အနာဂတ္သာသနာေရး အပိုင္း(၅၅) နိေရာဓသစၥာ ရွင္းလင္းခ်က္

နိေရာဓသစၥာ ရွင္းလင္းခ်က္   

[နိေရာဓ = ခ်ဳပ္ရာ, ကုန္ခန္းရာ၊]

ျပခဲ့ေသာ သစၥာ ႏွစ္ပါးတုိ႔တြင္  သမုဒယတဏွာသည္ ဒုကၡျဖစ္ဖုိ႔ရန္ “အေၾကာင္းသစၥာ”ပင္တည္း၊ ဒုကၡဟူသမွ်ကား… တဏွာအရင္းခံ၍ ျဖစ္ရေသာ “အက်ိဳးသစၥာ” ပင္တည္း၊ အေၾကာင္း တဏွာသမုဒယ ခ်ဳပ္ဆံုးလွ်င္ အက်ိဳးဒုကၡအားလံုးလည္း ခ်ဳပ္ဆံုးရမည္သာ ျဖစ္၏၊ ကမၼ႒ာန္းကုိ အားထုတ္ ေနသူတုိ႔သည္ ကမၼ႒ာန္းလမ္းစဥ္ျဖင့္ တက္သြားေသာအခါ ဤ “နိေရာဓ’’ မည္ေသာ နိဗၺာန္ကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ အထင္အရွား ျမင္ၾက၏၊

ပထမအႀကိမ္ ျမင္လုိက္လွ်င္ပင္ (ေသာတာပန္ျဖစ္၍) သႆတဒိ႒ိ, ဥေစၦဒဒိ႒ိ ႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ တဲြဖက္ျဖစ္ေသာ ဘ၀တဏွာ, ၀ိဘ၀တဏွာ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ထုိပုဂိၢဳလ္၏သႏၲာန္မွ ကင္းသြားေတာ့၏၊ ဆက္လက္ အားထုတ္၍ ထုိနိဗၺာန္တရားကုိ ဒုတိယအႀကိမ္ ျမင္လာေသာအခါ (သကဒါဂါမ္ ျဖစ္၍) ကာမတဏွာသည္ အေတာ္နည္းသြား၏၊ တတိယအႀကိမ္ ျမင္ျပန္ေသာအခါ (အနာဂါမ္ ျဖစ္၍) ကာမတဏွာ အားလံုး ကုန္ေလၿပီ။

          သုိ႔ေသာ္ ျဗဟၼာ့ဘ၀ကုိ ႏွစ္သက္၍ ေနေသာ ဘ၀တဏွာ တစ္မ်ိဳးကား က်န္ေနေသး၏၊ စတုတၳအႀကိမ္ ျမင္ျပန္ေသာအခါ (ရဟႏၲာျဖစ္၍) ျဗဟၼာ့ဘ၀ကုိေသာ္မွ မႏွစ္သက္ေတာ့ဘဲ တဏွာ အားလံုး ကုန္ဆံုးေလေတာ့၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္ကုိ ထုိ တဏွာ သံုးမ်ိဳး၏ အႂကြင္းအက်န္ မရွိေအာင္ ကုန္ရာ ”နိေရာဓသစၥာ”ဟု ေဟာေတာ္မူသည္။

နိဗၺာန္၏သေဘာ

“နိဗၺာန္သည္ သႏိၲသေဘာရွိ၏”ဟု က်မ္းဂန္တုိ႔၌ ဆုိ၏၊ သႏိၲဟူသည္ ၿငိမ္းေအးျခင္းတည္း၊ ယခုလက္ရွိ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ နိဗၺာန္သည္ ဟုိဘက္ကမ္းႏွင့္ ဤဘက္ကမ္းကဲ့သုိ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းျဖစ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ နိဗၺာန္၏ေအးၿငိမ္းျခင္း သႏိၲသုခကုိ ဤ႐ုပ္နာမ္တုိ႔၏ ပူေလာင္ျခင္း ဒုကၡႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မွ သာ၍ သိသာသည္၊ “ဤခႏၶာကုိယ္ (႐ုပ္ နာမ္)  အားလံုးသည္  မီးေလာင္ေနသလုိ  ပူေလာင္ေနသည္” ဟု ေျပာလွ်င္ ႐ုတ္တရက္ သေဘာေပါက္လိမ့္မည္ဟု မထင္ေပ၊ မိမိ ကုိယ္တုိင္ တရားအားထုတ္ေနသူ ျဖစ္မွသာ သေဘာေပါက္ႏုိင္စရာ ရွိပါသည္၊

ဥပမာ… ေႏြအခါ ေနပူထဲ၌ အလုပ္လုပ္ေနသူသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ ေနပူထဲမွာပင္ ခရီးသြားစရာကိစၥ ရွိျပန္ေသာ္လည္း ထူးျခား ၍ ပူသည္ဟု မထင္၊ အရိပ္၌ ေနသူကသာ ထုိအပူမ်ား၏ ပူေၾကာင္း ကုိ သိသကဲ့သုိ႔တည္း။

႐ုပ္နာမ္ခႏၶာပူေလာင္ပံု

႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ေပါင္းစပ္မိေနေသာအရာကုိ ”သတၱ၀ါ (လူစသည္)” ဟု ေခၚထားၾကသည္၊ (လူဟု ေခၚရေသာ မိမိခႏၶာကုိယ္၌ စိတ္စုိက္ထားပါ၊) ဤခႏၶာကုိယ္သည္ အမိ၀မ္းေခါင္း ေအာင္းသည္က စ၍ ဖြားျမင္သည့္တုိင္ေအာင္ ဇာတိဒုကၡ ျဖစ္ေနရသျဖင့္ ဇာတိမီး အေလာင္ခံရ၏၊ ဖြားၿပီးေနာက္ ႏုနယ္ေသာအသားကုိ ဟုိဟာ သည္ဟာျဖင့္ ထိခုိက္ခံရျခငး္, ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း, အေတာ္ ႀကီးလာလွ်င္ လုိတာမရျခင္း, အမိအဖႏွင့္ကဲြေနရျခင္း, ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႕ေနရျခင္း, ငုိရျခင္း, ကုိယ္ဒုကၡ စိတ္ဒုကၡ ျဖစ္ရျခင္း စသည္တုိ႔ ေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္မွာ ဒုကၡမီးပူ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေလာင္ခံေနရ၏၊  ထုိအတြင္းမွာပင္ မက်န္းမမာ ေရာဂါမီးပူ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေလာင္ခံရေသး၏၊ အုိမင္းလာလွ်င္ ဇရာမီး မရဏမီးတုိ႔က ေလာင္ျပန္ေတာ့၏။

         

ထုိသုိ႔ အထင္အရွား အပူမီးေတြ အေလာင္ခံရ႐ံုသာမကေသး၊ (ႏွမ္းအုိးကင္းကုိ မီးက်ီးေပၚတင္လုိက္ေသာအခါ ဖ်စ္ဖ်စ္ ဖ်စ္ဖ်စ္ ျမည္လ်က္  ႏွမ္းလံုးတိုင္း  က်က္ေနသကဲ့သုိ႔)  ဤ ခႏၶာကုိယ္၀ယ္ ႐ုပ္ဟူသမွ် ေနရာမလပ္ ပ်က္၍ေနရကား အခ်ိန္ရွိသမွ် ႐ုပ္ခႏၶာကုိ မရဏမီး ေလာင္ေန၏၊ နာမ္ခႏၶာကား ႐ုပ္ထက္ပင္ အပ်က္ျမန္၍ မရဏမီး ေလာင္ခံရမႈ မ်ားပါေသးသည္။

ေရာဂါျဖစ္ေနေသာရြာႀကီး

ဤေနရာ၌ ဥပမာတစ္ခုကုိ စဥ္းစားၾကစုိ႔၊… ရြာအုိႀကီး တစ္ရြာ၀ယ္ ကူးစက္တတ္ေသာ အနာေရာဂါဆုိး ျဖစ္ေန၏၊ လူေတြကား တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေသေနၾကသည္၊ ထုိအတြင္းမွာ ကုိယ္၀န္ အရင့္အမာေတြကလည္း ဖြားျမင္ေနၾကေသး၏၊ မီးဖြားၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ အခ်ိဳ႕ မိခင္မ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ားလည္း ထုိကူးစက္ေသာ ေရာဂါေၾကာင့္ ပ်က္စီးၾက၏၊ တခ်ိဳ႕လည္း ကုိယ္၀န္အရင့္အမာႏွင့္ မီးဖြားခ်ိန္ နီးေနၿပီ၊

ေဆြေတြ မ်ိဳးေတြ အေတာ္မ်ားစြာ ေသၿပီးေနာက္ ထုိေရာဂါကူးစက္လ်က္ က်န္ေနေသးေသာ တခ်ိဳ႕ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရာဂါျဖစ္လ်က္ ျမင္ေနရေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ အဘယ္သုိ႔ စိတ္ျဖစ္ရွာမည္နည္း၊ ဒုကၡေတြ ဗေလာင္ဆူေနေသာ ဤ ရြာႀကီးကုိလည္းေကာင္း, က်န္ေနေသးေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြကုိ လည္းေကာင္း, မိမိ၏ ကုိယ္ခႏၶာကုိလည္းေကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိႏုိင္ဦးမည္ေလာ၊ ခင္မင္တြယ္တာ သာယာႏုိင္ပါဦးမည္ေလာ။

          ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္လ်က္ တရားေပါက္ခါနီးသူ,တရားေပါက္၍ အရိယာျဖစ္ေနသူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ ခႏၶာကုိယ္ေပၚမွာ တစ္ခါတစ္ရံ ကမၼ႒ာန္းစိတ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေသာအခါ ယခုျပခဲ့ေသာ ဥပမာသည္ အၾကမ္းစားသာ ျဖစ္ေသး၏၊ ဤခႏၶာကုိယ္၌ ဇာတိမီး အစ မရဏမီး အဆံုးရွိေသာ မီးမ်ားအျပင္ အခ်ိန္ရွိသမွ် ခဏတုိင္း ပ်က္ေနေသာ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာတုိ႔၏ ပ်က္ေနပံုကုိ ျမင္ေနၾကေသာ ေယာဂီပုဂိၢဳလ္တုိ႔အား တစ္ကုိယ္လံုး ဒုကၡမီးေတြ ေလာင္ေနပံုကုိ ျမင္ၾကသျဖင့္ ရရွိဆဲ ခႏၶာကုိယ္ကုိလည္း မႏွစ္သက္ မတြယ္တာႏုိင္ၾကေခ်၊

ေနာင္ရဦးမည့္ ခႏၶာကုိယ္ကုိလည္း မေမွ်ာ္လင့္ မေတာင့္တ ၾကေတာ့ေပ၊ မလႊဲသာ၍ ျဖစ္ေနေသာ ဤ ႐ုပ္နာမ္ခႏၶာကုိယ္၌ပင္ ၿငီးေငြ႕ေလၿပီ၊ သူတုိ႔ အလုိဆႏၵ ျဖစ္ေနၾကသည္ကား ဤ ႐ုပ္နာမ္ အားလံုးကုိ အၿပီးသတ္ ကုန္ဆံုးေစလုိျခင္းပင္တည္း။

[ေဆာင္]        သူသူငါငါ, ျဖစ္ေလရာ၀ယ္, ဦးစြာႀကိဳဆီး, ဇာတိမီးက, အၿပီးပံုေသ, ေလာင္ၿမိဳက္ေလ၏၊ မေသြတစ္သီး, ဇရာ မီးလည္း, အၿပီးေနာက္မွာ, ကပ္လ်က္ပါ၏၊ မကြာေစရ, မရဏဟု, တစ္ဘ၀ဖ်က္ဆီး, ေလာင္သည့္မီးလည္း, ညီးညီးေျပာင္ေျပာင္, အျမဲေလာင္၏၊ ေလာင္ပံုေလာင္အား,  မထင္ရွားလည္း, ႏုထြားပ်ိဳမ်စ္, အရြယ္ျဖစ္ေသာ္, အခ်စ္ရာဂ, မီးေတြထ၍, ေဒါသထန္ျပင္း, ေမာဟညႇဥ္း၏၊ မကင္းႏုိင္ေအာင္, ထုိ႔ေနာက္ ေနာင္လည္း, ေတာက္ေလာင္ဖိစီး, ေသာကမီးေၾကာင့္, ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ, အေထြေထြႏွင့္, ပရိေဒ၀, ငုိေႂကြးရလ်က္, ဒုကၡလည္းထပ္, ေဒါမနသ္ႏွင့္, ဆက္စပ္မကြာ, ဥပါယာသ, လြန္ျပင္းျပ၍, သက္မွ်မ႐ွဴ, တက္ေအာင္ပူသည္, … ဆူဆူမီးေတာက္ ဆယ့္တစ္တည္း။

Credit to 

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 9:57 AM