ဒါနသေဘာရွစ္မ်ဳိးႏွင့္ ဒါနစြမ္းရည္မ်ား

 

 

ဒါနဆုုိသည္မွာ ေပးကမ္းျခင္း၊ စြန္႔ၾကဲျခင္း၊ ေဝငွျခင္း၊ မ်ွတျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္း၊ ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ကူညီျခင္း၊ လွဴဒါန္းျခင္းအနက္ရ၏။ အလွဴဒါနျဖစ္ေျမာက္ရန္ ေစတနာျဖင့္ေပးလွဴျခင္းသည္လည္း ဒါနမည္၏။ အဘိဓမၼာနည္း အရ ေပးလွဴေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေစတနာႏွင့္ယွဥ္ေသာ အေလာဘကုုိလည္း ဒါနဟုုေခၚသည္။ ဒါနျပဳျခင္းသည္ အေလာဘ ေလာလမရွိေသာစိတ္ျဖစ္၏။ တြယ္တာမႈကင္းေသာ အေလာဘ စိတ္ရွိသူ၌သာ ဒါန စင္စစ္ျဖစ္၏။

ဒါနသေဘာရွစ္မ်ဳိး

၁။ အလွဴခံပုုဂၢိဳလ္အိမ္သုုိ႔လာသည္ျဖစ္၍ ေလာကဝတၱရားအရေပးလွဴုျခင္း။

၂။ မေပးလွဴသည္ရွိေသာ္ အလွဴခံပုုဂၢိဳလ္က အႏၱရာယ္ျပဳမည္ကုုိ ေၾကာက္၍ေပးလွဴျခင္း၊ (အပါယ္ငရဲက်ေရာက္ခံရမည့္အေရး အကဲ့ရဲ႕ခံရမည့္အေရးကုုိ ေၾကာက္၍ ေပးလွဴျခင္းမ်ဳိးလည္း အက်ဳံးဝင္၏)။

၃။ မိမိကေပးလွဴသည္ရွိေသာ္ တစ္ဖန္ျပန္၍ သူကလည္းေပးလိမ့္မည္ဟုု ေမ်ွာ္ကုုိး၍ေပးလွဴျခင္း၊ (ေသျပီးေနာက္ သုုဂတိဘုုံသုုိ႔သြားေရာက္မည့္အေရး၊ ေရာက္ေလရာဘဝတြင္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာျပည့္စုုံေရးတုုိ႔ကုုိ ႏွလုုံးသြင္း၍ ေပးလွဴျခင္းမ်ဳိးႏွင့္ အက်ဳံးဝင္၏)။

၄။ သူကေပးဖူး၍ အျပန္အလွန္ေပးျခင္းအားျဖင့္ မိမိကေပးလွဴလုုိက္ျခင္း၊

၅။ မိဘဘုုိးဘြားလက္ထက္တည္းက အစဥ္အလာျဖစ္၍ အစဥ္မပ်က္ေပးလွဴျခင္း၊

၆။ ရဟန္းသံဃာဟူသည္ မိမိတုုိ႔ကဲ့သုုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္၍ မစားတတ္သူမ်ဳိးဟူ၍ လွဴဒါန္းျခင္း။

၇။ လွဴဒါန္းေပးကမ္းတတ္သူတစ္ေယာက္ဟုု ခ်ီးမြမ္းခံလုုိ၍ေပးလွဴျခင္း။

၈။ ထြက္ေျမာက္ျခင္း(မဂ္-ဖုုိလ္) ကုုိလုုိလားေတာင္းတ၍ ေပးလွဴျခင္းဟူ၍ ဒါန-သေဘာ ရွစ္မ်ဳိးရွိ၏။

ေဖာ္ျပပါဒါနရွစ္မ်ဳိးတြင္ ေနာက္ဆုုံးအမ်ဳိးအစားျဖစ္သည့္ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲျခင္း ဒုုကၡမွလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းျဖစ္သည့္ (မဂ္-ဖုုိလ္)အလုုိ႔ငွာ လွဴဒါန္းျခင္းသည္သာ အမွန္တကယ္အက်ဳိးရွိေသာ လွဴအပ္ေသာ ျမတ္ေသာဒါနမ်ဳိးျဖစ္ေတာ့၏။

ဒါနစြမ္းရည္

၁။ သဗၺညဳတဘုုရားအဆူဆူႏွင့္ အဂၢသာဝက မဟာသာဝက ပကတိသာဝကစသည့္ ပုုဂၢိဳလ္ထူး ပုုဂၢိဳလ္ျမတ္တုုိ႔သည္ မိမိတုုိ႔ဆုုိင္ရာ ေဗာဓိဥာဏ္ကုုိ (ဒါနပါရမီ)ျဖင့္ စတင္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည္။

၂။ လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ျဖင့္ အထက္တန္းက်ေသာ ဘဝမ်ဳိးရရွိနုုိင္ေစေသာ အေၾကာင္းအရင္းသည္လည္း ဒါနစြမ္းရည္ျဖစ္၏။

၃။ ဒါနျပဳျခင္းသည္ ပုုဂၢိဳလ္ျမတ္တုုိ႔၏ ျမတ္ေသာအက်င့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ (ျဗဟၼစရိယ)လည္း မည္၏။

၄။ သတၱဝါတုုိ႔ကုုိ ေဘးမဲ့ေပးေၾကာင္း အၾကြင္းမဲ့ေစာင့္ေရွာက္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း သီလလည္းမည္၏။

၅။ ပစၥဳပၺန္ တမလြန္ႏွစ္တန္ေသာဘဝတုုိ႔၌ ေလာကီစည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္ ေလာကုုတၱရာ ခ်မ္းသာတုုိ႔ကုုိ ျဖစ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ နိဒါနလည္းမည္၏။

၆။ သုုံးေဆာင္ခံစားအပ္ေသာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ အာရုုံတုုိ႔ကုုိမွီ၍ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ခ်မ္းသာတုုိ႔၏ တည္ရာခုုိင္မာေသာ ဌာနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပတိဌာလည္းမည္၏။

၇။ အခက္အခဲ အၾကပ္အတည္းမ်ားႏွင့္ ေတြ႕လ်ွင္မွီခုုိရာ၊ ေထာက္တည္ရာ လားရာ ေလ်ာင္းရာျဖစ္သျဖင့္ တာဏ၊ ေလဏ၊ ဂတိ၊ ပရာပဏလည္းမည္၏။

၈။ သတၱဝါအေပါင္းတုုိ႔၏ ပစၥဳပၺန္တမလြန္ႏွစ္တန္ေသာ ဘဝတုုိ႔၌ တုုိးတက္ၾကီးပြားေၾကာင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒကၡိဏလည္းမည္၏။

၉ ။ ပူေဇာ္အပ္၊ ပူေဇာ္ေၾကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပညာ ယာဂလည္းမည္၏။

၁၀။ မိမိ၏ေအာင္နုုိင္ရန္ ခဲယဥ္းသည့္ အနီးကပ္ဆုုံး ရန္သူမ်ားျဖစ္ေသာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ဣႆာ မစၦရိယ၊ မိစၦာဒိ႒ိႏွင့္ ဝိစိကိစၦာ စသည့္အညစ္အေၾကးမ်ားကုုိ မလိမ္းမက်ံ မကပ္ျငိေစဘဲ သဒၶါတရားျဖင့္ေအာင္နုုိင္ေသာေၾကာင့္  မဂ္ဖုုိလ္နိဗၺာန္ကုုိ အေထာက္အပံ့လည္းျဖစ္နုုိင္၏။ (ပညာႏွင့္ ယွဥ္၍ ဒါနအဂၤ`ါမ်ားေျမာက္ေအာင္ စနစ္တက်ေပးလွဴတတ္သူသည္ ေညာင္ေစ့ေလာက္ လွဴေသာ္လည္း ဒါနအက်ဳိးသည္ ေညာင္ပင္ၾကီးေလာက္ရရွိနုုိင္၏။)

၁၁။ သံသရာအတြက္ သုုိမွီးသိမ္းဆည္းထားအပ္ေသာ ဥစၥာ ဘ႑ာထုုတ္ အစစ္အမွန္လည္းျဖစ္၏။

၁၂။ ျဗဟၼာ့ျပည္သုုိ႔ အလွဴဒါနျပဳရုုံျဖင့္ မေရာက္နုုိင္ေသာ္လည္း ဒါနေစတနာေၾကာင့္ ျဗဟၼစုုိရ္တရားမ်ား ေပၚေပါက္လာျပီး ဆက္လက္ပြားမ်ားနုုိင္ခဲ့ပါက ျဗဟၼာ့ျပည္သုုိ႔ပင္ ေရာက္ရွိနုုိင္၏။

၁၃။ ဒါနသည္ စ်ာန္၊ ဝိပႆနာ၊ မဂ္၊ ဖုုိလ္၊ နိဗၺာန္သုုိ႔ေရာက္ရွိေစနုုိင္ေသာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ရာ မွီရာအေၾကာင္းလည္းျဖစ္၏။

၁၄။ ဒါန-ျပဳေနခုုိက္တြင္ ျဗဟၼာစုုိရ္တရားမ်ား ျဖစ္ပြားလ်က္ရွိရာ အလွဴခံတုုိ႔ ခံယူသုုံးေဆာင္ေနသည္ကုုိ အားရၾကည္နူးရႊင္ျမဴးဝမ္းသာစိတ္ ခ်မ္းသာလ်ွက္ရွိ၏။ ေနာင္အခါတြင္လည္း ေတြးမိတုုိင္း ဝမ္းသာၾကည္နူးရႊင္ျမဴးလ်က္ရွိ၏။ ဤကဲ့သုုိ႔ လက္ေတြ႕ခံစားရေသာ အက်ဳိးတရားမ်ားႏွင့္လည္း ျပည့္စုုံ၏။

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလုုံး သက္ရွည္က်န္းမာစိတ္ခ်မ္းသာ၍ လုုိရာဆႏၵမ်ားတစ္လုုံးတစ္ဝတည္း ျပည့္ဝၾကပါေစ။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသိုုလ္)

PrintPDF Posted by ဝီရဓမၼ( Brave The Dhamma) at 4:46 AM