အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၄၇) အဓိပၸာယ္ရွင္းျပခ်က္

အဓိပၸာယ္ရွင္းျပခ်က္

ဤအခန္းကုိ   ၾကည့္႐ႈသူတုိ႔အား ဓမၼစၾကာတရား စ၍ ေဟာေတာ္ မူခ်ိန္ကုိ ခန္႔မွန္းေစလုိပါသည္၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ဗုဒၶျဖစ္ၿပီးခါစ သက္ေတာ္ (၃၅)ႏွစ္ အရြယ္မွ်၀ယ္ ကမၻာေလာက၌ ထူးျခားေသာ တရားေတာ္ကုိ ပထမဆံုး ေဟာေတာ္မူရမည့္ အခါေပတည္း၊ လူ ပုဂိၢဳလ္ထဲက ငါးဦးမွ်ေသာပၪၥ၀ဂီၢတုိ႔သည္ တရားဦးကုိ နာယူမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ ေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ၾကသည္မွာ (၃၅)ႏွစ္ေလာက္ပင္ ၾကာပါေပၿပီ၊ 

ယခုအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ အေလာင္းေတာ္မင္းသား၏ ဗုဒၶျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ယံုၾကည္လာၾကၿပီ ျဖစ္၍ တရားေတာ္ကုိ နာလုိေသာဆႏၵလည္း အလြန္ထက္သန္လ်က္ ရွိၾကေပလိမ့္မည္၊ ေနရာဌာနမွာလည္း လူသံကင္းေ၀း ေအးေဆးၿငိမ္သက္ လွစြာ မိဂဒါ၀ုန္ ရဂံုၿမိဳင္တြင္းျဖစ္၏၊ အခ်ိန္မွာ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔၀ယ္ ေနစြယ္ယြန္း၍ လ၀န္းေပၚစအခ်ိန္ ျဖစ္ေပသည္၊ ထုိအခ်ိန္ေကာင္း၀ယ္ အရြယ္ (၃၅)ႏွစ္မွ် အားအင္ေတာ္ျပည့္၍ ၀ါ၀င္းသပၸာယ္ေသာ ကုိယ္ခႏၶာေတာ္တြင္ ၾကည္လင္ေအးျမေသာ မ်က္ႏွာေတာ္ျဖင့္ သာယာေသာ အသံေတာ္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ကာ ““ေဒြေမ ဘိကၡေ၀ အႏၲာ ပဗၺဇိေတန န ေသ၀ိတဗၺာ”” အစခ်ီေသာ တရားရတနာကို မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

ကာမသုခလိႅကအက်င့္

ကာမခ်မ္းသာကုိ  ခံစားေသာ  လူ၀တ္ေၾကာင္မ်ားသည္ မိမိတုိ႔ ကာမစိတ္အလုိက်ေအာင္ လွပေသာအဆင္း, သာယာေသာ တီးမႈတ္သံ, ေမႊးႀကိဳင္ေသာအနံ႔ အရက္ေသစာမွ စ၍ အစားအေသာက္မ်ိဳးစံုျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေတြ႕ကာထိကာ မီးခုိးမဆံုး မုိးမဆံုးေသာ ခံစားဖြယ္ေတြကုိ ရႏုိင္သမွ် ခံစားၾက၏၊ ထုိကာမစိတ္ႀကိဳက္ အလုိလုိက္ေသာအက်င့္သည္ ကာမသုခလိႅကအက်င့္မည္၏၊ ထုိကာမအက်င့္သည္ေအာက္တန္းက်၍ယုတ္မာ ညစ္ညမ္းေသာေၾကာင့္ လူလယ္ေကာင္၌ မျပဳရဲၾက၊ အိမ္သူအိမ္သားေတြရဲ႕ အက်င့္သာ ျဖစ္၏၊ အထက္တန္းက်ေသာ အနာဂါမ္ ရဟႏၲာမ်ား မက်င့္ၾကေခ်။

          မွန္၏၊ ဤအက်င့္သည္ ကာမရာဂ မကုန္ေသးသူတုိ႔အတြက္ အေကာင္းႀကီးဟု ထင္ရေသာ္လည္း ရာဂကုန္ေနသူတုိ႔အတြက္မွာ စိတ္ပ်က္ ရြံရွာဖြယ္သာ ျဖစ္၏၊ ဥပမာ…ေခြးဘ၀၌ ျဖစ္ခုိက္ မစင္ကုိ အလြန္ ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ေခြးဘ၀မွ လြတ္၍ လူျဖစ္လာေသာ အခါ မစင္သည္ စက္ဆုပ္ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔တည္း၊ ထုိ႔အတူ ကာမရာဂ မကင္း၍ အေကာင္းႀကီးထင္ရေသာ ကာမခံစားမႈသည္ ကာမရာဂ ကင္းကြာၿပီးေသာ အနာဂါမ္ျဖစ္လွ်င္ ရြံဖြယ္ဟုသာ ထင္ျမင္ေလေတာ့သည္၊ ထုိအက်င့္ကုိ လုိက္စား၍ ေလာကအက်ိဳး သံသရာအက်ိဳး ပြားတုိးသည္ဟု မရွိ၊ စင္စစ္ေသာ္ ထုိအက်င့္ယုတ္ကုိ အားထုတ္လုိက္စားသူတုိ႔မွာ ဉာဏ္ပညာ မတုိးပြားသည့္ျပင္ နဂုိရွိသမွ် ပညာဉာဏ္သည္ပင္ ထုိင္းမႈိင္းတတ္ေသး၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိ ကာမသုခလိႅကာအက်င့္ကုိ ရေသ့ ရဟန္း သူေတာ္စင္ ဟူသမွ်တုိ႔ ေ၀းႏုိင္သမွ် ေ၀းေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရေပသည္။

ေမထုန္ငယ္ခုနစ္မ်ိဳး

[ ဤေနရာ၀ယ္  ““အဂၤုတၱိဳရ္ သတၱကနိပါတ္”” လာ ေမထုန္ငယ္ ခုနစ္ပါးကို သတိထားသင့္သည္၊] အုိပုဏၰား…သမီး ခင္ပြန္းခ်င္း ကာမစည္းစိမ္ ခံစားေနျခင္းကုိသာ ““ေမထုန္””ကိစၥဟု မမွတ္လင့္၊

၁။ ေရခ်ိဳးရာ၌ မာတုဂါမ၏ ပြတ္တုိက္ေပးျခင္း, အျခားေနရာ၌ ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳေပးျခင္းကုိ သာယာေနျခင္းလည္း ေမထုန္ကိစၥ တစ္မ်ိဳးပင္တည္း၊

၂။ ထုိသုိ႔ ျပဳစုခံျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေသာ္လည္း မာတုဂါမႏွင့္အတူ ျပံဳးကာ ရယ္ကာ တုိ႔ကာ ဆိတ္ကာ သာယာေနျခင္းလည္း ေမထုန္ ကိစၥ တစ္မ်ိဳးပင္တည္း၊

၃။ ထုိသုိ႔ ျပံဳးရယ္ တုိ႔ဆိတ္ျခင္း စသည္ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေသာ္လည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္၍ အားရပါးရ ၾကည့္႐ႈ ေနျခင္းလည္း ေမထုန္ကိစၥ တစ္မ်ိဳးပင္တည္း၊

၄။ ထုိသုိ႔ ၾကည့္႐ႈ ျခင္းမ်ိဳးမွ ေရွာင္ႏုိင္ေသာ္လည္း မိမိ၏ မျမင္ကြယ္ရာ အနီးအပါးမွ ရယ္သံ စကားေျပာသံကုိ ၾကား၍ သာယာေသာအားျဖင့္ နားစုိက္ ေနျခင္းလည္း ေမထုန္ကိစၥ တစ္မ်ိဳးပင္တည္း၊

၅။ ထုိသုိ႔ နား မေထာင္ဘဲ ေရွာင္လႊဲႏုိင္ေစကာမူ သီလမေဆာက္တည္ခင္ ေရွးက မာတုဂါမႏွင့္အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေနခဲ့ရဖူးသည္ကုိ ေတြး၍ မ်က္စိထဲ၌ တေရးေရး ျမင္ေနရျခင္းလည္း ေမထုန္တစ္မ်ိဳးပင္တည္း၊

၆။ ထုိသုိ႔မေတြးဘဲ ေနႏုိင္ေစကာမူ လူ၀တ္ေၾကာင္ မ်ား၏ ခံစားမႈကုိ ျမင္ရ၍ အားက်ေနျခင္းလည္း ေမထုန္တစ္မ်ိဳးပင္တည္း၊

၇။ ထုိအားလံုးကုိ ေရွာင္ၾကဥ္၍ သူေတာ္စင္ပီပီ တည္ၾကည္ပါသည္ဟု ခ်ီးမြမ္းရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုဘ၀၌ ေစာင့္စည္းရေသာ အက်င့္သီလျဖင့္ ေနာက္ဘ၀ နတ္ျဖစ္ရေတာ့ မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ႏွစ္သက္သာယာေနျခင္းလည္း ေမထုန္ တစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။

          ထုိစိတ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသမွ် အျဗဟၼစရိယ (ေမထုန္)မွ ေရွာင္ၾကဥ္မႈ သီလသည္ ၫႇိဳးႏြမ္း ေပါက္က်ားေနေသး၏ဟု ေဟာေတာ္မူသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကာမသုခလိႅကႏုေယာဂအက်င့္ကုိ ေရွာင္ၾကဥ္၍ သူေတာ္စင္ပီပီ တည္ၾကည္ေသာ ရေသ့ ရဟန္း သီလရွင္ ျဖစ္လုိသူ မ်ားကား ထုိအားလံုးမွ ေရွာင္ရွားႏုိင္ေအာင္ ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ သတိထားၾကရေပလိမ့္မည္။

 

Credit to

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 2:58 PM