မီး(၁၁)ပါး ၈၊ပရိေဒ၀မီး

မ်က္ရည္ယုိစီး ပရိေဒ၀မီး

လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာၾကရတဲ့ သူေတြအဖုိ႔ မငုိဖူးသူ ပရိေဒ၀မီး မေလာင္ဖူးသူဆုိတာ မရွိသေလာက္ ရွားလွပါလိမ့္မယ္ ၊ ေမြးလာကတည္းက အငုိနဲ႔ စခဲ့တာကပဲ မ်ားလွပါတယ္ ၊ ေမြးေမြးခ်င္း မငုိသူဆုိလုိ႔ ထူးျခားတဲ့သူ တစ္ဦးတေလေလာက္ကသာ ရွားရွားပါးပါး ေတြ႔ရမွာပါ ၿပီးေတာ့ ေမြးတုံးကသာ မငုိတာ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္ေပမယ့္ ေမြးၿပီးလို႔ မၾကာခင္ စကားမေျပာ တတ္ခင္မွာ လိုခ်င္တာ ရခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ အငုိနဲ႔ပဲ အဆက္အသြယ္ျပဳလုပ္ၾက ရတယ္ မဟုတ္ပါလား ၊ စကားေျပာတတ္ျပန္ေတာ့လဲ ခေလးတုိ႔ရဲ႕သဘာ၀ မ်က္ရည္အား ကုိးနဲ႔ မူရာမာယာေတြ ထုတ္ျပၿပီး လုိခ်င္တာရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရတယ္ ၊ ထုိထက္ႀကီး လာ အရြယ္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ လုိတာကုိ မရ ၊ ရလာတာကုိ မလိုခ်င္တဲ့ အခါမွာလဲ ပရိေဒ၀မီး ငုိပြဲႀကီးနဲ႔ပဲ စခန္းသြားၾကရျပန္ပါတယ္ ၊ ဒါ့အျပင္ သမီးရည္းစားကိစၥ ၊ ပညာေရး ကိစၥ ၊ စီးပြားေရးကိစၥ ၊ အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥ ၊ က်န္းမာေရးကိစၥ ၊ သားေရးသမီးေရး ကိစၥစသ ျဖင့္ အလိုမက်တုိင္း မ်က္ရည္ေရေခ်ာင္းစီး ပရိေဒ၀မီးေလာင္ကြ်မ္းခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္အေရ အတြက္ေတြဟာ မ်ားလြန္းအားႀကီးလုိ႔ ဂဏန္းသခၤ်ာနဲ႔ေတာင္ ေရတြက္လုိ႔ မရႏုိင္ေတာ့ၿပီ ၊ မမွတ္ႏုိင္ေတာ့ၿပီ ၊ ဒီဘ၀မ်က္ရည္ ဘယ္ဆီက်မွ ရပ္ေတာ့မွာတဲ့တုံး။

လူေတြမွာ အရြယ္နဲ႔လုိက္ၿပီး ႏွလုံးထိခုိက္စရာ ျပႆနာေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ႀကဳံေတြ႔ခံစားရတုိင္း မ်က္ရည္ေခ်ာင္းစီး ရတာခ်ည္းပဲ ၊ အက်င့္ပါေနၿပီ ၊ ယုိစီးေပါင္းကလဲ မ်ားလြန္းလွလုိ႔ ရုိးသလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီး ထစ္ကနဲဆုိ မ်က္ရည္ယုိ မ်က္ရည္ကမ္းပါးၿပိဳ ေတာ့တာပဲ ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ အားဟာ မ်က္ရည္ပါလုိ႔ စာဆုိရွိပါတယ္ ၊ မ်က္ရည္အားကုိးနဲ႔ ဆႏၵျပည့္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ ငုိယုိၾကရတယ္ ၊ ငုိျပျခင္းျဖင့္ တစ္ဖက္သားဆီက ေမတၱာတရား ကရုဏာတရား ၊ စိတ္၀င္စားမႈရရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကရတာလဲ ရွိတတ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္ေတြ႔ မ်က္ျမင္ေတြပဲလို႔ ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။

အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ ေသရာေညာင္ေစာင္းမွာ ေလ်ာင္းစက္ၿပီး အသက္ ထြက္ခါနီးအထိေတာင္ မ်က္ရည္ကုိ မႏွေျမွာႏုိင္ဘဲ ေဖါေဖါသိသိ တသြင္သြင္ ယုိစီးေစၿပီး ဘ၀နိဂုံးခ်ဳပ္သြားၾကတဲ့ သူေတြလဲ ေလာကမွာ နည္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ ကရုဏာ သက္စရာ သံေ၀ဂ ရစရာ အင္မတန္မွ ေကာင္းလွပါေတာ့တယ္။

အထူးအားျဖင့္ မိဘမိတ္ေဆြမ်ား တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေသဆုံးတဲ့အခါ စီးပြားဥစၥာ အလုပ္အကုိင္ ရာထူးဌာနႏၱရေတြဆုံးရႈံးရတဲ့အခါ ရာဂါေ၀ဒနာေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ညွဥ္းဆဲႏွိပ္စက္ခံ့ရတဲ့အခါမ်ဳိးေတြမွာ ပရိေဒ၀မီးေလာင္ မ်က္ရည္ေခ်ာင္းစီးၾကရတတ္ပါတယ္။

ပရိေဒ၀မီး သိမ္းဆည္းၿငိမ္းသတ္ ဓမၼဓာတ္

မသိတတ္ေသးတဲ့ ခေလးဘ၀အရြယ္မွာ ငုိၾကရတာ ဓမၼတာပါ ၊ စိတ္ဓာတ္ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေျပာင္းလွတဲ့ သူေတြမွာလဲ မ်က္ရည္က်လြယ္တတ္လွပါတယ္ ၊ ဒါဟာ သဘာ၀အရ ငိုၾကရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အသက္ႀကီးလာ သိတတ္တဲ့အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမႈလဲရွိ တရားဘာ၀နာပါ ပြားမ်ားအားထုတ္ၿပီးေနမယ္ဆုိရင္ အမွန္တရားကုိ သေဘာေပါက္ မေရွာင္လြဲႏုိင္တဲ့ အနိစၥတရား အနတၱတရားအေပၚ လုံး၀ သေဘာ ေပါက္ၿပီဆုိမွျဖင့္ ဘယ္လုိေလာကဓံတရားေတြနဲ႔ ေတြ႔ရေတြ႔ရ စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာမႈကုိ ရရွိၿပီမုိ႔ ငုိေၾကြးေနစရာ မလုိေတာ့ပါ ၊ ခါတုိင္းလုိ မလုိအပ္ဘဲနဲ႔ အေခ်ာင္မ်က္ရည္ မက်ေတာ့ပါဘူး ၊ မ်က္ရည္ယုိစီး ပရိေဒ၀မီးေလာင္ကြ်မ္းျခင္းဆုိတာဟာ တကယ္ေတာ့ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ ေနျခင္းပါပဲ ၊ ပရိေဒ၀မီးေတာက္ ငိုေၾကြးျခင္းျဖင့္ ေသတဲ့လူကုိ ျပန္မရွင္ ေစႏုိင္သလုိ ဆုံးရႈံး သြားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကုိိလဲ ျပန္မရႏုိင္ပါ ၊ ငုိေၾကြးျခင္းျဖင့္ ခံစားရတဲ့ ေရာဂါ ေ၀ဒနာ မသက္သာ ႏုိင္တဲ့အျပင္ ဆုိးသထက္ဆုိးဖုိ႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္ ၊ မိမိငုိေၾကြး လုိက္တဲ့အတြက္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ ခင္မင္သူေတြကုိ ဓာတ္ခုိက္ၿပီး မိမိအတြက္ စိတ္မခ်မ္းသာမႈေတြ ျဖစ္ၾကရတာပဲ အဖတ္တင္ ေနေရာ့မယ္ ၊ မိမိကုိယ္ကုိ မသနားရာလဲ က်လိမ့္မယ္၊ တစ္နာ ေပၚတစ္နာဆင့္ အနာေပါင္း ႏွစ္ထပ္သုံးထပ္ကြင္း ျဖစ္သြားႏုိင္တာကုိ ဆင္ျခင္ႏွလုံးသြင္းၿပီး ခုိင္မာတဲ့စိတ္ဓာတ္ရွိေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေလ့က်င့္ျမွင့္တင္ေပးရပါ့မယ္ ၊ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ၾကတဲ့ သူတုိ႔အဖုိ႔မွာ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမင့္ျမတ္ခုိင္မာလာတာ ကုိ ေတြ႔ရွိရသလုိ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ စိတ္မညစ္ေတာ့ပါဘူး ၊ ဘုရားေပးတဲ့ေဆး တရားေရေအး ၾသသဓေဆးေၾကာင့္ မလြန္ဆန္ႏုိင္တဲ့တရား မၿမဲတရား အစုိးမရ ႏုိင္တဲ့တရားမုိ႔ ဒီလုိျဖစ္ရ ေပတယ္လုိ႔ အမွန္အကန္ သိရလုိ႔ အငုိတိတ္ၿပီး ေနရပါေတာ့တယ္ ၊ အစြမ္းထက္ျမက္ အငုိတိတ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တာ ဘုရားေပးတဲ့ သတိပ႒ာန္ ေဆးေတာ္ႀကီးပါ ၊ ေန႔စဥ္ဆုိ သလုိ သတိပ႒ာန္နဲ႔အညီ ဘာ၀နာပြားရင္ အငုိတိတ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ ၊ အထူးအားျဖင့္ ဘာ၀နာပြားလုိ႔ တတိယနိဗၺာန္ အနာဂါမ္အဆင့္ ေရာက္ရွိသြားရင္ျဖင့္ ဒီဘ၀တင္မက ဘ၀သံသရာလုံး နိဗၺာန္၀င္စံ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳသြားတဲ့အထိ ငုိေၾကြးမႈ မရွိ ပူေဆြမ်က္ရည္ကုန္ခမ္း နလံမထူႏုိင္ေတာ့ၿပီ။

Credit to 

 (တအာင္း-အေမရိကန္ဆရာေတာ္ဦးေဇယ်သုတ ဓမၼာစရိယ၊ B.A India ၊ M.A Srilanka ၊ A.G.S USA)