ကံျပဳသူ၌ ကံအက်ိဳး တုိက္ရုိက္ရပံု (ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ - ၆၈)

ကံျပဳသူ၌ ကံအက်ိဳး တုိက္ရုိက္ရပံု

ျပခဲ့ေသာ စကားစဥ္အရ သတၱ၀ါတုိ႔ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀ေျပာင္းၾကရေသာ္လည္း ေရွးဘ၀က မိမိ၏ အ၀ိဇၨာ တဏွာ ကံစြြမ္းအတြက္ ေနာက္ဘ၀အသစ္၌ ျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဘ၀ျဖစ္သူသည္ သူမ်ားမဟုတ္ မိမိပင္တည္း။ ျပဳခဲ့သမွ်ေသာ ေစတနာ ကံတရားတို႔သည္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားေသာ္လည္း ထိုကံ၏ အရွိန္ သတၱိေတြ အက်ိဳးမေပးရေသးသမွ် မေပ်ာက္မပ်က္ လုိက္ပါလ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ မိမိျပဳေသာ ကုသိုလ္ကံ၏ သတၱိသည္ မိမိသႏၱာန္မွာ (လူသြားရာသို႔ လူရိပ္ လုိက္ပါသလုိ) မိမိကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ရန္ အျမဲ လုိက္ပါေန၏။

မိမိျပဳအပ္ေသာ အကုသိုလ္ကံ၏ သတၱိမ်ားလည္း (လွည္း၌ တပ္အပ္ေသာ ႏြား၏ေနာက္သို႔ လွည္းဘီးပါသကဲ့သို႔) မိမိကို ႏွိပ္စက္ဖုိ႔ရန္ အျမဲလုိက္ပါေန၏။ မိမိျပဳအပ္ေသာ အကုသိုလ္ကံ၏ အက်ိဳးကို မိမိသာ တုိက္ရုိက္ရေသာေၾကာင့္ “ဒီဘ၀ ဒီကိုယ္စံ၊ ေနာက္ဘ၀- ေနာက္ကိုယ္ခံလိမ့္မည္”ဟု အခ်ိဳ႕က ေျပာေသာ္လည္း ေနာက္ဘ၀ ေနာက္ကိုယ္မွာ သူမ်ားမဟုတ္၊ မိမိပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ၾကပါကုန္။

ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပး အာနိသင္

 

ေလာက၌ ဆရာ တပည့္တစ္စု၊ မိသားတစ္စု၊ ေဆြမ်ိဳးတစ္စု စသည္ျဖင့္ အစုအဖြဲ႕ ရွိတတ္ေလရာ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးကို အစုအဖြဲ႕ ပါ၀င္သူမ်ားလည္း ထုိက္တန္သေလာက္ ခံစားရ၏။ သီဟိုဠ္ကြ်န္း ဘာတိကမင္း လက္ထက္၌ ႏြားသားစားသူမ်ားကုိ ဖမ္းဆီး၍ ဒဏ္တပ္ေလရာ ဒဏ္ေငြ မေဆာင္ႏုိင္ၾကသျဖင့္ နန္းေတာ္တြင္း၌ အမူိက္ သုတ္သင္သူမ်ား ျပဳထားေလ၏။

ထုိသူတို႔အထဲမွာ အဆင္းလွသူကေလး တစ္ေယာက္ကို ရွင္ဘုရင္ျမင္၍ ထိုသူကို နန္းတြင္းမွာ “သာမာ ေဒ၀ီ”ဟူေသာ ဘြဲ႕အမည္ျဖင့္ အကြ်မ္းတ၀င္ ထားျပီးေနာက္ သူ႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူ၏ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း အျပစ္မွလႊတ္ေစျပီးလွ်င္ခ်မ္းသာစြာ အသက္ေမြးႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ခ်ီးေျမွာက္ မ,စေလသည္။ ဤကား တစ္ေယာက္ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၌ အက်ိဳးရပံုတည္း။ (ဤေနရာ၀ယ္ “ေဆြမ်ိဳးမ်ားမွာလည္း ကုသိုလ္ရွိလို႔ေပါ့”ဟု ေျပာစရာရွိ၏။ သို႔ေသာ္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၌ရွိေသာ ကုသိုလ္ကံမွာ သာမာေဒ၀ီမပါလွ်င္ အက်ိဳးေပးႏုိင္ေလာက္ေသာ အေျခအေန မရွိေခ်။)

 ကုသုိလ္ကံတူအက်ိဳးေပး

ဇာတ္ေတာ္မ်ား၌ ကံတူအက်ိဳးေပးပံုေတြ မ်ားစြာပါရွိ၏။ ေရွးေရွးက စိတ္တူကိုယ္တူ ျပဳခဲ့ေသာ ကံတုိ႔သည္ ေနာင္အခါလည္း အတူ အက်ိဳးေပးတတ္ၾက၏။ ဒါန အတူျပဳျခင္း၊ သီလ အတူေဆာက္တည္ျခင္း၊ ထုိကဲ့သို႔ အတူတကြ ျပဳခြင့္မရေသာအခါ၌လည္း တစ္ေယာက္ျပဳေနသည္ကို တစ္ေယာက္က သေဘာက်ျခင္း (အိမ့္ရွင္က ပစၥည္းရွာ၍ အိမ္သူက ထုိပစၥည္းျဖင့္ ကုသိုလ္ျပဳသည္ကို ၀မ္းေျမာက္ျခင္း) ဤသုိ႔ စေသာ ကုသုိလ္မ်ားကို “ကံတူ”ဟု ဆိုလိုသည္။

ထုိကဲ့သို႔ ကံတူျပဳရာ၌ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းခ်င္းျဖစ္လွ်င္ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္နားေထာင္ကာ မခြဲမခြာေနလုိေသာ သမၼာဆႏၵျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ငဲ့ညွာေသာ တဏွာဆႏၵမ်ားလည္း ကုသိုလ္၏ ေရွ႕အဖုိ႔ ေနာက္အဖို႔မွာ မကင္းဘဲ ရွိတတ္၏။ ထုိကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေသာအခါ သမၼာဆႏၵ တဏွာဆႏၵ အလုိက်ေအာင္ ထုိသူ ၂-ေယာက္တို႔ အတူေတြ႕ဆံုရတတ္၊ အတူ အက်ိဳးခံစားရတတ္ေပသည္။ ဤ အရာမ်ိဳးကို “ကံတူအက်ိဳးေပး”ဟု ေခၚသည္။

ထုိကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ငဲ့ညွာမူဆႏၵ ျပင္းျပလွေသာ ကုသိုလ္ရွင္တို႔သည္ သံသရာထဲ၌ ပါရမီျဖည့္ဖက္မ်ားအျဖစ္ က်င္လည္ကာ တေပ်ာ္တပါး အေလာင္းေတာ္မ်ား ျဖစ္ရပံုကိုလည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ ယေသာ္ဓရာ မိဖုရား၊ ရွင္မဟာ ကႆပႏွင့္ မယ္ဘဒၵါ၊ မဟာကပၸိနမင္းႏွင့္ အေနာ္ဇာတို႔အျပင္ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ျဖစ္၍ပါလာေသာ ရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္၊ ရွင္အႏုရုဒၶါ၊ ရွင္ရာဟုလာ၊ ေခမာေထရီ၊ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီ၊ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ၊ သုေဒၶါဒနမဟာရာဇာ တို႔၏ ၀တၳဳေၾကာင္းျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ယံုၾကည္သင့္ၾကေပသည္။

အကုသိုလ္ကံအက်ိဳးေပး

အကုသုိလ္အရာမွာလည္း စိတ္တူသေဘာတူျပဳလွ်င္ ကံတူအက်ိဳးေပးပင္ ျဖစ္၏။ ေရွးက ဇနီးေမာင္ႏွံ ၂-ဦးသည္ ေလွပ်က္၍ လူမရွိေသာ ကြ်န္းငယ္ တစ္ခုသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ထုိေနရာ၌ အစာမရသျဖင့္ ငွက္ကေလးမ်ားကို သတ္၍ စားၾကရ၏။ ထုိမေကာင္းမူအတြက္ ငရဲက်ျပီးေနာက္ ဘုရားလက္ထက္၌ ဥေတနမင္း၏ သားေတာ္ ေဗာဓိမင္းသားႏွင့္ မိဖုရားျဖစ္လာၾကေသာ္ ေရွးက ငွက္ကေလးေတြကို သတ္စားမိခဲ့ေသာ ကံေၾကာင့္ သားသမီး မရဘဲ ရွိေလသည္။

ငွက္ကေလးမ်ားကို သတ္စားတုန္း၀ယ္ မိန္းမက သေဘာမတူခဲ့လွ်င္ မိန္းမအတြက္ သားသမီးရထုိက္၏။ ေယာက္်ားက သေဘာမက်ခဲ့လွ်င္ ေယာက္်ားအတြက္ သားသမီးရထုိက္၏။ ထုိသူ ၂-ေယာက္မွာ စိတ္တူကိုယ္တူ သတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သားသမီး မရဘဲ ရွိေလသည္။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ စိတ္တူကိုယ္တူျပဳခဲ့ေသာ အကုသိုလ္ကံမ်ား၏ ကံတူအက်ိဳးေပးတတ္ပံုကို သတိထား၍ တစ္ေယာက္က အကုသိုလ္ ျပဳလုိလွ်င္ သေဘာမတူဘဲ တားျမစ္ဖုိ႔ သတိျပဳသင့္ၾကေပသည္။


အကုသိုလ္ႏွင့္၊ ကုသိုလ္ႏွစ္ပါး၊ ကံတရားကား၊ မယားျပဳရာ၊ စိတ္မပါလွ်င္၊ လင္မွာမရ၊ လင္ျပဳကလည္း၊ မယားအိမ္သူ၊ စိတ္မတူေသာ္၊ မွတ္ယူမွန္စြာ၊ မရရာဘူး။ (မဃေဒ၀ အလကၤာ)

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 12:33 PM