ဒီေနရာမွာ “ပု-ဒိ-အာ ၀ိဇၨာဉာဏ္သံုးပါး” ကို သိရမယ္၊ ‘ပု’ ဆိုတာ ပုေဗၺနိ၀ါသႏုႆတိဉာဏ္၊ ‘ဒိ’ ဆိုတာ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္၊ ‘အာ’ ဆိုတာ အာသ၀ကၡယဉာဏ္၊ ကိေလသာအာသ၀ေတြ ကုန္သြားတယ္၊
အခ်ိဳ႕က ဘုရားဆိုတာ ေသာတာပန္ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ ဘုရားတန္းျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္၊ အဲဒီလို ေက်ာ္လို႔ မရဘူးေနာ္၊ ေသာတာပတိၱမဂ္ ေသာတာပတိၱဖိုလ္၊ အဲဒီ အခိုက္ အတန္႔ကို ေသာတာပန္ ေခၚတာ၊ ၿပီးရင္ သကဒါဂါမိမဂ္, သကဒါဂါမိဖိုလ္၊ ၀ိပႆနာ႐ႈနည္းနဲ႔ပဲ တက္သြားရတာ၊ ၿပီးတဲ့အခါ အနာဂါမိမဂ္, အနာဂါမိဖိုလ္၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွ အရဟတၱမဂ္, အရဟတၱဖိုလ္ေရာက္တယ္။
ဘုန္းႀကီးတို႔ ဇူလိုင္လတုန္းက စကၤာပူသြားၿပီး အဘိဓမၼာသင္တန္း ပို႔ခ်ေပးတယ္၊ အဲဒီမွာ ဒကာတစ္ေယာက္က internet ကေန ထုတ္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဘုန္းႀကီးဆီ ပို႔ၿပီး ေမးခြန္း ေမးထားတယ္၊ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ မေလးရွားက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး၊ အဲဒီဘုန္းႀကီးက internet မွာ တင္ထားတယ္၊ ဘာေတြ ေရးထားလဲဆိုေတာ့ ေသာတာပန္မျဖစ္ဘဲနဲ႔ သကဒါဂါမ္ ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္၊ သကဒါဂါမ္ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ အနာဂါမ္ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္၊ အနာဂါမ္မျဖစ္ဘဲနဲ႔ ရဟႏၱာေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သုတၱန္ပါဠိေတြ ကိုးကားထားေလရဲ႕ ။
သုတၱန္ပါဠိေတာ္ေတြမွာ ‘ဥဂၢသုတ္’ ဆိုတာ ရွိတယ္၊ အဲဒီသုတ္မွာ ဥဂၢသူၾကြယ္က သူ အနာဂါမ္ပါလို႔ ေျပာတာ၊ အဲဒါကို မေလးရွားဘုန္းႀကီးက အဓိပၸာယ္ ဘယ္လိုေကာက္တုန္း ဆိုရင္ ဒီ ဥဂၢသုတၱန္ကို ေထာက္လို႔ရွိရင္ ဒီ ဥဂၢဆိုတဲ့ ဒကာႀကီးဟာ ေသာတာပန္လည္း မျဖစ္ဘူး၊ သကဒါဂါမ္လည္း မျဖစ္ဘူး၊ အနာဂါမ္ တန္းျဖစ္တယ္လို႔ သူက အဲဒီလို ယူဆတယ္၊ ဒီလို အယူအဆ မွားယြင္းတာေတြက ရွိတက္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွပဲ စတုမဂၢပဋိပါဋိယာ မဂ္ ၄-ပါး အစဥ္နဲ႔ တက္ရတယ္၊ ဘုရားေတာင္ ဘုရားတန္းျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ မဂ္ ၄-ပါးဆိုတာ ေက်ာ္လို႔ မရဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ‘အံ့ဖြယ္ရွစ္ျဖာ သာသနာ’ ဆိုတဲ့အထဲမွာ ‘န အာယတေကေန၀ အညာ ပဋိေ၀ဓာ’ တဲ့၊ စစခ်င္း အရဟတၱဖိုလ္ကို ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ အႏုပုဗၺပဋိပဒါ အစဥ္အတိုင္း က်င့္ရမယ္၊ အႏုပုဗၺသိကၡာ အစဥ္အတိုင္း သင္ယူရမယ္၊ အစဥ္အတိုင္း က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုး အရဟတၱဖိုလ္ ဆိုတာ ေရာက္တာပါ။
ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခု ေလာကီပညာေတြေရာ မူလတန္းကပဲ စတာပဲ မဟုတ္လား၊ မူလတန္း အရည္အခ်င္း မရွိဘဲ အလယ္တန္းတက္လို႔ ဘယ္ရမလဲ၊ အလယ္တန္း အရည္အခ်င္း မရွိဘဲနဲ႔ အထက္တန္း မေရာက္ဘူး၊ ဒါ အရည္အခ်င္းကို ေျပာတာ၊ စာေမးပြဲ ေအာင္တာ, မေအာင္တာ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ စာေမးပြဲဆိုတာေတာ့ တျခားနည္းနဲ႔ အေအာင္ေပးလို႔ ရတာပဲ။
ဒီေတာ့ အခု ေသာတာပန္ျဖစ္တယ္၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ certificate ေပးတာ မဟုတ္ဘူး၊ အရည္အခ်င္းကို ေျပာတာ၊ အဲဒီေတာ့ ေသာတာပန္ အရည္အခ်င္း မရွိဘဲ သကဒါဂါမ္ မျဖစ္ရဘူး၊ သကဒါဂါမ္ မျဖစ္ဘဲ အနာဂါမ္ တက္လို႔ မရဘူး၊ အနာဂါမ္ အရည္အခ်င္း မရွိဘဲ ရဟႏၱာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဒါက ဖားမ်ားလို ခုန္သြားလို႔ မရဘူး။
ဒါလည္း သတိျပဳစရာပဲ၊ ေနာင္က်လို႔ ရွိရင္ စာေပမစံုလင္ မႏွံ႕စပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အလြယ္တကူနဲ႕ ေသာတာပန္ျဖစ္တာတို႔၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္တာတို႔၊ အနာဂါမ္ျဖစ္တာတို႔ ဒါမ်ိဳးေတြ ေပၚလာႏိုင္တယ္၊ ေလာကမွာ လူေတြကလည္း အလြယ္ႀကိဳက္တဲ့ လူေတြဆိုေတာ့ ခုန္လု႔ိ ေက်ာ္လို႔ရရင္ေတာ့ မိုးထိေအာင္ေတာင္ ခုန္ခ်င္ ခုန္ဦးမွာပဲေနာ္။
ဘုရားျဖစ္တဲ့ေန႔
ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွပဲ အာနာပါနစ်ာန္ကို ပထမ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ဒုတိယ ၀ိပႆနာကူး၊ ကူးၿပီးေတာ့ ညဦးယာမ္ ဟိုဘက္ေက်ာ္တဲ့ အခါမွာ မိုးေသာက္ယာမ္ ေရာက္ခါနီးက်ေတာ့မွ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ေသာတာပတၱိမဂ္, ေသာတာ ပတိၱဖိုလ္၊ သကဒါဂါမိမဂ္၊ သကဒါဂါမိဖိုလ္၊ အနာဂါမိမဂ္၊ အနာဂါမိဖိုလ္လို႔ဆိုတဲ့ မဂ္ဖိုလ္အဆင့္ဆင့္ တက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အရဟတၱမဂ္, အရဟတၱဖိုလ္ဆိုတာကို ရတယ္၊ အ႐ုဏ္ တက္လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားတယ္၊
အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္တာဟာ ေလာကီနဲ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆို ကဆုန္လျပည့္ သန္းေခါင္မွာ ၂၄-နာရီ ျပည့္သြားၿပီ၊ သန္းေခါင္ေက်ာ္လို႔ ရွိရင္ လျပည့္ေက်ာ္ျဖစ္သြားၿပီ။ အ႐ုဏ္တက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုေတာ့ လျပည့္ေန႔ ကုန္ဆံုးၿပီး လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္အကူးကို ေရာက္သြားတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကဆုန္ျပည့္ေန႔ ညမွာတရားကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ က်င့္ၿပီးေတာ့ လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ အ႐ုဏ္တက္ မိုးမလင္းခင္အကူးမွာ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလိုမွတ္ရမယ္။
ေလာကုတၱရာနည္း၊ ဗုဒၶရဲ႕ ၀ိနည္းက်မ္းအလို ဆိုရင္ အ႐ုဏ္တက္မွ တစ္ရက္ေခၚတယ္၊ အ႐ုဏ္ဆိုတာ “အာ႐ုေဏာကိဥိၥ ရေတၱာထ” နံနက္ မိုးေသာက္ခ်ိန္မွာ ေနမထြက္ခင္ ေရွ႕ေျပးအနီေရာင္ႏုေလးကို ‘အ႐ုဏ္’ လို႔ ေခၚတယ္၊ ဗမာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ အာ႐ံု၊ အာ႐ံုနဲ႔ ေခၚၾကတာ၊ လူေတြေခၚေနတဲ့ အာ႐ံုဆိုတာက စိတ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာလို႔ ဒီလို အဓိပၸါယ္ ရတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေတြ မနက္ဘုဥ္းေပးေနတဲ႔ အ႐ုဏ္ဆြမ္း ဆိုတာက ‘အ႐ုဏ’ ၊ ‘ဏ’ ႀကီးနဲ႔ သတ္ၿပီး ေရးတာ၊ အ႐ုဏ္ဆိုတာ ခုနက နီေထြးေနတဲ့ အေရာင္ေလးေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္ကာလကို ေဖာ္ျပတယ္၊ အဲဒီေတာ့ အဓိပၸါယ္ မတူဘူး၊ အာ႐ံုဆြမ္း မဟုတ္ဘူး၊ အ႐ုဏ္ဆြမ္း၊ ႐ူပါ႐ံု သဒၵါ႐ံု ဂႏၶာ႐ံုဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာ အာ႐ံု၊ ဒီလို အဓိပၸါယ္ျခင္း ကြာျခားပါတယ္။
အာရမၼဏ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ၾကည့္ၿပီး အာ႐ံုလို႔ ျပန္တယ္၊ အ႐ုဏဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုၾကည့္ၿပီး အ႐ုဏ္လို႔ ျပန္တယ္၊ သို႔ေသာ္ အလြယ္ေခၚလိုက္တဲ့အခါ အာ႐ံုဆြမ္း, ေန႔ဆြမ္းနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္ေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ အဓိပၸါယ္ခ်င္း မတူဘူးလို႔ မွတ္ထား။
*ဆက္ရန္* -------
{ပလႅကၤသတၱာဟ၊ အနိမိသသတၱာဟ၊ စကၤမသတၱာဟ၊ ရတနဃရ} အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။
အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) စာ ၁၁-၁၅ မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။
ဤစာျဖင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား အား လည္းေကာင္း
အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D) ဆရာေတာ္ အား လည္းေကာင္း
က်ေနာ့္ကို ယခုစာအုပ္အား ဓမၼလက္ေဆာင္ေပးေသာ အန္တီေဆြ (Anatta Swe) တို႔အား ရွစ္ခိုးပူေဇာ္ပါသည္။
ရဲ၀င္းထြန္း
11.01.2012 (Wednesday) 9:45 am
အခ်ိဳ႕က ဘုရားဆိုတာ ေသာတာပန္ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ ဘုရားတန္းျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္၊ အဲဒီလို ေက်ာ္လို႔ မရဘူးေနာ္၊ ေသာတာပတိၱမဂ္ ေသာတာပတိၱဖိုလ္၊ အဲဒီ အခိုက္ အတန္႔ကို ေသာတာပန္ ေခၚတာ၊ ၿပီးရင္ သကဒါဂါမိမဂ္, သကဒါဂါမိဖိုလ္၊ ၀ိပႆနာ႐ႈနည္းနဲ႔ပဲ တက္သြားရတာ၊ ၿပီးတဲ့အခါ အနာဂါမိမဂ္, အနာဂါမိဖိုလ္၊ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွ အရဟတၱမဂ္, အရဟတၱဖိုလ္ေရာက္တယ္။
ဘုန္းႀကီးတို႔ ဇူလိုင္လတုန္းက စကၤာပူသြားၿပီး အဘိဓမၼာသင္တန္း ပို႔ခ်ေပးတယ္၊ အဲဒီမွာ ဒကာတစ္ေယာက္က internet ကေန ထုတ္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ကို ဘုန္းႀကီးဆီ ပို႔ၿပီး ေမးခြန္း ေမးထားတယ္၊ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ မေလးရွားက ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး၊ အဲဒီဘုန္းႀကီးက internet မွာ တင္ထားတယ္၊ ဘာေတြ ေရးထားလဲဆိုေတာ့ ေသာတာပန္မျဖစ္ဘဲနဲ႔ သကဒါဂါမ္ ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္၊ သကဒါဂါမ္ မျဖစ္ဘဲနဲ႔ အနာဂါမ္ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္၊ အနာဂါမ္မျဖစ္ဘဲနဲ႔ ရဟႏၱာေက်ာ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္တာလည္း ရွိတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ သုတၱန္ပါဠိေတြ ကိုးကားထားေလရဲ႕ ။
သုတၱန္ပါဠိေတာ္ေတြမွာ ‘ဥဂၢသုတ္’ ဆိုတာ ရွိတယ္၊ အဲဒီသုတ္မွာ ဥဂၢသူၾကြယ္က သူ အနာဂါမ္ပါလို႔ ေျပာတာ၊ အဲဒါကို မေလးရွားဘုန္းႀကီးက အဓိပၸာယ္ ဘယ္လိုေကာက္တုန္း ဆိုရင္ ဒီ ဥဂၢသုတၱန္ကို ေထာက္လို႔ရွိရင္ ဒီ ဥဂၢဆိုတဲ့ ဒကာႀကီးဟာ ေသာတာပန္လည္း မျဖစ္ဘူး၊ သကဒါဂါမ္လည္း မျဖစ္ဘူး၊ အနာဂါမ္ တန္းျဖစ္တယ္လို႔ သူက အဲဒီလို ယူဆတယ္၊ ဒီလို အယူအဆ မွားယြင္းတာေတြက ရွိတက္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွပဲ စတုမဂၢပဋိပါဋိယာ မဂ္ ၄-ပါး အစဥ္နဲ႔ တက္ရတယ္၊ ဘုရားေတာင္ ဘုရားတန္းျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ မဂ္ ၄-ပါးဆိုတာ ေက်ာ္လို႔ မရဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ ‘အံ့ဖြယ္ရွစ္ျဖာ သာသနာ’ ဆိုတဲ့အထဲမွာ ‘န အာယတေကေန၀ အညာ ပဋိေ၀ဓာ’ တဲ့၊ စစခ်င္း အရဟတၱဖိုလ္ကို ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ အႏုပုဗၺပဋိပဒါ အစဥ္အတိုင္း က်င့္ရမယ္၊ အႏုပုဗၺသိကၡာ အစဥ္အတိုင္း သင္ယူရမယ္၊ အစဥ္အတိုင္း က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ဆံုး အရဟတၱဖိုလ္ ဆိုတာ ေရာက္တာပါ။
ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခု ေလာကီပညာေတြေရာ မူလတန္းကပဲ စတာပဲ မဟုတ္လား၊ မူလတန္း အရည္အခ်င္း မရွိဘဲ အလယ္တန္းတက္လို႔ ဘယ္ရမလဲ၊ အလယ္တန္း အရည္အခ်င္း မရွိဘဲနဲ႔ အထက္တန္း မေရာက္ဘူး၊ ဒါ အရည္အခ်င္းကို ေျပာတာ၊ စာေမးပြဲ ေအာင္တာ, မေအာင္တာ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ စာေမးပြဲဆိုတာေတာ့ တျခားနည္းနဲ႔ အေအာင္ေပးလို႔ ရတာပဲ။
ဒီေတာ့ အခု ေသာတာပန္ျဖစ္တယ္၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ certificate ေပးတာ မဟုတ္ဘူး၊ အရည္အခ်င္းကို ေျပာတာ၊ အဲဒီေတာ့ ေသာတာပန္ အရည္အခ်င္း မရွိဘဲ သကဒါဂါမ္ မျဖစ္ရဘူး၊ သကဒါဂါမ္ မျဖစ္ဘဲ အနာဂါမ္ တက္လို႔ မရဘူး၊ အနာဂါမ္ အရည္အခ်င္း မရွိဘဲ ရဟႏၱာမျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့၊ ဒါက ဖားမ်ားလို ခုန္သြားလို႔ မရဘူး။
ဒါလည္း သတိျပဳစရာပဲ၊ ေနာင္က်လို႔ ရွိရင္ စာေပမစံုလင္ မႏွံ႕စပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက အလြယ္တကူနဲ႕ ေသာတာပန္ျဖစ္တာတို႔၊ သကဒါဂါမ္ျဖစ္တာတို႔၊ အနာဂါမ္ျဖစ္တာတို႔ ဒါမ်ိဳးေတြ ေပၚလာႏိုင္တယ္၊ ေလာကမွာ လူေတြကလည္း အလြယ္ႀကိဳက္တဲ့ လူေတြဆိုေတာ့ ခုန္လု႔ိ ေက်ာ္လို႔ရရင္ေတာ့ မိုးထိေအာင္ေတာင္ ခုန္ခ်င္ ခုန္ဦးမွာပဲေနာ္။
ဘုရားျဖစ္တဲ့ေန႔
ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွပဲ အာနာပါနစ်ာန္ကို ပထမ သမထက်င့္စဥ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ဒုတိယ ၀ိပႆနာကူး၊ ကူးၿပီးေတာ့ ညဦးယာမ္ ဟိုဘက္ေက်ာ္တဲ့ အခါမွာ မိုးေသာက္ယာမ္ ေရာက္ခါနီးက်ေတာ့မွ ျမတ္စြာဘုရားဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ အဆင့္ဆင့္နဲ႔ ေသာတာပတၱိမဂ္, ေသာတာ ပတိၱဖိုလ္၊ သကဒါဂါမိမဂ္၊ သကဒါဂါမိဖိုလ္၊ အနာဂါမိမဂ္၊ အနာဂါမိဖိုလ္လို႔ဆိုတဲ့ မဂ္ဖိုလ္အဆင့္ဆင့္ တက္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ အရဟတၱမဂ္, အရဟတၱဖိုလ္ဆိုတာကို ရတယ္၊ အ႐ုဏ္ တက္လိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားတယ္၊
အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား ဘုရားျဖစ္တာဟာ ေလာကီနဲ ေျပာမယ္ဆိုရင္ လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ေန႔မွ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆို ကဆုန္လျပည့္ သန္းေခါင္မွာ ၂၄-နာရီ ျပည့္သြားၿပီ၊ သန္းေခါင္ေက်ာ္လို႔ ရွိရင္ လျပည့္ေက်ာ္ျဖစ္သြားၿပီ။ အ႐ုဏ္တက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုေတာ့ လျပည့္ေန႔ ကုန္ဆံုးၿပီး လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္အကူးကို ေရာက္သြားတယ္လို႔ ဒီလိုေျပာတာေပါ့၊ အဲဒီေတာ့ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ ဘုရားျဖစ္တယ္ဆိုတာ ကဆုန္ျပည့္ေန႔ ညမွာတရားကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ က်င့္ၿပီးေတာ့ လျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္ အ႐ုဏ္တက္ မိုးမလင္းခင္အကူးမွာ ဘုရားျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလိုမွတ္ရမယ္။
ေလာကုတၱရာနည္း၊ ဗုဒၶရဲ႕ ၀ိနည္းက်မ္းအလို ဆိုရင္ အ႐ုဏ္တက္မွ တစ္ရက္ေခၚတယ္၊ အ႐ုဏ္ဆိုတာ “အာ႐ုေဏာကိဥိၥ ရေတၱာထ” နံနက္ မိုးေသာက္ခ်ိန္မွာ ေနမထြက္ခင္ ေရွ႕ေျပးအနီေရာင္ႏုေလးကို ‘အ႐ုဏ္’ လို႔ ေခၚတယ္၊ ဗမာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ အာ႐ံု၊ အာ႐ံုနဲ႔ ေခၚၾကတာ၊ လူေတြေခၚေနတဲ့ အာ႐ံုဆိုတာက စိတ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာလို႔ ဒီလို အဓိပၸါယ္ ရတယ္၊ ဘုန္းႀကီးေတြ မနက္ဘုဥ္းေပးေနတဲ႔ အ႐ုဏ္ဆြမ္း ဆိုတာက ‘အ႐ုဏ’ ၊ ‘ဏ’ ႀကီးနဲ႔ သတ္ၿပီး ေရးတာ၊ အ႐ုဏ္ဆိုတာ ခုနက နီေထြးေနတဲ့ အေရာင္ေလးေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္ကာလကို ေဖာ္ျပတယ္၊ အဲဒီေတာ့ အဓိပၸါယ္ မတူဘူး၊ အာ႐ံုဆြမ္း မဟုတ္ဘူး၊ အ႐ုဏ္ဆြမ္း၊ ႐ူပါ႐ံု သဒၵါ႐ံု ဂႏၶာ႐ံုဆိုတာ စိတ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ေမြ႔ရာ အာ႐ံု၊ ဒီလို အဓိပၸါယ္ျခင္း ကြာျခားပါတယ္။
အာရမၼဏ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ၾကည့္ၿပီး အာ႐ံုလို႔ ျပန္တယ္၊ အ႐ုဏဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုၾကည့္ၿပီး အ႐ုဏ္လို႔ ျပန္တယ္၊ သို႔ေသာ္ အလြယ္ေခၚလိုက္တဲ့အခါ အာ႐ံုဆြမ္း, ေန႔ဆြမ္းနဲ႔ ျဖစ္သြားတယ္ေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ အဓိပၸါယ္ခ်င္း မတူဘူးလို႔ မွတ္ထား။
*ဆက္ရန္* -------
{ပလႅကၤသတၱာဟ၊ အနိမိသသတၱာဟ၊ စကၤမသတၱာဟ၊ ရတနဃရ} အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။
အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D)
အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) စာ ၁၁-၁၅ မွ ေကာက္ႏႈတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။
ဤစာျဖင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား အား လည္းေကာင္း
အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D) ဆရာေတာ္ အား လည္းေကာင္း
က်ေနာ့္ကို ယခုစာအုပ္အား ဓမၼလက္ေဆာင္ေပးေသာ အန္တီေဆြ (Anatta Swe) တို႔အား ရွစ္ခိုးပူေဇာ္ပါသည္။
ရဲ၀င္းထြန္း
11.01.2012 (Wednesday) 9:45 am
No comments:
Post a Comment