ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း ၁၈၊ Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ

April 26, 2014 at 12:02pm

ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာေတာ္ အပိုင္း ၁၈

Dr နႏၵမာလာဘိ၀ံသ

အတၳိပစၥေယာ


အတၳိပစၥေယာဆိုတာ ပစၥဳပၸန္ခဏ တကယ္ထင္ရွားရိွတဲ့ အခိုက္အတန္႕မွာ (အေၾကာင္းတရားေတြကလည္း ထင္ရွားရိွေနတယ္၊ အက်ဳိးျပဳရမယ့္သဘာ၀တရားကလည္း ထင္ရွားရိွေနတယ္၊) အဲဒီလို ထင္ရွားရိွေနတုန္းမွာ ထင္ရွားရိွေနတုန္းျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးတရားကို အေထာက္အကူျပဳေနတဲ့ပစၥည္းကို အတၳိပစၥည္းလို႕ ဆိုတယ္။

အတၳိဆိုတာ ရိွေနခိုက္ ေက်းဇူးျပဳတယ္လို႕ ဒီလိုေျပာရမယ္၊ အေၾကာင္းတရားကလည္း ရိွေနရမယ္၊ အက်ဳိးတရားကလည္း ရိွေနရမယ္၊ ဒီေတာ့ ရိွေနၿပီးသားကို ေက်းဇူးျပဳတယ္ဆိုလို႕ရိွရင္ ထုတ္လုပ္တယ္လို႕ မဆိုလိုဘူးေပါ့။

အေၾကာင္းတရားဆိုတာ ၂မ်ဳိး ရိွတယ္၊ ဇနက - ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အေၾကာင္းတရား Producing cause လို႕ေခၚတယ္။


***အေၾကာင္းကလည္း ထင္ရွားရိွေနတယ္၊ အက်ဳိးကလည္း ထင္ရွားရိွေနတယ္၊ ထင္ရွားရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ အေထာက္အကူျပဳတယ္လုိ႕ ဒီလိုေျပာတာ။

ဒါျဖင့္ ***အတၳိပစၥည္းက ထုတ္လုပ္တဲ့ပစၥည္း မျဖစ္ဘူးလားဆိုေတာ့ ထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ သိုု႕ေသာ္ ထုတ္လုပ္တာထက္ အေထာက္အကူျပဳတာက ပိုၿပီးေတာ့ စြမ္းအားထက္ေနလို႕ အေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတဲ့ စကားကို အဓိကထား ေျပာတာပါလို႕ စာေပက်မ္းဂန္မွာ ဒီလို ရွင္းထားတယ္၊ ဇနကသတၱိလည္း ရိွတယ္။

***အတၳိပစၥည္းဆိုတာ ရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္လို႕ဆိုေတာ့ မရိွတဲ့အခိုက္မွာ ေက်းဇူးမျပဳဘူးဆိုတဲံစကားကို အျပန္အားျဖင့္ နားလည္ရမွာေပါ့။

***ရိွေနခိုက္မွာသာ ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ရိွမေနေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေက်းဇူးမျပဳေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ အတၳိပစၥည္းဆိုတာ ရိွေနခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတဲ့ပစၥည္းလို႕ မွတ္ရမယ္။

သဘာ၀တရားေတြမွာ အေၾကာင္းတရားဟာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းတရား ရိွသလို အေထာက္အကူျပဳတဲ့ အေၾကာင္းတရားလည္း ရိွတယ္တဲ့။

တခ်ဳိ႕ပစၥည္းေတြက ဇနကသတၱိ ထုတ္လုပ္တဲ့စြမ္းရည္သတၱိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့စြမ္းရည္သတၱိ ရိွတယ္၊ တခ်ဳိ႕ပစၥည္းေတြက အေထာက္အကူျပဳရံုသက္သက္ပဲ, မထုတ္လုပ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။

ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပစၥယဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္အရ ဥပကာရက ေက်းဇူးျပဳေနၾကတာခ်ည္းပဲ၊ လူေတြေတာင္မွ ဒီစကားကို ယူၿပီးေတာ့ ေျပာၾကတယ္၊ ဘယ္သူက ေက်းဇူးျပဳလို႕ ေရႊတိဂံုဘုရားႀကီးဖူးရတယ္၊ ေဟာ - တစ္ေယာက္ေယာက္က ေက်းဇူးျပဳတာ။


၂၄ ပစၥည္းကို ခ်ဳံ႕လိုက္ရင္

ဒီေတာ့ ၂၄ ပစၥည္းကို ျခံဳငံုၿပီးေတာ့ ေျပာၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးေလာက္နီးပါး ၂၄ ပစၥည္းဟာ အတၳိနဲ႕ နတၳိ ဒီႏွစ္ခုထဲမွာ ၀င္သြားႏိုင္ပါတယ္၊ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းကေတာ့ “အာရမၼဏူပနိႆယ ကမၼတၳိပစၥေယသု စ သေဗၺပိ ပစၥယာ သေမာဓာနံ ဂစၦႏၱိ” လို႕ ဆိုၿပီးေတာ့ အာရမၼဏ ဥပနိႆယ ကမၼ အတၳိ တဲ့။

၂၄ ပစၥည္းကို အက်ဥ္းခ်ဳံးလိုက္ရင္ ဒီပစၥည္း ၄ခု ထဲ သက္ဆိုင္ရာေတြ ၀င္သြားႏိုင္ပါတယ္။
***၂၄ ပစၥည္းကို အက်ဥ္းခ်ဳံးလိုက္လို႕ရိွရင္ ၄ ပစၥည္းလို႕ ဒီလိုေျပာတာ၊ အာရမၼဏပစၥည္းရယ္ ဥပနိႆယပစၥည္းရယ္ ကမၼပစၥည္းရယ္ အတၳိပစၥည္းရယ္၊ ၂၄ ပစၥည္းဟာ ေဟာဒီ ၄ ပစၥည္းထဲမွာ ထိုက္သလို ၀င္သြားတယ္တဲ့၊ သေမာဓာန ဆိုတာ အားလံုးဆံုမိသြားတယ္၊ အားလံုးေပါင္းဆံုသြားၾကတယ္ေပါ့၊ အဲဒီလိုဆိုတယ္။

သို႕ေသာ္ ဒီ့ထက္ခ်ဳံးလို႕ ရဦးမလား ?

စာေပက်မ္းဂန္မွာေတာ့ ေဖာ္ျပမထားဘူး၊ က်မ္းဂန္မွာ ဆိုမထားေပမယ့္လို႕ ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ “အတၳိ၊ နတၳိ” ဒီႏွစ္မ်ဳိးခြဲလိုက္လို႕ရိွရင္ အတၳိအုပ္စုက တစ္စု၊ နတၳိအုပ္စုက တစ္စု၊ ဒီႏွစ္စုထဲမွာ ပစၥည္းေတြ အားလံုးေလာက္နီးနီး ၀င္သြားတယ္၊ မ၀င္တဲ့ပစၥည္း မရိွသေလာက္ပဲ။

***၂၄ ပစၥည္းဟာ ရိွခုိက္ေက်းဇူးျပဳတာနဲ႕ မရိွေတာ့မွ ေက်းဇူးျပဳတာတဲ့၊ အဲဒီလို ၂၄ ပစၥည္းကို အခ်ိန္အခါနဲ႕ ပိုင္းျခားၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္မယ္ဆိုရင္ အတၳိနဲ႕ နတၳိ၊ ဒီႏွစ္ခုပဲ။

အတၳိ နတၳိဆိုတဲ့ ဒီစကားလံုးႏွစ္ခုဟာ ရံဖန္ရံခါ သာမန္ရိွတာနဲ႕ မရိွတာ ဒီႏွစ္ခုကို ရည္ညႊန္းၿပီးေတာ့ ေျပာတာ၊ အဲဒီလို ရိွတာနဲ႕ မရိွတာကုိ ရည္ညႊန္းေျပာတဲ့စကား ျဖစ္ေပမယ့္လို႕ တစ္ခ်ဳိ႕ေနရာက်ေတာ့ အတၳိဆိုတာ ထာ၀ရ ရိွေနတဲ့အရိွကို ေျပာတာ၊ နတၳိ ဆိုတာ ထာ၀ရမရိွတာကိုေျပာတာ ျဖစ္တယ္။

***[အေတြးအေခၚ philosophy နဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ အတၳိဆိုတာက သႆတ၀ါဒကို ရည္ညႊန္းတယ္၊ နတၳိဆိုတာက ဥေစၦဒ၀ါဒကို ရည္ညႊန္းတယ္။

၂၄ ပစၥည္းထဲမွာ အတၳိပစၥည္း နတၳိပစၥည္းဆိုတာက်ေတာ့ အဲဒီ အေတြးအေခၚ အယူ၀ါဒဆိုင္ရာကို ရည္ညႊန္းတာ မဟုတ္ဘူး၊ သဘာ၀တရားသည္ မိမိျဖစ္ေနခိုက္ ရိွေနခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳရင္ အတၳိပစၥည္း၊ မိမိမရိွေတာ့မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွ ေက်းဇူးျပဳလို႕ရိွရင္ နတၳိပစၥည္း၊ ဒီလိုဆိုလိုတာ။]


အတၳိပစၥည္း ၅ မ်ဳိး

အတၳိပစၥည္းနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းက ၅ မ်ဳိး ရိွတယ္၊ ၅ ပစၥည္းဆိုတာ ဘာေတြလဲဆိုလို႕ရိွရင္ (၁) သဟဇာတအတၳိ၊ အတူတကြျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရိွေနတဲ့အရာ၊ အေၾကာင္းတရားနဲ႕ အက်ဳိးတရားသည္ ၿပိဳင္တူျဖစ္လာတာ၊ born together အတူတကြ ေမြးဖြားၿပီးေတာ့ ရိွေနၾကတာ သဟဇာတ၊ ဒါကို သဟဇာတအတၳိလို႕ ေခၚတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက (၂) ပုေရဇာတအတၳိ၊ ပုေရဇာတဆိုတာ အေၾကာင္းတရားက ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္မယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ အက်ဳိးတရားလာတယ္၊ သို႕ေသာ္ ႏွစ္ခုစလံုး ရိွေနခိုက္ျဖစ္တယ္၊ အဲဒါက ပုေရဇာတအတၳိ၊ born earlier.
ေနာက္တစ္ခုက (၃) ပစၦာဇာတသတၱိ၊ အေၾကာင္းတရားက ေနာက္မွ ျဖစ္လာၿပီးေတာ့ အက်ဳိးတရားေတြက အရင္ျဖစ္ႏွင့္ေနတယ္၊ ႏွစ္ခုစလံုး ထင္ရွား ရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ ဒါက်ေတာ့ ပစၦာဇာတအတၳိလို႕ ေခၚတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက (၄) အာဟာရအတၳိ၊ ကာဗဠီကာရအာဟာရ လို႕ ဆိုတဲ့ အစာအာဟာရနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ၾသဇာရုပ္ကလည္း အာဟာရသတၱိတင္မကဘူး ရိွေနခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳေသာေၾကာင့္ အာဟာရအတၳိလို႕ ေခၚတယ္။

ေနာက္ (၅) က ဣၿႏၵိယပစၥည္းနဲ႕ ပတ္သက္တယ္၊ ဣၿႏၵိယပစၥည္းဆိုတဲ့ေနရာမွာ အကုန္လံုးကို မဆိုလိုဘူး၊ ရူပဇီ၀ိတိၿႏၵိယ - ကမၼဇရုပ္ေတြရဲ႕အသက္လို႕ ေျပာႏိုင္တဲ့၊ ကမၼဇ႐ုပ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့ သဘာ၀တရားတစ္ခုကို ရူပဇီ၀ိတိၿႏၵိယ (ရုပ္ဇီ၀ိတိၿႏၵိယ) လို႕ ေခၚတယ္။


အတၳိပစၥည္း ၇ ပိုင္း

ကဲ ေကာင္းၿပီ - ဒီအတၳိပစၥည္းကို အပိုင္း ၇ ပိုင္း ခြဲၿပီးေတာ့ မွတ္ရမယ္၊ တကယ္ကေတာ့ အတၳိပစၥည္းက အသစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးတို႕ အစက ေဟာလာခဲ့တဲ့ သဟဇာတတို႕ ပုေရဇာတတို႕ အာဟာရတို႕ ဣၿႏၵိယတို႕ဆိုတာ ဒါေတြ နာၿပီးလို႕ရိွရင္ အတၳိပစၥည္းဆိုတာက အသစ္မလာေတာ့ဘူး၊ သို႕ေသာ္လည္း ေဟာလာတဲ့ရက္ေတြက ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ ေမ့ေကာင္းေမ့ေနၾကလိမ့္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒီကေန႕ အတၳိပစၥည္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထပ္ၿပီးေဟာေပးမယ္။

ပစၥယနိေဒၵသမွာ မွတ္လို႕လြယ္ေအာင္ အပိုင္း ၇ပိုင္းတဲ့၊ အပိုင္း ၁ က နာမ္ခႏၶာ ၄ပါး၊ အပိုင္း၂က မဟာဘုတ္၊ အပိုင္း ၃က နာမ္ရုပ္၊ အပိုင္း ၄ က စိတ္ေစတသိက္၊ အပိုင္း ၅ က မဟာဘုတ္နဲ႕ ဥပါဒါရုပ္၊ အပိုုင္း ၆ က အာယတန၊ အပိုင္း ၇ က ၀တၳဳရုပ္လို႕ အပိုင္း ၇ပိုင္းနဲ႕ ဒီပါဠိေတာ္ကို မွတ္လိို႕ ရတယ္ေပါ့၊ အဲဒီ အစဥ္အတိုင္း ေျပာရေအာင္၊ ပထမဆံုး စလိုက္တာ ဘာနဲ႕ စတုန္း။

{***“စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ အညမညံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ” သဟဇာတနဲ႕ ဆိုင္တယ္၊ “စတၱာေရာ ခႏၶာ အရူပိေနာ” လို႕ ဆိုလိုက္သျဖင့္ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရ ၀ိညာဏလို႕ဆိုတဲ့ နာခႏၶာ ၄ပါး၊ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ - စိတ္နဲ႕ ေစတသိက္ဆိုတဲ့ နာမ္ခႏၶာ ၄ ပါးသည္ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူူးးျပဳတယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတာ။

အဲဒါကို ပါဠိေတာ္မွာ “ဧေကာ ခေႏၶာ တိဏၰႏၷံ ခႏၶာနံ” ခႏၶာတစ္ခုက က်န္တဲ့ခႏၶာသံုးခုကို အေထာက္အကူျပဳတယ္တဲ့။

ဒါက အျပန္အလွန္ဆိုတဲ့ သေဘာကို နားလည္ေအာင္လို႕ ေဟာတာေနာ္၊ ခႏၶာ ၂ ခု ဆိုလည္း ၂ ခုစီ လွည့္ပတ္ၿပီးေတာ့ တြဲၾကည့္၊ အဲဒီလိုတြဲၿပီးေတာ့ ၾကည့္လိုက္လို႕ရိွရင္ “ေဒြ ခႏၶာ ဒြိႏၷံ ခႏၶာနံ” - ခႏၶာ ၂ ခု ကလည္း ခႏၶာ ၂ ခု ကို အေထာက္အကူျပဳတယ္တဲ့၊ အေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတာ အတူတကြျဖစ္ေနတဲ့ အခိုက္မွာ ယွဥ္တြဲၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတဲ့အခိုက္ ရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ အတၳိသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳေနတာ။

တစ္ခုခ်င္းေျပာမယ္ဆိုရင္ အၾကာႀကီး ေျပာရလိမ့္မယ္ေနာ္။

အဲဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ျခံဳငံုၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တာ၊ နာမ္ ခႏၶာ ၄ ပါးဟာ အျပန္အလွန္ရိွေနခိုက္မွာ အတၳိသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳေနၾကပါတယ္လို႕ ဒီလို ေျပာလိုတာပါ၊ ဒါက အပိုင္း (၁)။ }


ေနာက္ အပိုုင္း (၂) က ဘာတုန္းဆိုလို႕ရိွရင္ -

“စတၱာေရာ မဟာဘူတာ အညမညံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”။

မဟာဘုတ္ ၄ ပါး ဆိုတာလည္း အျပန္အလွန္မီွတည္ၿပီးေတာ့ ေနၾကတာ၊ ပထ၀ီရိွလို႕ အာေပါကလည္း မီွရာ ရေနတာ၊ အာေပါရိွလို႕ ပထ၀ီက စုစည္းလို႕ ျဖစ္ေနတာေနာ္။ ဒါကို ရင့္က်က္သြားေအာင္ အပူေငြ႕ေပးေနတာ၊ တျဖည္းျဖည္းရင့္က်က္လာတာက ေတေဇာ၊ ဒီပံုသ႑ာန္ကို တျခားပံုသ႑ာန္နဲ႕ ေရာစပ္မသြားေအာင္ တြြန္းကန္ထားတာ ကန္႕သတ္ထားတာက ၀ါေယာလို႕ ေဟာဒီ ၄ ခုဟာ တစ္ခုဖယ္လိုက္လို႕ရိွရင္ က်န္တာေတြက ရပ္တည္လို႕ မရေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ indivisible ခြဲျခားလို႕ မရဘူးလို႕ ေျပာတာ၊ အဲဒါေၾကာင့္ မဟာဘုတ္ ၄ ပါးသည္ အျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳေနတယ္တဲ့။

မဟာဘုတ္တစ္ခုက မဟာဘုတ္သံုးခုကို၊ မဟာဘုတ္သံုးခုက မဟာဘုတ္တစ္ခုလို႕ အျပန္အလွန္ေပါ့၊ ဒီလိုအျပန္အလွန္ အေထာက္အကူျပဳၿပီးေတာ့ ေနတာ၊ ထင္ရွားရိွေနခိုက္မွာ ေက်းဇူးးျပဳၾကတာ၊ ထင္ရွားရိွခိုက္တင္မကဘူး သူတို႕က born together အတူတကြ ေမြးဖြားလာၾကတာ ျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင္မို႕လို႕ သဟဇာတအတၳိတဲ့၊ ခုနက နာမ္ခႏၶာ ၄ ပါးလည္း သဟဇာတအတၳိပဲ၊ မဟာဘုတ္ ၄ ပါး အျပန္အလွန္အေထာက္အကူျပဳေနတာ၊ ေက်းဇူးျပဳေနတာလည္း သဟဇာတသတၱိပဲ။


ေနာက္ အပိုင္း (၃) က ဘာလဲဆိုေတာ့ -

“ၾသကၠႏၱိကၡေဏ နာမရူပံ အညမညံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”။

ၾသကၠႏၱိကၡေဏ လို႕ ဆိုတာ ဘာေျပာတာတုန္း၊ Colloquial language လို႕ဆိုတဲ့ အရပ္သံုးစကားနဲ႕ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာလိုက္တာ၊ ၾသကၠႏၱိ ဆိုတာ “၀င္ေရာက္လာတာ”၊ ဘ၀တစ္ခုအတြင္းထဲ ၀င္ေရာက္လာတာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အမိ၀မ္းထဲကို ၀င္ေရာက္လာတာ၊ ၾသကၠႏၱတိကၡဏဆိုတာ သေႏၶတည္တဲ့ အခိုက္ကေလးကို ေျပာတာ၊ သံုးထားတဲ့စကားလံုး ၾသကၠႏၱိကၡဏ ဆိုတာက “၀င္လာတဲ့ခဏ” ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ။

ပဋိသေႏၶေနတာကို ၀င္လာတယ္ဆိုရင္ ေသတာက်ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊ ထြက္သြားတာေပါ့၊ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ ေသသြားတာကေတာ့ ထြက္သြားတာေပါ့၊ ဒါက Colloquial language နဲ႕ ေျပာတာ၊ ဘယ္သူကမွလည္း ၀င္မလာဘူး၊ ဘယ္သူကမွလည္း ထြက္သြားတာ မဟုတ္ဘူး၊ ထြြက္သြားတဲ့အရာဆိုတာလည္း မရိွဘူး၊ ၀င္လာတဲ့အရာလည္း မရိွဘူး။

သို႕ေသာ္ ဒီဘက္ကအေၾကာင့္ေၾကာင့္ ဟိုဘက္မွာ အက်ဳိးတစ္ခုေပၚတဲ့သေဘာပဲ၊ သို႕ေသာ္ အရပ္စကားနားလည္ေအာင္ ေျပာရတာ၊ ၾသကၠႏၱိကၡေဏ ၀င္လာတဲ့ခဏတဲ့။ သေႏၶတည္တဲ့ခဏေလးလို႕ ဒီလို ေျပာတာေနာ္။

အေၾကာင္းအေနနဲ႕ဆက္စပ္တာေလာက္ပဲ ရိွတယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတာေနာ္၊ အဲဒီသေဘာေတြကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့တရားေတာ္အရ နားလည္ရမယ္။

သို႕ေသာ္ လူတစ္ေယာက္မွာေတာ့ လိုင္းတစ္လိုင္းေတာ့ ရိွတာေပါ့၊ သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့လိုင္း၊ အဲဒီလိုင္းက ဘာလဲဆိုရင္ mental process စိတၱ၀ီထိ စိတ္ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုက ျပတ္သြားတယ္လို႕ မရိွဘူး၊ ေရွ႕စိတ္ကျဖစ္ၿပီး ေနာက္စိတ္ကိုသတၱိေတြေပးထားခဲ့တယ္၊ energy ေတြ ေပးထားခဲ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႕ ေရွ႕စိတ္္ကလုပ္သြားတာက ေနာက္စိတ္က အေမြခံရစ္တယ္၊ မေကာင္းတာေတြ လုပ္သြားလို႕ရိွရင္ မေကာင္းတဲ့အက်ဳိးက ေနာက္စိတ္က အေမြခံသြားရတယ္၊ ေကာင္းတာေတြ လုပ္လို႕ ရိွရင္လည္း ေနာက္စိတ္ေတြက အေမြခံသြားရတယ္၊ ေနာက္စိတ္ဆိုတာကေနာ္၊ ဒီဘ၀တင္ မကဘူး၊ ေနာင္ဘ၀ေတြမွာလည္း ဒီအတိုင္း အေမြခံသြားၾကရတယ္ေနာ္။

***လူ႕ရဲ႕သႏၱာန္မွာျဖစ္တဲ့ စိတ္ေတြဟာလည္းပဲ ေရွ႕စိတ္ကလုပ္သြားတာကို ေနာက္စိတ္ အေမြခံလိုက္ရတာပဲ၊ အဲဒီလို အေမြခံသြားတဲ့ သေဘာသာ ရိွတယ္၊ ေရွ႕စိတ္က ေနာက္စိတ္ ျဖစ္လာတာ မဟုတ္္ဘူးလို႕ ဆိုတာကို မွတ္ရမွာေပါ့။

ဒီစကားလံုးအေနနဲ႕ေတာ့ - ၾသကၠႏၱိကၡေဏ မိခင္၀မ္းထဲမွာ ၀င္ေရာက္တဲ့ခဏဆိုတာ သေႏၶတည္တဲ့ ခဏေလးကို ေျပာတာ၊ “အဲဒီသေႏၶတည္တဲ့ ခဏမွာ” တဲ့၊ “နာမ္နဲ႕ ရုပ္ဟာ အျပန္အလွန္ အတၳိသတၱိနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္” တဲ့၊ အဲဒါ ဘာေျပာတာတုန္းဆိုရင္ ကလလေရၾကည္ သေႏၶတည္တဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ ဟဒယ၀တၳဳရုပ္သည္ သေႏၶစိတ္ရဲ႕ မီွရာ၀တၳဳရုပ္တို႕သည္ သဟဇာတ ၿပိဳင္တူျဖစ္လာၾကတာ။

ဘ၀တစ္ခုမွာ အစျပဳလာတာ ဘယ္သူက အရင္ျဖစ္လာတယ္၊ ဘယ္သူက ေနာက္ျဖစ္တယ္လို႕ မရိွဘူး၊ ကံက ဖန္တီးေပးလိုက္တာ၊ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထုတ္လုပ္လိုက္တာ၊ အဲဒီလိုထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ရုပ္နဲ႕နာမ္ ႏွစ္ခုမွာ သေႏၶစိတ္က ဟဒယ၀တၳဳရုပ္ကို အမီွျပဳတယ္၊ ဟဒယ၀တၳဳက သေႏၶစိတ္ကို အားျပဳတယ္၊ အျပန္အလွန္သေဘာပဲ၊ သူတို႕ႏွစ္ခုသည္ ရိွေနတဲ့အခိုက္ကေလးမွာ ထိုကဲ့သို႕ အျပန္အလွန္သေဘာပဲ၊ သူတို႕ႏွစ္ခုသည္ ရိွေနတဲ့အခိုက္ကေလးမွာ ထိုကဲ့သို႕ အျပန္အလွန္ေက်းဇူးျပဳၾကလို႕ အတၳိပစၥေယာလို႕ ဒီလို ေျပာတာ။

ဒီေတာ့ ရုပ္နဲ႕ နာမ္က born together ေက်းဇူးးျပဳတယ္ဆိုတာ အဲဒီ ၾသကၠႏၱိခဏ လို႕ဆိုတဲ့ ပဋိသေႏၶအခါပဲ ရိွတယ္၊ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ born together မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီအခ်ိန္ကေလးတစ္ခုပဲ born together ျဖစ္ေတာ့ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးျပဳတယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ ၾသကၠႏၱိခေဏဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးသံုးတာ၊ ဒါက တတိယအပိုင္း။

ေနာက္တစ္ခါ စတုတၳအပိုင္းက်ေတာ့ ဘာတုန္း၊
“စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ စိတၱသမု႒ာနာနံ ရူပါနံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”
စိတ္ေစတသိက္တရားေတြက စိတၱဇရုပ္ေတြကို ထုတ္္လုပ္တယ္တဲ့၊ ဒီေနရာမွာ ရုပ္ကို မထုတ္လုပ္တဲ့စိတ္ေတြ ရိွတယ္၊ ရုပ္ကိုထုတ္လုပ္တဲ့စိတ္ ရိွတယ္၊ အဲဒီရုပ္ကို ထုတ္လုပ္တဲ့စိတ္ေတြက စိတ္ျဖစ္လိုက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ သူ႕ရဲ႕ဥပါဒ္ခဏမွာ သူလည္းျဖစ္၊ ရုပ္ကိုလည္း ျဖစ္ေစတယ္၊ ဒီလိုေရာ ျဖစ္ႏိုင္တာ ရိွလားဆိုေတာ့ ရိွတာေပါ့။

ဖေယာင္းတိုင္မီး ထြန္းလိုက္တဲ့အခါမွာ မီးေတာက္ကေလးေပၚလာတာနဲ႕ အလင္းေရာင္ တစ္ခါတည္း မျဖစ္ဘူးလား၊ အလင္းေရာင္ကို တစ္ခါတည္း ေမြးဖြားေပးလိုက္တာ၊ တစ္ၿပိဳင္နက္ပဲ။
ထို႕အတူပဲ စိတ္က ေပၚလိုက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ စိတၱဇရုပ္ကို ထုတ္လုပ္ၿပီးသားပဲ၊ သူ႕ရဲ႕အက်ဳိးတရားက တစ္ခါတည္းပါသြားတာ၊ အဲဒါကို ေျပာတာ။

စိတၱေစတသိကာ ဓမၼာ - စိတ္ေစတသိက္တရားေတြဟာ၊ စိတၱသမု႒ာနာနံ ရူပါနံ - စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ရုပ္ေတြကို၊ အတၳိပစၥေယန - အတၳိပစၥယသတၱိျဖင့္၊ ပစၥေယာ - ေက်းဇူးျပဳပါတယ္တဲ့၊ သဟဇာတအတၳိပဲ၊ စိတ္ေစတသိက္နဲ႕ စိတၱဇရုပ္ တို႕ဟာ အတူတကြျဖစ္ၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ခု အပိုင္း (၅) က ဘာလဲလို႕ဆိုလို႕ရိွရင္ -
“မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”။

မဟာဘုတ္ေတြက ဥပါဒ္ရုပ္ေတြကို အေထာက္အကူျပဳတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ထင္ရွားရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ ေက်းဇူးးျပဳၾကတယ္တဲ့၊ မဟာဘုတ္ ၄ ပါး ေပၚလာတာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုမဟာဘုတ္ ၄ ပါးကို မီွၿပီးေနတဲ့ ဥပါဒါရုပ္ေတြ မျဖစ္ေပဘူးလား၊ ျဖစ္လာတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႕ မဟာဘုတ္က အေၾကာင္းတရား၊ ဥပါဒါရုပ္ေတြက အက်ဳိးတရားတဲ့၊ မဟာဘုတ္ေတြ ရိွေနခိုက္မွာ ဥပါဒါရုပ္ေတြကို ထုတ္လုပ္တာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟာဘုတ္ေတြဟာ သူတို႕ျဖစ္လာလွ်င္ ျဖစ္လာျခင္း ဥပါဒါရုပ္ေတြကို ထုတ္လုပ္တာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သဟဇာတ၊ အဲဒါလည္း born togethers ။

ေနာက္တစ္ခါ အပိုင္း (၆) က ဘာလဲဆိုရင္ အာယတန၊ အာယတနဆိုတာ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ၁၂ မ်ဳိး ရိွတယ္၊ အဲဒီအာယတန ၁၂ မ်ဳိးထဲက -
“စကၡာယတနံ စကၡဳ၀ိညာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”။
***စကၡာယတနဆိုတာ စကၡဳပသာဒရုပ္ မ်က္စိအၾကည္ကို ေျပာတာ၊ အဲဒီ မ်က္စိအၾကည္ဆိုတဲ့ စကၡဳပသာဒရုပ္ဟာ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ရဲ႕မီွရာအေနနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳပါတယ္တဲ့။

***မီွရာ၀တၳဳေတြကို မီွၿပီးေတာ့ ဒီစိတ္က ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါျဖင့္ ဒီ မီွရာ၀တၳဳရုပ္ေတြနဲ႕ ျဖစ္လာတဲ့ စကၡဳ၀ိညာဏ္ ေသာတ၀ိညာဏ္ ဃာန၀ိညာဏ္ ဇိ၀ွာ၀ိညာဏ္ ကာယ၀ိညာဏ္ဆိုတဲ့ ဒီစိတ္ေတြက ၿပိဳင္တူျဖစ္လာၾကတာလားဆိုေတ
ာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့။
ဒါက်ေတာ့ မီွရာ၀တၳဳေတြက ပုေရဇာတ born earlier ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနၾကတာ၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေနတဲ့ စကၡဳပသာဒရုပ္ကို ေဟာဒီစကၡဳ၀ိညာဏ္က မီွရတာပါတဲ့။

{ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ႏွင့္တာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒါကိုု ပုေရဇာတလို႕ ေခၚပါတယ္တဲ့၊ ႀကိဳတင္ျဖစ္ေပမယ့္လို႕ ရိွေနတုန္းမွာ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ကို အေထာက္အကူျပဳတာ၊ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ေပၚလာမွ သူက ေက်းဇူးျပဳတာ၊ ႏွစ္ခုစလံုး ရိွေနခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳေသာေၾကာင့္ အတၳိသတၱိလို႕ ေျပာတာ။ }

ကဲ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္၊ စကၡဳပသာဒရုပ္က စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ကို ထုတ္လုပ္တာလားလို႕ဆိုေတာ့ သူက ထုတ္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ကို ၀ိပါက္စိတ္လို႕ မေခၚဘူးလား၊ ၀ိပါက္စိတ္ဆိုေတာ့ သူ႕ရဲ႕အေၾကာင္းတရားက ကံပဲ ျဖစ္မွာေပါ့၊ ကံရဲ႕အက်ဳိးတရားကို ၀ိပါကလို႕ ေခၚတာ။

ဒီေတာ့ ထုတ္လုပ္သူက ကံတရား၊ ဒါျဖင့္ စကၡ၀တၳဳလို႕ေခၚတဲ့ စကၡဳပသာဒရုပ္တို႕၊ ရူပါရံုတို႕က အေထာက္အကူေတြေပါ့၊ အေထာက္အကူျပဳလိုက္တာ၊ ဒီ ၂ ခု ဆံုစည္းလိုက္တဲ့အခါ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ေပၚလာတယ္၊ ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းတရားက ဒါ။

သို႕ေသာ္ ကံဆိုတဲ့ ထုတ္လုပ္တဲ့အေၾကာင္းတရား မပါဘဲနဲ႕ ဒီ၀ိပါက္စိတ္က မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။
ဒါေၾကာင့္မို႕ ဒီေနရာမွာ စကၡဳ၀တၳဳဆိုတဲ့ စကၡဳပသာဒရုပ္က စကၡဳ၀ိညာဏ္ စိတ္မျဖစ္ခင္ ႀကိဳတင္ၿပီး ျဖစ္ႏွင့္ေနတာ၊ ျဖစ္ႏွင့္ၿပီးတဲ့အခါ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ရဲ႕ မီွရာအေနနဲ႕ သူက ေဆာင္ရြက္တာ၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ ပုေရဇာတလို႕ ေခၚတယ္၊ ရိွေနခိုက္ ေက်းဇူးျပဳတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုေရဇာတအတၳိတဲ့။

ဒါကို နားလည္လို႕ရိွရင္ “ေသာတာယတနံ ေသာတ၀ိညာဏဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ” ဒါလည္း နားလည္သြားၿပီ၊ ထို႕အတူပဲ ဃာနယတနံ ဇိ၀ွါယတနံ ကာယာယတနံ၊ ဒါေတြလည္း နားလည္သြားၿပီ၊ ဒါက ၀တၳဳရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ။

ေနာက္ အာရံုပိုင္းဆိုင္ရာကေန ေျပာလိုက္ဦးမယ္။

*** အာရံုပိုင္းဆိုင္ရာကေျပာရင္ ရူပါယတနံဆိုတာက်ေတာ့ မ်က္စိကျမင္တဲ့ အဆင္းအာရံုကို ေျပာတာ၊ အဲဒီမ်က္စိကျမင္ရတဲ့ အဆင္းအာရံုေလးဟာလည္းပဲ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ ေပၚဖို႕ရာအတြက္ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုပဲတဲ့။

အဲဒီအေထာက္အကူျပဳတဲ့ အေၾကာင္းကလည္းပဲ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္မေပၚခင္က ႀကိဳတင္ျဖစ္ႏွင့္တာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပုေရဇာတ၊ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ႏွင္ေနတဲ့အရာက စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္္ကို အေထာက္အကူျပဳတယ္လို႕ ဒီလိုဆိုလိုတယ္။

ဒီေတာ့ အာယတနအေနနဲ႕သြားရင္ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ၊ ဒါေတြြက ေသာတ၀ိညာဏ္ ဃာန၀ိညာဏ္ ဇိ၀ွါ၀ိညာဏ္ ကာယ၀ိညာဏ္ေတြကို ေက်းဇူးျပဳတယ္။
{ ေနာက္တစ္ခုက အားလံုးကို ျခံဳငံုေျပာလိုက္ေတာ့ - စကၡဳ၀ိညာဏ္ၿပီးရင္ ဘယ္သူလာသလဲဆိုေတာ့ သမၸဋိစၦိဳင္းလာတယ္၊ အဲဒီသမၸဋိစၦိဳင္းကို ဒီေနရာမွာ မေနာဓာတ္လို႕ သံုးလိိုက္တယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ -

“ရူပါယတနံ သဒၵါယတနံ ဂႏၶာယတနံ ရသာယတနံ ေဖာ႒ဗၺာယတနံ မေနာဓာတုယာ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”။

ရူပါရံုပဲလာလာ သဒၵါရံုပဲလာလာ ဂႏၶာရံုပဲလာလာ ရသာရံုပဲလာလာ ေဖာ႒ဗၺာရံုပဲ လာလာ၊ သမၸဋိစၦိဳင္းဆိုတဲ့ ဒီစိတ္ဟာ ထိုအာရံုေတြကို အာရံုျပဳၿပီးေတာ့ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီအာရံုေတြက ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ထားတဲ့ အာရံုေတြ ျဖစ္လို႕ born earlier ပုေရဇာတပစၥည္းပဲ၊ ထင္ရွားရိွေနခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အတၳိပစၥည္းလို႕ ဒီလိုအာယတနေတြနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အတၳိပစၥည္းကိုေျပာတာ၊ ဒါ ပုေရဇာတအတၳိကို ေျပာတာ။ }


ေနာက္ဆံုးတစ္ခု အပိုင္း(၇) က ၀တၳဳ တဲ့။

“ယံ ရူပံ နိႆာယ မေနာဓာတု စ မေနာ၀ိညာဏဓာတု စ ၀တၱႏၱိ၊ တံ ရူပံ မေနာဓာတုယာ စ မေနာ၀ိညာဏဓာတုယာ စ တံ သမၸယုတၱကာနဥၥ ဓမၼာနံ အတၳိပစၥေယန ပစၥေယာ”။

( မွတ္ခ်က္။ ။ “ယံ ရူပံ” “တံ ရူပံ” နဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ၀တၳဳပိုင္း ဟဒယ၀တၳဳနဲ႕ပတ္သက္လို႕ အျငင္းပြားဖြယ္ေတြကို ေတာ့ မိတ္ေဆြတို႕ သိရိွၿပီးျဖစ္မယ္လို႕ ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီအပိုင္းကို ခ်ဳံ႕လိုက္ပါေတာ့မယ္။ TNO )

အဘိဓမၼာက်မ္းဂန္ေတြရဲ႕ အဆိုရယ္၊ လက္ေတြ႕က်က်ေတြးေခၚၿပီးေတာ့ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုလို႕ရိွယင္ ျမတ္စြာဘုရားကကိုယ္တိုင္က ၀တၳဳလို႕ ေျပာလိုက္သျဖင့္ စိတ္ရဲ႕မီွရာဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ တစ္ေနရာရာမွာရိွေနတယ္ေပါ့၊ အတိအက် location ကို သတ္မွတ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ နာမည္မတပ္ဘူး၊ နာမည္မတပ္ေသာ္လည္း လူေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့စိတ္ဟာ ႏွလံုးမွာ လာ ထင္ရွားတယ္၊ ဦးေႏွာက္မွာ လာထင္ရွားတယ္ေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္မို႕လို႕ ဟဒယ၀တၳဳ ဆိုတာ ဦးေႏွာက္ ႏွလံုး ဆက္သြယ္ျဖစ္ေပၚတဲ့ ေနရာတစ္ခုဟာ location လို႕ ေျပာမယ္ဆိုလို႕ရိွရင္ ေျပာလို႕ရတယ္ေပါ့။

အဲဒီမေနာဓာတ္ မေနာ၀ိညာဏ္ဓာတ္ေတြနဲ႕ ေဟာဒီဟဒယ၀တၳဳဆိုတာဟာ born earlier ဟဒယ၀တၳဳက ႀကိဳတင္ေမြးဖြားလာၿပီး မေနာဓာတ္ မေနာ၀ိညာဏဓာတ္လို႕ဆိုတဲ့ စိတ္္အေျခအေနေတြက ေနာက္မွ ျဖစ္တာ ျဖစ္လို႕ ၊ ရိွခိုက္အေနနဲ႕ ေက်းဇူးျပဳတာ ျဖစ္လို႕ အတၳိပစၥည္းပါလို႕ ပစၥယနိေဒၵသပါဠိေတာ္မွာ ဒီလို အတၳိပစၥည္းကို ၇ ပိုင္း ခြဲထားတယ္၊ အမ်ဳိးအစားအေနနဲ႕ေတာ့ သဟဇာတ နဲ႕ ပုေရဇာတ ဒီႏွစ္မ်ဳိးတည္းပဲ ေဟာပါတယ္။

ပဉွာ၀ါရမွာက်ေတာ့ ပစၦာဇာတကိုလည္း ထည့္ေဟာတယ္၊ အာဟာရကိုလည္း ထည့္ေဟာတယ္၊ ဣၿႏၵိယကိုလည္း ထည့္ေဟာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႕ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းမွာ အတၳိပစၥည္းကို ၅ မ်ဳိး လို႕ဆိုတာ။ သဟဇာတ ပုေရဇာတ ပစၦာဇာတ အာဟာရ ဣၿႏၵိယလို႕ အတၳိပစၥည္း ၅ မ်ဳိး ရိွတယ္လို႕ ဒီလိုေျပာတာ။


အ၀ိဂတပစၥေယာ

ေကာင္းၿပီ - အတၳိပစၥည္းကို နားလည္လို႕ရိွရင္ ထိုအတၳိပစၥည္းနဲ႕ သဘာ၀ခ်င္းတူတဲ့ အ၀ိဂတပစၥည္းကိုလည္း နားလည္ၿပီးသား ျဖစ္သြားၿပီ၊ အထူးေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး။

***အတၳိပစၥေယာဆိုတာ ရိွခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္၊ အ၀ိဂတပစၥေယာဆိုတာ ရိွခိုက္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လံုး၀ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားျခင္း မဟုတ္ေသးတဲ့ အေနအထား၊ အ၀ိဂတ လံုး၀ကင္းေပ်ာက္ မသြားေသးခင္ ေက်းဇူးျပဳတယ္။

***အတၳိဆိုတာ ရိွေနတဲ့အခိုက္မွာ ေက်းဇူးျပဳတယ္။ ဒါျဖင့္ ရိွေနတာက ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ ရိွေနတာတုန္း? ေျပာခ်င္တာက အ၀ိဂတ လံုး၀ကင္းျပတ္သြားတာမ်ဳိးထိေအာင္ မေရာက္ေသးတာ၊ ဒီလိုအဓိပၸာယ္ကို ေျပာတာ။

ျမတ္စြာဘုရားက နတ္ေတြျဗဟၼာေတြြကို ေဟာတဲ့အခါမွာ အတၳိဆိုတဲ့ သေဘာထက္ အတၳိရိွတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာထိ ရိွေနတာလဲလို႕ ေမးစရာရိွလို႕ ကင္းကြာသြားျခင္း မရိွေသးခင္ အရိွလို႕ ေခၚတယ္လို႕ ဆိုတာကို ထပ္ဖြင့္ေပးတဲ့အေနနဲ႕ အ၀ိဂတပစၥေယာကို ထပ္ၿပီးေတာ့ ေဟာလိုက္တာတဲ့၊ ပိုၿပီးေတာ့ ရွင္းသြားေအာင္လို႕။


နတၳိပစၥေယာ၊ ၀ိဂတပစၥေယာ

ေကာင္းၿပီ - ေနာက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ နတၳိပစၥေယာတို႕ ၀ိဂတပစၥေယာတို႕ဆိုတာကို အနႏၱရပစၥေယာ သမနႏၱရပစၥေယာတုန္းက ရွင္းထားတဲ့အတိုင္းပဲ သေဘာေပါက္ရမွာ။

***လူေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာျဖစ္တဲ့ စိတ္ဟာ တစ္စိတ္ခ်င္းသာ ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္စိတ္ၿပိဳင္ မျဖစ္ဘူးတဲ့။ ျဖစ္တဲ့အခါမွာ စိတ္္နဲ႕ေစတသိက္ဟာ အုပ္စုလိုက္ ျဖစ္တယ္။

ပထမအုပ္စုျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္္မွာ ဒုတိယအုပ္စုက ျဖစ္ခြင့္ မရိွဘူးး။

{ ဆိုပါစို႕ ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္္ မျဖစ္ႏို္င္ဘူး။

ပဥၥဒြါရာ၀ဇၨန္းစိတ္ ခ်ဳပ္သြားၿပီ၊ မရိွေတာ့ဘူးးဆိုေတာ့မွ စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ျဖစ္တာ။

စကၡဳ၀ိညာဏ္စိတ္ ခ်ဳပ္သြားၿပီဆိုေတာ့မွ သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္ ျဖစ္လာတာ။

သမၸဋိစၦိဳင္းစိတ္ ခ်ဳပ္သြားၿပီဆိုေတာ့မွ သႏၱီရဏစိတ္က ျဖစ္တာ၊ အဲဒီလိုခ်ဳပ္သြားတာဟာ လံုး၀ကင္းၿပီးေတာ့ ျပတ္စဲသြားတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၀ိဂတ လို႕ ေခၚတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႕ အနႏၱရ သမနႏၱရ နတၳိ ၀ိဂတ တို႕ဆိုတာ ဒါေတြက အဓိပၸါယ္အတူတူပါပဲ။ }

ဒီေတာ့ အားလံုးခ်ဳပ္လိုက္တဲ့အခါ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာ အားလံုး ျပည့္ျပည့္စံုစံု ၿပီးသြားပါၿပီ။
ဒါေၾကာင့္မို႕ အေၾကာင္းတရား အက်ဳိးတရား အစစ္အမွန္ကို နားလည္ သေဘာေပါက္ျခင္းျဖင့္ ယံုမွားသံသယေတြကို ဖယ္ရွားလို႕ မွန္ကန္တဲ့လမ္းေၾကာင္း ေပၚေရာက္ရိွၿပီး ေနာက္ဆံုး အေၾကာင္းတရားကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္ႏိုင္သည့္အတြက္ အေၾကာင္းျပတ္လို႕ အက်ဳိးရပ္သြားျခင္းဆိုတဲ့ အၿငိမ္းဓာတ္ကို ကိုယ္စီကိုယ္ငွ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
ဣဒံ ေမ ပုညံ အာသဝကၡယာ ဝဟံ ေဟာတု။
ဣဒံ ေမ ပုညံ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု။
…_/|\_…_/|\_…_/|\_…

Credit to Ko Thein Naing OHn