အနိစၥ ဒုကၡျဖင့္ အနတၱထင္ပံု
၂။ အတၱဟု စဲြလမ္းသူတုိ႔က
“အတၱသည္ မပ်က္မစဲ ခုိင္ျမဲ၏”ဟုလည္း ယူၾက၏၊ သုိ႔ေသာ္ “ဤ႐ုပ္ခႏၶာသည္ ျမဲသလား, မျမဲ ဘူးလား”ဟု
စစ္ေဆးၾကည့္လွ်င္ မျမဲေၾကာင္း ထင္ရွား၏၊ [၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိအခန္း၌ အနိစၥျဖစ္ပံုကုိ ျပခဲ့ၿပီ၊]
မျမဲသည့္အတြက္ တစ္ပ်က္တည္း ပ်က္ေနေသာ ႐ုပ္ခႏၶာကုိ
“ဒုကၡလုိ႔ ဆုိမည္လား, သုခလုိ႔ ဆုိမည္လား”ဟု ေမးလွ်င္ ဒုကၡဟုပင္ ေျဖၾကေပလိမ့္မည္၊
ထုိသုိ႔
မခုိင္ျမဲ၍ ဒုကၡအတံုးအခဲ ျဖစ္လ်က္ ပ်က္စီးတတ္ေသာ ဤ႐ုပ္ခႏၶာ ကုိ “ငါ့႐ုပ္, ငါ့ခႏၶာ,
ငါ့ဥစၥာ”ဟု တဏွာသေဘာအားျဖင့္လည္း စဲြလမ္းသင့္ပါဦးမည္ေလာ၊ “ငါဆုိတာ ဒီ႐ုပ္ခႏၶာပဲကြ”ဟု
မာန သေဘာအားျဖင့္လည္း စဲြလမ္းသင့္ပါဦးမည္ေလာ၊ “ဒီ႐ုပ္ခႏၶာ သည္ပင္ ငါ၏ အတၱ=ငါ၏ အသက္ေကာင္,
လိပ္ျပာေကာင္”ဟု ဒိ႒ိသေဘာအားျဖင့္လည္း စဲြလမ္းသင့္ပါဦးမည္ေလာ၊ “မစဲြလမ္း သင့္ေတာ့ၿပီ။”
[ေ၀ဒနာစသည္ကုိလည္း ဤသုိ႔ စစ္ေဆးၾကည့္ပါ။]
႐ုပ္နာမ္အားလံုး မစဲြလမ္းသင့္
၃။
ယခုဘ၀၌ ေရွးေရွး ႏွစ္လ ေန႔ရက္ အခ်ိန္မ်ားစြာတုန္းက ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ, ေရွးေရွး ဘ၀မ်ားစြာက
ျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ ႐ုပ္နာမ္ အားလံုးသည္ပင္ အျမဲမရွိေသာ အနိစၥတရား, ပ်က္စီးေဖာက္ျပန္ေသာ ဒုကၡတရား
(အသက္ေကာင္ လိပ္ျပာေကာင္ ၀ိညာဥ္ေကာင္ ဟူ၍ စဲြလမ္း ထင္မွတ္အပ္ေသာ အတၱမရွိ၍) အနတၱတရား
ျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ထုိေရွးေရွးက ႐ုပ္နာမ္မ်ားသည္ ယခုဘ၀ ယခုအခ်ိန္၌ ရွာ၍ မရေအာင္ ပ်က္ခဲ့ၾကၿပီး
ေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ပ်က္သမွ်လည္း ဤက့ဲသုိ႔ ပ်က္ၾကရဦးမည္၊
ယခု
ျဖစ္ဆဲ ႐ုပ္နာမ္တရားေတြလည္း ၀ိပႆနာဉာဏ္ ပညာစကၡဳျဖင့္ မၾကည့္႐ႈႏုိင္ၾကေသး၍ မ်က္၀ါး ထင္ထင္
မျမင္ရေစကာမူ ႏွမ္းအုိးခင္း၌ ႏွမ္းေတြ တဖ်စ္ဖ်စ္ ျမည္လ်က္ က်က္ေနသကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္မလပ္
ခႏၶာကုိယ္ အရပ္တုိင္းမွာ အမွန္ပင္ ပ်က္ေနၾကသည္၊ ကုိယ့္သႏၲာန္က ႐ုပ္နာမ္ေတြ ျဖစ္လုိက္
ပ်က္လုိက္ေနၾကသလုိ သူတစ္ပါးသႏၲာန္မွာလည္း ျဖစ္ပ်က္၍ ေနၾကေပသည္၊
ထုိ႔အတူ
အၾကမ္း အႏု အယုတ္ အျမတ္ အေ၀း အနီး ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္နာမ္အားလံုးတုိ႔ ျဖစ္ပ်က္ေနရကား ႐ုပ္နာမ္အားလံုးကုိ
“ငါ့ဥစၥာ မဟုတ္”ဟု သိေသာ ၀ိပႆနာဉာဏ္, ထုိဉာဏ္ထက္ ထက္သန္ေသာ မဂ္ဉာဏ္ျဖင့္ တဏွာစဲြကုိ
ျဖဳတ္သင့္ၾကၿပီ၊ “ငါ ငါ”ဟု မာနစဲြကုိလည္း ျဖဳတ္သင့္ၾကၿပီ၊ “႐ုပ္နာမ္ကုိ ငါ၏ အတၱ”ဟု
ဒိ႒ိစဲြ ကုိလည္း ျဖဳတ္သင့္ၾကၿပီ။
အဆင့္ဆင့္တက္၍ ရဟႏၲာျဖစ္ပံု
၄။ ဤျပခဲ့ေသာ နည္းျဖင့္ ႐ုပ္ခႏၶာႏွင့္ ေ၀ဒနာ စေသာ နာမ္ခႏၶာကုိ
ဉာဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေလ့ရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္း ပညာရွိသည္ ထုိ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အေပၚ၌ (ေမြ႕ေလ်ာ္
ေပ်ာ္ပုိက္ျခင္း မရွိဘဲ) ၿငီးေငြ႕လာ၏၊ ၿငီးေငြ႕လာလွ်င္ ထုိ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ အေပၚ၌ ႏွစ္သက္တြယ္တာမႈ
ကင္းရွင္းသြား၏၊ [တြယ္တာမႈ ကင္းရွင္းသြားလွ်င္ မဂ္ရၿပီ ဆုိရ၏၊] တြယ္တာမႈ ကင္းရွင္း၍
မဂ္ကုိ ရလွ်င္ ႐ုပ္ နာမ္အေပၚ တြယ္တာေနျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္သြားေတာ့၏၊ [ဖုိလ္ကုိ ရၿပီဟု
ဆုိလုိသည္၊]
ထုိ႔ေနာက္
မိမိစိတ္အစဥ္သည္ “ကိေလသာတုိ႔မွ လြတ္ၿပီ”ဟု ကုိယ္တုိင္လည္း သိ၏၊ ငါသည္ ေနာက္ဘ၀၌ ပဋိသေႏၶ
ေနဖြယ္မလုိ, ျပဳက်င့္ဖြယ္ တရားမ်ားကုိ ျပဳက်င့္ၿပီးၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ က်င့္ဖြယ္ မလုိေတာ့ၿပီဟုလည္း
ကုိယ္တုိင္ သိႏုိင္ေပသည္၊ ဤစကား စဥ္ျဖင့္ “႐ုပ္နာမ္ကုိ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဟု ပုိင္ႏုိင္စြာ
႐ႈႏုိင္သူတုိ႔ သည္ ေသာတာပန္ စေသာ အရိယာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္၍ ေနာက္ဆံုး ရဟႏၲာ ျဖစ္ၾကသည္”ဟု
ဆုိလုိသည္။
အမွာ။ ။ ဤစာၾကည့္ရင္း စာဆုိသည့္အတုိင္း ဉာဏ္ကုိ စိုက္၍
စုိက္၍ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါေလ၊ အေပၚယံ ဖတ္သြား ႐ံုမွ်ျဖင့္ကား အက်ိဳးမ်ားလွမည္ မဟုတ္ပါ။
အျခားဘာသာ၌ အနတၱဟု ေဟာခ်က္ရွိသေလာ
ယခု
ေလာက၌ ထင္ရွားေသာ ဘာသာ၀ါဒႀကီးတုိ႔တြင္ ဟိႏၵဴ၀ါဒသည္ ဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္အေတာ္ နီးစပ္၏၊ ဗုဒၶသည္ပင္
ဗုဒၶမျဖစ္ခင္က ဟိႏၵဴ၀ါဒကုိ လုိက္နာခဲ့ေသာ အမ်ိဳးေပတည္း၊ ထုိဟိႏၵဴ၀ါဒီတုိ႔သည္ ကံႏွင့္
ကံ၏အက်ိဳး နားလည္၍ ယံုလည္း ယံုၾကည္ၾက၏၊ သုိ႔ေသာ္ အတၱ အယူအဆကုိကား အလြန္ယံုၾကည္စဲြျမဲေလသည္၊
ဗုဒၶသာ၀ကတြင္ ပါ၀င္ၾကေသာ ဥပါသကာ ဥပါသိကာမတုိ႔၌ေသာ္မွလည္း ထုိအတၱစဲြလမ္းမႈမ်ား ရွိၾကေသး၏၊
အတၱႏွင့္ အနတၱသည္ ဟုိဘက္ကမ္းႏွင့္ သည္ဘက္ကမ္း အလွမ္းေ၀းသလုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ကာ
တစ္၀ါဒႏွင့္တစ္၀ါဒ အလြန္ ျခားနားလ်က္ ရွိ၏။
အတၱဟု စဲြလမ္းေနသမွ်လည္း ႐ုပ္နာမ္တုိ႔၏ အနိစၥ ဒုကၡကုိ ပုိင္ႏုိင္စြာ
မသိႏုိင္၊ အေပၚယံ ႐ုပ္တရားနာမ္တရား ပ်က္ေသာ္လည္း အမာခံ အထည္ကုိယ္ အတၱကေလးကား မပ်က္ဘဲ
က်န္ေနေသး၏ဟု ယူၾကဦးမည္သာ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ အျခား၀ါဒ၌ “အနတၱ”ဟူေသာ အရိပ္အေယာင္ အသံကေလးမွ်
ရွိခ်င္ရွိေပလိမ့္မည္၊ သုိ႔ေသာ္ ဗုဒၶ၏ အလုိေတာ္က်ျဖစ္ေသာ အနတၱအယူ အဆကား မုခ်မရွိႏုိင္၊
အနတၱဟု မယူႏုိင္ေသးသမွ်လည္း အတၱဟု ထင္မွတ္ရာ ခႏၶာငါးပါးမွ မလြတ္လပ္ႏုိင္၊ ထုိသုိ႔ မလြတ္လပ္သမွ်
အနတၱျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ဓာတ္သုိ႔ မေျပာင္းႏုိင္ၾကဟု မုခ်ဆတ္ဆတ္ မွတ္သားၾကပါေလ။
အနတၱလကၡဏသုတ္ၿပီးၿပီ။
No comments:
Post a Comment