ပဋိစၥသမုပၸာဒ္တရားေတာ္
[အေၾကာင္းရွိ၍ အက်ိဳးျဖစ္ပံုကုိ ျပေသာ တရားေတာ္]
အတၱ၀ါဒ
စခဲ့ပံု ကမၻာေလာက၌ မ်ားစြာေသာသတၱ၀ါတုိ႔သည္ မိ႐ုိးဖလာ
ထံုးစံအတုိင္း လုိက္နာက်င့္ၾကံကာ နက္နက္နဲနဲ စဥ္းစားေလ့ မရွိၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕သူတုိ႔ကား
မိ႐ုိးဖလာမွ်ျဖင့္ အားမရႏုိင္ေသးဘဲ ေလးေလးနက္နက္ ေတြးေတာ ၾကံစည္ေလ့ရွိၾကသည္၊ “ဤလူသတၱ၀ါေတြ
ဘယ္က စ၍ ျဖစ္လာသနည္း” “မ်က္ျမင္လူေတြကုိ မိဘတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္လာၾကသည္”ဟု ဆုိလွ်င္ ထုိမိဘတုိ႔၏
မိဘအစဥ္အဆက္ေတြ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားသည္ပင္ ဆုိေစဦးေတာ့၊ အစ ပထမ မိဘျဖစ္သူသည္ ဘယ္လို
ျဖစ္လာသနည္း၊ “လူသတၱ၀ါေတြသာမက တိရစၦာန္ စေသာ အျခား သတၱ၀ါေတြ ဘယ္လုိ စ၍ ျဖစ္ေနၾကသနည္း”
ဤသုိ႔ စသည္ျဖင့္ ေတြးေတာ ၾကံစည္ေသာအခါ…
“ဤကမၻာေလာကႀကီးႏွင့္တကြ သက္ရွိသတၱ၀ါ သက္မဲ့အရာ ၀တၳဳေတြကုိ ျဗဟၼာမင္းႀကီးက
ဖန္ဆင္းလုိက္သည္၊ သက္ရွိသတၱ၀ါ တုိ႔၏ ကုိယ္တြင္း၌ ျဗဟၼာမင္း၏ အစိတ္အပုိင္းျဖစ္ေသာ အတၱ
(ဇီ၀) ကေလး ပါရွိ၏၊ ဖန္ဆင္းသူ ျဗဟၼာမင္းကား ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီး ႏုိင္ဘဲ ျမဲ၏၊ ၀ါ-ထာ၀ရ
တည္ရွိေနေသာ ဘုရားတည္း၊ ျဗဟၼာမင္း ဖန္ဆင္းထားေသာ သတၱ၀ါတုိ႔ကား မျမဲၾက၊ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သုိ႔
ေျပာင္းသြားၾကရ၏၊ သုိ႔ရာတြင္ ထုိသတၱ၀ါတုိ႔၏ ကုိယ္တြင္း၌ရွိေသာ အတၱကား ျဗဟၼာမင္း၏ အစိတ္အပုိင္း
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မပ်က္ႏုိင္” ဤသုိ႔ စသည္ျဖင့္ ျဗဟၼာမင္းကုိ “ပရမအတၱ=ပရမီသြာ”ဟု ေခၚေ၀ၚ
ၾက၍ သတၱ၀ါတုိ႔၏ အသက္ကုိ ဇီ၀အတၱဟု ေခၚေ၀ၚကာ အလြန္ စဲြျမဲေသာ အတၱအယူ၀ါဒႀကီးသည္ သူတုိ႔စိတ္မွာ
ထင္ျမင္လာေလ သည္။ [ပရမ-အလြန္ + ဤသြရ-အစုိးရသူ၊ ၀ါ-ပရမီသြာ။]
တခ်ိဳ႕ကလည္း သတၱ၀ါတုိ႔၏ အစသည္ “ပကတိ”ေခၚ ပရမာ ဏုျမဴက စ၍ ျဖစ္သည္၊
ခဲြ၍ မရႏုိင္ေသာ အေသးဆံုး ျမဴမႈန္ကုိ “ပရမာဏုျမဴ”ဟု ေခၚ၏၊ ထုိျမဴမႈန္ကေလးေတြ ႏွစ္ခုေပါင္း
ေလးခု ေပါင္း ရွစ္ခုေပါင္း စသည္ျဖင့္ ေပါင္းစပ္မိရာမွ အေကာင္အထည္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းကာ
သတၱ၀ါအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ရသည္၊ သတၱ၀ါအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ဖုိ႔အေရး၌ မည္သူမွ် ဖန္ဆင္းရသည္ မဟုတ္၊
အဏုျမဴေတြ ေပါင္းခ်င္သလုိ ေပါင္းမိကာ သတၱ၀ါအမ်ိဳးမ်ိဳး ပံုသဏၭာန္အမ်ိဳးမ်ိဳး မ်ားခ်င္တုိင္း
မ်ားလာေပသည္၊ “သတၱ၀ါေတြ၏ အရင္းအစမွာ ပရမာဏုျမဴပင္တည္း”ဟု ေတြးေတာ ၾကံဆၾက၏၊
ဤ၀ါဒ၌
ဖန္ဆင္းသူလည္း မရွိ၊ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ကုိယ္တြင္း၀ယ္ မပ်က္စီးႏိုင္ဟု ယူဆအပ္ေသာ အဏုျမဴကေလးကုိကား
“အတၱ”ဟု တခ်ိဳ႕က ယူဆလုိၾကေပလိမ့္မည္။ [ယခုကာလ၌ “လူ၏ အစသည္ ေရမႈန္ ေရမႊားက”ဟု ယူၾကေသး၏၊
ထုိအယူကား ဤအဏုျမဴ၀ါဒႏွင့္ သေဘာခပ္ဆင္ဆင္ပင္ ျဖစ္သည္။]
အတၱဖ်က္တရား
ဤသုိ႔
အမ်ိဳးမ်ိဳး ၾကံစည္ေတြးေတာၾကေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ၾကံစည္သူတု႔ိက အားရ ႏွစ္သက္လက္ခံႏုိင္ေလာက္ေသာ၀ါဒ
မဟုတ္ၾကသျဖင့္ ေနာက္ထပ္ စဥ္းစားသူတုိ႔မွာ မေရမရာ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္လ်က္ တုိးတက္၍လည္း မၾကံႏုိင္ေတာ့ရကား
ခ်ီတံုခ်တံု ယံုမွားသံသယႀကီးေတြႏွင့္သာ အခ်ိန္ ကုန္ရေတာ့၏၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ “အေမမွာ
မွာတဲ့အတုိင္း” ဆုိသလုိ မိ႐ုိးဖလာလုိက္ေသာပုဂိၢဳလ္ မဟုတ္ရကား ထီးနန္းကုိ စြန္႔ခြာ၍
ရဟန္းျပဳကာ ေကာင္းႏုိးရာရာ ဆရာ့အထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ထူးျမတ္ေသာ တရားေတာ္ကုိ နည္းယူပါေသာ္လည္း
မရခဲ့ဘဲ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ မဇိၩမပဋိပဒါ (မဂၢင္ရွစ္ပါး)ကုိ ႀကိဳးစားရွာေဖြေတာ္ မူခါမွ ဤအေၾကာင္းအက်ိဳး
ဆက္သြယ္ေသာ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္နည္းကုိ သိေတာ္မူ၍ အတၱစဲြလမ္းခ်က္ႏွင့္တကြ ယံုမွားသံသယဟူသမွ်
အလုိလုိ ကင္းရွင္းသြားေပသည္၊ ထုိအခါ အလြန္ ရႊင္ပ် ႏွစ္သက္ ေတာ္မူရကား “ယဒါ ဟေ၀ ပါတုဘ၀ႏိၲ
ဓမၼာ”” စေသာ ဂါထာကုိ က်ဴးရင့္ေတာ္မူပါသည္၊
ဂါထာ၏
ျမန္မာျပန္ကား…
“အၾကင္အခါ၌ ကိေလသာတစ္သုိက္ကုိ မီးျဖင့္တုိက္သကဲ့သုိ႔ ေလာင္ၿမိဳက္ဖုိ႔ရန္
အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားသျဖင့္ စ်ာန္၀င္စားႏုိင္ေသာ ရဟႏၲာပုဂိၢဳလ္၏ သႏၲာန္၌ သစၥာေလးပါး
တရားတုိ႔သည္ ထင္ရွားေပၚလာကုန္၏၊ ထုိအခါ ယံုမွားသံသယအားလံုး ကင္းသြားေလၿပီ၊ ဘာ့ေၾကာင့္နည္း၊
ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ (ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္ပံု)ကုိ အစံုအလင္ သိျမင္ႏုိင္ျခင္း ေၾကာင့္တည္း။”
No comments:
Post a Comment