ဥပဓိႏွင့္ ကာလ သမၸတၱိ ၀ိပတၱိ (ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ - ၇၂)

ဥပဓိသမၸတၱိ

ဂတိသမၸတၱိ ေရာက္ေနေသာ္လည္း (အထူးအားျဖင့္ လူ႔ဘံုမွာ) ရုပ္အဆင္းလွပျခင္း ဟူေသာ ဥပဓိသမၸတၱိက အေရးၾကီးေနျပန္၏။ ဥပဓိသမၸတၱိ ျဖစ္လွ်င္ အမ်ိဳးအေဆြ ပစၥည္းဥစၥာက ေအာက္က်ေနေသာ္လည္း ပစၥည္းရွိသူ အမ်ိဳးျမတ္သူတုိ႔က ၾကည္ျဖဴၾက ေလးျမတ္ၾကသျဖင့္ အထက္တန္းေရာက္၍ ကုသိုလ္ကံမ်ား အခြင့္သာၾကေပသည္။ တစ္ေယာက္၏ ကုသိုလ္က ဆက္သြယ္သူတုိ႔အား အက်ိဳးအာနိသင္ ေပးႏုိင္ပံု၌ ျပခဲ့ေသာ သာမာေဒ၀ီမွာ ဥပဓိသမၸတၱိေၾကာင့္ ဘုရင္၏ အကြ်မ္း၀င္သူ ျဖစ္ရ၏။ မၾကာမီက မစၥစ္ဆင္ပဆင္ကို ဧဒြတ္ဘုရင္က ၾကည္ျဖဴရျခင္းမွာလည္း မစၥစ္ဆင္ပဆင္၏ ဥပဓိသမၸတၱိေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္ေလာ။
လူ႔ဘ၀ကိုမဆုိထားဘိ ဂတိ၀ိပတၱိ ဆုိက္ေနရေသာ တိရစၦာန္၌ပင္ ရုပ္အဆင္းလွ၍ ဥပဓိသမၸတၱိ ျဖစ္ေနလွ်င္ (ေခြးလွ၊ ႏြားလွ၊ ျမင္းလွ စသည္ျဖစ္ေနလွ်င္) လူ႔ခ်မ္းသာတို႔၏ လက္သပ္ ေမြးျမဴျခင္းကို ခံရလ်က္ ကုသိုလ္ကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္သာျပန္ေလသည္။ ရုပ္အဆင္းလွမူဟူေသာ ဥပဓိသမၸတၱိကား ဤမွ်ေလာက္ပင္ အက်ိဳးမ်ားလွေပသည္။

ဥပဓိ၀ိပတၱိ

 ဂတိ၀ိပတၱိ ျဖစ္ေနေသာ တိရစၦာန္တုိ႔၌ ရုပ္အဆင္း မလွမူဟူေသာ ဥပဓိ၀ိပတၱိေၾကာင့္ ကုသုိလ္ကံ အခြင့္မရသည္မွာ ဆုိဖြယ္ရာ မရွိျပီ။ ဂတိသမၸတၱိ ျဖစ္ေသာ လူ႔ဘံုမွာပင္ ဥပဓိ၀ိပတၱိ ျဖစ္ေနလွ်င္ ကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးကို ရသင့္သေလာက္မရဘဲ ရွိတတ္၏။ အမ်ိဳးျမတ္ ဥစၥာရွင္ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အမ်ိဳးတူ ဥစၥာတူတုိ႔က မၾကည္ျဖဴႏုိင္ၾက။ အေလာင္းေတာ္ ကုသမင္းကို ပဘာ၀တီက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မၾကည္ျဖဴႏုိင္ျခင္းမွာလည္း ထင္ရွားေသာ သက္ေသသာဓကၾကီးပင္တည္း။ 

ထုိကဲ့သို႔ ဥပဓိ၀ိပတၱိ ျဖစ္ေနေသာအခါ အကုသိုလ္ကံတုိ႔က စြမ္းႏုိင္သမွ် အက်ိဳးေပးၾကေသာေၾကာင့္ အေလာင္းေတာ္ ကုသမင္းမွာ အုိးေတာ္ လုပ္ရ ဖ်ာေတာ္ရက္ရ၊ ပြဲေတာ္ခ်က္ရႏွင့္ သြက္သြက္လည္ေအာင္ ဒုကၡခံလုိက္ရပါေသးသည္။ သမီး ခင္ပြန္း ၂-ေယာက္ ရုပ္အဆင္းခ်င္း ေရွ႕သြားေနာက္လုိက္ မညီလွ်င္ ဥပဓိ၀ိပတၱိ ျဖစ္ေနသူကို အေစခံဟုပင္ အထင္ခံရတတ္ေသး၏။ ရုပ္အဆင္း မလွမူဟူေသာ ဥပဓိ ၀ိပတၱိကား ဤမွ်ေလာက္ပင္ ဆုိးရြားလွေခ်သည္။

ကာလသမၸတၱိ

မင္းေကာင္း လူေကာင္းတုိ႔ အုပ္စုိးေနရာ အခါကို “ကာလသမ၌တိၱ”ဟု ေခၚ၏။ တုိင္းသူျပည္သားတုိ႔ကို သာယာ၀ေျပာေအာင္၊ ပညာတတ္ေအာင္၊ က်န္းမာေအာင္ အစရွိသျဖင့္ စီမံတတ္ေသာ မင္းေကာင္းေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတုိ႔ လက္ထက္၌ ကုသိုလ္ကံမ်ား အခြင့္သာ၏။ ထုိကုသိုလ္ကံ အခြင့္သာသျဖင့္ ေကာင္းေသာအာရုံတို႔ကို ေတြ႕ၾကံဳၾကရ၏။ ပူပန္ေသာကကင္း၍ ေဆြမ်ိဳးဉာတိ ရပ္ရွိ ရြာကုန္ အလံုးစံုတုိ႔ပင္ ခ်မ္းသာၾက၏။ တက္ကပ္အခါလည္း ကာလသမၸတၱိပင္တည္း။ ထုိကဲ့သို႔ ကာလသမၸတၱိ၌ ၾကံဳၾကိဳက္ေသာအခါ ျပတ္သတ္ငတ္ေနေအာင္ အက်ိဳးေပးမည့္ ကုသိုလ္ကံ ပါရွိေသာ္လည္း အခြင့္မရသျဖင့္ အက်ိဳးမေပးႏုိင္။

ကာလ၀ိပတၱိ

မင္းဆုိးမင္းယုတ္ ေခါင္းေဆာင္အညံ့စားတုိ႔ ေရွ႕သြားဦးေဆာင္လုပ္လ်က္ စိုးအုပ္ေနရာ အခါကို “ကာလ၀ိပတၱိ” ဟုေခၚ၏။ တုိင္းျပည္ပ်က္ေသာအခါ၊ မိမိတုိ႔ တုိင္းျပည္၀ယ္ စစ္ျဖစ္ေနၾကေသာ အခါမ်ား၌လည္း ကာလ၀ိပတၱိပင္တည္း။ ထုိကဲ့သို႔ ကာလ၀ိပတၱိ ၾကံဳရေသာအခါ၌ ေရွးကပါလာခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံတုိ႔ အခြင့္သာၾကသည္။ လူအမ်ားပင္ ဆင္းရဲျပတ္သတ္ ငတ္မြတ္ၾကရ၏။ 

ကုသိုလ္ကံ ၾကီးမားသူတုိ႔ပင္ ထုိကုသိုလ္ကံ အခြင့္မရဘဲ ရွိသမွ် အကုသိုလ္ကံတုိ႔၏ ဒဏ္ကို ခံၾကရေသာေၾကာင့္ ေျပးရလႊားရ၊ ပုန္းရလွ်ိဳးရ၊ စားခ်င္တာ မစားရ၊ ခ်စ္သူႏွင့္ ကြဲရ၊ တခ်ိဳ႕ မေသေလာက္ေသာ ေရာဂါကေလးေတြအတြက္ သင့္ေတာ္ေသာေဆး၊ ကုသေပးမည့္ဆရာ မရေသာေၾကာင့္ ေသရသည့္တုိင္ေအာင္ ဒုကၡေရာက္ရေလသည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 7:02 AM