ဤျပခဲ့ေသာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာ ၄-ပါးကို ပါဠိလုိ “ျဗဟၼ၀ိဟာရ”၊ ျမန္မာလုိ “ျဗဟၼစိုရ္” တရားေလးပါး ဟုေခၚသည္။ (ျဗဟၼ
= ျမတ္ေသာ + ၀ိဟာရ = ေနျခင္း။) “သတၱ၀ါတုိ႔အေပၚ၌ ေမတၱာပြား၍ ျဖစ္ေစ၊ ကရုဏာ၊
မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါး ပြား၍ျဖစ္ေစ ေနျခင္းသည္ ျမင့္ျမတ္ေသာ
ေနျခင္းျဖစ္သည္”ဟု ဆိုလိုသည္။ ထုိကဲ့သို႔ ပြားမ်ား၍ ေနထုိင္ျခင္းသည္
ေဒါသစိတ္ အဘိဇၥ်ာ ဣႆာစိတ္တုိ႔ျဖင့္ ေနျခင္းကဲ့သို႔ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕
မဟုတ္ဘဲ စိုစိုျပည္ျပည္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ “ျဗဟၼစိုရ္”ဟု ေခၚဟန္တူသည္။ (အခ်ိဳ႕က “ျဗဟၼစရိယ”ဟူေသာ ပါဠိကို “ျဗဟၼစို”ဟု ျမန္မာျပန္ထားေၾကာင္း ေျပာၾက၏။)။
ေမတၱာပြား
ေမတၱာစိတ္ကို မိမိသႏၱာန္၌ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေစႏုိင္လွ်င္ မိမိမွာ ေမတၱာစိတ္ေတြ တုိးပြားမ်ားျပားေန၏။ ဤသို႔ ေမတၱာစိတ္ေတြ တုိးေစ၊ ပြားေစ၊ မ်ားေစျခင္းကို “ေမတၱာပြားသည္”ဟု ေခၚ၏။ “ပြားေစ”၌ ေစကိုျဖဳတ္၍ “ေမတၱာပြား”ဟု ေခၚၾကသည္။
ေမတၱာပို႔
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရည္မွန္း၍ “ခ်မး္သာပါေစ” အာရုံျပဳေနေသာအခါ မိမိ၏ ေမတၱာသည္ ထုိသူႏွင့္ ဆက္သြယ္လ်က္ ရွိ၏။ ထုိအခါ မိမိ၏ ေမတၱာကို ထုိသူအထံ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမတၱာပြားျခင္းကိုပင္ “ေမတၱာပို႔သည္”ဟု ယခုကာလ သံုးစြဲၾကသည္။
အမ်ားသံုးေနေသာ ေမတၱာပို႔နည္း
ပါဠိ - “သေဗၺ သတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ၊
အဗ်ာပဇၨာ ေဟာႏၱဳ၊
အနီဃာ ေဟာႏၱဳ၊
သုခီအတၱာနံ ပရိဟရႏ ၱဳ”။
ျမန္မာ- ၁။ သတၱ၀ါအားလံုး ေဘးရန္ ကင္းၾကပါေစ။
၂။ ေဒါမနႆကင္းကြာ စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၃။ ဒုကၡကင္းကြာ ကိုယ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၄။ ခ်မ္းသာျခင္းရွိ၍ မိမိကိုယ္ကို အသက္ရွည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစ။
အမွန္ေမတၱာပို႔နည္း
သတၱာ၀ါအမ်ားကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျဖစ္ေစ ရည္စူး၍ ထုိသူ၏ စီးပြားခ်မ္းသာကို လုိလားမွသာ ထုိသူ႔အထံသို႔ ေမတၱာပို႔ရာ ေရာက္၏။ ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ ၾကံခ်င္ရာ ၾကံျပီးလွ်င္ မိမိႏူတ္တက္ရေနေသာ “အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ” စသည္ကို ရြတ္ဆုိေနေသာ္လည္း အမွန္ေမတၱာပို႔ရာ မေရာက္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိနားလည္ေသာ (ဆိုလုိရင္းအဓိပၸာယ္မွာ မိမိစိတ္မွာ ေပၚမလာေသာ) ပါဠိျဖင့္ “အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ” စသည္ဆုိ၍ ပို႔ျခင္းထက္ ျမန္မာလုိပို႔ျခင္းကသာ လုိရင္းက်ဖြယ္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိေမတၱာပို႔လိုသူ၏ နာမည္သြင္းျပီးလွ်င္ ----
“ငါ၏မိခင္သည္ ေဘးရန္ကင္းကြာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ၍၊ ကိုယ္ပါခံ့က်န္း၊ လြန္ရႊင္လန္းလ်က္၊ ခ်မ္းေျမ႕သာခ်ိဳ၊ မိမိကိုယ္လွ်င္၊ အသက္ရွည္ေအာင္၊ ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစ”ဟု--- စိတ္ပါလက္ပါ ရြတ္ဆုိ၍ ပိုသင့္သည္။
ဖခင္ကိုပို႔ရာ၌ “ငါ၏ဖခင္သည္”၊ ဆရာကိုပို႔ရာ၌ “ငါ၏ဆရာသည္” ဟု ေျပာင္းလဲ၍ဆုိပါ။ သတၱ၀ါအားလံုးကို သိမ္းက်ံဳး၍ပို႔ရာ၌ “သတၱ၀ါဟူသမွ်”ဟု ဆုိပါ။ ဤနည္းကား ပါဠိအတုိင္း တုိက္ရုိက္ ျမန္မာျပန္ျခင္းတည္း။ ဤပို႔နည္းကို ရွည္ေသးသည္ဟု ထင္လွ်င္လည္း “ငါ၏ မိခင္သည္ ေဘးရန္ကင္းကြာ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ”၊ “ငါ၏ ဆရာသမားတုိ႔သည္…. ငါ၏ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္” စသည္ျဖင့္ဆုိ၍ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ပို႔ၾကပါေလ။
ကရုဏာပို႔နည္း
ကရုဏာ၏ သေဘာကား ဆင္းရဲေနသူကို ျမင္ရၾကားရေသာအခါ ထုိဒုကၡမွ လြတ္ေစလိုျခင္း၊ ကယ္ဆယ္လုိျခင္း သေဘာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကရုဏာပို႔ရာ၌ ပါဠိလုိ “ဒုကၡာမုစၥႏ ၱဳ” ျမန္မာလုိ “ယခုေရာက္ရွိေနေသာ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ”ဟု ပို႔ရသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္၍ ခ်မ္းသာသို႔ ေရာက္ေစလုိျခင္းသာ ကရုဏာအစစ္ျဖစ္၏။ “ဆင္းရဲခ်ိန္ တုိပါေစေတာ့”ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ “ျမန္ျမန္ေသပါေစ”ဟု တခ်ိဳ႕ဆုေတာင္းျခင္ကား ကရုဏာပို႔ရာ မေရာက္သည့္အျပင္ ဗ်ာပါ၏ဒုစရုိက္ပင္ ျဖစ္ေသးသည္။ ဤကရုဏာလည္း ဆင္းရဲသူကို စိတ္မွန္း၍ ပို႔မွသာ ကရုဏာအစစ္ျဖစ္သည္။ ႏူတ္မွရေန၍ “ဒုကၡာ မုစၥႏ ၱဳ”ဟု ဆုိရုံမွ်ျဖင့္ ကရုဏာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
မုဒိတာပို႔နည္း
“မုဒိတာ”ဟူသည္ ခ်မ္းသာေနသူကို ျမင္ရၾကားရေသာအခါ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ျခင္း။ ထုိရရွိေနေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမွ လက္မလြတ္ေစလိုျခင္းတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မုဒိတာ ပို႔ရာ၌ ပါဠိလုိ “ယထာလဒၶသမၸတၱိေတာ မာ၀ိဂစၦႏၱဳ”၊ ျမန္မာလုိ “ရရွိေနေသာ စည္းစိမ္မွ လက္မလြတ္ပါေစသတည္း”ဟု ပို႔ရသည္။ ဤမုဒိတာ အစစ္ျဖစ္သည္။ ႏူတ္လြတ္ရ၍ “ယထာလဒၶသမၸတၱိေတာ မာ၀ိဂစၦႏၱဳ” ဆုိရုံမွ်ျဖင့္ မုဒိတာ မျဖစ္ပါ။
ဥေပကၡာပို႔နည္း
ဥေပကၡာပို႔ရာ၌ ပါဠိလုိ “ကမၼႆကာ” ျမန္မာလုိ “ကံသာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာရွိသည္။ ေကာင္းလည္း သူ႔ကံ၊ ဆုိးလည္း သူ႔ကံ”ဟု ပို႔ရသည္။ ဆုိလုိရင္းကား - ငါက ခ်မ္းသာေအာင္ ေမတၱာပို႔ေသာ္လည္း သူ႔ကံရွိမွ ခ်မ္းသာမည္။ ငါက သနားေသာ္လည္း သူ႔ကံရွိမွ ဒုကၡက လြတ္မည္။ သူခ်မ္းသာေနသည္ကို ငါက ၀မ္းေျမာက္၍ ဤစည္းစိမ္ခ်မ္းသာမွ မလြတ္ေစလိုေသာ္လည္း သူ႔ကံရွိမွ ဤစည္းစိမ္ႏွင့္ ဤအသက္ ျမဲႏုိင္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ငါေၾကာင့္ၾက စိုက္ဖြယ္မလုိ “ကမၼႆကာပဲ”ဟု ဆုိလုိသည္။
အခ်ဳပ္မွတ္ဖြယ္
ဤေမတၱာ စေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရား ၄-ပါးသည္ တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး သတၱ၀ါတုိ႔အေပၚ အာရုံျပဳပံုခ်င္း မတူၾကေခ်။ ေမတၱာသည္ သတၱ၀ါကို ခ်စ္စရာအေနအထားျဖင့္ အာရုံျပဳ၏။ ကရုဏာက သနားစရာ အေနအားျဖင့္လည္း အာရုံျပဳ၏။ မုဒိတာကား ၀မ္းေျမာက္စရာ အေနအားျဖင့္လည္း အာရုံျပဳ၏။ ဥေပကၡာမွာ လ်စ္လ်ဴရူစရာ အေနအားျဖင့္ အာရုံျပဳ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတၱ၀ါအမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုျဖစ္ေစ တစ္ခ်ိန္တည္း၌ ျဗဟၼစိုရ္ ၄-ပါးလံုးကို အာရုံျပဳ၍ မျဖစ္ႏုိင္။ သို႔ျဖစ္၍ တကယ္စူးရွေအာင္ျပဳရာ၌ ေမတၱာပို႔ျဖစ္လွ်င္ ေမတၱာသံပါေအာင္ “အေ၀ရာေဟာႏၱဳ” မွစ၍ “သုခီ အတၱာနံ ပရိဟရႏၱဳ” တုိင္ေအာင္ ၄-မ်ိဳးကို (ပါဠိလုိ ျဖစ္ေစ-ျမန္မာလုိျဖစ္ေစ) အသံုးျပဳရသည္။
ေမတၱာပြား
ေမတၱာစိတ္ကို မိမိသႏၱာန္၌ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ေစႏုိင္လွ်င္ မိမိမွာ ေမတၱာစိတ္ေတြ တုိးပြားမ်ားျပားေန၏။ ဤသို႔ ေမတၱာစိတ္ေတြ တုိးေစ၊ ပြားေစ၊ မ်ားေစျခင္းကို “ေမတၱာပြားသည္”ဟု ေခၚ၏။ “ပြားေစ”၌ ေစကိုျဖဳတ္၍ “ေမတၱာပြား”ဟု ေခၚၾကသည္။
ေမတၱာပို႔
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရည္မွန္း၍ “ခ်မး္သာပါေစ” အာရုံျပဳေနေသာအခါ မိမိ၏ ေမတၱာသည္ ထုိသူႏွင့္ ဆက္သြယ္လ်က္ ရွိ၏။ ထုိအခါ မိမိ၏ ေမတၱာကို ထုိသူအထံ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမတၱာပြားျခင္းကိုပင္ “ေမတၱာပို႔သည္”ဟု ယခုကာလ သံုးစြဲၾကသည္။
အမ်ားသံုးေနေသာ ေမတၱာပို႔နည္း
ပါဠိ - “သေဗၺ သတၱာ အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ၊
အဗ်ာပဇၨာ ေဟာႏၱဳ၊
အနီဃာ ေဟာႏၱဳ၊
သုခီအတၱာနံ ပရိဟရႏ ၱဳ”။
ျမန္မာ- ၁။ သတၱ၀ါအားလံုး ေဘးရန္ ကင္းၾကပါေစ။
၂။ ေဒါမနႆကင္းကြာ စိတ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၃။ ဒုကၡကင္းကြာ ကိုယ္ခ်မ္းသာၾကပါေစ။
၄။ ခ်မ္းသာျခင္းရွိ၍ မိမိကိုယ္ကို အသက္ရွည္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကပါေစ။
အမွန္ေမတၱာပို႔နည္း
သတၱာ၀ါအမ်ားကို ျဖစ္ေစ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျဖစ္ေစ ရည္စူး၍ ထုိသူ၏ စီးပြားခ်မ္းသာကို လုိလားမွသာ ထုိသူ႔အထံသို႔ ေမတၱာပို႔ရာ ေရာက္၏။ ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ ၾကံခ်င္ရာ ၾကံျပီးလွ်င္ မိမိႏူတ္တက္ရေနေသာ “အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ” စသည္ကို ရြတ္ဆုိေနေသာ္လည္း အမွန္ေမတၱာပို႔ရာ မေရာက္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိနားလည္ေသာ (ဆိုလုိရင္းအဓိပၸာယ္မွာ မိမိစိတ္မွာ ေပၚမလာေသာ) ပါဠိျဖင့္ “အေ၀ရာ ေဟာႏၱဳ” စသည္ဆုိ၍ ပို႔ျခင္းထက္ ျမန္မာလုိပို႔ျခင္းကသာ လုိရင္းက်ဖြယ္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိေမတၱာပို႔လိုသူ၏ နာမည္သြင္းျပီးလွ်င္ ----
“ငါ၏မိခင္သည္ ေဘးရန္ကင္းကြာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ၍၊ ကိုယ္ပါခံ့က်န္း၊ လြန္ရႊင္လန္းလ်က္၊ ခ်မ္းေျမ႕သာခ်ိဳ၊ မိမိကိုယ္လွ်င္၊ အသက္ရွည္ေအာင္၊ ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ပါေစ”ဟု--- စိတ္ပါလက္ပါ ရြတ္ဆုိ၍ ပိုသင့္သည္။
ဖခင္ကိုပို႔ရာ၌ “ငါ၏ဖခင္သည္”၊ ဆရာကိုပို႔ရာ၌ “ငါ၏ဆရာသည္” ဟု ေျပာင္းလဲ၍ဆုိပါ။ သတၱ၀ါအားလံုးကို သိမ္းက်ံဳး၍ပို႔ရာ၌ “သတၱ၀ါဟူသမွ်”ဟု ဆုိပါ။ ဤနည္းကား ပါဠိအတုိင္း တုိက္ရုိက္ ျမန္မာျပန္ျခင္းတည္း။ ဤပို႔နည္းကို ရွည္ေသးသည္ဟု ထင္လွ်င္လည္း “ငါ၏ မိခင္သည္ ေဘးရန္ကင္းကြာ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ”၊ “ငါ၏ ဆရာသမားတုိ႔သည္…. ငါ၏ ေဆြမ်ိဳးတုိ႔သည္” စသည္ျဖင့္ဆုိ၍ စိတ္၀င္စားစြာျဖင့္ ပို႔ၾကပါေလ။
ကရုဏာပို႔နည္း
ကရုဏာ၏ သေဘာကား ဆင္းရဲေနသူကို ျမင္ရၾကားရေသာအခါ ထုိဒုကၡမွ လြတ္ေစလိုျခင္း၊ ကယ္ဆယ္လုိျခင္း သေဘာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကရုဏာပို႔ရာ၌ ပါဠိလုိ “ဒုကၡာမုစၥႏ ၱဳ” ျမန္မာလုိ “ယခုေရာက္ရွိေနေသာ ဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ”ဟု ပို႔ရသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္၍ ခ်မ္းသာသို႔ ေရာက္ေစလုိျခင္းသာ ကရုဏာအစစ္ျဖစ္၏။ “ဆင္းရဲခ်ိန္ တုိပါေစေတာ့”ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ “ျမန္ျမန္ေသပါေစ”ဟု တခ်ိဳ႕ဆုေတာင္းျခင္ကား ကရုဏာပို႔ရာ မေရာက္သည့္အျပင္ ဗ်ာပါ၏ဒုစရုိက္ပင္ ျဖစ္ေသးသည္။ ဤကရုဏာလည္း ဆင္းရဲသူကို စိတ္မွန္း၍ ပို႔မွသာ ကရုဏာအစစ္ျဖစ္သည္။ ႏူတ္မွရေန၍ “ဒုကၡာ မုစၥႏ ၱဳ”ဟု ဆုိရုံမွ်ျဖင့္ ကရုဏာ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
မုဒိတာပို႔နည္း
“မုဒိတာ”ဟူသည္ ခ်မ္းသာေနသူကို ျမင္ရၾကားရေသာအခါ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ျခင္း။ ထုိရရွိေနေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမွ လက္မလြတ္ေစလိုျခင္းတည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မုဒိတာ ပို႔ရာ၌ ပါဠိလုိ “ယထာလဒၶသမၸတၱိေတာ မာ၀ိဂစၦႏၱဳ”၊ ျမန္မာလုိ “ရရွိေနေသာ စည္းစိမ္မွ လက္မလြတ္ပါေစသတည္း”ဟု ပို႔ရသည္။ ဤမုဒိတာ အစစ္ျဖစ္သည္။ ႏူတ္လြတ္ရ၍ “ယထာလဒၶသမၸတၱိေတာ မာ၀ိဂစၦႏၱဳ” ဆုိရုံမွ်ျဖင့္ မုဒိတာ မျဖစ္ပါ။
ဥေပကၡာပို႔နည္း
ဥေပကၡာပို႔ရာ၌ ပါဠိလုိ “ကမၼႆကာ” ျမန္မာလုိ “ကံသာလွ်င္ ကိုယ္ပိုင္ ဥစၥာရွိသည္။ ေကာင္းလည္း သူ႔ကံ၊ ဆုိးလည္း သူ႔ကံ”ဟု ပို႔ရသည္။ ဆုိလုိရင္းကား - ငါက ခ်မ္းသာေအာင္ ေမတၱာပို႔ေသာ္လည္း သူ႔ကံရွိမွ ခ်မ္းသာမည္။ ငါက သနားေသာ္လည္း သူ႔ကံရွိမွ ဒုကၡက လြတ္မည္။ သူခ်မ္းသာေနသည္ကို ငါက ၀မ္းေျမာက္၍ ဤစည္းစိမ္ခ်မ္းသာမွ မလြတ္ေစလိုေသာ္လည္း သူ႔ကံရွိမွ ဤစည္းစိမ္ႏွင့္ ဤအသက္ ျမဲႏုိင္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ ငါေၾကာင့္ၾက စိုက္ဖြယ္မလုိ “ကမၼႆကာပဲ”ဟု ဆုိလုိသည္။
အခ်ဳပ္မွတ္ဖြယ္
ဤေမတၱာ စေသာ ျဗဟၼစိုရ္တရား ၄-ပါးသည္ တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး သတၱ၀ါတုိ႔အေပၚ အာရုံျပဳပံုခ်င္း မတူၾကေခ်။ ေမတၱာသည္ သတၱ၀ါကို ခ်စ္စရာအေနအထားျဖင့္ အာရုံျပဳ၏။ ကရုဏာက သနားစရာ အေနအားျဖင့္လည္း အာရုံျပဳ၏။ မုဒိတာကား ၀မ္းေျမာက္စရာ အေနအားျဖင့္လည္း အာရုံျပဳ၏။ ဥေပကၡာမွာ လ်စ္လ်ဴရူစရာ အေနအားျဖင့္ အာရုံျပဳ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတၱ၀ါအမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုျဖစ္ေစ တစ္ခ်ိန္တည္း၌ ျဗဟၼစိုရ္ ၄-ပါးလံုးကို အာရုံျပဳ၍ မျဖစ္ႏုိင္။ သို႔ျဖစ္၍ တကယ္စူးရွေအာင္ျပဳရာ၌ ေမတၱာပို႔ျဖစ္လွ်င္ ေမတၱာသံပါေအာင္ “အေ၀ရာေဟာႏၱဳ” မွစ၍ “သုခီ အတၱာနံ ပရိဟရႏၱဳ” တုိင္ေအာင္ ၄-မ်ိဳးကို (ပါဠိလုိ ျဖစ္ေစ-ျမန္မာလုိျဖစ္ေစ) အသံုးျပဳရသည္။
ထုိ႔အတူ
ကရုဏာ စသည္တုိ႔ကိုလည္း သူႏွင့္ဆုိင္ရာ ပါဠိလို၊ သို႔မဟုတ္ ျမန္မာလိုဆုိ၍
ပို႔ရသည္။ တကယ္စူးရွေအာင္ ပုိ႔ျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိမိရေနျခင္းကို ရြတ္ဆုိေနျခင္း
“သေဗၺ သတၱာ” ကစ၍ “ကမၼႆကာ” တုိင္ေအာင္ ရြတ္ေသာ္လည္း အထူးစိစစ္ဖြယ္ မလုိေတာ့ပါ။ သို႔ရာတြင္ ယခုအခါ “ဗုဒၶဘာသာ၀င္”ဆုိသူတုိ႔၏
ဘာသာေရးအလုပ္မ်ား၌ ၀တ္ေက်တမ္းေက် လုပ္သူေတြကမ်ားရကား ဘာသာေရးေလးစားေသာ
ေနာင္လာေနာက္သားတို႔က စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ထုိက္ၾကေပသည္။
ေမတၱာရိပ္မွ စာစီဓမၼဒါနျပဳပါသည္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
♣ကရုဏာ မုဒိတာ ဥေပကၡာတို႔ အေၾကာင္းကိုဒီမွာ ♣ ႏွိပ္ၿပီး ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment