အရွင္မဟာကႆပအေၾကာင္း
အမ်ိဳးဂုဏ္
အရွင္မဟာကႆပ၏ အေၾကာင္းအရာကုိ စဥ္းစားရသည္မွာ ၾကက္သီးထ ေလာက္ေအာင္ အရသာ ရွိပါေပ၏၊ စိတ္အား တက္ႂကြ အားရဖြယ္ေတြ
အတုယူဖြယ္ သံေ၀ဂျဖစ္ဖြယ္ေတြ မ်ားလွေပ၏၊ သာသနာပကာလ၌ ပေစၥကဗုဒၶါ အရွင္ျမတ္တုိ႔ကုိ ကုိးကြယ္
ဆည္းကပ္ေနေသာ နႏၵမင္းဘ၀မွ (ပေစၥကဗုဒၶါမ်ား ပရိနိဗၺာန္စံၾကေသာအခါ သံေ၀ဂရ၍ မင္း မိဖုရား
ႏွစ္ပါးလံုး) ရေသ့ရဟန္း ျပဳလုပ္ကာ တရားအားထုတ္၍ ျဗဟၼာ့ ျပည္၌ ျဖစ္ၾကၿပီးေနာက္ ငါတုိ႔
ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္မွာ ျဗဟၼာ့ ျပည္မွ စုေတခဲ့ၾက၍ ျဗာဟၼဏသူေဌးမ်ိဳး၌ “ပိပၸလိ”ဟူေသာ
အမည္ျဖင့္ ထင္ရွားေသာ သတုိ႔သား ျဖစ္ေလသည္၊ အႏြယ္အားျဖင့္ ကႆပအႏြယ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်မ္းစာတုိ႔၌
အရွင္မဟာကႆပ ဟု ထင္ရွား၏၊ မိဘပုိင္ ပစၥည္းမ်ားမွာ လယ္ထဲသုိ႔ ေရသြင္းေပးဖုိ႔ ေရကန္ေပါင္း
(၆၀), လယ္ယာေျမ (၁၂)ယူဇနာ, လုပ္သားမ်ား ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ အႏုရာဓၿမိဳ႕ႀကီးေလာက္ ႀကီးက်ယ္ေသာ
(၁၄)ရြာႏွင့္ ျမင္းတပ္ ဆင္တပ္ ရထားတပ္လည္း (၁၄)တပ္စီေလာက္ရွိရကား မဟာရာဇာတမွ် ႀကီးက်ယ္
ခမ္းနားလွေပသည္။
ေၾကာင္းလမ္းေစ့စပ္ခန္း
ပိပၸလိသတုိ႔သား
အသက္(၂၀)အရြယ္ ေရာက္ေသာအခါ… ထုိသတုိ႔သား တစ္ေယာက္တည္းရွိေသာ မိဘမ်ားက လက္ထပ္ဖုိ႔ရန္
ေျပာၾက၏၊ ကာမစိတ္ သန္႔ရွင္းေသာ ျဗဟၼာ့ျပည္မွ စုေတလာခဲ့သူ ျဖစ္၍ ကာမမႈကုိ စက္ဆုပ္ရြံရွာရကား
အခါခါ ျငင္းဆန္၍ ေတာထြက္ ရန္သာ ဇဲြသန္သန္ ေျပာေန၏၊ မိခင္ႀကီးကား မိမိတုိ႔ ပစၥည္းမ်ား
အေမြခံ မရွိလွ်င္ မင္းဘ႑ာ ျဖစ္ရစ္မည္ စုိး၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆုိေလရာ ပန္းပုသမားထံ
အလွဆံုး ေရႊ႐ုပ္ကုိ အထုခုိင္း၍ ထုိေရႊ႐ုပ္ေလာက္ ေခ်ာသူကုိ ရမွ လက္ထပ္မည္ဟု ေျပာေလသည္။
(မရႏုိင္ဘူး ထင္၍ ေျပာျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း) မိခင္ႀကီးကား အားမေလွ်ာ့၊
“ငါ့သား ေကာင္းမႈျပဳစဥ္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္း ျပဳခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ ေကာင္းမႈျပဳဖက္အမ်ိဳးသမီးဟာ
ဒီေရႊ႐ုပ္ေလာက္ ေခ်ာမွာေပါ့” ဟု ယူဆ၍ ျဗာဟၼဏ ရွစ္ေယာက္ထံ ေရႊ႐ုပ္ကုိ အပ္ႏွံကာ ေခၽြးမေလာင္း
အရွာခုိင္းေလေတာ့သည္။
နႏၵမင္းဘ၀ မေရာက္ခင္ကပင္ မၾကာ မၾကာ ေရစက္ဆံုလာ ေသာ အမ်ိဳးသမီးသည္
နႏၵမင္း၏ မိဖုရားဘ၀၌ အတူတကြ ရေသ့ လုပ္ခဲ့ၾက၍ ျဗဟၼာ့ျပည္ ေရာက္, ထုိ႔ေနာက္ လူ႕ျပည္မွာ
မိန္းမေခ်ာ မိန္းမလွ အမ်ားဆံုးထြက္ေသာ (ပဘာ၀တီတုိ႔ တုိင္းျပည္ျဖစ္ခဲ့ေသာ) မဒၵရာဇ္တုိင္း
ျဗာဟၼဏသူေဌးမ်ိဳး၌ မယ္ဘဒၵါဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ျဖစ္ေန၏၊ ထုိျဗာဟၼဏရွစ္ေယာက္တုိ႔ မဒၵရာဇ္တုိင္းအေရာက္တြင္
တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္၀င္ အပ်ိဳစင္ “မယ္ဘဒၵါ”ကုိ ေတြ႕ၾက၍ ထုိေရႊ႐ုပ္ကုိ အပ္ႏွင္းကာ
ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္း၍ ျပန္သြားၾကေလသည္။
မေက်မနပ္ႏွင့္ လက္ထပ္ၾကရပံု
ထုိအေၾကာင္းကုိ
သတို႔သား သတုိ႔သမီးတုိ႔ ၾကားသိရလွ်င္ စိတ္အဆင္းရဲႀကီး ဆင္းရဲသြား ၾကေတာ့၏၊ သတုိ႔သား
စဥ္းစားသည္မွာ… “ငါသည္ ထုိေရႊ႐ုပ္လုိ အမ်ိဳးသမီးကုိ မရႏုိင္ဘူး ထင္ခဲ့၏၊ ယခုေသာ္ ရၿပီဟု
ေျပာၾကသည္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိဘမ်ား ကြယ္လြန္လွ်င္ ေတာထြက္မည္ အမွန္ပင္ျဖစ္ရကား သတုိ႔သမီးေလး
စိတ္ဆင္းရဲရစ္ ရွာေတာ့မည္၊ ကိစၥမလြန္ခင္က သတိေပးရလွ်င္ သင့္ေတာ္စရာ ရွိရဲ႕” ဟု စဥ္းစား၍
တိတ္တိတ္ပုန္း စာေရးသည္မွာ…
“အုိ ဘဒၵါ … ႏွမအတြက္ ဂုဏ္အသေရခ်င္း တူမွ်ေသာ အမ်ိဳးသားကုိ ရပါေစဟု
ဆုေတာင္းပါသည္၊ က်ဳပ္ေတာ့ မိဘမ်ား ကြယ္လြန္လွ်င္ အမွန္ပင္ ရဟန္းျပဳရပါလိမ့္မည္၊ ေနာင္တ
မရဖုိ႔ရန္ ယခုက သတိေပးပါသည္” ဤသုိ႔ စာေရး၍ လူယံုေတာ္ကုိ ေစလႊတ္လုိက္ေလသည္။
အမ်ိဳးသမီးလည္း ထုိအတုိင္းပင္ စဥ္းစား၍ မိမိလက္မထပ္လုိေသာ စာကုိ
ေရးသားေစလႊတ္ေလရာ ထုိေစတမန္ႏွစ္ဦးတုိ႔ ခရီး အၾကားမွာ ေတြ႕ၾက၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးကာ
( ၀မ္းေျမာက္ေက်နပ္ေၾကာင္း ၾကင္ၾကင္နာနာ ေရးသားၾကလိမ့္မည္ဟု ထင္၍) ေပးလုိက္ေသာ စာကုိ
သေဘာတူ ဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါ သူတုိ႔ ထင္ေၾကးႏွင့္ မကုိက္ေသာ စာႏွစ္ေစာင္ကုိ ဆုတ္ၿပီးလွ်င္
သေဘာတူ ေက်နပ္ေၾကာင္း စာကုိသာ ျပင္ဆင္ေရးသား၍ ပုိ႔ၾကေလသတဲ့၊ ဤသုိ႔အားျဖင့္ ကာမစိတ္
ကင္းရွင္းေနေသာ ေရစက္ေဟာင္း ႏွစ္ဦးတုိ႔ လက္မထပ္ခ်င္ဘဲႏွင့္ လက္ထပ္ပဲြ ၀င္ၾကရေလသည္။
ေတာထြက္ၾကပံု
လက္ထပ္ၿပီးေနာက္
အိပ္ရာ၀င္ခ်ိန္မေရာက္မီကပင္ ပန္းကံုးမ်ားကုိ ကံုးေစၿပီးကာ အိပ္ရာ အလယ္၌ ခ်ထား၍ အိပ္ရာ၀င္ၾကေသာအခါ
“ပန္းကံုးကုိ မထိတမ္းေနာ္, ညိႇဳးတဲ့ ပန္းကံုးရွင္ဟာ စိတ္မစင္ၾကယ္လုိ႔ဘဲ”ဟု ေျပာ၍ ပန္းကံုးျခားလ်က္
အိပ္စက္ၾကေလသည္၊ သုိ႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ထိမိမည္ စုိးေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ် လက္ခ်
အိပ္ မေပ်ာ္ၾက၊ ဤနည္းအားျဖင့္ အိမ္ရာေထာင္၍ လူ႕ေဘာင္မွာ ေနၾကေသာ္လည္း ကာမစိတ္ဓာတ္ လြတ္လပ္စင္ၾကယ္ရကား
ေမာင္ႏွမ အရင္းပမာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အထူးၾကင္နာစြာ ေနထုိင္ၾကၿပီးေနာက္ မိဘတုိ႔ ကြယ္လြန္ေသာအခါ
စည္းစိမ္ ဥစၥာကို ထိန္းသိမ္း စီမံရင္း သံေ၀ဂျဖစ္ၾက၍ သေဘာတူ ေတာထြက္ၾကေလသည္၊ သို႔ေသာ္
ထုိအခ်ိန္အခါ၌ “ဗုဒၶ” ရွိသည္ဟူေသာ သတင္းကုိ သူတုိ႔ မသိရေသးသျဖင့္ “ေလာက၌ ရဟႏၲာအစစ္
ျဖစ္ၿပီးသူကုိ ရည္မွန္း၍ ထုိသူ႕ အထံ တပည့္ခံဖုိ႔ရာ ငါတုိ႔ ရဟန္းျပဳပါသည္”ဟု ေျပာဆုိကာ
ရဟႏၲာ အစစ္ကုိ ရွာေသာအားျဖင့္ ေတာထြက္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ေနာက္ဆံုးအခဲြ ေျမလႈပ္
ေတာထြက္လာခဲ့ၾကၿပီးေနာက္
လမ္းႏွစ္ခြသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ အရွင္ပိပၸလိသည္ ရပ္တန္႔၍ “ဘဒၵါ…သင္ကဲ့သုိ႔ ႐ုပ္အဆင္း အထက္တန္းက်ေသာ
ရေသ့မတစ္ေယာက္ ေနာက္က ပါေနသည္ကုိ ျမင္ရသူ တုိ႔က… “သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ရေသ့ ရဟန္း ျပဳၿပီးေသာ္မွ
မခဲြႏုိင္ မခြာရက္ၾက”ဟု အျပစ္ျမင္ၾကလိမ့္မည္၊ သင္အလုိရွိရာလမ္းကုိ ယူပါ၊ ငါတု႔ိႏွစ္ေယာက္
လမ္းခဲြၾကစုိ႔”ဟု မိန္႔ေတာ္မူရာ မယ္ဘဒၵါကလည္း “မွန္ပါတယ္၊ လူအမ်ား အျပစ္ျမင္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္၊
ႏွမက လက္၀ဲဘက္လမ္းကုိ လုိက္သြားပါ့မယ္၊ အရွင္က လက္ယာလမ္းကို ႂကြပါ”ဟု ေလွ်ာက္၍ အလြန္႐ုိေသစြာ
ကန္ေတာ့ရာ ေျမေစာင့္နတ္မ်ား မေနႏုိင္ မထုိင္ႏုိင္ ျဖစ္၍ ဤမဟာပထ၀ီေျမႀကီးလည္း သြက္သြက္ခါေအာင္
တုန္လႈပ္ေလသည္။
Credit to
No comments:
Post a Comment