အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းခ်က္
အ၀ိဇၨာ မည္သူမဆုိ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဘ၀, ယခုရေနေသာဘ၀ႏွင့္ ျဖစ္ရဦးမည့္
ဘ၀ ဤသံုးဘ၀ေလာက္ကုိ ပုိင္ႏုိင္လွ်င္ အျခားဘ၀မ်ားစြာကုိလည္း ဤနည္းခ်ည္းဟု မွန္းဆ ႏုိင္ဖြယ္
ရွိ၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံုးဘ၀ေလာက္ ျဖစ္ပ်က္စဥ္ကုိ ေရးျပေပအံ့၊… ဤဘ၀သုိ႔ မေရာက္ခင္ ေရွးဘ၀မ်ားစြာ၌
အ၀ိဇၨာႏွင့္ သခၤါရတုိ႔ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီ၊ ထုိတြင္ အ၀ိဇၨာသည္ သိသင့္ သိထုိက္သည္ကုိ သူ႕ကုိယ္တုိင္လည္း
မသိတတ္၊ အျခားတရားတုိ႔ မသိေအာင္လည္း ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသာ တရားတည္း။
ထင္ရွားေစအံ့၊ အ၀ိဇၨာသည္ အေမွာင္မုိက္ႀကီးႏွင့္လည္းေကာင္း, မ်က္မျမင္ႏွင့္လည္းေကာင္း
တူ၏၊ အိမ္တစ္ေဆာင္အတြင္း၌ မီးမလင္းဘဲ အေမွာင္ႀကီး
ျဖစ္ေနေသာအခါ ထုိအေမွာင္ႀကီးသည္ အိမ္အတြင္း ရွိသမွ် အရာ၀တၳဳေတြကုိ သူကုိယ္တုိင္ မျမင္ႏုိင္သည့္
အျပင္ အေမွာင္အတြင္း၌ ေရာက္ေနသူတုိ႔ကုိလည္း အိမ္တြင္းရွိသမွ် ျမင္စရာေတြ မျမင္ႏုိင္ေအာင္
ဖံုးကြယ္ထားသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း, မ်က္စိ မျမင္သူသည္ ျမင္ဖြယ္ရာ ဟူသမွ်ကို သူ႕ကုိယ္တုိင္လည္း
မျမင္, သူမ်ားကုိ ျမင္ေအာင္လည္း မၫႊန္ျပႏုိင္သကဲ့သုိ႔လည္း ေကာင္း ထုိ႔အတူ အ၀ိဇၨာသည္
သိဖြယ္ ဟူသမွ်ကုိ သူကုိယ္တုိင္လည္း မသိ, အျခားတရားတုိ႔ မသိေအာင္လည္း ဖံုးကြယ္ထားတတ္
ေလသည္၊ မိမိ၏ ခႏၶာအစဥ္မွာ ထိုအ၀ိဇၨာဓာတ္ အျမဲကပ္၍ ပါေန ရကား ေရွးဘ၀၌ ထုိအ၀ိဇၨာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီဟု
မုခ်ဆတ္ဆတ္ မွတ္ထား လုိက္ပါ၊ ဤအ၀ိဇၨာကုိ “ေမာဟ”ဟုလည္း ေခၚသည္။
ျပဳလုပ္မႈကုိ
“သခၤါရ”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိသခၤါရသည္ ကုိယ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္မႈ = ကာယသခၤါရ, ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာဆုိ ျပဳလုပ္မႈ = ၀စီသခၤါရ, စိတ္ျဖင့္ ၾကံစည္စိတ္ကူးမႈ=မေနာသခၤါရဟု
သံုးမ်ိဳးရွိ၏၊ အေမွာင္ တြင္း၌ ေရာက္ေနသူသည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနမည္ မဟုတ္၊ တစ္စံုတစ္ရာ ျပဳလုပ္ခ်င္ရာကုိ
လုပ္ေပလိမ့္မည္၊ မ်က္စိမျမင္သူလည္း ေရာက္တတ္ရာရာ သြားလာေနေပလိမ့္မည္၊ အေမွာင္အတြင္း
ေရာက္ေနသူသည္ အမွန္ကုိ လုပ္ျခင္းထက္ အမွားကုိ လုပ္မိျခင္းက မ်ားဖြယ္ ရွိသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း,
မ်က္မျမင္သည္ လမ္းမွန္ကုိ သြားမိျခင္းထက္ လမ္းမွားကုိ သြားမိျခင္းက မ်ားဖြယ္ရွိသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း
ထုိ႔အတူ အ၀ိဇၨာအေမွာင္တရား အကန္းတရား အရင္းခံ၍ ျဖစ္ရ ေသာ သခၤါရ (ကုိယ္မႈ ႏႈတ္မႈ စိတ္မႈ)တုိ႔လည္း
အေကာင္း အမွန္ နည္းပါး၍ မေကာင္း မမွန္ေတြသာ မ်ားဖြယ္ ရွိေလသည္။
မ်က္မျမင္သည္ ျမင္သူက တုတ္ဆဲဲြ လမ္းျပမွ လမ္းမွန္ကုိ ရႏုိင္ သကဲ့သုိ႔
အ၀ိဇၨာဖံုးလႊမ္း၍ ဉာဏ္မ်က္စိ ကန္းသူတုိ႔လည္း အ၀ိဇၨာ နည္းပါး၍ အေတာ္အတန္ ၀ုိးတုိး၀ါးတား
ျမင္ေနရေသာ ပုထုဇဥ္ သူေတာ္ေကာင္း (ထုိ႔ထက္ ျမင့္ေသာ ဘုရားအစရွိေသာ သူေတာ္ ေကာင္း)တုိ႔က
နည္းလမ္းၫႊန္ျပေပးမွသာ မွန္ကန္ေသာ ေကာင္းမြန္ေသာ သခၤါရတုိ႔ကုိ ျပဳႏုိင္ဖြယ္ရွိသည္၊
ယခုကာလ၌ လမ္းေကာင္း ၫႊန္ျပမည့္ သူေတာ္ေကာင္း မရၾကသူတုိ႔တြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အေခၚခံသူတုိ႔ပင္
အမွားလမ္း သခၤါရေတြကုိ မည္မွ်လုိက္ေနၾကပါသနည္း၊ ထုိသုိ႔ လမ္းၫႊန္ေကာင္း မရသျဖင့္ ႏုိင္ငံျခား၌
ပညာရွိ အေခၚခံသူတုိ႔ မတရားအေရး၌ ေရွ႕ေဆာင္ကာ မည္မွ်ေလာက္ ၾကမ္းေသာ လမ္းဆုိးႀကီးကုိ
သြားေနမိၾကသနည္း၊ [ဤ သခၤါရကုိ “ကံ”ဟု ေခၚ၏၊ ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိ၌ ျပခဲ့ၿပီ။]
တရားေတာ္။ ။ ဥပမာကား…မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ ပ်က္ေနသူသည္ လမ္းျပမည့္သူ
မရွိလွ်င္ တစ္ရံတစ္ခါ လမ္းမွန္ျဖင့္ လည္း ခရီးသြားမိ၏၊ တစ္ရံတစ္ခါ လမ္းမွားျဖင့္လည္း
သြားမိ၏၊ ထုိ႔အတူ သံသရာ၌ ဉာဏ္မ်က္စိကင္းေသာ လူဖ်င္းသည္ ရံခါ ေကာင္းမႈကုိလည္း ျပဳမိ၏၊
ရံခါ မေကာင္းမႈကုိလည္း ျပဳမိေလသည္။
Credit to
No comments:
Post a Comment