"ဒါနရွင္မွ ဓနရွင္"
လူခ်မ္းသာဟူ၍ အမႊမ္းတင္ၾကရေသာ ယခုကာလ လူ႔ေလာက၌
စားေသာက္ေနထုိင္ေရးအတြက္ မပူမပင္ရသူ နည္းပါးလွ၏။ ထုိက်ပ္တည္း
က်ဥ္းေျမာင္းေနၾကရွာေသာ ဒုကၡိတ စာရင္းတြင္ ပါ၀င္သူမ်ားသည္ ေရွးေရွးဘ၀က
ဒါနခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ားသာ ျဖစ္၏။
လူ႔ခ်မ္းသာ စာရင္း၀င္သူတို႔ကား ယခုဘ၀ဓနရွင္
ျဖစ္လာက္ေအာင္ ေရွးေရွးဘ၀က ဒါနရွင္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကေပသည္။ ထိုဓနရွင္မ်ားသည္
ဤဘ၀တြင္ ဓနရွင္ျဖစ္ရုံႏွင့္ ေက်နပ္ထုိက္ပါမည္ေလာ။ ယခုဘ၀
မ်က္စိမွိတ္လုိက္သည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ လက္ရွိေနမ်ား လက္မဲ့ျဖစ္ၾကျပီးလွ်င္
အသစ္ဘ၀တြင္ အသစ္ဓနႏွင့္ စခန္းသြားၾကရလိမ့္မည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းဓနရွင္တုိ႔သည္ လက္ရွိဓနမ်ားကို (အေမြခံမ်ားအတြက္ သင့္ေအာင္ခ်န္ထား၍) ဆင္းရဲသူမ်ားကို ျဖန္႔ျဖဴးႏုိင္မွသာ “ေရွးဘ၀ ဒါနရွင္၊ ယခုဘ၀ ဓနရွင္။ ယခုဘ၀ဒါနရွင္၊ ေနာင္အဆက္ဆက္ ဓနရွင္”ဟု နိဗၺာန္စံ၀င္သည့္တုိင္ေအာင္အျမဲဓနရွင္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကေပမည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းဓနရွင္တုိ႔သည္ လက္ရွိဓနမ်ားကို (အေမြခံမ်ားအတြက္ သင့္ေအာင္ခ်န္ထား၍) ဆင္းရဲသူမ်ားကို ျဖန္႔ျဖဴးႏုိင္မွသာ “ေရွးဘ၀ ဒါနရွင္၊ ယခုဘ၀ ဓနရွင္။ ယခုဘ၀ဒါနရွင္၊ ေနာင္အဆက္ဆက္ ဓနရွင္”ဟု နိဗၺာန္စံ၀င္သည့္တုိင္ေအာင္အျမဲဓနရွင္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကေပမည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ဘ၀မွ်ပင္ ေခတၱပိုင္ရေသာ ဓနကို “ငါပုိင္”ဟု သေဘာမထားဘဲ “ဆင္းရဲသား အမ်ားဆုိင္ေသာ ငါပိုင္”ဟု သေဘာထား၍ ဒုကၡိတအမ်ားကို ျဖန္႔ျဖဴးႏုိင္ေစရမည္။
"ျမစ္ႏွင့္တူေသာ ဓနရွင္"
ေလာကနီတိက်မ္းမ်ား၌လည္း “သူေတာ္စင္ ဓနရွင္သည္ ျမစ္၊ သစ္ပင္၊ မိုးမ်ားႏွင့္တူ၏”ဟု
ဆုိထား၏။ ျမစ္မ်ား၌ ေရေတြရွိေသာ္လည္း ထုိေရကို ျမစ္က မေသာက္ပါ။
ေရလုိသူတို႔ ခ်ိဳးၾကေသာက္ၾကဖုိ႔ရာ ေရေတြကို စုထားသည္။ သစ္ပင္မ်ားလည္း
သစ္သီးကို မိမိတုိ႔ မစားၾက။ အလုိရွိသူတုိ႔ စားသံုးၾကဖို႔သာ အသီးကို
သီးေပးၾကသည္။ မုိးမ်ားသည္ ေရတြင္း ေရကန္တုိ႔၌သာ ရြာသည္မဟုတ္။ ေရမရွိေသာ
ကုန္းျပင္မွာလည္း ရြာၾကသည္။
ထုိ႔အတူ
ဓနရွင္သူေတာ္ေကာင္းမ်ားလည္း မိမိတုိ႔ခ်ည္းသာ သံုးစြဲဖုိ႔ရာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား
ရွာေဖြ စုေဆာင္းထားသည္ မဟုတ္။ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္လည္း လက္ရွိပစၥည္းမ်ားကို
သိမ္းဆည္း၍ ထားၾကေလသည္။ ဒါနျပဳေသာအခါလည္း ခ်မ္းသာၾကြယ္၀၍
ေရရွိေသာတြင္းနွင့္တူသူကိုသာ (ဘုန္းကံၾကီးမားေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကိုသာ) ေရြးခ်ယ္ျခင္းမျပဳဘဲ ကုန္းျပင္ႏွင့္တူေသာ ဆင္းရဲသားမ်ားကိုလည္း ျပဳၾကရသည္ဟု ဆုိလုိ၏။
“ျမစ္ၾကီးငါးသြယ္၊
ျမစ္ငယ္ငါးရာ၊ ျဖာျဖာစီးၾက၊ ျမစ္ထုိမွ်ကား၊ ခ်မ္းျမရည္ေတြ၊ စီးသည့္ေရကို၊
ရွိသည့္အေလ်ာက္၊ ျမစ္မေသာက္ဘူး၊ ေပါက္ေရာက္ ပြားစည္း၊ သစ္ပင္သည္ကား၊
သစ္သီးမ်ားကို၊ မစားၾကဘူး၊ သြန္ျမဴးေရရည္၊ မုိးတံုသည္လည္း၊ ေရတည္သင့္ရာ၊
တြင္း၌သာလွ်င္၊ ရြာသည္မဟုတ္ဘူး၊ ဂုဏ္ထူးျမင္က်ယ္၊ သူေတာ္ၾကြယ္တုိ႔၊
လက္၀ယ္ဥစၥာ၊ ရတနာလည္း၊ လာလာအမ်ား၊ သူတစ္ပါးတုိ႔၊ စီးပြားခ်မ္းသာ၊
အက်ိဳးငွာသည္၊ မွန္စြာျမဲတည့္ မေသြတည္း” (နီတိပ်ိဳ႕)
ဤျပဆုိခဲ့ေသာ
အစဥ္ျဖင့္ ဓနရွင္ဘ၀၌ ဒါနျပဳျခင္းသည္ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ျဗဟၼစိုရ္တရား
အျမဲတုိးပြားေစသျဖင့္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မ်က္ႏွာၾကည္လင္၍ ကုသိုလ္ရေနရုံသာမက
ေနာက္ေနာက္ဘ၀၌ ဓနရွင္ျဖစ္ဖုိ႔အေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း၍ ေကာင္းျပန္ေစသည့္အျပင္
သံသရာလမ္း ေျဖာင့္တန္းစြာျဖင့္ ေခမာနိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေစႏုိင္ေသာ ဒါနကို
အဘယ္မွာ ေမ့ေလ်ာ့သင့္ပါေတာ့အံ့နည္း။
ထုိ႔ေၾကာင့္
ဘုရားတရားေတာ္အရ ၈-ပါးသီလ၊ ၁၀-ပါးသီလ၊ အာဇီ၀႒မကသီလမ်ားကို ေစာင့္သံုးလ်က္
သန္႔ရွင္းေသာ အ၀တ္ကို ၀တ္ဆင္ကာ ေကာင္းစြာ ေရမိုးခ်ိဳးျပီးေနာက္ ေမတၱာ၊
ကရုဏာ၊ မုဒိတာ ျဗဟၼစိုရ္ ၃-ပါးကို ပြားမ်ား၍ “အဒၶါဣမာယ ပဋိပတၱိယာ ဇရာမရဏမွာ ပရိမုစၥိႆာမိ = ဤ ဒါနအက်င့္ျဖင့္ အို၊ နာ၊ ေသေရး ဆင္းရဲေဘးမွ ဧကန္ လြန္ေျမာက္ရေတာ့မည္”ဟု
တည္ၾကည္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ နိဗၺာန္ကိုမွန္းျပီးလွ်င္ သူေတာ္စင္ သူယုတ္မာ
လာလာသမွ် အလွဴခံအေပါင္းအား ႏွစ္ေထာင္းအားရ လွဴဒါန္းေ၀ငွ၍ ေနရပါလွ်င္
မည္မွ်ေလာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ ေကာင္းမည္နည္း။ အဘယ္မွာလွ်င္ သံသရာေရလ်ဥ္ေၾကာ၌
ၾကာရွည္စြာ ေမ်ာေအာင္ ဆြဲထားမည္နည္း။ နိဗၺာန္သို႔ ျမန္ျမန္တက္ေအာင္
ခပ္သြက္သြပ္ ပို႔ေဆာင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါေလာ။
No comments:
Post a Comment