ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း (၁၁)၊ Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ

April 26, 2014 at 11:39am

ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း (၁၁)

Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ

၀ိပါကပစၥေယာ

“၀ိပါက” အက်ဳိးတရား၊ ၀ိပါက ကို ျမန္မာလို “အက်ဳိးတရား” လို႕ ျပန္သလို ငါဠိစကားလံုးေနာက္ လိုက္ၿပီးေတာ့ “၀ိပါက္” လို႕လည္း အသံုးျပဳၾကေသးတယ္၊ ၀ိပါက္လို႕ ေရးတဲ့အခါ အသံထြက္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ စာလံုးေပါင္း မွားတတ္တယ္၊ ၀ိပါက ပုဒ္မွာ ကႀကီးသတ္လိုက္ရံုပဲ ၀ိပါက္။

ပါဠိလိုဖတ္ရင္ “ပ” ေစာက္သံ ပီပီသသ ဖတ္ရတယ္၊ ျမန္မာေတြရဲ႕ အသံေန အသံထားအတိုင္း သြားတဲ့အခါ ၀ိပါက ဆိုတုန္းက ပေစာက္သံ ပီေသာ္လည္း ၀ိပါက္လို႕ဆိုတဲ့အခါ “ဘ” ကုန္းသံ ျဖစ္သြားတယ္၊ ေရွ႕စာလံုးကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဒါက အသံရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေပါ့၊ ျမန္မာစကားမွာ ရိွတယ္၊ “ေရးေတာ့အမွန္္ ဖတ္ေတာ့အသံ”၊ ဒါ ဘယ္ language ဘယ္ ဘာသာ စကားမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုပဲရိွတယ္၊ ျမန္မာဘာသာမွ မဟုတ္ဘူး။

ဒီမွာလည္း “၀ိပါက” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ျမန္မာမႈျပဳလိုက္တဲ့အခါ “၀ိဘက္” တဲ့။ “ကာလ၀ိဘက္ ေနာက္ပိုးတက္” ဆိုၿပီး အက်ဳိး၀ိပါက္ကို ခံစားရတယ္၊ ၀ိပါက၀ဋ္က မလြတ္ၾကဘူးတဲ့။


၀ိပါကဆိုတာ အက်ဳိးတရား၊ မွန္ပါတယ္၊ စကားလံုးအဓိပၸါယ္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေျပာမယ္ဆိုရင္ ၀ိဆိုတာက အဓိပၸါယ္တစ္ခု၊ ပါကဆိုတာက အဓိပၸာယ္တစ္ခု၊ ၀ိဆိုတာ ဒီေနရာမွာ “မတူဘူး” ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ျပတာ၊ တစ္ခုနဲ႕တစ္ခု သဘာ၀ခ်င္း မတူတာ၊ ၀ိ - သဘာ၀ခ်င္း ကြဲျပားျခားနားေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ။ သဘာ၀ခ်င္း ကြဲျပားျခားနားတဲ့ အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ဘာကိုေျပာတာတုန္းဆိုရင္ ကုသိုလ္နဲ႕ အကုသိုလ္၊ ကုသိုလ္ကံနဲ႕ အကုသိုလ္ကံသည္ သဘာ၀ခ်င္း မတူဘူး။

**** “ကုသလာ အန၀ဇၨ သုုခ၀ိပါကလကၡဏာ”၊ ကုသလဆိုတာ အျပစ္ကင္းတယ္၊ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေပးတတ္တဲ့ အမွတ္လကၡဏာရိွတယ္၊ “အကုသလာ သာ၀ဇၨ ဒုကၡ၀ိပါကလကၡဏာ”၊ အကုသိုလ္က်ေတာ့ အျပစ္ရိွတယ္၊ ဒုကၡ၀ိပါကလကၡဏာ - ဆင္းရဲ႕တဲံ အက်ဳိးေပးတယ္၊ သဘာ၀ခ်င္း မတူၾကဘူး၊ အဲဒီသဘာ၀ခ်င္းမတူတဲ့ ကံႏွစ္ခုရဲ႕ ပါက အက်ဳိးလို႕ေျပာတာ။

ဒီေတာ့ ***** ၀ိပါကဆိုတဲ့ စကားလံုးသည္ ကုသိုလ္နဲ႕လည္း ဆိုင္တယ္၊ အကုသိုလ္နဲ႕လည္း ဆိုင္တယ္၊ ကုသိုလ္ရဲ႕အက်ဳိးကိုလည္း ၀ိပါက၊ အကုသိုလ္ရဲ႕ အက်ဳိးကိုလည္း ၀ိပါက၊ ကံတရားေတြရဲ႕ အက်ဳိးကိုလည္း ၀ိပါက လို႕ ေခၚတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ၀ဋ္ ၃ပါး ေျပာတဲ့အခါမွာ ကမၼ၀ဋ္၊ ကိေလသာ၀ဋ္၊ ၀ိပါက၀ဋ္ လို႕ ဒီလိုေျပာတယ္၊ ဒီေတာ့ နားလည္ေနရမွာက ၀ိပါက ဆိုတာ အက်ဳိးတရား၊ သဘာ၀ခ်င္းမတူတဲ့ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႕ရဲ႕ အက်ဳိးတရားလို႕ေျပာတာ။
ဒါျဖင့္ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုုလ္ကံတို႕ရဲ႕ အက်ဳိးတရားမွန္သမွ်ကို ၀ိပါကလို႕ ေခၚသဘားလို႕ ေမးစရာရိွတယ္????? ၊ ဒီ ၀ိပါကဆိုတဲ့ စကားလံုးက ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံရဲ႕အက်ဳိးျဖစ္တိုင္း ၀ိပါကလို႕ မေခၚဘူး။

ဆိုပါစို႕ - **** လူေတြြသႏၱာန္မွာ ရုပ္တရားေတြရိွတယ္၊ စကၡဳပသာဒ ေသာတပသာဒ ဃာနပသာဒ ဇိ၀ွါပသာဒ ကာယပသာဒ၊ ပသာဒရုပ္ငါးခု၊ ဒီပသာဒရုပ္ငါးခုရဲ႕ အေၾကာင္းတရားက ဘာတုန္းဆိုေတာ့ ကံပဲ၊ အဲဒီ ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ကမၼဇရုပ္ေတြကို ၀ိပါက လို႕ ေခၚလားဆိုေတာ့ မေခၚဘူး၊ ဒါျဖင့္ သူတို႕က ကံရဲ႕အက်ဳိး မဟုတ္ဘူးလားဆိုေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ ကမၼဇရုပ္ေတြက ကံရဲ႕အက်ဳိးေတြပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕ မေခၚတာတုန္း၊ ဒီ ၀ိပါက ဆိုတဲ့ စကားလံုးက ကံနဲ႕တူတဲ့ဟာမွေခၚတာ၊ ခုနက ကမၼဇရုပ္ေတြက်ေတာ့ ကံနဲ႕တူလားဆိုေတာ့ မတူဘူး။

ဘယ္လိုမတူတာတုန္းဆိုေတာ့ ကံက နာမ္တရား၊ ေစတနာကို ကံလို႕ ေျပာတာ၊ ေစတနာဆိုတာ ေစတသိက္နာမ္တရား၊ ကမၼဇရုပ္ေတြြက ရုပ္တရား၊ ေဟာ ရုပ္နဲ႕ နာမ္နဲ႕ မတူဘူးေလ၊ သဘာ၀ခ်င္း မတူဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးတရားနဲ႕တူတဲ့ဟာကိုသာလွ်င္ ၀ိပါက လို႕ ေခၚတာ၊ မတူတာကို မေခၚဘူး။

( ဒီေနရာမွာ ဆရာေတာ္က ပါဠိအေခၚ ဖလ၊ ျမန္မာလို အသီး၊ အသီးကေန ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အျမစ္အကိုင္းအခက္အပြင့္ပင္စည္ စသည္တို႕ကို ဖလ လို႕ မေခၚေၾကာင္းနဲ႕ အသီးကိုသာ ဖလလို႕ေခၚေၾကာင္းကို ရွင္းပါတယ္။)

ဒီေတာ့ ၀ိပါက ဆိုတဲ့အက်ဳိးသည္ နာမ္တရားကိုသာ ရည္ညႊန္ေျပာတယ္၊ ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ရုပ္ကို ေျပာခ်င္ရင္ ကမၼဇလို႕ပဲ ေျပာရမယ္၊ ပါဠိေတာ္ႀကီးေတြမွာ ကမၼဇရုပ္ဆိုတဲ့အသံုုးအစား ကဋတၱာရုပ္လို႕ သံုးတယ္၊ ကဋတၱာရုပ္ဆိုတာ လုပ္ထားလို႕ရတာ၊ ဒီအဓိပၸါယ္ပဲ၊ ကဋတၱာဆိုတာ လုပ္ထားတာ၊ ဘာကလုပ္ထားတာလဲ၊ ကံကလုပ္ထားတာ၊ ကံလုပ္ထားသည့္အတြက္ ကံကထုတ္လုပ္သည့္ရုပ္လို႕ေျပာတာ၊ ကမၼဇရုပ္ပဲ။

ဒီေတာ့ **** ၀ိပါကပစၥေယာဆိုတဲ့စကားလံုးေလးမွာ ၀ိပါကဆိုတာ ကံတရားရဲ႕ အက်ဳိးျဖစ္တဲ့ နာမ္တရားေတြြကို ရည္ညႊန္းတယ္၊ ၀ိ - သဘာ၀ခ်င္းမတူတဲ့ ကုသိုလ္ကံ အကုသိုလ္ကံတို႕ရဲ႕၊ ပါက - အက်ဳိးျဖစ္တဲ့နာမ္တရားလို႕ ဒီလို အဓိပၸါယ္ မွတ္ရမယ္။

====================

ကဲ ဒါျဖင့္ အက်ဳိးျဖစ္တဲ့နာမ္တရားကို ပ႒ာန္းပစၥည္းမွာ ဘာျဖစ္လို႕ ပစၥေယာလို႕ ေျပာတာလဲ????၊

**** ပစၥယ ဆိုတာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အေၾကာင္းတရား တည္ေစတတ္တဲ့အေၾကာင္းတရား၊ ဒီႏွစ္ခုေျပာတာ၊ ဒီေတာ့ အက်ဳိးတရားကလည္းပဲၾကည့္ - သူကလည္း ပစၥယတစ္ခုပဲ၊ ပစၥေယာ ဆိုတိုင္း အေၾကာင္းနဲ႕ခ်ည္းဆိုင္တာ မဟုတ္္ဘူး၊ ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္မွာ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္၊ အေၾကာင္းသက္သက္ဆိုတာရိွလား၊ အက်ဳိးသက္သက္ဆိုတာေရာရိွရဲ႕လား၊ မရွိဘူး၊ ေၾကာင္းျဖစ္လိုက္ အက်ဳိးျဖစ္လိုက္ပဲ။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ၾကည့္ေလ၊ အ၀ိဇၨာကိုေထာက္ရင္ သခၤါရက အက်ဳိးျဖစ္မေနဘူးလား၊ ၀ိညာဏ္ကိုေထာက္ရင္ သခၤါရက အေၾကာင္းျဖစ္သြားတာ၊ “အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ” ဆိုတာ သခၤါရက အက်ဳိး၊ “သခၤါရပစၥယာ ၀ိညာဏံ” ဆိုရင္ သခၤါရက အေၾကာင္းျဖစ္သြားျပန္ေရာ၊ ေဟာ အေၾကာင္းျဖစ္လိုက္ အက်ဳိးျဖစ္လိုက္။

ဒါေၾကာင့္မို႕ ဗုဒၶရဲ႕၀ါဒက ပထမဆံုးအေၾကာင္းဆိုတာ မရိွဘူး၊ first cause ဆိုတာ မရိွဘူး၊ root cause ဆိုတာ မရိွဘူး၊ first cause ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ေရွ႕မွာ အေၾကာင္း မရိွရဘူးး၊ causeless cause အေၾကာင္းမဲ့တဲ့ အေၾကာင္းဆိုတာလည္း မရိွဘူး၊ တျခား ဘာသာ၀ါဒေတြမွာေတာ့ ရိွတယ္ေလ၊ ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးကို God က ဖန္ဆင္းတယ္ဆိုရင္ God က first cause ပဲ၊ God ကို ဘယ္သူက ဖန္ဆင္းတာတုန္းဆို မရိွေတာ့ဘူးး၊ ျပတ္သြားၿပီ၊ God က causeless cause ျဖစ္ေနတယ္၊ Buddhism မွာ ဒီလို causeless cause မရိွဘူး၊ အေၾကာင္းနဲ႕အက်ဳိးသည္ ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ့ေနတယ္၊ အျပန္အလွန္ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေနရာမွာ ၀ိပါကဆိုတာ ဒီနာမည္ေပးထားရံုနဲ႕ ရႈေထာင့္တစ္ခုအေနနဲ႕ သူဟာ အက်ဳိးတရား၊ သူကေနၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်ဳိးတရားေတြကို ၾကည့္ရင္ သူဟာ အေၾကာင္းတရားျပန္ျဖစ္သြားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ၂၄ပစၥည္းထဲမွာ ၀ိပါကပစၥေယာလို႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတာေနာ္။

= = = = = = = = = = = = = = = =

*** ရုပ္တရားပဲျဖစ္ျဖစ္ နာမ္တရားပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခုတည္း မျဖစ္ဘူး၊ အစုလိုက္ ျဖစ္တယ္၊ အစုလိုက္တည္ေနမွ energy ဆိုတာ ျဖစ္တယ္၊ တစ္ခုစီ ခြဲလိုက္ရင္ energy မရဘူး၊ ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပါင္းစပ္မွ energy ရတယ္၊ ဒီ၀ိပါက္စိတ္ေတြြမွာလည္းပဲ energy ရိွေအာင္ ေပါင္းစပ္ထားတာ။

ဥပမာ - စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ဆိုပါေတာ့၊ ကုသိုလ္ရဲ႕အက်ဳိး ရိွမယ္၊ အကုသိုလ္ရဲ႕အက်ဳိးရိွမယ္၊ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ဟာ သူတစ္ခုတည္း ျဖစ္လာတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ ေစတနာ၊ ဧကဂၢတာ၊ ဇီ၀ိတိေျႏၵ၊ မနသိကာရ ဆိုတဲ့ သဗၺစိတၱသာဓာရဏေစတသိက္ ၇ခုနဲ႕ တြဲတယ္၊ သူ႕ရဲ႕ unit က ရွစ္ခုရိွတယ္၊ ရွစ္ခုအစုကို ေခၚတယ္၊ စိတ္လို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ေစတသိက္ ၇ခုက ပါၿပီးသား၊ အဲဒီ ရွစ္ခုကို ခြဲစိတ္လိုက္မယ္၊ separate တစ္ခုစီ ခြဲလိုက္မယ္ဆိုရင္ ပ်က္သြားၿပီ၊ energy မရိွေတာ့ဘူး၊ ကားမ်ားလိုပဲ တစ္စစီျဖဳတ္ထားရင္ ေမာင္းမရဘူး၊ စက္ကိရိယာေတြ တစ္ခုစီျဖဳတ္ထားရင္ သံုးမရဘူး၊ ဒီသဘာ၀တရားေတြလည္းပဲ စုၿပီးမွ စြမ္းအင္ေတြ ျဖစ္လာတာ။

**** စိတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္ခုျပဴး မျဖစ္ဘူးး၊ စိတ္နဲ႕ေစတသိက္ကေတာ့ unit ဖြဲ႕တယ္၊ စိတ္တစ္ခုလွ်င္ ဆိုင္ရာေစတသိက္ အနည္းဆံုး ၇ခု ရိွတယ္၊ သို႕ေသာ္ စိတ္ ၂ခု ေပါင္းၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္လို႕ မရိွဘူး။

လူေတြဟာ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ တစ္စိတ္တည္းနဲ႕ အသက္ရွင္ေနတာ၊ တစ္စိတ္ၿပီး တစ္စိတ္၊ တစ္စိတ္ၿပီး တစ္စိတ္၊ စိတ္တစ္ခုၿပီး စိတ္တစ္ခု၊ ဒီလို ေပၚေနတာ၊ အဲဒီ ေပၚေနတဲ့စိတ္ေတြဟာ ယွဥ္ဘက္ေစတသိက္ေတြနဲ႕ တြဲတြဲၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္းအျပန္အလွန္ အက်ဳိးျပဳေနၾကတယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ၀ိပါကပစၥေယာဆိုတာ ကုသိုလ္အကုသိုလ္ကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အက်ဳိးတရားပဲ၊ အျပန္အလွန္ အက်ဳိးျပဳတာကိုၾကည့္ရင္ အျပန္အလွန္ အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္၊ တစ္ခုက အေၾကာင္းျဖစ္ရင္ က်န္တာေတြကအက်ဳိး၊ ဒီလိုဆိုတယ္။

အဲဒါကို ပ႒ာန္းပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္မွ
ာ -
“၀ိပါကပစၥေယာတိ၊ ၀ိပါကာ စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ အညမညံ ၀ိပါကပစၥေယန ပစၥေယာ”။
၀ိပါက္ျဖစ္တဲ့ နာမ္ခႏၶာေလးပါး၊ ( မွတ္ခ်က္။ စတၱာေရာ ဆိုတာ ေလးခု အစု၊ အစုေလးစု။ ၀ိပါက စတၱာေရာ ခႏၶာဆိုတာမွ - ၀ိပါက္ျဖစ္တဲ့ နာမ္ခႏၶာေလးပါးလို႕ အဓိပၸါယ္အျပည့္အစံု ဖြဲ႕တယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ TNO)

၀ိပါက္ျဖစ္တဲ့ နာမ္ခႏၶာေလးပါး၊ ၀ိပါကဆိုတာ နာမ္နဲ႕ပဲ သက္ဆိုင္တယ္၊ ၀ိပါက္ျဖစ္တဲ့ နာမ္ခႏၶာေလးပါး ၀ိညာဏကၡႏၶာဆိုတာ ၀ိပါက္စိတ္ ၃၆ ခုကို ေျပာတာ၊ (၀ိပါက္စိတ္ ၃၆ခုကို ၊ အဘိဓမၼာသင္ယူထားသူမ်ားအေနနဲ႕လြယ္ကူစြာနားလည္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ စာေလးေနမည္စိုး၍ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္ကို ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ။ TNO)

ေ၀ဒနာကၡႏၶာက ၀ိပါက္စိတ္မွာယွဥ္တဲ့ ေ၀ဒနာ၊ သညာကၡႏၶာက ပိပါက္စိတ္မွာယွဥ္တဲ့ သညာ၊ က်န္တဲ့ သခၤါရကၡႏၶာလို႕ဆိုတဲ့ ၀ိပါက္စိတ္္မွာယွဥ္ႏိုင္တဲ့ ေစတသိက္ေတြ၊ ေပါင္းလိုက္တဲ့အခါ နာမ္ခႏၶာေလးပါး။

= = = = = = = = = = = = = = = = =

ဆိုပါစို႕ - **** မိမိတို႕သႏၱာန္မွာ စကၡဳ၀ိညာဏ္ဆိုတဲ့ ၀ိပါက္စိတ္ ျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒီစကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္နဲ႕ယွဥ္တြဲၿပီး ျဖစ္လာတဲ့ေစတသိက္မွာ ေ၀ဒနာက ေ၀ဒနာကၡႏၶာ၊ သညာေစတသိက္က သညာကၡႏၶာ၊ ေပါင္းလိုက္ရင္ နာမ္ခႏၶာေလးပါးပဲ၊ အဲဒီ၀ိပါက္ျဖစ္တဲ့ နာမ္ခႏၶာေလးပါးသည္၊ အညမညံ - အျပန္အလွန္၊ ၀ိပါကပစၥေယန - ၀ိပါကပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပကာရေကာ - ေက်းဇူူးျပဳေန၏။ တဲ့ ဒါကို ေျပာတာ။

**** စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္က ဘယ္သူေတြကို ေက်းဇူးျပဳတုန္းလို႕ေမးရင္ ဖႆ ေ၀ဒနာ သညာ ေစတနာ ဧကဂၢတာ ဇီ၀ိတိေျႏၵ မနသိကာရ ဆိုတဲ့ ေစတသိက္ ခႏၶာ ၃ပါးကို ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ေစတသိက္ ၇ခုကို ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ဘာသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတုန္းဆိုရင္ ၀ိပါကသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ဒါ ေျပာတာေနာ္။

***** ဒါျဖင့္ ၀ိပါကသတၱိ ဆိုတာ ဘာေျပာတာလဲ၊ ၀ိပါကရဲ႕ သေဘာေတြကို ၾကည့္ရေအာင္၊ ၀ိပါက္စိတ္ေတြဟာ နိရုႆာဟ သႏၱာဘာ၀၊ ၀ိပါက္စိတ္ေတြဟာ ဘာမွ activity မရိွဘူး၊ ကံတရားေတြကို ကုသိုလ္တို႕ အကုသို္လ္တို႕လို ထက္ထက္ျမက္ျမက္ မရိွၾကဘူး၊ သူက အက်ဳိးတရားပဲ၊ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္္မႈ ဘာမွမရိွဘူး၊ ရိွလို႕လည္း မရဘူး၊ ကံရဲ႕ပုံရိပ္ေတြပဲျဖစ္တယ္။

**** ၀ိပါက္စိတ္ေတြဟာ အားထုတ္မႈကင္းၿပီး ၿငိမ္ေနတာ၊ ကံတည္းဟူေသာ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ျဖစ္လာလို႕ ကံရဲ႕ပံုရိပ္အေနနဲ႕ လာထင္တာ၊ ဘာမွ သူတို႕ ျပင္လုိ႕ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ကံကဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့အတိုင္
း အရိပ္လာထင္မွာပဲ။
ဒီေတာ့ ၀ိပါက္စိတ္ေတြက ၿငိမ္ေနတယ္ဆိုရင္ ၀ိပါက္စိတ္နဲ႕ ယွဥ္ေနတဲ့ ေစတသိက္ေတြကေရာ မၿငိမ္လို႕ ျဖစ္မလား?? ၊ အေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ ၀ိပါက္စိတ္က ၿငိမ္လိုက္ၿပီဆိုရင္ က်န္တာေရာ မၿငိမ္ရေပဘူးလား?? ၊ ၿငိမ္သြားတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္မို႕ အ႒ကထာဆရာႀကီးက ရွင္းျပတာ “နိရုႆာဟ သႏၱာဘာ၀ါယ ဥပကာရက” - အေၾကာင္းတရားက အားထုတ္မႈကင္းမဲ့ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အေနအထားေၾကာင့္ က်န္တဲ့ယွဥ္ဘက္ သဘာ၀တရားေတြကိုလည္းပဲ အားထုတ္မႈကင္းမဲ့ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားေအာင္ ျပဳတယ္၊ ဒါမွ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္မွာေပါ့၊ တစ္ခုက ၿငိမ္၊ တစ္ခုက လႈပ္ေနရင္ ဘယ္ေပါင္းလို႕ ရမလဲ၊ ရပါ့မလား၊ မရဘူး၊ ၿငိမ္ေနတာခ်င္းတူမွ ေပါင္းစပ္လို႕ရတာေနာ္။

**** ၀ိပါကကေနၿပီး အက်ဳိးျပဳတဲ့ ၀ိပါကပစၥေယာဆိုတာ အဲဒါ ေျပာတာေနာ္။ အားထုတ္မႈကင္းမဲ့ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ အေနအထားျဖင့္ ယွဥ္ဘက္တရားေတြကိုလည္း အားထုတ္မႈကင္းၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္သြားေအာင္ ေက်းဇူးျပဳတယ္။

= = = = = = = = = = = = = = = =

ကဲ ဒီလိုဆိုရင္ ***** ၀ိပါက္စိတ္မွာယွဥ္တဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႕ ကုသိုလ္စိတ္မွာ ယွဥ္တဲ့ေ၀ဒနာ တူပါေတာ့မလား၊ မတူဘူး။ ၀ိပါက္စိတ္မွာယွဥ္တဲ့ ေ၀ဒနာက အားထုတ္မႈ မရိွဘူး၊ ၿငိမ္သက္ေနတယ္၊ ကုသိုလ္စိတ္ အကုသိုလ္စိတ္မွာယွဥ္တဲ့ ေ၀ဒနာက်ေတာ့ အားထုတ္မႈရိွတယ္၊ လႈပ္ရွားတယ္၊ မၿငိမ္သက္ဘူး၊ ဒီလိုဆိုတယ္။

အဲဒါ ဘယ္သူ႕ေၾကာင့္ ဒီလိုကြဲျပားသြားတာတုန္းဆိုရင္ ဒါ ၀ိပါကသတၱိ ေၾကာင့္ပဲ၊ ၀ိပါကသတၱိလို႕ေျပာတာ အဲဒါ။

အဲဒါကို ပ႒ာန္းမွာ -
“၀ိပါကာ စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ အညမညံ ၀ိပါကပစၥေယန ပစၥေယာ”။

၀ိပါကာ - ၀ိပါကလို႕ဆိုတဲ့၊ စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ - နာမ္ခႏၶာေလးပါးတို႕ဟာ၊ အညမညံ - အျပန္အလွန္၊
၀ိပါကပစၥေယန - ၀ိပါကပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ ဥပကာရေကာ - ေက်းဇူးျပဳတတ္ပါေပေတာ့၏။
အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳတယ္၊ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတာ သူက ၿငိမ္သက္လို႕ က်န္တာေတြကို ၿငိမ္သက္ေစတယ္၊ ၿငိမ္သက္ေအာင္ လုပ္တယ္။

အျပန္အလွန္ဆိုတဲ့စကားက ဘာေျပာတာတုန္း၊ ခုနတုန္းက စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္တစ္ခုကို နားလည္ရင္ က်န္တာေတြအကုန္နားလည္တယ္၊ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္က ၀ိပါကပစၥယဆိုလို႕ရိွရင္ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ ေစတနာ ဧကဂၢတာ ဇီ၀ိတိေျႏၵ မနသိကာရလို႕ ဆိုတဲ့ သဗၺစိတၱသာဓာရဏ ေစတသိက္ ၇ခု၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေစတသိက္နာမ္ခႏၶာ ၃ပါး၊ ၀ိပါက္စိတ္က ၀ိညာဏကၡႏၶာ၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာကိုပစၥည္းယူရင္ က်န္တဲ့ နာမ္ခႏၶာ ၃ပါးက ပစၥယုပၸန္၊ ၿငိမ္သက္ေအာင္လုပ္တာ၊ က်န္တဲ့နာမ္ခႏၶာ ၃ပါးကို ပစၥည္းယူရင္ ၀ိပါကစိတ္ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္က အက်ဳိးတရားျဖစ္တယ္၊ အျပန္အလွန္။

နာမ္ခႏၶာေလးပါးထဲမွာ ၂ခုက အေၾကာင္းဆိုရင္ က်န္တဲ့ ၂ခုက အက်ဳိး၊ ဒီလိုေျပာတာ။ သူတို႕ေက်းဇူးျပဳတာ ဘာတုန္းဆိုရင္ ၿငိမ္သက္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳတာပဲ၊ လႈပ္ရွားမႈကင္းၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္တယ္။

အဲဒီလို လႈပ္ရွားမႈကင္းၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ သဘာ၀တရားေတြဟာ အျပန္အလွန္ လႈပ္ရွားမႈကင္းၿပီးေတာ့ ၿငိမ္သက္ေနေအာင္ အေထာက္အကူျပဳေနၾကပါတယ္၊ ဒါကိုပဲ ၀ိပါကပစၥေယာလို႕ ေျပာတာ၊ (ကာလ၀ိပါက ေနာက္ပိုးတက္နဲ႕လည္း မဆိုင္ဘူးး၊ ၀ိပါက၀ဋ္နဲ႕လည္း မဆိုင္ဘူးေနာ္၊ ၀ိပါကပစၥေယာရဲ႕အဓိပၸါယ္က ဒါကို ေျပာတာ၊) သဘာ၀တရားေတြက အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူ ျပဳေနတယ္ဆိုတဲ့သေဘာကိုေျပာျပတာ၊ ဒီလိုဆိုလိုတယ္၊ ဒါက ပ႒ာန္းပစၥယနိေဒၵသမွာ ဒီေလာက္ပဲ ေဟာထားတယ္။

= = = = = = = = = = = = = = = = = =

ပဥွာ၀ါရအဆို

၀ိပါကပစၥည္းက ဒီေလာက္တင္ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူ ျပဳရံုပဲလားဆို မဟုတ္ဘူး၊ အက်ဳိးတစ္ခုထုတ္္လုပ္တာ ရိွေသးတယ္၊ အဲဒီထုတ္လုပ္တာကိုေတာ့ ပစၥယနိေဒၵသမွာ မေဟာဘူးး၊ ပဥွာ၀ါရ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္မွာက်ေတာ့ ေဟာတယ္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ ပဥွာ၀ါရအဆိုကို မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဖတ္ရတာရွည္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး၊ မ်ားစြာေသာ အဘိဓမၼာစာသားမ်ားေၾကာင့္ စာေလးသလိုျဖစ္သြားမည္စိုးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ ခ်န္ထားခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အျပည့္အစံုနာၾကားမွတ္ယူလိုသူမ်ား အေနႏွင့္ ဆရာေတာ္၏ ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာ စာအုပ္ထုတ္ထားတာရိွပါတယ္။ ဆက္လက္ေလ့လာၾကည့္ေစလိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ဒီမွာေတာ့

အနည္းငယ္ ခ်ဳံငံု မိရံု ေရးသားေဖာ္ျပ၍ ကုသိုလ္ယူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ TNO)

ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာ ဝဟံ ေဟာတု။

ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု။

…_/|\_…_/|\_…_/|\_…

ဆရာေတာ္ Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါသည္။ ေမတၱာျဖင့္ - TNO

Credit to ko Thein Naing Ohn