အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၂၁)ဘ၀အနည္းငယ္ျဖင့္ ပါရမီမျပည့္

ဘ၀အနည္းငယ္ျဖင့္ ပါရမီမျပည့္

[သတၱ၀ါတုိ႔သည္ တစ္ဘ၀ႏွင့္တစ္ဘ၀ကံ၏  သတိၱျဖင့္  ဆက္သြယ္လ်က္ရွိေၾကာင္းကုိ ယံုၾကည္ႏွင့္ပါ၊] သတၱ၀ါတုိ႔၏ ယခုဘ၀၌ ျဖစ္သမွ် ထက္ျမက္ေသာ ေဇာစိတ္၏ ဓာတ္သတၱိမ်ားသည္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀တုိ႔၌လည္း အဆက္မျပတ္လုိက္ပါ၍ သြားတတ္ၾက၏၊

ဥပမာ-ယခုဘ၀၌ ေမတၱာ က႐ုဏာ လြန္ကဲသူ သည္ ေရွးေရွးဘ၀တုိ႔မွ ေမတၱာ က႐ုဏာ ဓာတ္ခံပါလာ၍ ေနာက္ ေနာက္ဘ၀သုိ႔လည္း ထုိဓာတ္ခံသည္ ဧကန္ ပါသြားဦးမည္သာတည္း၊ ထုိ႔အတူ သဒၶါလြန္ကဲသူ, ပညာလြန္ကဲသူတုိ႔၌လည္း ထုိ ဓာတ္ခံမ်ိဳး လုိက္ပါလ်က္ ရွိသကဲ့သုိ႔ ေလာဘ ေဒါသဓာတ္ခံရွိသူ တုိ႔မွာလည္း ထုိသုိ႔ဓာတ္ခံ ပါေနတတ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ နိဗၺာန္ကုိ ရည္စူး၍ ပါရမီျဖည့္ေနသူတုိ႔သည္ ဘုရားေလာင္း မဟုတ္ေစကာမူ ထုိက္တန္သမွ် သဒၶါ ပညာ စေသာ ဓာတ္ခံေကာင္းေတြ ရွိေစရမည္သာ၊ ဘုရားအေလာင္း, အဂၢသာ၀က မဟာသာ၀ကအေလာင္း တုိ႔မွာကား ေမတၱာ က႐ုဏာမွ စ၍ ထုိဓာတ္ခံေကာင္းမ်ိဳးကုိ ႐ုိး႐ုိး ပါရမီျဖည့္သူတုိ႔ထက္ ႏွစ္ဆ သံုးဆမွ်မက ရာေထာင္စသည္ သာလြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေပမည္၊ ထုိသုိ႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ဘ၀ အနည္းငယ္ျဖင့္ ထုိပါရမီမ်ား လံုေလာက္ေအာင္ ျပည့္၀လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။

အဆင့္ဆင့္ရင့္ေအာင္ အားထုတ္ရပံု

ေလာက၌ ပညာကုိ လံုးလံုးမလုိက္စားဘဲ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစဟု ေနသူ, အနည္းငယ္ ရွာသူ, အလယ္လတ္ ရွာသူ, အထက္တန္းေရာက္ေအာင္ ရွာသူ, အထက္ တန္းေရာက္႐ံုမွ်ျဖင့္လည္း အားမရေသးဘဲ ထိပ္တန္းေရာက္လုိသူဟု အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိရာ ထုိသူတုိ႔မွာ မိမိတုိ႔၏ ဆႏၵအလုိက္ အက်ိဳးရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိအက်ိဳးရဖုိ႔ရာ လူက်န္းမာေရး, ေငြကုန္ခံႏုိင္ေရး, အေႏွာင္အဖဲြ႕ လြတ္လပ္ေရး, ဉာဏ္ထက္ျမက္ေရး, လံု႔လ၀ီရိယ(ဇဲြ) ရွိေရးမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုရမည့္အျပင္ သင္ေပးမည့္ ဆရာကလည္း ျပည့္စံုရေသး၏၊

ထုိသုိ႔ ျပည့္စံုသူသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ဆႏၵက အထက္တန္းက်လွ်င္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာလည္း ႀကိဳးစားရသကဲ့သုိ႔ ထုိ႔အတူ ပါရမီျပည့္၀ေအာင္ ဆည္းပူးေတာ္မူၾကေသာ အေလာင္းေတာ္မ်ားလည္း ဆႏၵေတာ္အလုိက္ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ကာလ ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ္မူၾကရေပသည္။

          ထုိသုိ႔ ႀကိဳးစားရာ၀ယ္ ပညာကုိ အဓိကထား၍ ႀကိဳးစားလွ်င္ ပညာဓာတ္သည္ တစ္ဘ၀ထက္ တစ္ဘ၀ တက္၍ လာ၏၊ ၀ီရိယကုိ အဓိကထား၍ ႀကိဳးစားလွ်င္ ၀ီရိယဓာတ္သည္ တစ္ဘ၀ထက္ တစ္ဘ၀ တက္၍ တက္၍ လာ၏၊ ထုိသုိ႔ တုိးတက္ေနေသာ္လည္း ဆႏၵႏွင့္ လုိက္ေအာင္ ဒီဂရီမကုိက္ေသးသမွ် ထပ္၍ ထပ္၍ ျဖည့္ရ ဦးမည္၊

ဥပမာ-အထက္တန္းစာေမးပဲြ ႀကိဳးစားေနေသာ ဉာဏ္အားကုိးသူ, ၀ီရိယအားကုိးသူ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ မူလတန္းမွ စ၍ တစ္ဆင့္ထက္ တစ္ဆင့္ အသိဉာဏ္ကား ရင့္ခဲ့ေပ၏၊ သုိ႔ေသာ္ မိမိ၏ အသိဉာဏ္သည္ ေနာက္ဆံုး ထိပ္တန္းႏွင့္ ဒီဂရီမကုိက္ေသး သမွ် ဉာဏ္ကုိလည္းေကာင္း, ၀ီရိယကုိလည္းေကာင္း ထပ္၍ ထပ္၍ အသံုးျပဳၾကရ, ႀကိဳးစားရေသးသကဲ့သုိ႔တည္း။

          ဆက္ဦးအံ့- ဤကမၻာ၌ ဗုဒၶေလးဆူ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးျဖစ္ရာ ပထမ  ကကုသန္ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ … အႏွစ္ေလးေသာင္း အသက္တမ္းအခ်ိန္ ပြင့္ေတာ္မူ၏၊ ထုိ႔ေနာက္ အသက္တမ္း ဆုတ္ယုတ္၍ (၁၀)ႏွစ္တမ္းမွ တက္ၿပီးေနာက္ အသေခၤ်တမ္းေရာက္၍ တစ္ဖန္ ဆုတ္ယုတ္လာေသာအခါ အႏွစ္သံုးေသာင္းတမ္း၌  ေကာဏာဂံုရွင္ေတာ္ဘုရားပြင့္ေတာ္မူ၏၊ ဤနည္းျဖင့္ အသက္တမ္း အစြမ္းကုန္ ဆုတ္၍ တုိးတက္လာၿပီးေနာက္ ဆုတ္ယုတ္လာျပန္ရာ အႏွစ္ ႏွစ္ေသာင္းတမ္း၌ ကႆပရွင္ေတာ္ဘုရား ပြင့္ေတာ္မူခဲ့၍ ထုိ႔အတူ ဆုတ္ယုတ္လာကာ အႏွစ္ တစ္ေသာင္းတမ္းမွာ ငါတုိ႔ ဗုဒၶ ရွင္ေတာ္ပြင့္သင့္ေသာ္လည္း ဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ပါရမီေတာ္ မျပည့္ေသးသျဖင့္ ထပ္၍ ႀကိဳးစာေတာ္မူရေသာေၾကာင့္ အႏွစ္ တစ္ရာတမ္း ေရာက္မွ ဗုဒၶျဖစ္ေလာက္ေသာ ပါရမီေတာ္မ်ား ျပည့္၀ေတာ္မူေပသည္၊ ဤသုိ႔လွ်င္ “ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔၏ အလုပ္ကုိ ပါရမီ”ဟု ဆုိခဲ့ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဆႏၵႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ထုိပါရမီကုိ ျဖည့္ရေသာအခ်ိန္အခါလည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ျမင့္လွ်င္ ျမင့္သေလာက္ ၾကာေညာင္းရသည့္ျပင္ ထုိအခ်ိန္ကာလ အတြင္းမွာလည္း စိတ္မပ်က္ လက္မပ်က္ဘဲ ဇဲြေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ႀကိဳးစားေတာ္မူၾကရေပသည္။

စရိယာသံုးပါး

[ဗုဒၶျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရာ၌ ပါရမီဆယ္ပါးကုိ အမ်ားျဖည့္႐ုိးအတုိင္းလည္း ျဖည့္ရ, ကုိယ္အဂၤါ အပ်က္အစီးခံ၍လည္း ျဖည့္ရ, မိမိအသက္ကုိပင္ စြန္႔လႊတ္၍ သုိ႔မဟုတ္ သူမ်ားအသက္ကုိပင္ ကယ္တင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္လည္း ျဖည့္ရေၾကာင္းကုိ “ရတနာ့ဂုဏ္ရည္”စေသာ အျခားက်မ္းစာတုိ႔၌ ေတြ႕ဖူးၾကပါလိမ့္မည္၊ ဤက်မ္း၌ကား စရိယာသံုးပါးအေၾကာင္းကုိ ျပပါအံ့၊] “ေလာကတၳစရိယာ, ဉာတတၳစရိယာ, ဗုဒၶတၳစရိယာ”ဟု စရိယာသံုးပါးရွိ၏၊ ထုိတြင္ ကမၻာသူ ကမၻာသား သတၱ၀ါအမ်ား အက်ိဳးငွာ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူျခင္းသည္ “ေလာကတၳစရိယာ”မည္၏၊ [ေလာက=သတၱ၀ါအမ်ား၏+အတၳ=အက်ိဳးကုိ+စရိယာ=ျပဳက်င့္မႈ, အားထုတ္ျပဳလုပ္မႈ၊] အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ အက်ိဳးငွာ ျပဳလုပ္အားထုတ္ ျခင္းသည္ ဉာတတၳစရိယာ မည္၏၊  [ ဉာတိ = အမ်ိဳးသား၊ ]  ဗုဒၶ ျဖစ္ႏုိင္ေလာက္သည့္အထိ  ဉာဏ္ပညာ  ႀကီးမားေအာင္  ျပဳက်င့္ အားထုတ္ျခင္းသည္  ဗုဒၶတၳစရိယာမည္၏၊ [ဗုဒၶိ=ဉာဏ္ပညာ] ကမၻာမ်ားစြာတုိ႔၌ ထုိအက်င့္သံုးပါးတြင္ တစ္ပါးပါးကုိ အဓိကထား၍ ႀကိဳးစားခဲ့ရာ ဘ၀ေတြကား မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားလွေပသည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 2:26 PM