စံုစမ္းၿပီးျပန္ပံု
ဥတၱရလုလင္သည္ ဂႏၶကုဋိသုိ႔ ၀င္၍ ဗုဒၶေနထုိင္ပံုကုိ စံုစမ္း၏၊ ဗုဒၶသည္
တစ္ခဏမွ် လဲေလ်ာင္းေနဖုိ႔ရန္ အျခင္းအရာကုိ ျပေသာအခါ လုလင္သည္ ဂႏၶကုဋိမွ ထြက္ေန၏၊ ဗုဒၶသည္
တစ္ခဏမွ် လဲေလ်ာင္း၍ ထေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဖလသမာပတ္ကုိ ၀င္စားေတာ္မူ၏၊ [ယခုကာလ
ကမၼ႒ာန္း ထုိင္သကဲ့သုိ႔ နိဗၺာန္ကုိ အာ႐ံုျပဳ၍ စိတ္အစဥ္ ျဖစ္ေနေစမႈကုိ ဖလသမာပတ္ ၀င္စားသည္ဟု
ေခၚ၏။]
သမာပတ္၀င္စားေတာ္ မူၿပီးေနာက္ တရားနာဖုိ႔ရန္ ပရိသတ္မ်ား ေရာက္လာေၾကာင္းကုိ သိေတာ္မူ၍
တရားေဟာရာ ဓမၼာ႐ံုသုိ႔ ႂကြေတာ္မူကာ တရားေဟာေတာ္မူစဥ္ လုလင္လည္း အနီးမွာ ထုိင္၍ “ဘယ္လုိစကားမ်ိဳးကုိ
ေျပာသလဲ၊ ပရိသတ္ကုိ ေျမႇာက္ေနသလား, သုိ႔မဟုတ္ ႏွိမ့္ခ် ေျပာေနသလား”စသည္ျဖင့္ အကဲခတ္ေန၏၊
ဤနည္းအားျဖင့္ ဗုဒၶကုိ စံုစမ္းေနသည္မွာ (၇)လေလာက္ ၾကာသြားေလသည္၊ ထုိအခါ စဥ္းစားမိသည္မွာ…
ငါသည္ (၇)လပတ္လံုး တေကာက္ေကာက္လုိက္၍ အျပစ္ရွာေသာ္လည္း အရွင္ေဂါတမ၏
အျပစ္ကုိ အနည္းငယ္မွ် မေတြ႕ရ၊ ေနာက္ထပ္ ဆက္၍
(၇)ႏွစ္, အႏွစ္ တစ္ရာ, အႏွစ္ တစ္ေထာင္ ၾကာေအာင္ အျပစ္ရွာေသာ္လည္း ေတြ႕မည္ မဟုတ္၊ ငါ၏ဆရာပါေမာကၡႀကီးလည္း အသက္ႀကီးရွာၿပီ၊
“ေယာဂေကၡမ”ေခၚ
တရားေတာ္ကုိ ဆရာႀကီး သိသင့္သည္၊ သုိ႔ျဖစ္၍ ဆရာႀကီးထံ အျမန္ ျပန္ၿပီးလွ်င္ ဗုဒၶအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ
ေျပာျပေတာ့မည္၊ ဤသုိ႔ ၾကံစည္ကာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ထံ… ျပန္ပါဦးမည့္အေၾကာင္း … ခြင့္ေတာင္း၍
အကၽြမ္း၀င္ေနေသာ သံဃာမ်ားကုိလည္း ၀ပ္ခ်ကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
ဆရာႀကီးထံ ျပန္ေျပာပံု
ဥတၱရလုလင္
ျပန္ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း ပါေမာကၡႀကီးက “ဘယ့္ႏွယ္လဲ ဥတၱရ… ရွင္ေဂါတမရဲ႕ ေက်ာ္ေစာျခင္းသည္ အမွန္
ေက်ာ္ေစာထုိက္ေသာ ဂုဏ္ရွိ၍ ေက်ာ္ေစာျခင္း ဟုတ္ပါရဲ႕လား”ဟု ေမးေလရာ ဥတၱရလုလင္သည္ သူ႕ကုိယ္တုိင္
ေတြ႔ခဲ့ ႀကံဳခဲ့ စံုစမ္းခဲ့သမွ်ကုိ ခေရေစ့တြင္းက် ျပန္၍ ေျပာျပသည္မွာ…အရွင္ဆရာႀကီး,
ထုိအရွင္ေဂါတမသည္ ေယာက္်ားျမတ္၏ လကၡဏာ (၃၂)ပါးလံုး ျပည့္စံုပါသည္၊ ထုိလကၡဏာတုိ႔တြင္…
၁။ ေျခဖ၀ါးသည္ လူအမ်ားကဲ့သုိ႔ အလယ္၌ ခ်ိဳင့္၍ ခြက္၍မေနဘဲ
“ဖေနာင့္, အလယ္သား, ဖ၀ါးစြန္း” သံုးဌာနလံုး
ညီေနပါသည္။ [ဤလကၡဏာေတာ္ေၾကာင့္ ေျမ၌ နင္းလုိက္ေသာအခါ
တညီတၫြတ္တည္း ထိရကား ေျခ၏ လကၡဏာ (ေျခရာေတာ္)မ်ားအျပည့္အစံု ထင္ႏုိင္ေလသည္။]
၂။ ေျခဖ၀ါးေတာ္၏ အျပင္တုိ႔၌
စက္ဘီးပံုသဏၭာန္ (အကန္႔ေဒါက္ဆန္, အကြပ္, ပံုေတာင္း) အျပည့္အစံုပါေသာ စက္လကၡဏာလည္း ရွိပါသည္။
၃။ သူတစ္ပါးထက္ရွည္ေသာ ဖေနာင့္လည္း ရွိပါသည္။ [ေျခဖ၀ါးကို
အလ်ားလုိက္ တုိင္း၍ (၃)ပံု ပံုထားလွ်င္ (၂)ပံုသည္ ေျခဖ်ားဘက္မွာ ပါ၍ တစ္ပံုအထက္၌ ေျခသလံုးတည္၏၊ ေနာက္တစ္ပံုမွာ ဖေနာင့္ပင္တည္း၊ ထုိဖေနာင့္ေတာ္ကား ပြတ္ျဖင့္ပြတ္၍ထားသကဲ့သုိ႔ လံုးလံုး၀ုိင္း၀ုိင္း
ရွိသည္။]
၄။ အရင္းတုတ္၍အဖ်ားသြယ္ေသာလက္ေခ်ာင္း ေျခေခ်ာင္းေတာ္မ်ားလည္း
ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ညီၫြတ္စြာ ရွိပါသည္၊ ဆီႏွင့္နယ္၍လံုးထားေသာ
ေဆးဒန္းအေတာင့္မ်ားႏွင့္တူပါသည္။
၅။ ဖြားခါစ သတုိ႔သား၏ လက္ ေျခမ်ားကဲ့သုိ႔ အျမဲ ႏုနယ္ေသာလက္ေျခလည္း ရွိပါသည္။
၆။ (ေျခမ လက္မမွတစ္ပါးေသာ)လက္ေခ်ာင္း ေျခေခ်ာင္းတုိ႔သည္အတုိအရွည္
မရွိ၊ မုေယာစပါးႏွင့္တူေသာ အမွတ္အသားခ်င္း ဆက္သြယ္ကာ ေလသာျပတင္းေပါက္၀ယ္ ဇာကြက္တပ္ထားပံုႏွင့္
တူပါသည္။
၇။ ဖမ်က္တုိ႔သည္ (ယခုလူမ်ား၌ ေျခဖမုိး အထက္နား၀ယ္
ကပ္၍ တည္သကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ဘဲ) အထက္၌ ျမင့္ေနၾကပါသည္။
၈။ ေျခသလံုးသည္ (ယခု လူမ်ား၀ယ္ ေနာက္တစ္ဖက္၌သာ အသားစုိင္ပါသကဲ့သုိ႔ မဟုတ္ဘဲ) ေရွ႕ေနာက္နံပါးတုိ႔၌အသားစုိင္ရွိရကား
သေလးစပါးလံုးကေလးမ်ားႏွင့္ တူၾကပါသည္။
၉။ ကုိယ္ခႏၶာ၏ အထက္ပုိင္း ေအာက္ပုိင္း ညီမွ်ေသာေၾကာင့္
မကုန္းမကြ မကုိင္းရဘဲ မတ္မတ္ရပ္ကာ ဒူးပဆစ္တုိ႔ကုိ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထိေအာင္
သံုးသပ္ႏုိင္ပါသည္။
၁၀။ [အဂၤါဇာတ္ေတာ္၏ လကၡဏာကုိ ေရွ႕၌ ျပခဲ့ၿပီ။]
၁၁။ ခႏၶာကုိယ္သည္ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ရွိ၍ အေရအဆင္းမွာ ေရႊအဆင္းရွိပါသည္။
၁၂။ အသားအေရလည္း အလြန္ႏုနယ္ပါသည္။
၁၃။ ေမြးညင္း တစ္တြင္းတစ္တြင္းတုိ႔၌ ေမြးညင္း တစ္ေခ်ာင္းစီတစ္ေခ်ာင္းစီ
ေပါက္ၾကသည္။
၁၄။ ထုိ ေမြးညင္းတုိ႔သည္ မ်က္စဥ္းညိဳေရာင္အဆင္း ရွိကာ လက္ယာရစ္ လည္၍ အထက္သုိ႔
အဖ်ားလွည့္ေနပါသည္။
၁၅။ ေျဖာင့္စင္းေသာ ခႏၶာကုိယ္လည္း ရွိပါသည္။
၁၆။ လက္ဖမုိး ႏွစ္ဖက္, ေျခဖမုိး ႏွစ္ဖက္, ပခံုးစြန္း ႏွစ္ဖက္, လည္ကုပ္ဟူေသာ (၇)ဌာနတုိ႔၌
အသား ျပည့္ၿဖိဳးရကား အေၾကာ အ႐ုိးမ်ား မထင္ရွားပါ။
၁၇။ ျခေသၤ့၏
ေရွ႕ပုိင္း ကုိယ္တစ္၀က္သည္ ျပည့္စံုသကဲ့သုိ႔ ေရွ႕ပုိင္း ေနာက္ပုိင္း အထက္ပိုင္း
ေအာက္ပုိင္း အားလံုးပင္ ျပည့္စံုပါေပသည္။
၁၈။ လက္ျပင္႐ုိး ႏွစ္ခု၏ အၾကား၌ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ အသားလည္း
ရွိပါသည္။
၁၉။ ၀န္း၀ုိင္းေသာ ပေညာင္ပင္သည္ အျမင့္ႏွင့္ အ၀ုိင္း ညီမွ်သကဲ့သုိ႔ ကုိယ္ေတာ္၏အရပ္ႏွင့္ အလံပမာဏ (၄ ေတာင္
အတိအက်) ညီမွ်ပါသည္။
၂၀။ အညီအမွ် လံုးေသာပခံုး (လည္ပင္း)လည္း ရွိပါသည္။
၂၁။ အရသာကုိ ေဆာင္ယူႏုိင္ေသာ အေၾကာေကာင္းမ်ားလည္း
ရွိပါသည္။
၂၂။ ျခေသၤ့၏ ေအာက္ေမးသည္ ျပည့္ၿဖိဳးသကဲ့သုိ႔ ျပည့္ၿဖိဳးေသာ
အထက္ေမး ေအာက္ေမး ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ရွိပါသည္။
၂၃။ (ယခုလူမ်ား၌ ၃၂ ေခ်ာင္းေသာသြား ရွိပါေသာ္လည္း)
အရွင္ေဂါတမမွာ သြားေပါင္း (၄၀) ရွိပါသည္။
၂၄။ ထုိသြားေတာ္အားလံုး ညီေနပါသည္။
၂၅။ သြားေတာ္အားလံုး က်ိဳးတုိးက်ဲတဲ မရွိပါ။
၂၆။ သြားေတာ္အားလံုး ျဖဴစင္သည္ထက္ စြယ္ေတာ္(၄)ေခ်ာင္းမွာ
အထင္အရွား ျဖဴဆြတ္ပါသည္။
၂၇။ [လွ်ာေတာ္၏လကၡဏာကုိ ျပခဲ့ၿပီ။]
၂၈။ ကရ၀ိက္သံကဲ့သုိ႔ အသံေတာ္ အလြန္ေကာင္းပါသည္၊ (သလိပ္
စသည္တုိ႔ အၿငိအတြယ္ မရွိျခင္း, သာယာျခင္း, စကားလံုး ပီသျပတ္သားျခင္း, နားေထာင္ေကာင္းျခင္း,
ဖ႐ုိဖရဲ မကဲြအက္ ျခင္း, လံုးလံုးစည္းစည္း ရွိျခင္း, နက္နဲေသာ ခ်က္အရပ္မွစ၍ ထြက္လာေသာ
အသံျဖစ္ရကား အသံမတိမ္ျခင္း, ေၾကာင္ တက္တက္ မဟုတ္၊ ပဲ့တင္ထပ္မွ် ဟိန္းျခင္း၊ ဤသုိ႔ေသာ
ဂုဏ္အဂၤါမ်ားႏွင့္ ျပည္စံုသည္-ဟူလုိ။)
၂၉။ ညိဳသင့္ေသာအရပ္၌ အလြန္ညိဳေသာ မ်က္လံုးရွိပါသည္။
၃၀။ ဖြားၿပီးခါစ
ႏြားနီကေလး၏ မ်က္လံုးအိမ္ႏွင့္ တူေသာ
မ်က္လံုးအိမ္လည္း ရွိပါသည္။
၃၁။ မ်က္ခံုးႏွစ္ဖက္အလယ္တည့္တည့္၌ ႏူးညံ့ေသာ ၀ါဂြမ္းကဲ့သုိ႔
အလြန္ႏု၍ ျဖဴဆြတ္ေသာအေမြးလည္း ေပါက္လ်က္ရွိပါ သည္။ [ဥဏၰလံုေမြးရွင္ေတာ္ဟု ေခၚသည္။]
၃၂။ လက္ယာနားစြန္းမွ စ၍ လက္၀ဲနားစြန္းတုိင္ေအာင္ အထက္တက္ေသာ အသားလႊာသည္
နဖူးတစ္ျပင္လံုး ဖံုးေနရကား နဖူးေတာ္တစ္ျပင္လံုး သင္းက်စ္ျပားျဖင့္ ဖဲြ႕ထားသကဲ့သုိ႔
ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေျပျပစ္ပါသည္။
Credit to
No comments:
Post a Comment