဖစ္သည္ကုိမွ် အားရပါးရ ကုႏုိင္ေသာ အရည္အခ်င္း မရွိ႐ံု သာမက ခမည္းေတာ္ ကြယ္လြန္စ၌ ေႂကြးရွင္းရသူ ျဖစ္သည့္တုိင္ေအာင္ ဒါနအက်ိဳးေပး ခ်ိဳ႕ငဲ့လွ၏ဟု ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ေတြးကာ “နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ မျပဳႏုိင္ေသး၍ သံသရာ၌ က်င္လည္ရဦးမည္ ျဖစ္လွ်င္ ဒါနအတြက္ မ်က္ႏွာငယ္ရေသာ ဘ၀သုိ႔ မေရာက္ေစရ၊ ေရွးေရွးဘ၀ေတြက အသိဉာဏ္ နည္းလွ၍ ကံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျပဳခဲ့ၾကေသာ ငါတုိ႔ မိသားတစ္စုသည္ ယခုဘ၀ ထုိဒဏ္ကုိ ခံရေပမည္၊ ငါ၏ အတြက္ကား သည့္ထက္ ႀကီးေလးေသာ ဒုကၡကုိ ခံရေသာ္လည္း ငါသိထားေသာ တရားသည္ ငါ့အေဖာ္ေကာင္းပမာ အားေပးေစရမည္၊ ဘုရားအေလာင္း အရင့္အမာႀကီးေတြပင္ တစ္ရံ တစ္ခါ ဒြန္းစ႑ားဘ၀၌ ျဖစ္ရေသး၏၊ ငါသည္ ဘာျပဳလုိ႔ ဒီဒုကၡမ်ိဳးကုိ မခံ၀ံ့ဘဲ ရွိရမည္နည္း”စသည္ျဖင့္ ေတြးကာ တရားျဖင့္သာ ဒုကၡကုိ ကာကြယ္ခဲ့ရပါသည္။

ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ား      

ဘုန္းႀကီး၏  ဒုကၡတုိ႔ကား  ဤျပခဲ့သမွ်  မကေသးပါ၊ မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ စပ္၍ ေနာက္ ဆက္တဲြ ဒုကၡေတြ မ်ားေခ်ေသး၏၊ ဤသုိ႔ ကုိယ္ေတြ႕ဒုကၡတခ်ိဳ႕ကုိ ထုတ္ျပရာ၌ ရည္ရြယ္ခ်က္ အက်ိဳးကုိ ျပပါဦးမည္၊… ဘုန္းႀကီးကား ငယ္ရြယ္စဥ္က ခပ္ေအးေအး ေနထုိင္ေလ့ရွိ၏၊ အရြယ္ေရာက္၍ ဒုကၡေတြ ေပၚေပါက္သည့္အခါ မ်က္ႏွာတင္းတင္း ေနေလ့ရွိ၏၊ စာေပ ပညာဘက္ကမူ ငယ္စဥ္ကပင္ နာမည္ရခဲ့၏၊ အစုိးရ အငယ္အလတ္တန္းကုိ ေက်ာင္းသားဘ၀၌ ေအာင္၍ ပထမႀကီးတန္းကုိ ကုိရင္ဘ၀က ေအာင္ခဲ့၏၊ တရားကုိကား ကုိရင္ျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္ခ်င္း ေဟာခဲ့၏၊ ထုိစာေပဂုဏ္ေတြႏွင့္ မ်က္ႏွာထား တင္းမာမႈကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အမ်ားကပင္ “အလြန္ ဘုန္းကံႀကီးသူ, မာနလည္း အလြန္ႀကီးသူ”ဟု ထင္ၾက၏။

          အမွန္မွာ ပညာႏွင့္လုိက္ေအာင္ ဘုန္းႀကီးသူလည္း မဟုတ္ပါ၊ မာနႀကီးသူလည္း မဟုတ္ပါ၊ “ထုိကဲ့သုိ႔ မ်က္ႏွာထား မတင္းလွ်င္ သာ၍ ေအာက္က် ေနာက္က် ျဖစ္မည္စုိးေသာေၾကာင့္ မတင္းခ်င္ဘဲႏွင့္ တင္းခဲ့ရပါသည္”ဟု အမ်ားကုိ သိေစလုိပါသည္၊ ထုိ႔ျပင္ တခ်ိဳ႕ လူမ်ားသည္ အမ်ားေတြ႕ေနက် ပစၥည္းဆုတ္ယုတ္မႈ, ေဆြကဲြ မ်ိဳးကဲြ ေသကဲြ ကဲြရမႈ ၾကံဳလာလွ်င္ ထုိဒုကၡမ်ားကို မခံႏုိင္ေအာင္ ရွိၾက၏၊ ထုိသုိ႔ ျဖစ္သည့္အခါ တရားျဖင့္ ကာကြယ္ေစလုိေသာ ေၾကာင့္လည္း ဘုန္းႀကီး၏ ကုိယ္ေတြ႕ ဒုကၡတခ်ိဳ႕ကုိ ထည့္သြင္း ျပလုိက္ပါသည္။

 

Credit  to 

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 5:54 AM