နိေရာဓသမာပတ္ကို ၀င္စားျခင္း (ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ - ၁၁၆)

နိေရာဓသမာပတ္ကို ၀င္စားျခင္း

စိတ္ ေစတသိက္ႏွင့္ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္မ်ား၏ အသစ္မျဖစ္ဘဲခ်ဳပ္ျငိမ္းေနေအာင္ ျပဳႏုိင္ေသာ သမာပတ္ကို “နိေရာဓသမာပတ္”ဟုေခၚ၏။ အနာဂါမ္ ရဟႏၱာျဖစ္ျပီး စ်ာန္အကုန္ရျပီး ပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ထုိသမာပတ္ကို ၀င္စားႏုိင္၏။ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာ အရွင္ျမတ္တုိ႔သည္ ရုပ္နာမ္ ခႏၶာၾကီးကို ေလးလံလွစြာေသာ ၀န္ထုပ္ၾကီးကဲ့သို႔ မွတ္ထင္ေတာ္မူၾကကုန္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရုပ္ခႏၶာ ကင္းႏုိင္သမွ်ကင္းဖုိ႔ရာ နိေရာဓသမာပတ္ကို ၀င္စားေတာ္မူၾကသည္။ ထုိသမာပတ္အတြင္း၌ ခံစားမူလံုး၀မရွိ။ နာမ္တရားႏွင့္ အခ်ိဳ႕ရုပ္မ်ား အသစ္မျဖစ္ဘဲရပ္စဲေနျခင္းသာတည္း။ ထုိရပ္စဲျခင္းသည္ပင္ ခ်မ္းသာေသးလွ်င္ ရုပ္နာမ္အားလံုး ခ်ဳပ္ျငိမ္းေနေသာ နိဗၺာန္သည္ အဘယ္မွာ


ထင္ရွားရွိေသာနိဗၺာန္

ထုိသႏိၱသုခနိဗၺာနဓာတ္ တရားျမတ္သည္ ဘာမွ် မရွိေသာ(သဘာ၀) ပညတ္ မဟုတ္ပါ။ ကိုယ့္နိဗၺာန္ႏွင့္ကိုယ္ အသီးသီး ရွိၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ရဟႏၱာအရွင္တုိ႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ ထင္ရွားရွိစဥ္ မိမိသိအပ္ေသာ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳလ်က္ ဖလ သမာပတ္ ၀င္စား၍ ေနေလ့ရွိၾကပါသည္။ ထုိသမာပတ္၀င္စားခိုက္၌ နိဗၺာန္ကို အာရုံျပဳ၍ ေနရသည္မွာ အလြန္သုခ ရွိပါသည္တဲ့။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ေထရာေထရီ အလီလီတုိ႔ ေရႊျပည္နိဗၺာန္ ၀င္စံခါနီး၀ယ္ ဥဒါန္းက်ဴးကာ ရုပ္နာမ္ ခႏၶာ၀န္ၾကီးကို အျပီးသတ္ ပစ္ခ်ေတာ္ မူၾကပါသည္။

ရတနသုတ္ပါဠိေတာ္
ခယံ၊ ၀ိရာဂံ အမတံ ပဏီတံ၊
ယဒဇၥ်ဂါ သက်မုနိ သမာဟိေတာ။
န ေတန ဓေမၼန သမတၳိ ကိဥၥိ၊
ဣဒမိၸ ဓေမၼ ရတနံ ပဏီတံ။
ဧေတန သေစၥန သု၀တၱိ ေဟာတု။

သႏၱံ၊ ျဖစ္ပ်က္မစပ္ အျငိမ္းဓာတ္ျဖင့္ မျပတ္ပံုေသ ေအးျမေပထေသာ။ ခယံ၊ ရုပ္နာမ္အဆူဆူ အပူခပ္သိမ္း ကုန္ျငိမ္းေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ေပထေသာ။ ၀ိရာဂံ၊ ရုပ္နာမ္အဆက္ အကုန္ပ်က္သျဖင့္ မတပ္မက္ေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ေပထေသာ။ အမတံ၊ ဇရာမရဏ ရွာမရေအာင္ ကာလပံုေသ အျမဳေတလည္း ျဖစ္ေပထေသာ။ ပဏီတံ၊ အရသာရွိ စားဖြယ္၏သို႔ သိ၍မ၀ မြန္ျမတ္ေပထေသာ။ ယံ ဓမၼံ၊ အသခၤတ နိဗၺာနဓာတ္ အၾကင္တရားေတာ္ျမတ္ကို။ သမာဟိေတာ၊ ဘာ၀နာကမၼ႒ာန္း လြန္ၾကိဳးပမ္းသျဖင့္ စိတ္စြမ္းတည္ဘိ သမာဓိရွိေတာ္မူေသာ။ သက်မုနိ၊ သာကီႏြယ္ဖြား ငါတုိ႔ ဘုရားသည္။ အဇၥ်ဂါ၊ ေဗာဓိေအာင္ေျမ ပလႅင္ေဗြ၌ ေလးေထြသစၥာ သိေသာအခါ၀ယ္ ေကာင္းစြာလွလွ ရေတာ္မူခဲ့ေလျပီ။

ေတနဓေမၼန၊ အသခၤတ နိဗၺနဓာတ္ ထိုတရားေတာ္ျမတ္ႏွင့္။ သမံ၊ တန္းတူထား၍ ရူစားေလာက္ေသာ။ ကိဥၥိ၊ တစ္မ်ိဳးတျခား တရားဆုိင္ရာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရတနာသည္။ နအတၳိ၊ လူ႔ဘံု နတ္ေရာက္ အကုန္ေပါက္ေအာင္ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြ မရွိပါေခ်။ ဓေမၼၼ၊ အသခၤတ နိဗၺာနဓာတ္ တရားျမတ္၌။ ပဏီတံ၊ တရားမ်ားစြာ ရတနာထက္ ကဲသာျမတ္မြန္ တုဖက္လြန္ေသာ။ ဣဒမၸိ ရတနံ၊ ရတနာျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းထက္ေကာင္းသည့္ ဂုဏ္ေပါင္းကိုျခံဳ ဤခယ-၀ိရာဂ စေသာ ဂုဏ္ေတာ္သည္။ အတၳိ၊ စင္စစ္ဧကန္ အမွန္မေသြ ရွိပါေပ၏။ ဧေတန သေစၥန၊ မွန္ကန္လွစြာ ဤ၀စီသစၥာေၾကာင့္။ ပါဏိနံ၊ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း၊ ေအးျငိမ္းၾကလို မ်ားလူဗိုလ္တုိ႔အား။ သု၀တၳိ၊ တင့္တယ္ဖို႔ရန္ အတန္တန္ျဖင့္ ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ေအးျငိမ္းျခင္းသည္။ ေဟာတု၊ စင္စစ္မေသြ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 8:35 AM