အမွတ္စဥ္(၃၀) {ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္}

ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ 

ေနာက္တစ္ခု ဘာရွိေသးတုန္း၊ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ ရွိေသးတယ္၊ စိတ္ေတြရဲ႕ မွီရာ႐ုပ္ကို ၀တၳဳ႐ုပ္လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ပ႒ာန္းမွာ ေဟာတာ၊ အရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ အ႒ကထာဆရာ လက္ထက္ေရာက္ေတာ့ ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးလည့္ၿပီးေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္လို႔ ေရးတာ၊ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္မွာ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ကို ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါဘူး၊ သို႔ေသာ္ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္က်ေတာ့ “ခႏၶာ ၀တၳဳႆ ၀တၳဳ ခႏၶာနံ” ၀တၳဳဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ေဟာထားတာရွိတယ္၊ တစ္ခါ ႐ူပဆိုတဲ့ သာမည နာမည္န႔ဲလည္းပဲ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္မွာ ၀တၳဳ႐ုပ္ကို ရည္ညႊန္းၿပီး ေဟာၾကားတယ္၊ “ယံ ႐ူပံ နိႆယ မေနာ ဓာတု စ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏိၲ၊ တံ ႐ူပံ မေနာဓာတုယာ စ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ စ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ နိႆယပစၥေယနပစၥေယာ” ဆိုၿပီး ယံ ႐ူပံ - အၾကင္႐ုပ္လို႔ ဒီလိုပဲ ေဟာထားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္မွာ “႐ူပ” လို႔ ႐ုပ္သာမန္အေနနဲ႔လည္း ေဟာတယ္။

     
     ၀တၳဳကို စိတ္ရဲ႕ တည္ရာလို႔ ေဟာတယ္၊ ဒီလို ေဟာထားတာကို ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသက ဘာေၾကာင့္ ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုး ထည့္လိုက္ရတာလဲဆုိတာ ေလ့လာၾကည့္သင့္တယ္၊ ဟဒယ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက ႏွလံုးသားကုိ ရည္ညႊန္းတယ္၊ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ (Heart) ဆိုတဲ့ စကားလံုးေပါ့ေနာ္၊ ဟဒယဆိုတာ ႏွလံုးသားကို ေျပာတယ္၊ ေနာက္တစ္ခုက စိတ္ကို ေျပာတယ္၊ အဂၤလိပ္လို (Heart to Heart) ဆိုတာ စိတ္ခ်င္းသိတာကို ေျပာတာ၊ Heart လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ရွိရင္ ႏွလံုးသားကိုသာ ရည္ညႊန္းတာ မဟုတ္ဘူး တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ကိုလည္း ရည္ညႊန္းတယ္။

ဗမာစကားမွာလည္း ေျပာတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒီလူဟာ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းတယ္၊ စိတ္ႏွလံုး ခ်မ္းေျမ႔တယ္ စသည္ျဖင့္  စိတ္ႏွင့္ တြဲၿပီးေတာ့ ေျပာေလ့ရွိၾကတယ္၊ စိတ္ကို ရည္ညႊန္းၿပီး ေျပာဆိုေလ့ ရွိတယ္။

ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသက ဟဒယဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးၿပီး ဒီ႐ုပ္ဟာ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတုန္းလို႔ ေမးတဲ့အခါ စာေပလာအတိုင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႏွလံုးထဲက ေသြးမွာရွိတယ္၊ ဒီကေန႔ ေခတ္မွာ ဒီႏွလံုးသားရဲ႕ function လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အေၾကာင္းကို လူေတြ သိၾကတယ္။

ႏွလံုးသားဟာ (၂၄)နာရီ ခုန္ေနတာ မဟုတ္လားေနာ္၊ E.C.G ႐ိုက္ၾကည့္ၿပီး ႏွလံုးခုန္တာ မွန္သလား၊ မမွန္ဘူးလား လို႔ေနာ္၊ နားက်ပ္နဲ႔ တိုင္းၾကည့္လို႔ ရတယ္၊ က်န္းမာေရး အတြက္ ဒီ ႏွလံုးက အင္မတန္ အရးႀကီးတယ္၊ ၂၄-နာရီ အနားမယူဘဲနဲ႔ ခုန္ေနတာ၊ ႏွာေခါင္းက အသက္႐ွဴေနတာရယ္ ႏွလံုးက ခုန္ေနတာရယ္ ဘယ္ေတာ့မွ နားရတယ္ မရွိဘူး၊ လူ အိပ္ေနလည္း ခုန္ေနတာပဲေနာ္။

အဲဒါ ဘာအလုပ္ လုပ္ေနတာတုန္းဆိုေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ေသြးလည္ပတ္မႈအတြက္ သူက pump သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ညွစ္ထုတ္ေပးေနတယ္လို႔ ဒီလို ဆိုၾကတယ္၊ ဒါျဖင့္ ဟဒယ႐ုပ္ဟာ ဘယ္မွာ ရွိတာတုန္းဆိုရင္ အဘိဓမၼာ က်န္းဂန္ေတြမွာ ဘယ္လိုေျပာတုန္းဆိုရင္ ႏွလံုးေသြးထဲမွာ ရွိတယ္။ အဲဒီ ေသြးဟာ လည္ပတ္ေနတာ ျဖစ္ေပမယ္လို႔ ႏွလံုးသားထဲ ေရာက္ေနတဲ့ ေသြးကိုသာ ဆိုလိုတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲလို႔ ဆိုရင္ လက္ဖ၀ါးေလးကို အထက္လွန္ နည္းနည္းေလး တြန္႔ၿပီး ခံုးထားလိုက္၊ အဲလို ခံုးထားတဲ့အထဲကို ေရထည့္လိုက္ရင္ ေရရဲ႕ ပမာဏတစ္ခုကို ရလိမ့္မယ္၊ အဲဒီ ပမာဏကို ဗမာေ၀ါဟာရနဲ႔ ‘တစ္လက္ဖက္’ ‘တစ္လက္ဆြံ႔’ လို႔ ေခၚတယ္၊ အဲဒီအတိုင္းအတာ ပမာဏခန္႔ရွိတဲ့ ေသြးထဲမွာ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ ရွိတယ္လို႔ ေျပာတာ။

ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ဆိုတာ ေသြးကို ေျပာတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ႏွလံုးသားကို ေျပာတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ ဟဒယ ၀တၳဳ႐ုပ္သည္ စိတ္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ မွီရာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္တယ္၊ မ်က္စိကျမင္တဲ့ အဆင္းအာ႐ံုဟာ စကၡဳဒြါရဆိုတဲ့ မ်က္စိေပါက္တင္မကဘူး၊ အဲဒီ ဟဒယ႐ုပ္ေပၚမွာ တည္ေနတဲ့ ဘ၀င္စိတ္ ဆိုတဲ့ မေနာဒြါရအထိ ေရာက္တယ္လို႔ ဆိုတယ္ေနာ္။

အဲဒီ ႏွလံုးသားမွာ မွီၿပီး စိတ္ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ခုေခတ္အေနနဲ႔ အခ်ဳိ႕ စဥ္းစားၾကတယ္ေပါ့ေလ၊ ႏွလံုးသားက သိတာမဟုတ္ဘူး၊ ဦးေႏွာက္က သိတာ၊ အခ်ိဳ႕ ဦးေႏွာက္ကိုပဲ ဉာဏ္လို႔သတ္မွတ္တယ္၊ သိတာကိုလည္း ဦးေႏွာက္ကလို႔ ဒီလို ယူဆၾကတယ္၊ အဲဒီေတာ့ အဲဒီအဆိုနဲ႔ ဆိုရင္ ဟဒယ ၀တၳဳ႐ုပ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ယံုးမွားၾကတယ္။

သို႔ေသာ္ ႏွလံုးသားမွာ စိတ္ျဖစ္တယ္ မျဖစ္ဘူးဆိုတာေလးကို သာမန္ေတြးၾကည့္တဲ့ အေတြးနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ မ်က္စိနဲ႔ ေၾကာက္စရာအာ႐ံုကို ျမင္ရင္ ရင္ထဲမွာ ‘ဒိတ္ခနဲ’ မျဖစ္ဘူးလား၊ မေကာင္းတဲ့သတင္း ၾကားလိုက္ရင္လည္း ရင္ထဲမွာ ‘ဒိတ္ခနဲ’ မျဖစ္ဘူးလား၊ နားက ၾကားလိုက္ရင္လည္း ရင္ထဲမွာ ‘ဒိတ္ခနဲ’ ျဖစ္သြားတာပဲ၊ ၀မ္းသာစရာသတင္း ၾကားလိုက္ရင္လည္း ဘယ္က အရင္ခုန္လည္း ဆိုရင္ ႏွလံုးက အရင္ခုန္တယ္ေနာ္၊ ဒီလို ထင္ရွားတဲ့အခ်က္ကို  ၾကည့္ၿပီး ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသက ဟဒယ၀တၳဳလို႔ ဒီလိုသံုးခဲ့တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

ေနာက္တစ္နည္းက ဟဒယဆိုတာ စိတ္ကို ရည္ညႊန္းတာ၊ ၀တၳဳဆိုတာ တည္ရာမွီရာ၊ စိတ္ရဲ႕မွီရာ႐ုပ္လို႔ ဆိုလိုတယ္၊ အဲဒီေတာ့ စိတ္ရဲ႕မွီရာဆိုတာ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္ တစ္ခုခု။ ဟဒယေနရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ေပၚတဲ့ေနရာ။ ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့  ဘယ္ေနရာရယ္လို႔ မေဟာခဲ့ဘူး၊ ဟဒယ၀တၳဳကို ခုနက ႏွလံုးသားထဲမွာ ရွိတဲ့ေသြး တစ္လက္ဆြ႔ံေလာက္ရွိတ့ဲ ေသြးထဲမွာ တည္ေနတယ္လို႔ ဆိုတဲ့ အ႒ကထာစကားအျပင္ တစ္နည္း စဥ္းစား ၾကည့္ႏိုင္ေသးတယ္။

ဟဒယဆိုတာ စိတ္ကို ေဟာတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဟဒယ၀တၳဳဆိုတာ စိတ္ရဲ႕တည္ရာ႐ုပ္ ျဖစ္တယ္၊ ႏွလံုးသားလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္၊ ဦးေႏွာက္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုရင္ ခ်စ္တယ္ မုန္းတယ္ဆိုရင္ ႏွလံုးသားမွာ ျဖစ္တာ၊ တစ္စံု တစ္ခု ခက္ခက္ခဲခဲ ႀကံစည္ေတြးေတာတယ္ဆိုရင္ ေခါင္းကိုကုတ္လား၊ ဗိုက္ ကုတ္လား၊ ေခါင္းကုတ္တာ၊ ေတြးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေခါင္းကိုအသံုးခ်တာ ျဖစ္လို႔ ဦးေႏွာက္မွာ ျဖစ္တယ္၊ ဟုတ္ရဲ႕လား။

အစစ အရာရာ လူေတြက ေတြးၿပီးေနတယ္ဆိုရင္ တစ္ခါတည္း မ်က္ေမွာင္ေလးၾကဳတ္ ေခါင္းေလးကုတ္ၿပီး စဥ္းစားတာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ရ ေကာင္းမတုန္းေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ အႀကံဉာဏ္ေတြက ဘယ္က ထြက္ေနတာတံုး၊ ေခါင္းကထြက္တာ၊ အဲဒီလိုေျပာရင္ေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳ၊ ဟဒယဆိုတာ စိတ္၊ ၀တၳဳဆိုတာ တည္ရာ၊ ျမတ္စြာဘုရားက ဒါေၾကာင့္မ်ား ဒီ႐ုပ္ကို ၀တၳဳလို႔ သာမန္ေဟာခဲ့တာပဲလားလို႔ ေတြးေတာစရာ ရွိတယ္။

ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသက ဟဒယ၀တၳဳလို႔ ‘ဟဒယ’ ထည့္လုိက္တာလည္း မမွားဘူးလို႔ ေျပာရမယ္၊ စိတ္ရဲ႕တည္ရာလို႔ အဓိပၸါယ္ ရႏိုင္တယ္၊ ဟဒယဆိုတာ စိတ္၊ ၀တၳဳဆိုတာ တည္ရာ၊ ႏွလံုးသားကို ရည္ညႊန္းတာ မဟုတ္ဘူး၊ လူေတြမွာ စိတ္အျဖစ္မ်ားတာက ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္မွာ၊ ခ်စ္တာ မုန္းတာက်ေတာ့ ႏွလံုးသား၊ ေတြးေတာ ၾကံစည္တာက်ေတာ့ ဦးေႏွာက္မွာ၊ ေဟာဒီလို ႏွစ္ခု စပ္ၾကားမွာ ျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာရမယ္။

၀မ္းသာရင္ ၀မ္းနည္းရင္ ေခါင္းကိုင္တာလား၊ ဗိုက္ကိုင္တာလား၊ ရင္ဘတ္ကို ကိုင္တာေနာ္၊ ႏွလံုးကို ဖိတယ္ေလ၊ ၀မ္းသာရင္ အဲဒီေနရာကို သြားဖိတယ္၊ စိတ္ညစ္ရင္ေတာ့ ေခါင္းကို ကုတ္တယ္ေနာ္၊ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ဆိုတာ စိတ္ျဖစ္ေပၚတဲ့ ေနရာမွာ တည္ရွိတယ္လို႔ ေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ အလိုေတာ္ က်ႏိုင္ေလာက္စရာ ရွိတယ္ေနာ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း ဆိုရင္ ျမတ္စြာဘုရားက ယံ ႐ူပံ နိႆယ- အၾကင္႐ုပ္ကို အမွီျပဳၿပီး မေနာဓာတ္တို႔, မေနာ၀ိညာဏဓာတ္တို႔ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေတြ ေပၚတယ္တဲ့၊ အဲဒီ႐ုပ္ဟာ” လို႔   ဒီလိုသာမန္ပဲ ေဟာခဲ့တယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိတယ္လို႔ မေဟာခဲ့ဘူးေနာ္၊ မေဟာခဲ့သည့္အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ဒီ႐ုပ္ရွိတယ္လို႔ ဒီလို ေျပာႏိုင္တယ္။

ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ဟာ ႏွလံုးသားထဲက ေသြးထဲမွာ ဆိုတဲ့ အဆိုအရ ဘာျပႆနာ ျဖစ္ႏိုင္တုန္းဆိုရင္ လူေတြရဲ႕ ဒီႏွလံုးကို ေျပာင္းလဲၿပီး တပ္ဆင္တာတို႔၊ ႏွလံုးစက္ တပ္တာကို႔၊ ႏွလံုးကို ခြဲစိပ္ကုသတာတို႔ ဒီ (Heart transplant) လုပ္တာေတြတို႔က်ေတာ့ ေတြးေတာစရာေတြ ျဖစ္လာျပန္တယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ခုနက ေသြးထဲမွာ တည္တာဆိုေတာ့ ႏွလံုးတုထဲမွာရွိတဲ့ ေသြးဟာလည္း အဓိကကေတာ့ ေသြးပဲေနာ္၊ ေသြးထဲမွာ ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ ရွိတယ္ ဆိုေတာ့ ေသြးရွိသမွ် စိတ္လည္း ျဖစ္ေနဦးမယ္ေနာ္၊ ေသြးမရွိရင္ေတာ့ မရေတာ့ဘူးေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားသိသာတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ေျပာရင္ ခ်စ္တာ,မုန္းတာက ႏွလံုးသား၊ ေတြးတာ,ႀကံတာက ဦးေႏွာက္၊ အဲဒီႏွစ္ခုၾကားမွာ စိတ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရင္ ဒီကေန႔ေခတ္ အားလံုး လက္ခံႏိုင္တဲ့ အေနအထား ရွိႏိုင္တယ္ေပါ့။

ျမတ္စြာဘုရားက  “ဟဒယ၀တၳဳ” အမည္နဲ႔ ေဟာထားခဲ့တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ စဥ္းစားစရာ မလုိဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားက ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္လို႔ တိုက္႐ိုက္ မေဟာခဲ့ဘူး၊ ပ႒ာန္းမွာ ‘၀တၳဳ’ လို႔သာ ေဟာခဲ့တယ္၊ ‘ယံ ႐ူပံ’ လို႔သာ ေဟာခဲ့တယ္၊ သို႔ေသာ္ မေနာဓာတ္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္ေခၚတဲ့ စိတ္ရဲ႕ မွီရာ ႐ုပ္ဆိုတာ လိုအပ္ေနတယ္။

ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ ဆိုတာလည္း စိ္တ္အခ်ိဳ႕ရဲ႕ မွီရာအေနနဲ႔ လူရဲ႕သႏၱာန္မွာ ရွိေနတယ္၊ ဒါကလည္း ဘယ္အရာက ဖန္တီးေပးတာတုန္းဆို ကံက ဖန္တီးေပးထာ၊ ဟဒယ၀တၳဳလည္း အနည္းဆံုး ႐ုပ္ ၁၀-ခု အေပါင္းနဲ႔ တည္ရွိတယ္၊ unity of ten ေပါ့၊ ၁၀-ခု ရွိရမယ္၊ ဇီ၀ိတ႐ုပ္ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ၉-ခုကို အေျခခံၿပီး ဟဒယ၀တၳဳ႐ုပ္ တစ္ခု၊ အားလံုး စုၿပီးေနတယ္၊ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ေတြဟာ ၁၀-ခု၊ ၁၀-ခု စုၿပီးေနတယ္လို႔ ဒီလို မွတ္ရမယ္၊ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ခုနက ေျပာတဲ့ အဓိက အေျခခံ႐ုပ္တရားေတြရဲ႕ အစုအေ၀းျဖစ္တဲ့ (၈)ခု၊ ဇီ၀ိတ ထပ္ထည့္လိုက္ေတာ့ (၉)ခု၊ အမ်ိဳးသားေတြမွာ ပုမာၻ၀၊ အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ ဣတိၳဘာ၀၊ ေနာက္ ဟဒယထည့္ (၁၀)ခုစီ ျဖစ္သြားတယ္။

*ဆက္ရန္* {ပသာဒ႐ုပ္ ၅-ပါး၊ အေျခခံ႐ုပ္ ၈-ခုတြင္ သဒၵ႐ုပ္ မပါ၀င္ရျခင္း} အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။

*ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္* အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) (စာ ၁၁၈-၁၂၅)  မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 1:39 PM