ေမ်ာက္ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစးနဲ႔တူပံု
ေလာဘဟာ အာ႐ံုနဲ႔ စိတ္ကို ကပ္ေပးထားတယ္၊ တြယ္ေပးထားတယ္၊ ေကာ္မ်ားလိုပဲ စိတ္ဟာ အာ႐ံုနဲ႔ တြယ္ကပ္ေနေအာင္ မခြဲႏိုင္ မခြါရက္ဆိုတာ ျဖစ္ေနေအာင္ အာ႐ံုနဲ႔စိတ္ကို မခြါႏိုင္ေအာင္ တြယ္ကပ္ေပးထားတဲ့သေဘာ၊ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားမွာ ဘာနဲ႔ ဥပမာေပးထားတာတုန္းဆိုေတာ့ - “မကၠဋာေလပ” တဲ့၊ မကၠဋ - ဆိုတာ ေမ်ာက္၊ အာေလပ- ဆိုတာ ေကာ္ေစးကိုေျပာတာ၊ မကၠဋာေလပ - ေမ်ာက္ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစးလို႔၊ ခုေခတ္ Super Glue လိုေပါ့၊ ေမ်ာက္ႏွဲေစးလို႔ ေခၚတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားက သုတၱန္တစ္ခုမွာ ဥပမာ ေပးထားတယ္၊ ေမ်ာက္ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစး၊ ဟိုးေရွးတုန္းက ဟိမဝႏၱာေတာင္ေျခမွာ ေနၾကတဲ့ မုဆိုးေတြက ေတာ္တန္းႀကီးကို ျဖတ္ၿပီးေတာ့ တစ္ပင္က တစ္ပင္ ကူးေနတဲ့ ေမ်ာက္ေတြကို ဖမ္းတဲ့အခါမွာ ေလးနဲ႔ ပစ္ၿပီးေတာ့ မဖမ္းဘူး၊ ေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔ မဖမ္းဘူး၊ ေကာ္ေစးကိုအသံုးျပဳၿပီးေတာ့ ဖမ္းတယ္၊ အဲဒီေကာ္ေစးေလးကို Lime လို႔ ေခၚတယ္၊
အဂၤလိပ္လိုက စာကေလးေတြ ငွက္ေသးေသးေလးေတြကို ဖမ္းတဲ့ ေကာ္ေစးကို bird lime လို႔ေခၚတယ္၊ အခုဟာက်ေတာ့ monkey lime ေပါ့၊ လူဖမ္းရင္ေတာ့ human lime လို႔ ေခၚရမယ္ထင္တယ္၊ super glue လိုဟာမ်ိဳး ကပ္တယ္၊ ေစးကပ္တဲ့အရာ ေကာ္ပါပဲ၊ ေကာ္လို႔ပဲ ေျပာလိုက္တာေပါ့၊ ေကာ္ဆိုေပမယ့္ သာမန္ေကာ္မဟုတ္ဘူး၊ ႐ုန္းထြက္လို႔ မရေအာင္ ကပ္တဲ့ေကာ္မ်ိဳး၊ ေမ်ာက္ေတြ သြားတဲ့ေနရာကို ေလ့လာၿပီးတဲ့အခါ ေမ်ာက္အုပ္ႀကီး ဒီေနရာက ျဖတ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒိေနရာက သစ္ကိုင္းေတြမွာ အဲဒီ ေကာ္ေစးေတြ လိုက္သုတ္ထားတယ္၊
ေမ်ာက္အုပ္ထဲမွာလည္း လိမၼာပါးနပ္တဲ့ ေမ်ာက္ေတြရွိသလို ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ ေမ်ာက္ Naughty Monkey ေတြလည္းရွိၾကတယ္၊ ေမ်ာက္ဆိုတာ အလြန္ စူးစမ္းတက္တယ္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူက သိခ်င္တယ္၊ ေမ်ာက္က အၿငိမ္မေနဘူး၊ လိမၼာတဲ့ ေမ်ာက္ေတြကေတာ့ ေကာ္ေစးေတြ ျပင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ‘ဟ- ဒါက ငါတို႔ မျမင္ဖူးဘူး၊ အရင္က မရွိဘူး၊ ဒါ အႏၱရာယ္ရွိတယ္’ ဆိုၿပီးေတာ့ ေဝးေဝးက ေရွာင္တယ္၊ အဲဒီလမ္း မသြားဘူး။
ဟို ေနရာတကာ စပ္စပ္ စပ္စပ္နဲ႔ သိခ်င္တဲ့ ေမ်ာက္က်ေတာ့ ဘာေတြတုန္းဆို စူးစမ္း ေလ့လာခ်င္တယ္၊ သြားၿပီးေတာ့ အေစးကို လက္နဲ႔ သြားကိုင္တယ္၊ ႐ုန္းမရဘူး၊ ႐ုန္းမရလို႔ ဘာလုပ္တုန္းဆိုရင္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ တြန္းကန္ျပန္တယ္၊ တြန္းကန္ေတာ့ မကြာဘူး၊ အဲဒီ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ တြန္းလုိက္ျပန္ေတာ့ ၄-ဖက္လံုး ကပ္သြားတယ္၊ ႏႈတ္သီးပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊
ကဲေနာက္ဆံုး မရေတာ့ ႏႈတ္သီးနဲ႔ ထုိးၿပီးေတာ့ ႐ုန္းတယ္၊ ႏႈတ္သီးပါ ကပ္သြားတယ္၊ ပေဥၥာၮေတာ - ငါး႒ာနလံုး သူ အခ်ဳပ္ခံလိုက္ရတယ္၊ ေျခႏွစ္ဖက္၊ လက္ႏွစ္ဖက္၊ ႏႈတ္သီး၊ အားလံုး ေကာ္ေစးနဲ႔ ကပ္ေနၿပီး ႐ုန္းမသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီ ေမ်ာက္ကို ေခ်ာင္းေနတဲ့ မုဆိုးက အသာေလး လာၿပီးေတာ့ ဖမ္းယူသြားတယ္။ အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားက မကၠဋာေလပသုတ္မွာ ေဟာထားတာ ရွိတယ္။
ေလာဘဆိုတဲ့ သဘာဝ တရားဟာ စိတ္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးတစ္ခုပါတဲ့၊ သူ႔ကို ဖယ္ရွားဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္၊ မဖယ္ရွားႏိုင္ဘူး ဆိုရင္ အာ႐ံုနဲ႔ စိတ္နဲ႔ ကပ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္ဖို႔ပဲ၊ ဒုကၡသမုဒယ - ဒုကၡျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားပဲ။
အျပစ္နည္းေပမယ့္
ေလာဘနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရား ထိုထို ေဒသနာေတြမွာ ေဟာထားတာ အမ်ားႀကီးပဲ ရွိတယ္၊ ေလာဘဟာ ဒုကၡအေပးဆံုးပဲလို႔ ဒီလို ေဟာတယ္၊ အဂၤုတိၳဳရ္မွာေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဆိုတဲ့ ဒီ အကုသိုလ္ရဲ႕ အျမစ္ ၃-ခုဟာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ထူူးျခားမႈ ရွိတယ္တဲ့၊ ေလာဘက ေမ်ာက္ႏွဲေစးလို ကပ္ေပမယ့္လို႔ အေစးဆိုတာ ေရေလးနဲ႔ ဆြတ္ခြါရင္ မရဘူးလား၊
ေရထိရင္ ျပဳတ္ထြက္သြားမွာ၊ ေရနဲ႔ဆို ကပ္လို႔ မရေတာ့ဘူးေနာ္၊ ဒီေလာဘကလည္းပဲ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကပ္ကပ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ စြဲစြဲ၊ သူကလည္း ခြါတဲ့နည္းနဲ႔ ခြါလိုက္ရင္ ခြါလို႔ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေလာဘကို ခြါလို႔ေတာ့ ရတယ္၊ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ခြါလို႔ရတဲ့ဟာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ေလာဘရွိေနလုိ႔ လူေတြ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ ေဟာဒီ ေလာဘေလးနဲ႔ပဲ နတ္ျပည္ေရာက္မသြားႏိုင္ဘူးလား၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာ ေရာက္မသြားႏိုင္ဘူးလား၊ ေလာဘတန္းလန္းေလးနဲ႔ ေရာက္တယ္ ေျပာတာေနာ္၊ ေလာဘေၾကာင့္ ေရာက္တာ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ေကာ္ေလး တန္းလန္းနဲ႔ လူ႔ျပည္လည္း သြားလို႔ရတယ္၊ နတ္ျပည္လည္း သြားလို႔ရတယ္၊ ငရဲဆိုတာေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊
ေဟာဒီ ေလာဘဆိုတဲ့ ေကာ္တန္းလန္းေလးနဲ႔ပဲ နိဗၺာန္ကလြဲရင္ ေရာက္တယ္၊ သူ႔ေၾကာင့္ ေရာက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ရွိေနတုန္း ေရာက္တယ္ေျပာတာ၊ အကုသိုလ္ေၾကာင့္ နတ္ျပည္ေရာက္တယ္လို႔ ထင္ေနမယ္၊ သူ႔ေၾကာင့္ေတာ့ မေရာက္ဘူး၊ သို႔ေသာ္ သူရွိေနေပမယ့္လို႔ ေရာက္တယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေလာဘဟာ အပၸသာဝေဇၨာ - အျပစ္ဒီေလာက္ႀကီး မရွိဘူး၊ သားနဲ႔ သမီးနဲ႔ မိသားစုနဲ႔ ေနၿပီးေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ၿပီးေတာ့ ဘဝတစ္ခုကေန တစ္ခု ဝိသာခါတို႔လိုေပါ့၊ ေကာင္းတဲ့ဘဝ ေရာက္သြားတာ ေတြေကာ မရွိဘူးလား၊ ေလာဘတန္းလန္းနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ဘဝေရာက္ေနၾကတယ္၊ အပၸသာဝေဇၨာ - အျပစ္ေတာ့ သိပ္မႀကီးဘူးတဲ့၊
သို႔ေသာ္လည္း ဒႏၶဝိရာဂီ တဲ့၊ ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္တဲ့၊ စဲြေနတဲ့ အရာျဖစ္လို႔ ခၽြတ္ဖို႔ နည္းနည္းခက္တယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ အဲဒီ ေလာဘဟာ အပၸသာဝဇၨ - အျပစ္နည္းတယ္လို႔ ဆိုတာ၊ မိသားစုဘဝ, ဒီ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝနဲ႔ပဲ နတ္ျပည္ေရာက္ေအာင္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ လုပ္လို႔ရတယ္၊ ဒီဟာကို ေျပာတာေနာ္၊ ေကာင္းတဲ့ဘဝေတြ ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။
ေလာဘဆိုတာ ငရဲကို က်ေစတက္တဲ့ အပါယဂမနီယ ေလာဘရွိသလို ေလာဘတိုင္းဟာ အပါယ္ကို ခ်တာ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္၊ ေလာဘေပမယ့္ ေလာဘခ်င္း မတူဘူးေနာ္၊ တခ်ိဳ႕ ေလာဘက အပါယ္ကို က်ေစတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေလာဘက အပါယ္ကိုေတာ့ မပို႔ဘူး၊ သို႔ေသာ္ အနည္းငယ္ေတာ့ ဒုကၡေပးတာေပါ့၊ ေလာဘရွိရင္ တြယ္တာတက္တယ္၊ တြယ္တာရင္ စိုးရိမ္ရတယ္၊ ေသာကျဖစ္ရတယ္၊ ဒီ ပစၥဳပၸန္ဘဝမွာ ဒါေလးကေတာ့ ရွိတယ္။
ေဟတုသတိၱ
အဲဒီ ေလာဘကို ျမတ္စြာဘုရားက ပ႒ာန္းမွာ ေဟတုပစၥေယာ လို႔ ေဟာတယ္၊ ေလာဘဟာ အကုသိုလ္ေတြရဲ႕ အျမစ္တစ္ခုပဲ၊ ေလာဘေလး ေပးလာလို႔ရွိရင္ အဲဒီစိတ္ကူးဟာ ဒီေလာဘေလးနဲ႔ တြဲေနတဲ့ စိတ္ကူးပဲ ကူးတယ္၊ တျခား စိတ္ကူး မကူးဘူး၊ ေျပာလို႔ရွိရင္လည္း ေလာဘကို အေျချပဳတ့ဲ စကားမ်ိဳးကိုပဲ ေျပာမယ္၊ လုပ္ရင္လည္း ေလာဘကို အေျချပဳတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္တယ္၊ ဒါကိုပဲ အျမစ္ရွိေနတဲ့ သစ္ပင္သည္ အကိုင္းအခက္ေတြလည္း ထြက္မယ္၊ အပြင့္ေတြလည္း ပြင့္မယ္၊ အသီးေတြလည္းသီးမယ္။
ေဟတုပစၥေယာ ဆိုတာ အျမစ္ဟာ အပြင့္ေတြ, အသီးေတြ, အကိုင္းအခက္ေတြ, ေဝဆာေအာင္ ထန္းထားတာ၊ ရွင္သန္ေနေအာင္ ထိန္းထားႏိုင္တယ္၊ ေလာဘကလည္း ထို႔အတူပဲ၊ ေလာဘနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေျပာဆိုမႈေတြ၊ ႀကံစည္မႈေတြ၊ လုပ္ကိုင္မႈေတြကို ထန္းထားတယ္၊ ေလာဘ ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အဲဒီ အေျခအေနေတြလည္း အကုန္ ေပ်ာက္သြားတယ္လို႔ ေျပာတာ။
** ဆက္ရန္ ** {ေလာဘမူလစိတ္ ၈-မ်ိဳးျဖစ္ပံု၊ ေဒါသ၊ ေဒါသမီး၊ ေျမြေဟာက္လို၊ အျပစ္ႀကီးေပမယ့္၊ ေဒါသရဲ႕ အျပစ္၊ ေဒါသမူစိတ္ ၂-မ်ိဳးျဖစ္ပံု}
*ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္* အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D) အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (စာ ၂၆၄-၂၆၉) မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment