ဒါနအက်ိဳး
ဒါန၏အက်ိဳးကို အထူးခ်ဲ႕ထြင္၍ တန္ဆာဆင္ေနဖြယ္မလုိပါ။ တိရစၦာန္ကေလး တစ္ေကာင္အား ၀၀လင္လင္ရွိေအာင္ ထမင္း တစ္ထပ္ေကြ်းေသာ ဒါနကေလးသည္ပင္ ဘ၀ေပါင္း တစ္ရာတို႔၌ “အာယု၊ ၀ဏၰ၊ သုခ၊ ဗလ၊ ပဋိဘာန (အသက္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း၊ ခြန္အားၾကီးျခင္း၊ ဉာဏ္ပညာၾကီးျခင္း)”ဟူေသာ အက်ိဳး ၅-ပါးကို ရႏုိင္သည္။ တျခားကုသိုလ္ေၾကာင့္ လူနတ္ျဖစ္ျခင္း တူေသာ္လည္း ဒါနရွင္တုိ႔က သာလြန္ ျမင့္ျမတ္ၾကသည္။
ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္တုန္းက မိတ္ေဆြရဟန္း ၂-ပါးရွိရာ တစ္ပါးက ဒါနရွင္၊ တစ္ပါးက ဒါနမဲ့ ျဖစ္ခဲ့၏။ ၂-ပါးလံုးပင္ သီလျပည့္စံုသျဖင့္ ငါတုိ႔ ဘုရားလက္ထက္တုိင္ေအာင္ လူ႔ျပည္နတ္ျပည္ က်င္လည္ၾကရာ၀ယ္ ဒါနရွင္ကသာ အထက္တန္းက်ခဲ့၏။ ေနာက္ဆံုးဘ၀၌ ေကာသလမင္း၏ နန္းေတာ္တြင္ ထုိမိတ္ေဆြရင္း ၂-ေဖာ္ ေတြ႕ဆံုျပန္ရာ ဒါနရွင္က မင္းသား၊ ဒါနမဲ့က အထိန္းေတာ္သား ျဖစ္၍ ပုခက္ ၂-လံုးတြင္ ဒါနရွင္က ထီးျဖဴေဆာင္းလ်က္၊ ဒါနမဲ့က သစ္သားပုခက္ကို စီးကာ ထုိကဲ့သို႔ အရည္အခ်င္း ကြာျခားစြာျဖင့္ပင္ ကြ်တ္တမ္း၀င္ၾကေလသည္။
ဒါနသည္ သံသရာကို ရွည္ေစသလား
ယခုကာလ၌ “ဒါနသည္ သံသရာကို ရွည္ေစတတ္၏”ဟု အယူသည္းၾကသည္။ ျပခဲ့ေသာ ၀တၳဳ၀ယ္ ဒါနရွင္က ကြ်တ္တမ္း၀င္ ေနာက္မက်ေခ်။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံသရာ အရွည္အတုိ၀ယ္ ဒါနကို ယိုးမယ္မဖြဲ႕သင့္ပါ။ ဒါနျပဳရာ၀ယ္ သူတို႔၏ စိတ္ မစင္ၾကယ္မူေၾကာင့္သာ “လူတြင္ပါ၍ ႏြားက်ားကိုက္” ခံရသည္။ အမွန္မွာ ဒါနက သံသရာမရွည္ေစ။ “ဤဒါနေၾကာင့္ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာကို ခံစားရေတာ့မည္”ဟု ရည္ရြယ္မူ တဏွာေဇာက သံသရာ ေရလ်ဥ္ေၾကာ၌ ေမ်ာေစျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕က “ဘုရားရွင္သည္ပင္ ဒါနေတြအားၾကီးေသာေၾကာင့္ သံသရာမွာ ၾကာရွည္ေတာ္မူရသည္”ဟု သူတို႔ အသိဉာဏ္ကေလးျဖင့္ ေတြးရွာၾကျပန္ေသး၏။ ထိုဒါန အားၾကီးေတာ္မူၾကေသာ ဘုရားရွင္ေပါင္း အသင္ေခၤ်ႏွင့္ အနႏၱ (ဂဂၤါ၀ါဠဳသဲစုမက) ကြ်တ္တမ္း၀င္ၾကျပီး ျဖစ္ပါလ်က္ ငါတုိ႔က ယခုတုိင္ မကြ်တ္ရေသးသည္မွာ ထုိဘုရားရွင္တုိ႔ထက္ပင္ ဒါနအားၾကီးေနလို႔ပါေလာ။ ေ၀ႆႏၱရာမင္းသည္ ဘုရားမျဖစ္မီ ၂-ဘ၀ေျမာက္က အၾကီးအက်ယ္ ဒါနကိုျပဳေတာ္မူသည္။ ထုိဒါနေတြ အဘယ္ေၾကာင့္ သံသရာမွာ မၾကာေစပါသနည္း။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါနသည္ သူ၏ သေဘာအားျဖင့္ သံသရာ ၾကာရရွည္ေစသည္ မဟုတ္ပါ။ မစင္ၾကယ္ေသာ တဏွာေဇာေၾကာင့္ သံသရာမွာ ေမ်ာၾကရသည္ဟု မွတ္ပါ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္တုိ႔၏ သံသရာ၌ ၾကာရွည္စြာ ေနရျခင္းမွာလည္း ရည္ရြယ္ေတာ္မူရင္းက သဗၺညဳတဉာဏ္အထူးကို ရဖုိ႔ျဖစ္၍ ထုိဉာဏ္ႏွင့္ ထုိက္တန္ေသာ ပါရမီအေျခခံ မျပည့္ေသးသမွ် ထိုဉာဏ္ကို မရေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။
ဥပမာ = ရင့္မွ မွည့္ႏုိင္ေသာ သရက္သီကို အႏုကေလး ဆြတ္ခူး၍ အုပ္ေသာ္လည္း မမွည့္ႏုိင္သကဲ့သို႔တည္း။
No comments:
Post a Comment